Listen and Hear: Learn English With Simple English Videos

These verbs can be confusing.

این افعال می توانند گیج کننده باشند.

They have similar meanings but we use them in different ways so in this lesson you’ll

آنها معانی مشابهی دارند، اما ما از آنها به روش های مختلف استفاده می کنیم، بنابراین در این درس

learn how to use them correctly.

نحوه استفاده صحیح از آنها را خواهید آموخت.

Let’s start with hear.

بیایید با شنیدن شروع کنیم.

When our ears pick up sounds, we hear.

وقتی گوش ما صداها را می گیرد، می شنویم.

If the number dialed is busy, you will hear the familiar busy signal.

اگر شماره گرفته شده اشغال باشد، سیگنال آشنای اشغال را خواهید شنید.

Hearing is an unconscious act.

شنیدن یک عمل ناخودآگاه است.

We don’t think about it or want to do it.

ما به آن فکر نمی کنیم و نمی خواهیم آن را انجام دهیم.

It just happens when there are sounds.

این فقط زمانی اتفاق می افتد که صداهایی وجود دارد.

Listening is different because it's intentional - we decide to pay attention and listen.

گوش دادن متفاوت است زیرا عمدی است - ما تصمیم می گیریم توجه کنیم و گوش کنیم.

Remember, before dialing, listen for dial tone.

به یاد داشته باشید، قبل از شماره گیری، به صدای شماره گیری گوش دهید .

So listening is intentional, but hearing happens naturally whether we’re paying attention

بنابراین گوش دادن عمدی است، اما شنیدن به طور طبیعی اتفاق می‌افتد، چه توجه داشته باشیم

or not.

یا نه.

If we don’t hear something it’s because the sound isn’t reaching our ears.

اگر چیزی را نمی شنویم به این دلیل است که صدا به گوش ما نمی رسد.

Can you speak up?

میتونی حرف بزنی؟

I can’t hear you very well And when we ask someone to listen, we’re

من نمی توانم شما را خیلی خوب بشنوم و وقتی از کسی می خواهیم گوش کند، از

asking them to pay attention.

او می خواهیم که توجه کند.

Now listen.

الان گوش کن.

Really?

واقعا؟

Let me tell you my plans, and listen with both ears.

بگذارید برنامه هایم را به شما بگویم و با هر دو گوش گوش دهید.

I have an idea....

من یک ایده دارم...

We’re looking at listen and hear, but there are similar differences between look and see.

ما به گوش دادن و شنیدن نگاه می کنیم، اما تفاوت های مشابهی بین نگاه و دیدن وجود دارد.

Look is intentional and see is not.

نگاه عمدی است و دیدن نه.

I’ve made another video about that.

من یک ویدیو دیگر در مورد آن ساخته ام.

Follow this link to watch it.

برای تماشای آن این لینک را دنبال کنید.

So here’s a question.

بنابراین اینجا یک سوال است.

Is it possible to listen, but not hear?

آیا می توان گوش داد، اما نشنید؟

Well, yes.

خب بله.

It happens if we’re paying attention but the sounds aren’t reaching our ears.

اگر توجه داشته باشیم اما صداها به گوش ما نرسد این اتفاق می افتد.

[Whispering] I beg your pardon.

[در حال زمزمه] عفو می کنم.

I’m sorry but I didn’t quite hear.

متاسفم اما کاملا نشنیدم

I said I’m not really having a spell.

گفتم من واقعا طلسم ندارم.

And another question.

و یه سوال دیگه

Is it possible to hear but not listen?

آیا می توان شنید اما گوش نکرد؟

Yes.

آره.

You can still hear sounds when you’re not paying attention.

وقتی توجه نمی کنید هنوز هم می توانید صداها را بشنوید .

This proposal looks interesting.

این پیشنهاد جالب به نظر می رسد.

Yeah, we should arrange to meet these people.

آره، باید ترتیب ملاقات با این افراد را بدهیم.

OK.

خوب.

What do you think Jay?

نظرت چیه جی؟

Jay?

جی؟

Oh, sure.

آه البته.

Do you want me to organize it then?

آیا می خواهید من آن را سازماندهی کنم؟

Yes please.

بله لطفا.

What day works best for you?

چه روزی برای شما بهتر عمل می کند؟

Thursday.

پنج شنبه.

OK.

خوب.

Thursday.

پنج شنبه.

And Thursday for you too, Jay?

و پنجشنبه برای تو هم جی؟

Jay?

جی؟

Are you listening?

گوش می کنی؟

Oh sure, I heard you.

اوه حتما شنیدم

I’m thirsty too.

من هم تشنه ام

So when we listen we pay attention.

بنابراین وقتی گوش می دهیم توجه می کنیم.

If we hear the radio, it’s on and it's background noise.

اگر رادیو را بشنویم، روشن است و نویز پس‌زمینه است.

But if we listen to the radio, we’re paying attention to it.

اما اگر به رادیو گوش می دهیم، به آن توجه می کنیم.

We also use hear when we’re talking about things we’ve learnt or been told about.

همچنین هنگامی که در مورد چیزهایی که یاد گرفته ایم یا به آنها گفته شده صحبت می کنیم از شنیدن استفاده می کنیم.

Have you heard from Jason?

از جیسون چیزی شنیدی؟

Yeah, he just texted me.

آره فقط به من پیام داد

He’s going to be late.

او دیر می شود

So we’ll often use hear when we’re talking about news.

بنابراین وقتی در مورد اخبار صحبت می کنیم اغلب از شنیدن استفاده می کنیم .

Hey, have you heard?

هی شنیدی؟

We might get bonuses this year.

ممکن است امسال پاداش بگیریم.

Really?

واقعا؟

Yeah, the head office is talking about it.

بله، دفتر مرکزی در مورد آن صحبت می کند.

Oh, great!

اوه، عالی!

Listen is a regular verb.

Listen یک فعل منظم است.

Hear is irregular, but it’s only the spelling that’s irregular because it ends in -D,

شنیدن نامنظم است، اما فقط املای آن نامنظم است زیرا به -D ختم می شود

not -ED.

نه -ED.

The pronunciation is hear, heard, heard.

تلفظ شنیده می شود، شنیده می شود، شنیده می شود.

We can listen.

ما می توانیم گوش کنیم.

Or we can listen to something.

یا می توانیم به چیزی گوش دهیم.

So we listen to people, we listen to the radio and we listen to music.

بنابراین ما به مردم گوش می دهیم، به رادیو گوش می دهیم و به موسیقی گوش می دهیم.

But notice we can’t listen something so these sentences are wrong.

اما توجه داشته باشید که ما نمی توانیم چیزی را گوش کنیم، بنابراین این جملات اشتباه هستند.

We can’t listen music.

ما نمی توانیم موسیقی گوش کنیم

We ‘listen to’ music.

ما به موسیقی "گوش می دهیم".

Didn’t you hear me knocking?

صدای در زدنم را نشنیدی؟

No, I was listening to some music.

نه، داشتم به موسیقی گوش می دادم.

So don’t forget to use ‘to’ here.

بنابراین فراموش نکنید که از «to» در اینجا استفاده کنید.

Listen to music.

به موسیقی گوش دهید.

Remember that.

به یاد بیاور.

Now 'hear'.

حالا 'بشنو'.

Hear is special kind of verb because it’s a sense verb.

شنیدن نوع خاصی از فعل است زیرا یک فعل حسی است.

I’ve made another video about sense verbs and I’ll put a link here for you to check out.

من یک ویدیوی دیگر در مورد افعال حسی ساخته ام و لینکی را در اینجا برای شما قرار می دهم تا ببینید.

The important thing to note is we don’t usually use hear in the progressive or continuous form.

نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این است که ما معمولاً شنیدن را به صورت پیش رونده یا پیوسته استفاده نمی کنیم.

Instead we often use it with ‘can' so we say can or can’t hear.

در عوض، ما اغلب آن را با "می توانم" استفاده می کنیم، بنابراین می گوییم می توانم یا نمی توانم بشنوم.

I saw Thompkins this afternoon.

من تامپکینز را امروز بعدازظهر دیدم.

If you want to talk to me, come into the kitchen.

اگه میخوای با من حرف بزنی بیا تو آشپزخونه.

I can't hear you when you're in there and I can't leave the food.

وقتی تو آنجا هستی صدایت را نمی شنوم و نمی توانم غذا را بگذارم.

All right.

خیلی خوب.

All right.

خیلی خوب. صدای

Can you hear me?

من را می شنوی؟

Can you hear me now?

حالا صدایم را می شنوی؟

Hey!

سلام!

You're acting mighty suspicious.

شما به شدت مشکوک رفتار می کنید.

Eh?

آه؟

Yes, you.

بله تو.

Hey?

سلام؟

Don't give me that.

آن را به من نده

You can hear.

شما می توانید بشنوید.

Yes, I'll have another beer.

بله، من یک آبجو دیگر خواهم خورد.

Have a look at these sentences.

به این جملات نگاه کنید.

Which one is wrong?

کدام یک اشتباه می کند؟

We can listen, or we can listen to someone or something, but we can’t listen something.

ما می توانیم گوش دهیم، یا می توانیم به کسی یا چیزی گوش دهیم، اما نمی توانیم چیزی را گوش کنیم.

This is wrong.

این اشتباه است.

Listen is often followed by ‘to’.

Listen اغلب با "به" دنبال می شود.

OK, now what about these ones?

خوب حالا اینها چطور؟

This one is correct.

این یکی درسته

To talk about activities in progress, we use 'listen to'.

برای صحبت در مورد فعالیت های در حال انجام، از "گوش دادن به" استفاده می کنیم.

But notice this.

اما به این توجه کنید

To talk about the result of the listening, we could use 'hear'.

برای صحبت در مورد نتیجه گوش دادن، می‌توانیم از «شنیدن» استفاده کنیم.

Now that means there are just a few situations where 'hear' has a very similar meaning to

اکنون این بدان معناست که فقط چند موقعیت وجود دارد که «شنیدن» معنای بسیار مشابهی با

'listen to'.

«گوش دادن» دارد. امروز صبح

I heard a really interesting story on the news this morning about computer games.

یک خبر واقعا جالب در مورد بازی های رایانه ای در اخبار شنیدم.

Oh, I listened to that too.

اوه منم گوش دادم

Some of them have viruses that can bring the network down.

برخی از آنها ویروس هایی دارند که می توانند شبکه را از کار بیندازند.

Uhuh.

اوه

In this situation we could switch the verbs around and it would still be correct.

در این شرایط می‌توانیم افعال را جابجا کنیم و باز هم درست خواهد بود.

So why is this?

پس چرا این است؟ به این

It’s because the focus is on WHAT we heard - the result of the listening and the hearing.

دلیل است که تمرکز بر آنچه شنیدیم است - نتیجه گوش دادن و شنیدن.

Now if that was hard, don’t worry.

حالا اگر سخت بود، نگران نباشید.

It’s a very unusual example because normally the meanings are quite different.

این یک مثال بسیار غیر معمول است زیرا معمولاً معانی کاملاً متفاوت هستند.

Listening is intentional and hearing is not. Follow that rule and you can't go wrong.

گوش دادن عمدی است و شنیدن نه. این قانون را دنبال کنید و نمی توانید اشتباه کنید.

Let's finish with one more example.

اجازه دهید با یک مثال دیگر به پایان برسانیم.

What are you doing?

چه کار می کنی؟

Shhh.

Kathy’s on the phone with the head office.

خسس

کتی با دفتر مرکزی تلفنی دارد.

Really?

واقعا؟

Yeah, she’s talking about our bonuses.

بله، او در مورد پاداش های ما صحبت می کند.

Ooo.

اووو

What’s she saying?

او چه می گوید؟

I really can’t hear very well.

من واقعاً نمی توانم خیلی خوب بشنوم.

Give me that.

آن را بمن بدهید.

But I want it.

اما من آن را می خواهم.

No, let me listen.

نه بذار گوش کنم

[Kathy clears throat] What are you doing?

[کتی گلویش را صاف می کند] چه کار می کنی؟

Oh, this is Jay's.

اوه، این مال جی است.