How to use “GET” like a native English speaker

Hi, I'm Ronnie.

سلام، من رونی هستم.

Um, and - Oh, wow!

ام، و - اوه، وای!

I got a balloon!

من یک بادکنک گرفتم!

Woo-hoo!

وو هو!

Thank you!

متشکرم!

Who gave me a balloon?

کی به من بادکنک داد؟

I got a balloon, I got a balloon, I'm so happy!

بادکنک گرفتم بادکنک گرفتم خیلی خوشحالم!

Balloons are the best, yeah?

بالن ها بهترین هستند، آره؟

You can hit people on the head with them and just have a really great time with a balloon.

شما می توانید با آنها به سر مردم ضربه بزنید و فقط با یک بادکنک زمان بسیار خوبی داشته باشید.

But there's something that I need to talk to you guys about, something quite serious,

اما چیزی هست که من باید در مورد آن با شما صحبت کنم، در واقع یک چیز کاملاً جدی

actually.

.

A lot of people ask me about very formal English.

بسیاری از مردم از من در مورد انگلیسی بسیار رسمی می پرسند.

Changing their formal vocabulary into less formal or informal or, even if you wanted

تغییر واژگان رسمی آنها به کمتر رسمی یا غیررسمی یا، حتی اگر

to, you could say slang, but it's not really slang.

بخواهید، می توانید بگویید عامیانه، اما واقعاً عامیانه نیست.

Unfortunately, I've noticed that what we do with our English language is we completely

متأسفانه، من متوجه شده ام که کاری که ما با زبان انگلیسی خود انجام می دهیم این است که آن را کاملاً

dumb it down.

ناامید می کنیم.

If you dumb something down, it means you make it easier or dumber.

اگر چیزی را گول می‌زنید، به این معنی است که آن را آسان‌تر یا احمق‌تر می‌کنید.

No.

نه.

And what happens is we take beautiful verbs that you might have in your language, or very

و اتفاقی که می افتد این است که افعال زیبایی را که ممکن است در زبان خود داشته باشید یا بسیار

similar, and we just replace them with the verb "get" or "got".

شبیه به آن داشته باشید، می گیریم و فقط آنها را با فعل "get" یا "got" جایگزین می کنیم.

So, people who are learning English find it really difficult, because native speakers

بنابراین، افرادی که در حال یادگیری زبان انگلیسی هستند این کار واقعاً دشوار است، زیرا افراد بومی

always say "got".

همیشه می‌گویند "got".

I got this.

گرفتم.

Did you get it?

گرفتی؟

Oh, I got this.

اوه من اینو گرفتم

But actually, "got" has many different meanings, and we're replacing our verbs with one verb.

اما در واقع، "got" معانی مختلفی دارد و ما افعال خود را با یک فعل جایگزین می کنیم.

So, this gets easier.

بنابراین، این آسان تر می شود.

Maybe you can replace all of the verbs with "got"!

شاید بتوانید همه افعال را با "got" جایگزین کنید!

Nah, it's not going to work.

نه، این کار نمی کند.

But I'm going to teach you really, really specific examples that I hear all the time.

اما من قصد دارم نمونه های واقعاً بسیار خاصی را که همیشه می شنوم به شما آموزش دهم.

In reverse, if you think that maybe your English is a little bit informal and you would like

برعکس، اگر فکر می‌کنید که شاید انگلیسی شما کمی غیر رسمی است و

to focus on learning more formal English, you can replace your wonderful use of the

می‌خواهید روی یادگیری رسمی‌تر انگلیسی تمرکز کنید، می‌توانید استفاده شگفت‌انگیز خود از

word "got" or "get" to more exclusive verbs.

کلمه «got» یا «get» را به افعال انحصاری‌تر جایگزین کنید.

So, let's go.

پس بزن بریم.

Formal to informal, featuring the verb "get".

رسمی به غیر رسمی، دارای فعل "get".

And first of all, we've got to look at the forms of the verb "get".

و اول از همه، ما باید به اشکال فعل "get" نگاه کنیم.

In the simple present, we have "get".

در زمان حال ساده، «به دست آوردن» داریم.

The past tense is "got", so I got a balloon.

زمان گذشته "گفت" است، بنابراین من یک بالون گرفتم.

The past participle, which we would use with present perfect or past perfect or in the

ماضی که با حال کامل یا ماضی کامل یا در

passive voice, we would say "gotten".

صدای مفعول به کار می بریم، می گوییم «گرفته».

You can also just say "got".

شما همچنین می توانید فقط بگویید "گرفت".

Trick.

فوت و فن.

And we can also use with -ing if we use an adjective.

و همچنین در صورت استفاده از صفت می توانیم از -ing استفاده کنیم .

For example, I can say, "I'm getting a cold, achoo!"

مثلا میتونم بگم سرما میخورم آچو!

Maybe tomorrow, getting a cold, but I got a balloon, yeah, I got a balloon!

شاید فردا سرما بخورم اما بادکنک گرفتم آره بادکنک گرفتم!

Okay, calm down, Ronnie.

باشه، آروم باش، رونی.

Concentrate.

تمرکز.

So, you guys will say something like, "Oh, yesterday, I received an email."

بنابراین، شما بچه ها چیزی شبیه به "اوه، دیروز، یک ایمیل دریافت کردم."

And I'll be like "Ah, did you get my email?"

و من مانند "آه، ایمیل من را دریافت کردید؟"

So, instead of the word "received", for an email or a letter, we would say "got".

بنابراین، به جای کلمه "دریافت"، برای ایمیل یا نامه، می گوییم "گرفت".

Now, notice this is the past tense, so we'd say, "I got an email".

اکنون، توجه کنید که این زمان گذشته است، بنابراین می‌گوییم: "یک ایمیل دریافت کردم".

She bought a ticket.

بلیت خرید.

Look at this pronunciation, be careful.

به این تلفظ نگاه کنید، مراقب باشید.

It looks like "bogeta", but it's actually just "bought".

شبیه "bogeta" است، اما در واقع فقط "خرید شده" است.

You can remember it like "robot".

شما می توانید آن را مانند "ربات" به خاطر بسپارید.

So, in informal English, we don't say "Oh, you know, I went online and I bought a ticket."

بنابراین، در انگلیسی غیررسمی، ما نمی گوییم "اوه، می دانید، من آنلاین شدم و بلیط خریدم."

We would say, "Ah, I got a ticket."

می گفتیم آخه من بلیط گرفتم.

This one is a very, very common one that, oh, freaks me out how often people use this.

این یک مورد بسیار بسیار رایج است که، اوه، من را متعجب می کند که چقدر مردم از آن استفاده می کنند.

If you say, "They arrived home at 7."

اگر بگویید: "ساعت 7 به خانه رسیدند."

Oh, you mean you got home at 7?

اوه، یعنی ساعت 7 برگشتی خونه؟

Because that's how I would say it more naturally.

چون اینطوری طبیعی تر می گویم.

So, you can definitely say these verbs, received, bought, arrived.

بنابراین، شما قطعا می توانید این افعال، دریافت، خرید، رسید.

But you have to understand that native speakers, we replace with the verb "got", because all

اما باید درک کنید که زبان مادری ما فعل "گفت" را جایگزین می کنیم، زیرا

of these are past tense, okay?

همه اینها زمان گذشته هستند، خوب؟

So, be careful of your tenses.

پس مراقب زمان های خود باشید.

This is an example of using the negative, okay?

این نمونه ای از استفاده از منفی است، خوب؟

So, I can say, "He didn't understand the joke."

بنابراین، می توانم بگویم: "او شوخی را متوجه نشد."

But I would say, "Oh, you know what?

اما من می گفتم: "اوه، می دانید چیست؟

He didn't get my joke."

او شوخی من را متوجه نشد."

Remember, when you're using the negative in the past, your verb is going to be still the

به یاد داشته باشید، هنگامی که از منفی در گذشته استفاده می کنید، فعل شما هنوز هم

simple present.

اکنون ساده خواهد بود.

So, we're going to say "He didn't get the joke".

بنابراین، ما می خواهیم بگوییم "او متوجه شوخی نشد".

Maybe the joke wasn't funny.

شاید شوخی خنده دار نبود.

Okay.

باشه.

This is fun too.

این هم سرگرم کننده است.

"I developed a rash."

من دچار جوش شدم.

So, a rash is - hello, balloon.

بنابراین، راش است - سلام، بادکنک.

A rash is when your skin, when it gets really itchy and red spots and you gotta scratch

بثورات زمانی است که پوست شما واقعاً خارش دارد و لکه های قرمزی پیدا می کند و شما باید

it?

آن را بخراشید؟

That's a rash.

این یک راش است.

You can also develop a tan.

همچنین می توانید برنزه شوید.

Or like me, you can get a sunburn.

یا مثل من ممکن است دچار آفتاب سوختگی شوید.

So, a tan is when the sun makes your skin darker.

بنابراین، برنزه شدن زمانی است که نور خورشید پوست شما را تیره‌تر می‌کند.

Which most people like.

که اکثر مردم آن را دوست دارند.

I'm a vampire though, right?

من یک خون آشام هستم، درست است؟

So, I don't get a tan.

بنابراین، من برنزه نمی شوم.

So, very formally, we'd say, "I developed a tan.

بنابراین، خیلی رسمی، ما می گوییم، " من برنزه

I developed a rash from eating too many pistachios".

شدم. از خوردن پسته زیاد دچار جوش شدم".

But normally, in very informal English, we'd say, "I got a rash from eating all the nuts."

اما به طور معمول، در زبان انگلیسی بسیار غیررسمی، می‌گوییم: «از خوردن همه آجیل‌ها دچار جوش شدم».

This is an example of when we're using an adjective.

این مثال زمانی است که ما از یک صفت استفاده می کنیم .

Now, this is a verb, a rash, a tan, the joke.

حالا این یک فعل، یک راش، یک برنزه، شوخی است.

These guys are all nouns.

این بچه ها همه اسم هستند.

So, be careful with your grammar.

پس مراقب دستور زبان خود باشید.

"I'm", you have to say the verb "to be".

"من"، باید فعل "بودن" را بگویید.

"I'm becoming mad."

"من دارم دیوانه می شوم."

So, maybe you're trying to express your emotion.

بنابراین، شاید شما در حال تلاش برای ابراز احساسات خود هستید.

When we talk about our emotion, our emotions in English are usually adjectives.

وقتی در مورد احساسات خود صحبت می کنیم، احساسات ما در انگلیسی معمولاً صفت هستند.

Hungry, sad, happy.

گرسنه، غمگین، شاد.

So, we wouldn't say, "You know what?

بنابراین، ما نمی گوییم، "می دانی چیست؟

I'm becoming hungry."

من گرسنه می شوم."

We would say, "I'm getting hungry".

می گفتیم گرسنه می شوم.

So, we're going to use the verb in the -ing, because we're using it with an adjective.

بنابراین، ما از فعل در -ing استفاده می کنیم، زیرا از آن با یک صفت استفاده می کنیم.

So, I'm getting hungry.

پس من دارم گرسنه میشم

I'm getting tired.

دارم خسته میشم

I'm getting bored.

حوصله ام سر می رود.

I'm going to play with my balloon.

من می روم با بادکنکم بازی کنم.

I gotta go.

من باید برم.

Did you get it?

گرفتی؟