4 Tips to Help You Learn English - How to Learn English

Hi, I'm Oli. Welcome to Oxford Online English. In this video I'm going to tell you a little about

سلام من اولی هستم به آکسفورد آنلاین انگلیسی خوش آمدید. در این ویدیو قصد دارم کمی در مورد

my language learning experiences and I'm going to share with you some things I wish I'd known

تجربیات خود در یادگیری زبان به شما بگویم و چیزهایی را با شما به اشتراک می‌گذارم که کاش

before I started studying languages.

قبل از شروع مطالعه زبان می‌دانستم.

I really hope you'll find these ideas interesting and useful and you can use them to help you

من واقعاً امیدوارم که این ایده ها برای شما جالب و مفید باشد و بتوانید از آنها برای کمک به

learn English or even maybe another language!

یادگیری زبان انگلیسی یا حتی زبان دیگری استفاده کنید!

First, let me tell you a little about myself and why I do what I do, and why I’m making

ابتدا اجازه دهید کمی در مورد خودم و اینکه چرا کاری را انجام می‌دهم و چرا

this video.

این ویدیو را می‌سازم به شما بگویم.

I was always fascinated by foreign languages. I remember the first time I went to a foreign

من همیشه شیفته زبان های خارجی بودم. اولین باری که به یک کشور خارجی رفتم یادم می آید

country. I was nine, and I went to Holland.

. من نه ساله بودم و به هلند رفتم.

The thing that I liked best was hearing all of these foreign sounds. I’d never really

چیزی که بیشتر از همه دوست داشتم شنیدن همه این صداهای خارجی بود. قبلاً هرگز

heard people speaking other languages before.

نشنیده بودم که مردم به زبان های دیگر صحبت کنند.

Even then, I thought that speaking another language would be a really cool thing to be

حتی در آن زمان، من فکر می‌کردم که صحبت کردن به زبان دیگری کار بسیار جالبی

able to do.

است.

Being able to open your mouth and produce all of these foreign words and actually be

اینکه بتوانی دهانت را باز کنی و تمام این کلمات بیگانه را تولید کنی و در واقع

understood… That seemed almost like magic to me as a child!

بفهمی... این برای من در کودکی تقریباً یک جادو به نظر می رسید !

My Mum bought me a ‘How to learn Dutch’ book. It didn’t work! I didn’t learn any

مادرم برایم کتاب «چگونه هلندی یاد بگیریم» خرید . کار نکرد! من

Dutch.

هلندی یاد نگرفتم

But, I did study French and German at school for many years. They were always my favourite

اما، سال‌ها در مدرسه فرانسوی و آلمانی خواندم . آنها همیشه موضوعات مورد علاقه من

subjects.

بودند.

When I was around 20, I set myself a goal. I would travel the world, and by the time

وقتی حدود 20 سالم بود، برای خودم هدف تعیین کردم. من به دور دنیا سفر می کردم و تا

I was 30, I would speak four foreign languages fluently.

30 سالگی چهار زبان خارجی را روان صحبت می کردم.

I don’t know why. There wasn’t much logic to it. It doesn’t seem like the most coherent

نمی دانم چرا. منطق زیادی در آن وجود نداشت . حتی الان هم به نظر منسجم ترین

life plan, even now. But, that’s what I’d decided to do, so that’s what I did.

برنامه زندگی نیست. اما، این همان کاری است که من تصمیم گرفتم انجام دهم، پس این کاری است که انجام دادم.

I lived in Russia, and studied Russian to quite a high level. Then, I moved to China.

من در روسیه زندگی کردم و زبان روسی را تا حد بسیار بالایی آموختم. سپس به چین نقل مکان کردم.

I studied Chinese, including written Chinese.

من زبان چینی، از جمله چینی نوشتاری را مطالعه کردم.

By the time I was 30, had I reached my goal? Kind of. I could speak Russian, French and

آیا تا 30 سالگی به هدفم رسیده بودم؟ نوع. می‌توانستم روسی، فرانسوی و

Chinese well, and I could still speak some German, though not so well.

چینی را خوب صحبت کنم، و هنوز هم می‌توانستم آلمانی صحبت کنم ، البته نه چندان خوب.

Close enough—I don’t have any regrets.

به اندازه کافی نزدیک - من هیچ پشیمانی ندارم.

Anyway, I made so many mistakes along the way. I got so many things wrong. I wasted

به هر حال من در این مسیر اشتباهات زیادی کردم . خیلی چیزا رو اشتباه گرفتم من

lots of time and energy on things that didn’t work.

زمان و انرژی زیادی را برای چیزهایی تلف کردم که جواب ندادند.

There are so many lessons I had to learn the hard way.

درس های زیادی وجود دارد که مجبور شدم به سختی یاد بگیرم.

So, what were they?

بنابراین، آنها چه بودند؟

I remember my first few Russian lessons. They were bad. I couldn’t do anything. I didn’t

چند درس اول روسی ام را به یاد دارم. آنها بد بودند. من نتوانستم کاری انجام دهم. من

learn anything.

چیزی یاد نگرفتم

Why? Because I had just graduated from university, and in my head, I was still at school.

چرا؟ چون تازه از دانشگاه فارغ التحصیل شده بودم و در ذهنم هنوز در مدرسه بودم.

When the teacher asked me a question and I got it right, I thought: “Great! I achieved

وقتی معلم از من سوالی پرسید و من درست متوجه شدم، فکر کردم: "عالی! من به

something!” I thought this even if I just guessed the answer.

چیزی رسیدم!» من به این فکر کردم حتی اگر فقط جواب را حدس بزنم.

If I got a question wrong, I thought, “I feel bad!” I felt embarrassed.

اگر سوالی را اشتباه مطرح کردم، فکر کردم، " احساس بدی دارم!" احساس خجالت کردم.

If we did an exercise or a test, I thought, “If I get a high score, I’ve succeeded!”

اگر تمرین یا تستی انجام می‌دادیم، فکر می‌کردم: «اگر نمره بالایی بگیرم، موفق شده‌ام!»

Worst of all, I thought that just turning up to class was enough. After all, I wasn’t

بدتر از همه، فکر می کردم که فقط سر کلاس حاضر شدن کافی است. بالاخره من

responsible for my learning. The teacher was responsible. That’s the teacher’s job.

مسئول یادگیری خودم نبودم. معلم مسئول بود. این کار معلم است

I hope, I really hope, that you realise that I’m saying these things because they’re

امیدوارم، واقعاً امیدوارم که متوجه شوید که من این چیزها را به این دلیل می‌گویم که

totally wrong, not because they’re how you should think.

کاملاً اشتباه هستند، نه به این دلیل که آن‌طور که باید فکر کنید.

Getting a question right or wrong in class means nothing by itself.

درست یا غلط گرفتن یک سوال در کلاس به خودی خود هیچ معنایی ندارد.

Getting a high score in a test means nothing by itself.

کسب نمره بالا در آزمون به خودی خود هیچ معنایی ندارد .

Going to five classes, ten classes, or 500 classes means nothing by itself.

رفتن به پنج کلاس، ده کلاس یا 500 کلاس به خودی خود معنایی ندارد.

There’s only one thing that matters: what have you learned?

فقط یک چیز مهم است: چه چیزی یاد گرفتی؟

What can you do that you couldn’t do before?

چه کاری می توانید انجام دهید که قبلاً نمی توانستید انجام دهید؟

Teachers can make a big difference, sure. One of the best teachers I’ve had (Hi Lola!),

مطمئناً معلمان می توانند تفاوت بزرگی ایجاد کنند. یکی از بهترین معلمانی که داشته ام (سلام لولا!)،

helped me to change how I think.

به من کمک کرد تا طرز فکرم را تغییر دهم.

Instead of feeling embarrassed about making a mistake, I realised that mistakes are a

به جای اینکه از اشتباه کردن احساس خجالت کنم، متوجه شدم که اشتباهات

chance to understand something new.

فرصتی برای درک چیز جدیدی هستند.

Instead of worrying about getting things wrong, I started to experiment and play with language.

به جای نگرانی در مورد اشتباه کردن ، شروع به آزمایش و بازی با زبان کردم.

Instead of seeing tests and exercises as targets for someone else, I saw them as opportunities

به‌جای اینکه تست‌ها و تمرین‌ها را به‌عنوان هدفی برای شخص دیگری ببینم، آنها را فرصتی

to express myself and explore my own strengths and weaknesses.

برای بیان خودم و کشف نقاط قوت و ضعف خود می‌دانستم.

I put this at number one because it’s the most important thing to learn.

من این را در رتبه اول قرار می دهم زیرا مهم ترین چیز برای یادگیری است.

It’s the biggest mistake I see English learners making. I see adults, many of whom are older

این بزرگترین اشتباهی است که می بینم زبان آموزان انگلیسی مرتکب می شوند . من بزرگسالانی را می بینم که بسیاری از آنها از من بزرگتر هستند و

than me, very professionally successful, acting like they’re still at school, just because

از نظر حرفه ای بسیار موفق هستند و طوری رفتار می کنند که انگار هنوز در مدرسه هستند، فقط به

they’re in a lesson with a teacher.

این دلیل که در یک درس با یک معلم هستند.

I’ve seen people copying their homework from the answer key. I see people—full-grown,

من افرادی را دیده ام که تکالیف خود را از کلید پاسخ کپی می کنند. من افرادی را می بینم - بزرگسالان کامل و

successful adults—really caring about whether they get a question right or wrong in class.

موفق - که واقعاً به درست یا غلط بودن سؤال در کلاس اهمیت می دهند.

None of this matters by itself. All of this—questions in class, exercises in your textbook, tests

هیچ کدام از اینها به خودی خود مهم نیست. همه این‌ها - سوالات در کلاس، تمرین‌های کتاب درسی، تست‌ها

and exams, English courses, certificates—they’re just steps; they’re tools.

و امتحانات، دوره‌های انگلیسی، گواهینامه‌ها - فقط یک مرحله هستند. آنها ابزار هستند

What’s your goal? To get a piece of paper that says you speak English, or to actually

هدف شما چیست؟ برای گرفتن یک تکه کاغذ که می گوید شما انگلیسی صحبت می کنید، یا اینکه واقعا

speak English?

انگلیسی صحبت می کنید؟

If you start at lesson one and finish lesson 100, is that enough? Have you finished?

اگر از درس یک شروع کنید و درس 100 را تمام کنید، کافی است؟ تمام کردی؟

Do you want to get a high score in an English exam, or do you want to speak such good English

آیا می خواهید در امتحان زبان انگلیسی نمره بالایی کسب کنید یا می خواهید آنقدر انگلیسی خوب صحبت کنید

that you never need to take an English exam?

که هرگز نیازی به شرکت در امتحان انگلیسی نداشته باشید؟

So, get these old ideas from school out of your head. Classes, exercises, tests and certificates…

بنابراین، این ایده های قدیمی را از ذهن خود دور کنید. کلاس‌ها، تمرین‌ها، آزمون‌ها و گواهی‌ها...

All of these things can help you; these things can give you structure and motivation, and

همه این موارد می‌تواند به شما کمک کند. این چیزها می توانند به شما ساختار و انگیزه بدهند، و

that can be important, but they aren’t the end goal.

این می تواند مهم باشد، اما آنها هدف نهایی نیستند.

These things aren’t important in themselves; they’re important for what they can help

این چیزها به خودی خود مهم نیستند؛ آنها برای آنچه که می توانند به شما کمک کنند مهم هستند

you achieve.

.

Focus on what you can actually do.

روی کاری که واقعاً می توانید انجام دهید تمرکز کنید.

Because that’s all that matters.

زیرا این تنها چیزی است که اهمیت دارد.

When I first moved to Russia, I was planning to stay for six months.

وقتی برای اولین بار به روسیه نقل مکان کردم، قصد داشتم شش ماه بمانم.

After six months, I thought my Russian was okay. But it certainly wasn’t good enough.

بعد از شش ماه، فکر کردم زبان روسی من مشکلی ندارد. اما مطمئناً به اندازه کافی خوب نبود.

I decided to stay longer.

تصمیم گرفتم بیشتر بمانم.

I thought that with six months more study, my Russian would be where I wanted it to be.

فکر می کردم با شش ماه مطالعه بیشتر، زبان روسی من همان جایی خواهد بود که می خواستم.

After six months, I thought, “My Russian’s alright, but if I just studied for another

بعد از شش ماه، فکر کردم، "روسی من خوب است، اما اگر فقط شش ماه دیگر درس بخوانم

six months, it would be good.”

، خوب است."

I studied for another six months.

شش ماه دیگر درس خواندم.

I thought, “Yeah, my Russian’s not bad. You know what I need? Six months’ more study.

فکر کردم، «آره، روسی من بد نیست. میدونی به چی نیاز دارم؟ شش ماه مطالعه بیشتر

It’ll be really good with another six months.”

با شش ماه دیگر واقعاً خوب خواهد بود."

There were a few more like this, but you can see where this is going, I think.

چند مورد دیگر از این قبیل بود، اما فکر می کنم می توانید ببینید که این به کجا می رود.

Even when I left Russia, and I could speak to a high level, I didn’t feel completely

حتی زمانی که روسیه را ترک کردم و توانستم در سطح بالایی صحبت کنم، احساس رضایت کامل نداشتم

satisfied.

.

It’s not just me.

فقط من نیستم

You never feel like you’ve finished. You always feel like there’s more to do, and

شما هیچ وقت احساس نمی کنید که تمام کرده اید. شما همیشه احساس می کنید کارهای بیشتری برای انجام دادن و

more to learn.

یادگیری بیشتر وجود دارد.

I promise you, this will be the same for you with English. You’ll never feel like, “I’m

من به شما قول می دهم، این برای شما در مورد انگلیسی نیز یکسان خواهد بود . شما هرگز این احساس را نخواهید داشت که "الان تمام کردم

done now.”

."

Often, students ask me things like, “How long will it take to get fluent?” “How

اغلب، دانش‌آموزان از من چیزهایی می‌پرسند، "چه مدت طول می‌کشد تا مسلط شویم؟" "چقدر

long will it take to learn English?”

طول می کشد تا انگلیسی یاد بگیریم؟"

No one wants to hear, “Forever!” It’s not a popular answer! But, it’s true.

هیچ کس نمی خواهد بشنود "برای همیشه!" این یک پاسخ محبوب نیست! اما، درست است.

Why is this?

چرا این هست؟

I think there are two reasons.

به نظر من دو دلیل وجود دارد.

The first is that there is always more to learn. I’m still learning things about English,

اولین مورد این است که همیشه چیزهای بیشتری برای یادگیری وجود دارد. من هنوز هم با آموزش، نوشتن و ویرایش آثار دیگران در مورد انگلیسی چیزهایی یاد می‌گیرم

by teaching, writing and editing other people’s work. I haven’t finished learning English,

. من یادگیری زبان انگلیسی را تمام نکرده ام،

just like you haven’t finished learning English, because you never do.

درست مانند شما که یادگیری انگلیسی را تمام نکرده اید ، زیرا هرگز این کار را نمی کنید.

What about the second reason?

دلیل دوم چطور؟

Partly, it’s just human nature. We focus on what we can’t do, just like we focus

تا حدودی، این فقط طبیعت انسان است. ما روی کارهایی که نمی توانیم انجام دهیم تمرکز می کنیم، درست مانند

on what we don’t have.

آنچه که نداریم.

What you don’t have is much more interesting than what you already have, right?

چیزی که ندارید خیلی جالب تر از چیزی است که قبلا دارید، درست است؟

In the same way, what you can’t do seems more important than what you can do.

به همین ترتیب، کاری که نمی توانید انجام دهید مهمتر از آنچه می توانید انجام دهید به نظر می رسد.

When you learn something new, it’s satisfying for a very short time. Then you forget about

وقتی چیز جدیدی یاد می گیرید، برای مدت کوتاهی رضایت بخش است. بعد فراموشش

it. You focus on what you don’t know; you focus on what you can’t do.

می کنی شما روی چیزهایی تمرکز می کنید که نمی دانید؛ روی کاری که نمی توانید انجام دهید تمرکز می کنید.

This is natural. We all do it. All the time I was studying Russian, I was getting better.

این طبیعی است. همه ما این کار را انجام می دهیم. تمام مدتی که روسی می خواندم، بهتر می شدم.

I was learning lots of new things.

داشتم چیزهای جدید زیادی یاد می گرفتم.

But, it didn’t feel that way.

اما، این احساس را نداشت.

I’m sure many of you who’ve been learning English for a long time can relate to this!

من مطمئن هستم که بسیاری از شما که برای مدت طولانی انگلیسی یاد می‌گیرید، می‌توانید با این موضوع ارتباط برقرار کنید!

You study and study. You learn new things, but you always feel like there’s something

تو درس بخون و درس بخون چیزهای جدیدی یاد می گیرید، اما همیشه احساس می کنید کاری هست که

you can’t do.

نمی توانید انجام دهید.

This is how it is. That feeling never totally goes away.

این طور است. این احساس هرگز به طور کامل از بین نمی رود.

So, what can you do about it?

پس چه کاری میتونی در این مورد انجام بدی؟

Accept it. It’s not going to change!

قبول کن. قرار نیست تغییر کند!

Also, remember that how you feel isn’t always the best guide to how things really are.

همچنین، به یاد داشته باشید که احساس شما همیشه بهترین راهنما برای چگونگی واقعی بودن اوضاع نیست.

Just because you feel you aren’t getting better, it doesn’t mean you’re not getting

فقط به این دلیل که احساس می کنید بهتر نمی شوید ، به این معنی نیست که بهتر نمی شوید

better. It doesn’t mean you aren’t learning anything new.

. این بدان معنا نیست که شما چیز جدیدی یاد نمی گیرید .

It’s just how you feel, and how you will feel.

این دقیقاً این است که شما چه احساسی دارید و چه احساسی خواهید داشت .

It’s not a reason to stop or get discouraged. Keep studying; keep working and you will improve,

دلیلی برای توقف یا ناامید شدن نیست. به مطالعه ادامه دهید؛ به کار خود ادامه دهید و پیشرفت خواهید کرد،

even if it doesn’t always feel that way.

حتی اگر همیشه اینطور نباشد.

I don’t know exactly when I first got the idea of moving to China.

دقیقاً نمی دانم چه زمانی ایده مهاجرت به چین به ذهنم رسید.

But, I know when I made up my mind: I read a book called “River Town.” It’s about

اما، می دانم وقتی تصمیمم را گرفتم: کتابی به نام «شهر رودخانه» خواندم. این در مورد

an American guy who spent two years living in Sichuan, in southern China.

یک مرد آمریکایی است که دو سال را در سیچوان، در جنوب چین زندگی کرد.

He went there to teach English and study Chinese. He lived in a small town where there were

او برای تدریس زبان انگلیسی و یادگیری زبان چینی به آنجا رفت. او در شهر کوچکی زندگی می کرد که در آن

two non-Chinese people, including him.

دو فرد غیر چینی از جمله او زندگی می کردند.

I loved the book, and at that moment, I knew: I was going to China.

من کتاب را دوست داشتم و در آن لحظه می دانستم: من به چین می رفتم.

But, I wasn’t as brave as him. I couldn’t imagine living in a small town with no other

اما، من به اندازه او شجاع نبودم. نمی‌توانستم تصور کنم در یک شهر کوچک زندگی کنم که انگلیسی‌زبان دیگری نداشته

English speakers. It sounded lonely.

باشد. صدای تنهایی می آمد.

I moved to Shanghai, where there are about half a million foreigners.

من به شانگهای نقل مکان کردم، جایی که حدود نیم میلیون خارجی در آنجا زندگی می کنند.

I could meet people from many different countries, and mostly my social life was English-speaking.

می توانستم با مردم بسیاری از کشورهای مختلف ملاقات کنم و بیشتر زندگی اجتماعی من انگلیسی زبان بود.

I wasn’t lazy, though. I studied hard. I really wanted to get better. After three years,

هرچند تنبل نبودم من سخت مطالعه کردم. من واقعاً می خواستم بهتر شوم. بعد از سه سال

my Chinese was quite good.

چینی من خیلی خوب بود.

But, it wasn’t perfect. There was a lot I couldn’t do. There was a lot I didn’t

اما، کامل نبود. خیلی کارها بود که نمی توانستم انجام دهم. خیلی چیزها بود که من نمی

know.

دانستم.

Why am I telling you this?

چرا این را به شما می گویم؟

It’s because my Chinese was a reflection of my life: I chose to move to a big, international

به این دلیل است که چینی من بازتابی از زندگی من بود: من تصمیم گرفتم به یک شهر بزرگ و بین المللی نقل مکان

city, and I chose to hang out in mixed groups where the common language was English.

کنم، و انتخاب کردم که در گروه های مختلط که زبان رایج آن انگلیسی بود، بنشینم.

So of course my Chinese wasn’t as good as it could have been.

بنابراین مطمئناً چینی من آنقدر که می‌توانست خوب نبود.

I had a couple of friends who did things differently.

من چند دوست داشتم که کارها را متفاوت انجام می دادند.

One guy in particular did almost everything in Chinese. He had Chinese roommates, most

به طور خاص یک پسر تقریباً همه چیز را به زبان چینی انجام داد. او هم اتاقی های چینی داشت،

of his friends were Chinese, and he worked for a Chinese company.

بیشتر دوستانش چینی بودند و در یک شرکت چینی کار می کرد.

His Chinese was perfect. Not just good, perfect.

چینیش عالی بود نه فقط خوب، کامل.

It wasn’t because he studied harder than me (although maybe he did). It was because

دلیلش این نبود که او سخت‌تر از من درس می‌خواند (اگرچه شاید هم مطالعه می‌کرد). به این دلیل بود که

he lived his life in Chinese and I didn’t.

او زندگی خود را به زبان چینی گذراند و من نه.

I see this a lot with English learners, particularly in English-speaking countries.

من این را در مورد زبان آموزان انگلیسی، به ویژه در کشورهای انگلیسی زبان، بسیار می بینم .

Many of the students I meet live in the UK, but don’t speak much English. They have

بسیاری از دانشجویانی که من ملاقات می کنم در بریتانیا زندگی می کنند، اما زیاد انگلیسی صحبت نمی کنند.

a community of people who speak their language, and they don’t go outside that much.

آنها جامعه ای از مردم دارند که به زبان آنها صحبت می کنند و آنقدر بیرون نمی روند.

I also see this a lot with people saying, “I want to learn English, but I don’t

من همچنین این را بسیار می بینم که مردم می گویند: "من می خواهم انگلیسی یاد بگیرم،

have chances to speak!”

اما فرصتی برای صحبت کردن ندارم!"

To be clear, I know that big life changes, like moving to another country, aren’t realistic

برای روشن بودن، می دانم که تغییرات بزرگ زندگی، مانند مهاجرت به کشوری دیگر، برای همه واقع بینانه نیست

for everyone. I get that.

. گرفتم.

But here’s the thing.

اما موضوع اینجاست

You can’t separate language learning from the rest of your life.

شما نمی توانید یادگیری زبان را از بقیه زندگی خود جدا کنید.

If you go to class twice a week, and don’t use English or think about English the rest

اگر هفته‌ای دو بار به کلاس می‌روید و بقیه وقت‌ها از انگلیسی استفاده نمی‌کنید یا به انگلیسی فکر نمی‌کنید

of the time, your progress will always be limited.

، پیشرفت شما همیشه محدود خواهد بود .

Do you want to speak perfect English? Do you want to master the English language? Yes?

آیا می خواهید انگلیسی کامل صحبت کنید؟ آیا می خواهید به زبان انگلیسی تسلط داشته باشید؟ آره؟

Then you need to live your whole life in English.

سپس باید تمام زندگی خود را به زبان انگلیسی زندگی کنید.

That might not be practical, but even so, improving your English (or any language) means

این ممکن است عملی نباشد، اما با این وجود، بهبود زبان انگلیسی (یا هر زبان) به معنای

changing your life.

تغییر زندگی شما است.

It might mean moving to another country, working in another company, changing your social circle,

ممکن است به معنای انتقال به کشور دیگر، کار در شرکت دیگر، تغییر حلقه اجتماعی

or other large changes.

یا تغییرات بزرگ دیگر باشد.

And yes, that can be very difficult! It can involve making big sacrifices. I understand

و بله، این می تواند بسیار دشوار باشد! می تواند شامل فداکاری های بزرگ باشد. من این را می

that, but that’s how it is.

فهمم، اما این طور است.

Language is a part of your life. The way you live influences what you can learn.

زبان بخشی از زندگی شماست. نحوه زندگی شما بر آنچه می توانید یاد بگیرید تأثیر می گذارد.

How dare you, Oli! I am special!

چه جراتی داری، اولی! من خاص هستم!

I’m not saying you’re not special. I’m not special. No one’s special when it comes

من نمی گویم شما خاص نیستید. من خاص نیستم وقتی صحبت

to learning a language.

از یادگیری زبان می شود، هیچ کس خاص نیست.

Learning English, or any language, is very democratic. Everyone’s in the same position.

یادگیری زبان انگلیسی یا هر زبانی بسیار دموکراتیک است. همه در یک موقعیت هستند

It doesn’t matter how smart you are, how rich you are, how professionally successful

مهم نیست چقدر باهوش هستید، چقدر ثروتمند هستید، چقدر از نظر حرفه ای موفق

you are… None of that really matters.

هستید... هیچ کدام از اینها واقعا مهم نیست.

Let me tell you the last part of my story.

بگذارید قسمت آخر داستانم را برایتان بگویم.

Now, I live in Greece. I’ve been here for around three years.

در حال حاضر، من در یونان زندگی می کنم. من حدود سه سال است که اینجا هستم .

If people ask me if I speak Greek, my answer is “Not really.”

اگر مردم از من بپرسند که آیا من یونانی صحبت می‌کنم، پاسخ من این است که «نه واقعاً».

I can communicate in a basic way, and I understand a lot, but I don’t claim to speak it.

من می توانم به روشی ابتدایی ارتباط برقرار کنم و چیزهای زیادی می فهمم، اما ادعا نمی کنم که آن را صحبت کنم.

After three years in Russia, I could speak good Russian. After three years in China,

بعد از سه سال اقامت در روسیه، توانستم روسی را خوب صحبت کنم. بعد از سه سال در چین،

I could speak good Chinese.

توانستم به خوبی چینی صحبت کنم.

So, what went wrong? I should speak good Greek by now, right?

خب، چه اشتباهی رخ داد؟ من باید یونانی خوب صحبت کنم، درست است؟

Remember: I’m not special; none of us are special. I don’t speak good Greek because

به یاد داشته باشید: من خاص نیستم. هیچ کدام از ما خاص نیستیم من یونانی خوب صحبت نمی

I haven’t done enough work.

کنم زیرا به اندازه کافی کار نکرده ام.

Partly, that’s because I’m busier. If I’m honest, I’ve also been a little lazy

تا حدودی به این دلیل است که من شلوغ تر هستم. اگر صادق باشم، گاهی اوقات کمی تنبل بوده ام

sometimes.

.

Okay, at this point, I want to say thanks for listening to me. This is a more personal

خوب، در این مرحله، می خواهم تشکر کنم که به من گوش دادید. این یک ویدیوی شخصی تر است

video, and I appreciate that you’re still watching.

، و من از اینکه همچنان تماشا می کنید سپاسگزارم .

So, let me finish by giving you the secret to learning a language.

بنابراین، اجازه دهید راز یادگیری زبان را به شما بگویم .

That’s right: I’ll give you the secret to learning English, or any language!

درست است: من راز یادگیری انگلیسی یا هر زبانی را به شما خواهم گفت!

Don’t get too excited—it’s really boring.

خیلی هیجان زده نشوید - واقعاً خسته کننده است.

YouTube and the Internet are full of people saying they have “the secret to learning

یوتیوب و اینترنت پر از افرادی است که می گویند "راز یادگیری

fluent English,” or “a way to learn English in ten days.”

روان انگلیسی" یا "راهی برای یادگیری زبان انگلیسی در ده روز" را دارند.

Normally, the secret is “buy my book – 99 dollars!”

به طور معمول، راز این است که "کتاب من را بخر - 99 دلار!"

I don’t have a book, because I’m too busy to write one, so I’ll just tell you the

من کتابی ندارم، چون سرم شلوغ است و نمی‌توانم آن را بنویسم، بنابراین راز را به شما می‌گویم

secret. You can have it for free.

. شما می توانید آن را به صورت رایگان داشته باشید.

It’s consistency.

سازگاری است.

I’ve taught thousands of students at this point in my career, and the picture is very

من به هزاران دانش‌آموز در این مرحله از حرفه‌ام آموزش داده‌ام، و تصویر بسیار

clear.

واضح است.

People who study and work consistently, over time, get the best results.

افرادی که به طور مداوم مطالعه و کار می کنند، به مرور زمان بهترین نتایج را کسب می کنند.

It’s not necessarily the smartest students who do best.

این لزوماً باهوش ترین دانش آموزان نیستند که بهترین کار را انجام می دهند.

It’s not necessarily the natural language learners who do best.

لزوماً این زبان آموزان طبیعی نیستند که بهترین کار را می کنند.

It’s not necessarily the most enthusiastic learners who do best, because enthusiasm tends

این لزوماً مشتاق ترین یادگیرندگان نیستند که بهترین کار را انجام می دهند، زیرا اشتیاق در حال

to burn out.

از بین رفتن است.

It’s the people who just keep going, who don’t give up, who work and work and don’t

این افرادی هستند که به راه خود ادامه می‌دهند، تسلیم نمی‌شوند، کار می‌کنند و کار می‌کنند و

stop, who keep going even when it’s hard and boring and they’re not enjoying it:

متوقف نمی‌شوند، حتی زمانی که سخت و کسل‌کننده است و از آن لذت نمی‌برند به راه خود ادامه می‌دهند:

they do best. They get what they want.

بهترین کار را انجام می‌دهند. آنها به آنچه می خواهند می رسند.

Boring, I know, but it’s true.

خسته کننده است، می دانم، اما حقیقت دارد.

So, thanks again for watching and listening to me!

بنابراین، دوباره از اینکه به من نگاه کردید و به من گوش دادید، سپاسگزارم!

See you next time!

بعدا می بینمت!