Interjections! Yay! Hmm? What are they?

Hi. This is Gill, here, at www.engvid.com, and today the lesson is about "Interjections".

سلام. این گیل است، اینجا، در www.engvid.com، و امروز درس در مورد "فراغ" است.

That's a very long word. What it really means is something quite short: Little expressions

این یک کلمه بسیار طولانی است. معنای واقعی آن چیزی کاملاً کوتاه است: عبارات کوچکی

that we make to express a particular feeling. Okay? And just to say thank you, someone on

که برای بیان یک احساس خاص بیان می کنیم. باشه؟ و فقط برای تشکر از شما، یک نفر در

our website at engVid, somebody... One of you suggested this topic, so thank you for

وب سایت ما به آدرس engVid، Somebody... یکی از شما این موضوع را پیشنهاد کرده است، بنابراین از

the suggestion. And here is the lesson. So, I hope you're watching, whoever it was. Right.

پیشنهاد شما متشکرم. و درس اینجاست. بنابراین، امیدوارم که شما تماشا کنید، هر کسی که بود. درست.

So interjections: A short word expressing a feeling. So, we'll just go through different

پس الفاظ: کلمه کوتاهی که بیانگر احساس است. بنابراین، ما فقط از طریق

groups of these.

گروه های مختلف از این ها می گذریم.

So, first one to start with is just: "Ha!" Usually, if you're surprised or something

بنابراین، اولین موردی که با آن شروع می شود فقط این است: "ها!" معمولاً اگر تعجب کرده اید یا چیزی

has amused you, if you think something is funny, you just say: "Ha!" Or you can say

شما را سرگرم کرده است، اگر فکر می کنید چیزی خنده دار است، فقط می گویید: "ها!" یا می توانید

it with a different tone of voice to sound a little bit sarcastic. So, if someone has

آن را با لحن متفاوتی بگویید تا کمی طعنه آمیز به نظر برسد. بنابراین، اگر کسی

said: "Oh, I had a really good job interview the other day. I think I'm going to get that job."

گفته باشد: "اوه، من یک روز دیگر یک مصاحبه شغلی واقعاً خوب داشتم. فکر می کنم آن شغل را پیدا کنم."

And you say: "Ha!" You know, so different body language, different tone of voice, it

و شما می گویید: "ها!" می دانید ، زبان بدن متفاوت، لحن متفاوت صدا،

can mean something slightly different. It's as if you're saying to that person:

می تواند معنای کمی متفاوت داشته باشد. انگار به آن شخص می گویید:

"Oh, you think you're going to get that job, do you? You're very confident. Mm."

"اوه، فکر می کنی به آن شغل خواهی رسید، نه؟ خیلی اعتماد به نفس داری.

But you can just use it in one little expression. "Ha!" and a sort of nod, and a certain look on your

اما شما فقط می توانید آن را در یک عبارت کوچک استفاده کنید. "ها!" و نوعی تکان دادن سر، و یک نگاه خاص در

face. So, body language goes with it, and tone of voice.

صورت شما. بنابراین، زبان بدن و لحن صدا با آن همراه است.

If you put an "a" in front of this "ha": "Aha!", "Aha!" So, if you say: "Aha!" that is like

اگر جلوی این «ها» یک «الف» بگذارید: «آها!»، «آها!» بنابراین، اگر بگویید: "آها!" این مثل این است که

saying: "Oh, you've said something really important, there." And: "Aha!" Well, that

بگوییم: "اوه، شما در آنجا چیز بسیار مهمی گفتید." و: "آها!" خب

is very true. Something like that. "Aha!"

این خیلی درسته یه چیزی شبیه اون. "آها!"

Similarly: "Oho!", "Oho!" also. Or if somebody says something that tells you something more

به طور مشابه: "اوه!"، "اوهو!" همچنین. یا اگر کسی چیزی بگوید که چیز بیشتری

about them maybe that they didn't really want you to know, like, oh okay, if your friend

در مورد او به شما بگوید، شاید واقعاً نمی‌خواست شما بدانید، مثلاً، اوه، خوب، اگر دوستتان

says: "Oh, I... I didn't get up on Sunday until 1 o'clock in the afternoon." And you

بگوید: "اوه، من... من تا یکشنبه بیدار نشدم . ساعت 1 بعد از ظهر." و شما

say: "Oho!" as if you're sort of imagining why that friend stayed in bed so long. You

می گویید: "اوه!" انگار دارید تصور می کنید که چرا آن دوست اینقدر در رختخواب مانده است. در آنجا می

can use your own imagination, there, but it's a sort of suggestive kind of expression. "Oho! Mm."

توانید از تخیل خود استفاده کنید، اما این نوعی بیان پیشنهادی است. "اوه! مام."

This one is rather different. It doesn't really belong with those three, but it's on the same

این یکی نسبتا متفاوت است. واقعاً به آن سه تعلق ندارد، اما در یک

line. If you say: "Wow!" There's a thing called "the wow factor", which is used often with

خط است. اگر بگویید: "وای!" چیزی به نام "عامل عجب" وجود دارد که اغلب با ویژگی استفاده می

property. If you're looking at somebody's house or somebody's flat or apartment, and

شود. اگر به خانه یا آپارتمان یا آپارتمان کسی نگاه

you walk in for the first time, and it's so nice and so impressive, you just look around

می کنید، و برای اولین بار وارد خانه می شوید، و بسیار زیبا و تاثیرگذار است، فقط به اطراف نگاه می کنید

and you say: "Wow!" And I once walked into a friend's flat, and they had a glass floor

و می گویید: "وای!" و من یک بار وارد آپارتمان یکی از دوستان شدم، و آنها یک کف شیشه ای داشتند

and you went into their main door, and you looked down and they had a basement area,

و شما به در اصلی آنها رفتید، و شما به پایین نگاه کردید و آنها یک زیرزمین داشتند،

a lower floor, and you walked in their front door, you looked down at the floor and it's

یک طبقه پایین تر، و شما در جلوی در آنها قدم زدید، شما به پایین نگاه کردید. کف و

made of glass that you can see through. And I just looked down, and to see their basement,

از شیشه ساخته شده است که می توانید از طریق آن ببینید. و من فقط به پایین نگاه کردم و زیرزمین آنها را

and I said: "Oh, wow! Well, that's amazing." So: "Wow!" is for surprise or when you're

دیدم و گفتم: "اوه، وای! خوب، این شگفت انگیز است." بنابراین: "وای!" برای غافلگیری یا زمانی است

feeling really impressed by something. And the wow factor is what estate agents talk

که واقعاً تحت تأثیر چیزی هستید. و عامل عجب چیزی است که مشاوران

about when they are trying to sell a property, they say: "This property really has the wow factor."

املاک وقتی قصد فروش ملک را دارند می گویند: "این ملک واقعا فاکتور واو را دارد."

So it's that kind of word. I think maybe this word appears in other languages

بنابراین این نوع کلمه است. من فکر می کنم شاید این کلمه در زبان های دیگر

in a similar meaning.

به معنای مشابه باشد.

But just to say that these expressions in English are not necessarily the same in other

اما فقط می توان گفت که این عبارات در انگلیسی لزوماً در سایر

languages. So, in your language, you may have different sounds, different vowel sounds,

زبان ها یکسان نیستند. بنابراین، در زبان خود، ممکن است صداهای مختلف، صداهای مصوت متفاوت

probably, for different things. Maybe in French, some... A French person might say: "Aha!"

، احتمالاً برای چیزهای مختلف داشته باشید. شاید به زبان فرانسه، برخی ... یک فرانسوی ممکن است بگوید: "آها!"

so different sort of nasal: "Aha!" Or: "Oh la la!" So, we... We don't go around, saying:

بینی بسیار متفاوت: "آها!" یا: "اوه لا لا!" پس ما... دور نمی زنیم، می گوییم

"Oh la la!" in... In this country very much, unless we're being a bit flamboyant. So, these

: اوه لا لا! در ... در این کشور بسیار زیاد است، مگر اینکه ما کمی پر زرق و برق باشیم. بنابراین، اینها

are specifically English or English speaking, either British, or American, Canadian, other

به طور خاص انگلیسی یا انگلیسی زبان هستند، یا بریتانیایی، یا آمریکایی، کانادایی، و سایر

English-speaking countries. They're... They're not necessarily the kind of expressions you

کشورهای انگلیسی زبان. آنها لزوماً از آن نوع عباراتی نیستند که شما

would use in your language, so, you have to learn them, really, if you want to sound like

در زبان خود استفاده می کنید، بنابراین، باید آنها را یاد بگیرید، واقعاً، اگر می خواهید شبیه

an... A good English-speaking person, it's good to learn these particular pronunciations.

یک ... یک فرد خوب انگلیسی زبان، این است که خوب است که این تلفظ های خاص را یاد بگیرید.

Okay, so let's move on to the next line. This one's a bit American, but we use this quite

خوب، پس بیایید به خط بعدی برویم. این یکی کمی آمریکایی است، اما ما اکنون بسیار از آن استفاده می

a lot now because we watch a lot of American films and so on. So, if you say: "Yay!" like

کنیم زیرا فیلم های آمریکایی و غیره زیادی تماشا می کنیم. بنابراین، اگر بگویید: "آه!" مانند

that: "Yay!" it's when you're really pleased that you have achieved something, or a friend

آن: "آه!" این زمانی است که شما واقعاً از اینکه به چیزی دست یافته اید خوشحال هستید یا دوستی

has achieved something, something really good has happened, and it's a way of sort of celebrating.

به چیزی رسیده است، یک اتفاق واقعاً خوب رخ داده است و این نوعی جشن گرفتن است.

"Oh, that's really good." You just say: "Yay!" like that. Or, if... A similar one: "Whey!"

"اوه، این واقعا خوب است." شما فقط می گویید: "آه!" مانند آن یا، اگر ... مشابه: "Whey!"

Similarly, same sort of meaning. And also: "Wa-hey!" which is a little bit longer. They

به طور مشابه، همان نوع معنی. و همچنین: "وای"! که کمی طولانی تر است

all suggest some sort of... That you're pleased about something, or excited about something.

همه آنها نوعی ... را پیشنهاد می کنند که شما از چیزی راضی هستید یا از چیزی هیجان زده هستید.

Okay.

باشه.

So, next line, you can say the word: "Well" in... In different ways. If you're not sure

بنابراین، در خط بعدی، می توانید کلمه: "خوب" را در ... به روش های مختلف بگویید. اگر مطمئن

what to say if someone asks you a question, you could say it like this: "Well..." And,

نیستید که اگر کسی از شما سوالی بپرسد چه بگویید، می توانید آن را اینگونه بگویید: "خب..." و،

you know, then you pause and you're trying to think what to say. Or, maybe if someone

می دانید، سپس مکث می کنید و سعی می کنید فکر کنید که چه بگویید. یا شاید اگر کسی

annoys you, if somebody does something bad, like they... They tread on your foot or something,

شما را اذیت کند، اگر کسی کار بدی انجام دهد، مثل آنها... پا می گذارند روی پای شما یا چیزی،

and then they just walk straight passed, and they don't say: "Sorry", they don't apologize,

و بعد مستقیم راه می روند و نمی گویند: "ببخشید"، نمی گویند. عذرخواهی کن،

they just walk straight on and say nothing, and so: "Well!" So, you say it like that:

آنها فقط مستقیم راه می روند و چیزی نمی گویند، و به این ترتیب: "خب!" بنابراین، شما آن را اینطور می گویید:

"Well! Ah! Dreadful! Well!" So, that's another way. Different ways of tone of voice, body

"خب! آه! وحشتناک! خوب!" بنابراین، این یک راه دیگر است. روش های مختلف لحن صدا،

language. It's just a sound that you make and the way you say it carries the meaning

زبان بدن. این فقط صدایی است که شما در می آورید و روشی که می گویید

in that particular situation. Okay.

در آن موقعیت خاص معنی را دارد. باشه.

So, okay... I just said: "Ok!" and that's the next word: "Ok!" So, you know the word:

پس باشه... فقط گفتم: باشه! و این کلمه بعدی است: "خوب!" بنابراین، شما این کلمه را می دانید:

"Ok!" Perhaps you use it in your language. Again, you could say it in different ways.

"خوب!" شاید شما از آن در زبان خود استفاده کنید. باز هم می توانید آن را به روش های مختلف بیان کنید.

So, if a friend suggests: "Shall we go to lunch now?" You can say: "Ok!" in a nice sort

بنابراین، اگر یکی از دوستان پیشنهاد کند: "حالا بریم ناهار؟" می توانید بگویید: "باشه!" به

of simple, happy way. Or if they say: "Oh, shall we go to lunch now?" And you say:

روشی ساده و شاد یا اگر بگویند: آخه حالا بریم ناهار؟ و می گویی:

"Mm, ok", as if you're not... You don't really want to go now,

"مم، باشه"، انگار که نیستی... تو واقعاً نمی خواهی بروی،

but because your friend wants to go, you will go with them, and you want...

اما چون دوستت می خواهد برود، تو با او می روی و می خواهی...

You're letting them know that you're not really

به آنها اطلاع می دهید که هنوز واقعاً

hungry yet, but: "Ok, ok, might as well go now." So, the way you say it makes the difference.

گرسنه نیستید، اما: "باشه، باشه، ممکن است همین الان بری." بنابراین، نحوه بیان آن تفاوت را ایجاد می کند.

Or if you walk into the room and you have some work to do, and there are other people

یا اگر وارد اتاق می شوید و کارهایی دارید که باید انجام دهید، و افراد دیگری

there and you want to say: "Right, let's get started now", you can say: "Ok!" And then

آنجا هستند و می خواهید بگویید: "درسته، بیایید همین الان شروع کنیم"، می توانید بگویید: "باشه!" و سپس

let's get started on this project. "Ok!" So, different ways of saying it.

اجازه دهید این پروژه را شروع کنیم. "خوب!" بنابراین، روش های مختلف بیان آن.

Some complete words, which you can say as interjections, you can say: "Great!",

برخی از کلمات کامل، که می‌توانید به‌عنوان فضول بگویید، می‌توانید بگویید: «عالی!»،

"Oh, great! The sun's shining." So, things like that if something positive is happening. "Brilliant!",

«اوه، عالی! خورشید می‌درخشد». بنابراین، اگر اتفاق مثبتی در حال رخ دادن باشد، چنین چیزهایی وجود دارد. "درخشان!"،

"Brilliant!" If someone shows you they've just baked a cake or something, and it looks

"درخشان!" اگر کسی به شما نشان دهد که تازه یک کیک یا چیز دیگری پخته است، و واقعاً زیبا به نظر می رسد

really nice and you want to be polite as well, you say: "Oh, brilliant! Brilliant!" So, again,

و شما هم می خواهید مودب باشید، می گویید: "اوه، عالی! بنابراین، باز

it depends how you say it. But they're both positive: "Great!", "Brilliant!"

هم بستگی به نحوه بیان آن دارد. اما هر دو مثبت هستند: "عالی!"، "درخشان!"

Okay, so now we'll have a look at some less positive examples. "Oh!" Well, that can be

خوب، پس اکنون به چند نمونه کمتر مثبت نگاه خواهیم کرد . "اوه!" خوب، این می تواند

either positive or negative, but just: "Oh!", "Oh! I didn't know he was here today." Or

مثبت یا منفی باشد، اما فقط: "اوه!"، "اوه! نمی دانستم او امروز اینجاست." یا

if something really bad has happened: "Oh!" So, again, different ways of saying it.

اگر واقعاً اتفاق بدی افتاده است: "اوه!" بنابراین، دوباره، روش های مختلف بیان آن.

"Oh dear!" is definitely a negative expression. "Oh dear!" So if something bad happens. If

"اوه عزیزم!" قطعا یک بیان منفی است "اوه عزیزم!" پس اگر اتفاق بدی بیفتد. اگر

you're wanting to sympathize with somebody, if a friend comes and says:

می خواهی با کسی همدردی کنی ، اگر دوستی بیاید و بگوید:

-"I've lost my purse with all my money in it."

-"کیفم را با تمام پولم گم کرده ام ."

-"Oh dear!" You can say it in a really sympathetic way.

-"اوه عزیزم!" شما می توانید آن را به شیوه ای واقعا دلسوزانه بگویید.

If the person who's trot on your foot earlier, instead of just saying: "Well!", you can say:

اگر شخصی که زودتر روی پای شما یورتمه می زند، به جای اینکه فقط بگوید: "خب!"، می توانید بگویید:

"Hey!" like that. What do you think you're doing? "Hey!" So, that is to sort of say to

"هی!" مانند آن فکر میکنی داری چیکار میکنی؟ "سلام!" بنابراین، به نوعی به

someone: "Just a minute. Aren't you going to say you're sorry for doing that?" Ah!

کسی بگویید: "فقط یک دقیقه. آیا قرار نیست بگویی که از انجام این کار متاسفم؟" آه!

And here: "Just a minute!", "Just a minute!" you can say that in quite a strong way.

و اینجا: "فقط یک دقیقه!"، "فقط یک دقیقه!" شما می توانید این را به روشی کاملاً قوی بگویید.

"Just a minute! Aren't you going to say you're sorry for treading on my toe?"

"فقط یک دقیقه! آیا نمی خواهی بگویی که از پا گذاشتن انگشت من متاسفم؟"

Ah, dear. So: "Just a minute!" Okay.

آه عزیزم بنابراین: "فقط یک دقیقه!" باشه.

In another lesson, I said: "Don't say 'what'", but you can in the right context. You can...

در درس دیگری گفتم: «چی» نگویید، اما در زمینه مناسب می توانید. می‌توانی...

It's not good to say it if you don't understand what somebody said, but you can say it if

اگر متوجه نشدی کسی چه گفته، گفتنش خوب نیست، اما اگر

something surprises you and you don't quite understand... If someone walks passed the

چیزی تو را شگفت‌زده کرد و کاملاً متوجه نشدی، می‌توانی آن را بگوییم... اگر کسی با لباس‌های عجیب از کنار

window in strange clothes, then you say: "What!", "What! What's that? What!",

پنجره رد شد، سپس می گویید: "چی!"، "چی! این چیست؟ چه!"،

"What's going on?" sort of idea. Okay.

"چه خبر است؟" نوعی ایده باشه.

If you're busy doing something and someone says something, and you're not really listening

اگر مشغول انجام کاری هستید و کسی چیزی می‌گوید، و واقعاً گوش

and you don't really want them to keep talking to you, because you're busy with something

نمی‌دهید و واقعاً نمی‌خواهید که او به صحبت کردن با شما ادامه دهد، زیرا مشغول کار

else, you can just say: "Mm? Mm?" And hopefully it will make them go away. You're saying:

دیگری هستید، فقط می‌توانید بگویید: «مم؟ مم؟" و امیدوارم که آنها را از بین ببرد. شما می گویید:

"Mm? What?" but you don't really want them to say it again, but you're just saying: "Mm?"

"مم؟ چی؟" اما شما واقعاً نمی خواهید دوباره آن را بگویند، اما فقط می گویید: "مم؟"

Or if you want to agree with somebody with this, you could say: "Mm. Mm." And it doesn't

یا اگر می‌خواهید با کسی موافق باشید، می‌توانید بگویید: «مم. و

show a lot of interest. It's sort of designed to put... Put them off, really, and make them

علاقه زیادی نشان نمی دهد. این به نوعی برای قرار دادن طراحی شده است ... آنها را به تعویق بیندازید، واقعاً، و آنها

go away because you're busy with something else. And similarly: "Hmm... Hmm..." also

را کنار بگذارید زیرا مشغول کار دیگری هستید. و به همین ترتیب: «هوم... هوم...» نیز

doesn't show a lot of interest. It's a little bit rude. You have to be quite careful how

علاقه چندانی نشان نمی دهد. کمی بی ادبی است. شما باید کاملا مراقب

you use these.

نحوه استفاده از آنها باشید.

If you... This is quite rude as well. If you go: "Shh!" you're make... You're telling someone

اگر شما ... این نیز بسیار بی ادبانه است. اگر رفتی: "شس!" تو ساخته ای... تو

to be quiet: "Shh!" and usually, people don't like you to do that, unless you do it in a

به یکی می گویی ساکت باش: "شس!" و معمولاً مردم دوست ندارند شما این کار را انجام دهید، مگر اینکه آن را به

polite way. "Shh, shh, shh, shh", like that. Or, this one, if you want to attract someone's

روشی مؤدبانه انجام دهید. «شَس، خَس، خَس، خَس»، مثل آن. یا این یکی اگه میخوای نظر کسی رو

attention, you can go: "Psst! Psst!" like that, and they look around, and: "Psst!" and

جلب کنی میتونی برو: "پسست! مثل آن و به اطراف نگاه می کنند و: «پسست!

you might do this to get them to come to you so you can say something quietly to them.

و ممکن است این کار را انجام دهید تا آنها را به سراغ شما بیاورند تا بتوانید به آرامی چیزی به آنها بگویید.

If you're... And again, the person who trot on my foot earlier, if I don't say: "Well!"

اگر هستی... و باز هم کسی که زودتر روی پایم یورتمه می‌کند، اگر نگویم: خب!

or "Hey! Just a minute", you could say: "Tut-tut!" It's just a "tut-tut-tut", tut. It says "Tut-tut!"

یا "هی! فقط یک دقیقه"، می توانید بگویید: "Tut-tut!" این فقط یک «توت توت» است، توت. می گوید: "Tut-tut!"

but really, all it is is a "t" sound that you make, two t's. "Tut-tut! Tut-tut!" with

اما در واقع، تمام آن صدای "t" است که شما می سازید، دو t. "توت توت! توت توت!" با

your tongue on the roof of your mouth. "Tut-tut! Tut-tut-tut!" when you're annoyed about something.

زبانت روی سقف دهانت " توت توت! وقتی از چیزی عصبانی هستید

It's very quiet, but they would probably hear it. So it's to show that you're annoyed about

خیلی ساکت است، اما احتمالاً آن را خواهند شنید. بنابراین برای این است که نشان دهید از

something that somebody has done.

کاری که کسی انجام داده است عصبانی هستید.

Okay, now if you're disgusted with something, you can say: "Ugh!", "Ugh!" The milk, the

خوب، حالا اگر از چیزی متنفر هستید، می توانید بگویید: "اوه!"، "اوه!" شیر،

milk has gone sour: "Ugh!" Horrible. "Ugh!" Or: "Yuk!", "Yuk!" It means the same. "Yuk!"

شیر ترش شده است: "اوه!" ناگوار. "اوه!" یا: "یوک!"، "یوک!" به همین معنی است. "یوک!"

with a "k" or a "ck": "Yuck!" Same pronunciation. Or even: "Eugh!", "Eugh!" E-u-g-h: "Eugh!"

با یک "k" یا "ck": "Yuck!" همان تلفظ. یا حتی: "اوف!"، "اوه!" E-u-g-h: "اوه!"

so you make a worse looking face with "Eugh!" Okay.

بنابراین با "Eugh!" باشه.

If you're relieved about something... If you were worried and stressed, but then suddenly

اگر از چیزی راحت شدی... اگر نگران بودی و استرس داشتی، اما ناگهان

everything is fine again, you can go: "Whew!", "Whew!" That's spelt like that, but it's more

دوباره همه چیز خوب شد، می‌توانی بروی: «وای!»، «وای!» که اینطور املا می شود، اما بیشتر

like: [Makes noise]. Or: "Phew!", "Phew!" It's the same thing. Sometimes people do that,

شبیه این است: [صدا می کند]. یا: "فو!"، "فو!" همین موضوع است. گاهی مردم این کار را می‌کنند،

as if they're wiping the sweat of their face: "Whew! Phew!" if they're relieved.

انگار دارند عرق صورتشان را پاک می‌کنند : «وای! اگر خیالشان راحت شد

This one: "Yikes!" is if something has happened surprising, or... But you're sort of relieved

این یکی: "بله!" این است که اگر اتفاقی افتاده باشد ، غافلگیرکننده است، یا... اما از این که خوب هستید، یک جورهایی هم راحت

as well that you're okay: "Yikes!"

هستید : "بله!"

And then finally: When people are speaking, sometimes they stop; they pause. They're not

و سرانجام: وقتی مردم در حال صحبت هستند، گاهی اوقات متوقف می شوند. مکث می کنند آنها مطمئن نیستند

sure what to say next, so they say: "Uh...", "Er...", "Um..." and that's what the dots

که بعداً چه بگویند، بنابراین می گویند: "اوه..."، "ار..."، "ام..." و نقطه

are for, that's the pausing afterwards. They're trying to think what to say. Okay.

ها برای همین هستند، مکث بعد از آن. آنها سعی می کنند فکر کنند چه بگویند. باشه.

So, I hope that is all helpful for you. There is a quiz on this on the website: www.engvid.com,

بنابراین، امیدوارم همه اینها برای شما مفید باشد. یک مسابقه در این مورد در وب سایت وجود دارد: www.engvid.com،

so please go there and take the quiz. And see you again next time.

پس لطفاً به آنجا بروید و در مسابقه شرکت کنید. و دفعه بعد دوباره میبینمت

Thanks for watching. Bye.

ممنون از ملاحظه تان. خدا حافظ.