Learn Present Simple Tense | English Grammar Course 1

Hi, everybody.

سلام به همه.

My name is Esther.

اسم من استر است.

I'm so excited to teach you the present simple tense in today's video.

من خیلی هیجان زده هستم که در ویدیوی امروز زمان حال ساده را به شما آموزش می دهم.

Now this lesson can be a little difficult,

اکنون این درس می تواند کمی دشوار باشد،

so I'll do my best to keep it easy and fun for you.

بنابراین من تمام تلاش خود را می کنم تا آن را برای شما آسان و سرگرم کننده نگه دارم.

My goal is for you to understand how and when to use this grammar by the end of the video.

هدف من این است که تا پایان ویدیو متوجه شوید که چگونه و چه زمانی از این گرامر استفاده کنید.

Let's get started.

بیا شروع کنیم.

Let's start with the first usage for the present simple tense.

بیایید با اولین استفاده برای زمان حال ساده شروع کنیم.

The first usage is pretty easy.

اولین استفاده بسیار آسان است.

We use it to talk about facts, truths, and generalizations.

ما از آن برای صحبت در مورد حقایق، حقایق و کلیات استفاده می کنیم.

Let's look at some examples.

بیایید به چند نمونه نگاه کنیم.

‘The Sun is bright.’

"خورشید روشن است."

Now that's a fact.

حالا این یک واقعیت است.

It doesn't change.

تغییر نمی کند.

Everybody knows that the Sun is bright.

همه می دانند که خورشید درخشان است.

It was bright yesterday.

دیروز روشن بود

It's bright today.

امروز روشن است

And it will be bright tomorrow.

و فردا روشن خواهد بود.

That makes it a fact.

که آن را به یک واقعیت تبدیل می کند.

‘Pigs don't fly.’

خوک ها پرواز نمی کنند.

That's also a fact.

این هم یک واقعیت است.

Everybody knows that pigs don't fly.

همه می دانند که خوک ها پرواز نمی کنند.

‘Cats are better than dogs.’

"گربه ها بهتر از سگ ها هستند."

Now this you may not agree with.

حالا ممکن است شما با این موافق نباشید.

This is my truth.

این حقیقت من است.

I'm making a generalization about cats and dogs in this example.

من در این مثال یک تعمیم در مورد گربه ها و سگ ها می کنم.

And finally, ‘It's cold in winter.’

و در نهایت، "در زمستان سرد است."

This really depends on where you live, but for a lot of people, or let's say for

این واقعاً به محل زندگی شما بستگی دارد، اما برای بسیاری از مردم، یا فرض کنید برای

most people, it is cold in the winter,

اکثر مردم، در زمستان سرد است،

so that's the truth for some people.

بنابراین برای برخی افراد این حقیقت است.

Now let's look back and see what verb I used in the present simple tense.

حالا بیایید به گذشته نگاه کنیم و ببینیم من از چه فعل در زمان حال ساده استفاده کردم.

For the first sentence, we have ‘is’.

برای جمله اول، "است" داریم.

I use the ‘be’ verb ‘is’ to talk about the Sun.

من از فعل "بودن" برای صحبت در مورد خورشید استفاده می کنم.

In the next sentence, I use the negative of do - ‘do not’

در جمله بعدی از منفی do - 'do' استفاده می کنم

And you'll notice I use the contraction and put these two words together to make it ‘don't’.

و متوجه می شوید که من از انقباض استفاده می کنم و این دو کلمه را کنار هم قرار می دهم تا آن را 'نکند'.

‘Cats are better than dogs.’

"گربه ها بهتر از سگ ها هستند."

I use the ‘be’ verb "are" to talk about cats because ‘cats’ is plural.

من از "be" فعل "are" برای صحبت در مورد گربه استفاده می کنم زیرا "cats" جمع است.

And finally, it's cold and winter.

و بالاخره سرد و زمستان است.

Here I use the ‘be’ verb "is" again,

در اینجا من دوباره از فعل 'be' استفاده می کنم "is"،

but I use the contraction to combine ‘it’ and ‘is’

اما از انقباض برای ترکیب "it" و "is" استفاده می کنم

and made ‘it’s’.

و "it's" را می سازم.

Let's move on to the next usage.

بیایید به استفاده بعدی برویم.

We also use the present simple tense to talk about habits and routines.

ما همچنین از زمان حال ساده برای صحبت در مورد عادت ها و روال ها استفاده می کنیم.

So things and actions that happen regularly.

بنابراین چیزها و اعمالی که به طور منظم اتفاق می افتد.

Let’s look at the examples.

بیایید به مثال ها نگاه کنیم.

‘I always eat lunch at noon.’

من همیشه ظهر ناهار می خورم.

You'll notice I use the adverb ‘always’ because I'm talking about something that I do regularly.

متوجه خواهید شد که من از قید "همیشه" استفاده می کنم زیرا در مورد چیزی صحبت می کنم که مرتب انجام می دهم.

What is that?

اون چیه؟

‘Eat lunch at noon.’

ظهر ناهار بخور.

So I use the present simple tense.

بنابراین من از زمان حال ساده استفاده می کنم.

And here I use the verb ‘eat’.

و در اینجا از فعل "خوردن" استفاده می کنم.

‘I eat…’

"من می خورم..."

The second example says you play games every day.

مثال دوم می گوید که شما هر روز بازی می کنید.

Do you see the clue that helps you know that this is something that happens regularly?

آیا سرنخی را می بینید که به شما کمک می کند بدانید این چیزی است که به طور منظم اتفاق می افتد؟

It's ‘every day’.

"هر روز" است.

So it's something that happens as a routine or a habit,

بنابراین این چیزی است که به عنوان یک روال یا عادت اتفاق می افتد،

so you play games.

بنابراین شما بازی می کنید.

The verb here is ‘play’.

فعل در اینجا "بازی" است.

‘You play…’

«تو بازی می‌کنی...»

The next example says ‘Seth starts work at 9:00 a.m. daily.’

مثال بعدی می‌گوید «سث هر روز ساعت 9 صبح کارش را شروع می‌کند».

Again this is something that happens regularly.

باز هم این چیزی است که به طور منظم اتفاق می افتد.

‘Seth goes to work at 9:00 a.m.’ every day.

«ست» هر روز ساعت 9 صبح سر کار می رود.

Now you'll notice I put a blue line under the ‘s’ in ‘starts’.

اکنون متوجه خواهید شد که من یک خط آبی زیر "s" در "شروع" قرار داده ام.

Can you figure out why?

می توانید بفهمید چرا؟

Well remember that when the subject of a sentence is ‘he’, ‘she’, or ‘it’,

خوب به یاد داشته باشید که وقتی فاعل جمله «او»، «او» یا «آن» است،

we need to add an ‘s’ or ‘es’ to the end of the verb in the present simple tense.

باید یک «s» یا «es» به آخر فعل در زمان حال ساده اضافه کنیم.

Seth is a ‘he’, so we need to add an ‘s’.

ست یک «او» است، بنابراین باید یک «s» اضافه کنیم.

‘Seth starts work at 9:00 a.m. daily.’

"ست هر روز ساعت 9 صبح کار خود را شروع می کند."

And the last example: ‘They study English every Monday.’

و آخرین مثال: "آنها هر دوشنبه انگلیسی مطالعه می کنند."

Again, ‘every Monday’ means that they do it regularly,

باز هم، "هر دوشنبه" به این معنی است که آنها این کار را به طور منظم انجام می دهند،

and that's why we use the present simple tense.

و به همین دلیل است که ما از زمان حال ساده استفاده می کنیم.

‘They study…’.

آنها مطالعه می کنند….

So as a review, remember we use the present simple tense

بنابراین به عنوان یک مرور، به یاد داشته باشید که ما از زمان حال ساده

to talk about habits and routines that happen regularly.

برای صحبت در مورد عادات و روتین هایی که به طور منظم اتفاق می افتد استفاده می کنیم.

Let's move on.

بیایید ادامه دهیم.

We also use the present simple tense with non-continuous verbs.

ما از زمان حال ساده با افعال غیر استمراری نیز استفاده می کنیم.

These are verbs that we don't use in the continuous form,

اینها افعالی هستند که ما به صورت استمراری از آنها استفاده نمی کنیم،

even if they're happening right now.

حتی اگر در حال حاضر در حال وقوع باشند.

They're also called stative verbs.

به آنها افعال ثابت نیز می گویند.

These are connected with thoughts, opinions, feelings, emotions, and our five senses.

اینها با افکار، نظرات، احساسات، عواطف و حواس پنجگانه ما مرتبط هستند.

Let's look at these examples.

بیایید به این نمونه ها نگاه کنیم.

‘I love my mom.’

من عاشق مادرم هستم.

The verb here is ‘love’.

فعل در اینجا "عشق" است.

That's an emotion, so I use the present simple tense.

این یک احساس است، بنابراین من از زمان حال ساده استفاده می کنم.

‘It smells good.’

'بوش خوبه.'

‘Smell’ is one of the five senses, so I use the present simple tense.

"بویایی" یکی از حواس پنج گانه است، بنابراین من از زمان حال ساده استفاده می کنم.

You'll notice I underlined the ‘s’ because remember the subject is ‘it’.

متوجه خواهید شد که من زیر "s" خط کشیده ام زیرا به یاد داشته باشید موضوع "آن" است.

‘Kelly feels happy.’

"کلی احساس خوشحالی می کند."

This is talking about a feeling.

این در مورد یک احساس صحبت می کند.

Again the subject here is ‘Kelly’ which is a ‘she’,

دوباره موضوع در اینجا 'Kelly' است که یک 'she' است،

so I added an ‘s’ to the verb.

بنابراین من یک 's' به فعل اضافه کردم.

And finally, ‘They need help.’

و در نهایت، "آنها به کمک نیاز دارند."

We don't say, ‘they are needing help’ even though it's happening right now.

ما نمی گوییم "آنها به کمک نیاز دارند" حتی اگر این اتفاق در حال حاضر رخ می دهد.

‘Need’ is non-continuous, so we say, ‘they need help’,

"نیاز" غیرمستمر است، بنابراین می گوییم "آنها به کمک نیاز دارند"،

so remember you also use the present simple tense with non-continuous verbs,

بنابراین به یاد داشته باشید که از زمان حال ساده با افعال غیرمستمر نیز استفاده می کنید که

connected with thoughts, opinions, feelings, emotions, and our five senses.

با افکار، نظرات، احساسات، عواطف و حواس پنج گانه ما مرتبط است.

Let's move on.

بیایید ادامه دهیم.

Speakers occasionally use the present simple tense to talk about something that will happen

گویندگان گاهی اوقات از زمان حال ساده برای صحبت در مورد چیزی که

in the near future.

در آینده نزدیک رخ خواهد داد استفاده می کنند.

Now this can be a little confusing, but we're not using the future tense,

اکنون این می تواند کمی گیج کننده باشد، اما ما از زمان آینده استفاده نمی کنیم،

we're using the present simple tense.

ما از زمان حال ساده استفاده می کنیم.

It's possible to do that and it's actually common for people to do that.

انجام این کار ممکن است و در واقع انجام این کار برای مردم عادی است.

Again, for something that will happen in the near future.

باز هم برای اتفاقی که در آینده نزدیک رخ خواهد داد.

Let's look at the examples.

بیایید به مثال ها نگاه کنیم.

‘I have class at 6 p.m.’

'من ساعت 6 بعدازظهر کلاس دارم'

‘6 p.m.’ that's pretty soon, so I can say,

'6 عصر' که خیلی زود است، بنابراین می توانم بگویم:

'I have class.' - the present simple tense.

'من کلاس دارم'. - زمان حال ساده.

‘Lisa arrives on Sunday.’

"لیزا یکشنبه می رسد."

Again the near future, ‘Sunday’.

دوباره در آینده نزدیک، "یکشنبه".

So I use the present simple tense.

بنابراین من از زمان حال ساده استفاده می کنم.

I added an ‘s’ at the end of arrive, because Lisa, the subject, is a ‘she’.

من یک "s" را در پایان رسیدن اضافه کردم، زیرا لیزا، سوژه، یک "او" است.

‘We start work soon.’

ما به زودی کار را شروع می کنیم.

Again, the near future, ‘soon’,

دوباره، در آینده نزدیک، 'به زودی'،

so I use the present simple verb ‘start’.

بنابراین من از فعل ساده فعلی 'شروع' استفاده می کنم.

And finally, ‘My students come tomorrow.’

و در نهایت، "شاگردان من فردا می آیند."

This is something that will happen in the near future,

این چیزی است که در آینده نزدیک اتفاق می افتد،

so I use the verb ‘come’.

بنابراین من از فعل 'come' استفاده می کنم.

So remember it is possible, and it is common to use the present simple tense

بنابراین به یاد داشته باشید که ممکن است، و استفاده از زمان حال ساده

to talk about something that will happen in the near future.

برای صحبت در مورد چیزی که در آینده نزدیک اتفاق خواهد افتاد معمول است.

Let's go to the next usage.

بریم سراغ کاربرد بعدی.

Let's talk about a possible negative usage for the present simple tense,

بیایید در مورد یک کاربرد منفی احتمالی برای زمان حال ساده صحبت کنیم،

and that is ‘do not’ and ‘does not’.

و آن «نکند» و «نمی‌کند».

The first example says, ‘Mike eats bread.’

مثال اول می گوید: "مایک نان می خورد."

I put an ‘s’ at the end of ‘eat’ because the subject is Mike which is a ‘he’.

من یک "s" را در پایان "خوردن" قرار می دهم زیرا موضوع مایک است که یک "او" است.

Now that's not a negative statement.

حالا این یک جمله منفی نیست.

What happens when I want to turn it into a negative statement?

وقتی می خواهم آن را به یک بیانیه منفی تبدیل کنم چه اتفاقی می افتد؟

Well I change it like this - ‘Mike doesn't eat bread.’

خوب من آن را به این شکل تغییر می دهم - مایک نان نمی خورد.

So you'll notice that I didn't move the ‘s’ here, okay.

بنابراین متوجه خواهید شد که من "s" را به اینجا منتقل نکردم، بسیار خوب.

Instead I added ‘doesn't’.

در عوض من «نمی‌کند» را اضافه کردم.

I took ‘does’ and ‘not’ and I turned it into a contraction by combining the two

«می‌کند» و «نه» را گرفتم و با ترکیب این دو

and making it ‘doesn't’.

و تبدیل آن به «نمی‌کند» آن را به یک انقباض تبدیل کردم.

So if the subject is ‘he’, ‘she’, or ‘it’,

بنابراین اگر موضوع «او»، «او» یا «آن» باشد،

we use ‘does not’ or ‘doesn't’ to make it negative.

برای منفی کردن آن از «نمی‌کند» یا «نمی‌کند» استفاده می‌کنیم.

‘You swim well.’

تو خوب شنا می کنی.

In this case, I don't need to put an ‘s’ at the end of ‘swim’ because the subject is ‘you’.

در این مورد، من نیازی به قرار دادن "s" در پایان "شنا" ندارم زیرا موضوع "تو" است.

If I want to make this sentence negative, I use ‘don't’.

اگر بخواهم این جمله را منفی کنم، از «نرو» استفاده می کنم.

‘You don't swim well.’

تو خوب شنا نمی کنی.

I use the contraction for ‘do’ and ‘not’.

من از انقباض برای "انجام" و "نکردن" استفاده می کنم.

I combine them to make ‘don't’,

من آنها را با هم ترکیب می‌کنم تا «نکند»،

so if the subject is ‘I’, ‘you’, ‘we’, or ‘they’, we use ‘do not’ or ‘don't’.

بنابراین اگر موضوع «من»، «شما»، «ما» یا «آنها» باشد، از «نباید» یا «نکند» استفاده می‌کنیم.

So to review ‘do not’ and ‘does not’ or ‘don't’ and ‘doesn't’

بنابراین بررسی «نباید» و «نمی‌کند» یا «نباید» و «نمی‌کند»

is a possible usage for the negative for present simple tense.

یک کاربرد احتمالی برای منفی برای زمان حال ساده است.

Let's continue on.

بیایید ادامه دهیم.

Now I'll talk about one possible question form for the present simple tense

اکنون من در مورد یک فرم سوال ممکن برای زمان حال ساده صحبت خواهم کرد

and that is by using ‘do’ or ‘does’.

و آن استفاده از "do" یا "does" است.

So let's look at the example, ‘They live here.’

بنابراین بیایید به مثال نگاه کنیم، "آنها اینجا زندگی می کنند."

That's not a question, right?

این یک سوال نیست، درست است؟

'They live here’

"آنها اینجا زندگی می کنند"

In order to turn it into a question, it's really simple.

برای اینکه آن را به یک سوال تبدیل کنید، واقعاً ساده است.

All I have to do is add ‘do’ to the beginning and add a question mark at the end.

تنها کاری که باید انجام دهم این است که "do" را به ابتدا اضافه کنم و در پایان یک علامت سوال اضافه کنم.

‘Do they live here?’

آیا آنها اینجا زندگی می کنند؟

So if the subject is ‘I’, ‘you’, ‘we’, or ‘they’,

بنابراین اگر موضوع «من»، «شما»، «ما» یا «آنها» است،

simply add ‘do’ to the beginning of the question.

به سادگی «انجام» را به ابتدای سؤال اضافه کنید.

How about this one, ‘He plays soccer.’

در مورد این یکی، "او فوتبال بازی می کند."

In this statement, the subject is ‘he’ and that's why you should know by now,

در این عبارت، موضوع "او" است و به همین دلیل باید بدانید که

I have an ‘s’ at the end of ‘play’.

من در پایان "بازی" یک "s" دارم.

However, to turn this into a question, I add ‘does’ at the beginning.

با این حال، برای تبدیل این موضوع به یک سوال، در ابتدا «does» را اضافه می کنم.

‘Does he play soccer?’

آیا او فوتبال بازی می کند؟

What you'll notice here is that I no longer have the ‘s’ at the end of play.

چیزی که در اینجا متوجه خواهید شد این است که من دیگر "s" را در پایان بازی ندارم.

Instead I just used ‘does’ at the beginning,

در عوض من فقط در ابتدا از «does» استفاده کردم،

so for ‘he’, ‘she’, or ‘it’, put ‘does’ at the beginning,

بنابراین برای «او»، «او» یا «آن»، «does» را در ابتدا قرار دهید،

and don't worry about putting an ‘s’ or ‘es’ at the end of the verb.

و نگران قرار دادن «s» یا «es» نباشید. پایان فعل

So to review, one possible way of forming a question for the present simple tense is

بنابراین برای مرور، یکی از راه های ممکن برای تشکیل سوال برای زمان حال ساده

using ‘do’ or ‘does’ at the beginning.

استفاده از "do" یا "does" در ابتدا است.

Alright let's move on.

باشه بریم جلو

Good job guys.

کار خوب بچه ها

You put in a lot of practice today.

امروز خیلی تمرین کردی

The present simple tense is not easy,

زمان حال ساده آسان نیست،

and I'm really happy to see how hard you guys worked on mastering it.

و من واقعا خوشحالم که می بینم شما بچه ها چقدر برای تسلط بر آن زحمت کشیده اید.

Be sure to check out my other videos and thank you for watching this video.

حتما ویدیوهای دیگر من را ببینید و از تماشای این ویدیو متشکرم.

I'll see you next time.

دفعه بعد میبینمت

Bye.

خدا حافظ.