How to Use Should, Ought to, Supposed to and Had Better - English Modal Verbs Lesson

Hi, I’m Martin.

سلام، من مارتین هستم.

Welcome to Oxford Online English!

به آکسفورد آنلاین انگلیسی خوش آمدید!

In this lesson, you can learn how to use the modal and semi-modal verbs 'should', 'ought

در این درس، می‌توانید نحوه استفاده از افعال «باید»، «

to', 'had better' and 'supposed to'.

باید»، «بهتر» و «قرارداد» را یاد بگیرید.

We use these verbs to give advice, express opinions, to give warnings or to criticise

ما از این افعال برای نصیحت کردن، ابراز عقاید، هشدار دادن یا انتقاد از

someone.

کسی استفاده می کنیم.

These verbs are similar in meaning, but not exactly the same.

این افعال از نظر معنی مشابه هستند، اما دقیقاً یکسان نیستند.

That means you need to understand exactly what each verb means to use them correctly

این بدان معناست که شما باید دقیقاً معنی هر فعل را بفهمید تا هنگام صحبت کردن به درستی از آنها استفاده کنید

when you speak.

.

Let’s start with a basic introduction.

بیایید با یک مقدمه اولیه شروع کنیم.

Part one: how to use 'should.'

بخش اول: نحوه استفاده از «باید».

Let’s look quickly at the different ways you can use 'should' in English.

بیایید به سرعت به روش‌های مختلفی که می‌توانید از «باید» در انگلیسی استفاده کنید نگاهی بیندازیم.

For this lesson, we’ll use 'should' as our ‘base’ verb.

برای این درس، از «باید» به عنوان فعل «پایه» خود استفاده می کنیم.

You’ll learn about the other verbs, like 'supposed to' or 'had better', by comparing

با مقایسه افعال دیگر، مانند «قرار است» یا «بهتر بود»،

them to 'should'.

آنها را با «باید» مقایسه خواهید کرد.

This means you need to have a good understanding of 'should.'

این بدان معناست که شما باید درک خوبی از "باید" داشته باشید.

First, you can use 'should' to give advice:

اول، می توانید از "باید" برای مشاوره استفاده کنید:

"You should buy the green one.

"باید سبزی را بخرید

It suits you."

. مناسب شماست."

I advise you to do this.

من به شما توصیه می کنم این کار را انجام دهید.

"You shouldn’t go to bed so late.

"نباید اینقدر دیر به رختخواب بروی.

It’s bad for you."

این برای تو بد است."

This is my advice.

این توصیه من است.

You can use 'should' to express your opinion.

برای بیان نظر خود می توانید از «باید» استفاده کنید.

"Everyone should see that film.

"همه باید آن فیلم را ببینند.

It’s amazing!"

شگفت انگیز است!"

I’m giving you my opinion about the film.

من نظرم را در مورد فیلم به شما می گویم.

"The government should raise taxes on the rich."

دولت باید مالیات ثروتمندان را افزایش دهد ».

This is my opinion, what I think should happen.

این نظر من است، چیزی که فکر می کنم باید اتفاق بیفتد.

Obviously, advice and opinion are similar, and often they’re the same thing.

بدیهی است که نصیحت و نظر شبیه هم هستند و اغلب آنها یک چیز هستند.

You can also use 'should'—often in the past—to criticise someone else.

همچنین می‌توانید از «باید» - اغلب در گذشته - برای انتقاد از شخص دیگری استفاده کنید.

"You shouldn’t have said that."

"تو نباید این را می گفتی."

I think you did the wrong thing.

فکر کنم کار اشتباهی کردی

"He should have studied harder for his exams."

او باید برای امتحاناتش سخت‌تر درس می‌خواند».

I don’t think he studied hard enough.

فکر نمی کنم به اندازه کافی درس خوانده باشد.

What connects all of these cases?

چه چیزی همه این موارد را به هم مرتبط می کند؟

In all these uses of 'should', you use 'should' to express what you think is the best thing

در تمام این کاربردهای «باید»، از «باید» برای بیان آنچه فکر می کنید بهترین کار است استفاده

to do.

می کنید.

If I say 'you should…', I mean 'I think it’s best if you…'

اگر بگویم "شما باید..."، منظورم این است که "فکر می‌کنم بهتر است که..."

Now, let’s look at 'ought to.'

حالا بیایید به "باید" نگاه کنیم.

Part two: 'should' vs. 'ought to'.

بخش دوم: «باید» در مقابل «باید».

In meaning, 'ought to' is exactly the same as 'should'.

از نظر معنی، «باید» دقیقاً همان «باید» است.

If you can use 'should' in a sentence, you can also use 'ought to'.

اگر می توانید از «باید» در جمله استفاده کنید، می توانید از «باید» نیز استفاده کنید.

For example, you can say:

به عنوان مثال، می توانید بگویید:

"You should buy the green one."

"باید سبزه را بخرید."

Or: "You ought to buy the green one."

یا: "شما باید سبزه را بخرید."

You can say:

می توانید بگویید:

"Everyone should see that film."

"همه باید آن فیلم را ببینند."

Or: "Everyone ought to see that film."

یا: "همه باید آن فیلم را ببینند."

There’s no difference in meaning.

هیچ تفاوتی در معنا نیست

In both cases, the two sentences with 'should' and 'ought to' have the same meaning.

در هر دو مورد، دو جمله «باید» و «باید» به یک معنا هستند.

However, there are a couple of differences in how you use 'ought to'.

با این حال، چند تفاوت در نحوه استفاده از «باید» وجود دارد.

First, 'ought to' is more formal, more old-fashioned, and less common in modern spoken English.

اولاً، «باید» رسمی‌تر، قدیمی‌تر و کمتر در زبان انگلیسی گفتاری مدرن رایج است.

That means you probably won’t use 'ought to' unless you are writing, or you want to

این بدان معناست که احتمالاً از «باید» استفاده نخواهید کرد، مگر اینکه بنویسید، یا

sound very formal.

بخواهید خیلی رسمی به نظر بیایید.

Secondly, 'ought to' has a slightly different form.

ثانیاً، «باید» شکل کمی متفاوت دارد .

Obviously, you need to add 'to'.

بدیهی است که باید «به» را اضافه کنید.

Also, the negative form is not generally contracted.

همچنین شکل منفی به طور کلی منقبض نیست.

So, you can say:

بنابراین، می توانید بگویید:

"You shouldn’t have said that."

"تو نباید این را می گفتی."

With 'should not', you can contract it to 'shouldn’t.'

با «نباید»، می‌توانید آن را به «نباید» منعقد کنید.

However, with 'ought to', you need to use the full form.

با این حال، با «باید»، باید از فرم کامل استفاده کنید.

"You ought not to have said that."

"تو نباید این را می گفتی."

Again, with 'ought to' the sentence sounds very formal, and it’s unlikely that you’d

باز هم، با "باید" جمله بسیار رسمی به نظر می رسد، و بعید است که شما

actually say this.

واقعاً این را بگویید.

With 'should', you can make questions, like this:

با «باید» می‌توانید سؤالاتی مانند این بپرسید:

"What time should I get there?"

«چه ساعتی باید به آنجا بروم؟»

With 'ought to', you can technically make questions, but they sound ridiculously formal:

با «باید»، می‌توانید از نظر فنی سؤالاتی مطرح کنید، اما آنها به طرز مسخره‌ای رسمی به نظر می‌رسند:

"What time ought I to get there?"

«ساعت چند باید به آنجا برسم؟»

This sounds really old-fashioned and unnatural, so I advise that you don’t use 'ought to'

این واقعا قدیمی و غیر طبیعی به نظر می رسد، بنابراین توصیه می کنم از «باید»

in this way!

در این راه استفاده نکنید!

So, to review, 'ought to' has the same meaning as 'should', but a different form.

بنابراین، برای مرور، «باید» همان معنای «باید» است، اما شکل متفاوتی دارد.

It’s also more formal and less common.

همچنین رسمی تر و کمتر رایج است.

Let’s look at our next verb.

بیایید به فعل بعدی خود نگاه کنیم.

Part three: how to use 'supposed to.'

بخش سوم: نحوه استفاده از "قرار است".

'Supposed to' is similar to 'should', but there’s an important difference.

«قرار است» شبیه «باید» است، اما یک تفاوت مهم وجود دارد.

Look at two sentences:

به دو جمله نگاه کنید:

"I should be there at 9:00."

"من باید ساعت 9:00 آنجا باشم."

"I’m supposed to be there at 9:00."

"قرار است ساعت 9:00 آنجا باشم."

Can you see the difference in meaning?

آیا تفاوت معنا را می بینید؟

If not, here’s a clue.

اگر نه، در اینجا یک سرنخ وجود دارد.

Both sentences mean that someone thinks it’s important for you to be there at 9:00.

هر دو جمله به این معنی است که یک نفر فکر می کند مهم است که ساعت 9:00 آنجا باشید.

The important question is: who thinks so?

سوال مهم این است: چه کسی چنین فکر می کند؟

The first sentence:

جمله اول:

"I should be there at 9:00."

"من باید ساعت 9 آنجا باشم."

…means that you think this is important.

... به این معنی است که شما فکر می کنید این مهم است.

It’s important for you personally to be there at 9:00.

برای شما شخصاً مهم است که ساعت 9:00 آنجا باشید.

The second sentence:

جمله دوم:

"I’m supposed to be there at 9:00."

"قرار است ساعت 9:00 آنجا باشم."

…means that someone else thinks it’s important for you to be there at 9:00.

... به این معنی است که شخص دیگری فکر می کند برای شما مهم است که ساعت 9:00 آنجا باشید.

You might not care, and using 'supposed to' suggests that you probably don’t.

ممکن است اهمیتی ندهید، و استفاده از "قرار است" نشان می دهد که احتمالاً این کار را نمی کنید.

For example, imagine your boss organizes a meeting for 9:00 one morning.

به عنوان مثال، تصور کنید رئیس شما یک جلسه صبح برای ساعت 9:00 تشکیل می دهد.

You know the meeting is going to be a waste of time.

می دانید که جلسه اتلاف وقت خواهد بود.

People will talk about a load of pointless stuff, and the meeting will go on much longer

مردم در مورد انبوهی از چیزهای بیهوده صحبت خواهند کرد و جلسه بسیار بیشتر

than it needs to.

از آنچه لازم است ادامه خواهد داشت.

However, your boss thinks it’s important that everyone attends.

با این حال، رئیس شما فکر می کند مهم است که همه شرکت کنند.

So, you might say:

بنابراین، ممکن است بگویید:

"I’m supposed to go to the meeting at 9:00."

"قرار است ساعت 9:00 به جلسه بروم."

In this case, the meeting is not important to you, but it is important to someone else

در این مورد، جلسه برای شما مهم نیست، بلکه برای شخص دیگری

(your boss).

(رئیس شما) مهم است.

This is a good example of when you might use 'supposed to.'

این یک مثال خوب از زمانی است که شما ممکن است از "قرار است" استفاده کنید.

Let’s do one more example.

بیایید یک مثال دیگر انجام دهیم.

Imagine we’re at a wedding, and I’m wearing jeans and an old T-shirt.

تصور کنید در یک عروسی هستیم و من شلوار جین و یک تی شرت کهنه پوشیده ام.

You say:

شما می گویید:

"You should have worn something more formal!"

"باید یک چیز رسمی تر می پوشید!"

"You were supposed to wear something more formal!"

"قرار بود یه چیز رسمی تر بپوشی !"

Can you tell the difference now?

حالا می توانید تفاوت را بگویید؟

In the first sentence, with 'should', you’re criticising me directly.

در جمله اول با «باید» مستقیماً از من انتقاد می کنید.

You think I look too scruffy, and that I made a mistake by dressing too informally.

شما فکر می کنید من خیلی ژولیده به نظر می رسم و با پوشیدن خیلی غیر رسمی اشتباه کردم.

In the second sentence, with 'supposed to', you’re suggesting that you don’t personally

در جمله دوم، با «قرار است»، شما به شما پیشنهاد می‌کنید که شخصاً

care about my appearance, but that other people might expect me to dress more formally.

به ظاهر من اهمیت نمی‌دهید، اما ممکن است دیگران از من انتظار داشته باشند که رسمی‌تر لباس بپوشم.

There’s one more way to use 'supposed to'.

یک راه دیگر برای استفاده از "قرار است" وجود دارد.

Look at an example:

به یک مثال نگاه کنید:

"I was supposed to finish this essay yesterday."

"من قرار بود این مقاله را دیروز تمام کنم."

Can you tell what this means?

میشه بگی این یعنی چی؟

It means that you didn’t finish your essay, and you don’t really want to finish your

به این معنی است که شما مقاله خود را تمام نکرده اید و واقعاً نمی خواهید مقاله خود را تمام کنید

essay.

.

This shows you another common way to use 'supposed to': use it to talk about things you don’t

این روش متداول دیگری را برای استفاده از "قرار است" به شما نشان می دهد : از آن برای صحبت در مورد کارهایی که نمی

want to do, or things which you aren’t planning to do.

خواهید انجام دهید یا کارهایی که قصد انجام آنها را ندارید استفاده کنید.

For example:

به عنوان مثال:

"I shouldn’t come with you to the cinema.

"من نباید با شما به سینما بیایم.

I’m supposed to be revising."

قرار است در حال تجدید نظر باشم."

I’m not revising, and I don’t want to.

من تجدید نظر نمی کنم و نمی خواهم.

In fact, maybe I will come to the cinema!

در واقع شاید به سینما بیایم!

"I’m supposed to wear a tie, but hardly anyone in the office actually does."

"قرار است من کراوات بپوشم، اما به ندرت کسی در اداره این کار را می کند."

I don’t wear a tie, and I don’t care about wearing one.

من کراوات نمی‌بندم و برایم مهم نیست که کراوات بزنم .

To review, 'supposed to' has a similar meaning to 'should', but while 'should' expresses

برای مرور، «قرار است» معنایی مشابه «باید» دارد، اما در حالی که «باید»

what you think is the right thing to do, 'supposed to' expresses what other people think is the

آنچه را که شما فکر می‌کنید کار درستی است را بیان می‌کند، «قرار است» بیان‌کننده آن چیزی است که دیگران فکر

right thing to do.

می‌کنند کار درستی است.

Let’s move on!

بیایید ادامه دهیم!

Part four: how to use 'had better.'

بخش چهارم: نحوه استفاده از «بهتر بود».

Again, let’s start with a pair of sentences:

دوباره، بیایید با یک جفت جمله شروع کنیم:

"You should finish everything today."

"شما باید همه چیز را امروز تمام کنید."

"You’d better finish everything today."

"بهتر است امروز همه چیز را تمام کنی."

Can you tell the difference?

می توانید تفاوت را بگویید؟

Here’s a clue: using 'had better' gives more information than just using 'should'.

در اینجا یک سرنخ وجود دارد: استفاده از «بهتر بود» اطلاعات بیشتری نسبت به استفاده از «باید» به دست می‌دهد.

What extra information am I communicating if I use 'had better' instead of 'should'?

اگر از «بهتر بود» به جای «باید» استفاده کنم، چه اطلاعات اضافی را در اختیارتان قرار می دهم؟

'Had better' expresses a warning or a threat.

"بهتر بود" یک هشدار یا تهدید را بیان می کند.

Like 'should', you’re giving advice or expressing your opinion about the right thing to do.

مانند «باید»، شما در مورد کار درست توصیه می کنید یا نظر خود را بیان می کنید.

However, with 'had better', you’re also saying that something bad will happen if the

با این حال، با «بهتر بود»، شما همچنین می گویید که اگر

other person doesn’t listen to you.

طرف مقابل به شما گوش ندهد، اتفاق بدی می افتد.

So, if I say:

بنابراین، اگر من بگویم:

"You should finish everything today."

"تو باید همه چیز را امروز تمام کنی."

…using 'should' suggests that you have a choice.

... استفاده از "باید" نشان می دهد که شما یک انتخاب دارید.

I think it’s better if you finish everything today, but I don’t think it’s necessary.

فکر می‌کنم اگر امروز همه چیز را تمام کنی بهتر است، اما فکر نمی‌کنم لازم باشد.

But, if I say:

اما، اگر بگویم:

"You’d better finish everything today."

"بهتر است همه چیز را امروز تمام کنی."

…I’m suggesting that you don’t really have a choice, because if you don’t do what

... من به شما پیشنهاد می کنم که واقعاً انتخابی ندارید، زیرا اگر آنچه را که

I say, something bad will happen.

من می گویم انجام ندهید، اتفاق بدی رخ می دهد.

With 'had better', you can even put the bad consequences into your sentence, like this:

با "بهتر بود"، حتی می توانید پیامدهای بد را در جمله خود قرار دهید، مانند این:

"You’d better finish everything today, or the boss won’t be happy."

"بهتر است امروز همه چیز را تمام کنید، وگرنه رئیس خوشحال نخواهد شد."

Let’s look at some more examples:

بیایید به چند مثال دیگر نگاه کنیم:

"You’d better leave now, or you’ll miss your train."

"بهتر است همین الان بروید، وگرنه قطار خود را از دست خواهید داد."

"He’d better apologise, or I’ll never talk to him again!"

"او بهتر است عذرخواهی کند وگرنه من دیگر با او صحبت نخواهم کرد!"

Sometimes, the bad consequence is a kind of threat, like this:

گاهی اوقات، پیامد بد نوعی تهدید است، مانند این:

"You’d better be on time, or you could lose your job."

"بهتر است به موقع حاضر شوید، وگرنه ممکن است شغل خود را از دست بدهید ."

However, it can just be a way to motivate the other person to do what you say:

با این حال، این فقط می تواند راهی برای ایجاد انگیزه در طرف مقابل برای انجام آنچه می گویید باشد:

"You’d better finish everything today, because you won’t have time tomorrow."

"بهتر است همه چیز را امروز تمام کنید، زیرا فردا وقت نخواهید داشت."

But, even if you don’t put the bad consequences into your sentence, the idea is still there.

اما، حتی اگر پیامدهای بد را در جمله خود قرار ندهید، این ایده همچنان وجود دارد.

If I say:

اگر بگویم:

"You’d better be on time."

"بهتر است به موقع بیایی."

You would still understand that something bad will happen if you’re not on time, even

شما همچنان می فهمید که اگر به موقع نباشید اتفاق بدی رخ خواهد داد، حتی

though I’m not saying what that bad thing is.

اگر نمی گویم آن اتفاق بد چیست.

Let’s do a review.

بیایید یک بررسی انجام دهیم.

We use the verbs 'should', 'ought to', 'supposed to' and 'had better' to say what you or other

ما از افعال «باید»، «باید»، «قرار است» و «بهتر بود» برای گفتن آنچه شما یا

people think is the right thing to do.

دیگران فکر می کنید کار درستی است استفاده می کنیم.

That means these verbs express advice, opinion, criticism or (for 'had better'), warnings

یعنی این افعال بیانگر توصیه، نظر، انتقاد یا (بهتر بود)، هشدار

or threats.

یا تهدید است.

'Should' and 'ought to' have the same meaning, although 'ought to' is much more formal and

«باید» و «باید» به یک معنا هستند، اگرچه «باید» بسیار رسمی‌تر است

is not commonly used in spoken English.

و معمولاً در گفتار انگلیسی استفاده نمی‌شود.

'Supposed to' refers to what other people think is right, while 'should' expresses what

"قرار است" به آنچه دیگران فکر می کنند صحیح است، در حالی که "باید" آنچه را که

you think is right.

شما فکر می کنید درست است را بیان می کند.

'Had better' expresses the idea that something bad will happen if you don’t do what I say.

"بهتر بود" این ایده را بیان می کند که اگر آنچه را که من می گویم انجام ندهید، اتفاق بدی می افتد.

This is why 'had better' can also be used to make threats or give someone a warning.

به همین دلیل است که می‌توان از «بهتر بود» برای تهدید یا هشدار دادن به کسی استفاده کرد.

That’s the end of the lesson.

این پایان درس است.

I hope it was helpful!

امیدوارم مفید بوده باشه!

Want more practice with this topic?

آیا می خواهید تمرین بیشتری با این موضوع داشته باشید؟

Check out the full version of the lesson on our website: Oxford Online English dot com.

نسخه کامل درس را در وب سایت ما بررسی کنید: Oxford Online English dot com.

Thanks for watching.

ممنون از ملاحظه تان.

See you next time!

بعدا می بینمت!