Understand English Grammar and Sentence Structure - Strange Sentences

Hi, I’m Marie.

سلام من ماری هستم

Welcome to Oxford Online English!

به آکسفورد آنلاین انگلیسی خوش آمدید!

In this lesson, you’re going to see nine strange sentences.

در این درس 9 جمله عجیب را خواهید دید.

Have you seen the nine sentences yet?

آیا هنوز این نه جمله را دیده اید؟

If not, look below the video and read them.

اگر نه، به زیر ویدیو نگاه کنید و آنها را بخوانید.

What do you think?

شما چی فکر میکنید؟

Which ones are correct?

کدومشون درسته؟

Actually, all nine sentences are correct.

در واقع، هر نه جمله صحیح است.

But, we’re sure at least some of these sentences look weird to you.

اما، ما مطمئن هستیم که حداقل برخی از این جملات برای شما عجیب به نظر می رسند.

In this video, we’ll analyse each of these sentences, so that you can understand how

در این ویدیو، ما هر یک از این جملات را تجزیه و تحلیل خواهیم کرد تا بتوانید نحوه عملکرد آنها را درک کنید

they work.

.

Look at our first three sentences: ‘Have you ever had to have a tooth extracted?’

به سه جمله اول ما نگاه کنید: " تا حالا مجبور شدی دندان بکشی؟" "

‘I would have had to stay longer if I hadn’t had to go to have my car repaired.’

اگر مجبور نبودم برای تعمیر ماشینم بروم، باید بیشتر می ماندم." "

‘All the medicine he had had had had little effect.’

همه داروهایی که او گرفته بود." تأثیر کمی داشت.»

What connects these three sentences?

چه چیزی این سه جمله را به هم مرتبط می کند؟

All three sentences play with different ways to use ‘have’.

هر سه جمله با روش های مختلفی برای استفاده از "have" بازی می کنند. «

‘Have’ can be a main verb which describes a state, like ‘I have a new computer,’

دارم» می‌تواند یک فعل اصلی باشد که وضعیتی را توصیف می‌کند، مانند «من یک رایانه جدید دارم»

or which describes an action, like ‘I’m having lunch right now.’

یا یک عمل را توصیف می‌کند، مانند « در حال حاضر ناهار می‌خورم.» «

‘Have’ can also be an auxiliary verb, which is used in perfect verb forms.

داشتن» همچنین می‌تواند یک فعل کمکی باشد ، در شکل های فعل کامل استفاده می شود.

There’s the verb ‘have to’, which you use to talk about obligations and rules.

فعل "باید" وجود دارد که از آن برای صحبت در مورد تعهدات و قوانین استفاده می کنید.

Finally, there are some fixed phrases with ‘have’, like ‘have something done’,

در نهایت، برخی از عبارات ثابت با «داشتن» وجود دارد، مانند «کاری انجام داده است»،

which you use when you pay someone else to do something for you.

که وقتی به شخص دیگری پول می دهید تا کاری برای شما انجام دهد، از آنها استفاده می کنید.

For example, you could say, ‘I had my hair cut yesterday,’ meaning that you paid someone

برای مثال، می‌توانید بگویید «من دیروز موهایم را کوتاه کردم»، به این معنی که به شخص دیگری پول دادی

else to cut your hair.

تا موهایت را کوتاه کند.

When you use many of these forms of ‘have’ in one sentence, you can get strange results,

وقتی از بسیاری از این شکل‌های «دارم» در یک جمله استفاده می‌کنید، می‌توانید نتایج عجیبی دریافت کنید،

like: ‘Have you ever had to have a tooth extracted?’

مانند: «آیا تا به حال مجبور به کشیدن دندان شده‌اید؟»

Here, you use ‘have’ in three different ways.

در اینجا، از «دارن» به سه روش مختلف استفاده می‌کنید.

The first ‘have’ is an auxiliary verb, because the question is present perfect.

اولین «داشتن» یک فعل کمکی است، زیرا سؤال کاملاً حاضر است.

The second ‘have’ is part of the verb ‘have to’, to talk about an obligation.

دومین «داشتن» بخشی از فعل «باید» برای صحبت در مورد یک تعهد است.

Finally, the third ‘have’ is part of the phrase ‘have a tooth extracted’.

در نهایت، «داشتن» سوم بخشی از عبارت «دندان کشیده شود» است.

What does this mean?

این یعنی چی؟

Do you remember?

یادت میاد؟

It means that you’re paying someone else to do something for you.

این بدان معناست که شما به شخص دیگری پول می دهید تا کاری برای شما انجام دهد.

Here, it means that you’re paying a dentist to pull your tooth out; you’re not trying

در اینجا، به این معنی است که شما به دندانپزشک پول می دهید تا دندان شما را بیرون بیاورد. شما

to do it yourself.

سعی نمی کنید خودتان آن را انجام دهید

So, can you explain the meaning of the full sentence?

پس میشه معنی جمله کامل رو توضیح بدید؟

The question is asking about your past experience, and whether you’ve ever needed to go to

سوال این است که در مورد تجربه گذشته شما می پرسد، و اینکه آیا تا به حال نیاز به مراجعه

the dentist’s to have a tooth pulled out.

به دندانپزشک برای کشیدن دندان داشته اید یا خیر.

Does this make sense now?

آیا این الان منطقی است؟

If not, remember that you can always go back and review parts of the video which are difficult

اگر نه، به یاد داشته باشید که همیشه می توانید به عقب برگردید و قسمت هایی از ویدیو را که برای شما دشوار است مرور

for you.

کنید.

Let’s look at our next sentence: ‘I would have had to stay longer if I hadn’t had

بیایید به جمله بعدی خود نگاه کنیم: «اگر

to go to have my car repaired.’

مجبور نبودم برای تعمیر ماشینم بروم، باید بیشتر می‌ماندم.»

Can you work out what’s going on here?

آیا می‌توانید بفهمید اینجا چه خبر است؟

Here’s a clue: it’s similar to the last sentence you saw, but a little more complicated.

در اینجا یک سرنخ وجود دارد: شبیه به آخرین جمله ای است که دیدید، اما کمی پیچیده تر است.

The first ‘have’ is an auxiliary.

اولین "داشتن" کمکی است.

You use ‘have’ after ‘would’ to show that you’re talking about the past.

برای نشان دادن اینکه در مورد گذشته صحبت می کنید، از «دارن» بعد از «میل» استفاده می کنید.

In this case, you’re talking about the imaginary past: something which didn’t really happen.

در این مورد، شما در مورد گذشته خیالی صحبت می کنید : چیزی که واقعاً اتفاق نیفتاده است.

Then, you use ‘have to’ to talk about an obligation.

سپس، از «باید» برای صحبت در مورد یک تعهد استفاده می کنید.

The third ‘have’, after ‘if’, is another auxiliary.

سومین «have»، بعد از «اگر»، یکی دیگر از موارد کمکی است.

Again, you use ‘have’ here to show that you’re talking about the past, in this case

باز هم، در اینجا از "دارا" استفاده می کنید تا نشان دهید که در مورد گذشته صحبت می کنید، در این

the imaginary past.

مورد گذشته خیالی.

There’s another ‘have to’, again expressing an obligation.

«باید» دیگری وجود دارد که دوباره تعهدی را بیان می کند.

The final ‘have’ is part of the phrase ‘have my car repaired’, meaning that you’re

آخرین "have" بخشی از عبارت "ماشین من را تعمیر کنید" است، به این معنی که شما به

paying someone else to repair your car for you.

شخص دیگری پول می دهید تا ماشین شما را برای شما تعمیر کند .

Now, you should be able to explain the overall meaning of the sentence; can you do it?

حال باید بتوانید معنای کلی جمله را توضیح دهید . آیا میتوانید آن را انجام دهید؟

The sentence means that you needed to take your car to be repaired, but if you hadn’t

این جمله به این معنی است که شما باید ماشین خود را برای تعمیر می بردید، اما

needed to do this, you would have needed to stay longer at the meeting or event or whatever

اگر نیازی به انجام این کار نداشتید، باید بیشتر در جلسه یا رویداد یا هر

you’re talking about.

چیزی که در مورد آن صحبت می کنید می ماندید.

What about our last sentence?

جمله آخر ما چطور؟

‘All the medicine he had had had had little effect.’

«همه داروهایی که او خورده بود تأثیر کمی داشت.»

This one is a little different.

این یکی کمی متفاوت است.

Can you see what’s happening here?

می توانید ببینید اینجا چه خبر است؟

Two of the ‘hads’ are auxiliary verbs, and two are main verbs.

دو تا از «هاد» افعال کمکی و دو تا از افعال اصلی هستند.

This sentence is talking about sometime in the past, and it says that all of the medicine

این جمله در مورد زمانی در گذشته صحبت می کند و می گوید که تمام داروهایی

he had taken before that time hadn’t worked.

که او قبل از آن زمان مصرف کرده بود مؤثر نبوده است.

The sentence uses two meanings of ‘have’: ‘have medicine’, meaning to take medicine,

این جمله از دو معنای «دارا» استفاده می‌کند: «دارا» به معنای مصرف دارو

and ‘have an effect’, which is a fixed collocation, like ‘have a result’ or ‘have

و «تأثیر داشتن» که یک ترکیب ثابت است مانند «نتیجه داشتن» یا «

an influence’.

تاثیر داشتن».

This sentence looks very confusing when it’s written down, but in speech it hopefully sounds

این جمله زمانی که نوشته می شود بسیار گیج کننده به نظر می رسد ، اما در گفتار امیدواریم

more logical.

منطقی تر به نظر برسد.

Let's try once more: ‘All the medicine he h/ə/d had || h/ə/d had little effect.’

بیایید یک بار دیگر امتحان کنیم: "همه داروهایی که او h/ə/d داشت || h/ə/d تأثیر کمی داشت.

The two auxiliary verbs are pronounced weakly, meaning that the ‘h’ sound either partly

» دو فعل کمکی ضعیف تلفظ می‌شوند، به این معنی که صدای «h» تا حدی

or completely disappears, and the vowel sound is reduced to a schwa: /ə/.

یا به طور کامل ناپدید می‌شود و صدای مصوت به schwa کاهش می‌یابد: /ə/.

The main verbs have their full pronunciation, with /h/ and a full vowel sound: /hæd/.

افعال اصلی تلفظ کامل خود را با /h/ و صدای مصوت کامل دارند: /hæd/.

Also, this sentence is very grammatically simple; there’s a subject: ‘all the medicine

همچنین این جمله از نظر گرامری بسیار ساده است; یک موضوع وجود دارد: «همه دارویی

he had had’, a verb, ‘had had’, and a complement: ‘little effect’.

که داشت»، یک فعل، «داشته بود» و یک مکمل: «اثر کمی».

You can hear that there’s a short pause between the subject and the verb.

می توانید بشنوید که بین فاعل و فعل مکث کوتاهی وجود دارد.

This helps to make all of the ‘hads’ clear to your listener.

این کمک می کند تا همه «داراها» برای شنونده شما روشن شوند.

This is an important point, especially for your listening: ‘have’ as an auxiliary

این نکته مهمی است، مخصوصاً برای شنیدن شما: "have" به عنوان یک

verb needs to be reduced and pronounced weakly in most cases, while ‘have’ in main verbs

فعل کمکی در بیشتر موارد باید کاهش یابد و ضعیف تلفظ شود، در حالی که "have" در افعال اصلی

keeps its full pronunciation.

تلفظ کامل خود را حفظ می کند.

And if you’re thinking, ‘pronounced weakly’?

و اگر فکر می کنید، "ضعیف تلفظ می شود"؟

What is he talking about?

در مورد چی حرف می زنه؟

Learn about weak forms; there’s at least one video on our channel which will explain

با اشکال ضعیف آشنا شوید. حداقل یک ویدیو در کانال ما وجود دارد که

this to you, and it’s a really useful topic to study.

این موضوع را برای شما توضیح می دهد، و این موضوع واقعاً مفیدی برای مطالعه است.

Okay, let’s move on and look at our next group of sentences.

خوب، بیایید ادامه دهیم و به گروه بعدی جملات خود نگاه کنیم .

Let’s read the sentences together: ‘The party was almost over at around ten thirty.’

بیایید جملات را با هم بخوانیم: " میهمانی تقریباً ساعت ده و نیم تمام شده بود."

‘The cat jumped out from behind the sofa.’

"گربه از پشت مبل بیرون پرید." "

‘She gets in in the morning.’

او صبح وارد می شود."

Before we look at these, we want to ask you a question.

قبل از اینکه به این موارد نگاه کنیم، می خواهیم از شما بپرسیم. سوال

What do prepositions do?

حروف اضافه چه کار می کنند؟

Prepositions can do many things.

حروف اضافه می توانند کارهای زیادی انجام دهند.

They can be used to express time, like ‘It starts at eight o’clock.’

می‌توان از آنها برای بیان زمان استفاده کرد، مانند « ساعت هشت شروع می‌شود»

They can be used to express where something is; for example, ‘It’s in the cupboard,

. به عنوان مثال، «در کمد است،

on the bottom shelf.’

در قفسه پایینی.»

They can express motion, as in, ‘She walked towards the lake.’

آنها می توانند حرکت را بیان کنند، مانند «او به سمت دریاچه راه رفت.»

Prepositions can be used in combination with nouns, verbs, or adjectives; they can also

حروف اضافه را می توان در ترکیب با اسم، افعال یا صفت استفاده کرد. آنها همچنین

be used in phrasal verbs, like ‘get up’.

می توانند در افعال عبارتی مانند "برخاستن" استفاده شوند.

Finally, prepositions can also function as adjectives in some cases.

در نهایت، حروف اضافه می توانند در برخی موارد به عنوان صفت نیز عمل کنند.

For example, the preposition ‘over’ can be used to mean ‘finished’.

برای مثال، حرف اضافه "over" را می توان به معنای "تمام" استفاده کرد.

Like you saw with the different meanings of ‘have’, when you combine all of these

همانطور که در معانی مختلف «دار» دیدید، وقتی همه این

different ways to use prepositions in one sentence, you can get some strange-looking

روش‌های مختلف را برای استفاده از حروف اضافه در یک جمله ترکیب کنید، می‌توانید به نتایج عجیب و غریبی برسید

results.

.

Let’s look at our first sentence: ‘The party was almost over at around ten thirty.’

بیایید به اولین جمله خود نگاه کنیم: « پارتی تقریباً در حدود ده و نیم تمام شد.»

This sentence contains three prepositions all together.

این جمله شامل سه حرف اضافه با هم است.

What are they all doing?

همه آنها چه کار می کنند؟

The first, ‘over’, technically isn’t a preposition; it’s an adjective which describes

اولی، «بیشتر»، از نظر فنی حرف اضافه نیست. این صفتی است

the noun ‘party’, and it means ‘finished’.

که اسم "پارتی" را توصیف می کند و به معنای "تمام" است.

Then, you have two prepositions describing when the party finished: ‘at around ten

سپس، شما دو حرف اضافه دارید که زمان پایان مهمانی را توصیف می کند: «حدود ده

thirty’.

و نیم».

The second sentence is similar.

جمله دوم هم مشابه است.

The word ‘out’ is technically an adverb; it adds information to the verb ‘jumped’;

کلمه "out" از نظر فنی یک قید است. اطلاعاتی را به فعل ‘jumped’ اضافه می کند.

then, you have two prepositions in a row.

سپس، شما دو حرف اضافه در یک ردیف دارید.

Let’s look: ‘The cat jumped out from behind the sofa.’

بیایید نگاه کنیم: «گربه از پشت مبل بیرون پرید .

Can you explain what the prepositions are doing here?

» می‌توانید توضیح دهید که حروف اضافه اینجا چه می‌کنند؟

‘Out’—which, remember, is an adverb—goes with the verb ‘jump’.

«خارج» - که به یاد داشته باشید، یک قید است - با فعل «پرش» همراه است.

The cat jumped out, meaning that the cat wasn’t visible before it jumped.

گربه بیرون پرید، به این معنی که گربه قبل از پریدن قابل مشاهده نبود.

Then, the two prepositions describe the movement and position of the cat.

سپس، دو حرف اضافه حرکت و موقعیت گربه را توصیف می کنند.

They tell you where the cat was before it jumped out: it was behind the sofa.

آنها به شما می گویند که گربه قبل از اینکه بیرون بپرد کجا بود: پشت مبل بود.

Overall, the sentence means that the cat was hidden behind the sofa, and then it jumped

به طور کلی، این جمله به این معنی است که گربه پشت مبل پنهان شده بود و بعد از آن

out and you saw it.

بیرون پرید و شما آن را دیدید.

Finally, let’s look at our last sentence, which is possibly the most confusing!

در نهایت، بیایید به آخرین جمله خود نگاه کنیم، که احتمالاً گیج کننده ترین است!

She gets in in the morning.

او صبح وارد می شود.

Can you see what’s happening here?

می توانید ببینید اینجا چه خبر است؟

Although it looks strange to have the word ‘in’ twice in a row, it’s both logical

اگرچه استفاده از کلمه "in" دو بار پشت سر هم عجیب به نظر می رسد، اما در انگلیسی هم منطقی است

and quite common in English.

و هم کاملا رایج است.

Like the other sentences in this section, one of the ‘ins’ isn’t actually a preposition.

مانند جملات دیگر در این بخش، یکی از "in" در واقع حرف اضافه نیست.

The first ‘in’ is an adverb, and it’s part of the phrasal verb ‘get in’, meaning

اولین "in" یک قید است و بخشی از فعل عبارتی "get in" به معنای

to arrive.

رسیدن است.

Then, the second ‘in’ is a preposition of time: it tells you when she arrives.

سپس، «in» دوم یک حرف اضافه زمان است: به شما می گوید چه زمانی او می رسد.

So, the meaning of this sentence is: ‘She arrives in the morning.’

بنابراین، معنای این جمله این است: "او صبح می رسد."

There’s something which connects all of the sentences you’ve seen.

چیزی وجود دارد که همه جملاتی را که دیده اید به هم متصل می کند.

These sentences can be confusing because the same word in English can do many different

این جملات می توانند گیج کننده باشند زیرا یک کلمه در زبان انگلیسی می تواند کارهای مختلفی را

jobs.

انجام دهد.

For example, ‘have’ can be a main verb or an auxiliary verb.

به عنوان مثال، "داشتن" می تواند یک فعل اصلی یا یک فعل کمکی باشد.

‘In’ can be an adverb or a preposition.

"در" می تواند یک قید یا یک حرف اضافه باشد.

If you understand parts of speech and how these sentences are constructed, you’ll

اگر قسمت هایی از گفتار و نحوه ساخت این جملات را درک کنید، خواهید

see that all of these sentences follow the rules, even if they look weird!

دید که همه این جملات از قوانین پیروی می کنند ، حتی اگر عجیب به نظر برسند!

Next, let’s look at our last group of sentences.

در مرحله بعد، بیایید به آخرین گروه جملات خود نگاه کنیم.

Let’s read the sentences together: ‘That said, that article that I read argues that

بیایید جملات را با هم بخوانیم: "این گفته، مقاله ای که من خواندم استدلال می کند که

that interpretation is incorrect.'

آن تفسیر نادرست است."

‘If it’s like that, then that’s it.’

«اگر چنین است، پس همین است.»

‘There are their bags, over there.’

«کیف‌هایشان آنجاست.»

Again, these sentences are confusing because the same word, like ‘that’ or ‘there’,

باز هم، این جملات گیج‌کننده هستند زیرا همان کلمه، مانند «آن» یا «آنجا»

can do more than one job.

می‌تواند بیش از یک کار را انجام دهد.

Also, in one sentence, you have to deal with homophones—words which have the same pronunciation,

همچنین، در یک جمله، باید با هم‌آوانگ‌ها سر و کار داشته باشید - کلماتی که تلفظ یکسان،

but a different meaning.

اما معنای متفاوتی دارند.

Let’s start with a question: what does ‘that’ mean?

بیایید با یک سوال شروع کنیم: «آن» به چه معناست؟

How many ways can you think of to use ‘that’?

چند راه می توانید برای استفاده از "آن" در نظر بگیرید؟

First, ‘that’ can be used as a determiner, like ‘this’ or ‘these’.

اول، «که» می تواند به عنوان یک تعیین کننده استفاده شود، مانند «این» یا «این».

You can use ‘that’ to point to one thing which is distant from you.

می‌توانید از «آن» برای اشاره به چیزی که از شما دور است استفاده کنید.

You can use ‘that’ as a conjunction, for example, ‘She told me that I had a nice

می‌توانید از «that» به عنوان ربط استفاده کنید، برای مثال، «او به من گفت که صدای خوبی دارم

voice.’

.»

‘That’ can be a relative pronoun, similar to ‘who’ or ‘which’.

«آن» می‌تواند یک ضمیر نسبی باشد، شبیه به «کی» یا «کدام».

Finally, ‘that’ is used in many fixed phrases, like ‘that’s it’, which means

در نهایت، «آن» در بسیاری از عبارات ثابت استفاده می‌شود، مانند «همین است»، به

that something is finished.

این معنی که چیزی تمام شده است.

With this information, can you understand what’s happening in our sentences?

با این اطلاعات، آیا می توانید بفهمید که در جملات ما چه اتفاقی می افتد؟

If not, don’t worry; we’ll look together!

اگر نه، نگران نباشید؛ با هم نگاه خواهیم کرد

Look at the first sentence: ‘That said, that article that I read argues that that

به جمله اول نگاه کنید: «این گفته، آن مقاله ای که من خواندم استدلال می کند که آن

interpretation is incorrect.’

تفسیر نادرست است.»

First, you have ‘that said’, which is a linking phrase.

اول، شما «that said» را دارید که یک عبارت پیوند دهنده است.

‘That said’ introduces a contrasting idea.

«این گفته» یک ایده متضاد را معرفی می کند.

It’s similar to words like ‘however’, although it’s more colloquial.

این شبیه به کلماتی مانند "اما" است، اگرچه بیشتر محاوره ای است.

The second ‘that’ goes with the word ‘article’.

دومین "که" با کلمه "مقاله" همراه است.

It means that you referred to this article before.

یعنی قبلا به این مقاله مراجعه کرده اید.

The third ‘that’ is a relative pronoun.

سومین «که» یک ضمیر نسبی است.

It has the same meaning as ‘which’, and you could also use ‘which’ in this sentence

این همان معنای "کدام" است، و همچنین می توانید بدون تغییر معنی از "کدام" در این جمله

without changing the meaning.

استفاده کنید.

Then, the fourth ‘that’ is a conjunction which goes with the verb ‘argue’.

سپس، چهارمین «که» یک ربط است که با فعل «استدلال» همراه است.

It’s not necessary; you could leave it out of the sentence and it would still be correct.

لازم نیست؛ می توانید آن را از جمله کنار بگذارید و باز هم درست باشد.

Finally, the fifth ‘that’ specifies the word ‘interpretation’.

در نهایت، «که» پنجم، کلمه «تفسیر» را مشخص می‌کند.

Like ‘that article’, this means that you’ve mentioned this before, and now you’re referring

مانند «آن مقاله»، این بدان معنی است که شما قبلاً به این موضوع اشاره کرده اید و اکنون

back to it.

به آن اشاره می کنید.

For this sentence, pronunciation is also very important if you’re reading it aloud.

اگر این جمله را با صدای بلند می خوانید، تلفظ آن نیز بسیار مهم است.

‘That’ used as a relative pronoun or a conjunction is often pronounced weakly: /ðət/.

"That" که به عنوان ضمیر نسبی یا ربط استفاده می شود اغلب ضعیف تلفظ می شود: /ðət/.

When you use ‘that’ as a determiner, or in phrases like ‘that said’, it has its

وقتی از "that" به عنوان تعیین کننده استفاده می کنید، یا در عباراتی مانند "that said" تلفظ کامل خود را دارد

full pronunciation: /ðæt/.

: /ðæt/.

Listen and try to hear the difference: /ðæt/ said, /ðæt/ article /ðət/ I read argues

گوش کنید و سعی کنید تفاوت را بشنوید: /ðæt/ گفت، /ðæt/ مقاله /ðət/ خواندم استدلال می کند

/ðət/ /ðæt/ interpretation is incorrect.

/ðət/ /ðæt/ تفسیر نادرست است.

Using the weak and strong pronunciations correctly helps your listener to understand the grammatical

استفاده صحیح از تلفظ های ضعیف و قوی به شنونده کمک می کند تا

structure of the sentence.

ساختار دستوری جمله را درک کند.

What about our second sentence?

جمله دوم ما چطور؟

Let’s read it together: ‘If it’s like that, then that’s it.’

بیایید آن را با هم بخوانیم: «اگر چنین است، پس همین است.»

This sentence is hard to understand not only because of the different uses of ‘that’,

درک این جمله نه تنها به دلیل کاربردهای متفاوت «that»،

but because it has no context.

بلکه به دلیل نداشتن زمینه‌ای دشوار است.

First, let’s try to understand the end of the sentence: ‘that’s it’.

ابتدا بیایید سعی کنیم انتهای جمله را بفهمیم : "همین است".

Have you seen this phrase before?

آیا قبلا این عبارت را دیده اید؟

Do you know what it means?

آیا می دانید به چه معناست؟

‘That’s it’ means something is finished.

«همین است» یعنی چیزی تمام شده است.

For example, imagine you’re ordering some food in a café.

برای مثال، تصور کنید در یک کافه در حال سفارش غذا هستید.

You order some sandwiches, some muffins, some coffee, and so on.

شما مقداری ساندویچ، مقداری مافین، مقداری قهوه و غیره سفارش می دهید.

The server asks you, “Would you like anything else?”

سرور از شما می پرسد، "آیا چیز دیگری می خواهید؟"

You answer, “No thanks; that’s it,” meaning that you’ve finished your order.

شما پاسخ می دهید: «نه متشکرم. همین است، به این معنی که شما سفارش خود را تمام کرده اید.

The first ‘that’ in this sentence refers to something which has been mentioned before,

اولین «که» در این جمله به چیزی اشاره دارد که قبلاً ذکر شده است،

but without context there’s no way to know what it means.

اما بدون متن راهی برای دانستن معنای آن وجود ندارد.

Let’s try to give the sentence some context.

بیایید سعی کنیم به جمله کمی زمینه بدهیم.

Imagine you have a car, and your car breaks down.

تصور کنید یک ماشین دارید و ماشین شما خراب می شود.

You have to take it to the garage to have it repaired.

برای تعمیر باید آن را به گاراژ ببرید.

They call you and tell you that the car needs a new engine, and that the new engine will

با شما تماس می گیرند و به شما می گویند که ماشین به موتور جدید نیاز دارد و قیمت موتور

cost more than the car is worth.

جدید بیشتر از ارزش ماشین است.

What would you do in this situation?

شما در این موقعیت چه کار می کنید؟

Would you pay for the new engine?

آیا برای موتور جدید هزینه می کنید؟

Probably not.

احتمالا نه.

You might say, “If it’s like that, then that’s it,” meaning that if the situation

ممکن است بگویید، "اگر اینطور است، پس همین است"، به این معنی که اگر

is like this, then your car is junk, and there’s no point trying to repair it.

وضعیت اینگونه است، پس ماشین شما آشغال است، و تلاش برای تعمیر آن فایده ای ندارد.

So, this sentence is probably quite pessimistic.

بنابراین، این جمله احتمالاً کاملاً بدبینانه است.

It’s the kind of thing you might say to admit defeat.

این چیزی است که شما ممکن است بگویید برای اعتراف به شکست.

You’re saying, ‘If that’s the way things are, then there’s no point trying any more.’

شما می گویید، "اگر اوضاع اینگونه است، پس دیگر تلاش کردن فایده ای ندارد."

What about our last sentence?

آخرین جمله ما چطور؟

This one is slightly different: ‘There are their bags, over there.’

این یکی کمی متفاوت است: « کیف هایشان آنجاست.»

There are two points to think about here.

در اینجا باید به دو نکته فکر کرد.

First, ‘there’ has more than one meaning.

اولا، "وجود" بیش از یک معنی دارد.

‘There’ can be used to say that something exists, as in, ‘There’s a snake in the

«آنجا» می‌تواند برای گفتن اینکه چیزی وجود دارد استفاده می‌شود، مانند «ماری در

toilet!’

توالت

‘There’ can also refer to a place which is distant from you.

وجود دارد!» «آنجا» همچنین می‌تواند اشاره به مکانی باشد که از شما دور است.

Secondly, words can have the same pronunciation but different spellings and different meanings,

ثانیاً، کلمات می توانند تلفظ یکسانی داشته باشند اما املای متفاوت و معانی متفاوتی داشته باشند،

like ‘there’ T-H-E-R-E and ‘their’ T-H-E-I-R.

مانند «آنجا» T-H-E-R-E و «آنها» T-H-E-I-R.

In this sentence, the first ‘there’ is used to say that something exists.

در این جمله اولین «آنجا » برای گفتن اینکه چیزی وجود دارد استفاده می شود.

The second ‘there’ is used to refer to a place.

دومین "آنجا" برای اشاره به یک مکان استفاده می شود.

‘Over there’ means a place which you can see, but which is not close to you.

«آنجا» به معنای مکانی است که می‌توانید آن را ببینید، اما به شما نزدیک نیست.

‘Their bags’ explains who the bags belong to.

"کیف های آنها" توضیح می دهد که کیسه ها متعلق به چه کسی است.

So, this sentence could be an answer to the question, ‘Where are their bags?’

بنابراین، این جمله می‌تواند پاسخی به این سوال باشد که «کیف‌هایشان کجاست؟

They’ve lost their bags, and someone wants to know where they are.

» کیف‌هایشان را گم کرده‌اند، و کسی می‌خواهد بداند کجا هستند.

You see them somewhere, so you answer, ‘There are their bags,’ and then you point to the

شما آنها را در جایی می بینید، بنابراین پاسخ می دهید، " کیف های آنها وجود دارد" و سپس به

bags as you say, ‘over there.’

کیسه ها اشاره می کنید که می گویید "آنجا".

What about you?

Can you think of any examples of weird sentences which you find really confusing?

آیا می توانید به نمونه ای از جملات عجیب و غریب فکر کنید که واقعاً گیج کننده هستند؟

Let us know in the comments!

در نظرات به ما اطلاع دهید!

Thanks for watching!

ممنون از ملاحظه تان!

See you next time!

بعدا می بینمت!