Our Most Challenging Jobs and More┃Learn American English Pronunciation On the Go

Rachel: Welcome to the Rachel's English podcast.  

راشل: به پادکست انگلیسی راشل خوش آمدید.

I'm so glad that you're listening.  Today, I'm sitting down with my husband David,  

خیلی خوشحالم که داری گوش میدی امروز، من با شوهرم دیوید نشسته‌ام،

and we're just talking about regular old life  things. And as we discuss what's going on with us,  

و فقط در مورد چیزهای عادی زندگی قدیمی صحبت می‌کنیم . و همانطور که در مورد آنچه با ما می‌گذرد بحث می‌کنیم،

we'll pick out the phrasal verbs, the idioms, 

افعال عبارتی، اصطلاحات،

and any interesting vocabulary that comes up,  

و هر واژگان جالبی را که می‌آید را انتخاب می‌کنیم،

and we'll discuss them. If you need help  understanding what's being said you can  

و درباره آنها بحث می‌کنیم. اگر برای درک آنچه گفته می‌شود به کمک نیاز دارید، می‌توانید

get a free copy of the transcript.  Just visit RachelsEnglish.com/podcast  

یک نسخه رایگان از رونوشت دریافت کنید. کافی است به RachelsEnglish.com/podcast   مراجعه کنید

and look for this episode. David! So  glad to have you here with me today.

و این قسمت را جستجو کنید. دیوید! خیلی خوشحالم که امروز اینجا با من هستید.

David: Good to be here.  

دیوید: خوب است که اینجا هستم.

Rachel: I'm going to ask you  

some questions, going to just  see what phrasal verbs, idioms,  

راشل: من می‌خواهم از شما

سؤالاتی بپرسم، فقط می‌خواهم ببینم چه افعال عبارتی، اصطلاحات،

interesting vocabulary pop up as we  have an everyday casual conversation.

واژگان جالبی که ما یک مکالمه معمولی داریم ظاهر می‌شوند.

David: Let's do it.

دیوید: بیا انجامش بدیم.

Rachel: Okay, let me start by asking you a question.

راشل: باشه، اجازه بدید با پرسیدن یک سوال از شما شروع کنم.

David: Okay.

دیوید: باشه.

Rachel: Can you describe the most challenging job you've ever had? 

راشل: می‌توانید چالش‌برانگیزترین شغلی را که تا به حال داشته‌اید توصیف کنید؟

David: Wow, that's a place to start.

دیوید: وای، این جایی برای شروع است.

Rachel: Yep.

راشل: بله.

David: So, challenging and rewarding often go hand in hand, that's certainly the case for me  

دیوید: بنابراین، به چالش کشیدن و پاداش دادن اغلب دست به دست هم می دهند، مطمئناً در مورد این شغل برای من هم همینطور است

with this job. This was working at a high school  

. این در یک دبیرستان

in North Philadelphia. And that area of the city is really economically depressed. There's a lot…

در شمال فیلادلفیا کار می‌کرد. و آن منطقه از شهر واقعاً از نظر اقتصادی رکود دارد. چیزهای زیادی وجود دارد...

Rachel: What does that mean, economically depressed?

راشل: این یعنی چه، از نظر اقتصادی افسرده؟

David: Means that the median income would be 

دیوید: به این معنی است که درآمد متوسط

 at the low end of the spectrum.

در انتهای طیف پایین خواهد بود.

Rachel: Does it say anything  

راشل: آیا می‌گویید

about job opportunity as well, would you say?

درباره فرصت‌های شغلی نیز چیزی می‌گوید؟

David: Absolutely,  

دیوید: کاملاً،

absolutely, in the sense that there are a  few good jobs readily available. Yeah. It's  

کاملاً، به این معنا که چند شغل خوب به راحتی در دسترس هستند. آره این

an area that tends to be violent that has

منطقه‌ای است که تمایل به خشونت دارد و دارای

an awesome drug activity in it. And so working in  

یک فعالیت دارویی فوق‌العاده است. و بنابراین کار در

a high school in that area meant working with 

یک دبیرستان در آن منطقه به معنای کار با

kids who were really survivors, kids who had  

کودکانی بود که واقعاً بازمانده بودند، کودکانی که

a lot of challenges in front of them. They were absolutely inspiring. They, you know on a daily  

چالش‌های زیادی پیش روی خود داشتند. آنها کاملاً الهام بخش بودند. آنها، می دانید که

basis, a daily basis challenged me to think  about what I was doing with my life. And so,  

روزانه  ، هر روز مرا به چالش می کشیدند تا در مورد آنچه که در زندگی خود انجام می دهم فکر کنم. و بنابراین،

it was extremely challenging, they, you  know, it's a hard place to live and so.  

بسیار چالش برانگیز بود، آنها، می دانید، این مکان سختی برای زندگی است و غیره.

Rachel: What did you do there?

راشل: اونجا چیکار کردی؟

David: So, my title was social worker.  

دیوید: بنابراین، عنوان من مددکار اجتماعی بود.

So, it was a mix of meeting  with individual kids, supporting staff and  

بنابراین، این ترکیبی از ملاقات با تک تک بچه‌ها، کارکنان کمکی و

teachers in their work and we did some groups with kids. So a whole mix of counseling related things.

معلمان در کارشان بود و ما گروه‌هایی را با بچه‌ها انجام دادیم. بنابراین ترکیب کاملی از مسائل مرتبط با مشاوره.

Rachel: Yeah, really, really tough but good work.

راشل: آره، واقعاً کار سخت اما خوب است.

David: Mm-hmm, right.

دیوید: مممم، درسته.

Rachel: I was always proud of you for doing that. I always felt really proud to tell people what you did.

راشل: من همیشه به خاطر انجام این کار به شما افتخار می کردم. من همیشه واقعاً احساس غرور می‌کردم که به مردم بگویم چه کردید.

David: Thanks. Yeah and I felt proud of it, too.

دیوید: ممنون بله و من هم به آن افتخار می کردم.

Rachel: So, the proposition that you can use with proud  is “of”,

ریچل: بنابراین، گزاره‌ای که می‌توانید با افتخار از آن استفاده کنید، «از»،

“I'm proud of you”, “He's proud of me”,  

«من به تو افتخار می‌کنم»، «او به من افتخار می‌کند»،

“I just want you to be proud of me”. So,  keep that in mind when you're using “proud”.

«فقط می‌خواهم تو به من افتخار کنی» است. بنابراین، هنگام استفاده از «مفتخر» این را در نظر داشته باشید.

David: Okay, and Rachel what would you say 

دیوید: خوب، و راشل می‌گویید

the most challenging job you ever had?

چالش‌برانگیزترین شغلی که تا به حال داشته‌اید چه بوده است؟

Rachel: Well, I've had such a weird collection  

راشل: خب، من مجموعه عجیبی

of odd jobs, because I went to graduate school for opera singing, which meant I didn't come out of  

از مشاغل عجیب و غریب داشتم، زیرا برای آواز اپرا به تحصیلات تکمیلی رفتم، به این معنی که از

graduate school with a full-time job. You know, I had, as an artist, I think a lot of artists are in  

تحصیلات تکمیلی با یک شغل تمام وقت بیرون نیامدم. می‌دانید، من به‌عنوان یک هنرمند، فکر می‌کنم بسیاری از هنرمندان در

a situation where they are doing work unrelated to what they studied and what they're really  

موقعیتی هستند که در حال انجام کارهای غیرمرتبط با آنچه که مطالعه کرده‌اند و واقعاً

passionate about in order to make the money. So I did get paid to sing but it was never enough to  

به آن‌چه علاقه دارند برای کسب درآمد هستند. بنابراین برای آواز خواندن پول می گرفتم، اما هرگز برای

live on. I had gigs here and there, but I always had to have other jobs and you're always looking  

ادامه زندگی کافی نبود. من اینجا و آنجا کنسرت داشتم، اما همیشه مجبور بودم مشاغل دیگری داشته باشم و شما همیشه به

for really flexible jobs.

دنبال کارهای واقعاً انعطاف‌پذیر هستید.

You know, a job that you can quit right away, if you get a singing job,  

می دانید، شغلی که می توانید فوراً آن را رها کنید، اگر شغل خوانندگی پیدا کنید،

that's not that important. So, as a singer, I  think I've had a collection of some interesting  

آنقدرها هم مهم نیست. بنابراین، به‌عنوان یک خواننده، فکر می‌کنم مجموعه‌ای از

odd jobs. I would say the most challenging job I ever had was as a tutor, and it was, you know,  

کارهای جالب   عجیب و غریب داشته‌ام. می‌توانم بگویم چالش‌برانگیزترین شغلی که تا به حال داشته‌ام معلمی بوده است، و می‌دانید،

like you've said, challenging often goes hand in hand with a reward. It's hard, but it's the good  

همان‌طور که گفتید، چالش‌برانگیز اغلب دست به دست هم داده است. سخت است، اما به

kind of hard. And in this particular case, I was a tutor for a family. And there, I worked mostly  

نوعی سخت است. و در این مورد خاص، من معلم یک خانواده بودم. و آنجا، من بیشتر

with their daughter and I really liked her.  She had an affinity for math and so do I. So,  

با دختر آنها کار کردم و واقعاً او را دوست داشتم. او به ریاضیات علاقه داشت و من هم همینطور. بنابراین،

that was really fun. But anytime that you are, you know, working for a family in that kind of  

واقعاً سرگرم کننده بود. اما هر زمان که برای خانواده‌ای در چنین موقعیتی کار می‌کنید،

situation, you are really kind of intimately  in the family's space and you know I worked at  

واقعاً به نوعی در فضای خانواده هستید و می‌دانید که من

their house every day in their dining room or in their kitchen. And I just, you know, one of the  

هر روز در خانه آنها در اتاق غذاخوری یا آشپزخانه آنها کار می‌کردم. و من فقط، می‌دانی، یکی از

very first times I was there, if I do in my first week, the mom had an event that evening and I was  

اولین بارهایی که آنجا بودم، اگر در هفته اول حضور داشته باشم، مادر آن شب مراسمی داشت و من

supposed to cook us dinner and you know, she had everything laid out and the fire alarm went off.  

قرار بود برایمان شام درست کنم و می‌دانی، او همه چیز را آماده کرده بود و زنگ آتش خاموش شد

I totally burnt like the tortilla or whatever I  was trying to heat up and their system was hooked  

من کاملاً مانند تورتیلا یا هر چیز دیگری که می خواستم گرم کنم سوختم و سیستم آنها

up to call the fire department, they showed  up and you know, they notified her phone and  

برای تماس با آتش نشانی وصل شد، آنها حاضر شدند و می دانید، آنها به تلفن او اطلاع دادند و

she called me, she's like, “what's happening?”  I was like, “I burned a tortilla”, but it was  

او با من تماس گرفت، مثل "چه اتفاقی می افتد؟" من می‌گفتم: «من یک تورتیلا را سوزاندم»، اما

totally embarrassing, but yeah, it’s just you  know, it was, it was awesome and I loved it,  

کاملاً شرم‌آور بود، اما بله، فقط می‌دانید، عالی بود و من آن را دوست داشتم،

but you're also there in that family dynamic and just kind of trying to figure out you know, how  

اما شما نیز در آن خانواده پویا هستید و به نوعی تلاش برای فهمیدن اینکه شما می‌دانید،

to work within that dynamic when you're totally not a family member. So, I would say that was  

وقتی که کاملاً عضوی از خانواده نیستید، چگونه  در آن پویایی کار کنید. بنابراین، من می‌توانم بگویم که این

that was challenging, having said that they were an amazing family, just some of the most generous  

موضوع چالش‌برانگیز بود، زیرا می‌گفتم آنها خانواده‌ای شگفت‌انگیز هستند، فقط برخی از سخاوتمندانه‌ترین

people you'll ever meet. And I had a great time getting to know their daughter and I actually  

افرادی که تا به حال ملاقات کرده‌اید. و از آشنایی با دخترشان خوش گذشت و در واقع

think I tutored her for three or four years. It  was quite a long time and yeah, it was really fun.

فکر می‌کنم سه یا چهار سال به او آموزش دادم. مدت زمان زیادی بود و بله، واقعاً سرگرم کننده بود.

David: You just used an interesting little connector phrase,  

دیوید: شما فقط از یک عبارت رابط کوچک جالب استفاده کردید،

“having said that”.

«این را گفتی».

Rachel: Hmm. Yeah.

راشل: هوم. آره

David: Can you talk about that one?

دیوید: میشه در مورد اون حرف بزنی؟

Rachel: Yeah. So, you say that when you've just made  

راشل: آره. بنابراین، شما می گویید که وقتی به تازگی

a statement, and then you want to make a statement that's just a little bit contradictory. Like,  

یک بیانیه داده اید، و سپس می خواهید یک بیانیه بیان کنید که فقط کمی متناقض است. مثلاً،

I forget what exactly I was saying but it might have been something like, it's hard understanding  

فراموش می‌کنم دقیقاً چه می‌گفتم، اما ممکن است چیزی شبیه به این باشد، درک

someone else's family dynamic. Having said that they were a great family, so you know, obviously,  

پویایی خانواده شخص دیگری سخت است. با گفتن این که آنها خانواده بزرگی بودند، پس واضح است که می‌دانید،

how hard is it when it's a great family, but yes having said that is a way to make a statement  

چقدر سخت است وقتی خانواده بزرگی هستند، اما بله، گفتن آن راهی برای بیان اظهاراتی است

that somewhat contradicts or could be seen as contradictory to something you've just said.

که تا حدودی در تضاد با چیزی است که می‌توانید آن را در تضاد قرار دهید. فقط گفتی

David: Qualifies what you just said or clarifies what you just said. 

دیوید: آنچه را که گفتید واجد شرایط می‌کند یا آنچه را که گفتید روشن می‌کند.

Rachel: Yeah, mm-hmm.

راشل: آره، مم-هم.

David: And also, another way to do that little, 

what do you call it, transition it would be to say, “That said”.

دیوید: و همچنین، راه دیگری برای انجام این کار کوچک،

آنچه شما آن را می‌نامید، انتقال این است که بگوییم "این گفته".

Rachel: Yeah, right.

راشل: آره، درسته.

David: People also say that.

دیوید: مردم هم این را می گویند.

Rachel: Yeah, exact  

same meaning, used to clarify  something you've just said.

راشل: آره، دقیقاً به

همین معنی، برای روشن کردن چیزی که الان گفتی استفاده می‌شود.

David: So, let's go to another question.

دیوید: خب بریم سراغ سوال دیگه.

Rachel: Okay.

راشل: باشه.

David: What is something that makes you really nervous?

دیوید: چه چیزی شما را واقعاً عصبی می کند؟

Rachel: Mmm, well, this is interesting because we  

راشل: مام، خوب، این جالب است زیرا ما

just talked about jobs. And I think one thing that makes me really nervous is quitting a job and like  

فقط در مورد شغل صحبت کردیم. و فکر می‌کنم چیزی که مرا واقعاً عصبی می‌کند این است که یک شغل را ترک کنم و همانطور که

I said, I've had a lot of odd jobs in my life,  and I've had to quit a lot of them and it always,  

گفتم، کارهای عجیب و غریب زیادی در زندگی‌ام داشته‌ام، و مجبور شده‌ام بسیاری از آنها را ترک کنم و همیشه،

yeah, it's always made me nervous, like I feel like I'm letting someone down. Even when it's  

آره، همینطور است. همیشه من را عصبی می کرد، مثل اینکه احساس می کنم دارم کسی را ناامید می کنم. حتی وقتی

a job that's not very important, I don't know. So,  

شغلی است که خیلی مهم نیست، نمی‌دانم. بنابراین،   اینکه به

telling someone that I'm going to quit  whatever they are having me do, I would say,  

کسی بگویم که هر کاری را که از من بخواهد ترک کنم، می‌توانم بگویم،

is one of the things that makes me the  most nervous, gives me the most anxiety.

یکی از چیزهایی است که من را بیشتر عصبی می‌کند و بیشترین اضطراب را به من می‌دهد.

David: So, you wake up  

دیوید: بنابراین، صبح بیدار می‌شوی

in the morning and you know that later in the day, you're going to have to tell your boss,  

و می‌دانی که بعداً در روز، باید به رئیست بگویی:

“Hey, I'm no longer going to be working  for you.” That makes you really nervous?

«هی، من دیگر برای تو کار نمی‌کنم.» این واقعا شما را عصبی می کند؟

Rachel: Oh,  

راشل: اوه،

it makes me nervous for like the  whole week, two weeks, whatever.

این باعث می‌شود یک هفته، دو هفته، هر چه باشد، عصبی شوم.

David: Uh-huh.

دیوید: اوه ها.

Rachel: As soon as I know that I'm likely  

راشل: به محض اینکه بدانم احتمالاً

going to be leaving a job, that dread starts to  happen in the pit of my stomach. And sometimes,  

شغلم را ترک خواهم کرد، آن ترس شروع به رخ دادن در گودال شکمم می کند. و گاهی اوقات،

you forget about it and then all of a sudden  you're like, “Oh, wait there it is, I have to  

آن را فراموش می‌کنید و ناگهان  می‌گویید : «اوه، صبر کن، من باید

quit my job. I have to have that conversation.”  Did I say, “in the pit of my stomach”?

شغلم را رها کنم. من باید آن مکالمه را داشته باشم.» گفتم «در گودال شکمم»؟

David: You did,  

and I was thinking the same thing. What is that?

دیوید: تو این کار را کردی

و من هم به همین فکر می کردم. اون چیه؟

Rachel: Well,  

don't you think you physically feel something  when you are, when you’re feeling dread? I mean  

راشل: خوب،

فکر نمی‌کنی وقتی که هستی، وقتی احساس ترس می‌کنی، از نظر فیزیکی چیزی را احساس می‌کنی؟ منظورم این است که

I would describe it. David: 

آن را توصیف کنم. دیوید:

No I get, I agree. You have this sinking feeling  in your stomach but the pit of your stomach is  

نه متوجه شدم، موافقم. شما این احساس فرورفتگی را در معده خود دارید، اما گودال شکمتان

interesting. I guess it's at the bottom,  emanates from the bottom of our stomach.

جالب است. حدس می‌زنم در پایین است، از ته شکم ما سرچشمه می‌گیرد.

Rachel: It's just, it's  

راشل: فقط،

getting way down in there. If you feel something  in the pit of your stomach, it's not a good thing.

دارد به سمت پایین می رود. اگر چیزی را در گودال شکم خود احساس کردید، چیز خوبی نیست.

David: To really, it's an ominous, it's foreboding.

دیوید: واقعاً، این یک شوم است، پیشگویی است.

Rachel: You feel horrible about it,  

راشل: شما نسبت به آن احساس وحشتناکی دارید،

nervous about it, anxious about it, and actually,  you used another phrase “sinking feeling”. I have  

درباره آن عصبی هستید، درباره آن مضطرب هستید، و در واقع، از عبارت دیگری «احساس غرق شدن» استفاده کردید. من

a sinking feeling. This is, again, what we would  say when I'm pretty sure things are going wrong.

احساس غرق شدن دارم. این همان چیزی است که وقتی مطمئن باشم همه چیز اشتباه می‌شود، دوباره می‌گوییم.

David: Mm-hmm.

Rachel: Yeah,  

دیوید: مممم.

راشل: بله،

two great ways to talk about that feeling,  because, you know, it's an emotional thought,  

دو روش عالی برای صحبت در مورد آن احساس، زیرا، می دانید، این یک فکر احساسی است،

it's a feeling but then we do physically feel  something. When you have a sinking feeling,  

یک احساس است، اما بعد از آن ما به لحاظ فیزیکی چیزی را احساس می کنیم . وقتی احساس غرق شدن دارید،

you might feel something pressing down on  your chest or when you're dreading something,  

ممکن است احساس کنید چیزی روی سینه‌تان فشار می‌آورد یا وقتی از چیزی می‌ترسید،

you feel something in your stomach, you  might have a stomach ache, you feel it  

چیزی در شکمتان احساس می‌کنید، ممکن است معده درد داشته باشید، آن را

in the pit. I mean, it's something your mind is  experiencing, but your body experiences it too.

در گودال احساس کنید. منظورم این است که این چیزی است که ذهن شما تجربه می‌کند، اما بدن شما نیز آن را تجربه می‌کند.

David: And actually, in my world,  

دیوید: و در واقع، در دنیای من،

we know to talk with people about the fact that  it's actually the opposite. Your body feels a  

ما می دانیم که با مردم در مورد این واقعیت صحبت کنیم که در واقع برعکس است. بدن شما

feeling almost always or often before your mind  labels it, and before your brain identifies it  

تقریباً همیشه یا اغلب قبل از اینکه ذهنتان آن را برچسب بزند، و قبل از اینکه مغزتان آن را

as a feeling of dread. So, you have the physical  experience of the pit in your stomach. You have  

به عنوان احساس ترس شناسایی کند، احساس می‌کند. بنابراین، شما تجربه فیزیکی از گودال در معده خود را دارید. شما

the physical sensation of that sinking feeling.  Now, actually, if you could do a time-lapse  

احساس فیزیکی آن احساس غرق شدن را دارید. اکنون، در واقع، اگر بتوانید یک دوربین تایم لپس

camera of your brain and nervous system,  the bodily feeling is a split- second even  

از مغز و سیستم عصبی خود بسازید، احساس بدنی یک کسری از ثانیه حتی

before the emotion, because the emotion  involves some higher-level brain activity.

قبل از احساس است، زیرا این احساس شامل برخی از فعالیت های سطح بالاتر مغز است.

Rachel: I totally would have guessed the opposite.

راشل: من کاملاً برعکس را حدس می زدم.

David: Right. And it's  

دیوید: درست است. و

good to coach people on that, because it's this  idea that if you get used to paying attention  

خوب است که مردم را در این مورد راهنمایی کنید، زیرا این ایده است که اگر عادت کنید

to your bodily sensations, if you can tune in,  they actually can tell you a lot about how your  

به احساسات بدنی خود توجه کنید، اگر بتوانید تنظیم کنید، آنها در واقع می توانند چیزهای زیادی در مورد

quote feeling. Rachel: 

احساس نقل قول شما به شما بگویند. راشل:

Hmm. Tune in, so that means really pay  attention to something, focus on something.

هوم. تنظیم کنید، به این معنی که واقعاً به چیزی توجه کنید، روی چیزی تمرکز کنید.

David: Right.

دیوید: درست است.

Rachel: Mm-hmm, and it would also,  

راشل: مممم، و همینطور،

I mean I'm guessing it comes from like  radio days where you would turn the dial,  

منظورم این است که حدس می‌زنم از روزهای رادیویی می‌آید که می‌خواهید شماره‌گیر را بچرخانید،

just so in order to pick up a certain radio  signal. In that case, you would be tuning in.

فقط برای اینکه یک سیگنال رادیویی خاص را بگیرید .

David: Right.

دیوید: درست است.

Rachel: Yeah. David,  

راشل: آره. دیوید،

what's something that makes you really nervous?

چه چیزی تو را واقعاً عصبی می‌کند؟

David: So, something that makes  

دیوید: بنابراین، چیزی که

me nervous is and what's related to speaking  in front of people, but it's not the actual  

من را عصبی می‌کند و به صحبت کردن در مقابل مردم مربوط می‌شود، اما

time when I am up front. It's interesting because  once I'm up there I'm great, I actually love doing  

زمانی که من در جلو هستم، این زمان واقعی نیست. جالب است زیرا وقتی به آنجا می‌روم عالی می‌شوم، در واقع عاشق انجام

trainings and talking to groups of people, but the  moments that are leading up to that, especially  

تمرینات و صحبت با گروه‌هایی از مردم هستم، اما لحظاتی که منجر به آن می‌شود، به‌خصوص

the night before, I tend to not sleep well. It's  a similar feeling to, if we're going on a trip,  

شب قبل، معمولاً خوب نمی‌خوابم. این یک احساس مشابه است، اگر به یک سفر برویم،

a big trip the next day it's like this just  slightly nervous, anxious feeling where I just,  

یک سفر بزرگ روز بعد، این احساس کمی عصبی و مضطرب است که من فقط،

I don't sleep well. My brain keeps like waking  me up in the middle of the night going, “Wait,  

خوب نمی‌خوابم. مغزم مثل این است که نیمه‌های شب مرا بیدار می‌کند و می‌گوید: «صبر کن،

are you late? Wait are you late? You're probably  late?” So, I'll wake up a bunch of times that  

دیر کردی؟» صبر کن دیر کردی؟ احتمالاً دیر آمدی؟» بنابراین، من در آن شب چندین بار بیدار می‌شوم

night and it's for no reason I don't have  anything to be nervous about, but I'm nervous.

و دلیلی ندارد که چیزی برای عصبی شدن ندارم، اما عصبی هستم.

Rachel: So, it's funny,  

راشل: بنابراین، خنده‌دار است،

because it's something you love yet  you get nervous thinking about it.

زیرا چیزی است که دوستش دارید، اما با فکر کردن به آن عصبی می‌شوید.

David: Yeah-yeah.

دیوید: آره آره.

Rachel: That's interesting. Okay, let's  

راشل: جالب است. خوب، بیایید درباره

talk personality. In American English, we have two  different terms to describe two different kinds of  

شخصیت صحبت کنیم. در انگلیسی آمریکایی، ما دو اصطلاح متفاوت برای توصیف دو نوع

personality as an introvert and an extrovert.  How would you define these two words, David?

شخصیت مختلف به عنوان درونگرا و برونگرا داریم. دیوید این دو کلمه را چگونه تعریف می کنی؟

David: 

دیوید:

Yeah. So, these words have become very much have  bled into popular culture, and I think that they,  

آره. بنابراین، این واژه‌ها بسیار وارد فرهنگ عامه شده‌اند، و من فکر می‌کنم که آنها،

I used a lot of different ways and I think often  use slightly wrongly but, my definition is that  

من از روش‌های مختلفی استفاده می‌کردم و فکر می‌کنم اغلب کمی اشتباه استفاده می‌کنند، اما، تعریف من این است که

someone is an introvert if when they need to  recharge or regroup to center themselves.  

کسی اگر نیاز به شارژ مجدد داشته باشد، درونگرا است. یا دوباره جمع شوند تا خودشان را متمرکز کنند.

Rachel: Yeah, recharge, what does this mean?

راشل: آره شارژ کن، این یعنی چی؟

David: Recharge?

دیوید: شارژ؟

Rachel: Yes?

David: It’s what you do with your phone.

راشل: بله؟

دیوید: این کاری است که شما با گوشی خود انجام می دهید.

Rachel: Yeah, right. You recharge your phone.

راشل: آره، درسته. گوشیتو شارژ میکنی

David: Plug it in, charge your phone.

دیوید: وصلش کن، گوشیتو شارژ کن.

Rachel: When someone needs  

راشل: وقتی کسی نیاز

to rest and feel energized or what did you say?

به استراحت و احساس انرژی دارد یا شما چه گفتید؟

David: Collect themselves, maybe,  

دیوید: خود را جمع کنید، شاید،

figure out what's important to them, that an  introvert is someone who does that by themselves.

بفهمید چه چیزی برای آنها مهم است، که یک درونگرا کسی است که این کار را خودش انجام می دهد.

Rachel: Could you  

راشل:

also say it's what makes someone feel  at ease? An introvert feels at ease?

همچنین می‌توانید بگویید این چیزی است که باعث می‌شود کسی احساس راحتی کند؟ یک درونگرا احساس راحتی می کند؟

David: Yeah, I think that that's part of it.

دیوید: آره، من فکر می کنم این بخشی از آن است.

Rachel: By themselves.

راشل: به تنهایی.

David: I think  

دیوید: فکر می‌کنم

that's part of it, though I think  it does really get at this idea of  

این بخشی از آن است، اگرچه فکر می‌کنم واقعاً به این ایده می‌رسد که   از

where do you gain energy? Where do  you get your energy level back up?

کجا انرژی می‌گیرید؟ از کجا می‌توانید سطح انرژی خود را بالا ببرید؟

Rachel: Yes, I agree.

راشل: بله، موافقم.

David: So that's an introvert,  

دیوید: پس این یک درون گرا است،

and then an extrovert is the opposite,  where if someone is not feeling focused  

و سپس برون گرا برعکس است، جایی که اگر فردی تمرکز نداشته باشد

or they're feeling worn down, instead of  going and having time by themselves, they  

یا احساس فرسودگی کند، به جای اینکه خودش برود و وقت بگذارد، می

would go and seek out other people, and  through conversation and connection with  

رود و به دنبال افراد دیگر می گردد و مکالمه و ارتباط با

other people, they would recharge  and their energy will go back up.

افراد دیگر، آنها دوباره شارژ می شوند و انرژی آنها دوباره بالا می رود.

Rachel: Before we keep going,  

راشل: قبل از اینکه ادامه دهیم،

I just want to throw one thing out there, you  said that these are terms that have bled into  

من فقط می‌خواهم یک چیز را مطرح کنم، گفتی که اینها اصطلاحاتی هستند که در

popular culture, and I just wanted to talk about  using “bleed” in there. So, bleed is like blood  

فرهنگ عامه وارد شده‌اند، و من فقط می‌خواستم درباره استفاده از «خونریزی» در آنجا صحبت کنم. بنابراین،

when you cut yourself, but we also use it  when what might have been a clearly defined  

زمانی که خود را می برید، خونریزی مانند خون است، اما زمانی که خطی که ممکن است به وضوح مشخص شده باشد،

line has become less clear. I'm like, these terms,  what are they? Are they psychology terms or what?

کمتر مشخص شده است، از آن استفاده می کنیم. من می گویم، این اصطلاحات، آنها چیست؟ آیا آنها اصطلاحات روانشناسی هستند یا چه؟

David: Right. Mm-hmm.

دیوید: درست است. مممم

Rachel: And then,  

راشل: و سپس،

but now everyone's using them. So, we can say  okay, it's not just separate from popular culture,  

اما اکنون همه از آنها استفاده می کنند. بنابراین، می‌توان گفت بسیار خوب، این فقط از فرهنگ عامه جدا نیست، بلکه

now it's bled into popular culture and popular  culture has started using these terms a lot, too.

اکنون به فرهنگ عامه وارد شده است و فرهنگ عامه نیز شروع به استفاده از این اصطلاحات کرده است.

David: Right. Initially,  

دیوید: درست است. در ابتدا،

they would have been used by clinicians  to describe psychological phenomenon,  

پزشکان از آنها برای توصیف پدیده روانشناختی استفاده می کردند،

but now they're used by lots of people.  They've bled into popular culture.

اما اکنون افراد زیادی از آنها استفاده می کنند. آنها وارد فرهنگ عامه شده اند.

Rachel: Okay,  

great. Thanks for clarifying  the definition of that.

راشل: باشه،

عالی. از اینکه تعریف آن را توضیح دادید متشکریم .

David: No problem.

دیوید: مشکلی نیست.

Rachel: So, David, are you an introvert or an extrovert?

راشل: خب، دیوید، تو درونگرا هستی یا برونگرا؟

David: So, I'm an extrovert. It means that, yeah, for me,  

دیوید: پس من یک برونگرا هستم. این بدان معناست که، بله، برای من،

if I am feeling stressed or I have a big decision  to make or I'm feeling worn down, I know that it's  

اگر احساس استرس می کنم یا تصمیم بزرگی باید بگیرم یا احساس فرسودگی می کنم، می دانم که

really important for me to seek out connection  with other people to get people's opinions,  

برای من واقعاً مهم است که به دنبال ارتباط با افراد دیگر برای دریافت نظرات مردم باشم.

to get feedback, to bounce ideas off of someone.

برای گرفتن بازخورد، برای رد کردن ایده از کسی.

Rachel: Oh, I like that phrase.

راشل: اوه، من این عبارت را دوست دارم.

David: That's a good one, I thought you might.  

دیوید: این خوب است، فکر کردم شما ممکن است.

Rachel: Mm-hmm. When you bounce  

راشل: مممم. وقتی

an idea off somebody, you tell them what  you're thinking and get their take on it.

ایده‌ای را به کسی می‌پرورانید، به او می‌گویید به چه فکر می‌کنید و نظر او را در مورد آن می‌گیرید.

David: You put it out there and see  

دیوید: شما آن را بیرون می‌گذارید و می‌بینید که به

which way it bounces, so you put out an idea maybe  they think it's crazy, and so it bounced sideways,  

کدام سمت منعکس می‌شود، بنابراین ایده‌ای را مطرح می‌کنید، شاید آن‌ها فکر می‌کنند دیوانه‌کننده است،

or they think it's you know what that's  a really good idea and it bounces true.

یا فکر می‌کنند که شما می‌دانید که چه ایده‌ای واقعاً خوب است و درست است.

Rachel: Oh, I like it.

راشل: اوه، من آن را دوست دارم.

David: So, I'm an extrovert. What about you?

دیوید: پس من یک برونگرا هستم. شما چطور؟

Rachel: Well, you know I'm an introvert.

راشل: خوب، می دانی که من یک درون گرا هستم.

David: I do.

دیوید: من دارم.

Rachel: Yeah. It,  

راشل: آره.

you know, I, 100% would have  described myself as an extrovert,  

می‌دانید، من، 100% خود را فردی برون‌گرا توصیف می‌کردم،

probably into like college or after. I  didn't realize that I was an introvert.

احتمالاً در دانشگاه یا بعد از آن. من متوجه نشدم که یک درونگرا هستم.

David: Well, I have a theory about that, but go ahead.

دیوید: خوب، من یک نظریه در مورد آن دارم، اما ادامه دهید.

Rachel: Well,  

راشل: خوب،

and it's funny because I remember in high school  feeling kind of bad when I didn't want to hang out  

و خنده‌دار است، زیرا یادم می‌آید در دبیرستان وقتی نمی‌خواستم

with one of my friends. I'm a bad friend, I felt  like a bad friend and now in retrospect I'm like,  

با یکی از دوستانم معاشرت کنم، احساس بدی داشتم. من دوست بدی هستم، احساس می‌کردم دوست بدی هستم و حالا به گذشته می‌گویم:

“Oh, I was I was an introvert”, that's what it  was, I wasn't a bad friend. I was actually a  

«اوه، من یک درون‌گرا بودم»، همین بود، من دوست بدی نبودم. من

pretty great friend in general. But I was  an introvert and one of my good friends  

در واقع دوست بسیار خوبی بودم. اما من یک درون‌گرا بودم و یکی از دوستان خوبم

was an extrovert and I think that, you know,  neither of us got what was happening there.

برون‌گرا بود و فکر می‌کنم که، می‌دانید، هیچ‌کدام از ما متوجه نشدیم که آنجا چه اتفاقی می‌افتد.

David: And what I was  

دیوید: و چیزی که

going to say is that, this is exactly what I meant  about the terms being used incorrectly because I  

می‌خواستم بگویم این است که، این دقیقاً همان چیزی است که در مورد استفاده نادرست از اصطلاحات منظورم بود، زیرا من

think part of what you're describing, a part of  why you were confused that you're an introvert,  

فکر می‌کنم بخشی از آنچه شما توصیف می‌کنید، بخشی از اینکه چرا گیج شده‌اید که یک درون‌گرا هستید،

is because you're a highly social  introvert. You do enjoy people,  

زیرا شما یک درونگرا به شدت اجتماعی هستید . شما واقعاً از مردم لذت می برید،

you like talking to lots of different people, but  that's not where you recharge and get your energy.

دوست دارید با افراد مختلف زیادی صحبت کنید، اما این جایی نیست که شما دوباره شارژ می کنید و انرژی خود را به دست می آورید.

Rachel: Right. Oh, man I love my me-time.  

راشل: درسته آه، مرد من زمان من را دوست دارم.

David: Yeah.

دیوید: آره.

Rachel: Just by myself. You know,  

راشل: فقط به تنهایی. می دانید،

I work alone from home. I have my office  upstairs and often when I'm talking with  

من به تنهایی از خانه کار می کنم. من دفترم را در طبقه بالا دارم و اغلب وقتی با

people about what I do they'll say, “Oh,  you know don't you want to go out and see  

مردم درباره کاری که انجام می‌دهم صحبت می‌کنم، می‌گویند: "اوه، می‌دانی نمی‌خواهی بیرون بروی و

people?” and I'm like, “No, I absolutely  do not want to go out and see people.”

مردم را ببینی؟" و من می گویم، "نه، من مطلقاً نمی خواهم بیرون بروم و مردم را ببینم."

David: Right.

دیوید: درست است.

Rachel: I used to rent an office  

راشل: من قبلاً یک

desk at a co-working space, I never went because  I never felt drawn to the space. I mean I think a  

میز اداری را در یک فضای کاری کرایه می‌کردم، هرگز نرفتم، زیرا هرگز به آن فضا علاقه نداشتم. منظورم این است که فکر می‌کنم

lot of co-working spaces exist, because there  are so many people freelancing and working on  

فضاهای کار مشترک زیادی وجود دارد، زیرا افراد زیادی هستند که مستقل کار می‌کنند و خودشان کار می‌کنند

their own and it's a way to bring them together  and they feel this community in this, you know,  

و این راهی برای گرد هم آوردن آنهاست و آنها این جامعه را در این احساس می‌کنند، می‌دانید،

camaraderie with other people around, and I  just rather be up in my office doing my thing.

رفاقت با سایر افراد اطراف، و من ترجیح می‌دهم در دفترم باشم و کارهایم را انجام دهم.

David: That’s right.

دیوید: درست است.

Rachel: Hmm. Co-working, that's a term that's pretty new.  

راشل: هوم. کار مشترک، این اصطلاحی است که بسیار جدید است.

Wouldn't you say, David? I mean, I don't think  I ever heard that word before five years ago,  

نمیگی دیوید؟ یعنی فکر نمی‌کنم تا قبل از پنج سال پیش این کلمه را شنیده باشم،

and basically, it means working next to somebody.  So it's not someone you work with, it's not a  

و اساساً به معنای کار کردن در کنار کسی است. بنابراین این کسی نیست که با او کار می‌کنید، یک

co-worker, but it's someone that you're working  next to, likely you are an independent person  

همکار نیست، بلکه کسی است که در کنار او کار می‌کنید، احتمالاً شما یک فرد مستقل هستید   که

working on your own project, and you go to a space  where you can co-work with other people. Do your  

روی پروژه خود کار می‌کنید، و به فضایی می‌روید که می‌توانید در آن کار کنید. با افراد دیگر

thing next to other people doing their thing.  It's really quite the rage now. Wouldn't you say?

کارهای خود را در کنار افرادی که کارشان را انجام می دهند انجام دهید. الان واقعاً خیلی عصبانی است. نمی گویید؟

David: Yeah. I think it's extremely popular.

دیوید: آره. من فکر می کنم این بسیار محبوب است.

Rachel: There  

راشل:

are places opening up all over  Philly that are co-working spaces.

مکان‌هایی در سرتاسر فیلی باز می‌شوند که فضاهای همکاری مشترک هستند.

David: Packed full of extroverts.

دیوید: مملو از افراد برونگرا.

Rachel: Yeah. I went  

راشل: آره. من

to one once and I was working at this big  table with other people and there were two  

یک بار به سراغ یکی رفتم و روی این میز بزرگ با افراد دیگر کار می‌کردم و دو

people training somebody on like Microsoft  Word or something, and I was just like,  

نفر بودند که به کسی مانند Microsoft Word یا چیز دیگری آموزش می‌دادند، و من فکر می‌کردم،   به

this is why I am not ever coming to this space  again. I do not need to hear someone being trained  

همین دلیل است که دیگر به این فضا نمی‌آیم . وقتی سعی می‌کنم ایده‌های انگلیسی عالی پیدا کنم، نیازی به شنیدن آموزش‌های فردی

on Microsoft Word, when I'm trying to come  up with awesome English ideas. So, anyway.  

درباره Microsoft Word ندارم . بنابراین، به هر حال.

David: Right.

دیوید: درست است.

Rachel: Co-working,  

راشل: کار مشترک،

some people love it, but it's not for everyone.

برخی افراد آن را دوست دارند، اما برای همه مناسب نیست.

David: All right. So,  

دیوید: خیلی خب. بنابراین،

I have a question for you. What do  you think is something that I do well?

من یک سوال از شما دارم. به نظر شما کاری که من به خوبی انجام می‌دهم چیست؟

Rachel: Oh,  

راشل: اوه،

this is fun. David, there's  so many things you do well.

این جالب است. دیوید، کارهای زیادی هست که تو خوب انجام می دهی.

David: Oh, that’s sweet.

دیوید: اوه، این شیرین است.

Rachel: The thing I'm thinking of, I think  

راشل: چیزی که به آن فکر می‌کنم، فکر می‌کنم

it's fun to think of something that I don't do  well. Like, have that contrast, you do it so well  

فکر کردن به چیزی که خوب انجام نمی‌دهم سرگرم‌کننده است . مثلاً این تضاد را داشته باشید، شما این کار را خیلی خوب انجام می دهید

and I do it horribly. And that is you have such  a green thumb. David does the most amazing job  

و من این کار را به طرز وحشتناکی انجام می دهم. و این یعنی شما یک شست سبز دارید. دیوید شگفت‌انگیزترین کار را

with our house plants. I mean, they thrive, they  look so good. We have this jade that's probably a  

با گیاهان خانگی ما انجام می‌دهد. منظورم این است که آنها رشد می کنند، آنها خیلی خوب به نظر می رسند. ما این یشم را داریم که احتمالاً یک

yard across, three feet, and you grew that from  something that was like two inches big, right?

یارد، سه فوت است، و شما آن را از چیزی که حدود دو اینچ بود رشد دادید، درست است؟

David: Yeah. Mm-hmm.

دیوید: آره. مممم

Rachel: We also have this  

ریچل: ما این کاکتوس را هم داریم

cactus that's probably five or six feet tall now,  and it's just it's fun because people will walk  

که احتمالاً پنج یا شش فوت قد دارد، و این فقط سرگرم کننده است زیرا مردم

into our house and they'll be like, “Oh, my  god, that's the biggest Jade I've ever seen.”

وارد خانه ما می شوند و می گویند: "اوه، خدای من، این بزرگترین جید است که تا به حال دیده ام. "

David: Right.

دیوید: درست است.

Rachel: My friend  

ریچل: دوستم

Hilary was just like couldn't get  over the cactus. So, David, you know,  

هیلاری انگار نمی‌توانست از روی کاکتوس بگذرد. بنابراین، دیوید، می‌دانی،

cut her a piece and last time we're at her  apartment, it was like doing pretty well.

او را یک تکه برید و آخرین باری که در آپارتمان او بودیم ، مثل این بود که خیلی خوب کار می‌کرد.

David: Yeah, hers was looking good, too.

دیوید: آره، مال او هم خوب به نظر می رسید.

Rachel: Yeah. So, I think I love that about you, because  

راشل: آره. بنابراین، فکر می‌کنم این را در مورد شما دوست دارم، زیرا

I love having plants around and have in the house.  I think they add so much to the beauty of a home,  

من عاشق داشتن گیاهان در اطراف و داشتن گیاهان در خانه هستم. فکر می‌کنم آن‌ها به زیبایی یک خانه بسیار می‌افزایند،

but I just, I can't do it. I just cannot keep  plants alive. So, that's actually that's,  

اما من نمی‌توانم این کار را انجام دهم. من فقط نمی توانم گیاهان را زنده نگه دارم. بنابراین، در واقع همین است،

David is the definition of green thumb. So, if someone has a green thumb or is a green thumb,  

دیوید تعریف انگشت شست سبز است. بنابراین، اگر فردی شست سبز دارد یا شست سبز است،

then it means that they're really good with plants  and you know, not everyone has a green thumb.

به این معنی است که او واقعاً با گیاهان خوب است و می‌دانید، همه شست سبز ندارند.

David: Well, thank  

دیوید: خوب،

you. I appreciate that. It's a lot of fun for  me. There's something very therapeutic and  

متشکرم. من از آن قدردانی می کنم. برای من خیلی سرگرم کننده است . چیزی بسیار درمانی وجود دارد و

just it feels good to pay attention  to the plants and how to look nice.

فقط احساس خوبی است که به گیاهان و نحوه زیبا به نظر رسیدن توجه کنید.

Rachel: I don't know  

راشل: نمی‌دانم

if this is true, but someone  shared on Facebook, recently,  

این درست است یا نه، اما اخیراً شخصی  در فیس‌بوک  به اشتراک گذاشت

that there are microbes in soil that they  believe can like help lift your spirits.

که میکروب‌هایی در خاک وجود دارد که به اعتقاد آنها می‌توانند به تقویت روحیه شما کمک کنند.

David: I'll go there. All right, sure. Why not?

دیوید: من میرم اونجا. باشه حتما چرا نه؟

Rachel: So, there might be a,  

راشل: بنابراین، ممکن است یک موضوع وجود داشته باشد،

it might not just be about the process of  doing something of tending to something.  

ممکن است فقط مربوط به فرآیند انجام کاری برای گرایش به چیزی نباشد.

There might literally be something in soil  that can affect your mood. I don't know.

ممکن است به معنای واقعی کلمه چیزی در خاک وجود داشته باشد که بر خلق و خوی شما تأثیر بگذارد. من نمی دانم.

David: Huh, all right.

دیوید: خب، باشه.

Rachel: Well,  

راشل: خوب،

David, what is something that you think I do well?

دیوید، چه کاری است که فکر می‌کنی به خوبی انجام می‌دهم؟

David: Yeah. Well, you too do an incredible amount  

دیوید: آره. خب، شما هم مقدار باورنکردنی

of things well, but the first thing that came  to mind for me was how good of a mother you are.

کارها را به خوبی انجام می دهید، اما اولین چیزی که به ذهن من رسید این بود که چقدر مادر خوبی هستید.

Rachel: Oh, thank you.

راشل: اوه، ممنون.

David: Yeah, you are an  

دیوید: بله، شما یک

incredibly attentive mother, but you're also  so great at being goofy. Stony loves music,  

مادر فوق‌العاده توجه هستید، اما در احمق بودن نیز بسیار عالی هستید. استونی عاشق موسیقی،

all things musical, and he loves when you make  up stupid songs about inane life situations.

همه چیزهای موزیکال است، و وقتی شما آهنگ‌های احمقانه درباره موقعیت‌های احمقانه زندگی می‌سازید، دوست دارد.

Rachel: Which is all the time.

راشل: که همیشه هست.

David: Which is a lot.

Rachel: Let's define “inane”,  

دیوید: که خیلی است.

راشل: بیایید «بی‌نقص» را تعریف کنیم،

that's a bit of a tricky word. David: 

این یک کلمه پیچیده است. دیوید:

It is. Inane: a common place,  not important, run-of-the-mill.

همینطور است. اینان: مکانی معمولی، مهم نیست، بی‌نظیر.

Rachel: Mm-hmm. Basic, kind of similar to mundane.

راشل: مممم. اساسی، به نوعی شبیه به دنیوی.

David: Mundane.

دیوید: دنیا.

Rachel: I wonder what's the difference  

راشل: نمی‌دانم چه تفاوتی

between inane and mundane. So, mundane is like  dull, boring inane is more silly or stupid.  

بین غیرعادی و پیش پا افتاده است. بنابراین، دنیوی مانند کسل‌کننده‌ای است، احمقانه‌ی کسل‌کننده‌تر احمقانه‌تر یا احمقانه‌تر است.

And you're saying I can take silly and stupid  things and make a song about them. Yes, I can.

و شما می گویید من می توانم چیزهای احمقانه و احمقانه را بپذیرم و درباره آنها آهنگ بسازم. بله، من می توانم.

David: Or you can  

دیوید: یا می‌توانی

make up. I think what you can do is you tend  to make up inane songs about mundane life.

جبران کنی. من فکر می‌کنم کاری که می‌توانید انجام دهید این است که تمایل به ساختن آهنگ‌های احمقانه درباره زندگی روزمره دارید.

Rachel: Oh, there we go,  

راشل: اوه، می‌رویم،

I like it. I do often make up inane songs.

آن را دوست دارم. من اغلب آهنگ های احمقانه می سازم.

David: All right, next topic. This is inane.

دیوید: بسیار خب، موضوع بعدی. این احمقانه است

Rachel: This is getting inane.

راشل: این داره احمقانه میشه.

David: Bordering on asinine.

دیوید: مرز با آسینین.

Rachel: Oh, define “asinine” please.

راشل: اوه، لطفا "آسینین" را تعریف کنید.

David: That really takes it up to just stupid.

دیوید: این واقعاً احمقانه است.

Rachel: It goes from silly to stupid.

راشل: از احمقانه به احمقانه تبدیل می شود.

David: Yeah.  

دیوید: آره.

Rachel: 

راشل:

Okay, David, new question. What were some  of the great things about your childhood?

باشه، دیوید، سوال جدید. برخی از چیزهای بزرگ دوران کودکی شما چه بود؟

David: Oh, so many great things. I feel like,  

دیوید: اوه، خیلی چیزهای عالی. احساس می‌کنم،

I had a very, I was very lucky to have such a  great childhood. The first thing that I think  

من خیلی خوش شانس بودم که چنین کودکی خوبی داشتم. اولین چیزی که به آن فکر می کنم

about is my family. I have three older sisters  and they're the best. They are a good bit older  

خانواده ام است. من سه خواهر بزرگتر دارم و آنها بهترین هستند. آنها کمی بزرگتر

than me and not only are they incredible people  who have shaped me and helped me become who I am,  

از من هستند و نه تنها افراد باورنکردنی هستند که به من شکل داده اند و به من کمک کرده اند تا آن چیزی که هستم باشم،

but they also all married incredible  people who are my brothers-in-law,  

بلکه همه آنها با افراد باورنکردنی ازدواج کرده اند که برادر شوهر من هستند،

but who I've known for so long that they're just  like siblings to me as well, so growing up in a  

اما آنها را به خاطر آنها می شناسم. تا آنجا که آنها برای من مانند خواهر و برادر هستند، بنابراین بزرگ شدن در

house full of older siblings was just, I think  the number one best thing about my childhood.

خانه ای پر از خواهر و برادر بزرگ تر، فکر می کنم بهترین چیز شماره یک در مورد من بود. دوران کودکی

Rachel: Though they  

راشل: اگرچه آنها

weren't around really, right? I mean,  you said growing up in a house full of,  

واقعاً آنجا نبودند، درست است؟ منظورم این است که شما گفتید وقتی در خانه‌ای پر از خانه بزرگ می‌شدید،

Audrey would have been in  college by the time you were two.

آدری تا دو سالگی شما در کالج بود.

David: It's true, but she went to college  

دیوید: درست است، اما او به دانشگاه رفت

locally. She was still around and we are all very  close and have been, and so at the very least  

. او هنوز آنجا بود و ما همه خیلی نزدیک هستیم و بوده‌ایم، و بنابراین حداقل

holidays and whenever there was a free chance,  we would see each other. But my youngest sister,  

تعطیلات و هر زمان که فرصت آزاد بود، همدیگر را می‌دیدیم. اما کوچکترین خواهر من،

she was 10, so you know, until I was 8 she was  living at home and that was pretty wonderful.

او 10 ساله بود، پس می دانید، تا زمانی که من 8 ساله بودم، او در خانه زندگی می کرد و این بسیار عالی بود.

Rachel: There's a great  

راشل: عکس فوق‌العاده‌ای وجود دارد

picture of, she was in charge  of you in the summers, right?

که او تابستان‌ها مسئولیت شما را بر عهده داشت ، درست است؟

David: Yeah.

دیوید: آره.

Rachel: She has put you in her front bike basket.

راشل: او تو را در سبد دوچرخه جلویش گذاشته است.

David: Right.

دیوید: درست است.

Rachel: Which does not look safe at all.

راشل: که اصلاً امن به نظر نمی رسد.

David: Yeah,  

دیوید: بله،

we talked about that sometimes. How she was  12 or 13 and in charge of a two or three-  

ما گاهی در مورد آن صحبت کردیم. اینکه او 12 یا 13 ساله بود و مسئول یک کودک دو یا سه

year-old and that was just pretty amazing.  A lot of people nowadays wouldn't do that.

ساله بود و این بسیار شگفت انگیز بود. امروزه بسیاری از مردم این کار را انجام نمی دهند.

Rachel: Yeah, especially with her,  

راشل: آره، مخصوصاً با او،

just kidding, Cristina. David: 

شوخی کردم، کریستینا. دیوید:

All right. So, right back at you. So, what were  some of the great things about your childhood?

خیلی خب. بنابراین، درست به سمت شما. بنابراین، برخی از چیزهای بزرگ دوران کودکی شما چه بود؟

Rachel: Again, lots of things. I'm  

راشل: باز هم چیزهای زیادی. من

very lucky I had a very rich and full childhood.  I'm going to say a lot of what was great about it  

خیلی خوش شانس هستم که دوران کودکی بسیار غنی و پرباری داشتم. من می‌خواهم بگویم که بسیاری از چیزهایی که در مورد آن عالی بود

relates to where I grew up. I grew up in Florida.  So, we were close to beaches. We went to the beach  

مربوط به جایی است که من بزرگ شده‌ام. من در فلوریدا بزرگ شدم. بنابراین، ما به سواحل نزدیک بودیم. خیلی به ساحل

a lot and springs. David's laughing, because  Florida has all these great natural springs with  

و چشمه رفتیم. دیوید می خندد، زیرا فلوریدا دارای همه این چشمه های طبیعی عالی با

little beaches and you can go to and just have an  amazing day. And ever since we've been in Philly,  

سواحل کوچک است و شما می توانید به آنجا بروید و فقط یک روز شگفت انگیز داشته باشید. و از زمانی که در فیلی بودیم، به

I've been like, “Where are the springs?” I just  want to get out somewhere to some fresh water and  

این فکر می‌کردم: «چشمه‌ها کجا هستند؟» من فقط می‌خواهم به جایی بروم و کمی آب شیرین بخرم و

I don't want to have to drive hours for it and  it's been pretty disappointing, I got to say.

نمی‌خواهم ساعت‌ها برای آن رانندگی کنم و باید بگویم که بسیار ناامیدکننده است.

David: And I keep saying that that's,  

دیوید: و من دائماً می گویم که این

the reason that I haven't told you about them,  is because they're not a thing here. But you've  

دلیلی است که من در مورد آنها به شما نگفته ام، این است که آنها اینجا چیزی نیستند. اما

probably come back to it five or ten times, like  well but no let's just look for the springs.

احتمالاً پنج یا ده بار به آن بازگشته‌اید، خوب، اما نه، اجازه دهید فقط به دنبال چشمه‌ها بگردیم.

Rachel: Yeah,  

راشل: بله،

every year I'm like, “Let's find some  springs to go to.” And David's like,  

هر سال می‌گویم: «بیایید چشمه‌هایی برای رفتن پیدا کنیم.» و دیوید مانند

“There are no Springs in Philly.” And I actually  found one, but it was a bit of a drive and  

"در فیلی چشمه ای وجود ندارد." و من در واقع یکی را پیدا کردم، اما کمی سخت بود و

it was a private thing you had to pay like a  thousand dollars a year for it or something.

یک چیز خصوصی بود که باید سالی هزار دلار برای آن یا چیزی دیگر پرداخت می‌کرد.

David: Yeah.

دیوید: آره.

Rachel: Not happening. But so, that's  

راشل: اتفاقی نمی افتد. اما خب، خیلی

cool and then also, I grew up fairly close to  Disney World, maybe about two hours. So we used to  

خوب است و بعد هم، من تقریباً نزدیک به دنیای دیزنی بزرگ شدم، شاید حدود دو ساعت. بنابراین عادت داشتیم

go down there quite a bit. We wouldn't stay over,  usually. We would drive down and come back in the  

کمی به آنجا برویم. ما معمولاً نمی‌مانیم. ما با ماشین پایین می‌رفتیم و

same day and we would, you know, bring sandwiches  and do it as cheap as we could, but I spent a lot  

همان روز برمی‌گشتیم و، می‌دانی، ساندویچ می‌آوریم و تا جایی که می‌توانستیم این کار را ارزان می‌کردیم، اما من

of birthdays at Disney. My parents took me there.  My birthday is in November. So, often we would do  

تولدهای زیادی را در دیزنی گذراندم. پدر و مادرم مرا به آنجا بردند. تولد من در نوامبر است. بنابراین، اغلب

Disney for my birthday and my brother's birthday  is July, so we would go to a waterpark for his  

برای تولد من دیزنی می‌کردیم و تولد برادرم جولای است، بنابراین برای تولد او به پارک آبی می‌رفتیم

birthday. And it was just so fun. I don't know,  I loved it. I don't, I have no desire to live in  

. و خیلی سرگرم کننده بود نمی دانم، دوستش داشتم. نمی‌خواهم، هیچ تمایلی به زندگی در

Florida it's way too hot for me now for too long,  but it was a pretty majestic childhood. David,  

فلوریدا ندارم، الان برای من خیلی گرم است، اما کودکی بسیار باشکوهی بود. دیوید،

that was so fun. Thanks for sitting down  and going through these questions with me.

خیلی جالب بود. از اینکه نشستید و این سوالات را با من مطرح کردید متشکرم.

David: I love these. These are really fun.

دیوید: من اینها را دوست دارم. اینها واقعا سرگرم کننده هستند.

Rachel: They really are and,  

راشل: آنها واقعاً هستند و،

you know, sometimes, I think I'm so  focused on what you're saying that I  

می‌دانی، گاهی اوقات، فکر می‌کنم آنقدر روی آنچه می‌گویی تمرکز می‌کنم که

forget to pay attention to like phrasal verbs  and stuff, but we do catch some of them. So,  

فراموش می‌کنم به افعال عباراتی مانند و چیزهای دیگر توجه کنم، اما برخی از آنها را می‌بینیم. بنابراین،

there is some educational value here, after  all. Thank you, guys, so much for listening.  

به هر حال، اینجا مقداری ارزش آموزشی وجود دارد . بچه ها خیلی ممنون که گوش دادید.

If you'd like a copy of the transcript,  please visit, RachelsEnglish.com/transcript  

اگر می‌خواهید نسخه‌ای از رونوشت را داشته باشید، لطفاً از RachelsEnglish.com/transcript   دیدن کنید

and if you're not subscribed to this podcast, please do so. You can  

و اگر مشترک این پادکست نیستید، لطفاً این کار را انجام دهید. می‌توانید

do so at iTunes or also Stitcher. And if you're  so inclined, please think about leaving a review,  

این کار را در iTunes یا همچنین Stitcher انجام دهید. و اگر خیلی تمایل دارید، لطفاً در مورد نظر خود فکر کنید،

I read them and I love to hear what people  think about the Rachel's English podcast.

آنها را خواندم و دوست دارم نظر مردم درباره پادکست انگلیسی راشل را بشنوم.