English Speaking - Mistakes & Regrets ("I should have studied" etc.)

Hello, my name is Ronnie and I'm going to teach you English.

سلام، اسم من رونی است و قصد دارم به شما انگلیسی آموزش دهم.

Today we're going to talk about a mistake that you and I and everyone has made.

امروز می خواهیم در مورد اشتباهی صحبت کنیم که من و شما و همه مرتکب شده ایم.

We're going to talk about a mistake that you've made in the past.

ما در مورد اشتباهی که در گذشته مرتکب شده اید صحبت خواهیم کرد.

These are called regrets.

به اینها پشیمانی می گویند.

A regret is something you did or didn't do in the past.

پشیمانی کاری است که در گذشته انجام داده اید یا نکرده اید.

Anytime in English you have the word "did" or "didn't" it's automatically in the past

هر زمان که در انگلیسی کلمه " did" یا "dn't" را داشته باشید، به طور خودکار در زمان گذشته است

tense.

.

Another way you can think of this very easily is a mistake.

راه دیگری که می توانید به راحتی به این موضوع فکر کنید یک اشتباه است.

I'd like you to think of a mistake that you made.

دوست دارم به اشتباهی که مرتکب شدی فکر کنی.

Making a regret is a major mistake.

پشیمانی کردن یک اشتباه بزرگ است.

For example, when I was in university, instead of studying, I went to the bar and I drank.

مثلاً وقتی دانشگاه بودم به جای درس خواندن به بار می رفتم و مشروب می خوردم.

The next day, when it came time to write my test, I didn't know any of the answers.

روز بعد که نوبت نوشتن آزمونم رسید، هیچ کدام از جواب ها را نمی دانستم.

So I didn't do too well on the test.

بنابراین من در آزمون خیلی خوب عمل نکردم.

So I can say, "I regretted not studying."

بنابراین می توانم بگویم: «از درس نخواندن پشیمان شدم».

The way that we use this in English is like so.

روشی که ما از این در زبان انگلیسی استفاده می کنیم همینطور است.

We say, "I'm so stupid, I should have studied."

می گوییم من خیلی احمقم باید درس می خواندم.

I should have studied.

من باید مطالعه می کردم.

I failed my test, I should have studied.

من امتحانم را رد کردم، باید درس می خواندم.

We can also use the negative.

می توانیم از منفی نیز استفاده کنیم.

Now when we use words in English, sometimes we squish them together.

حالا وقتی از کلمات در انگلیسی استفاده می کنیم، گاهی اوقات آنها را با هم له می کنیم.

So instead of saying "should not," we make it shorter and we say "shouldn't."

بنابراین به جای گفتن «نباید»، آن را کوتاهتر می کنیم و می گوییم «نباید».

You're still going to use "have."

شما همچنان از "داشتن" استفاده می کنید.

So I told you that instead of studying, I went to the pub and I drank a couple of pints.

بنابراین به شما گفتم که به جای درس خواندن، به میخانه رفتم و چند تا پیت نوشیدم.

So I can say, "I shouldn't have gone to the pub."

بنابراین می توانم بگویم، "نباید به میخانه می رفتم."

So these two are both regrets.

پس این دوتا هردو پشیمونن

One is "I should have done something," one is "I shouldn't have done it."

یکی «من باید کاری می کردم» یکی «نباید آن کار را می کردم».

Now the trick and the pronunciation that we use when we talk about these in English is

حالا ترفند و تلفظی که وقتی در مورد اینها به زبان انگلیسی صحبت می کنیم

a little different.

کمی متفاوت است.

When you write it and if you ever have a test and it asks you for a regret, you must always

وقتی آن را می نویسید و اگر تستی دارید و از شما پشیمانی می خواهد، همیشه باید

write "have" and this has to be the past participle of the verb.

"دار" بنویسید و این باید فعل ماضی باشد.

In a short form, we always say "pp."

در یک فرم کوتاه همیشه می گوییم «pp».

So if you hear me refer to a "pp," I don't have to go to the toilet, it just means the

بنابراین اگر می شنوید که به "pp" اشاره می کنم، لازم نیست به توالت بروم، فقط به

past participle of the verb.

معنای فعل ماضی است.

An example of this is "run" is the present, "ran" is the simple past, and the past participle

مثالی از آن «دویدن» حال، «ران» ماضی بسیط و مضارع

is "ran."

«ران» است.

I like to call it the third part of the verb.

من دوست دارم اسمش را قسمت سوم فعل بگذارم.

Another example is "go," "went," and then the past participle, "gone."

مثال دیگر «برو»، «رفت» و سپس فعل ماضی «رفته» است.

So when we're using regrets, we always have to use "have" plus the past participle of

بنابراین وقتی از regrets استفاده می کنیم، همیشه باید از "have" به اضافه

the verb.

ماضی فعل استفاده کنیم.

Now for the pronunciation part.

حالا برای قسمت تلفظ.

I want you to listen to the way I say this.

از شما می خواهم که به شیوه ای که من این را می گویم گوش کنید.

For example, I would say "I should have studied" or "I shouldn't have gone to the bar" or "I

مثلاً می‌گویم «باید درس می‌خواندم» یا «نباید میخانه می‌رفتم» یا «

shouldn't have gone to the pub."

نباید به میخانه می‌رفتم».

Did you hear what word I changed?

شنیدی چه کلمه ای عوض کردم؟

One more time.

یک بار دیگر

I should have studied.

من باید مطالعه می کردم.

I shouldn't have gone to the pub.

من نباید میخانه می رفتم.

When we pronounce this, we actually don't say the "have," we change it to "of."

وقتی این را تلفظ می کنیم، در واقع «دار» را نمی گوییم، بلکه آن را به «از» تغییر می دهیم.

So natural English pronunciation, we use "I should have studied."

بنابراین تلفظ طبیعی انگلیسی، ما از "باید مطالعه می کردم" استفاده می کنیم.

I shouldn't have gone to the bar.

من نباید به بار می رفتم.

So very important, remember when you're writing it, always write "have," but when we say it,

خیلی مهم است، به یاد داشته باشید که وقتی آن را می نویسید، همیشه بنویسید «دار»، اما وقتی آن را می گوییم،

we always write "of," or sorry, we always say "of."

همیشه «از» یا متاسفم، همیشه می گوییم «از».

I should have said "of" instead of "have."

باید به جای «داشتن» می گفتم «از».

If you'd like to test your knowledge on this subject, go to www.engvid.com and you can

اگر می خواهید دانش خود را در این زمینه آزمایش کنید ، به www.engvid.com بروید و می توانید

do a quiz.

یک مسابقه انجام دهید.

All right.

خیلی خوب.

Bye-bye.

خداحافظ.

Hi there.

سلام.

I have a regret.

من پشیمانم

I made a mistake.

من اشتباه کردم

I'm sure everyone makes mistakes, and this one, it's very fun and easy.

من مطمئن هستم که همه اشتباه می کنند، و این یکی، بسیار سرگرم کننده و آسان است.

And when you make a mistake, it's very natural, so don't worry.

و وقتی اشتباه می کنید، بسیار طبیعی است، پس نگران نباشید.

I make them all the time.

من همیشه آنها را درست می کنم.

When I was teaching you the past participle, I should have said "run," "ran," "run."

وقتی به شما فعل ماضی را یاد می دادم، باید می گفتم «دوید»، «دوید»، «دوید».

I do apologize.

من عذر خواهی می کنم.

I know that learning the past participles is very difficult.

من می دانم که یادگیری فعل های گذشته بسیار دشوار است.

I've been speaking English for a long time now, and I still make mistakes.

من مدت زیادی است که انگلیسی صحبت می کنم و هنوز هم اشتباه می کنم.

So the only way that you're going to really learn and memorize the past participles is

بنابراین تنها راهی که می‌خواهید واقعاً موارد گذشته را یاد بگیرید و به خاطر بسپارید،

practice and review, okay?

تمرین و مرور است، خوب؟

Usually you can get a textbook or just look on an internet site, and they will tell you

معمولاً می توانید یک کتاب درسی تهیه کنید یا فقط به یک سایت اینترنتی نگاه کنید و آنها

a list of the past participles.

لیستی از موارد گذشته را به شما می گویند.

So don't worry if you make a mistake.

پس اگر اشتباه کردید نگران نباشید.

They're natural.

آنها طبیعی هستند.

Bye.

خدا حافظ.