PRESENT SIMPLE TENSE Part 2 - Making Sentences (Form) - Basic English Grammar

Hi.

سلام.

This lesson is all about making sentences

این درس در مورد ساختن جملات

in the present simple tense.

در زمان حال ساده است .

I’ll show you how to make correct sentences and

من به شما نشان خواهم داد که چگونه جملات صحیح بسازید و

avoid mistakes in grammar and spelling.

از اشتباهات در دستور زبان و املا اجتناب کنید.

So let’s begin.

پس بیایید شروع کنیم.

Welcome back to my series of lessons on the tenses.

به مجموعه درس های من در مورد زمان ها خوش آمدید.

This is part two of the present simple tense.

این قسمت دوم زمان حال ساده است.

As always, if you have any

مثل همیشه، اگر

questions at all, just let me know in the comments

اصلاً سؤالی دارید، فقط در قسمت نظرات

section below, and I will talk to you there.

زیر به من بگویید و من در آنجا با شما صحبت خواهم کرد.

Alright, in this lesson, we will first learn how to

خوب، در این درس ابتدا یاد می گیریم که چگونه جملات

make positive (or affirmative) sentences in

مثبت (یا تاییدی) را در

the present simple tense.

زمان حال ساده بسازیم.

I will teach you when to add

من به شما یاد خواهم داد که چه زمانی به

–s to a verb such as ‘He works’, ‘She wishes’ etc.

فعل هایی مانند «او کار می کند»، «او آرزو می کند» و غیره –s

You will also learn the spelling rules for adding

اضافه کنید. همچنین قوانین املایی برای افزودن

–s to a verb.

–s به یک فعل را یاد خواهید گرفت.

Then we’ll look at how to make

سپس نحوه ساخت

negative sentences, and finally we will discuss the

جملات منفی را بررسی می کنیم و در نهایت مورد خاص فعل ‘be’ را مورد بحث قرار می دهیم

special case of the verb ‘be’.

.

There are exercises throughout this lesson, and

در سرتاسر این درس تمرین‌هایی

there’s a final quiz at the end.

وجود دارد و در پایان یک آزمون نهایی وجود دارد.

OK, so how do you make a sentence in the present

خوب، پس چگونه یک جمله را در زمان حال

simple?

ساده می سازید؟

I’m sure you know the answer – you just take

مطمئنم که پاسخ را می‌دانید - شما فقط

a subject (like I, you, we, they, he, she, it etc.) and

یک موضوع را انتخاب می‌کنید (مانند من، شما، ما، آنها، او، او، آن و غیره) و

you add a verb.

یک فعل اضافه می‌کنید.

For example, “I work.”

به عنوان مثال، "من کار می کنم."

And you can add any other

و می توانید هر

information to the sentence, like “I work as a teacher.”

اطلاعات دیگری مانند "من به عنوان معلم کار می کنم" را به جمله اضافه کنید.

You can do this with other verbs too – “I play chess

شما می توانید این کار را با افعال دیگر نیز انجام دهید - "من

once a week.”

هفته ای یک بار شطرنج بازی می کنم."

“I eat two eggs for breakfast every

"من هر روز دو عدد تخم مرغ برای صبحانه می خورم

day.”

."

“I love my family.”

"من عاشق خانواده ام هستم."

These are all present simple tense sentences, and

اینها همه جملات زمان حال ساده هستند و

if you remember from the previous lesson, the first

اگر از درس قبل به خاطر داشته باشید ،

sentence is a permanent situation, the second and

جمله اول یک وضعیت دائمی است، دوم و

third talk about things I do regularly (habits or

سوم در مورد کارهایی که من به طور منظم انجام می دهم (عادات یا

routines), and the last sentence is a state using

روال) صحبت می کنند و جمله آخر حالتی است که با استفاده

the state verb ‘love’.

از فعل حالت "عشق".

These are the main uses of the present simple tense.

اینها کاربردهای اصلی زمان حال ساده هستند.

Now, of course, it’s easy to make these sentences

اکنون، البته، ساختن این جملات

with ‘I’ as the subject.

با موضوع "من" آسان است.

What about other subjects?

در مورد سایر موضوعات چطور؟

Well, let’s take the verb ‘work’ and try out some

خوب، بیایید فعل "کار" را در نظر بگیریم و چند موضوع دیگر را امتحان کنیم

other subjects.

.

You – work.

تو کار میکنی.

We – work.

ما کار میکنیم.

They – work.

آنها کار میکنند.

What about ‘Those men’?

در مورد «آن مردان» چطور؟

Those men work.

اون مردا کار میکنن

‘My friends’?

' دوستان من'؟

Work.

کار کنید.

These subjects are just like ‘I’.

این سوژه ها دقیقاً مانند "من" هستند.

But what happens when we have ‘He’ as the subject?

اما چه اتفاقی می‌افتد وقتی «او» را به عنوان سوژه داشته باشیم؟

He works.

او کار می کند.

She works.

او کار می کند.

It works.

کار می کند.

That man - works.

آن مرد - کار می کند.

Suzie?

سوزی؟

Works.

آثار.

So you can see here that if the subject is ‘I’, ‘You’,

بنابراین می توانید در اینجا ببینید که اگر فاعل "من"، "شما"، "

‘We’, ‘They’ or any plural noun such as ‘Those men’ or

ما"، "آنها" یا هر اسم جمع دیگری مانند "آن مردان" یا "

‘My friends’ then you use the verb in the base form

دوستان من" باشد، از فعل در شکل پایه استفاده می کنید

without –s.

بدون اینکه -s

But if the subject is ‘He’, ‘She’,

اما اگر فاعل «او»، «او»،

‘It’ or any singular noun like ‘That man’ or ‘Suzie’

«این» یا هر اسم مفرد مانند «آن مرد» یا «سوزی»

or any other name, then you take the base form of the

یا هر نام دیگری باشد، آنگاه شکل پایه

verb and you add –s.

فعل را گرفته و –s را اضافه می‌کنید.

It’s important to know that this –s is only used in the

مهم است بدانید که این –s فقط در

present tense.

زمان حال استفاده می شود.

It’s not used in the past or future

در گذشته یا آینده استفاده نمی شود

– only the present.

- فقط در حال حاضر.

OK, let’s now do a small

خوب، بیایید یک تمرین کوچک با این کار انجام دهیم

exercise with this.

.

There are nine sentences on the screen.

نه جمله روی صفحه نمایش وجود دارد.

I want you to choose the correct form of

من از شما می خواهم که شکل

the verb in each sentence.

صحیح فعل را در هر جمله انتخاب کنید.

Pause the video now if you want – think about your

اگر می‌خواهید اکنون ویدیو را مکث کنید - به پاسخ‌های خود فکر کنید

answers, then play the video again and check.

، سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

Alright, let’s look at the answers.

خوب، بیایید به پاسخ ها نگاه کنیم.

Number one – “He reads a lot of books.”

شماره یک - "او کتاب های زیادی می خواند."

Number two – “Many children play baseball.”

شماره دو - "بسیاری از کودکان بیسبال بازی می کنند."

Number three – “You like tomato

شماره سه - "شما سوپ گوجه فرنگی دوست دارید

soup.”

."

Number four – “That bird flies fast.”

شماره چهار - "آن پرنده سریع پرواز می کند."

Number five – “I teach English.”

شماره پنج - "من انگلیسی تدریس می کنم."

Number six – “We live together.”

شماره شش - "ما با هم زندگی می کنیم ."

Number seven – “She goes to college.”

شماره هفت - "او به کالج می رود."

Number eight – “It works just fine.”

شماره هشت - "به خوبی کار می کند."

Number nine – “They cook very well.”

شماره نه - "خیلی خوب آشپزی می کنند."

Did you get them all right?

آیا همه آنها را درست فهمیدید؟

OK, I want you to notice something here.

خوب، من می خواهم شما به چیزی در اینجا توجه کنید.

We’ve added –s to some verbs.

ما –s را به برخی از افعال اضافه کرده ایم.

But to the verb ‘go’, we didn’t

اما به فعل «go»

just add –s, we added ‘es’.

فقط –s را اضافه نکردیم، «es» را اضافه کردیم.

And to ‘fly’, we took out the ‘y’ and added ‘-ies’.

و برای «پرواز»، «y» را بیرون آوردیم و «-ies» را اضافه کردیم.

Why did we do that?

چرا این کار را کردیم؟

Well, it’s because there are some

خوب، به این دلیل است که

important spelling rules for adding –s to a verb.

قوانین املایی مهمی برای افزودن –s به یک فعل وجود دارد.

Let’s talk about those now.

بیایید اکنون در مورد آنها صحبت کنیم.

To most verbs, we just add ‘s’.

به اکثر افعال، ما فقط "s" را اضافه می کنیم.

So verbs like ‘love’, ‘run’, ‘work’, ‘speak’,

بنابراین افعالی مانند «دوست دارم»، «دویدن»، «کار»، «حرف زدن»،

‘want’ etc. just take an –s at the end.

«خواستن» و غیره فقط در آخر یک – می گیرند.

To some verbs we add ‘es’ – verbs like

به برخی از افعال «es» را اضافه می کنیم - افعالی مانند

‘pass’, ‘wish’, ‘search’, ‘fix’, ‘go’ and ‘do’.

«گذر»، «آرزو»، «جستجو»، «اصلاح»، «رفتن» و «انجام».

But why is that?

اما چرا اینطور است؟

Can you guess the rule?

آیا می توانید قانون را حدس بزنید؟

If you want, stop the video, look at the

اگر می خواهید، ویدیو را متوقف کنید، به افعال نگاه کنید

verbs, think about it, then play the video again and

، در مورد آن فکر کنید، سپس ویدیو را دوباره پخش کنید و

check.

بررسی کنید.

Here’s the rule: If a verb ends in –s, -sh, -ch, or –

قانون اینجاست: اگر یک فعل به –s، -sh، -ch یا – x ختم شود

x, then we add ‘es’ to the verb.

، «es» را به فعل اضافه می کنیم.

If you think about it, these sounds are all

اگر در مورد آن فکر کنید، این صداها همه به هم

related - ‘s’, ‘sh’, ‘ch’, ‘x’ – they all sound

مرتبط هستند - 's'، 'sh'، 'ch'، ' x' - همه آنها

similar, and it’s easier to pronounce them if you add

شبیه به هم هستند، و تلفظ آنها آسان تر است اگر '

‘es’ – ‘passes’, ‘wishes’, ‘searches’, ‘fixes‘ and so

es' - 'passes' را اضافه کنید. "آرزوها"، " جستجوها"، "رفع" و

on.

غیره.

Also, if a verb ends in ‘o’ and has a consonant

همچنین اگر یک فعل به «o» ختم شود و

before it like ‘g’ or ‘d’ then we add ‘es’.

قبل از آن صامتی مانند «g» یا «d» داشته باشد، «es» را اضافه می کنیم.

Don’t worry so much about this

خیلی نگران این

rule – just remember to put ‘es’ in ‘goes’ and ‘does.’

قانون نباشید – فقط یادتان باشد که « es» را در «goes» و «does» قرار دهید.

With verbs ending in –y, we just add ‘s’ to some verbs

با افعالی که به –y ختم می‌شوند، فقط «s» را به برخی از افعال

like ‘buy, ‘play’ or ‘enjoy’.

مانند «خرید، «بازی» یا «خرید» اضافه می‌کنیم. ' لذت ببرید'.

But with other verbs like ‘try’, ‘fly’ and

اما با افعال دیگری مانند «سعی»، «پرواز» و

‘study’, we remove the ‘y’ and we add ‘ies.’

«مطالعه»، «y» را حذف می کنیم و «ies» را اضافه می کنیم.

Why do we do that?

چرا این کار را انجام می دهیم؟

Can you guess the rule?

آیا می توانید قانون را حدس بزنید؟

Well, if you look at the verbs ‘buy’, ‘play’ and

خوب، اگر به افعال «خرید»، «بازی» و

‘enjoy’ you see that they end in a vowel plus –y.

«لذت بردن» نگاه کنید، می‌بینید که به یک مصوت به اضافه –y ختم می‌شوند.

A vowel is one of these

واکه یکی از این

letters - ‘a’, ‘e’, ‘I’,’o’ and ‘u’.

حروف است - "a"، "e"، "I"، "o" و "u".

These verbs just take an ‘s’ after them.

این افعال فقط یک "s" بعد از آنها می گیرند.

So we have ‘buys’, ‘plays’ and ‘enjoys’

بنابراین ما «خرید»، «بازی» و «لذت می‌برد» داریم

What about the next set of verbs?

درباره مجموعه افعال بعدی چطور؟

Here, you see that they end in a consonant

در اینجا، می بینید که آنها به یک صامت

(like ‘r’, ‘l’ or ‘d’) plus y.

(مانند 'r'، 'l' یا 'd') به اضافه y ختم می شوند.

Any letter that is not a vowel is a consonant.

هر حرفی که مصوت نباشد صامت است.

In English there are twenty-six

در زبان انگلیسی بیست و شش

letters: five vowels (a, e, i, o, and u), and twenty-one

حرف وجود دارد: پنج مصوت (a، e، i، o، و u) و بیست و یک

consonants.

صامت.

Finally, there are some spellings we call irregular

در نهایت، برخی از املاها وجود دارد که ما آنها را نامنظم می‌نامیم،

because there are no rules for them – the verbs ‘have’

زیرا هیچ قاعده‌ای برای آنها وجود ندارد - افعال "have"

and ‘be’ are the most common ones.

و "be" رایج‌ترین آنها هستند.

‘Have’ becomes ‘has’ which is just ‘h’,

«داشتن» به «دار» تبدیل می‌شود که فقط «h»،

‘a’, ‘s’, and the verb ‘be’ has three forms – am, is,

«a»، «s» است و فعل «be » سه شکل دارد: am، is

and are.

و are.

We’ll talk about the verb ‘be’ later in this lesson.

بعداً در این درس در مورد فعل «be» صحبت خواهیم کرد.

OK, now you know how to make positive sentences,

خوب، اکنون می‌دانید چگونه جملات مثبت بسازید،

and when to add –s to a verb using the correct

و با استفاده از املای صحیح چه زمانی –s را به یک فعل اضافه کنید

spelling.

.

So let’s move on to making negative

پس بیایید به ساخت

sentences in the present simple tense.

جملات منفی در زمان حال ساده بپردازیم.

To talk about making negative sentences, you

برای صحبت در مورد ساخت جملات منفی،

need to know a little secret about the English

باید راز کوچکی در مورد زبان انگلیسی بدانید

language.

.

This is important for making negative

این برای ساختن

sentences in any tense, not just the present simple.

جملات منفی در هر زمانی مهم است، نه فقط حال ساده.

The secret is that most English sentences have two

راز این است که اکثر جملات انگلیسی دو

verbs – a main verb and a helping verb.

فعل دارند - یک فعل اصلی و یک فعل کمکی.

Let’s take one of our original

بیایید یکی از مثال های اصلی خود را در نظر بگیریم

examples : “I play chess once a week”.

: "من هفته ای یک بار شطرنج بازی می کنم".

Now you might be saying, “I only see one

اکنون ممکن است بگویید، "من فقط یک

verb – play.”

فعل می بینم - بازی".

Well, the verb ‘play ’ is the main verb in this

خوب، فعل "بازی" فعل اصلی این

sentence.

جمله است.

So where’s the helping verb?

پس فعل کمکی کجاست؟

In the present simple tense, the

در زمان حال ساده،

helping verb is often hiding – it’s the verb

فعل کمک کننده اغلب پنهان است - این فعل

‘do’.

"do" است.

Normally, when we speak, we don’t say it but

به طور معمول، وقتی صحبت می کنیم، آن را نمی گوییم،

it’s still there.

اما هنوز آنجاست.

Now different tenses have

اکنون زمان‌های مختلف افعال کمکی متفاوتی دارند،

different helping verbs but remember that for the

اما به یاد داشته باشید که برای زمان

present simple tense, the helping verb is ‘do’.

حال ساده، فعل کمکی «do» است.

OK, why is this important?

خوب، چرا این مهم است؟

It’s important because to make negative sentences,

این مهم است زیرا برای ساختن جملات منفی

you need to bring the helping verb out of its

، باید فعل کمکی را از مخفیگاهش بیرون بیاورید

hiding place.

.

That’s the first step.

این اولین قدم است.

The second step is to add the negative word ‘not’.

مرحله دوم اضافه کردن کلمه منفی «نه» است.

So “I do not play chess once a

بنابراین "من هفته ای یک بار شطرنج بازی نمی کنم

week.”

."

When we speak, this might sound very mechanical

وقتی صحبت می کنیم، این ممکن است

like a robot – “I do not play chess.”

مانند یک ربات بسیار مکانیکی به نظر برسد - "من شطرنج بازی نمی کنم."

To sound more natural, we usually shorten

برای طبیعی‌تر به نظر رسیدن ، معمولاً

‘do not’ to don’t.

«نباید» را به «نکردن» کوتاه می‌کنیم.

So “I don’t play chess once a week.”

بنابراین "من هفته ای یک بار شطرنج بازی نمی کنم."

In this sentence, the subject is ‘I’.

در این جمله، فاعل «من» است.

Here’s the form table for present

در اینجا جدول فرم

simple tense sentences.

جملات زمان حال ساده است.

I want you to fill in the

من از شما می خواهم که

correct negative form for all the other subjects.

فرم منفی صحیح را برای همه موضوعات دیگر پر کنید.

If you’re not sure, just take

اگر مطمئن نیستید،

a guess.

فقط حدس بزنید.

Stop the video if you want, think about it,

اگر می خواهید ویدیو را متوقف کنید، در مورد آن فکر کنید،

then play the video and check.

سپس ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

Alright, the subjects ‘I’, ‘You’, ‘We’, ‘They’ and all

خوب، مضامین «من»، «شما»، «ما»، «آنها» و همه‌ی

plurals are straightforward – you just put ‘do not’ or

جمع‌ها ساده هستند - شما فقط «نکن» یا

‘don’t’ in front of the verb.

«نکن» را جلوی فعل قرار دهید.

“I don’t play chess”, “You don’t play chess”, “My

«من شطرنج بازی نمی‌کنم»، «تو شطرنج بازی نمی‌کنی»، «

friends don’t play chess” etc.

دوستان من شطرنج بازی نمی‌کنند» و غیره.

But for ‘He’, ‘She’, ‘It’ or any singular noun,

اما برای «او»، «او»، «این» یا هر اسم مفرد،

remember you must add ‘s’ to the verb.

به یاد داشته باشید که باید "s" را به فعل اضافه کنید.

But where do you add the ‘s’?

اما "s" را کجا اضافه می کنید؟

Well you add it to the helping verb

خوب شما آن را به فعل کمکی اضافه کنید

– ‘do’.

- "do".

So for these subjects : ‘does not’,

بنابراین برای این موضوعات: «نمی‌کند»،

shortened to ‘doesn’t’ is used to make the negative.

کوتاه شده به «نمی‌کند» برای منفی‌سازی استفاده می‌شود.

“He doesn’t play chess”, “She doesn’t play chess”,

«او شطرنج بازی نمی‌کند»، «او شطرنج بازی نمی‌کند»،

“Suzie doesn’t play chess” etc.

«سوزی شطرنج بازی نمی‌کند» و غیره.

Pay attention to the pronunciation of that –

به تلفظ آن توجه کنید –

it’s pronounced /dʌznt/ - there’s a ‘z ’ sound there

تلفظ آن /dʌznt/ است - صدای z در آنجا می‌آید

– it’s not an ‘s’ sound.

. این صدای 's' نیست.

So /dʌznt/.

بنابراین /dʌznt/.

Here’s a quick exercise.

در اینجا یک تمرین سریع وجود دارد.

You see nine sentences on the screen.

شما نه جمله را روی صفحه می بینید .

These are the same sentences from the

اینها همان جملات

first exercise.

تمرین اول هستند.

But here, I’ve made them negative.

اما در اینجا، من آنها را منفی کرده ام.

Now, some of these sentences are correct, and

حال برخی از این جملات صحیح و

some are wrong.

برخی نادرست است.

If a sentence is wrong, I want

اگر جمله ای اشتباه است، از

you to change it to the correct form.

شما می خواهم آن را به شکل صحیح تغییر دهید .

Stop the video now if you want.

اگر می خواهید همین حالا ویدیو را متوقف کنید.

Think about your answers, then play the video again

در مورد پاسخ های خود فکر کنید، سپس ویدیو را دوباره پخش کنید

and check.

و بررسی کنید.

Alright, the form table is on the screen now, and

بسیار خوب، جدول فرم اکنون روی صفحه است و

let’s look at the answers.

بیایید به پاسخ ها نگاه کنیم.

Number one is wrong.

شماره یک اشتباه است.

It should be “He doesn’t read

باید این باشد که "او

a lot of books.”

کتاب های زیادی نمی خواند."

This is a very common mistake – in

این یک اشتباه بسیار رایج است - در

negative sentences in the present simple tense, you

جملات منفی در زمان حال ساده،

should only add ‘s’ to the helping verb and you have

فقط باید "s" را به فعل کمکی اضافه کنید و

‘doesn’t’.

"doesn't" دارید.

Don’t add –s again to the main verb.

دوباره –s را به فعل اصلی اضافه نکنید.

Number two is correct.

شماره دو صحیح است.

We have a plural subject –

ما یک موضوع جمع داریم -

“Many children don’t play baseball.”

"بسیاری از کودکان بیسبال بازی نمی کنند ."

Number three is wrong.

شماره سه اشتباه است.

For ‘You’ the correct negative form is

برای "شما" شکل منفی صحیح

‘don’t.’

"نباید" است.

So “You don’t like tomato soup.”

بنابراین "شما سوپ گوجه فرنگی را دوست ندارید."

Number four is also wrong.

شماره چهار نیز اشتباه است.

‘That bird’ is a singular noun, so we

"That bird " یک اسم مفرد است، بنابراین ما در اینجا

need ‘doesn’t’ here.

به "doesn't" نیاز داریم.

“That bird doesn’t fly fast.”

"آن پرنده سریع پرواز نمی کند."

Number five is correct – “I don’t teach English.”

شماره پنج صحیح است - "من انگلیسی تدریس نمی کنم."

Number six is wrong – you need ‘don’t’ again because

شماره شش اشتباه است - شما دوباره به "نباید" نیاز دارید

the subject is ‘We’.

زیرا موضوع "ما" است.

So “We don’t live together.

بنابراین "ما با هم زندگی نمی کنیم.

Number seven is wrong as well.

شماره هفت هم اشتباه است.

And this is another common type

و این یکی دیگر از انواع

of error.

رایج خطا است.

The –s is added here – that’s good – but

–s در اینجا اضافه شده است – این خوب است –

it’s added to the main verb – go.

اما به فعل اصلی – go اضافه شده است.

It should be added to the helping verb, not the

باید به فعل کمک کننده اضافه شود نه

main verb.

فعل اصلی.

So “She doesn’t go to college.”

بنابراین "او به کالج نمی رود."

Number eight is correct – “It doesn’t work.”

شماره هشت درست است - "این کار نمی کند."

Finally, number nine is wrong.

در نهایت، شماره نه اشتباه است.

For ‘They’ you need ‘don’t’.

برای "آنها" به "نباید" نیاز دارید.

So “They don’t cook very

بنابراین "آنها خیلی خوب آشپزی نمی

well.”

کنند."

Alright, let’s now move on to the final topic in this

بسیار خوب، حالا بیایید به موضوع پایانی این

lesson, and that is the special case of the verb ‘be’.

درس برویم، و آن حالت خاص فعل ‘be’ است.

Why is the verb ‘be’ a “special case”?

چرا فعل «بودن» «مورد خاص» است؟

Well, it’s different from other verbs

خوب ، از

in two ways: first, it’s irregular.

دو جهت با افعال دیگر متفاوت است: اول، بی قاعده است.

What does that mean?

معنی آن چیست؟

Well, if you remember, we learned that the verb

خوب، اگر به خاطر داشته باشید، فهمیدیم که فعل

‘work’ has two present simple forms: You use ‘work’

«کار» دو شکل ساده دارد: «کار» را

with ‘I’, ‘You’, ‘We’, ‘They’ and plural subjects.

با «من»، «تو»، «ما»، «آنها» و مضامین جمع استفاده می‌کنید.

And you use ‘works’ with ‘He’, ‘She’, ‘It’ and

و شما از «کارها» با «او»، «او»، «این» و

singular subjects.

موضوعات مفرد استفاده می‌کنید.

All verbs are like this – they

همه افعال به این صورت هستند -

have two present simple forms.

آنها دو شکل ساده فعلی دارند.

Except for the verb ‘be’.

به جز فعل «بودن».

This verb has three forms – am, is, and are.

این فعل دارای سه شکل am، is و are است.

If the subject is ‘I’ we use ‘am’.

اگر موضوع "من" باشد، از "am" استفاده می کنیم.

For example, “I am a teacher.”

به عنوان مثال، " من یک معلم هستم."

In speech, we normally shorten this to

در گفتار، ما معمولاً این را به

“I’m ” - “I’m a teacher.”

«من هستم» کوتاه می کنیم - «من یک معلم هستم».

If the subject is ‘He’, ‘She’, ‘It’ or any singular

اگر فاعل «او»، «او»، «این» یا هر

noun, then we use ‘is’.

اسم مفرد باشد، از «است» استفاده می‌کنیم.

“He is”, “She is” or “He’s” and

«او هست»، «او هست» یا «او» و

“She’s”.

«او هست».

“Jamila is a teacher” (or you could say

"جمیلا یک معلم است" (یا می توانید بگویید

“Jamila’s a teacher”).

"جمیلا معلم است").

If the subject is ‘You’, ‘We’, ‘They’ or any plural

اگر فاعل «شما»، «ما»، «آنها» یا هر

noun, then we use ‘are.’

اسم جمع باشد، از «هستند» استفاده می‌کنیم.

So “You’re”, “We’re” and

بنابراین «شما»، «ما هستیم» و

“They’re”.

«آنها هستند».

Notice that when we have plural nouns (like

توجه داشته باشید که وقتی اسم‌های جمع داریم (مانند

Charles and Julie) we don’t shorten the verb – that is,

چارلز و جولی) ، فعل را کوتاه نمی‌کنیم - یعنی به

we say ‘are’ fully – “Charles and Julie are

طور کامل «are» می‌گوییم - «چارلز و جولی

teachers”.

معلم هستند».

We only shorten pronouns and singular

ما فقط ضمایر و اسم های مفرد را کوتاه می کنیم

nouns.

.

So that’s the first difference between ‘be’ and

بنابراین این اولین تفاوت بین "be" و

other verbs – there are three forms: ‘am’, ‘is’,

سایر افعال است - سه شکل وجود دارد: "am"، "is"

and ‘are’.

و "are".

The second difference is that the verb

تفاوت دوم این است که فعل

‘be’ is very strong.

"be" بسیار قوی است.

What I mean by that is when ‘be’

منظور من از آن این است که وقتی "be

is the main verb in a sentence, then it needs NO

" فعل اصلی یک جمله است، پس نیازی

helping verb.

به فعل کمکی ندارد.

Remember : to make “I work” negative, we say “I don’t

به یاد داشته باشید: برای منفی کردن "من کار می کنم" می گوییم "من کار نمی

work” – so ‘work’ is the main verb and ‘do’ is the

کنم" - بنابراین "کار" فعل اصلی و "کردن"

helping verb.

فعل کمک کننده است.

But ‘be’ does not need a helping

اما "be" به فعل کمکی نیاز ندارد

verb.

.

And this is important because when you want to

و این مهم است زیرا وقتی

make a negative sentence, you add ‘not’

می‌خواهید یک جمله منفی بسازید،

right after ‘be’.

بلافاصله بعد از «بودن» عبارت «نه» را اضافه می‌کنید.

You can see this now – ‘I’m not’.

اکنون می توانید این را ببینید - "من نیستم".

‘He’s not’ ‘She’s not’.

"او نیست" "او نیست".

‘You’re not’, ‘We’re not’ and so on.

«تو نیستی»، «ما نیستیم» و غیره.

Sometimes, you will see the forms ‘isn’t’ and ‘aren’t’.

گاهی اوقات، فرم‌های «نمی‌شود» و «هستند» را می‌بینید.

This is especially true with plural nouns.

این امر به ویژه در مورد اسامی جمع صادق است.

This is also correct.

این نیز صحیح است.

Alright, keep these rules in mind when

بسیار خوب، این قوانین را هنگام

making sentences with ‘be’.

ساختن جملات با "be" در نظر داشته باشید.

Let’s now do a quick recap of this lesson.

اکنون بیایید خلاصه ای سریع از این درس را انجام دهیم.

We started with making positive (or affirmative)

ما با اظهارات مثبت (یا مثبت) شروع کردیم

statements.

.

We discussed rules for adding –s to the

ما قوانینی را برای افزودن –s به

verb in a sentence.

فعل در جمله مورد بحث قرار دادیم.

We then looked at spelling rules

سپس به قوانین املایی

for adding the –s.

برای اضافه کردن –ها نگاه کردیم. اکنون

You see the chart on the screen

نمودار را روی صفحه

now.

می بینید.

Then we moved on to making negative sentences.

سپس به سراغ ساخت جملات منفی رفتیم.

Remember to pull the helping verb ‘do’ out of

به یاد داشته باشید که فعل کمکی ‘do’ را

its hiding place, put it before the main verb and

از مخفیگاهش بیرون بکشید، آن را قبل از فعل اصلی قرار دهید

add ‘not’ to it.

و ‘not’ را به آن اضافه کنید.

Finally, we learned the two

در نهایت، ما دو

important ways in which the verb ‘be’ is different –

روش مهم را یاد گرفتیم که فعل "be" متفاوت است -

first, it has three forms – ‘am’, ‘Is’ and ‘are’, and

اول اینکه سه شکل دارد - " am"، "Is" و "are" و

second, it has no helping verb, so to make negative

دوم اینکه هیچ فعل کمکی ندارد، بنابراین برای ایجاد منفی

sentences, you put ‘not’ right after it.

جملات را درست بعد از آن قرار می دهید.

Alright, it’s now time for the test to see if you can

بسیار خوب، اکنون زمان آزمون فرا رسیده است تا ببینید آیا می

make present simple tense sentences correctly.

توانید جملات زمان حال ساده را به درستی بسازید.

On the screen, there are ten sentences.

روی صفحه، ده جمله وجود دارد.

In each sentence, you see the verb

در هر جمله، فعل

in parentheses (or round brackets).

داخل پرانتز (یا پرانتز) را مشاهده می کنید.

Fill in the gaps with the correct form of

جاهای خالی را با شکل

the verb.

صحیح فعل پر کنید.

If you see a plus sign, use a positive form,

اگر علامت مثبت می بینید از شکل مثبت

and if you see a minus sign, use a negative form.

و اگر علامت منفی می بینید از شکل منفی استفاده کنید.

In sentences nine and ten, there are two signs because

در جملات نه و ده دو علامت وجود دارد زیرا

there are two verbs.

دو فعل وجود دارد.

Stop the video now if you want,

اگر می خواهید همین حالا ویدیو را متوقف کنید،

think about your answers, then play the video again

به پاسخ های خود فکر کنید، سپس دوباره ویدیو را پخش کنید

and check.

و بررسی کنید.

Alright, let’s look at the answers.

خوب، بیایید به پاسخ ها نگاه کنیم.

Number one is “She studies computer science.”

شماره یک "او در رشته علوم کامپیوتر تحصیل می کند."

Note the spelling – ‘studies’ is spelled

به املا توجه کنید - "مطالعات"

without ‘y’ and with ‘ies’.

بدون "y" و با "ies" نوشته می شود.

Number two – “Krishna is a fantastic singer.”

شماره دو - "کریشنا خواننده فوق العاده ای است."

because Krishna is a singular noun.

زیرا کریشنا یک اسم مفرد است.

Number three is “We usually don’t eat dinner so early.”

شماره سه این است که "ما معمولاً شام را خیلی زود نمی خوریم."

You can also say “We don’t usually eat dinner so

همچنین می‌توانید بگویید: «ما معمولاً اینقدر زود شام نمی‌خوریم

early.”

».

– that’s also OK.

- این نیز اشکالی ندارد.

Number four is “I hate loud music.”

شماره چهار "من از موسیقی با صدای بلند متنفرم" است.

Number five – “Elsa and Kurt don’t live in Las

شماره پنج - "السا و کرت دیگر در لاس وگاس زندگی نمی کنند

Vegas anymore.”

."

Be careful when there are two nouns

مراقب باشید وقتی دو اسم

like in this sentence.

مانند این جمله وجود دارد.

Some people make the mistake of

برخی از مردم این اشتباه را می‌کنند

saying ‘doesn’t’ because they’re thinking about Elsa

که می‌گویند «نمی‌کند» زیرا به السا

and Kurt as singular nouns.

و کرت به عنوان اسم‌های مفرد فکر می‌کنند.

But because they’re two people, they’re a plural

اما از آنجا که آنها دو نفر هستند، آنها یک موضوع جمع هستند

subject – ‘don’t’ is correct.

- "نباید" صحیح است.

Number six - “He’s not very friendly.”

شماره شش - "او خیلی دوستانه نیست."

or “He isn’t very friendly” – both are

یا "او خیلی دوستانه نیست" - هر دو

OK.

مشکلی ندارند.

Number seven should be “My daughter misses me when

شماره هفت باید این باشد که «دخترم وقتی

I’m away.”

دور هستم دلتنگ من است».

‘Misses’ is spelled with ‘es’,

«دسر» با «es» نوشته می‌شود،

remember.

به یاد داشته باشید.

Number eight – “You wake up at 6 am every day, don’t

شماره هشت - "شما هر روز ساعت 6 صبح از خواب بیدار می شوید، اینطور

you?”

نیست؟"

In number nine, there are two gaps : “She says

در شماره نه، دو شکاف وجود دارد: "او می گوید

she doesn’t remember me.”

که من را به خاطر نمی آورد."

It’s a common mistake to say “She say.”

گفتن "او می گوید" یک اشتباه رایج است.

Don’t make that mistake – it’s “He

این اشتباه را مرتکب نشوید - "او

says” and “She says”.

می گوید" و "او می گوید".

Alright, and finally, in number ten, again two gaps:

خوب، و در نهایت، در شماره ده، دوباره دو شکاف:

“Those aren’t spoons.

«اینها قاشق نیستند.

They’re forks.”

آنها چنگال هستند."

How many answers did you get right?

چند تا جواب درست گرفتی؟

Let me know in the comments section below.

در بخش نظرات زیر به من اطلاع دهید.

Remember to subscribe to this channel by clicking

فراموش نکنید که با کلیک بر روی

the subscribe button.

دکمه عضویت در این کانال عضو شوید.

I hope you enjoyed this

امیدوارم از این درس لذت برده باشید

lesson, and I will see you in the next lesson.

و در درس بعدی شما را خواهم دید .