How to Talk About the Past in English

Hi, I’m Martin.

سلام، من مارتین هستم.

Welcome to Oxford Online English!

به آکسفورد آنلاین انگلیسی خوش آمدید!

In this lesson, you can learn how to talk about the past in English.

در این درس می توانید یاد بگیرید که چگونه در مورد گذشته به زبان انگلیسی صحبت کنید.

Talking about the past includes many things.

صحبت در مورد گذشته شامل چیزهای زیادی است.

Do you want to talk about interesting experiences you’ve had, tell a funny story, or talk

آیا می خواهید در مورد تجربیات جالبی که داشته اید صحبت کنید، یک داستان خنده دار بگویید یا در

about something you regret in the past?

مورد چیزی که در گذشته پشیمان شده اید صحبت کنید؟

In this lesson, you’ll see the words, phrases and structures you need to talk about the

در این درس، کلمات، عبارات و ساختارهایی را که برای صحبت در مورد

past in clear, fluent English.

گذشته به زبان انگلیسی واضح و روان نیاز دارید، خواهید دید.

Let’s start by seeing how you can talk about your experiences in the past.

بیایید با دیدن اینکه چگونه می توانید در مورد تجربیات خود در گذشته صحبت کنید شروع کنیم.

Have you ever been bungee jumping?

آیا تا به حال بانجی جامپینگ بوده اید؟

No, I haven’t.

نه، ندارم.

I’ve been skydiving, though.

با این حال من چتربازی کرده ام.

What about you?

تو چطور؟

Have you ever done any extreme sports like that?

آیا تا به حال ورزش های شدید مانند آن انجام داده اید؟

Does windsurfing count?

آیا موج سواری حساب می شود؟

I’ve tried windsurfing, although that was a long time ago.

من موج سواری را امتحان کردم، اگرچه این مدت ها پیش بود.

I think windsurfing definitely counts!

من فکر می کنم موج سواری قطعا مهم است!

I’ve seen people doing it and they were going at crazy speeds.

من افرادی را دیده ام که این کار را انجام می دهند و با سرعت دیوانه کننده ای پیش می رفتند.

I’ve never done anything like that myself.

من خودم هرگز چنین کاری نکرده ام.

Skydiving sounds very extreme to me.

چتربازی به نظر من بسیار افراطی است.

Where did you do it?

کجا انجامش دادی؟

It was in Spain.

در اسپانیا بود.

I did a tandem jump.

من یک پرش پشت سر هم انجام دادم.

It was fun, but I’m not sure I’d do it again.

جالب بود، اما مطمئن نیستم که دوباره این کار را انجام دهم .

You probably know already that English has different past verb forms to talk about the

احتمالاً می‌دانید که انگلیسی اشکال فعل گذشته متفاوتی دارد تا در مورد

past in different ways.

گذشته به طرق مختلف صحبت کنید.

However, you often need a present verb form to talk about the past.

با این حال، اغلب برای صحبت در مورد گذشته به یک فرم فعل حال نیاز دارید .

You saw an example in the dialogue you just heard.

نمونه ای را در دیالوگی که شنیدید دیدید .

Use the present perfect to talk or ask about experiences in the past, but only if you don’t

از زمان حال کامل برای صحبت کردن یا پرسیدن در مورد تجربیات گذشته استفاده کنید، اما فقط در صورتی که

say a time!

زمان را نگویید!

For example:

به عنوان مثال:

I’ve tried windsurfing.

من موج سواری را امتحان کردم.

I’ve never been bungee jumping.

من هرگز بانجی جامپینگ نبودم.

Have you ever been skydiving?

آیا تا به حال چتربازی کرده اید؟

Of course, you can change these to talk about different things, like this:

البته، می‌توانید این موارد را تغییر دهید تا در مورد چیزهای مختلف صحبت کنید، مانند این:

I’ve read ‘The Idiot’.

«احمق» را خوانده‌ام.

I’ve never drunk whisky.

من هرگز ویسکی ننوشیده ام

Have you ever grown your own vegetables?

آیا تا به حال سبزیجات خود را پرورش داده اید؟

However, as soon as you mention a time, you need to switch to a past tense.

با این حال، به محض ذکر یک زمان، باید به زمان گذشته تغییر دهید.

For example:

به عنوان مثال:

I went windsurfing three years ago.

من سه سال پیش به موج سواری رفتم.

I didn’t drink a lot last year.

پارسال زیاد مشروب نخوردم

Did you eat a lot of sushi when you were in Japan?

آیا زمانی که در ژاپن بودید سوشی زیادی می خوردید ؟

For this reason, when you’re talking about life experiences, you often start with the

به همین دلیل، وقتی در مورد تجربیات زندگی صحبت می‌کنید، اغلب از

present perfect, and then switch to the past tense when you mention a specific time.

زمان حال کامل شروع می‌کنید و زمانی که زمان خاصی را ذکر می‌کنید به زمان گذشته تغییر می‌دهید.

For example, someone might ask you, Have you ever been to Australia?

به عنوان مثال، ممکن است کسی از شما بپرسد، آیا تا به حال به استرالیا رفته اید؟

You might answer, Yes, I went there two years ago, for my friend’s wedding.

ممکن است پاسخ دهید، بله، من دو سال پیش برای عروسی دوستم به آنجا رفتم.

The question is present perfect, because it’s asking about experiences without mentioning

سؤال کاملاً موجود است، زیرا در مورد تجربیات بدون

a time.

ذکر زمان می‌پرسد.

The answer mentions a time—two years ago—and so you need the past simple.

در پاسخ به یک زمان اشاره شده است - دو سال پیش - و بنابراین شما به گذشته ساده نیاز دارید.

Next, let’s see how you can talk about differences between the past and the present.

بعد، بیایید ببینیم چگونه می توانید در مورد تفاوت های گذشته و حال صحبت کنید.

Wow!

وای!

You used to have a beard?

قبلا ریش داشتی؟

You look so different!

شما خیلی متفاوت به نظر می رسید!

Yeah!

آره

That was during my punk rock phase.

این در مرحله پانک راک من بود.

Really?

واقعا؟

Did you use to be in a band or something?

آیا قبلاً در یک گروه یا چیز دیگری بودید؟

Yes, but it wasn’t anything big.

بله، اما چیز بزرگی نبود.

There were a few of us who were all mates, and we would play in pubs or small clubs.

چند نفر بودیم که همگی جفت بودیم و در میخانه ها یا کلوپ های کوچک بازی می کردیم.

So, what were you?

خب تو چی بودی

Singer?

خواننده؟

Guitar?

گیتار؟

Drummer!

درامز!

I used to play the drums.

من طبل می زدم.

And now?

و حالا؟

You don’t play any more?

دیگه بازی نمیکنی؟

No, I gave up.

نه من تسلیم شدم

In English, there are past structures which you can use to show a difference between the

در زبان انگلیسی، ساختارهای گذشته وجود دارد که می توانید از آنها برای نشان دادن تفاوت بین

past and the present.

گذشته و حال استفاده کنید.

Can you remember any of these from the dialogue?

آیا می توانید هر یک از این ها را از دیالوگ به یاد بیاورید؟

You can use used to to talk about something which was true in the past, but isn’t true

شما می توانید از عادت استفاده کنید تا در مورد چیزی صحبت کنید که در گذشته درست بود، اما اکنون درست نیست

now.

.

For example:

مثلاً

He used to have a beard.

: قبلاً ریش داشت.

--> He had a beard in the past, but he doesn’t have one now.

--> او در گذشته ریش داشت، اما اکنون ریش ندارد.

I used to live in Berlin.

من قبلاً در برلین زندگی می کردم.

--> I lived in Berlin in the past, but I don’t live there now.

--> من در گذشته در برلین زندگی می کردم، اما اکنون در آنجا زندگی نمی کنم.

You can also use the negative form—didn’t use to—to talk about things that weren’t

همچنین می‌توانید از شکل منفی – استفاده نکردید – برای صحبت در مورد چیزهایی استفاده کنید که

true in the past, but are true now.

در گذشته درست نبودند، اما اکنون درست هستند.

For example:

به عنوان مثال:

They didn’t use to get on so well.

آن‌ها از آن‌ها استفاده نمی‌کردند که به خوبی کنار بیایند.

--> They didn’t get on well in the past, but they do now.

--> آنها در گذشته خوب نبودند، اما اکنون دارند.

I didn’t use to wear glasses.

من از عینک استفاده نکردم

--> I wear glasses now, but I didn’t in the past.

--> الان عینک می زنم، اما در گذشته عینک نمی زدم .

You can also make questions:

همچنین می توانید سؤالاتی را مطرح کنید:

Did you use to play a musical instrument?

آیا برای نواختن آلات موسیقی استفاده می کردید؟

Didn’t he use to work here?

آیا قبلاً اینجا کار نمی کرد؟

You can also use would to talk about actions or habits which you did in the past, but you

همچنین می‌توانید برای صحبت در مورد اعمال یا عادت‌هایی که در گذشته انجام می‌دهید، اما

don’t do now.

اکنون انجام نمی‌دهید، از زبان استفاده کنید.

For example:

به عنوان مثال:

When we got home, Mum would make us beans on toast and then we’d watch cartoons.

وقتی به خانه می رسیدیم، مامان برای ما لوبیا روی نان تست درست می کرد و بعد کارتون تماشا می کردیم.

There was this bakery near the office where I would go every lunchtime to get a sandwich

این نانوایی نزدیک دفتر بود که من هر ناهار می رفتم تا یک ساندویچ بیاورم

and chat to the other regulars.

و با سایر افراد عادی صحبت کنم.

Finally, you can also use a present verb plus any more.

در نهایت، شما همچنین می توانید از یک فعل حال به علاوه هر بیشتر استفاده کنید.

This has a similar meaning to used to.

این معنایی مشابه با استفاده از آن دارد.

Let’s look:

بیایید نگاه کنیم:

She doesn’t live here any more.

او دیگر اینجا زندگی نمی کند.

--> She lived here in the past, but she doesn’t live here now.

--> او در گذشته اینجا زندگی می کرد، اما اکنون اینجا زندگی نمی کند.

I don’t have time to listen to music any more.

دیگه وقت ندارم موزیک گوش کنم

--> I had time in the past, but now I don’t.

--> در گذشته وقت داشتم، اما اکنون ندارم.

What about you?

تو چطور؟

How is your life different now?

اکنون زندگی شما چگونه متفاوت است؟

Let’s practice: pause the video and make three sentences about how your life is different

بیایید تمرین کنیم: ویدیو را مکث کنید و سه جمله در مورد تفاوت زندگی شما

to the past.

با گذشته بسازید.

Try to use all of the language from this section: used to, would and any more.

سعی کنید از تمام زبان این بخش استفاده کنید: used to, would و هر بیشتر.

You can say your sentences out loud, or write them down.

می توانید جملات خود را با صدای بلند بگویید یا یادداشت کنید.

Pause the video and do it now!

ویدیو را مکث کنید و همین الان این کار را انجام دهید!

In the next two sections, you’re going to see useful language for telling a story.

در دو بخش بعدی، زبان مفیدی برای گفتن داستان خواهید دید.

Oh!

اوه!

Have I told you what happened to us on our trip?

آیا به شما گفته ام که در سفرمان چه اتفاقی برای ما افتاد ؟

No!

نه!

What happened?

چی شد؟

It’s a really crazy story.

این یک داستان واقعا دیوانه کننده است.

So, we were sitting on the bus, ready to leave…

خب، ما در اتوبوس نشسته بودیم، آماده حرکت بودیم...

Where were you going?

کجا می رفتی؟

Sofia.

صوفیه

Anyway, the weather was awful.

به هر حال هوا افتضاح بود.

It was raining so hard you couldn’t even see out of the window, and…

آنقدر بارون می بارید که حتی از پنجره هم نمی توانستی ببینی، و... با

Who were you travelling with?

چه کسی سفر می کردی؟

With my wife.

با همسرم

We were planning to visit some old friends who…

قصد داشتیم از دوستان قدیمی دیدن کنیم که...

Where was the bus leaving from?

اتوبوس از کجا حرکت می کرد؟

From Athens.

از آتن.

Look, can I tell my story, or not?

ببین، می توانم داستانم را بگویم، یا نه؟

Oh, sorry…

اوه، متاسفم...

When you tell a story, you need to set the scene.

وقتی داستانی را تعریف می کنید، باید صحنه را تنظیم کنید .

What does ‘set the scene’ mean?

«صحنه را تنظیم کنید» به چه معناست؟

It means you need to describe the background of the story.

به این معنی است که باید پیشینه داستان را توضیح دهید.

What was happening at the start of the story?

در ابتدای داستان چه اتفاقی می افتاد؟

Who was there, and what were the people in your story doing at the start?

چه کسی آنجا بود و افراد داستان شما در ابتدا چه کار می کردند؟

To give background to a story, you use the past continuous.

برای ارائه پس زمینه به یک داستان، از گذشته استمراری استفاده می کنید .

For example:

به عنوان مثال:

We were sitting on the bus, ready to leave.

ما در اتوبوس نشسته بودیم و آماده حرکت بودیم.

It was raining so hard you couldn’t even see out of the window.

آنقدر بارون می بارید که حتی از پنجره هم نمی شد دید.

If you’re telling a story from your own life, you’ll often start with one or two

اگر داستانی از زندگی خود تعریف می کنید، اغلب با یک یا دو

sentences in the past continuous to set the scene.

جمله در گذشته استمراری برای تنظیم صحنه شروع می کنید.

You might say:

ممکن است بگویید:

I was living in a small apartment at the time.

من در آن زمان در یک آپارتمان کوچک زندگی می کردم.

I was driving home after work.

بعد از کار داشتم به سمت خانه رانندگی می کردم.

This isn’t just useful when you’re telling long stories; you can use this any time you’re

این فقط زمانی مفید نیست که داستان های طولانی تعریف می کنید. شما می توانید هر زمانی که در

giving a slightly longer answer about the past, for example in a job interview or an

مورد گذشته پاسخ کمی طولانی تری ارائه می دهید ، برای مثال در یک مصاحبه شغلی یا

IELTS exam.

امتحان آیلتس، از این استفاده کنید.

However, if you do want to tell a longer story, there are some other things you’ll need

با این حال، اگر می خواهید داستان طولانی تری بگویید، چیزهای دیگری وجود دارد که

to know.

باید بدانید.

Did I tell you about my driving test?

آیا من در مورد آزمون رانندگی به شما گفتم؟

No, what happened?

نه چی شد؟

I passed!

گذشتم!

You know, I took it last week, and I hadn’t taken any lessons.

می دانید، من آن را هفته گذشته خواندم، و هیچ درسی نگرفته بودم.

Not one!

نه یکی!

No way!

به هیچ وجه!

But, you must have practiced at least?

اما، شما باید حداقل تمرین کرده باشید؟

No!

نه!

I had only driven a car twice in my life How on earth did you pass?

تو عمرم فقط دوبار ماشین سواری کرده بودم چطوری رد شدی؟

It was rush hour.

ساعت شلوغی بود.

We drove out of the test centre, and then we sat in a traffic jam.

از مرکز آزمون خارج شدیم و سپس در ترافیک نشستیم.

All of the streets were totally stuck.

تمام خیابان ها کاملاً گیر کرده بودند.

I made three left turns, and finally we arrived back at the test centre.

من سه پیچ به چپ انجام دادم و در نهایت به مرکز آزمون رسیدیم.

I just drove around the block once!

من فقط یک بار در اطراف بلوک رانندگی کردم!

And that counts as a pass?

و این به عنوان یک پاس حساب می شود؟

Hey, I didn’t make any mistakes.

هی من هیچ اشتباهی نکردم

So what happened next?

خب بعدش چی شد؟

Did you drive home?

با ماشین رفتی خونه؟

Well…

خب...

What happened?

چی شد؟

I tried, and I had a very small accident.

من تلاش کردم و یک تصادف بسیار کوچک داشتم.

I mean, I don’t think it even counts as an accident.

منظورم این است که فکر نمی کنم حتی به عنوان یک تصادف به حساب بیاید .

Maybe you should take some driving lessons.

شاید شما باید چند درس رانندگی بگیرید.

Very funny.

خیلی خنده دار.

When you start a story, you usually say when these things took place.

وقتی داستانی را شروع می کنید، معمولاً می گویید این اتفاقات چه زمانی رخ داده است.

You’ll say something like:

شما چیزی شبیه این خواهید گفت:

Last week…

هفته گذشته ...

This happened two years ago, in summer.

این اتفاق دو سال پیش، در تابستان افتاد.

So, yesterday, I was walking down the street…

بنابراین، دیروز، داشتم در خیابان راه می رفتم...

This time reference ‘fixes’ the time when your story starts.

این مرجع زمان شروع داستان شما را «تعیین» می کند.

What does this mean?

این یعنی چی؟

Well, think about the story you heard in the dialogue.

خوب، به داستانی که در دیالوگ شنیدید فکر کنید .

The time reference was ‘last week’.

مرجع زمانی "هفته گذشته" بود.

During the story, I talked about things that happened before the start of the story, even

در طول داستان، من در مورد چیزهایی صحبت کردم که قبل از شروع داستان اتفاق افتاده است، حتی

further in the past.

بیشتر در گذشته.

I also talked about things that happened in the story, meaning they happened after the

در مورد اتفاقات داستان هم صحبت کردم ، یعنی بعد از

start of the story.

شروع داستان اتفاق افتاد.

Do you know how to talk about these two different ideas?

آیا می دانید چگونه در مورد این دو ایده متفاوت صحبت کنید ؟

Do you remember from the dialogue?

از دیالوگ یادت هست؟

To talk about things that happened before the start of the story, use the past perfect:

برای صحبت در مورد چیزهایی که قبل از شروع داستان اتفاق افتاده است، از گذشته کامل

had done.

: انجام داده بود استفاده کنید.

For example:

به عنوان مثال:

I hadn’t taken any driving lessons.

من هیچ درس رانندگی نخوانده بودم.

I had only driven a car twice in my life.

در عمرم فقط دوبار ماشین سواری کرده بودم.

The story was about taking a driving test.

داستان در مورد شرکت در آزمون رانندگی بود.

You need to use the past perfect to talk about things that had happened before the start

شما باید از گذشته کامل برای صحبت در مورد چیزهایی که قبل از شروع داستان اتفاق افتاده

of the story.

است استفاده کنید.

Let’s see another example:

بیایید مثال دیگری را ببینیم:

When I was 25, I quit my job and decided to train as a pilot.

وقتی 25 ساله بودم، کارم را رها کردم و تصمیم گرفتم به عنوان خلبان آموزش ببینم.

I had always wanted to learn to fly.

من همیشه دوست داشتم پرواز را یاد بگیرم.

Here, you have a time reference which ‘fixes’ the start of the story

در اینجا، شما یک مرجع زمانی دارید که شروع داستان را «تثبیت» می کند

Then, you use the past perfect to talk about things which happened before that time, further

، سپس، از گذشته بی نقص برای صحبت در مورد چیزهایی استفاده می کنید که قبل از آن زمان، بیشتر

in the past.

در گذشته اتفاق افتاده است.

If you’re talking about the events of your story, just use the past simple, like this:

اگر در مورد وقایع داستان خود صحبت می کنید ، فقط از گذشته ساده استفاده کنید، مانند این:

We drove out of the test centre.

ما از مرکز آزمون خارج شدیم.

We sat in a traffic jam for ages.

ما برای سال ها در ترافیک نشستیم.

I had a small accident on the way home.

در راه خانه تصادف کوچکی کردم.

Using these verb tenses, you can make it clear when things happened in the past, and whether

با استفاده از این زمان‌های فعل، می‌توانید مشخص کنید که چه چیزی در گذشته اتفاق افتاده است، و اینکه آیا

something happened before or after something else.

چیزی قبل یا بعد از چیز دیگری اتفاق افتاده است .

Do you have a funny story you’d like to share?

آیا داستان خنده‌داری دارید که بخواهید به اشتراک بگذارید؟

Let us know in the comments!

در نظرات به ما اطلاع دهید!

Let’s look at one more topic.

بیایید یک موضوع دیگر را بررسی کنیم.

Do you speak any other languages?

به زبان دیگری هم حرف می زنی؟

Not really.

نه واقعا.

I used to speak Spanish, but I haven’t used it for years.

من قبلاً اسپانیایی صحبت می کردم، اما سالهاست که از آن استفاده نمی کنم.

I wish I’d started learning other languages when I was younger.

ای کاش از جوانی شروع به یادگیری زبان های دیگر می کردم.

It’s so much easier if you start earlier.

اگر زودتر شروع کنید خیلی راحت تر است.

Yeah, I know what you mean.

آره میدونم منظورت چیه

If only I’d kept my Spanish going…

اگر فقط اسپانیایی ام را ادامه می دادم...

Why don’t you pick it up again?

چرا دوباره آن را انتخاب نمی کنید؟

It’d come back.

برمی گشت

Maybe…

شاید...

You know what, though?

میدونی چیه؟

I wish I’d spent some time in Latin America when I had the chance.

ای کاش وقتی این فرصت را داشتم مدتی را در آمریکای لاتین می گذراندم.

I could have lived there for a year or two, and my Spanish would have got really good.

می توانستم یک یا دو سال در آنجا زندگی کنم و اسپانیایی من واقعاً خوب می شد.

Well, you could still do it, right?

خوب، شما هنوز هم می توانید آن را انجام دهید، درست است؟

In the dialogue, you saw three different forms you can use to talk about regrets in the past.

در دیالوگ، سه شکل مختلف را دیدید که می توانید از آنها برای صحبت در مورد پشیمانی در گذشته استفاده کنید.

Do you remember them?

آیا آنها را به خاطر می آورید؟

First, you can use wish plus the past perfect to talk about something you regret.

ابتدا، می توانید از آرزو به اضافه گذشته کامل برای صحبت در مورد چیزی که پشیمان هستید استفاده کنید.

For example:

به عنوان مثال:

I wish I’d learned other languages when I was younger.

ای کاش در جوانی زبان های دیگر را یاد می گرفتم.

I wish I hadn’t said that.

کاش این را نگفته بودم

Remember that here you’re talking about the opposite of what really happened.

به یاد داشته باشید که در اینجا شما در مورد خلاف آنچه واقعا اتفاق افتاده صحبت می کنید.

If you say I wish I hadn’t said that, you did say something in reality, and now you

اگر می گویی ای کاش این را نمی گفتم، در واقعیت چیزی گفتی و حالا

regret it.

پشیمان می شوی.

You can also use if only plus the past perfect, like this:

همچنین می‌توانید از if only plus past perfect استفاده کنید، مانند این:

If only I’d kept my Spanish going.

اگر فقط اسپانیایی‌ام را ادامه می‌دادم.

If only I hadn’t wasted so much time.

فقط اگه اینقدر وقت تلف نمیکردم

The meaning is very similar to wish: you did something, or didn’t do something, in the

معنی بسیار شبیه آرزو است: شما کاری را انجام دادید یا کاری را انجام ندادید در

past, and now you regret it.

گذشته و اکنون از آن پشیمان هستید.

Finally, you can sometimes use could have to express regrets in the past, often as part

در نهایت، گاهی اوقات می توانید برای ابراز پشیمانی در گذشته، اغلب به عنوان بخشی

of a longer if-sentence.

از یک جمله طولانی تر، استفاده کنید.

For example:

به عنوان مثال:

I could have tried harder.

من می توانستم بیشتر تلاش کنم.

If I hadn’t left things to the last minute, I could have passed easily.

اگر همه چیز را به لحظه آخر رها نمی‌کردم، می‌توانستم به راحتی بگذرم.

Let’s do one more practice.

بیایید یک تمرین دیگر انجام دهیم.

Think of three regrets that you have.

به سه تاسفی که دارید فکر کنید.

Make three sentences using the language from this section.

با استفاده از زبان این بخش سه جمله بسازید .

Try to use all three forms: wish, if only and could have.

سعی کنید از هر سه شکل استفاده کنید: آرزو، اگر فقط و می‌توانست.

Pause the video, and make your sentences now!

ویدیو را مکث کنید و جملات خود را هم اکنون بنویسید!

You can say them aloud, or write them down.

می توانید آنها را با صدای بلند بگویید یا یادداشت کنید.

Done?

انجام شده؟

Great!

عالی!

Now, you’ve learned many different ways to talk about the past in English.

اکنون، شما روش‌های مختلفی را برای صحبت در مورد گذشته به زبان انگلیسی یاد گرفته‌اید.

Which English past form do you find the most difficult to use?

استفاده از کدام فرم گذشته انگلیسی برای شما سخت تر است؟

Let us know in the comments, and maybe you’ll get some useful tips!

در نظرات به ما اطلاع دهید، شاید نکات مفیدی دریافت کنید!

Remember to check out our website to see more free English lessons: Oxford Online English

به یاد داشته باشید که برای دیدن دروس رایگان بیشتر انگلیسی به وب سایت ما مراجعه کنید : Oxford Online English

dot com.

dot com.

Thanks for watching!

ممنون از ملاحظه تان!

See you next time!

بعدا می بینمت!