Learn English with a Poem: “The New Colossus” by Emma Lazarus

Hello, this is Gill at engVid, and we have a lesson today on a poem.

سلام، این گیل در engVid است، و امروز یک درس در مورد یک شعر داریم.

And you may have seen some of my poem videos before.

و ممکن است قبلاً برخی از ویدیوهای شعر من را دیده باشید. اگر قبلاً آنها را ندیده‌اید،

I'll give you more details of those at the end of the lesson if you haven't already

در پایان درس جزئیات بیشتری از آن‌ها به شما می‌دهم

seen them, but people have asked for more poems.

، اما مردم شعرهای بیشتری را درخواست کرده‌اند.

So this video is in response to those requests.

بنابراین این ویدیو در پاسخ به این درخواست ها است.

So today's poem is quite a short poem.

بنابراین شعر امروز یک شعر کاملاً کوتاه است.

It's quite a well-known one.

این یک مورد کاملاً شناخته شده است.

And I just need to get it up on the screen, first of all.

و من فقط باید اول از همه آن را روی صفحه نمایش بگذارم .

So let me just get my screen sharing working.

بنابراین اجازه دهید به اشتراک گذاری صفحه نمایش من کار کند.

And here we are.

و ما اینجا هستیم.

So I'm just giving you a few lines at a time so that you don't get distracted

بنابراین من فقط چند خط در یک زمان به شما می دهم تا یکباره حواس شما

by the whole thing all at once.

به کل موضوع پرت نشود.

So this poem is called The New Colossus,

بنابراین این شعر The New Colossus نام دارد

and it was written in 1883

و در سال 1883

by an American poet called Emma Lazarus.

توسط یک شاعر آمریکایی به نام اما لازاروس سروده شده است.

And she was born in 1849.

و او در سال 1849 به دنیا آمد.

And sadly, she didn't live a very long life.

و متأسفانه، او عمر زیادی نداشت.

She died in 1887 at the age of 38.

او در سال 1887 در سن 38 سالگی درگذشت.

But this poem by her is one of probably her most famous one.

اما این شعر او احتمالاً یکی از مشهورترین شعرهای اوست.

And I'm not going to tell you at the beginning what it's about.

و من قصد ندارم در ابتدا به شما بگویم که در مورد چیست.

I'd like you to try and guess as we go through the poem.

من از شما می خواهم سعی کنید و حدس بزنید در حالی که شعر را مرور می کنیم.

Okay, so I'm just going to read a few

خوب، پس من فقط چند

lines at a time and just explain a little bit so that you can visualise what it is.

خط را در یک زمان می خوانم و فقط کمی توضیح می دهم تا بتوانید آن را تجسم کنید.

So she's describing something.

بنابراین او دارد چیزی را توصیف می کند.

So it's something visual.

بنابراین چیزی بصری است.

Okay, and just a little clue.

خوب، و فقط یک سرنخ کوچک.

She was born in New York, so that might help you to work out what it is.

او در نیویورک متولد شد، بنابراین ممکن است به شما کمک کند تا بفهمید که چیست.

Okay, so here we go.

خوب، پس ما به اینجا می رویم.

So the first two lines.

بنابراین دو خط اول.

"Not like the brazen giant of Greek fame,

"نه مانند غول گستاخ شهرت یونان،

with conquering limbs astride from land to land."

با اندام های فاتح که از سرزمینی به سرزمین دیگر می روند."

Okay, so that's a bit confusing to start a poem with "not".

بسیار خوب، پس شروع یک شعر با "نه" کمی گیج کننده است.

A bit negative, you might think.

شاید فکر کنید کمی منفی است.

But she's describing something, the New Colossus, in fact.

اما او دارد چیزی را توصیف می کند ، در واقع کلوسوس جدید.

But she's saying it's not like this other one, a Greek one, a Greek statue.

اما او می‌گوید شبیه این یکی دیگر نیست، یک مجسمه یونانی، یک مجسمه یونانی.

Actually, it was many centuries ago on the island of Rhodes or Rhodos,

در واقع، قرن ها پیش در جزیره رودس یا رودوس بود،

to give it its Greek name.

تا نام یونانی آن را بگذارند.

So that statue isn't there anymore,

بنابراین آن مجسمه دیگر آنجا نیست،

but there are pictures of it so you can see what it looks like.

اما تصاویری از آن وجود دارد تا بتوانید ببینید چه شکلی است.

So it's a statue of a man standing in the harbour.

بنابراین مجسمه مردی است که در بندر ایستاده است.

Okay, so and "conquering limbs" sounds very sort of warlike and powerful.

بسیار خوب، بنابراین و "تسخیر اندام" بسیار جنگجو و قدرتمند به نظر می رسد.

"Standing

"ایستاده

limbs astride", it's actually his legs are like this,

اندام راهرو" ، در واقع پاهای او اینگونه است،

standing in the harbour of the island.

در بندر جزیره ایستاده است.

And "brazen",

و «برنج»،

if something is brazen, it's usually made of brass, the metal brass.

اگر چیزی برنج است، معمولاً از برنج، برنج فلزی ساخته شده است.

Okay, so it sounds very big and strong and powerful.

بسیار خوب، پس بسیار بزرگ و قوی و قدرتمند به نظر می رسد.

Okay, so whatever the New Colossus is, it's not like that statue.

خوب، پس هرچه که کلوسوس جدید باشد، شبیه آن مجسمه نیست.

So let's go on, we might be told in a minute what it is like.

پس بیایید ادامه دهیم، ممکن است در یک دقیقه به ما گفته شود که چگونه است.

So let's have a look.

پس بیایید نگاهی بیندازیم.

So, "Here at our sea-washed sunset gates shall stand a mighty woman with a torch

بنابراین، «اینجا در دروازه‌های غروب آفتاب ما ، زنی نیرومند با مشعلی ایستاده است که شعله‌اش

whose flame is the imprisoned lightning and her name Mother of Exiles."

صاعقه‌ای محبوس و نامش مادر تبعیدیان است».

So "here" meaning New York.

بنابراین "اینجا" به معنای نیویورک است.

This is where she's born, she was born there, she lived there.

این جایی است که او متولد شده است، او در آنجا متولد شده است، او در آنجا زندگی می کند.

She's saying here at New York harbour,

او اینجا در بندر نیویورک

"our sea-washed", the sea comes up to the coast,

می‌گوید: «دریا ما شسته شده است» ، دریا به ساحل می‌آید،

up to the harbour.

تا بندر.

"Sunset gates", there's a kind of poetic idea that,

"دروازه های غروب " نوعی اندیشه شاعرانه است که

and in reality too, the sun rises in the east and sets in the west.

و در واقعیت هم خورشید از شرق طلوع می کند و در غرب غروب می کند.

In poetry, the sunrise is thought of as rising in the east

در شعر، طلوع خورشید

in places like Japan and China and setting in the west in places like America.

در جاهایی مانند ژاپن و چین از شرق طلوع می کند و در جاهایی مانند آمریکا در غرب غروب می کند.

So the sunset gates, that's where they are, America, in the west.

بنابراین دروازه های غروب خورشید، همان جایی است که آنها هستند، آمریکا، در غرب.

So and the gates suggest this is where you come in.

بنابراین و دروازه‌ها نشان می‌دهند که اینجا جایی است که وارد می‌شوید.

You come into the city and into the country this way at the harbour gates.

از دروازه‌های بندر از این طریق به شهر و کشور می‌آیید.

So "shall stand", so this is in the future.

بنابراین "بایستی"، بنابراین این در آینده است.

It's as if she's not there yet.

انگار هنوز اونجا نیست.

"Shall stand a mighty woman, a big woman with a torch",

"بایستی یک زن توانا، یک زن بزرگ با یک مشعل"،

something with flames coming from it, "whose flame is the imprisoned lightning",

چیزی با شعله هایی که از آن می آید، "شعله اش رعد و برق زندانی است"،

which I think really that means electricity,

که فکر می کنم واقعاً به معنای برق است،

but electricity is perhaps not always a very poetic word.

اما برق شاید همیشه کلمه ای شاعرانه نباشد.

So "imprisoned lightning" sounds much more poetic, I think.

بنابراین به نظر من "رعد و برق زندانی" بسیار شاعرانه تر به نظر می رسد.

And her name, "mother of exiles",

و نام او، "مادر تبعیدیان"،

so exiles, people who have had to leave their own country.

پس تبعیدی، مردمی که مجبور به ترک کشور خود شده اند.

"Refugees" is another word for that.

«پناهندگان» واژه دیگری برای آن است.

"Refugees".

"پناهندگان".

"Mother of exiles".

"مادر تبعیدیان".

OK, so you think, oh, OK.

باشه، پس فکر کن، اوه، باشه.

Hmm, who's this?

هوم، این کیه؟

So you're probably getting a very good idea now of what it's about.

بنابراین احتمالاً اکنون ایده بسیار خوبی در مورد این موضوع دارید.

But let's go on to the next bit.

اما بیایید به قسمت بعدی برویم.

So "from her beacon hand glows worldwide welcome.

بنابراین "از دست فانوس دریایی او در سراسر جهان می درخشد.

Her mild eyes command the air-bridged harbour, that twin cities frame".

چشمان ملایم او به بندر پر از هوا فرمان می دهد ، آن شهرهای دوقلو".

So her beacon hand, the torch that she's holding in her hand,

بنابراین دست فانوس دریایی او ، مشعلی که او در دست دارد

is like a beacon, a light shining out for people to see, and it glows.

، مانند یک فانوس دریایی است، نوری که برای دیدن مردم به بیرون می تابد و می درخشد.

There's a light coming from it.

نوری از آن می آید.

And the idea is it's welcoming.

و ایده این است که استقبال می کند.

She is welcoming people to come, OK?

او از آمدن مردم استقبال می کند، خوب؟

And "worldwide welcome".

و "استقبال جهانی".

It's almost like "worldwide web", but "worldwide welcome".

تقریباً مانند "وب جهانی" است، اما "خوش آمدید در سراسر جهان".

Three Ws, which you may know when you get

سه W، که ممکن است

the same letter coming at the beginning of several words.

وقتی همان حرف را در ابتدای چندین کلمه دریافت کنید، بدانید.

It's called alliteration, W, W, W,

به آن alliteration، W، W، W می‌گویند،

or it could be with any other letter of the alphabet, usually consonants.

یا می‌تواند با هر حرف دیگری از الفبا، معمولاً همخوان باشد.

OK, "her mild eyes command the air-bridged harbour".

خوب، "چشمان ملایم او به بندر پل هوایی فرمان می دهد".

So New York is a harbour.

بنابراین نیویورک یک بندر است.

"That twin cities frame".

"قاب شهرهای دوقلو".

So twin cities is a bit confusing,

بنابراین شهرهای دوقلو کمی گیج کننده است،

but at that time, New York and Brooklyn were separate cities.

اما در آن زمان نیویورک و بروکلین شهرهای جداگانه ای بودند.

I think they're now combined, but that's what she's talking about.

من فکر می کنم آنها در حال حاضر ترکیب شده اند، اما این چیزی است که او در مورد آن صحبت می کند.

She wrote this poem in the early 1880s

او این شعر را در اوایل دهه 1880 نوشت،

when New York and Brooklyn were separate, but very close together.

زمانی که نیویورک و بروکلین از هم جدا بودند، اما بسیار نزدیک به هم.

OK, so let's carry on.

باشه پس ادامه بدیم

So now this is in quotation marks.

بنابراین اکنون این در گیومه است.

Oh, and just one thing I meant to mention.

اوه، و فقط به یک چیز می خواستم اشاره کنم.

You might just have noticed the word "harbour"

ممکن است متوجه شده باشید که کلمه "لنگرگاه"

has a wiggly red line on my copy,

دارای یک خط قرمز تند روی کپی من است،

which is because my

زیرا

setting for my word processing is for UK English.

تنظیمات من برای پردازش کلمه من برای انگلیسی بریتانیا است.

You can probably see it here at the bottom, English, brackets, UK.

احتمالاً می توانید آن را اینجا در پایین، انگلیسی، براکت، انگلستان ببینید.

Some people have it set for American spelling.

برخی افراد آن را برای املای آمریکایی تنظیم کرده اند.

So it's recognising the fact that the word "harbour"

بنابراین تشخیص این واقعیت است که کلمه "لنگرگاه"

is not the English UK way of spelling it.

روش املای انگلیسی بریتانیا نیست.

So in the British English spelling, it would have a "u" in it.

بنابراین در املای انگلیسی بریتانیایی ، یک "u" در آن وجود دارد.

Just like words like "colour" and "honour",

درست مانند کلماتی مانند "رنگ" و "شرف"،

Americans don't include the letter "u" in the spelling.

آمریکایی ها حرف "u" را در املا نمی گنجانند.

So just to explain what that wiggly line is about.

بنابراین فقط توضیح می دهم که آن خط ویگ در مورد چیست.

OK, so let's move on.

خوب، پس بیایید ادامه دهیم.

So now this is in quotation marks, which means that the woman is speaking.

خب حالا این توی گیومه هست یعنی زن داره حرف میزنه.

So what is she saying?

پس او چه می گوید؟

She says, "Keep, ancient lands, your storied palm," cries she with silent lips.

او می گوید: "ای سرزمین های کهن، نخل داستانی خود را نگه دار" با لب های خاموش گریه می کند.

"Give me your tired, your poor,

your huddled masses yearning to breathe free,

توده‌های خسته، بیچاره‌ات، توده‌های جمع‌شده‌ات که آرزوی نفس کشیدن آزاد دارند،

the wretched refuse of your teeming shore."

زباله‌های نکبت‌بار ساحل پرآب خود را به من بده.»

So I think this is referring back again to the statue mentioned at the beginning,

بنابراین فکر می‌کنم که این اشاره دوباره به مجسمه‌ای است که در ابتدا ذکر شد

the statue that this one is not like, you know, this conquering,

، مجسمه‌ای که این مجسمه شبیه به این مجسمه فاتح،

very sort of powerful, probably male statue.

بسیار قدرتمند و احتمالاً مردانه نیست.

This is a female statue who is more maternal, a mother.

این یک مجسمه زن است که بیشتر مادرانه است، یک مادر.

And welcoming, worldwide welcome.

و استقبال، استقبال در سراسر جهان.

And she's saying, never mind about all that, you know,

و او می‌گوید ، به همه این‌ها اهمیت نده، می‌دانی،

the ancient lands, meaning places like Europe with their kings and queens and so on.

سرزمین‌های باستانی، یعنی مکان‌هایی مانند اروپا با پادشاهان و ملکه‌هایشان و غیره.

You know, America saw itself as a modern

می دانید، آمریکا خود را یک

civilization who didn't need to have kings and queens.

تمدن مدرن می دید که نیازی به داشتن پادشاهان و ملکه ها نداشت.

So she says, "Keep your storied pomp," you know, meaning all your,

بنابراین او می‌گوید: «عظمت داستانی خود را حفظ کنید»، یعنی همه

you know, aristocrats and your royalty and people like that.

اشراف و خانواده‌های سلطنتی شما و افرادی مانند آن‌ها.

You know, she's saying, we have a different way of life.

می‌دانی، او می‌گوید، ما روش دیگری از زندگی داریم.

You know, bring the tired, poor people,

می دانی، مردم خسته و فقیر را بیاور ،

people who've had, maybe had really bad experiences in the country that they're

افرادی که تجربه های بسیار بدی در کشور داشته اند

coming from, maybe persecution, lack of freedom just to be themselves,

، شاید آزار و اذیت، فقدان آزادی فقط برای اینکه خودشان باشند،

yearning to breathe free,

اشتیاق به نفس کشیدن آزادانه

the wretched refuse of your teeming shore.

، بدبخت ها را پس می زند. از ساحل پرآب شما

So a teeming shore means sort of lots of people.

بنابراین یک ساحل پر از آب به معنای جمعیت زیاد است.

So the idea is lots of people coming for a better life, really,

بنابراین ایده این است که افراد زیادی برای زندگی بهتر

to New York and to America in general.

به نیویورک و به طور کلی به آمریکا بیایند.

OK, and so we're still in the quotation bit here.

خوب، و بنابراین ما هنوز در بیت نقل قول در اینجا هستیم.

So "Send these,

پس "این

the homeless, tempest-tossed to me.

بی خانمان ها را که طوفان زده اند برای من بفرست.

I lift my lamp beside the golden door."

من چراغم را کنار در طلایی بلند می کنم ."

So the homeless people, people who couldn't live in their own

بنابراین مردم بی خانمان، افرادی که به

country for various, maybe political reasons,

دلایل مختلف و شاید سیاسی نتوانستند در کشور خود زندگی کنند،

just send them here.

فقط آنها را به اینجا بفرستند.

I'll look after you. You're welcome here.

من مراقب تو خواهم بود. شما به اینجا خوش آمدید.

You can have a better life here.

اینجا میتونی زندگی بهتری داشته باشی

It's that sort of idea. Homeless.

این یک نوع ایده است. بی خانمان.

Tempest-tossed, again, we've got the red wiggly line.

طوفان پرتاب شده، دوباره، ما خط قرمز وزش دار را داریم.

Really, the main thing, I think, is the T-O-S-T, which is usually spelt like that.

واقعاً به نظر من اصلی ترین چیز T-O-S-T است که معمولاً اینگونه املا می شود.

It sort of means thrown about.

این به نوعی به معنای پرتاب در اطراف است.

Usually the tempest is the storm.

معمولاً طوفان طوفان است.

If you're at sea on a ship

اگر در یک کشتی در دریا هستید

and there's a storm, you know the ship is going like this.

و طوفان وجود دارد، می دانید که کشتی به این شکل پیش می رود.

It's being thrown around.

دارد به اطراف پرتاب می شود.

And usually that's the T-O-S-T means that, thrown about in a storm.

و معمولاً T-O-S-T به این معنی است که در طوفان پرتاب می شود.

So the people in those days, before aeroplanes, of course,

بنابراین مردم آن روزها، البته قبل از هواپیماها،

people had to travel there to New York and America by sea.

مردم مجبور بودند از طریق دریا به نیویورک و آمریکا سفر کنند.

So they'd have a very long voyage to get

بنابراین آنها یک سفر بسیار طولانی برای رسیدن به

there and may be dangerous sometimes if there were storms.

آنجا دارند و ممکن است گاهی اوقات در صورت وقوع طوفان خطرناک باشد.

So, you know, they've been rolling around on the sea for days and days or even weeks.

بنابراین، می دانید، آنها روزها و روزها یا حتی هفته ها روی دریا می چرخند.

And,

و،

you know, they're homeless, they're probably seasick, all of that.

می دانید، آنها بی خانمان هستند، آنها احتمالاً دریازده هستند، همه اینها.

But there she is with her lamp beside the golden door, the entrance to America.

اما او با چراغش کنار در طلایی، ورودی آمریکاست.

The welcome.

خوش آمدید.

So I guess probably by now you've realized what this is.

بنابراین من حدس می زنم احتمالاً تا به حال متوجه شده اید که این چیست.

It's obviously a statue and, OK, I'll tell you,

واضح است که این یک مجسمه است و خوب، به شما می گویم

it's the Statue of Liberty in New York Harbour.

، مجسمه آزادی در بندر نیویورک است.

But at the time she was writing, it hadn't yet arrived.

اما در زمانی که او می نوشت، هنوز نرسیده بود.

It was still being made in Paris, of all places.

هنوز در پاریس ساخته می شد، از همه جا.

It wasn't even made in America.

حتی در آمریکا ساخته نشد.

It was made in France by a French sculptor.

این مجسمه در فرانسه توسط یک مجسمه ساز فرانسوی ساخته شده است.

And which is why she uses the future tense, "shall stand a mighty woman".

و به همین دلیل است که او از زمان آینده استفاده می کند "زن توانا بایستد".

She's not arrived yet, but they're expecting her.

او هنوز نیامده است، اما آنها منتظر او هستند.

I think they've probably seen some pictures of the statue.

من فکر می کنم آنها احتمالاً تعدادی عکس از مجسمه را دیده اند.

They know what she's going to look like.

آنها می دانند که او چگونه خواهد بود.

They know that she's holding a flaming torch

آنها می دانند که او مشعل شعله ور در دست دارد

and that she symbolizes liberty.

و نماد آزادی است.

So

بنابراین

she's writing this poem

او این شعر

to welcome the statue, really, before she's arrived.

را می‌نویسد تا از مجسمه استقبال کند، واقعاً، قبل از رسیدن او.

OK, and so just to put that in a bit of context,

خوب، و فقط برای قرار دادن آن در یک متن،

before I read the whole poem to you, as I said, Emma Lazarus was born in New York,

قبل از اینکه کل شعر را برای شما بخوانم، همانطور که گفتم، اما لازاروس در نیویورک به دنیا آمد،

but she herself, like a lot of people in America, had come from other countries.

اما خودش، مانند بسیاری از مردم آمریکا، از آنجا آمده بود. کشورهای دیگر.

Not she herself, but her ancestors.

نه خودش، بلکه اجدادش.

She had a Jewish ancestry

او یک اصل و نسب یهودی

and in particular Portuguese, and her maybe great-grandfather,

و به ویژه پرتغالی داشت، و شاید پدربزرگش،

great-grandmother, back in the 18th century, had been not in Portugal itself,

مادربزرگش، در قرن هجدهم ، در خود پرتغال نبوده است،

but they had been in Brazil

اما آنها در برزیل بوده اند

to escape persecution in Portugal as Jewish people.

تا از آزار و اذیت پرتغال به عنوان قوم یهودی فرار کنند.

They'd gone from Portugal to Brazil thinking they would be OK in Brazil,

آنها از پرتغال به برزیل رفته بودند و فکر می کردند در برزیل خوب می شوند،

but then the persecution kind of followed them in Brazil.

اما بعد از آن آزار و اذیت در برزیل به دنبال آنها آمد.

And so

و بنابراین

from Brazil, her ancestors moved

از برزیل، اجداد او

into America

for a freer, safer life with no persecution.

برای یک زندگی آزادتر و امن تر و بدون آزار و اذیت به آمریکا نقل مکان کردند.

So that was her background. And then at the time of this poem,

پس این پیشینه او بود. و سپس در زمان این شعر،

she was helping other refugees who were just arriving in New York,

او به پناهندگان دیگری که به تازگی به نیویورک می‌رسیدند،

mostly from Eastern Europe and from Russia, again,

بیشتر از اروپای شرقی و از روسیه، و دوباره به

Jewish people who were being persecuted in Russia mostly.

یهودیانی که بیشتر در روسیه تحت آزار و اذیت بودند، کمک می‌کرد.

She was helping them to get established

او به آنها کمک می کرد تا

in New York and get some training and better housing and so on.

در نیویورک مستقر شوند و آموزش ببینند و مسکن بهتری دریافت کنند و غیره.

So I think there's a lot of her own

بنابراین فکر می‌کنم بسیاری از

interests there, her own family background, but also

علایق خودش، پیشینه خانوادگی خودش، و

the people that she's currently helping as well.

همچنین افرادی که در حال حاضر به آنها کمک می‌کند، وجود دارد.

So you can imagine she cares very much about

بنابراین می توانید تصور کنید که او

taking care of people and giving them a better chance in life

به مراقبت از مردم و دادن شانس بهتر در زندگی به

and welcoming them and helping them.

آنها و استقبال از آنها و کمک به آنها اهمیت زیادی می دهد.

So that's the background to it.

پس این پس زمینه آن است.

And of course, you know, these issues are still around today.

و البته، می دانید، این مسائل هنوز هم وجود دارد.

The idea of welcoming refugees or not welcoming them.

ایده استقبال یا عدم استقبال از پناهندگان.

People have arguments.

مردم استدلال دارند.

It's a very controversial subject

این یک موضوع بسیار بحث برانگیز است

about whether you can accept refugees in your country.

که آیا می توانید پناهندگان را در کشور خود بپذیرید یا خیر.

Maybe you have to put a limit to the numbers.

شاید مجبور باشید برای اعداد محدودیت قائل شوید.

Different people have different opinions.

افراد مختلف نظرات متفاوتی دارند.

It's a very difficult issue.

مسئله بسیار سختی است.

So this poem is very relevant today in many countries, including America,

بنابراین این شعر امروز در بسیاری از کشورها، از جمله آمریکا، از

ironically, including America, where the Statue of Liberty stands,

قضا، از جمله آمریکا، جایی که مجسمه آزادی ایستاده است و

supposedly welcoming people.

ظاهراً از مردم استقبال می کند، بسیار مرتبط است.

So, yeah, OK, so I think now

بنابراین، بله، خوب، بنابراین فکر می

if I just read the whole poem out to you so that you can get the the full sort of

کنم اگر فقط کل شعر را برای شما بخوانم تا بتوانید

impact of it, and then I'll just show you a little bit

تأثیر کامل آن را دریافت کنید، و سپس من فقط کمی

about the rhyme scheme, a few technical little things.

در مورد طرح قافیه به شما نشان خواهم داد، چند چیز کوچک فنی

So here we are then.

پس ما اینجا هستیم.

Here's the whole poem.

اینم کل شعر

So it's a sonnet in 14 lines, which is the usual length for a sonnet.

بنابراین یک غزل در 14 سطر است که طول معمول یک غزل است.

OK.

خوب.

Not like the brazen giant of Greek fame,

نه مانند غول گستاخ شهرت یونان،

with conquering limbs astride from land to land,

با اندامهای فاتح که از زمینی به خشکی می‌روند،

here at our sea-washed sunset gates shall stand a mighty woman with a torch

اینجا در دروازه‌های غروب آفتاب ما ، زنی نیرومند با مشعلی

whose flame is the imprisoned lightning and her name Mother of Exiles.

که شعله‌اش صاعقه‌ای محبوس و نامش مادر تبعیدیان است، ایستاده است.

From her beacon hand glows worldwide welcome.

از دست فانوس دریایی او در سراسر جهان استقبال می شود.

Her mild eyes command the air-bridged harbour that twin cities frame.

چشمان ملایم او به بندر پل هوایی که شهرهای دوقلو را تشکیل می دهند فرمان می دهد .

Keep, ancient lands, your storied pomp, cries she, with silent lips.

نگه دار، سرزمین های کهن، شکوه داستانی تو، با لب های خاموش فریاد می زند. توده

Give me your tired, your poor, your huddled masses yearning to breathe free.

های خسته، بیچاره و جمع شده ات را به من بده که آرزوی نفس کشیدن آزاد دارند.

The wretched refuse of your teeming shore.

زباله های بدبخت ساحل پرآب تو.

Send these, the homeless, tempest-tossed to me.

این بی خانمان های طوفان زده را برای من بفرست.

I lift my lamp beside the golden door.

چراغم را کنار در طلایی بلند می کنم .

So I usually get a lump in my throat at the end of that poem.

بنابراین معمولاً در پایان آن شعر یک توده در گلویم ایجاد می شود.

It happened again then.

آن وقت دوباره این اتفاق افتاد.

It's very emotional at the end.

در پایان بسیار احساسی است.

So, and you might also like to read a very good essay which I found recently

بنابراین، و همچنین ممکن است دوست داشته باشید مقاله بسیار خوبی را بخوانید که اخیراً

about this poem and about these very, you know,

در مورد این شعر و در مورد این موضوعات بسیار

controversial issues that are still going on today.

بحث برانگیز که هنوز هم ادامه دارد، پیدا کردم.

So it's the poetryfoundation.org.

بنابراین، poetryfoundation.org است.

So you might just like to pause the video so that you can write this URL down.

بنابراین ممکن است دوست داشته باشید ویدیو را مکث کنید تا بتوانید این URL را یادداشت کنید.

So that's it there.

پس همین آنجاست.

It's a very good article about the complications of this subject

این یک مقاله بسیار خوب است در مورد پیچیدگی های این موضوع

and the fact that it was controversial even at the time it was written,

و اینکه حتی در زمان نگارش آن بحث برانگیز بود

the idea of whether to welcome people or not.

، ایده استقبال از مردم یا نه.

Not everybody was welcoming people with open arms, even in the 1880s.

حتی در دهه 1880 همه با آغوش باز از مردم استقبال نمی کردند.

But I think, you know, for Emma Lazarus,

اما فکر می‌کنم، می‌دانید، برای اما لازاروس،

this is a kind of emotional appeal and it's a standard to aim for,

این یک نوع جذابیت احساسی است و معیاری برای هدف‌گیری

a standard of humanity to aim for.

، معیاری از انسانیت است که باید به آن هدف‌گیری کرد.

It's what she believed in.

این همان چیزی است که او به آن اعتقاد داشت. بسیار

OK, so let's just have a quick look,

خوب، پس بیایید نگاهی گذرا بیندازیم،

just to give you a little bit of technical stuff about the rhyme scheme,

فقط برای اینکه کمی نکات فنی در مورد طرح قافیه به

which if you've seen my video on a Shakespeare sonnet,

شما بدهم، که اگر ویدیوی من را در غزل شکسپیر

you'll have seen me do a similar thing there.

دیده باشید، من را خواهید دید. یه کار مشابه اونجا انجام بده

And what I'm going to do, I'm just going to highlight

و کاری که قرار است انجام دهم، فقط

in different colours

all the words that rhyme so that you can see the rhyme pattern.

تمام کلماتی که قافیه هستند را با رنگ های مختلف برجسته می کنم تا بتوانید الگوی قافیه را ببینید.

So we've got 'fame', just looking at the last word in each line.

بنابراین ما "شهرت" داریم، فقط به آخرین کلمه در هر خط نگاه می کنیم.

We need to look for the next word that rhymes with 'fame'.

ما باید به دنبال کلمه بعدی باشیم که با "شهرت" هم قافیه باشد.

So 'fame', 'land', no. 'Land' and'stand', they rhyme.

بنابراین «شهرت»، «سرزمین»، نه. «زمین» و «ایستاده»، قافیه می شوند.

We'll come back to those.

ما به آنها باز خواهیم گشت.

We've got 'flame' here, so 'fame' and 'flame'.

ما اینجا "شعله" داریم، بنابراین "شهرت" و "شعله".

OK, so they can all be yellow.

خوب، بنابراین همه آنها می توانند زرد باشند.

And then let's carry on. 'Name', that's another one.

و سپس بیایید ادامه دهیم. "نام"، این یکی دیگر است.

'Name', 'hand', no. 'Hand', 'command', they rhyme.

"نام"، "دست"، نه. «دست»، «فرمان»، قافیه می‌شوند.

Oh, and then we've got 'frame'.

اوه، و سپس ما "قاب" داریم.

So there's another yellow one.

بنابراین یک زرد دیگر وجود دارد.

Then we've got'she', 'for', 'free','short', 'need', 'door'.

سپس «او»، «برای»، «رایگان»، «کوتاه»، «نیاز»، «در» را داریم.

So, OK, so the yellow ones, then,

بنابراین، خوب، پس زردها، پس

the usual thing is to give a letter beginning with 'a',

، کار معمول این است که یک حرف که با "a" شروع می شود،

as many letters as you need, depending on how many rhymes there are.

به تعداد حروفی که نیاز دارید، بسته به تعداد قافیه ها ارائه دهید.

So, 'fame', 'flame', 'name', 'frame', they all rhyme.

بنابراین، "شهرت"، "شعله"، "نام"، "قاب"، همه آنها قافیه هستند.

OK, so what we need to do now is to do a different colour.

خوب، پس کاری که اکنون باید انجام دهیم این است که یک رنگ متفاوت انجام دهیم.

Let's have blue.

بیایید آبی داشته باشیم.

So we've got 'land' and'stand', they rhyme.

بنابراین ما "زمین" و "ایستاده" داریم، آنها قافیه می کنند.

And then 'hand', 'land','stand', 'hand' and 'command'.

و سپس «دست»، «زمین»، «ایستادن»، «دست» و «فرمان».

OK, so those rhyme. And then'she', 'for', 'free', 'none', 'none', 'none'.

خوب، پس آن قافیه. و سپس «او»، «برای»، «رایگان»، «هیچ»، «هیچ»، «هیچ‌کدام».

OK, so there again, we have, if we call that 'b',

خوب، پس دوباره وجود دارد، اگر آن را "b" صدا کنیم،

so the blue rhymes are 'b', 'land','stand', 'hand', 'command'.

قافیه های آبی "b"، "زمین"، "ایستادن"، "دست"، "فرمان" هستند.

OK, so we've done one, two, three, four, five, six, seven, eight.

خوب، پس ما یک، دو، سه، چهار، پنج، شش، هفت، هشت را انجام دادیم.

We've done eight lines.

ما هشت خط را انجام داده ایم.

And traditionally in a sonnet, they do tend to divide up into eight lines

و به طور سنتی در غزل، آنها تمایل دارند به هشت سطر

and then six, eight plus six, fourteen.

و سپس شش، هشت به علاوه شش، چهارده تقسیم شوند.

So this is the first eight lines.

بنابراین این هشت خط اول است.

They do tend to divide up like that.

آنها تمایل دارند که اینگونه تقسیم شوند.

And then we've got the final six lines with a different rhyme scheme.

و سپس شش سطر پایانی را با طرح قافیه متفاوت داریم.

So the rhyme scheme actually helps to

بنابراین طرح قافیه در واقع به

give a sense of the structure as well, a sort of two-part structure.

ایجاد حس ساختار نیز کمک می کند، نوعی ساختار دو بخشی.

So'she', here's a new rhyme.

بنابراین، این یک قافیه جدید است.

So let's go for pink, shall we?

پس بیایید سراغ رنگ صورتی برویم، درست است؟

So'she',

پس او،

'free',

«آزاد»،

'me'.

«من».

So this time, the'she', 'free' and'me',

بنابراین، این بار، «او»، «آزاد» و «من»،

they're kind of alternating with something else.

آنها به نوعی با چیز دیگری جایگزین می‌شوند.

It's slightly different than the first eight.

کمی با هشت مورد اول متفاوت است.

So, OK, so for this one, then, we call that 'c'.

بنابراین، خوب، برای این یکی، پس، ما آن را 'c' می نامیم.

OK, then, and then what's left?

خوب، پس، و سپس چه چیزی باقی می ماند؟

We've got 'pore','shore' and 'door'.

ما "منافذ"، "ساحل" و "در" داریم.

OK, so we need another colour.

خوب، پس ما به رنگ دیگری نیاز داریم.

Let's go for green.

بریم سراغ سبز.

So 'pore',

بنابراین "منافذ"،

'shore',

"ساحل"،

'door'.

"در".

And then we need to label that 'd'.

و سپس باید آن را "d" برچسب گذاری کنیم.

So there are just four different rhymes in the poem.

بنابراین فقط چهار قافیه مختلف در شعر وجود دارد.

And the way you can describe it is 'abba', 'abba'.

و روشی که می توانید آن را توصیف کنید «عبا»، «عبا» است.

So you actually type it like, or write it like that.

بنابراین شما در واقع آن را مانند تایپ می کنید، یا آن را مانند آن می نویسید.

Looks like a pop group, doesn't it?

به نظر یک گروه پاپ است، اینطور نیست؟

But never mind.

اما بیخیال.

'abba', 'abba'.

"آبا"، "عبا".

And then we've got 'cd', 'cd', 'cd'.

و سپس ما 'cd'، 'cd'، 'cd' داریم.

So 'cd', 'cd', 'cd'.

بنابراین 'cd'، 'cd'، 'cd'.

And that's how you describe the rhyme scheme of a poem.

و اینگونه شما طرح قافیه یک شعر را توصیف می کنید.

You just divide it up with the letters and it's a nice sort of short way

شما فقط آن را با حروف تقسیم می کنید و این یک روش کوتاه خوب برای

of describing the rhyme scheme, otherwise you'd take forever explaining

توصیف طرح قافیه است، در غیر این صورت برای همیشه

the pattern of it.

الگوی آن را توضیح می دهید.

So I hope that's useful.

بنابراین امیدوارم که مفید باشد.

And I hope that using the colours helps to make it stand out even more.

و امیدوارم استفاده از رنگ ها به برجسته تر شدن آن کمک کند.

If you have things like highlighter pens and you've got a poem printed out on paper,

اگر چیزهایی مانند قلم های هایلایتر دارید و شعری را روی کاغذ چاپ کرده اید،

that's a good way of doing it on paper with different coloured pens.

این یک راه خوب برای انجام آن روی کاغذ با قلم های رنگ های مختلف است.

OK,

خوب،

so, so that's just a little bit of technical stuff to do with poetry,

پس، پس این فقط کمی چیزهای فنی برای انجام شعر است،

working out the rhyme, what's called the rhyme scheme.

کار کردن قافیه، چیزی که طرح قافیه نامیده می شود.

OK.

خوب.

And then just one other little point to make.

و سپس فقط یک نکته کوچک دیگر را باید بیان کرد.

Sometimes the meaning of a line carries on to the next line.

گاهی اوقات معنای یک خط به سطر بعدی می رسد.

So if you see punctuation at the ends of the lines, then it doesn't carry on.

بنابراین اگر در انتهای خطوط علائم نگارشی مشاهده کردید ، ادامه نمی‌یابد.

But if you have something like

اما اگر چیزی مانند

'here at our sea-washed sunset gate shall stand' - what?

"اینجا در دروازه غروب آفتاب ما که از دریا شسته شده است ایستاده است" دارید - چه؟

'shall stand' what?'shall stand a mighty woman'.

"بایستی بایستد" چیست؟ " زن توانا بایستد".

So sometimes if you're reading it aloud,

بنابراین گاهی اوقات اگر آن را با صدای بلند می خوانید،

you don't stop at the end of the line because the meaning carries on.

در انتهای خط توقف نمی کنید زیرا معنی ادامه دارد.

So sometimes when that happens, it gives a bit of variety in the poem.

بنابراین گاهی که این اتفاق می افتد، کمی تنوع در شعر ایجاد می شود.

So it's not always just broken up line by line.

بنابراین همیشه فقط خط به خط شکسته نمی شود.

That way, there's a bit of variety in it.

به این ترتیب، کمی تنوع در آن وجود دارد.

And also a bit later,

و همچنین کمی بعد،

'from her beacon hand blows worldwide welcome,

'از چراغ او دستش در سراسر جهان استقبال می کند،

and again cries she with silent lips'.

و او دوباره با لب های خاموش گریه می کند.

So that happens,

بنابراین این اتفاق می افتد،

gives some variety

به شعر تنوع می بخشد

to the poem.

.

OK. And again, there's the link if you'd like to read the article.

خوب. و دوباره، اگر مایل به خواندن مقاله هستید، لینک آن وجود دارد.

OK, so I hope that's been an interesting lesson for you on a poem.

خوب، پس امیدوارم که درس جالبی برای شما در مورد یک شعر بوده باشد.

And as I said, I've made other poetry videos.

و همانطور که گفتم کلیپ های شعر دیگری هم ساخته ام.

There's one on a Shakespeare sonnet, so that's also a 14-line poem.

یکی در غزل شکسپیر وجود دارد، بنابراین آن هم یک شعر 14 بیتی است.

There's a poem by Emily Dickinson,

شعری از امیلی دیکنسون وجود

which has been on for a while.

دارد که مدتی است در حال پخش است.

So you might like to have a look at that if you haven't already seen it.

بنابراین اگر قبلاً آن را ندیده اید، ممکن است دوست داشته باشید به آن نگاهی بیندازید.

There's one on a Japanese form of poetry called 'haiku'.

یکی از شعرهای ژاپنی به نام «هایکو» وجود دارد.

And then there's a sort of comic,

و سپس نوعی کمیک،

sort of children's one by Edward Lear called 'The Owl and the Pussycat'.

نوعی کمدی از ادوارد لیر به نام "جغد و گربه گربه" وجود دارد.

So you might just like to look at those.

بنابراین شما ممکن است دوست داشته باشید که به آنها نگاه کنید.

And also another couple of videos on a sort of poetic language,

و همچنین دو ویدیوی دیگر در مورد نوعی زبان شاعرانه،

which is about metaphors and similes in two different lessons as well,

که در مورد استعاره ها و تشبیهات در دو درس مختلف نیز هست،

if you're interested in having a look at those.

اگر علاقه مند به دیدن آن ها هستید.

OK, so I hope that's been a useful lesson.

خوب، پس امیدوارم که درس مفیدی بوده باشد.

And do subscribe to my channel if you haven't already.

و اگر قبلا عضو کانال من نشده اید، عضو شوید.

And there we are.

و ما آنجا هستیم.

Hope to see you again soon.

امیدواریم شما را به زودی ببینیم.

So, OK, bye for now. Bye.

خب، فعلا خداحافظ. خدا حافظ.