How to Use the Past Perfect Tense in English - English Grammar Lesson

چگونه می توان از Past Perfect Tense به زبان انگلیسی استفاده کرد - درس گرامر انگلیسی

Hi, I’m Oli.

سلام من اولی هستم

Welcome to Oxford Online English!

به آکسفورد آنلاین انگلیسی خوش آمدید!

In this lesson, you can learn about the past perfect verb form.

در این درس می توانید با فعل گذشته کامل آشنا شوید.

What does the past perfect mean?

گذشته کامل یعنی چه؟

When do you need to use the past perfect?

چه زمانی باید از گذشته کامل استفاده کنید؟

How do you use the past perfect verb tense correctly in a conversation?

چگونه از زمان فعل گذشته کامل در مکالمه به درستی استفاده می کنید؟

You’ll see the answers to these questions in this lesson.

پاسخ این سوالات را در این درس خواهید دید.

If you’re watching on YouTube, remember to check out our website, too: Oxford Online

اگر در YouTube تماشا می کنید، به یاد داشته باشید که وب سایت ما را نیز بررسی کنید: Oxford Online

English dot com.

English dot com.

We have video lessons, quizzes to help you practise the topics in our videos, and free

ما درس‌های ویدیویی، آزمون‌هایی برای کمک به شما در تمرین موضوعات موجود در ویدیوهایمان و

listening lessons.

درس‌های شنیداری رایگان داریم.

You can also take classes with one of our teachers, in case you need extra help with

همچنین می‌توانید در کلاس‌هایی با یکی از معلمان ما شرکت کنید ، در صورتی که به کمک بیشتری در مورد

your English.

زبان انگلیسی خود نیاز دارید.

One more thing: turn on subtitles now if you need them.

یک چیز دیگر: در صورت نیاز زیرنویس‌ها را اکنون فعال کنید. اگر به زیرنویس انگلیسی نیاز دارید،

Click ‘CC’ in the bottom right of the video player if you need English subtitles.

روی «CC» در سمت راست پایین پخش‌کننده ویدیو کلیک کنید.

Also, you can adjust the speed up or down if you need to.

همچنین در صورت نیاز می توانید سرعت را کم یا زیاد کنید.

Click on the settings button to change the playback speed.

برای تغییر سرعت پخش روی دکمه تنظیمات کلیک کنید .

Ready?

آماده؟

Let’s see how to use the past perfect verb form.

بیایید ببینیم که چگونه از فعل گذشته کامل استفاده کنیم.

How was the wedding?

عروسی چطور بود؟

A disaster!

یک فاجعه!

I’ve never seen anything go so wrong.

من هرگز ندیده بودم که چیزی به این اشتباه پیش برود.

Why?

چرا؟

What happened?

چی شد؟

First, they had booked a hall for the ceremony, but it was much too small.

اول اینکه سالنی برای مراسم رزرو کرده بودند اما خیلی کوچک بود.

Only 30 people could go in, and everyone else had to wait outside.

فقط 30 نفر می توانستند وارد شوند و بقیه باید بیرون منتظر می ماندند.

Really?

واقعا؟

That’s weird.

این عجیب است.

I know!

میدانم!

Surely they knew how many people they had invited?

حتما می دانستند چند نفر را دعوت کرده اند؟

I guess not.

فکر نکنم.

Sounds bad.

بد به نظر می رسد.

Yes, but that’s not all.

بله، اما این همه چیز نیست.

They’d booked a restaurant for the reception, but they hadn’t told them how many people

آنها رستورانی را برای پذیرایی رزرو کرده بودند، اما به آنها نگفته بودند که چند نفر می

were coming.

آیند.

So, there wasn’t enough food, either!

بنابراین، غذای کافی نیز وجود نداشت!

That’s not good.

این خوب نیست.

And then, as if that wasn’t enough, there were so many long, boring speeches!

و بعد، انگار این کافی نبود، سخنرانی های طولانی و خسته کننده زیادی وجود داشت!

You could tell that no one had prepared their speeches, and they were just trying to improvise.

می توان گفت که هیچ کس سخنرانی های خود را آماده نکرده بود و آنها فقط سعی داشتند بداهه بگویند.

It just went on and on.

فقط ادامه داشت و ادامه داشت.

So, you’re hungry and listening to boring speeches for hours?

بنابراین، شما گرسنه هستید و ساعت ها به سخنرانی های خسته کننده گوش می دهید؟

Doesn’t sound like much fun.

به نظر زیاد سرگرم کننده نیست

It wasn’t.

این نبود.

In the dialogue, you heard five examples of the past perfect.

در دیالوگ، پنج نمونه از گذشته کامل را شنیدید.

Can you remember them?

آیا می توانید آنها را به خاطر بسپارید؟

Here they are.

اینجا اند.

Pause the video to read if you need more time.

در صورت نیاز به زمان بیشتر، ویدیو را برای خواندن مکث کنید.

Think about two questions.

به دو سوال فکر کنید.

One: how do you form the past perfect?

یک: چگونه گذشته کامل را تشکیل می دهید؟

Two: what’s the difference between the past perfect and the past simple?

دو: تفاوت بین گذشته کامل و گذشته ساده چیست؟

First, how do you form the past perfect?

اول، چگونه گذشته کامل را تشکیل می دهید؟

You need ‘had’ or ‘hadn’t’ plus a past participle.

شما به «داشت» یا «داشتن» به اضافه یک حرف گذشته نیاز دارید.

For example, ‘had gone’, ‘hadn’t prepared’, and so on.

به عنوان مثال، «رفته بود»، «آماده نشده بود» و غیره.

‘Had’ can be contracted to apostrophe-d.

«Had» را می‌توان به آپوستروف-d قرارداد.

Be careful, because ‘would’ can also be contracted to apostrophe-d.

مراقب باشید، زیرا «wild» می‌تواند به آپوستروف-d نیز تبدیل شود.

In spoken language and in informal writing, you should generally use contractions.

در زبان گفتاری و در نوشتار غیررسمی ، عموماً باید از انقباضات استفاده کنید.

This is important, because if you don’t use the contractions, you won’t hear them

این مهم است، زیرا اگر از انقباضات استفاده نکنید،

when other people use them.

وقتی افراد دیگر از آنها استفاده می کنند، آنها را نخواهید شنید.

What about the second question?

در مورد سوال دوم چطور؟

What’s the difference between the past perfect and the past simple?

تفاوت بین گذشته کامل و گذشته ساده چیست؟

To answer this, let’s look at an example from the dialogue.

برای پاسخ به این، به مثالی از دیالوگ نگاه می کنیم.

‘They had booked a hall for the ceremony, but it was much too small.’

«آنها یک سالن برای مراسم رزرو کرده بودند، اما خیلی کوچک بود.»

Here, you have the past perfect and the past simple

در اینجا، گذشته کامل و گذشته ساده را

in the same sentence.

در یک جمله دارید.

Can you explain why?

میشه توضیح بدید چرا؟

In the dialogue, we were talking about two different times in the past.

در دیالوگ، ما در مورد دو زمان مختلف در گذشته صحبت می کردیم.

First, Kasia was telling me about a wedding she went to.

اول کاسیا داشت از عروسی که رفته بود به من می گفت .

But, she also talked about things which happened – or didn’t happen – *before* the wedding.

اما، او همچنین درباره چیزهایی صحبت کرد که *قبل از* عروسی اتفاق افتاد - یا نشد.

She used the past simple to talk about the wedding itself.

او از گذشته ساده برای صحبت در مورد خود عروسی استفاده کرد.

I used the past simple to ask questions.

من از گذشته ساده برای پرسیدن سوال استفاده کردم.

For example: I used the past perfect to talk about things

به عنوان مثال: من از گذشته کامل برای صحبت در مورد چیزهایی استفاده کردم

which happened *before* the wedding.

که *قبل از* عروسی اتفاق افتاده است.

Look at the examples you saw before.

به نمونه هایی که قبلا دیدید نگاه کنید.

These are all things related to the preparations for the wedding, which took place earlier.

اینها همه مربوط به تدارکات عروسی است که زودتر برگزار شده است.

So, that’s the basic idea.

بنابراین، این ایده اصلی است.

You use the past perfect when you’re talking about the past, and you need to talk about

وقتی در مورد گذشته صحبت می‌کنید، از گذشته کامل استفاده می‌کنید ، و باید در مورد

something which happened – or didn’t – *before* the time in the past which you’re talking

چیزی صحبت کنید که *قبل* از زمانی در گذشته که شما در

about.

مورد آن صحبت می‌کنید اتفاق افتاده – یا نشده است.

Let’s look at this idea in more detail.

بیایید این ایده را با جزئیات بیشتری بررسی کنیم.

I’m going to tell you a story.

من برای شما یک داستان تعریف می کنم.

This happened to me when I was twelve years old.

این اتفاق در دوازده سالگی برای من افتاد .

I was on holiday with my family, and we were walking in a forest.

من با خانواده ام در تعطیلات بودم و در جنگل قدم می زدیم.

My Dad had told me that there were bears in the forest, but I didn’t really take him

پدرم به من گفته بود که در جنگل خرس وجود دارد ، اما من او را

seriously.

جدی نگرفتم.

I was walking in front; I turned a corner, and… there was a bear!

جلوتر راه می رفتم. یک گوشه پیچیدم، و ... یک خرس بود!

I had never seen such a big animal in the wild before.

تا به حال حیوانی به این بزرگی را در طبیعت ندیده بودم.

I remembered something I had read about bears: you should stay calm and try to move away

چیزی را که در مورد خرس ها خوانده بودم به یاد آوردم: باید آرام بمانید و سعی کنید به آرامی دور شوید

slowly.

.

So, I walked backwards, very slowly.

بنابراین، خیلی آهسته به عقب رفتم.

Luckily, the bear didn’t seem to care that I was there.

خوشبختانه، خرس به نظر نمی رسید که من آنجا بودم.

Later, I felt scared, but at the same time I didn’t feel anything – I guess because everything

بعداً احساس ترس کردم، اما در عین حال چیزی احساس نکردم - حدس می‌زنم چون همه چیز

happened so quickly.

خیلی سریع اتفاق افتاد.

When you tell a story, you need to talk about several things that happened in a sequence.

وقتی داستانی را تعریف می کنید، باید در مورد چندین اتفاق که در یک سکانس رخ داده است صحبت کنید.

For this, everything is simple.

برای این، همه چیز ساده است.

Use the past simple if you’re talking about things which happened one after another

اگر در مورد چیزهایی که یکی پس از دیگری اتفاق می‌افتند صحبت می‌کنید، از گذشته ساده استفاده کنید،

For example: ‘I bought a new car.

برای مثال: «یک ماشین جدید خریدم.

I took it for a drive.

برای رانندگی بردمش

I crashed it into a tree.’

من آن را به درخت کوبیدم.»

However, you might want to talk about things which happened *before* the time of your story.

با این حال، ممکن است بخواهید درباره چیزهایی صحبت کنید که *قبل از* زمان داستان شما اتفاق افتاده است.

This is where you use the past perfect.

اینجا جایی است که شما از گذشته کامل استفاده می کنید.

Look at the text of the story.

به متن داستان نگاه کنید.

There are three examples of past perfect verbs.

سه مثال از افعال گذشته کامل وجود دارد.

Can you find them?

آیا می توانید آنها را پیدا کنید؟

Pause the video if you want time to look.

اگر می‌خواهید وقت بگذارید، ویدیو را متوقف کنید.

Here are the three past perfect verbs.

در اینجا سه ​​فعل گذشته کامل وجود دارد.

They all refer to things which happened – or didn’t happen – before the time of the

همه آنها به چیزهایی اشاره می کنند که قبل از زمان داستان اتفاق افتاده است - یا اتفاق نیفتاده

story.

است.

So, this is a common reason to use the past perfect: you’re telling a story, and you

بنابراین، این یک دلیل متداول برای استفاده از گذشته کامل است: شما در حال تعریف داستان هستید و

need to refer back to times or events which happened *before* the time of the story.

باید به زمان ها یا رویدادهایی که *قبل از** زمان داستان روی داده اند مراجعه کنید.

Next, let’s look at when you might need the past perfect in an English conversation.

در مرحله بعد، بیایید ببینیم چه زمانی ممکن است در مکالمه انگلیسی به گذشته کامل نیاز داشته باشید.

When did you start teaching?

از چه زمانی تدریس را شروع کردید؟

Actually, it was kind of an accident.

در واقع یک جور تصادف بود.

It was 2005.

سال 2005 بود.

I had just graduated, and I wasn’t sure what I wanted to do.

من تازه فارغ التحصیل شده بودم، و مطمئن نبودم که می خواهم چه کار کنم.

So, I took a six-month teaching job, mostly because I wanted to live abroad and travel

بنابراین، بیشتر به این دلیل که می خواستم در خارج از کشور زندگی کنم و

a bit.

کمی مسافرت کنم، به شغل معلمی شش ماهه پرداختم.

So, you didn’t want to teach?

بنابراین، شما نمی خواستید تدریس کنید؟

Not really!

نه واقعا!

I had never considered it as a career.

من هرگز آن را به عنوان یک حرفه در نظر نگرفته بودم.

Where did you move to?

به کجا نقل مکان کردید؟

Russia.

روسیه.

I had studied a little bit of Russian at university, but not enough to really be able to do anything.

من در دانشگاه کمی زبان روسی خوانده بودم، اما به اندازه ای نبود که واقعاً بتوانم کاری انجام دهم.

So, I wanted to learn more, and also just experience living in Russia.

بنابراین، من می خواستم بیشتر یاد بگیرم، و همچنین فقط زندگی در روسیه را تجربه کنم.

Had you ever lived abroad before?

آیا قبلاً در خارج از کشور زندگی می کردید؟

Briefly.

به طور خلاصه.

I’d spent some time in Canada, but this was more challenging.

من مدتی را در کانادا گذرانده بودم، اما این چالش‌برانگیزتر بود.

In the dialogue, there were five examples with the past perfect.

در دیالوگ پنج نمونه با گذشته کامل وجود داشت.

Did you hear them?

آنها را شنیدی؟

Remember: you can go back and listen to the dialogue again if you want.

به یاد داشته باشید: در صورت تمایل می توانید به عقب برگردید و دوباره به دیالوگ گوش دهید.

Often, when you have a conversation or tell a story, you’ll see something which fixes

اغلب، وقتی مکالمه ای دارید یا داستانی تعریف می کنید، چیزی را می بینید

the time of the story.

که زمان داستان را مشخص می کند.

In the dialogue, the first question fixes the time: ‘When did you start teaching?’

در دیالوگ، سوال اول زمان را مشخص می‌کند: «چه زمانی تدریس را شروع کردی؟»

In Oli’s answer, there’s a more specific time reference: ‘in 2005’.

در پاسخ اولی، یک مرجع زمانی مشخص‌تر وجود دارد : «در سال 2005».

That means that the conversation is about the time I started teaching: 2005.

این بدان معناست که صحبت در مورد زمانی است که من شروع به تدریس کردم: 2005.

But, we also mentioned things that happened before that time.

اما، ما همچنین به چیزهایی اشاره کردیم که قبل از آن زمان رخ داده است.

Let’s practise this together.

بیایید این را با هم تمرین کنیم.

Look at four sentences from the dialogue.

به چهار جمله از دیالوگ نگاه کنید.

A question: do these things refer to 2005, or before 2005?

یک سوال: این موارد مربوط به سال 2005 است یا قبل از 2005؟

Sentences two and three refer to the time we were discussing: 2005, when he started

جملات دو و سه اشاره به زمان مورد بحث ما دارد: سال 2005، زمانی که او شروع به

teaching.

تدریس کرد.

Sentences one and four refer to an earlier time, before 2005.

جملات یک و چهار به زمان قبلی، قبل از سال 2005 اشاره دارد.

You use the past perfect to talk about things which happened *before* the past time which

شما از گذشته کامل برای صحبت در مورد چیزهایی استفاده می کنید که *قبل** از زمان گذشته ای که

you’re talking about.

در مورد آن صحبت می کنید اتفاق افتاده است.

When you’re telling a story or having a conversation, you might refer to several different

وقتی در حال گفتن داستان یا گفتگو هستید، ممکن است به چند

points, which happened at different times.

نکته مختلف اشاره کنید که در زمان‌های مختلف اتفاق افتاده است.

So, it’s common to jump between the past simple and past perfect, like you saw in the

بنابراین، پرش بین گذشته ساده و گذشته کامل معمول است، همانطور که در

dialogue.

دیالوگ دیدید.

Here’s a good way to remember it: the past perfect is the ‘past in the past’.

در اینجا یک راه خوب برای به خاطر سپردن آن وجود دارد: گذشته کامل «گذشته در گذشته» است.

You use it when you’re already talking about the past, and you want to refer to something

زمانی از آن استفاده می‌کنید که قبلاً در مورد گذشته صحبت می‌کنید ، و می‌خواهید به چیزی اشاره کنید

which is *further* in the past.

که *بیشتر* در گذشته است.

Many English learners understand these points, but they still have difficulties using the

بسیاری از زبان آموزان انگلیسی این نکات را درک می کنند، اما هنوز در استفاده صحیح از گذشته کامل مشکل دارند

past perfect correctly.

.

In the next section, let’s see why that is.

در بخش بعدی، بیایید ببینیم چرا چنین است.

Were you late for work *again*?

*دوباره* سر کار دیر آمدی؟

Yeah…

آره...

What happened?

چی شد؟

My alarm clock didn’t go off this morning.

ساعت زنگدارم امروز صبح خاموش نشد.

So what time did you get there?

پس ساعت چند به آنجا رسیدید؟

Around eleven.

حوالی یازده

Eleven?!

یازده؟!

Why did you wake up so late?

چرا اینقدر دیر بیدار شدی؟

I couldn’t fall asleep last night.

دیشب نتونستم بخوابم

I probably got four hours of sleep.

احتمالا چهار ساعت خوابیدم.

Did you go to bed late?

دیر به رختخواب رفتی؟

Not really.

نه واقعا.

I think it was around twelve.

فکر کنم حدود دوازده بود.

Did you hear the past perfect verb forms in the dialogue?

آیا فرم های فعل گذشته کامل را در دیالوگ شنیده اید؟

Trick question!

سوال انحرافی!

There were no past perfect forms.

هیچ اشکال گذشته کاملی وجود نداشت.

But, why not?

اما، چرا که نه؟

In the dialogue, we refer to different time periods.

در گفت و گو به دوره های زمانی مختلف اشاره می کنیم .

We start by talking about being late for work, but then we talk about earlier time periods:

ما با صحبت در مورد دیر رسیدن به سر کار شروع می کنیم، اما سپس در مورد دوره های زمانی قبلی صحبت می کنیم

the morning when Kasia woke up, and the previous evening.

: صبح که کاسیا از خواب بیدار شد و عصر قبل .

So, again, why not use the past perfect?

بنابراین، دوباره، چرا از گذشته کامل استفاده نکنید؟

There are places in the dialogue where it is *possible* to use the past perfect, but

جاهایی در دیالوگ وجود دارد که می توان از گذشته کامل استفاده کرد، اما

it’s better not to.

بهتر است اینطور نباشد.

The most important point is that the order of events, and when things happened, is clear.

مهم‌ترین نکته این است که ترتیب وقایع و زمان وقوع آن مشخص است.

For example, look at four lines from the dialogue.

به عنوان مثال، به چهار خط از دیالوگ نگاه کنید.

You *could* say ‘Why had you woken up so late?’, and ‘I had probably only got four

شما *می توانید* بگویید "چرا اینقدر دیر از خواب بیدار شدید ؟" و "من احتمالاً فقط چهار

hours of sleep’, but it’s not necessary, and it’s better not to – it sounds unnatural.

ساعت خوابیده بودم"، اما لازم نیست و بهتر است اینطور نباشد - غیرطبیعی به نظر می رسد.

It’s not necessary because the order of events is clear from the context.

لازم نیست زیرا ترتیب رویدادها از متن مشخص است.

Obviously, I woke up before I went to work.

البته قبل از اینکه سر کار بروم از خواب بیدار شدم.

Equally obviously, I was asleep before I woke up.

به همان اندازه واضح است که قبل از بیدار شدن خواب بودم.

When the order that things happened is clear, you don’t need to use the past perfect.

وقتی ترتیب اتفاقات روشن است ، نیازی به استفاده از گذشته کامل ندارید.

Another point: using the past perfect is generally less common in US English.

نکته دیگر: استفاده از گذشته کامل به طور کلی در انگلیسی ایالات متحده کمتر رایج است.

So, if you’re not sure whether to use the past perfect or not, ask yourself whether

بنابراین، اگر مطمئن نیستید که از گذشته بی نقص استفاده کنید یا نه، از خود بپرسید که آیا

it’s necessary to make it clear what happened when.

لازم است مشخص کنید چه زمانی چه اتفاقی افتاده است .

If not, use the past simple.

اگر نه، از گذشته ساده استفاده کنید.

Sometimes, using the past perfect *is* necessary.

گاهی اوقات، استفاده از گذشته کامل * ضروری است.

Let’s see an example.

بیایید یک مثال ببینیم.

Look at two sentences: ‘When I moved to the USA, I found a job.’

به دو جمله نگاه کنید: «When I moved to the USA, I found a job.»

‘When I moved to the USA, I had found a job.’

«When I move the USA, I had find a job.»

These two sentences have different meanings.

این دو جمله معانی متفاوتی دارند.

What’s the difference?

تفاوت در چیست؟

The first sentence means you moved to the USA first, and *then* you found a job, after

جمله اول به این معنی است که شما ابتدا به ایالات متحده نقل مکان کردید و *سپس* بعد

you moved.

از نقل مکان شغلی پیدا کردید.

The second sentence means you found a job *before* you moved.

جمله دوم به این معنی است که شما *قبل از* مهاجرت کاری پیدا کرده اید.

In this case, it’s important to use the past perfect, because using the past simple

در این مورد، استفاده از گذشته کامل مهم است، زیرا استفاده از گذشته ساده

changes the meaning.

، معنا را تغییر می دهد.

That’s all.

این همه است.

Thanks for watching!

ممنون از ملاحظه تان!

See you next time!

بعدا می بینمت!