Being a YouTuber: What was it like back in 2007?

Before the thumbs-up and thumbs-down options,  creators didn't ask for likes. We received  

قبل از گزینه‌های مثبت و منفی، سازندگان درخواست لایک نمی‌کردند. ما رتبه‌بندی‌ها را دریافت کردیم

ratings. Can you imagine rating your high school  teachers? What would it be like if stars flashed  

. آیا می توانید تصور کنید به معلمان دبیرستان خود رتبه بندی کنید ؟ اگر ستاره‌هایی از

above each classroom door and from day to day  the ratings for a teacher varied from one to  

بالای درب هر کلاس درس می‌تابیدند و هر روز رتبه‌بندی یک معلم از یک تا

five stars? Everyone would see what the students  thought about each teacher. That's how it was  

پنج ستاره متفاوت بود، چگونه می‌شد؟ همه می دیدند که دانش آموزان درباره هر معلم چه فکر می کنند.

on YouTube in the beginning. I fervently  hoped to be more like a classy five-star  

در ابتدا در YouTube اینگونه بود. من مشتاقانه امیدوار بودم که

restaurant instead of a two-star diner with  chipped plates and mediocre food. Truthfully,  

به جای یک غذاخوری دو ستاره با بشقاب های خرد شده و غذاهای متوسط، بیشتر شبیه یک رستوران پنج ستاره درجه یک باشم. حقیقتاً،

I was on a budget, and although I didn't  even own a tripod let alone a nice camera,  

من بودجه کمی داشتم، و اگرچه حتی یک سه پایه هم نداشتم چه برسد به یک دوربین خوب،

I aimed to deliver quality content. I focused  on my teaching, but like other creators,  

هدفم ارائه محتوای با کیفیت بود. من روی تدریس‌ام تمرکز کردم، اما مانند سایر سازندگان،

I was conditioned early on  to pay attention to ratings.

زودتر به رتبه‌بندی‌ها توجه کردم.