Direct, Indirect Speech (Narration) - Reported Speech - English Grammar - with Exercises & Quiz

Hello, and welcome back.

سلام و خوش آمدید.

In this lesson, you will learn all about direct and indirect (or reported speech).

در این درس، همه چیز را در مورد گفتار مستقیم و غیر مستقیم (یا گزارش شده) خواهید آموخت.

We will look at converting the three main types of sentences: statements, questions,

ما به تبدیل سه نوع جملات اصلی خواهیم پرداخت: بیانیه ها، سؤالات

and requests, instructions or advice from direct to indirect speech.

و درخواست ها، دستورالعمل ها یا توصیه ها از گفتار مستقیم به غیر مستقیم.

There are lots of examples and exercises throughout the video for you to practice.

مثال‌ها و تمرین‌های زیادی در طول ویدیو برای تمرین وجود دارد.

And make sure the watch all the way to end, because there is a final quiz to test your

و مطمئن شوید که ساعت تا آخر تمام شود، زیرا یک آزمون نهایی برای آزمایش درک شما وجود دارد

understanding.

.

So, let’s get started.

بنابراین، بیایید شروع کنیم.

So, what do we mean by direct and indirect speech?

بنابراین، منظور ما از گفتار مستقیم و غیر مستقیم چیست؟

Well, these are two ways of saying what someone else said in the past.

خوب، این دو راه برای بیان آنچه که شخص دیگری در گذشته گفته است.

For example, last weekend, some friends and I were planning to go see a movie.

مثلا آخر هفته گذشته من و چند نفر از دوستان قصد داشتیم بریم فیلم ببینیم.

But, one friend, Ben, couldn’t join us.

اما، یکی از دوستان، بن، نتوانست به ما بپیوندد.

Ben said, “I have a dental appointment this evening.”

بن گفت: "امروز عصر نوبت دندانپزشکی دارم."

Meaning he had to go to the dentist, so he couldn’t come with us.

یعنی باید به دندانپزشکی می رفت، بنابراین نمی توانست با ما بیاید.

Now, here, I am repeating Ben’s words exactly or directly without making any changes.

اکنون، اینجا، من سخنان بن را دقیقاً یا مستقیماً بدون هیچ تغییری تکرار می کنم.

This is called direct speech.

به این گفتار مستقیم گفته می شود.

But, we don’t always repeat the other person’s words exactly because the words are not important;

اما، ما همیشه کلمات طرف مقابل را دقیقا تکرار نمی کنیم زیرا کلمات مهم نیستند.

the message is important.

پیام مهم است

So, we can say it like this instead: Ben said that he had a dental appointment that evening.

بنابراین، به جای آن می‌توانیم اینطور بگوییم: بن گفت که آن شب وقت دندانپزشکی داشته است.

This form is called indirect speech.

به این شکل گفتار غیر مستقیم می گویند.

It’s also called reported speech because like a news reporter, we are reporting that

به آن گفتار گزارش شده نیز می گویند، زیرا مانند یک گزارشگر خبری، سخنان آن

other person’s words.

شخص را گزارش می کنیم.

Now, I want you to notice a couple of differences between the direct and indirect sentences.

حالا می‌خواهم به چند تفاوت بین جملات مستقیم و غیرمستقیم توجه کنید.

When we write direct speech, we always put quotation marks around the original words.

وقتی گفتار مستقیم می نویسیم، همیشه اطراف کلمات اصلی علامت نقل قول می گذاریم.

This is to show that we are repeating the words exactly without any change.

این برای این است که نشان دهیم کلمات را دقیقاً بدون هیچ تغییری تکرار می کنیم.

But in indirect speech, we don’t use quotation marks.

اما در گفتار غیرمستقیم، ما از علامت نقل قول استفاده نمی کنیم.

The second point is the word “that”.

نکته دوم کلمه «آن» است.

This is used in indirect speech, but it is never used in direct speech.

این در گفتار غیر مستقیم استفاده می شود، اما هرگز در گفتار مستقیم استفاده نمی شود.

Now, in informal situations, we can often leave it out in reported speech like this:

اکنون، در موقعیت‌های غیررسمی، اغلب می‌توانیم آن را در سخنرانی گزارش‌شده به این شکل کنار بگذاریم:

Ben said he had a dental appointment that evening.

بن گفت که آن شب وقت دندان‌پزشکی داشته است.

Informally, that’s OK, but in formal situations, don’t leave out “that”.

به طور غیررسمی، این اشکالی ندارد، اما در موقعیت‌های رسمی، «آن» را کنار نگذارید.

These are the two basic differences.

این دو تفاوت اساسی است.

So, now let’s talk about how to convert a sentence from direct to indirect speech.

بنابراین، اکنون بیایید در مورد نحوه تبدیل یک جمله از گفتار مستقیم به غیر مستقیم صحبت کنیم.

There are three steps for doing this: Change the pronouns, Backshift the tense, and Change

سه مرحله برای انجام این کار وجود دارد: تغییر ضمایر، تغییر زمان به عقب و

the time and place expressions.

تغییر عبارات زمان و مکان.

In the example, you see that the pronoun “I” in direct speech has become “he” in the

در مثال می بینید که ضمیر «من» در گفتار مستقیم به «او» در

reported sentence.

جمله گزارش شده تبدیل شده است.

“He” refers to Ben.

"او" به بن اشاره دارد.

This is the first step.

. این اولین قدم است

Next, the tense has changed from “have” to “had”.

در مرحله بعد، زمان از "دارا" به "داشت" تغییر کرده است.

When Ben spoke, his words were in the present tense, but now, when we report those words,

وقتی بن صحبت می کرد، کلماتش به زمان حال بود، اما حالا که آن کلمات را گزارش می

we change them to the past tense.

کنیم، آنها را به زمان گذشته تغییر می دهیم.

This is called backshifting, that is, shifting the tense back to the past.

به این می گویند بک شیفت، یعنی برگرداندن زمان به گذشته.

And we also see that the word “this evening” (which is a time expression) has become “that

و همچنین می بینیم که کلمه «امروز» (که تعبیر زمانی است) به «آن

evening”.

شام» تبدیل شده است.

These are the three main changes that we make when converting a sentence from direct to

اینها سه تغییر اصلی هستند که هنگام تبدیل یک جمله از

indirect speech.

گفتار مستقیم به غیر مستقیم ایجاد می کنیم.

Alright, let’s now practice doing these steps with an exercise.

خوب، بیایید اکنون انجام این مراحل را با یک تمرین تمرین کنیم.

We’re going to go through fifteen sentences.

ما پانزده جمله را مرور می کنیم.

Here’s the first one: Sarah said, “I drink black coffee every morning.”

این اولین مورد است: سارا گفت: "من هر روز صبح قهوه سیاه می نوشم."

How would you change this to indirect speech?

چگونه این را به گفتار غیر مستقیم تغییر می دهید؟

Stop the video and think about it, then play the video again and continue.

ویدیو را متوقف کنید و در مورد آن فکر کنید، سپس ویدیو را دوباره پخش کنید و ادامه دهید.

The indirect speech sentence is Sarah said that she drank black coffee every morning.

جمله غیرمستقیم این است که سارا گفته است که هر روز صبح قهوه سیاه می نوشیده است.

“I” becomes “she” (that’s step number one: change the pronouns), “drink” (which

"من" به "او" می شود (این مرحله شماره یک است: ضمایر را تغییر دهید)، "نوشیدن" (

is in the present simple tense) becomes “drank” (past simple).

که در زمان حال ساده است) به "نوشید" (ماضی ساده).

This is the second step: backshift the tense.

این مرحله دوم است: زمان را به عقب برگردانید.

There are no time or place expressions here, so we don’t need step three.

در اینجا هیچ عبارات زمان یا مکان وجود ندارد، بنابراین ما به مرحله سوم نیاز نداریم.

OK, let’s move on to sentence number two: Naveen said, “I am learning to play the

خوب، بیایید به جمله شماره دو برویم: نوین گفت: "من در حال یادگیری نواختن

guitar.”

گیتار هستم."

How would you change this?

چگونه این را تغییر می دهید؟

Stop the video and try it.

ویدیو را متوقف کنید و آن را امتحان کنید.

Naveen said that he was learning to play the guitar.

نوین گفت که در حال یادگیری گیتار است.

“I” changes to “he”, “am learning” (present continuous tense) changes to was

"من" به "او" تغییر می کند، "در حال یادگیری هستم" (زمان حال استمراری) به

learning (past continuous).

یادگیری بود (ماضی استمراری).

Next sentence: “My son is graduating next week,” she said with great excitement.

جمله بعدی: "پسرم هفته آینده فارغ التحصیل می شود." او با هیجان زیادی گفت.

We see the reporting clause “she said with great excitement” at the end of the sentence.

ما بند گزارش "او با هیجان زیاد گفت" را در انتهای جمله می بینیم.

This is very common.

این بسیار رایج است.

So, how would you change this?

بنابراین، چگونه این را تغییر می دهید؟

When we change a sentence to indirect speech, we almost always put that reporting clause

وقتی جمله‌ای را به گفتار غیرمستقیم تغییر می‌دهیم، تقریباً همیشه آن بند گزارش را

at the beginning: She said with great excitement that…

در ابتدا قرار می‌دهیم: او با هیجان زیادی گفت که

The words “my son” become “her son” and we backshift the tense.

... کلمات «پسرم» تبدیل به «پسر او» می‌شوند و زمان را به عقب تغییر می‌دهیم.

So “my son is graduating” becomes “her son was graduating”, and “next week”

بنابراین «پسرم فارغ‌التحصیل می‌شود» به «پسرش فارغ‌التحصیل می‌شود» می‌شود و «هفته آینده

is a time expression.

» یک عبارت زمانی است.

We can either say “the next week” or “the following week”.

می توانیم بگوییم «هفته بعد» یا «هفته بعد».

So, She said with great excitement that her son was graduating the next week / the following

بنابراین، او با هیجان زیاد گفت که پسرش هفته بعد / هفته بعد فارغ التحصیل می

week.

شود.

Number four: “I quit my job a week ago,” he confessed to his wife.

شماره چهار: او به همسرش اعتراف کرد: «یک هفته پیش کارم را ترک کردم.

“Confessed” means that he admitted the truth to his wife.

«اعتراف» به این معناست که او حقیقت را نزد همسرش اعتراف کرد.

So, how do we change it?

بنابراین، چگونه آن را تغییر دهیم؟

He confessed to his wife that he had quit his job a week before.

او به همسرش اعتراف کرد که یک هفته قبل از کارش استعفا داده است.

Notice that in the direct quote, the verb is already in the past simple tense (quit).

توجه داشته باشید که در نقل قول مستقیم، فعل از قبل در زمان گذشته ساده (ترک) است.

When we backshift a past simple tense verb, it changes to the past perfect: “had quit”.

وقتی یک فعل زمان گذشته ساده را به عقب تغییر می‌دهیم، به گذشته کامل تغییر می‌کند: «تصرف شده بود».

And “ago” changes to “before” in indirect speech; that’s just a rule.

و «پیش» در گفتار غیرمستقیم به «قبل» تغییر می کند. این فقط یک قانون است

OK, next sentence: “Hema didn’t come to work yesterday,” the manager told me.

خوب، جمله بعدی: «هما دیروز سر کار نیامد» مدیر به من گفت.

Try to change it.

سعی کنید آن را تغییر دهید.

The answer is: The manager told me that Hema hadn’t come to work… “didn’t come”

پاسخ این است: مدیر به من گفت که هما سر کار نیامده است... «نیامدم

is a past simple negative which changes to “hadn’t come” (past perfect negative).

» یک منفی گذشته ساده است که به «نیامده» (نفی گذشته کامل) تغییر می کند.

Then we have “yesterday”, which becomes either “the previous day” or “the day

سپس «دیروز» را داریم که به «روز قبل» یا «روز

before” (both are correct).

قبل» تبدیل می‌شود (هر دو صحیح هستند).

So, The manager told me that Hema hadn’t come to work the previous day / the day before.

بنابراین، مدیر به من گفت که هما روز قبل / روز قبل سر کار نیامده بود.

Sentence number six is a little challenging: The kid told his parents, “I was watching

جمله شماره شش کمی چالش برانگیز است: بچه به والدینش گفت: "من داشتم تلویزیون تماشا می کردم

TV and the power went out.”

و برق قطع شد."

How would you change it?

چگونه آن را تغییر می دهید؟

The kid told his parents that he had been watching TV and the power had gone out. “was

بچه به والدینش گفت که در حال تماشای تلویزیون بوده و برق قطع شده است. "

watching” is a past continuous verb; it gets backshifted to a past perfect continuous

waing watching" یک فعل گذشته استمراری است. به یک فعل ماضی کامل استمراری به عقب منتقل می شود

verb: “had been watching”.

: "was been watching".

And “the power went out” is past simple; it becomes “the power had gone out”.

و «برق قطع شد» بسیار ساده است. این می شود "برق قطع شده بود".

Next one: “I have seen the movie three times already,” I explained.

مورد بعدی: "من قبلاً سه بار فیلم را دیده ام."

Answer: I explained that I had seen the movie three times already.

پاسخ: توضیح دادم که فیلم را سه بار دیده بودم.

“Have seen” becomes “had seen”.

«دیده» تبدیل به «دیده شده بود».

So, this means that if you have a present perfect verb, it changes to the past perfect

بنابراین، این بدان معنی است که اگر یک فعل حال کامل دارید، وقتی آن را به عقب تغییر می‌دهید، به گذشته کامل

when you backshift it.

تغییر می‌کند.

So, what about this sentence: “We have been waiting for over two hours,” they complained.

پس در مورد این جمله چه می شود: "بیش از دو ساعت است که منتظریم" آنها شکایت کردند.

They complained that they had been waiting for over two hours.

آنها شکایت کردند که بیش از دو ساعت منتظر مانده اند.

“Have been waiting” is a present perfect continuous verb; it gets backshifted to “had

“Have been wait” یک فعل فعلی کامل استمراری است. به حالت "

been waiting” (past perfect continuous).

در انتظار" (گذشته کامل استمراری) به عقب تغییر می کند.

Number nine: “I will pick you up at the airport tomorrow,” he promised.

شماره نه: "فردا تو را در فرودگاه می برم."

He promised that he would pick me up at the airport the next / following day.

او قول داد که فردا / روز بعد مرا در فرودگاه خواهد برد.

Here, we see that the modal verb “will” has been changed to its past form “would”,

در اینجا می بینیم که فعل "will" به صورت گذشته "wild" تغییر کرده

and “tomorrow” has become the next day or the following day (both mean the same thing).

و "tomorrow" به روز بعد یا روز بعد تبدیل شده است (هر دو به یک معنی هستند).

Now, with the verb “promise”, you can also make the sentence like this: He promised

حالا با فعل «قول» هم می‌توانید جمله را این‌طور بسازید: او قول

to pick me up at the airport the following day.

داد فردا مرا در فرودگاه بیاورد.

This is a special use of the verb “promise”: using to + an infinitive verb.

این یک کاربرد ویژه از فعل "promise" است: استفاده از to + یک فعل مصدر.

That’s also correct.

این هم درسته

OK, number ten: “I would like to buy this necklace,” she told the shop assistant.

خوب، شماره ده: "من می خواهم این گردنبند را بخرم." او به فروشنده گفت.

Here, the modal verb “would” is used.

در اینجا از فعل معین "would" استفاده می شود.

This is already a past form and there’s no way to backshift it (there’s no past

این قبلاً یک شکل گذشته است و راهی برای تغییر آن به عقب وجود ندارد (

perfect for modal verbs), so we just say: She told the shop assistant that she would

ماضی کاملی برای افعال معین وجود ندارد)، بنابراین ما فقط می گوییم: او به فروشنده گفت که می خواهد

like to buy the/that necklace.

گردنبند/آن را بخرد.

We can change “this necklace” to “the necklace” or “that necklace” (both are

ما می توانیم "این گردنبند" را به "گردنبند" یا "آن گردنبند" تغییر دهیم (هر دو

OK).

مشکلی ندارند).

Next sentence: The girl said, “My brother and I are going to have pizza tonight.”

جمله بعدی: دختر گفت: من و برادرم امشب می‌خواهیم پیتزا بخوریم.

This one’s a little tricky.

این یکی کمی مشکل است

We start with The girl said that…

شروع می کنیم با دختر گفت که…

And then we have My brother and I.

و سپس من و برادرم را داریم.

This becomes “She and her brother”.

این می شود «او و برادرش».

Only with “I”, we put the other person first – “My brother and I”, “My friend

فقط با «من»، طرف مقابل را اول می‌گذاریم – «من و برادرم»، «دوستم

and I”, “John and I” etc.

و من»، «جان و من» و غیره.

But with other pronouns, we put the pronoun first – “She and her brother”.

اما با ضمایر دیگر، ضمیر را اول می‌گذاریم - «او و برادرش». ".

“Are going to” becomes “were going to”.

"آیا رفتن به" تبدیل به "بودند".

Now, if we had “am” or “is going to”, we would change that to “was going to”.

حال، اگر «am» یا «میزان است» را داشتیم، آن را به «What going to» تغییر می‌دادیم.

But here, we have “are” and that becomes “were”.

اما در اینجا، " هستند" را داریم و آن "بود" می شود.

“Tonight” becomes “that night”.

"امشب" تبدیل به "آن شب" می شود.

So, The girl said that she and her brother were going to have pizza that night.

بنابراین، دختر گفت که او و برادرش قرار است آن شب پیتزا بخورند.

Next one: “I can speak four languages,” Chad boasted.

چاد با افتخار گفت: "من می توانم به چهار زبان صحبت کنم."

“Boast” means to brag or talk proudly about yourself.

"فخر کردن" به معنای لاف زدن یا صحبت با افتخار در مورد خود است.

Try to change this.

سعی کنید این را تغییر دهید.

The indirect speech sentence is Chad boasted that he could speak four languages.

جمله گفتاری غیرمستقیم این است که چاد افتخار می کند که می تواند به چهار زبان صحبت کند.

Notice that “can” has become “could”.

توجه داشته باشید که "می تواند" به "می تواند" تبدیل شده است.

Sentence number thirteen: Shannon said, “We may go to Japan on vacation.”

جمله شماره سیزده: شانون گفت: "ممکن است برای تعطیلات به ژاپن برویم."

The answer: Shannon said that they might go to Japan on vacation.

پاسخ: شانون گفت که ممکن است برای تعطیلات به ژاپن بروند.

“We” has become “They”.

«ما» به «آنها» تبدیل شده است.

“May” has changed to “might” because that’s the past form.

«مه» به «ممکن است» تغییر کرده است زیرا این شکل گذشته است.

Next sentence: His driving instructor told him, “You must obey traffic laws.”

جمله بعدی: مربی رانندگی به او گفت: "باید قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت کنی."

The answer: His driving instructor told him that he must obey/he had to obey traffic laws.

پاسخ: مربی رانندگی به او گفته که باید از قوانین راهنمایی و رانندگی تبعیت کند.

“Must” can either stay the same or you can say “had to”.

"باید" می تواند ثابت بماند یا می توانید بگویید "باید".

But, if you have “mustn’t” in the sentence, then you have to say “mustn’t”.

اما، اگر در جمله "mustn't" دارید، باید بگویید "mustn't".

For example: The police officer said, “You mustn’t park here.”

به عنوان مثال: افسر پلیس گفت: "شما نباید اینجا پارک کنید."

The reported sentence is The police officer said that I mustn’t park there.

جمله گزارش شده این است که افسر پلیس گفت من نباید آنجا پارک کنم.

So, “mustn’t” stays as “mustn’t”.

بنابراین، "نباید" به عنوان "نباید" باقی می ماند.

Alright, here’s the last sentence in this exercise: Her father said, “You should take

بسیار خوب، این آخرین جمله در این تمرین است: پدرش گفت: "باید

your studies more seriously.”

درس هایت را جدی تر بگیری."

Answer: Her father said that she should take her studies more seriously.

پاسخ: پدرش گفته است که باید درس را جدی تر بگیرد.

“Should” is already the past tense of “shall”, so we leave it unchanged.

"باید" از قبل زمان گذشته "باید" است، بنابراین آن را بدون تغییر رها می کنیم.

This is true of all the past tense modals – we saw “would” before; similarly,

این در مورد تمام مودهای زمان گذشته صدق می کند - قبلاً «wild» را دیدیم. به طور مشابه،

we don’t backshift “could” or “might”.

ما "می تواند" یا "ممکن است" را به عقب تغییر نمی دهیم.

We leave them as they are.

ما آنها را همان طور که هستند رها می کنیم.

Now, before we move on, I want to point out a couple of things: first, about backshifting

اکنون، قبل از اینکه به ادامه مطلب برویم، می‌خواهم به چند نکته اشاره کنم: اول، در مورد تغییر

tenses.

زمان‌ها.

In some situations, when we go from direct to indirect speech, we don’t backshift the

در برخی موقعیت‌ها، وقتی از گفتار مستقیم به غیر مستقیم می‌رویم، زمان را به عقب تغییر نمی‌دهیم

tense.

.

For example, let’s say that at the workplace, I ask a colleague of mine, Tanya, to help

برای مثال، فرض کنید در محل کار، از یکی از همکارانم، تانیا، می

me with something.

خواهم که در موردی به من کمک کند.

But, Tanya says, “I can’t help you, sorry.

اما، تانیا می‌گوید: «نمی‌توانم کمکت کنم، متاسفم.

I have a lot of work to do.”

من کارهای زیادی برای انجام دادن دارم.»

If I want to convey this message to someone else IMMEDIATELY, then I might say Tanya says

اگر بخواهم فوراً این پیام را به شخص دیگری برسانم، ممکن است بگویم تانیا می گوید

she can’t help me because she has a lot of work to do.

نمی تواند به من کمک کند زیرا کارهای زیادی برای انجام دادن دارد.

Notice that the reporting verb is in the present tense: “says”, and the other verbs in

توجه داشته باشید که فعل گزارش در زمان حال است: «می‌گوید» و سایر

the sentence also stay in the present: “can’t help” and “has”.

افعال جمله نیز در زمان حال می‌مانند: «can’t help» و «has».

This is because I am reporting her words immediately.

این به این دلیل است که من بلافاصله صحبت های او را گزارش می کنم.

There’s not much time delay, so backshifting is not all that important.

تأخیر زمانی زیادی وجود ندارد، بنابراین جابجایی معکوس چندان مهم نیست.

We also see this form in the news a lot when current events are being reported.

این شکل را نیز در زمان گزارش رویدادهای جاری در اخبار زیاد می بینیم.

These are both indirect speech sentences: The retail chain has announced that it will

اینها هر دو جملات گفتاری غیرمستقیم هستند: زنجیره خرده فروشی اعلام کرده است که

open two more stores next month.

در ماه آینده دو فروشگاه دیگر افتتاح خواهد کرد.

The police chief said that the investigation is still ongoing.

فرمانده پولیس گفت: تحقیقات همچنان ادامه دارد.

In sentence number two, the reporting verb is “has announced” (a present perfect

در جمله شماره دو، فعل گزارش «اعلام کرده است» (شکل فعلی کامل

form), and in number three, the reporting verb is “said” (past simple) – maybe

) و در شماره سه، فعل گزارش «گفت» (ماضی ساده) است – شاید

the police chief said these words in a recent interview.

رئیس پلیس این کلمات را اخیراً در مصاحبه ای گفته است.

But in both sentences, there’s no backshifting of the tense in reported speech because the

اما در هر دو جمله، تغییر زمان در گفتار گزارش شده وجود ندارد زیرا

news is recent.

اخبار اخیر است.

Also, in the second sentence, we see the time expression “next month” has not been changed

همچنین در جمله دوم می بینیم که عبارت زمانی «ماه آینده» به «ماه

to “the next” or “the following month”.

بعد» یا «ماه بعد» تغییر نکرده است.

That’s because next month is still in the future for us when we report this.

این به این دلیل است که وقتی این موضوع را گزارش می کنیم، ماه آینده هنوز برای ما در آینده است.

So, this is the first point.

بنابراین، این اولین نکته است.

The next point is about the verbs “say” and “tell”.

نکته بعدی در مورد افعال «گفتن» و «گفتن» است.

You may have noticed in some of the previous examples that “tell” is followed by a

ممکن است در برخی از مثال‌های قبلی متوجه شده باشید که «بگو» توسط یک شخص دنبال می‌شود

person (like “me”, “him”, “her” etc.).

(مانند «من»، «او»، «او» و غیره).

I have a few sentences here from the last exercise.

من اینجا چند جمله از آخرین تمرین دارم.

The first one says, The manager told me.

اولی می گوید: مدیر به من گفت.

In the second, She told the shop assistant, and in the third, The kid told his parents.

در دومی به شاگرد مغازه گفت و در سومی بچه به والدینش گفت.

Grammatically, this person is called an indirect object.

از نظر دستوری به این شخص مفعول غیرمستقیم می گویند.

The rule is that the verb “tell” must take an indirect object (that is, some person).

قاعده این است که فعل "گفتن" باید یک مفعول غیرمستقیم (یعنی فلان شخص) بگیرد.

So, if you remove that indirect object, it’s grammatically incorrect.

بنابراین، اگر آن شی غیر مستقیم را حذف کنید، از نظر گرامری نادرست است.

Now, the verb “say” is the opposite of this.

حال، فعل «گفتن» مقابل این است.

“Say” must not take an indirect object.

«بگو» نباید مفعول غیرمستقیم بگیرد.

In all of these examples, we CAN use “say”, but then we have to remove the indirect object.

در تمام این مثال‌ها، می‌توانیم از "say" استفاده کنیم، اما پس از آن باید شی غیر مستقیم را حذف کنیم.

In fact, many English learners make the common mistake of putting an indirect object after

در واقع، بسیاری از زبان آموزان انگلیسی اشتباه رایجی را مرتکب می شوند که یک شی غیرمستقیم را بعد از

“say” (like “said me” or “said him); that’s wrong, and you should avoid it.

“say” قرار می دهند (مانند “said me” یا “said him). این اشتباه است و باید از آن اجتناب کنید.

In some situations, you might see this form: The manager said to me, She said to the shop

در برخی مواقع ممکن است این شکل را ببینید: مدیر به من گفت، او به

assistant, The kid said to his parents, etc.

فروشنده گفت، بچه به پدر و مادرش گفت، و غیره

This is grammatically correct, but it’s not very common.

.

I’m showing it to you so that you are aware of it.

من آن را به شما نشان می دهم تا از آن آگاه شوید.

But if you need to include an indirect object, use “tell”.

اما اگر نیاز به اضافه کردن یک شی غیر مستقیم دارید، از "گفتن" استفاده کنید.

If you don’t need an indirect object, use “say”.

اگر به یک شی غیر مستقیم نیاز ندارید، از "say" استفاده کنید.

Alright, let’s now move on and talk about changing questions from direct to indirect

خوب، حالا بیایید ادامه دهیم و در مورد تغییر سؤالات از گفتار مستقیم به غیر مستقیم

speech.

صحبت کنیم.

Here’s an example: “What do you want?”, she asked me.

این یک مثال است: او از من پرسید: "چه می خواهی؟"

That’s the direct speech question.

این سوال سخنرانی مستقیم است.

In indirect or reported speech, this becomes She asked me what I wanted.

در سخنرانی غیرمستقیم یا گزارش شده، این می شود که او از من پرسید که من چه می خواهم.

The first thing to notice here is that we’ve used the reporting verb “ask” and not

اولین چیزی که در اینجا به آن توجه می شود این است که ما از فعل گزارش "پرسیدن" استفاده کرده ایم و نه

“say” or “tell”.

"گفتن" یا "گفتن".

Second, just like in statements, we have changed the pronoun from “you” to “I”, and

دوم، درست مانند عبارات، ضمیر را از «تو» به «من» تغییر

we’ve backshifted the tense: “want” has become “wanted”.

داده‌ایم و زمان را به عقب تغییر داده‌ایم: «خواستن» به «خواسته» تبدیل شده است.

This sentence has no time or place expressions, but if there are any in a question, then we

این جمله عبارات زمانی یا مکانی ندارد، اما اگر در سوالی وجود داشت،

change those too.

آن‌ها را نیز تغییر می‌دهیم.

But there is another important change we’ve made here: the word order.

اما تغییر مهم دیگری که در اینجا ایجاد کرده ایم وجود دارد: ترتیب کلمات.

When going from direct to indirect speech, we’ve kept the question word “what”,

هنگام رفتن از گفتار مستقیم به غیرمستقیم، کلمه سؤالی «چه» را نگه داشته ایم،

but we’ve removed the auxiliary verb “do”.

اما فعل کمکی «do» را حذف کرده ایم.

Then, “you” becomes “I”, and “want” becomes “wanted”.

سپس «تو» به «من» و «خواستن» به «خواسته» تبدیل می‌شود.

So, what we have here is not a question form, but a statement: “I wanted” – this has

بنابراین، آنچه ما در اینجا داریم یک فرم سوال نیست، بلکه یک عبارت است: "من می خواستم" -

the same word order as a past simple tense statement.

این همان ترتیب کلمات یک عبارت زمان گذشته است.

And for that reason, we don’t put a question mark at the end of a reported question.

و به همین دلیل، در انتهای یک سوال گزارش شده علامت سوال قرار نمی دهیم.

Notice that there is only a period or full stop at the end.

توجه داشته باشید که در پایان فقط یک نقطه یا نقطه وجود دارد.

If you put a question mark after an indirect question, that’s wrong.

اگر بعد از یک سوال غیرمستقیم علامت سوال بگذارید، اشتباه است.

OK, next example: He asked, “Where did Salman go yesterday?”

خوب، مثال بعدی: او پرسید: "سلمان دیروز کجا رفت؟"

Let’s convert this: We keep the question word “where”.

بیایید این را تبدیل کنیم: کلمه سوال "where" را نگه می داریم.

So, He asked where…

بنابراین، او پرسید که کجا...

Now, the direct speech question is in the past simple tense.

اکنون، سؤال گفتار مستقیم در زمان گذشته ساده است.

This needs to get backshifted to the past perfect, and we need to put it in statement

این باید به گذشته کامل تغییر کند، و ما باید آن را در فرم بیانیه قرار دهیم

form.

.

So, He asked where Salman had gone the day before / the previous day.

پس پرسید که سلمان روز قبل / روز قبل کجا رفته بود؟

Both are OK.

هر دو اوکی هستند.

I’d like you to notice something with the verb “ask”.

من می خواهم به چیزی با فعل "پرسیدن" توجه کنید.

In the first example, we saw “She asked me”, and in this example, just “He asked”

در مثال اول، «او از من پرسید» و در این مثال فقط «او پرسید» را دیدیم

with no object.

که هیچ شیئی نداشت.

Both of these are correct because the verb “ask” can be used with or without an object.

هر دوی اینها صحیح هستند زیرا فعل "پرسیدن" را می توان با مفعول یا بدون مفعول استفاده کرد.

Just keep that in mind.

فقط در نظر داشته باشید که.

Alright, here’s one more question, but you’ll notice that there’s something different

خوب، اینجا یک سوال دیگر وجود دارد، اما متوجه خواهید شد که چیز متفاوتی

about it: “Do you like coffee?” she asked.

در مورد آن وجود دارد: "آیا قهوه دوست داری؟" او پرسید.

What’s different?

چه فرقی دارد؟

Well, there’s no question word like “what”, “where”, “why” etc.

خوب، هیچ کلمه سوالی مانند "چی"، "کجا"، "چرا" و غیره وجود ندارد.

So, this is a yes/no question.

بنابراین، این یک سوال بله/نه است.

How do we change this to reported speech?

چگونه این را به گفتار گزارش شده تغییر دهیم؟

The process is almost the same.

روند تقریباً یکسان است.

We start with the reporting verb: She asked…

با فعل گزارش شروع می کنیم: She ask...

And now, because we don’t have a question word, we use either “if” or “whether”.

و حالا چون کلمه سوالی نداریم، از «اگر» یا «آیا» استفاده می کنیم.

I’m going to use “if” here.

من در اینجا از "if" استفاده می کنم.

And then, we just put the rest of the sentence in the form of a statement, and we backshift

و سپس، ما فقط بقیه جمله را در قالب یک بیانیه قرار می

the tense: She asked if I liked coffee.

دهیم و زمان را به عقب تغییر می دهیم: او پرسید آیا من قهوه را دوست دارم.

Again, no question mark.

باز هم بدون علامت سوال

OK, let’s do an exercise now to practice changing questions from direct to indirect

خوب، بیایید اکنون تمرینی را برای تمرین تغییر سؤالات از گفتار مستقیم به غیر مستقیم انجام دهیم

speech.

.

We will go through nine sentences; here’s the first one: He asked her, “Why is the

ما نه جمله را مرور خواهیم کرد. این اولین مورد است: او از او پرسید: "چرا

baby crying?”

بچه گریه می کند؟"

How would you change this to indirect speech?

چگونه این را به گفتار غیر مستقیم تغییر می دهید؟

First, He asked her why…

اول، او از او پرسید که چرا...

Now, we need to convert the question into a statement form.

حالا، ما باید سوال را به فرم بیانیه تبدیل کنیم.

It’s in the present continuous tense, so we backshift that to a past continuous statement.

این در زمان حال استمراری است، بنابراین ما آن را به یک عبارت گذشته استمراری تغییر می دهیم.

So, He asked her why the baby was crying.

بنابراین، او از او پرسید که چرا کودک گریه می کند.

The baby was crying is a past continuous tense statement.

کودک گریه می کرد یک جمله گذشته استمراری است.

Number two: “Does this hotel have a swimming pool?” the guests inquired.

شماره دو: «این هتل استخر هم دارد؟» مهمانان پرسیدند.

Try to change it.

سعی کنید آن را تغییر دهید.

This is a yes/no question, so we need “if” or “whether”.

این یک سوال بله/خیر است، بنابراین ما به "اگر" یا "آیا" نیاز داریم.

I’ll use whether this time: The guests inquired whether…

من از این بار استفاده خواهم کرد: مهمانان پرسیدند که آیا...

And now the question which is in the present simple tense needs to be backshifted to the

و اکنون سؤالی که در زمان حال ساده است باید به

past simple: The guests inquired whether the hotel had a swimming pool.

گذشته ساده منتقل شود: مهمانان پرسیدند که آیا هتل استخر شنا دارد یا خیر.

You could also say “that hotel” instead of “the hotel”.

همچنین می توانید به جای «هتل» بگویید «آن هتل».

Alright next one: “Who has eaten all the cookies?” asked Rick’s mother.

خوب بعدی: "چه کسی تمام کلوچه ها را خورده است؟" از مادر ریک پرسید.

The reported question is Rick’s mother asked who had eaten all the cookies.

سوال گزارش شده این است که از مادر ریک پرسیده شده است که تمام کلوچه ها را خورده است.

Next sentence: “Are they leaving tomorrow morning?”

جمله بعدی: "آیا فردا صبح می روند؟"

Shivani asked.

شیوانی پرسید.

It changes to Shivani asked if they were leaving the next morning / the following morning.

تغییر به شیوانی پرسید که آیا آنها صبح روز بعد / صبح روز بعد می روند.

In the place of “if”, you can use “whether” if you want.

در صورت تمایل می توانید در جای «اگر» از «آیا» استفاده کنید.

Number five: He asked, “How long should I boil an egg?”

شماره پنج: پرسید: «تا کی باید یک تخم مرغ را بجوشانم؟»

The reported question is He asked how long he should boil an egg.

سوال گزارش شده این است که او از او پرسیده است که چقدر باید یک تخم مرغ را بجوشاند؟

Remember: “should” does not backshift.

به یاد داشته باشید: "باید" به عقب تغییر نمی کند.

Next question: Colton asked me, “Have you received the package?”

سوال بعدی: کولتون از من پرسید، "آیا بسته را دریافت کرده ای؟"

Now, I’m a little tired of using the verb “ask”, so I’m going to use a different

اکنون، از استفاده از فعل «پرسیدن» کمی خسته شده‌ام، بنابراین از

question-report verb: Colton wanted to know if I had received the package.

فعل گزارش سؤال دیگری استفاده می‌کنم: کولتون می‌خواست بداند آیا بسته را دریافت کرده‌ام.

So, instead of “asked”, I’ve said “wanted to know”.

بنابراین، به جای «پرسیده»، گفتم «می‌خواهم بدانم».

Then, there’s “if” because this is a yes/no question.

سپس، "اگر" وجود دارد زیرا این یک سوال بله / خیر است.

And the present perfect question in direct speech gets backshifted to a past perfect

و سؤال فعلی کامل در گفتار مستقیم به یک بیانیه زمان گذشته کامل تغییر

tense statement.

می کند.

OK, next one: “When will your sister get here?” she asked her husband.

خوب، مورد بعدی: "خواهرت کی به اینجا می رسد؟" از شوهرش پرسید

She asked her husband when his sister would get there.

او از شوهرش پرسید که خواهرش کی به آنجا می رسد؟

Number eight: “Why didn’t you attend the meeting?”

شماره هشت: «چرا در جلسه شرکت نکردی؟»

my boss questioned.

رئیسم سوال کرد

My boss questioned why I hadn’t attended the meeting.

رئیسم پرسید که چرا در جلسه شرکت نکرده ام.

The question in direct speech here is a negative form.

سؤال در گفتار مستقیم در اینجا شکل منفی است.

We backshift it to a past perfect negative statement.

ما آن را به یک بیانیه منفی گذشته کامل تغییر می دهیم.

And the last one: “Didn’t Nicole tell you we were coming today?” he asked.

و آخری: «نیکول بهت نگفت که امروز میایم؟» او درخواست کرد.

He asked whether Nicole hadn’t told us that they were coming that day.

او پرسید که آیا نیکول به ما نگفته است که آن روز می آیند؟

OK, let’s move on to the next topic now: reporting requests, instructions, and advice.

خوب، بیایید اکنون به موضوع بعدی برویم: گزارش درخواست ها، دستورالعمل ها و توصیه ها.

When people make a polite request, they often phrase it in the form of a yes/no question.

وقتی مردم درخواست مؤدبانه ای می کنند، اغلب آن را به صورت سوال بله/خیر بیان می کنند.

For example: Arjun asked me, “Can you lend me $200?”

به عنوان مثال: آرجون از من پرسید: "می‌توانی 200 دلار به من قرض بدهی؟"

This is a request for a loan.

این یک درخواست وام است.

You can report it just like a yes/no question: Arjun asked me if I could lend him $200.

شما می توانید آن را درست مانند یک سوال بله/خیر گزارش کنید: آرجون از من پرسید که آیا می توانم به او 200 دلار قرض بدهم.

This is correct, but there’s another way to do it.

این درست است، اما راه دیگری برای انجام آن وجود دارد.

We can say: Arjun asked me to lend him $200.

می توان گفت: آرجون از من خواست 200 دلار به او قرض بدهم.

The structure of this sentence is the verb ask + an object; object is a grammatical term;

ساختار این جمله فعل ask + an مفعول است. شی یک اصطلاح دستوری است.

what we mean here is a person (like “asked me” in this sentence) + a to-infinitive

منظور ما در اینجا یک شخص است (مثل "از من در این جمله") + یک

verb, that is, the preposition “to” + a verb in its base form (like “to lend”).

فعل به مصدر، یعنی حرف اضافه "به" + یک فعل در شکل پایه آن (مانند "قرض دادن").

Here’s the next example: “Turn off the TV!” his mother told him.

مثال بعدی این است: "تلویزیون را خاموش کن!" مادرش به او گفت

Obviously, this is not a polite request; it’s an instruction (in fact, it’s a command).

بدیهی است که این یک درخواست مودبانه نیست. این یک دستورالعمل است (در واقع یک دستور است).

So, instead of the verb “ask”, we’re going to use the stronger verb “tell”:

بنابراین، به‌جای فعل «پرسیدن»، از فعل قوی‌تر «گفتن» استفاده می‌کنیم:

His mother told him to turn off the TV.

مادرش به او گفت تلویزیون را خاموش کند.

So, the guideline here is use “ask” for requests and “tell” for instructions,

بنابراین، دستورالعمل در اینجا استفاده از "پرسیدن" برای درخواست ها و "گفتن" برای دستورالعمل ها

orders, or commands.

، دستورات یا دستورات است.

If a request or command is negative, you just add “not” before “to”: “Don’t

اگر یک درخواست یا فرمان منفی است، فقط "not" را قبل از "to" اضافه کنید: "

feed the animals,” the zookeeper told us.

به حیوانات غذا ندهید"، نگهبان باغ وحش به ما گفت.

We change this to indirect speech like this: The zookeeper told us not to feed the animals.

ما این را به گفتار غیرمستقیم مانند این تغییر می دهیم: نگهبان باغ وحش به ما گفت به حیوانات غذا ندهیم.

This next example, which we saw in a previous exercise, expresses advice: Her father said,

این مثال بعدی که در تمرین قبلی دیدیم، توصیه‌ای را بیان می‌کند: پدرش گفت:

“You should take your studies more seriously.”

"باید درس‌هایت را جدی‌تر بگیری."

If you remember from the exercise, we can convert this to indirect speech as Her father

اگر از تمرین یادتان باشد، می‌توانیم این را به گفتار غیرمستقیم تبدیل کنیم، همانطور که پدرش

said that she should take her studies more seriously.

گفته بود باید درس‌هایش را جدی‌تر بگیرد.

But since her father is giving her advice, we can use the verb “advise”: Her father

اما از آنجایی که پدرش او را نصیحت می کند، می توانیم از فعل نصیحت کردن استفاده کنیم: پدرش

advised her to take her studies more seriously.

به او توصیه کرد که درسش را جدی تر بگیرد.

Simple.

ساده.

Alright, it’s time for another exercise to practice all of this.

خوب، وقت آن است که تمرین دیگری برای تمرین همه اینها انجام شود.

I have six sentences for you this time.

این بار شش جمله برای شما دارم.

Some of these sentences are requests, others are instructions or commands, and some express

برخی از این جملات درخواست، برخی دیگر دستور یا دستور و برخی بیانگر

advice.

پند و اندرز است.

And you have to change them all to reported speech.

و باید همه آنها را به گفتار گزارش شده تغییر دهید.

Here’s the first one: He asked Jazmyn, “Would you be able to take care of my pets while

اولین مورد اینجاست: او از جازمین پرسید: "آیا می‌توانی تا زمانی که من دور هستم از حیوانات خانگی من مراقبت کنی

I’m away?”

؟"

How would you change this?

چگونه این را تغییر می دهید؟

This is a polite request, so we need to use the verb “ask” here.

این یک درخواست مودبانه است، بنابراین باید از فعل "پرسیدن" در اینجا استفاده کنیم.

So, He asked Jazmyn to take care of his pets while he was away.

بنابراین، او از جازمین خواست تا زمانی که او نبود از حیوانات خانگی خود مراقبت کند.

OK, number two: “Please leave your bags with the bellhop,” the receptionist told

خوب، شماره دو: "لطفاً کیف های خود را با زنگوله بگذارید." مسئول پذیرش به

us.

ما گفت.

Try to change it.

سعی کنید آن را تغییر دهید.

Now, this is a polite request, but it’s also an instruction for the guests at the

در حال حاضر، این یک درخواست مودبانه است، اما همچنین یک دستورالعمل برای مهمانان در

hotel.

هتل است.

So, you can use both “ask” and “tell” (you can use “ask” because this is quite

بنابراین، می‌توانید از هر دو «پرسیدن» و «گفتن» استفاده کنید (می‌توانید از «پرسیدن» استفاده کنید، زیرا این بسیار

polite, but at the same time, it’s also an instruction, so “tell” is also OK).

مؤدبانه است، اما در عین حال، یک دستورالعمل نیز هست، بنابراین «گفتن» نیز مشکلی ندارد).

I’m going to use “tell”: The receptionist told us to leave our bags with the bellhop.

من قصد دارم از "گفتن" استفاده کنم: مسئول پذیرش به ما گفت که کیف هایمان را با زنگوله بگذاریم.

Next one: “Please do not bring food into the park,” said a sign at the entrance.

مورد بعدی: "لطفاً غذا به پارک نیاورید." تابلویی در ورودی نوشته شده بود.

How would you change it?

چگونه آن را تغییر می دهید؟

This is an instruction, and we can say “A sign at the entrance told us not to bring

این یک دستورالعمل است و می‌توانیم بگوییم «یک تابلو در ورودی به ما می‌گوید که

food into the park,” but it’s a general sign meant for everybody.

غذا را به پارک نیاوریم»، اما این یک تابلوی کلی است که برای همه در نظر گرفته شده است.

So, in this case, we can just use the verb “say” as in the direct speech sentence:

بنابراین، در این مورد، فقط می‌توانیم از فعل «گفتن» مانند جمله گفتار مستقیم استفاده کنیم

A sign at the entrance said not to bring food into the park.

: تابلویی در ورودی نشان می‌دهد که غذا را وارد پارک نکنید.

Because we’re using the verb “say”, there is no object.

از آنجا که ما از فعل "گفتن" استفاده می کنیم، هیچ مفعولی وجود ندارد.

Remember: “say” does not take an indirect object.

به یاد داشته باشید: "گفتن" یک شی غیر مستقیم نمی گیرد.

Next sentence: “Get out of my office!” her boss yelled.

جمله بعدی: «از دفتر من برو بیرون!» رئیسش فریاد زد

To yell means to shout with anger.

فریاد زدن به معنای فریاد زدن با عصبانیت است.

Try to change it.

سعی کنید آن را تغییر دهید.

Her boss told her to get out of his office.

رئیسش به او گفت که از دفترش خارج شود.

If you want to make it stronger, you can even say, Her boss ordered her to get out of his

اگر می‌خواهید آن را قوی‌تر کنید، حتی می‌توانید بگویید، رئیس او به او دستور داد که از

office.

دفترش خارج شود.

Now, in this reported sentence, the boss is male; that’s why we’ve said, “to get

حال در این جمله گزارش شده، رئیس مرد است. به همین دلیل است که ما گفته ایم، "

out of HIS office.”

از دفتر او خارج شویم."

But, of course, if the boss were female, that pronoun would be “her”.

اما، البته، اگر رئیس زن بود، آن ضمیر «او» بود.

Number five: Philip’s doctor told him, “You should exercise more.”

شماره پنج: پزشک فیلیپ به او گفت: «تو باید بیشتر ورزش کنی.»

You can say, Philip’s doctor told him to exercise more.

می توان گفت، دکتر فیلیپ به او گفت که بیشتر ورزش کند.

But better is: Philip’s doctor advised him to exercise more.

اما بهتر است: پزشک فیلیپ به او توصیه کرد که بیشتر ورزش کند.

And last one: “I wouldn’t eat that pizza if I were you,” her friend said to her.

و مورد آخر: دوستش به او گفت: «اگر من بودم آن پیتزا را نمی‌خوردم».

Now, this sentence looks like a conditional, and it is, but this is a common way of giving

حالا این جمله شبیه شرطی است و هست، اما این یک روش رایج

advice.

نصیحت کردن است.

“I would do this, or I wouldn’t do that if I were you.”

"من این کار را انجام می دادم یا اگر جای شما بودم این کار را نمی کردم."

So, we can once again use the verb “advise”: Her friend advised her not to eat the pizza.

بنابراین، می‌توانیم یک بار دیگر از فعل توصیه استفاده کنیم: دوستش به او توصیه کرد که پیتزا را نخورد.

You can also say that pizza; means the same thing.

همچنین می توان گفت که پیتزا؛ به همین معنی است

Alright, good job.

باشه کار خوبی

Up to now, we have practiced converting statements, questions, requests, instructions and advice

تا به حال، تبدیل اظهارات، سؤالات، درخواست ها، دستورالعمل ها و توصیه ها را

from direct to indirect speech.

از مستقیم به غیر مستقیم تمرین کرده ایم.

So, if you’re ready, we’re going to put all of this together with a final quiz.

بنابراین، اگر آماده هستید، همه اینها را با یک مسابقه نهایی کنار هم می گذاریم.

There are ten sentences on the screen.

ده جمله روی صفحه وجود دارد.

I want you to change each one from direct to indirect speech.

من از شما می خواهم که هر کدام را از مستقیم به غیر مستقیم تغییر دهید.

Stop the video now, do the exercise, then play the video again and check.

اکنون ویدیو را متوقف کنید، تمرین را انجام دهید، سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

Alright, here are the answers.

خوب، در اینجا پاسخ ها هستند.

How many did you get right?

چند تا درست فهمیدی؟

Let me know in the comments below.

با گذاشتن کامنت در ادامه به من اطلاع دهید.

I hope you enjoyed this lesson.

امیدوارم از این درس لذت برده باشید.

As always, happy learning, and I will see you in another lesson soon.

مثل همیشه یادگیری مبارک و به زودی شما را در یک درس دیگر خواهم دید.