My Phone Addiction DISAPPEARED After Doing This! Improve your English | English Stories

i woke up to the sound of my  alarm just like any other day  

مثل هر روز دیگری با صدای زنگ بیدار شدم

the first thing I did was grab my phone from the

اولین کاری که کردم این بود که

nightstand as usual I checked my  notifications texts Instagram post and Twitter

مثل همیشه تلفنم را از روی میز خواب برداشتم، پیامک های اعلان هایم را در پست اینستاگرام و

updates but this time something felt different

به روز رسانی های توییتر بررسی کردم اما این بار چیز متفاوتی به نظر می رسید

i had been hearing a lot about how people  are spending too much time on their

من در مورد اینکه مردم زمان زیادی را با تلفن هایشان می گذرانند

phones and not enough time living in the

و زمان کافی برای زندگی در

moment i decided to try  something new a day without my

لحظه ای که تصمیم گرفتم گوشی خود را در یک روز

phone a full 24 hours it seemed like a good idea  at the time but I had no idea what I was getting

کامل 4 ساعت امتحان کنم، چیز جدیدی مثل یک ساعت کامل را امتحان کنم، شنیده بودم. نمی‌دانستم به چه چیزی وارد می‌شوم،

into i turned off my phone and placed it face  down on my desk at first it felt like a small

تلفنم را خاموش کردم و آن را رو به پایین روی میزم گذاشتم، در ابتدا احساس

victory i thought to myself I  can totally do this it's just a

پیروزی کوچکی بود، با خودم فکر کردم که می‌توانم این کار را فقط یک

day but as I went downstairs for  breakfast the silence was so strange

روز انجام دهم، اما وقتی برای صبحانه به طبقه پایین رفتم، سکوت آنقدر عجیب بود که

normally I would be scrolling through  Instagram or texting my friends while

معمولاً در اینستاگرام می‌چرخم یا در حین

eating but today I just sat there looking at my

غذا خوردن به دوستانم پیام می‌دهم، اما امروز می‌دانستم

food i realized that I didn't  even know what to do with my hands  

که حتی با دستانم به غذا نگاه می‌کنم.

i kept looking at the empty spot  on the table where my phone usually

به نقطه خالی روی میز که معمولاً تلفنم روی آن

sat the day continued in this weird awkward

نشسته بود، روز را در این سکوت عجیب و غریب ادامه دادم،

silence i went outside to get some fresh  air but I felt an urge to check my phone  

بیرون رفتم تا هوای تازه بخورم، اما هوس کردم که تلفنم را چک کنم

what if I missed something important  i thought but I quickly shook off the

اگر چیزی مهم را از دست دادم چه می‌شد فکر کردم، اما به سرعت این احساس را از بین بردم که

feeling i tried to focus on something  else like the birds flying above or  

سعی کردم روی چیز دیگری تمرکز کنم، مثلاً پرندگانی که از بالای درخت می‌پریدند یا

the way the sun was shining through the trees

i had forgotten how nice it felt to just be  outside without the constant distraction of my

احساس می‌کردم چقدر خوب از درخت می‌زدند. بیرون بدون حواس‌پرتی دائمی

phone later in the morning I remembered  an old hobby of mine painting

تلفنم بعداً صبح به یاد یک سرگرمی قدیمی نقاشی‌ام افتادم که

i used to love it when I was  younger but I hadn't painted in

وقتی جوانتر بودم آن را دوست داشتم، اما چند ماه بود که نقاشی نکرده بودم،

months so I dug out some old paint brushes and  started working on a canvas it felt good to get  

بنابراین چند برس رنگی قدیمی را بیرون آوردم و شروع به کار روی یک بوم کردم. احساس خوبی داشتم که

lost in something creative again i could  actually feel my mind relaxing as I paint

دوباره در چیزی خلاقانه گم شوم. وقتی

it and I realized how much I  missed this simple activity

it was so much better than  mindlessly scrolling through social

در شبکه‌های اجتماعی سرک می‌زدم،

media where I always felt  like I was comparing myself to

همیشه احساس می‌کردم که دارم خودم را با

others around lunchtime my  family sat down to eat together

دیگران در هنگام ناهار مقایسه می‌کنم، خانواده‌ام با هم می‌نشینند تا غذا بخورند،

normally everyone would be on their  phones texting or checking social

معمولاً همه با تلفن‌هایشان پیام می‌دهند یا شبکه‌های اجتماعی را چک می‌کنند

media while barely speaking to each  other but today it was different

در حالی که به سختی با یکدیگر صحبت می‌کنند، اما امروز متفاوت بود،

we talked we laughed we shared stories about our

ما صحبت می‌کردیم، می‌خندیدیم، داستان‌هایی درباره روزمان به اشتراک می‌گذاشتیم،

day i found myself actually listening to my  parents something I hadn't done in a long time

متوجه شدم که در واقع گوش دادن به حرف‌های پدر و مادرم کار خوبی بود که در مدتی طولانی در مورد

it was nice to hear about their experiences and  thoughts without the constant interruption of a  

آن‌ها شنیده بودم. وقفه

phone buzzing in the background i felt  closer to them than I had in a while

تلفنی که در پس‌زمینه وزوز می‌کند، بعد از مدتی احساس کردم که به آنها نزدیک‌تر هستم.

in the afternoon I decided to go for a walk in  a park i realized that I hadn't taken a walk in  

بعد از ظهر تصمیم گرفتم در پارک قدم بزنم، متوجه شدم که چند سالی است که پیاده‌روی نکرده‌ام،

ages i had been too busy taking photos for my  social media or checking my phone for messages

خیلی مشغول عکس‌برداری برای شبکه‌های اجتماعی یا چک کردن تلفنم برای پیام‌ها بودم،

this time I didn't take any pictures  i just walked feeling the breeze on my

این بار هیچ عکسی نگرفتم.

face listening to the sound  of my footsteps i noticed  

little things I had never paid attention to before

چیزهای کوچکی که قبل از

the way the leaves rustle in the wind the  bright colors of the flowers blooming along the

خش‌خش برگ‌ها در باد، رنگ‌های روشن گل‌هایی که در

path and the louder of children playing in the

مسیر شکوفه می‌دهند و صدای بلندتر بازی بچه‌ها در

distance by the time I got home I felt different  i had made it through a whole day without my

دوردست تا زمانی که به خانه می‌رسم، هرگز به آن‌ها توجه نکرده بودم، احساس متفاوتی می‌کردم، یک روز کامل را بدون

phone and it wasn't as bad as I thought  it could be in fact it felt freeing  

تلفنم پشت سر گذاشته بودم و آنقدرها هم که فکر می‌کردم بد نبود. در واقع احساس آزادی می‌کردم.

i had rediscovered hobbies I had  forgotten about spent real time  

with my family and even learned to enjoy  the little moments that usually went

حتی یاد گرفتم از لحظات کوچکی لذت ببرم که معمولاً وقتی

unnoticed as I sat down for dinner I realized  that I had learned something important

برای شام می‌نشستم بی‌توجه می‌ماند، فهمیدم که چیز مهمی یاد گرفته‌ام، برای خوشحالی به

i didn't need my phone to be  happy i needed to be present

تلفنم نیازی نداشتم، نیاز به حضور داشتم،

i needed to connect with the  world around me not just through a

نیاز داشتم با دنیای اطرافم ارتباط برقرار کنم، نه فقط از طریق

screen but with my own eyes  my own hands and my own heart

صفحه نمایش، بلکه با چشمان خودم، دست‌های خودم و قلبم

after dinner I found myself  sitting in my room staring at  

بعد از شام، متوجه شدم که در اتاقم نشسته‌ام و

the blank spot in my desk where my phone usually

معمولاً به تلفنم خیره شده بودم.

sat it was strange to think that something  

چیزی

so small could have so much  control over my daily life

خیلی کوچک می‌توانست روی زندگی روزمره‌ام کنترل زیادی داشته باشد، در مقابل

i resisted the urge to turn it on and  decided to try something else instead  

اصرار برای روشن کردنش مقاومت کردم و تصمیم گرفتم چیز دیگری را امتحان کنم.

i opened a book that had been gathering dust on my

کتابی را باز کردم که در قفسه‌ام گرد و غبار جمع می‌کرد.

shelf it was a novel my best  friend had recommended months ago

but I never made the time  to read it because I was too

busy as I read the first few pages I felt my  mind dive into a completely different world  

the characters came alive  and the story unfolded in my

imagination i was surprised by how  much I enjoyed it hours passed and I  

تصور من از اینکه چقدر لذت بردم ساعت ها گذشت تعجب کردم و

didn't even notice for the first  time in a long time I felt truly  

برای اولین بار بعد از مدت ها حتی متوجه نشدم که واقعاً

focused on something it was peaceful  like my brain finally had room to

روی چیزی تمرکز کردم که آرامش بخش بود، مثل اینکه مغزم بالاخره

breathe later that evening my mom came into  my room with a curious look on her face

بعد از ظهر جایی برای نفس کشیدن داشت، مادرم با نگاهی کنجکاو به اتاقم آمد، آیا

are you okay?" she asked "i haven't  seen you with your phone all

تو خوب هستی؟

day." I smiled and told her about my  experiment she seemed surprised but happy  

اما خوشحال

"that's a great idea," she said you know when  I was your age we didn't have phones or social

«این یک ایده عالی است»، او گفت می‌دانی وقتی من در سن تو بودم، تلفن یا شبکه‌های اجتماعی نداشتیم،

media we spent our time with friends reading  or going outside it's good that you're taking a

وقتمان را با دوستانمان به خواندن یا بیرون رفتن می‌گذراندیم، خوب است که شما

break we ended up talking for a long  time she told me stories about her

استراحت می‌کنید، ما در نهایت برای مدت طولانی صحبت می‌کردیم او داستان‌هایی در مورد

childhood how she used to play  outside until it got dark and  

دوران کودکی‌اش برای من تعریف کرد که چگونه قبلاً در خارج از خانه بازی می‌کرد تا زمانی که هوا تاریک شد و  متوجه شد چطور می‌شد

how her family would sit together after dinner to

بعد از شام با هم

talk i realized how different  things were now our phones have  

صحبت می‌کردیم.

taken over so much of our lives that  we barely notice the people and the  

در آنقدر از زندگی‌مان که پیش از خواب به سختی متوجه مردم و

world around us before bed I wrote in my  journal something else I hadn't done in

دنیای اطرافمان می‌شویم، چیز دیگری را در روزنامه‌ام نوشتم که سال‌ها انجام نداده بودم،

years i wrote about my day how challenging it was  at first but how rewarding it became as the hours

در مورد روزم نوشتم که در ابتدا چقدر چالش‌برانگیز بود، اما با گذشت ساعت‌ها چقدر لذت‌بخش شد،

passed i listed all the things I  had rediscovered painting walking

همه چیزهایی را که دوباره کشف کرده بودم فهرست کردم نقاشی راه رفتن،

reading and even just sitting  quietly without distractions

خواندن و حتی فقط نشستن در مورد آن که حواس‌ام را پرت کنم،

i also wrote about my family and  how nice it felt to have a real

چقدر راحت می‌نوشتم.

conversation without anyone  checking their phone every few

بدون اینکه کسی هر چند دقیقه تلفنش را چک کند،

minutes the next morning the  experiment was officially over

صبح روز بعد آزمایش رسماً تمام شد،

i turned my phone back on and the screen lit up  with a dozens of notifications it was tempting  

تلفنم را دوباره روشن کردم و صفحه نمایش با ده ها اعلان روشن شد و وسوسه انگیز بود که

to dive right back into the digital world but  I stopped myself i decided to limit my screen  

دوباره وارد دنیای دیجیتال شوم، اما جلوی خودم را گرفتم، تصمیم گرفتم زمان نمایشگرم را محدود کنم

time and only check my phone a few times  a day this experiment taught me something

و فقط چند بار در روز تلفنم را چک کنم. این آزمایش به من چیز مهمی را به من یاد داد.

important life is happening right now  in front of us not on the screen i don't  

need to document every moment for social  media or stay updated on every single post

یا در مورد تک تک پست‌ها به‌روز بمانم،

what I need is balance disconnecting  from my phone helped me reconnect with

چیزی که نیاز دارم قطع کردن تعادل از تلفنم به من کمک کرد تا دوباره با

myself my family and the world around me  now I make time for things that truly matter  

خانواده‌ام و دنیای اطرافم ارتباط برقرار کنم. اکنون برای چیزهایی که واقعاً مهم هستند وقت می‌گذارم

i still use my phone of course  but I don't let it control

البته هنوز از تلفنم استفاده می‌کنم اما نمی‌گذارم

me every once in a while I turn it off for a day  and remind myself of what's really important i  

هر چند وقت یک‌بار آن را کنترل کند، آن را برای یک روز خاموش می‌کنم و به خودم یادآوری می‌کنم که واقعاً چه چیزی مهم است.

hope you liked this story if you could improve  your English a little more please subscribe to  

the channel and share this video with a friend  thank you very much for your support take care

یک دوست از حمایت شما بسیار سپاسگزارم