How to Tell a Story in English - Using Past Tense

Hi, I’m Gina.

سلام من جینا هستم

Welcome to Oxford Online English!

به آکسفورد آنلاین انگلیسی خوش آمدید!

In this lesson, you can learn how to tell a story in English.

در این درس می توانید یاد بگیرید که چگونه به زبان انگلیسی داستان بگویید.

Stories are powerful.

داستان ها قدرتمند هستند

When you meet someone new, go to a job interview or take a speaking exam like IELTS, you need

وقتی با شخص جدیدی ملاقات می کنید، به مصاحبه شغلی می روید یا در امتحان اسپیکینگ مانند آیلتس شرکت می کنید،

to tell stories, whether you realise that’s what you’re doing or not.

باید داستان بگویید، چه متوجه شوید که این کاری است که انجام می دهید یا نه.

Becoming a better storyteller will make you a more convincing speaker.

تبدیل شدن به یک داستان نویس بهتر از شما سخنران قانع کننده تری می سازد.

People are attracted to good stories—it’s a fundamental part of being human.

مردم جذب داستان های خوب می شوند - این بخش اساسی انسان بودن است.

Learning how to tell better stories can help you become a more effective English speaker,

یادگیری نحوه گفتن داستان های بهتر می تواند به شما کمک کند تا یک انگلیسی زبان موثرتر

and a better communicator generally.

و به طور کلی ارتباط بهتری داشته باشید.

In this class, you’ll learn how to build a story, step by step.

در این کلاس، نحوه ساخت یک داستان را به صورت گام به گام یاد خواهید گرفت.

You’ll see three different stories, and you’ll see how you can use the same simple

سه داستان مختلف را خواهید دید و خواهید دید که چگونه می توانید از همان

ideas in almost any story.

ایده های ساده تقریباً در هر داستانی استفاده کنید.

If you want to read the stories before the lesson, make sure you’re watching this on

اگر می خواهید داستان ها را قبل از درس بخوانید، مطمئن شوید که این مطلب را در

our website: Oxford Online English dot com.

وب سایت ما تماشا می کنید: Oxford Online English dot com.

If you’re watching on YouTube, you can find a link in the video description.

اگر در یوتیوب تماشا می کنید، می توانید پیوندی را در توضیحات ویدیو پیدا کنید.

There, you can read the three stories in full.

در آنجا می توانید سه داستان را به طور کامل بخوانید.

We want you to take part in this lesson.

از شما می خواهیم در این درس شرکت کنید.

Think of a story you want to tell.

به داستانی فکر کنید که می خواهید بگویید.

As you go through the lesson, you’ll hear our stories, but you should also be building

همانطور که درس را پشت سر می گذارید، داستان های ما را می شنوید، اما باید

your own story.

داستان خود را نیز بسازید.

So, think of something funny, scary, interesting or weird that happened to you.

بنابراین، به چیزی خنده دار، ترسناک، جالب یا عجیب فکر کنید که برای شما اتفاق افتاده است.

Do you have an idea for a story?

آیا شما ایده ای برای یک داستان دارید؟

Then let’s begin!

سپس بیایید شروع کنیم!

A clear story needs to start with some background.

یک داستان روشن باید با پیشینه ای شروع شود.

Think about basic wh- questions: who, when, where, what?

به سؤالات اساسی wh فکر کنید: چه کسی، چه زمانی، کجا، چه؟

Start your story with one sentence which gives some of this information.

داستان خود را با یک جمله شروع کنید که بخشی از این اطلاعات را می دهد.

For example:

به عنوان مثال

It was summer, and I went with some friends to a beach in Crimea which you could only

: تابستان بود و من با چند نفر از دوستانم به ساحلی در کریمه رفتیم که فقط

get to by boat.

با قایق می توانستید به آنجا بروید.

I was travelling in Kyrgyzstan, and I decided to go hiking in the mountains.

من در قرقیزستان سفر می کردم و تصمیم گرفتم به کوهپیمایی بروم.

At university, I shared a flat with three other guys.

در دانشگاه، من با سه پسر دیگر در یک آپارتمان مشترک بودم .

Keep it simple at the beginning: who, when, where, what?

در ابتدا آن را ساده نگه دارید: چه کسی، چه زمانی، کجا، چه چیزی؟

Next, add one or two more sentences to give more background details.

در مرحله بعد، یک یا دو جمله دیگر اضافه کنید تا جزئیات بیشتر پس زمینه ارائه شود.

You need a balance here: you want to give enough background details to make your story

در اینجا به یک تعادل نیاز دارید: می‌خواهید جزئیات پس‌زمینه کافی را ارائه دهید تا

feel real, but you also need to get to the heart of your story quickly.

داستانتان واقعی شود، اما همچنین باید به سرعت به قلب داستان خود برسید.

People will lose interest if you don’t get to the point.

اگر به اصل مطلب نرسید علاقه مردم را از دست خواهند داد.

Let’s see how you can do this.

بیایید ببینیم چگونه می توانید این کار را انجام دهید.

Look at our first example:

به اولین مثال ما نگاه کنید

It was summer, and I went with some friends to a beach in Crimea which you could only

: تابستان بود و من با چند نفر از دوستانم به ساحلی در کریمه رفتیم که فقط

get to by boat.

با قایق می توانستید به آنجا بروید.

Think: if you heard this, what questions could you ask to get more details?

فکر کنید: اگر این را شنیدید، برای دریافت جزئیات بیشتر چه سؤالاتی می توانید بپرسید؟

You might ask things like:

ممکن است چیزهایی از این قبیل بپرسید:

Who were your friends?

دوستان شما چه کسانی بودند؟

Why did you go to this beach?

چرا به این ساحل رفتی؟

What was the place like?

مکان چگونه بود؟

Were there any other people there?

آیا افراد دیگری آنجا بودند؟

Answering these questions gives you details you can add after your opening sentence.

پاسخ به این سوالات جزئیاتی را به شما می دهد که می توانید بعد از جمله ابتدایی خود اضافه کنید.

For example:

مثلاً:

People had been going there for years, and there were benches and tables, places to camp,

مردم سال‌ها بود که به آنجا می‌رفتند و نیمکت‌ها و میزها، مکان‌هایی برای کمپ،

fire places and so on.

آتش‌گاه و غیره وجود داشت.

It was kind of a hippy place, with everyone walking around naked and doing whatever they

یه جورایی یه جای هیپی بود، همه برهنه راه میرفتن و هر کاری که دوست داشتند انجام میدادن

felt like.

.

Here, we’re focusing on one thing—the place—because it’s the most interesting

در اینجا، ما روی یک چیز تمرکز می کنیم - مکان - زیرا جالب ترین

and unusual detail.

و غیرعادی ترین جزئیات است.

For a different story, you might focus on different details:

برای داستانی متفاوت، ممکن است روی جزئیات مختلف تمرکز کنید:

We were all good friends, but like lots of guys in that situation, we played a lot of pranks on each other.

همه ما دوستان خوبی بودیم، اما مانند بسیاری از افراد در آن موقعیت، ما با هم شوخی های زیادی انجام دادیم.

In this story, the people are more important, so you would give more details about them.

در این داستان، افراد مهمتر هستند، بنابراین شما جزئیات بیشتری در مورد آنها ارائه می دهید.

Okay: your turn!

باشه: نوبت توست!

You need to start your story.

شما باید داستان خود را شروع کنید.

Make an opening sentence.

یک جمله آغازین بسازید.

Remember: who, when, where, what?

به یاد داشته باشید: کی، کی، کجا، چه؟

Then, add 1-2 sentences giving more background details.

سپس، 1-2 جمله اضافه کنید که جزئیات بیشتر پس زمینه را ارائه می دهد.

Focus on the most important elements in your story.

روی مهمترین عناصر داستان خود تمرکز کنید .

Pause the video and do it now!

ویدیو را مکث کنید و همین الان این کار را انجام دهید!

Write it down if you want.

در صورت تمایل آن را یادداشت کنید.

What’s next?

بعد چی؟

Big question: what makes a story a story?

سوال بزرگ: چه چیزی یک داستان را به یک داستان تبدیل می کند؟

If I tell you that I went to the shop to buy some bread, and then I came home and ate the

اگر به شما بگویم که برای خریدن مقداری نان به مغازه رفتم و بعد به خانه آمدم و نان را خوردم

bread, is that a story?

، داستان است؟

Not really.

نه واقعا.

If it is, it’s not a good one.

اگر هست، خوب نیست.

So, think about it: what makes a story a story?

بنابراین، در مورد آن فکر کنید: چه چیزی یک داستان را به یک داستان تبدیل می کند؟

A story needs two things.

یک داستان به دو چیز نیاز دارد.

One: there needs to be a goal.

یک: باید هدفی وجود داشته باشد.

The person or people in the story should want something.

شخص یا افراد حاضر در داستان باید چیزی بخواهند.

Two: there needs to be tension.

دو: باید تنش وجود داشته باشد.

That means the goal can’t be too easy to reach.

این بدان معناست که رسیدن به هدف خیلی آسان نیست .

In this section, let’s look at putting a goal in your story.

در این بخش، بیایید به قرار دادن یک هدف در داستان خود نگاه کنیم.

Here’s the question: what do the people in your story want?

سوال اینجاست: افراد داستان شما چه می خواهند؟

They must want something.

آنها باید چیزی بخواهند.

This is the heart of your story.

این قلب داستان شماست.

If the people in your story don’t want anything, then you don’t have a story.

اگر افراد داستان شما چیزی نمی خواهند، پس شما داستانی ندارید.

Let’s do an example together: On the last day, we had to catch a train in

بیایید با هم مثالی بزنیم: روز آخر،

the evening.

عصر باید قطار می‌گرفتیم.

Pause the video if you need extra time to read.

اگر به زمان بیشتری برای خواندن نیاز دارید، ویدیو را مکث کنید .

Here we have a simple goal: we needed to catch our train.

در اینجا ما یک هدف ساده داریم: باید قطار خود را بگیریم.

Let’s do one more: To reach Issyk-Kul lake, which was the end

بیایید یک کار دیگر انجام دهیم: برای رسیدن به دریاچه ایسیک کول، که

of my journey, I had to cross a mountain pass, almost 4,000m high.

پایان سفر من بود، باید از یک گردنه کوهستانی به ارتفاع تقریبا 4000 متر عبور می کردم.

What’s the goal here?

هدف اینجا چیست؟

The goal is getting across the mountain pass to the lake.

هدف عبور از گردنه کوه به سمت دریاچه است.

The goal in your story can be something big or something small.

هدف در داستان شما می تواند چیزی بزرگ یا چیزی کوچک باشد.

You can see in these two examples that we have something very easy and simple—catching

در این دو مثال می‌بینید که ما چیزی بسیار آسان و ساده داریم -

a train—and something bigger and more difficult—crossing a 4,000-metre mountain pass on foot.

گرفتن قطار - و چیزی بزرگتر و دشوارتر - عبور از یک گردنه کوهستانی 4000 متری با پای پیاده.

What about your story?

در مورد داستان شما چطور؟

What’s the goal?

هدف چیست؟

What do the people in your story want?

افراد داستان شما چه می خواهند؟

Keep this simple.

این را ساده نگه دارید.

Just add one sentence to your story, setting a goal for you or the other people in your

فقط یک جمله به داستان خود اضافه کنید و برای خود یا سایر افراد موجود در استوری خود هدف تعیین کنید

story.

.

Pause the video, write your sentence, then we’ll move on to the next part.

ویدیو را مکث کنید، جمله خود را بنویسید، سپس به قسمت بعدی می رویم.

Ready?

آماده؟

Ok, remember that we said there are two things every story needs.

خوب، به یاد داشته باشید که گفتیم هر داستانی به دو چیز نیاز دارد.

What’s the second?

دومی چیست؟

Every story needs tension.

هر داستانی نیاز به تنش دارد.

What does that mean?

معنی آن چیست؟

Simply, it means that your goal shouldn’t be too easy to reach.

به سادگی، به این معنی است که رسیدن به هدف شما نباید خیلی آسان باشد.

Here’s a story:

این یک داستان است

There was a monster which liked to eat people.

: یک هیولا بود که دوست داشت مردم را بخورد.

A hero killed the monster.

یک قهرمان هیولا را کشت.

Everyone was safe.

همه در امان بودند.

The end.

پایان.

Good story?

داستان خوب؟

Obviously not!

معلومه که نه!

If the goal in your story is too easy, then your story will be very short and boring.

اگر هدف در داستان شما خیلی آسان باشد، داستان شما بسیار کوتاه و خسته کننده خواهد بود.

There needs to be tension.

باید تنش وجود داشته باشد.

As they listen to you, people should be thinking: what’s going to happen next?

وقتی به شما گوش می دهند، مردم باید فکر کنند: بعداً چه اتفاقی می افتد؟

Will everything be ok?

آیا همه چیز درست می شود؟

How are they going to get out of this problem?

چگونه می خواهند از این مشکل خلاص شوند؟

The goal needs to be difficult.

هدف باید سخت باشد.

There need to be problems.

باید مشکلاتی وجود داشته باشد.

People need to doubt whether you’re going to succeed or fail.

مردم باید شک کنند که آیا شما موفق خواهید شد یا شکست.

This is tension.

این تنش است.

For example: On the third day, I had to cross a mountain

به عنوان مثال: روز سوم باید از یک گردنه کوهستانی به ارتفاع

pass, almost 4,000m high.

تقریبا 4000 متر عبور می کردم.

It was so hard, because the air is thin up there and I was carrying a very heavy pack.

خیلی سخت بود، چون هوا در آنجا رقیق است و من یک کوله بسیار سنگین حمل می کردم.

It seemed to take forever, but finally I got close to the top… and then a storm boiled

به نظر می رسید که تا ابد طول بکشد، اما بالاخره به قله نزدیک شدم... و سپس طوفانی

over the ridge and landed right on my head.

روی خط الراس جوشید و درست روی سرم فرود آمد.

There was lightning all around me, even below me!

رعد و برق دور سرم بود، حتی زیر سرم!

The noise was unbelievable.

سر و صدا باور نکردنی بود.

First, you hear how difficult it was, even before the storm hit.

اول، می شنوید که چقدر سخت بود، حتی قبل از وقوع طوفان.

Then, the storm arrives.

سپس، طوفان فرا می رسد.

What’s going to happen?

قرار است چه اتفاقی بیفتد؟

Did I make it over the pass?

آیا از روی پاس عبور کردم؟

Did I get hurt?

آیا من آسیب دیدم؟

Let’s look at one more example: One weekend, I was going home to visit my

بیایید به یک مثال دیگر نگاه کنیم: یک تعطیلات آخر هفته، برای دیدن والدینم به خانه می رفتم

parents.

.

I said bye to my flatmates, and told them not to do anything to my room.

با همشهری هایم خداحافظی کردم و گفتم که کاری به اتاق من نکنند.

“Don’t worry, we won’t.

"نگران نباش، ما نخواهیم کرد.

Have a good weekend,” they said.

آخر هفته خوبی داشته باشید،" آنها گفتند.

I knew they were going to do something, but I couldn’t believe what they actually did:

می‌دانستم که قرار است کاری انجام دهند، اما نمی‌توانستم باور کنم که واقعاً چه کردند:

This is a very different kind of story, but the structure is the same.

این یک نوع داستان بسیار متفاوت است، اما ساختار یکسان است.

I have a goal, which is to visit my parents and come back without my friends doing anything

هدف من این است که به دیدن والدینم بروم و بدون اینکه دوستانم کاری

to my room.

به اتاقم انجام دهند برگردم.

You also have some tension.

شما هم کمی تنش دارید.

You hear sentences like this:

جملاتی از این دست می شنوید:

I told them not to do anything to my room.

گفتم به اتاق من کاری نکنید.

I knew they were going to do something.

می دانستم که قرار است کاری انجام دهند.

When you hear these, you know they’re going to do something to my room, but you don’t

وقتی اینها را می شنوید، می دانید که قرار است کاری با اتاق من انجام دهند، اما نمی

know what.

دانید چه کاری.

This is called foreshadowing.

به این می گویند پیش بینی.

You know something bad is going to happen, but you aren’t sure exactly what.

شما می دانید که اتفاق بدی قرار است بیفتد، اما دقیقاً مطمئن نیستید که چه اتفاقی می افتد.

That’s where the tension comes from.

تنش از اینجاست.

What did they actually do?

آنها در واقع چه کردند؟

Hopefully, you want to know what happened next.

امیدوارم، شما می خواهید بدانید که چه اتفاقی افتاد .

Now, think about your story.

حالا به داستانت فکر کن

How can you add some tension?

چگونه می توانید کمی تنش اضافه کنید؟

One way is to add problems or difficulties: things that get between you and your goal.

یک راه اضافه کردن مشکلات یا مشکلات است: چیزهایی که بین شما و هدفتان قرار می گیرد.

Another way is to use foreshadowing, like our story above.

راه دیگر استفاده از پیش‌نمایش است، مانند داستان بالا.

Pause the video and add tension to your story.

ویدیو را مکث کنید و به داستان خود تنش بیافزایید.

This is an important part of your story, so think about it carefully.

این بخش مهمی از داستان شماست، پس با دقت در مورد آن فکر کنید.

Aim to write 2-3 sentences, and start again when you’re done.

سعی کنید 2-3 جمله بنویسید و پس از پایان کار دوباره شروع کنید.

Okay?

باشه؟

Now, you’re ready to think about the end of your story.

اکنون، شما آماده اید که به پایان داستان خود فکر کنید.

To finish your story, you need to resolve the tension.

برای پایان دادن به داستان خود، باید تنش را حل کنید.

At this point, the people listening to your story should want to know what comes next.

در این مرحله، افرادی که به داستان شما گوش می دهند باید بدانند که چه چیزی در آینده رخ می دهد.

You’ve created some tension.

کمی تنش ایجاد کردی

They aren’t sure what’s going to happen, but they want to know.

آنها مطمئن نیستند که قرار است چه اتفاقی بیفتد، اما می خواهند بدانند.

So, finishing your story is simple: explain what happened in the end, and whether you

بنابراین، تکمیل داستان شما ساده است: توضیح دهید که در نهایت چه اتفاقی افتاد، و اینکه آیا شما

(or whoever) reached your goal or not.

(یا هرکس دیگری) به هدف خود رسیدید یا خیر.

Let’s finish the three stories you’ve seen in this lesson:

بیایید سه داستانی را که در این درس دیده‌اید تمام کنیم:

Remember that you can pause if you need more time to read or review the story.

به خاطر داشته باشید که اگر برای خواندن یا مرور داستان به زمان بیشتری نیاز دارید، می‌توانید مکث کنید.

Let’s read the end together.

پایان را با هم بخوانیم

We loaded our stuff onto a kayak and swam almost a kilometre around the cliffs.

وسایلمان را روی یک کایاک بار کردیم و تقریباً یک کیلومتر دور صخره ها شنا کردیم.

A naked hippy paddled the kayak, which was piled high with our things and looked like

یک هیپی برهنه با کایاک دست و پا زد، کایاک با وسایل ما انباشته شده بود و به نظر می

it could sink at any minute.

رسید هر لحظه ممکن است غرق شود.

We made it to land, and after several hours of hitchhiking and walking, we caught our

ما به زمین رسیدیم و پس از چندین ساعت اتوسوپی و پیاده روی به قطار خود رسیدیم

train.

.

It was stressful at the time, but looking back now it makes a good story!

در آن زمان استرس زا بود، اما نگاه کردن به گذشته داستان خوبی می سازد!

You can see that the ending does two things.

می توانید ببینید که پایان دو کار را انجام می دهد.

In this story, we have tension: there’s a mine in the harbour and we can’t leave

در این داستان، ما تنش داریم: یک معدن در بندر وجود دارد و ما نمی توانیم با قایق آن را ترک کنیم

by boat.

.

How did we solve it?

چطور حلش کردیم؟

By swimming for a kilometre, with a naked hippy transporting our stuff in an overloaded

با شنا کردن یک کیلومتر، با یک هیپی برهنه که وسایل ما را در یک کایاک پر بار حمل می کند

kayak.

.

Secondly, the ending explains whether we reached our goal or not.

ثانیاً پایان توضیح می دهد که آیا به هدف خود رسیده ایم یا نه.

In this case, happily, we caught the train!

در این صورت با خوشحالی قطار را گرفتیم!

What about our second story?

داستان دوم ما چطور؟

I forgot how tired I was and ran down the slopes to get to safety.

فراموش کردم چقدر خسته بودم و از سراشیبی ها دویدم تا به جایی امن برسم.

I stayed the night lower down and tried again the next day.

شب را پایین تر ماندم و روز بعد دوباره امتحان کردم.

I made it over the pass, but it was a very frightening experience.

من از روی پاس عبور کردم، اما تجربه بسیار ترسناکی بود.

Again, the ending resolves the tension—I ran below the storm and tried again the next

باز هم، پایان تنش را برطرف می کند - من زیر طوفان دویدم و روز بعد دوباره تلاش کردم

day—and also explains whether I reached my goal or not.

- و همچنین توضیح می دهد که آیا به هدفم رسیدم یا نه.

Finally, what did happen to my room at university?

بالاخره اتاق من در دانشگاه چه شد؟

They made my room into a jungle!

اتاقم را جنگل کردند!

I’m not kidding: there were flowers, plants, three whole trees, jungle animals made from

شوخی نمی‌کنم: گل‌ها، گیاهان، سه درخت کامل، حیوانات جنگلی که از کاغذ ساخته شده

paper, and a ‘sounds of the forest’ mix playing on my stereo.

بودند و ترکیبی از «صداهای جنگل» روی استریوی من پخش می‌شد.

It took me three hours to clean up, and also I have hay fever—an allergy to pollen—so

سه ساعت طول کشید تا تمیز کنم، و همچنین تب یونجه دارم - آلرژی به گرده - بنابراین

I was sneezing and blowing my nose the whole time.

تمام مدت عطسه می کردم و بینی ام را باد می کردم.

For my flatmates, that just made it funnier…

برای هم آپارتمانی‌های من، این موضوع باعث خنده‌دارتر شدن آن می‌شود...

It’s the same pattern: we resolve the tension by answering the question: what did my flatmates

این همان الگوی است: ما تنش را با پاسخ دادن به این سؤال حل می‌کنیم: همخانه‌های

do to my room?

من با اتاق من چه کردند؟

We also find out whether I reached my goal or not (I didn’t).

ما همچنین متوجه می شویم که آیا به هدفم رسیده ام یا نه (نرسیدم).

Now you’ve seen the three stories; can you see what each one has right at the end?

حالا شما سه داستان را دیدید. آیا می توانید ببینید که هر کدام در آخر چه چیزی دارند؟

Each story ends with a retrospective comment.

هر داستان با یک نظر گذشته نگر به پایان می رسد.

Retrospective means ‘looking back’.

گذشته نگر به معنای «نگاه به گذشته» است.

A retrospective comment tells people how you feel now about the story, or how other people

یک نظر گذشته‌نگر به مردم می‌گوید که اکنون در مورد داستان چه احساسی دارید یا دیگران چه

felt.

احساسی داشتند.

For example:

به عنوان مثال:

It was stressful at the time, but looking back now it makes a good story!

در آن زمان استرس زا بود، اما نگاه کردن به گذشته داستان خوبی می سازد!

It was a very frightening experience.

تجربه بسیار ترسناکی بود.

For my flatmates, that just made it funnier…

برای همشهری‌های من، این موضوع آن را خنده‌دارتر کرد

You don’t have to put a retrospective comment at the end of your story, but it’s a good

... لازم نیست در پایان داستان خود نظر گذشته‌نگر بگذارید، اما راه خوبی

way to finish.

برای پایان دادن به آن است.

Most of all, a retrospective comment sounds like an ending.

بیشتر از همه، یک نظر گذشته نگر مانند یک پایان به نظر می رسد.

That’s useful, especially if you’re speaking, because it shows your listener that you’ve

این مفید است، به خصوص اگر در حال صحبت هستید، زیرا به شنونده شما نشان می دهد که

finished speaking.

صحبت را تمام کرده اید.

Now, you need to finish your story.

حالا، شما باید داستان خود را تمام کنید.

Pause the video and write an ending.

ویدیو را مکث کنید و یک پایان بنویسید.

Remember that you need to do two things: resolve the tension, and explain whether or not you

به یاد داشته باشید که باید دو کار انجام دهید: تنش را حل کنید و توضیح دهید که آیا

reached your goals.

به اهداف خود رسیده اید یا خیر.

Let’s review: to tell a good story, you need to:

بیایید مرور کنیم: برای گفتن یک داستان خوب، باید:

- Set the scene and give some background information.

- صحنه را تنظیم کنید و برخی اطلاعات پس زمینه را ارائه دهید.

- Establish a goal for the person or people in your story.

- برای شخص یا افراد داستان خود هدف تعیین کنید.

- Add some tension, so that people aren’t sure what will happen in the end.

- کمی تنش اضافه کنید، به طوری که مردم مطمئن نباشند در پایان چه اتفاقی خواهد افتاد.

- Finish the story and add a retrospective comment.

- داستان را تمام کنید و یک نظر گذشته نگر اضافه کنید .

Of course, there are other things which are important in a story.

البته چیزهای دیگری هم هست که در یک داستان مهم است.

Adding interesting details and descriptions can make your story more lifelike.

افزودن جزئیات و توضیحات جالب می تواند داستان شما را واقعی تر کند.

Adding jokes and humour can improve many stories.

اضافه کردن جوک و طنز می تواند بسیاری از داستان ها را بهبود بخشد.

Giving some background on the people and their personalities can bring the people in your

ارائه پیشینه ای در مورد افراد و شخصیت آنها می تواند افراد موجود در

stories to life.

داستان های شما را زنده کند.

But, nothing is more important than structure, and that’s what you’ve seen in this lesson.

اما، هیچ چیز مهمتر از ساختار نیست، و این چیزی است که در این درس دیدید.

A story without good structure isn’t really a story.

داستان بدون ساختار خوب در واقع یک داستان نیست.

Get the structure right first.

ابتدا ساختار را به درستی دریافت کنید.

Maybe you’re thinking, “I don’t have the vocabulary to tell stories like that.”

شاید شما فکر می کنید، " من واژگانی برای گفتن چنین داستان هایی ندارم."

Not true: I’ve heard very powerful stories from students who spoke very basic English.

درست نیست: من داستان های بسیار قدرتمندی را از دانش آموزانی شنیده ام که خیلی ابتدایی انگلیسی صحبت می کردند.

Vocabulary doesn’t make a good story.

واژگان داستان خوبی نمی سازد.

Structure and emotion make a good story.

ساختار و احساسات یک داستان خوب را می سازد.

Focus on structure and practise what you’ve learned in this lesson.

روی ساختار تمرکز کنید و آنچه را که در این درس آموخته اید تمرین کنید.

You can tell great stories in English, too!

شما می توانید داستان های عالی را به زبان انگلیسی نیز بگویید!

Do you have a story you’d like to share?

آیا داستانی دارید که می خواهید به اشتراک بگذارید؟

Please post it in the comments.

لطفا آن را در نظرات ارسال کنید.

You can see the sample stories we used in this lesson in the full lesson on our website:

شما می توانید نمونه داستان هایی را که در این درس استفاده کردیم در درس کامل در وب سایت ما مشاهده کنید:

Oxford Online English dot com.

Oxford Online English dot com.

We also have many other free English lessons which you can watch and study from.

ما همچنین بسیاری از درس های رایگان انگلیسی دیگر را داریم که می توانید آنها را تماشا و مطالعه کنید.

That’s all for this lesson.

این همه برای این درس است.

Thanks for watching!

ممنون از ملاحظه تان!

See you next time!

بعدا می بینمت!