Past Tense Regular Verb Pronunciation

Hi, my name is Rebecca. In this video we're going to be focusing on the correct pronunciation

سلام، اسم من ربکا است. در این ویدیو قصد داریم بر تلفظ

of past tense regular verbs.

صحیح افعال منظم زمان گذشته تمرکز کنیم.

Past tense regular verbs as you know are identified

همانطور که می دانید افعال منظم زمان گذشته به این

because they end with “ed” or “d”. Okay?

دلیل مشخص می شوند که با "ed" یا "d" ختم می شوند. باشه؟

But just because they are spelled that way, it doesn't mean they are pronounced that way.

اما فقط به این دلیل که املای آنها به این صورت است، به این معنی نیست که آنها به این شکل تلفظ می شوند.

And that's what confuses many ESL students. They tend to want to say the “ed” or the “d”

و این چیزی است که بسیاری از دانشجویان ESL را گیج می کند. آنها تمایل دارند "ed" یا "d" را بگویند

when in fact we have three different options of how these words should be pronounced.

در حالی که در واقع ما سه گزینه مختلف برای نحوه تلفظ این کلمات داریم.

I'm going to explain that to you right now. Okay?

همین الان میخوام براتون توضیح بدم باشه؟

So, one option is that the ending sound of "ed" or "d" sounds in fact like “t”.

بنابراین، یک گزینه این است که صدای پایانی "ed" یا "d" در واقع شبیه "t" باشد.

Examples of this are “worked”,

نمونه هایی از این موارد عبارتند از: "کار شده"،

“talked”,

"صحبت شده"،

“cooked”,

"پخته شده"،

“kissed”.

"بوسیده".

You can hear it in these examples

شما می توانید در این مثال ها

the “t” sound and not “ed” or you shouldn't hear that. Let me repeat them again:

صدای "t" را بشنوید و نه "ed" یا نباید آن را بشنوید. اجازه دهید دوباره آنها را تکرار کنم:

“worked”,

"کار کردم"،

“talked”,

"صحبت کردم"،

“cooked” and “kissed”.

"پخت شدم" و "بوسیدم".

Alright? So here we see how the "ed" sound actually sounds.

بسیار خوب؟ بنابراین در اینجا می بینیم که صدای "اد" در واقع چگونه به نظر می رسد.

The "ed" letters actually sound like “t”.

حروف "ed" در واقع شبیه "t" هستند.

Let's go to the second example. A second option in terms of the sound is a “d” sound.

بریم سراغ مثال دوم. گزینه دوم از نظر صدا صدای "d" است.

You'll hear it in words like:

شما آن را با کلماتی مانند:

“played”,

"بازی"،

“turned”,

"چرخش"،

“stayed”,

"ماندن"،

“rained”.

"باران" خواهید شنید.

Of course I'm emphasizing it a little bit more right now

البته من در حال حاضر کمی بیشتر

than native speakers would normally do. Just so that you can actually hear it the way you should.

از آن چیزی که بومی‌ها معمولاً انجام می‌دهند روی آن تاکید می‌کنم. فقط برای اینکه بتوانید آن را آنطور که باید بشنوید.

I'll repeat: “played”,

تکرار می کنم: "بازی"،

“turned”,

"عطف"،

“stayed”

"ماندن"

“rained”.

"باران".

Okay? All right. The third option is the strongest sound

باشه؟ خیلی خوب. گزینه سوم قوی ترین صدا است

and it's like "ID" — "ed".

و مانند "ID" - "ed".

And usually it goes along with the last letter of the verb which is often "t" or "d".

و معمولاً با حرف آخر فعل که اغلب «ت» یا «د» است همراه می شود.

So, it will sound like this:

بنابراین، به این صورت خواهد بود:

“wanted”, “needed”,

"خواسته"، "نیاز"،

“planted”,

"کاشته"،

“demanded”.

"تقاضا".

Here you can hear a much stronger, more powerful ending sound,

در اینجا می توانید صدای پایانی بسیار قوی تر و قدرتمندتر را بشنوید،

certainly than here or here.

مطمئناً از اینجا یا اینجا.

So, remember this when you're pronouncing the past tense of regular verbs.

بنابراین، زمانی که در حال تلفظ زمان گذشته افعال منظم هستید، این را به خاطر بسپارید.

Okay, thank you very much. Bye.

باشه خیلی ازت ممنونم. خدا حافظ.