Learn English Grammar: DIRECT & INDIRECT SPEECH (REPORTED SPEECH)

Hello. I'm Gill at engVid, and today we have a lesson on direct and indirect speech. So,

سلام. من گیل در engVid هستم و امروز یک درس در مورد گفتار مستقیم و غیر مستقیم داریم. بنابراین،

what do I mean by that? So, this is whenever you're either talking about or you're writing

منظور من از آن چیست؟ بنابراین، این زمانی است که شما یا در مورد چیزی صحبت می کنید یا

about what somebody said, and there are two different ways of doing it. So, you might

در مورد چیزی که کسی می نویسید، و دو روش مختلف برای انجام آن وجود دارد. بنابراین، شما ممکن

be just having a conversation with a friend, and you're telling them about a previous time

است فقط با یک دوست صحبت کنید، و در مورد بار قبلی

with a person who was speaking and what they said. Or you could be writing something, and

با شخصی که صحبت می کرد و آنچه که آنها گفته اند، بگویید. یا ممکن است چیزی بنویسید، و

you need to write down what somebody said, and there are two different ways of doing

باید آنچه را که کسی گفته است بنویسید، و دو راه متفاوت برای انجام

it. So, they're called direct speech and indirect or reported speech, whether you're speaking

آن وجود دارد. بنابراین، به آنها گفتار مستقیم و گفتار غیرمستقیم یا گزارش شده گفته می شود، چه

about it or writing it down. But here, I'm showing you... Obviously, I've written some

در مورد آن صحبت کنید و چه آن را بنویسید. اما در اینجا، من به شما نشان می دهم ... بدیهی است که من چند

examples down, so this is written, but these could just as easily be spoken face-to-face

نمونه را یادداشت کرده ام، بنابراین این نوشته شده است، اما اینها به همین راحتی می تواند رو در رو

with another person. Okay. So, the first example here is the direct speech. "He said", quotation

با شخص دیگری صحبت شود. باشه. بنابراین، اولین مثال در اینجا سخنرانی مستقیم است. «گفت»،

mark, "I'm going to the office", full stop, quotation mark. So, this is direct speech

گیومه، «می روم دفتر»، نقطه، گیومه. بنابراین، این سخنرانی مستقیم است

because you're quoting exactly the words the person said. Okay? So, if you remember exactly

زیرا شما دقیقاً کلماتی را که شخص گفته است نقل می کنید. باشه؟ بنابراین، اگر دقیقاً به یاد داشته باشید که

what the person said, you can quote them. Sometimes people aren't quite sure, but they

آن شخص چه گفته است، می توانید از آنها نقل قول کنید. گاهی اوقات مردم کاملاً مطمئن نیستند، اما

might say, "Oh, he said something like", and then put something in quotation marks, sort

ممکن است بگویند، "اوه، او چیزی شبیه به آن گفت" و سپس چیزی را در گیومه قرار دهند،

of approximately what they said, but usually between the quotation marks. Also, if you're

تقریباً چیزی که گفته اند، اما معمولاً بین علامت نقل قول. همچنین، اگر شما در حال

writing an essay and you're quoting from another source with quotation marks, you can't change

نوشتن یک مقاله هستید و از منبع دیگری با علامت نقل قول نقل می کنید، نمی توانید

anything; you have to quote exactly what it is. So, it is... In quotation marks, it should

چیزی را تغییر دهید. شما باید دقیقاً نقل قول کنید که چیست. بنابراین، این است... در گیومه،

really be exactly what the person said. But, of course, if you can't remember what they

واقعاً باید همان چیزی باشد که شخص گفته است. اما، البته، اگر به یاد نمی آورید که آنها چه

said or if you prefer to say it in a more indirect way or reporting more loosely what

گفته اند یا ترجیح می دهید آن را به شیوه ای غیرمستقیم تر بیان کنید یا آنچه را که

the person said, you would say, "He said that he was going to the office." Or you don't

آن شخص گفته است، گزارش دهید، می گویید: «او گفته است که به دفتر می رود. " یا

have to use "that", that's why it's in brackets. "He said he was going to the office." You

لازم نیست از "that" استفاده کنید، به همین دلیل در پرانتز است. او گفت که به دفتر می رود. شما

don't have to use that little word, "that". It's a bit more formal to use "that". So,

مجبور نیستید از آن کلمه کوچک "آن" استفاده کنید. استفاده از "آن" کمی رسمی تر است. بنابراین،

you can see the difference here is that there are no quotation marks, because we're not

می توانید تفاوت را در اینجا ببینید که هیچ علامت نقل قولی وجود ندارد، زیرا ما

quoting directly. It's just a sort of an approximation of what the person said. But you can also

مستقیماً نقل قول نمی کنیم. این فقط نوعی تقریب چیزی است که آن شخص گفته است. اما شما همچنین می

see that there's a difference in the tense, because at the time he said this, he was speaking

بینید که در زمان تفاوت وجود دارد، زیرا در زمانی که او این را گفت، او

in the present tense. He said, "I'm going", "I am going", at now, at this moment, "I am

به زمان حال صحبت می کرد. گفت می روم، می روم، فعلاً در این لحظه، می

going to the office." So, he may have been answering a question if the person said, "Oh,

روم دفتر. بنابراین، اگر آن شخص می گفت: "اوه،

hello, John. Where are you going?" "I'm going to the office." So, he may have been answering

سلام جان. کجا می روی؟" "من به دفتر می روم." بنابراین، او ممکن است به

a question, but in that moment he's speaking in the present tense, so obviously you quote

یک سوال پاسخ می‌دهد، اما در آن لحظه او به زمان حال صحبت می‌کند، بنابراین واضح است که شما

in the present tense. But in the indirect reported speech, you're talking about something

به زمان حال نقل قول می‌کنید. اما در سخنرانی غیرمستقیم گزارش شده، شما در مورد چیزی صحبت می کنید

that's happened in the past when you saw him. So, "He said he was going to the office."

که در گذشته با دیدن او اتفاق افتاده است. بنابراین، "او گفت که به دفتر می رود."

We've gone into the past tense here, because it was in the past by the time you're talking

ما در اینجا به زمان گذشته رفته‌ایم، زیرا زمانی که شما در مورد آن صحبت می‌کنید در گذشته بوده است

about it. Okay. And then we'll find this all the way through the different examples, the

. باشه. و سپس ما این را در تمام مثال های مختلف خواهیم یافت،

tense has to change to go further back into the past. Right, so here's another example,

زمان باید تغییر کند تا بیشتر به گذشته برگردیم. درست است، پس در اینجا یک مثال دیگر وجود دارد

then. So, "The director said", quote, "The meeting will begin at 2pm", unquote. So, when

. بنابراین، "کارگردان گفت"، نقل قول، " جلسه ساعت 14 آغاز می شود"، بدون نقل قول. بنابراین، وقتی

people say this out loud, quote, unquote, that's quite a useful thing to know. Quote,

مردم این را با صدای بلند می گویند، نقل قول می کنند، نقل قول نمی کنند، دانستن این موضوع بسیار مفید است. نقل قول،

unquote, beginning of quotation, end of quotation. Right. So, here, the director is speaking

بدون نقل قول، ابتدای نقل قول، پایان نقل قول. درست. بنابراین، در اینجا، کارگردان

in the future. "The meeting will begin at 2pm." So, maybe the director is speaking at

در آینده صحبت می کند. جلسه ساعت 14 آغاز خواهد شد. بنابراین، شاید کارگردان

12 o'clock, lunchtime. You know, have your lunch, take your time. "The meeting will begin

ساعت 12، وقت ناهار صحبت می کند. میدونی، ناهارتو بخور، وقت بذار. جلسه

at 2pm." Okay, so future tense. So, how does that change if you then move to indirect reported

ساعت 14 آغاز خواهد شد. خوب، پس زمان آینده. بنابراین، اگر به گفتار غیرمستقیم گزارش شده بروید، چگونه تغییر می کند

speech? So, "The director said that the meeting would begin at 2pm." So, we've gone from "will",

؟ بنابراین، "کارگردان گفت که جلسه ساعت 14 شروع می شود." بنابراین، ما از «اراده»،

future, to "would" in the past. Much later now, later, probably after the meeting has

آینده، به «اراده» در گذشته رفته‌ایم. اکنون بسیار دیرتر، دیرتر، احتمالاً پس از

taken place. Okay. And again, we've got that, but it's optional. "The director said the

برگزاری جلسه. باشه. و دوباره، ما آن را داریم، اما اختیاری است. مدیر گفت که

meeting would begin at 2pm." It may be that everyone's sitting around the table waiting

جلسه ساعت 14 شروع خواهد شد. ممکن است همه دور میز منتظر بمانند

and it's 10 past 2. "The director said the meeting would begin at 2pm." Well, why hasn't

و ساعت 2 و 10 باشد . خوب چرا

it started yet? Where is the director to start this meeting? So, that's possible as well.

هنوز شروع نشده؟ کارگردان برای شروع این جلسه از کجاست؟ بنابراین، این نیز ممکن است.

That's the kind of context you could have for that. Okay. But there's the change from

این همان زمینه ای است که می توانید برای آن داشته باشید. باشه. اما تغییر از

"will" to "would" there. Okay.

"اراده" به "میل" وجود دارد. باشه.

And then another nice, simple one going from present to past. "She said, quote, 'I live

و سپس یکی دیگر زیبا و ساده که از حال به گذشته می رود. "او گفت، نقل قول کنید، "من

in London.'" Unquote. But then if you're reporting this later indirectly, "She said she lived

در لندن زندگی می کنم." Unquote. اما اگر بعداً به طور غیرمستقیم این موضوع را گزارش کنید، "او گفت که در لندن زندگی می کند

in London." She said that she lived in London. That's what she said. Even if she still lives

." او گفت که در لندن زندگی می کند. این چیزی است که او گفت. حتی اگر او هنوز

in London now while you're speaking, the following day or the following week, she still lives

در لندن زندگی می کند، در حالی که شما در حال صحبت هستید، روز بعد یا هفته بعد،

in London as far as you know, but it goes into the past tense because she said it in

تا آنجایی که شما می دانید هنوز در لندن زندگی می کند، اما به زمان گذشته می رود، زیرا او آن را در

the past. So, "She said she lived in London." Okay. So, from "live", present, to "lived",

گذشته گفته است. بنابراین، "او گفت که در لندن زندگی می کند." باشه. بنابراین، از «زندگی»، حال، به «زندگی»،

past. Right.

گذشته. درست.

And then a slightly different one. We've got the present perfect here, and then it changes

و سپس یک کمی متفاوت. ما در اینجا زمان حال کامل را داریم و سپس

to the past perfect. So, whatever tense you're in for the quotation, you have to go further

به گذشته کامل تغییر می کند. بنابراین، هر زمانی که برای نقل قول در آن هستید،

back in the past for the indirect reported version. So, "The artist said, quote, 'I've

برای نسخه گزارش شده غیرمستقیم باید به گذشته بیشتر برگردید . بنابراین، "هنرمند گفت، نقل قول کنید، "من

- I have finished the painting.'" And then in the indirect version, "The artist said

- من نقاشی را تمام کردم." و سپس در نسخه غیر مستقیم، "هنرمند گفت که

he had finished the painting." So, we've gone from "have finished" to "had finished". Okay.

نقاشی را تمام کرده است." بنابراین، ما از "تمام شده" به "تمام شده" رفته ایم. باشه.

And then finally, another verb, modal verb, "He said, quote, 'I can't swim.'" So, if you've

و سپس در نهایت، یک فعل دیگر، فعل معین، "او گفت، نقل قول کنید، "من نمی توانم شنا کنم." بنابراین، اگر

invited somebody to go swimming in the local swimming pool, and they say, "Oh, I'm sorry.

کسی را برای شنا در استخر محلی دعوت کرده اید ، و آنها می گویند: "اوه، من. ببخشید.

I can't swim. I would better go and do something else, go for coffee or something instead.

من نمیتونم شنا کنم. بهتره برم یه کار دیگه بکنم، برم قهوه بخورم یا یه چیز دیگه.

I can't swim." So, then in reported speech, indirect speech, "He said he couldn't swim."

من نمیتونم شنا کنم." بنابراین، سپس در سخنرانی گزارش شده، گفتار غیرمستقیم، "او گفت که نمی تواند شنا کند."

"Can't" and "couldn't". So, "couldn't", "could not" is the past form of "can". "Can", "could",

"نمی توانم" و "نتوانم". پس «نمی‌توانست»، « نمی‌توانست» شکل گذشته «می‌توان» است. "می توانم"، "می توانم"،

"can't", "couldn't". Okay.

"نمی توانم"، "نتوانم". باشه.

So, the... So, this can be used either in speaking or in writing. So, it sounds the

بنابراین، این ... بنابراین، این را می توان هم در صحبت کردن یا در نوشتن استفاده کرد. بنابراین،

same in speaking. Of course, the difference in writing is that you have to use all the

در صحبت کردن یکسان است. البته تفاوت در نوشتن این است که شما باید از تمام

punctuation and the quotation marks, so it's good to know, you know, best to put a comma

علائم نگارشی و نقل قول استفاده کنید، پس بهتر است بدانید، می دانید، بهتر است

after "said". Or you could have other verbs, like "He answered" or "He mentioned", different

بعد از "گفت" کاما بگذارید. یا می توانید افعال دیگری داشته باشید، مانند "او پاسخ داد" یا "او اشاره کرد"،

verbs, but "said" is the usual one. And so it's important to know how to write it, the

افعال مختلف، اما "گفت" معمول است. و بنابراین مهم است که بدانید چگونه آن را بنویسید،

actual quotation marks. But in speaking as well, you would use the same change in the

علامت نقل قول واقعی. اما در صحبت کردن نیز، هنگامی که از گفتار غیرمستقیم استفاده می کنید، از همان تغییر در

verbs going further back into the past when you're using the indirect speech.

افعال استفاده می کنید که به گذشته برمی گردیم.

So, just to clarify, then, all the tense changes that will happen depending on what tense you're

بنابراین، فقط برای روشن شدن، تمام تغییرات زمانی که بسته به زمانی که

using in the direct speech version, which tense you will use in the indirect version.

در نسخه گفتار مستقیم استفاده می‌کنید، اتفاق می‌افتد، و در نسخه غیرمستقیم از کدام زمان استفاده می‌کنید.

So, we have on the board here all the different tenses and how they will change from direct

بنابراین، ما در اینجا همه زمان‌های مختلف و نحوه تغییر آنها از مستقیم

to indirect. So, from present simple, it will go to past simple, and so if you were saying

به غیرمستقیم را در تابلو داریم. پس از حال ساده به گذشته ساده می رود و بنابراین اگر

in the direct form, "He said", quote, "I'm busy", in the indirect version, you would

به صورت مستقیم می گفتید «او گفت» نقل قول « مشغول هستم» در نسخه غیرمستقیم می

say, "He said he was busy." So, "I am busy", present simple; "He was busy", past simple.

گفتید: «او گفت» او مشغول بود." بنابراین، "مشغول هستم"، ارائه ساده; "او مشغول بود"، گذشته ساده.

Okay? From "am" to "was" for the verb "to be". Okay?

باشه؟ از «am» به «بود» برای فعل «بودن». باشه؟

So, similarly for every tense, I'll just read through them. From the present continuous,

بنابراین، به طور مشابه برای هر زمان، من فقط آنها را می خوانم . از حال استمراری

you would change to the past continuous. From present perfect to past perfect. From present

به گذشته استمراری تغییر می کنید. از حال کامل به گذشته کامل. از حال

perfect continuous to past perfect continuous. From past simple to past perfect. From past

کامل استمراری تا گذشته کامل استمراری. از گذشته ساده تا گذشته کامل. از گذشته

continuous to past perfect continuous. Past perfect, there's no change, so if someone

استمراری به گذشته کامل استمراری. گذشته کامل، هیچ تغییری وجود ندارد، بنابراین اگر کسی

says, "I had seen that", "I had seen that", "Yes, I had seen that", in the indirect speech,

بگوید، "من آن را دیده بودم"، "من آن را دیده بودم"، " بله، آن را دیده بودم"، در گفتار غیرمستقیم،

you'd say, "He said that", "He had seen that", so it stays the same. Okay?

شما می گویید "او این را گفت". ، "او آن را دیده بود"، پس همان می ماند. باشه؟

And then past perfect continuous, again, there's no change. So, if someone says... She said,

و سپس گذشته کامل استمراری، دوباره، هیچ تغییری وجود ندارد. بنابراین، اگر کسی بگوید... او گفت،

quotes, "I had been cooking that day", when there was a knock at the door, "I had been

نقل قول می کند: «آن روز داشتم آشپزی می کردم»، وقتی در زدند، «

cooking", and that's direct speech. And then in the indirect speech, "She said that she

آشپزی می کردم» و این صحبت مستقیم است. و بعد در گفتار غیرمستقیم «گفت که

had been cooking that day", so it stays the same. Okay.

آن روز آشپزی کرده بود» پس همین طور می ماند. باشه.

So, then as we saw on the previous board, "will" changes to "would"; "can" changes to

بنابراین، همانطور که در تابلوی قبلی دیدیم، "will" به "wild" تغییر می کند. "می تواند" به

"could"; "must" changes to "had to", because you can't have "must" in the past form. You

"می تواند" تغییر کند. "باید" به "باید" تغییر می کند، زیرا نمی توانید "باید" را در شکل گذشته داشته باشید. شما

can have "have to" and then "had to", but if you use "must", you then have to use "had

می توانید "باید" و سپس "باید" را داشته باشید، اما اگر از "باید" استفاده می کنید، باید از "

to" in the indirect form. Okay.

باید" به شکل غیر مستقیم استفاده کنید. باشه.

And then "may" changes to "might", and then all of these, "might" or "to", "could", "should",

و سپس «ممکن است» به «ممکن است»، و سپس همه اینها، «ممکن است» یا «به»، «می‌تواند»،

and "would", there's no change. So, for example, with "might", "She said", quotes, "I might

«باید» و «می‌خواهد» تغییری نمی‌کند. بنابراین، برای مثال، با "ممکن است"، "او گفت"، نقل قول می کند، "ممکن است

be going on holiday next week." Okay? "I might be going on holiday next week." And then in

هفته آینده به تعطیلات بروم." باشه؟ "ممکن است هفته آینده به تعطیلات بروم." و سپس به صورت

the indirect, "She said that she might be going on holiday next week", or the following

غیرمستقیم، "او گفت که ممکن است هفته آینده به تعطیلات برود" یا

week, if you're talking about it sometime later. So, that is an example of how all of

هفته بعد، اگر بعداً در مورد آن صحبت کنید . بنابراین، این نمونه ای از این است که چگونه همه

these stay the same, except you change it from "I" to "she" or "he". "I might be going

اینها ثابت می مانند، مگر اینکه آن را از "من" به "او" یا "او" تغییر دهید. "من ممکن است به

on holiday" is the direct one. "She said she might be going on holiday", or "He said he

تعطیلات بروم" مستقیم است. "او گفت ممکن است به تعطیلات برود" یا "او گفت

might be going on holiday". So, the personal pronoun changes, but not the verb.

ممکن است به تعطیلات برود". بنابراین، ضمیر شخصی تغییر می کند، اما نه فعل.

Okay, so I hope that's been a helpful explanation for you on the difference between direct and

بسیار خوب، امیدوارم توضیح مفیدی برای شما در مورد تفاوت بین گفتار مستقیم و

indirect speech, how you write it with quotation marks for direct, how you have to change the

غیرمستقیم، نحوه نوشتن آن با علامت نقل قول برای مستقیم، نحوه تغییر

verb tense quite often with most of these, but some of them don't change. So, if you'd

زمان فعل اغلب با بیشتر این موارد بوده باشد، اما برخی از آنها تغییر نکن بنابراین، اگر می

like to test your knowledge on this, there's a quiz. If you'd like to go to the website,

خواهید دانش خود را در این مورد آزمایش کنید، یک مسابقه وجود دارد. اگر می‌خواهید به وب‌سایت

www.engvid.com, and try the quiz, see how you do. So, thanks for watching, and hope

www.engvid.com بروید و آزمون را امتحان کنید، ببینید چگونه انجام می‌دهید. بنابراین، از تماشای شما متشکرم و امیدوارم به زودی

to see you again soon. Bye for now.

دوباره شما را ببینم . فعلا خداحافظ.