Fun English: 16 HOMOPHONES & Past Simple Verbs

Hello.

سلام.

Homophones, homophones, homophones.

هموفون ها، هموفون ها، هموفون ها.

I love homophones.

من عاشق هموفون هستم.

Do you know what a "homophone" is?

آیا می دانید "هموفون" چیست؟

A "homophone" is really fun in English, and important because it teaches you pronunciation

یک "هموفون" در انگلیسی واقعا سرگرم کننده است و مهم است زیرا تلفظ و همچنین یک امتیاز را به شما می آموزد

and also a bonus.

.

The bonus is you get to say one word, and it actually has two different meanings.

امتیاز این است که شما می توانید یک کلمه را بگویید، و در واقع دو معنای متفاوت دارد.

Wow.

وای.

So, you're cutting your studying time in half.

بنابراین، شما زمان مطالعه خود را به نصف کاهش می دهید.

I'm saving you time.

من در وقت شما صرفه جویی می کنم.

I know, it's amazing.

می دانم، شگفت انگیز است.

So, "homophones" are words that are spelt differently, but sound exactly the same.

بنابراین، "هموفون" کلماتی هستند که املای متفاوتی دارند، اما دقیقاً یکسان هستند.

So, "homo" means same and "phone" means sound.

پس «همو» به معنای همان و «تلفن» به معنای صدا است.

So, these are words in English that are pronounced the exact same way, but the spelling is different.

بنابراین، اینها کلماتی در انگلیسی هستند که دقیقاً به همین شکل تلفظ می شوند، اما املای آنها متفاوت است.

And this is what makes English confusing: The pronunciation, because unfortunately in

و این چیزی است که انگلیسی را گیج کننده می کند : تلفظ، زیرا متأسفانه در

this language, we don't say each of the letters; some letters are silent, some of them we just

این زبان، ما هر یک از حروف را نمی گوییم. بعضی نامه ها ساکت هستند، بعضی از آنها را

don't bother to say at all.

ما اصلاً حوصله نمی کنیم بگوییم.

They're just there to make life more difficult for you; but also, it gives me a reason to

آنها فقط آنجا هستند تا زندگی را برای شما دشوارتر کنند. بلکه به من دلیلی می دهد تا

talk to you.

با شما صحبت کنم.

Yeah.

آره

Subscribe.

اشتراک در.

It gives me a reason...

به من دلیل

It gives you a reason to subscribe to this channel.

می دهد ... به شما دلیل می دهد که در این کانال عضو شوید .

Ah, do it.

آه، انجامش بده

Do it now.

همین الان انجامش بده

Homophones.

هوموفون.

Another thing that is confusing and crazy in English is remembering the verbs.

یکی دیگر از مواردی که در زبان انگلیسی گیج کننده و دیوانه کننده است، یادآوری افعال است.

So, in English we have a base verb; for example, if you want to look at a book, we say: "read".

بنابراین، در انگلیسی ما یک فعل پایه داریم. مثلاً اگر می خواهید به کتابی نگاه کنید، می گوییم: «بخوان».

So: "Doo-doo.

بنابراین: "دو-دو.

I'm going to read the book."

من می روم کتاب را بخوانم."

And then we have the simple past.

و سپس ما یک گذشته ساده داریم.

So, the simple past of the verb would be something like: "Yesterday I read the book."

بنابراین، گذشته ساده فعل چیزی شبیه به این خواهد بود : "دیروز کتاب را خواندم."

And just here, your brain becomes confused because: "Hey, hey, Ronnie.

و فقط در اینجا مغز شما گیج می شود زیرا: "هی، هی، رونی

You wrote the same word for the sim-...

. همین کلمه را برای سیم

The base verb and the simple past."

-... فعل پایه و گذشته ساده نوشتی."

Well, guess what?

خوب حدس بزن چی؟

This is why English is crazy and this is why I'm here to help you, because we have a homophone.

به همین دلیل است که انگلیسی دیوانه است و به همین دلیل است که من اینجا هستم تا به شما کمک کنم، زیرا ما یک هموافون داریم.

Yay, we love homophones.

بله، ما عاشق هموفون هستیم.

What colour is this?

این چه رنگی است؟

This is "red".

این "قرمز" است.

So, the simple past of the verb "read" is said exactly like the colour "red".

پس ماضی ساده فعل «خواندن » دقیقاً مانند رنگ «قرمز» گفته می شود.

So, you can say: "I read a red book yesterday."

بنابراین، می توانید بگویید: "من دیروز یک کتاب قرمز خواندم."

And people might think that you said the verb wrong because it's obviously "read".

و مردم ممکن است فکر کنند که شما این فعل را اشتباه گفته اید زیرا آشکارا "خواندن" است.

"I read the book yesterday."

"من دیروز کتاب را خواندم."

And you go: "Oh, no.

و شما می‌روید: "اوه، نه.

See, 'read', the past tense is 'read', exactly like the colour because it's a homophone."

ببینید، "خواندن"، زمان گذشته "خوانده" است، دقیقاً مانند رنگ، زیرا هم‌آوانگ است.

So, homophones are fun, they're amazing because you learn pronunciation and-doo-doo-do-doo-you

بنابراین، هموفون ها سرگرم کننده هستند، آنها شگفت انگیز هستند زیرا شما تلفظ را یاد می گیرید و-doo-doo-do-do-

learn a new word.

یک کلمه جدید را یاد می گیرید.

So: "read", the simple past is "read", which is a homophone for the colour red.

پس: «بخوان»، گذشته ساده «خوانده» است که همخوانی برای رنگ قرمز است.

What's your favourite colour?

رنگ مورد علاقه شما چیست؟

Mine's purple.

مال من بنفش است

We have the verb "ride" and the past tense is "rode, r-o-d-e" and it sounds exactly like

فعل «سوار» داریم و زمان گذشته «سوار، ر و دِه» است و دقیقاً

a "road".

شبیه «جاده» به نظر می رسد.

So, a "road" is the thing that you drive on.

بنابراین، "جاده" چیزی است که شما در آن رانندگی می کنید.

Don't walk on the road; you'll get hit by a car.

در جاده راه نروید؛ شما با ماشین برخورد خواهید کرد

We walk on the sidewalk, if we have one.

اگر داشته باشیم در پیاده رو راه می رویم.

So: "I rode the road home."

بنابراین: "من سوار جاده خانه شدم."

I'm going to draw a picture of a road because it's very easy for me.

من قصد دارم یک تصویر از یک جاده بکشم زیرا برای من بسیار آسان است.

Oh, it's got a dividing line.

اوه، این یک خط تقسیم دارد.

This is a road.

این یک جاده است.

Yes, I am an artist.

بله، من یک هنرمند هستم.

If you'd like to buy any of my artwork, just message me.

اگر مایل به خرید هر یک از آثار هنری من هستید، فقط به من پیام دهید.

I'll sell it to you for cheap.

من آن را ارزان به شما می فروشم.

$1000, that's it.

1000 دلار، همین.

So: "ride", past tense, simple past is the exact same pronunciation as the noun "road".

پس: «سوار»، زمان گذشته، ماضی ساده دقیقاً همان تلفظ اسم «جاده» است.

This one might also confuse you.

این یکی نیز ممکن است شما را گیج کند.

So, we have the verb "pass".

بنابراین، ما فعل "گذر" را داریم.

In the simple past, we put "e-d" on it.

در گذشته ساده روی آن «e-d» می گذاشتیم.

Now, this is a regular verb, okay?

حالا، این یک فعل منظم است، خوب؟

The other ones are irregular.

بقیه نامنظم هستند.

But you have become very confused at this point because you look at it, and your brain

اما شما در این مرحله بسیار گیج شده اید، زیرا به آن نگاه می کنید، و مغز شما

thinks: "pass-ed.

فکر می کند: "پاس-اد.

I pass-ed the car."

من از ماشین رد شدم."

But actually, if you look and if you study English pronunciation more, you will understand

اما در واقع، اگر نگاه کنید و تلفظ انگلیسی را بیشتر مطالعه کنید، متوجه خواهید شد

that when we pronounce "e-d" verbs, we actually have to change the "e-d" to a "t" because

که وقتی افعال "e-d" را تلفظ می کنیم، در واقع باید به دلیل صدای "s" خود، "e-d" را به "t" تغییر

of our "s" sound.

دهیم.

So, in the past tense, the verb "passed" sounds exactly like "past".

بنابراین، در زمان گذشته، فعل "گذر" دقیقاً شبیه "گذشته" به نظر می رسد.

We don't say: "pass-ed"; we say: "past".

نمی گوییم: «پاس-اد»; می گوییم: «گذشته».

Next one, this is a verb that a lot of people don't use.

مورد بعدی، این فعل است که بسیاری از مردم از آن استفاده نمی کنند.

It has to do with clothes.

به لباس ربط داره

So, we wear clothes.

بنابراین، ما لباس می پوشیم.

Most of us, we have to, it's important.

بسیاری از ما، مجبوریم، مهم است.

Especially in Canada in the winter, it's cold.

به خصوص در کانادا در زمستان، هوا سرد است.

If you don't wear clothes, you will die.

اگر لباس نپوشی میمیری.

Maybe it's a little embarrassing if you sit on the subway or you go somewhere on the bus

شاید کمی خجالت آور باشد اگر در مترو بنشینید یا در اتوبوس به جایی بروید

and you're not wearing clothes; people might look at you.

و لباس نپوشید. مردم ممکن است به شما نگاه کنند

So, the past tense of: "wear" is "wore".

پس ماضی: «پوشیدن» «پوشیدن» است.

The spelling is: "w-o-r-e" but the pronunciation is exactly like this terrible thing called

املای آن این است: «و-و-ر-ه» اما تلفظ دقیقاً شبیه این چیز وحشتناک است که

"war".

«جنگ» نامیده می شود.

So, "war" is a battle usually made by governments for countries.

بنابراین، "جنگ" نبردی است که معمولاً توسط دولت ها برای کشورها انجام می شود.

It's all about money.

همه چیز در مورد پول است.

So, you can say: "I wore a war uniform."

بنابراین، می توانید بگویید: "من لباس جنگ پوشیدم."

Past tense: "wore", the noun "war" like a battle.

زمان ماضی: «پوشید»، اسم «جنگ» مثل نبرد.

Have you been to war?

آیا شما به جنگ رفته اید؟

Did you survive?

زنده ماندی؟

I hope so.

امیدوارم.

Next one.

بعدی.

This is fun.

این جالبه.

See?

دیدن؟

Homophones are fun.

هموفون سرگرم کننده است.

We have a verb: "blew"...

یک فعل داریم: "دمید"...

Sorry.

ببخشید.

"Blow".

"فوت کردن، دمیدن".

So, "blow" means you breathe air.

بنابراین، "ضربه" یعنی شما هوا را تنفس می کنید.

You can blow many things.

شما می توانید خیلی چیزها را منفجر کنید.

The past tense is the exact same pronunciation as the colour "blue".

زمان گذشته دقیقاً همان تلفظ رنگ "آبی" است.

So, you can say: "I blew a blue balloon."

بنابراین، می توانید بگویید: "من بادکنک آبی را منفجر کردم."

Wow, I just said "blew" twice, but hey, guess what?

وای، من فقط دوبار گفتم "دمید"، اما هی، حدس بزنید چی؟

They're homophones, so "blew" is the same as the colour "blue".

آنها همفون هستند، بنابراین "دمیدن" همان رنگ "آبی" است.

So, what I want you to understand is that when you're learning homophones, it also helps

بنابراین، چیزی که می‌خواهم درک کنید این است که وقتی در حال یادگیری هم‌آهنگ‌ها هستید، به شما کمک می‌کند

you remember the simple past of the verbs because you can visualize it, and you can

گذشته ساده افعال را به خاطر بسپارید، زیرا می‌توانید آن را تجسم کنید، و همیشه می‌توانید

always remember: "blew", "blue"; "read", "red" - wow.

به خاطر بسپارید: "blow"، "blue"; "خواندن"، "قرمز" - وای.

English is getting easier.

انگلیسی راحت تر می شود.

But there's more; don't worry.

اما موارد بیشتری وجود دارد. نگران نباش

There's more trips and ticks.

سفرها و تیک های بیشتری وجود دارد.

Trips and ticks?

سفر و تیک؟

Yes, there are.

بله، وجود دارد.

The verb: "throw".

فعل: "پرتاب".

So, I throw a ball.

بنابراین، من یک توپ پرتاب می کنم.

The past tense is: "threw".

زمان گذشته این است: «پرتاب کرد».

This one is easy.

این یکی آسان است.

Okay, you go: "Okay, 'throw', 'threw', got it."

خوب، تو برو: "باشه، "پرتاب"، "پرتاب"، فهمیدم."

But this word is crazy.

اما این کلمه دیوانه کننده است.

This word: "t-h-r-o-u-g-h", your brain goes: "thr-o-u-g-ha".

این کلمه: "t-h-r-o-u-g-h" مغز شما می رود: "thr-o-u-g-ha".

Okay.

باشه.

"I went thr-o-u-g-ha the tunnel", and I'm here to tell you: "Hey, hey, hey.

"به تونل رفتم" و من اینجا هستم تا به شما بگویم: "هی، هی، هی.

All you have to do is pronounce it like the past tense of 'throw', which is 'threw'."

تنها کاری که باید انجام دهید این است که آن را مانند زمان گذشته "پرتاب" تلفظ کنید، که "پرتاب" است. "

So: "I went through the tunnel."

بنابراین: "از تونل گذشتم."

One interesting thing as well that a lot of fast-food restaurants have done, and I think

یک کار جالب هم که خیلی از فست فودها انجام داده اند و به نظرم

it's pretty cool, is instead of writing it like this or like this: "t"...

خیلی باحاله اینه که بجای اینکه اینجوری یا اینجوری بنویسن: "t"...

They write: "t-r-u-e".

می نویسن: "t-r-u-e".

No, that's "true".

نه، این "درست" است.

They write: "thru".

آنها می نویسند: "از طریق".

I don't even remember how they write it.

اصلا یادم نیست چطوری نوشتند.

"T-h-r-u".

"T-h-r-u".

So, if you go to a fast-food restaurant...

بنابراین، اگر به یک رستوران فست فود بروید...

And, do you know what?

و، آیا می دانید چیست؟

The last time I went to a fast-food restaurant, it was not fast.

آخرین باری که به یک فست فود رفتم، سریع نبود.

I had to wait, like, twenty minutes.

باید بیست دقیقه صبر می کردم.

So, if you go to a fast-food restaurant with your car, they have the "drive-through".

بنابراین، اگر شما با ماشین خود به یک رستوران فست فود بروید، آنها "drive-through" دارند.

So, what they've done-geniuses-this is actually the wrong spelling of this word, but it's

بنابراین، کاری که آنها انجام داده‌اند - نابغه‌ها - این در واقع املای اشتباه این کلمه است، اما

how we say it, so they've made it easier for you.

ما چگونه آن را می‌گوییم، بنابراین آنها کار را برای شما آسان‌تر کرده‌اند .

Thank you.

متشکرم.

And spelt it wrong, but that's fine.

و املای آن اشتباه است، اما خوب است.

You hungry.

تو گرسنه ای

This one's fun.

این یکی سرگرم کننده است

I like this one.

من این یکی را دوست دارم.

"Eat", the past tense is "a-t-e", it's not "ateh", you guys that speak Portuguese, it's

"بخور"، زمان گذشته "آ-ت" است، "اته" نیست، شما بچه هایی که پرتغالی صحبت می کنید، این

not: "ateh", "achet".

نیست: "اته"، "اچت".

It's exactly the same word as "eight".

دقیقاً همان کلمه "هشت" است.

So, when I was a child we had a great joke.

بنابراین، زمانی که من کودک بودم، ما یک شوخی بزرگ داشتیم.

Let me tell you; it's so fun.

اجازه دهید به شما بگویم؛ خیلی جالبه.

I'm going to say the first letter...

حرف اول را می گویم...

The first number, you get to say the second number.

عدد اول، شما می توانید عدد دوم را بگویید .

Okay?

باشه؟

Repeat after me: "I one the sandbox."

بعد از من تکرار کنید: "من یک جعبه شنی هستم."

Now you say: "I two the sandbox."

حالا شما می گویید: "من دو جعبه شن."

Go.

برو

"I two the sandbox."

"من دو جعبه شن."

Good.

خوب

Okay, my turn: "I three the sandbox."

خوب، نوبت من است: "من سه تا جعبه شنی."

And you say: "I four the sandbox."

و شما می گویید: "من چهار جعبه شن."

Good.

خوب

Okay, my turn: "I five the sandbox."

خوب، نوبت من است: "من پنج جعبه شن."

You say: "I six the sandbox."

شما می گویید: "من شش جعبه شن."

Good, good, good.

خوب خوب خوب.

My turn: "I seven the sandbox."

نوبت من: "من هفت جعبه شن."

You say: "I eight the sandbox."

شما می گویید: "من هشت جعبه شن."

Haha.

هاها

You ate the sandbox.

تو ماسه باکس رو خوردی

Na-na-na-na-na-na.

نا-نا-نا-نا-نا.

When I was a kid, this joke was amazing.

وقتی بچه بودم، این شوخی فوق العاده بود.

Still funny now because you ate the sandbox.

الان هم خنده دار است چون ماسه باکس را خوردی.

Not funny, I guess.

خنده دار نیست، حدس می زنم.

A sandbox, by the way, is a box of sand that when we're children we play in.

به هر حال، ماسه‌باکس جعبه‌ای شنی است که وقتی بچه‌ایم در آن بازی می‌کنیم.

I guess we were kittens or baby cats when we were children.

حدس می‌زنم در دوران کودکی ما بچه گربه یا بچه گربه بودیم.

But it was fun; you get in the sandbox, you'd get sand everywhere.

اما جالب بود؛ شما وارد جعبه شنی می شوید، همه جا ماسه خواهید داشت.

It's probably like going to the beach, but in your backyard without the ocean.

احتمالاً مانند رفتن به ساحل است، اما در حیاط خلوت خود بدون اقیانوس.

And if you had a cat, the cat liked to pooh in the sandbox, so don't eat the sandbox.

و اگر شما گربه داشتید، گربه دوست داشت در ماسه‌باکس پوف کند، پس جعبه شنی را نخورید.

Okay?

باشه؟

But it's a great joke and it'll help you remember the past tense of "eat", which is "ate".

اما این یک شوخی عالی است و به شما کمک می کند که زمان گذشته "خوردن" را که "خورده" است را به خاطر بسپارید.

The last one.

آخرین.

We have "make".

ما "ساخت" داریم.

The past tense is "made", and it's the exact same pronunciation as a person, if you're

زمان گذشته "ساخت شده" است، و دقیقاً همان تلفظ یک شخص است، اگر به

lucky enough, who maybe cleans your house.

اندازه کافی خوش شانس باشید، که شاید خانه شما را تمیز می کند.

So, a "maid" is a person who cleans your house for money.

پس «کنیز» شخصی است که خانه شما را برای پول تمیز می کند.

It's not your Mom or your Dad, it's someone that they actually hire to clean your house.

این مادر یا پدر شما نیست، بلکه کسی است که آنها در واقع برای تمیز کردن خانه شما استخدام می کنند.

And this word "maid" is the exact same pronunciation of the simple past: "made" of the verb "make".

و این کلمه «کنیز» دقیقاً همان تلفظ ماضی ساده است: «ساخت» از فعل «ساخت».

So, let's go through one more time because your brain's going to get confused, but your

بنابراین، اجازه دهید یک بار دیگر به این موضوع بپردازیم، زیرا مغز شما گیج می شود، اما

mouth is going to get this.

دهان شما این را دریافت خواهد کرد.

So: "maid", "made".

پس: «کنیز»، «ساخت».

Delicious: "eight", "ate".

خوشمزه: "هشت"، "خورد".

"I ate eight hamburgers."

"من هشت همبرگر خوردم."

Hahaha.

هاهاها

Are these funny yet?

آیا اینها هنوز خنده دار هستند؟

I think they're hilarious.

من فکر می کنم آنها خنده دار هستند.

A lot of advertising.

تبلیغات زیاد.

When you see advertising in English, or if you listen to radio, or you hear movies, maybe

وقتی تبلیغات به زبان انگلیسی می بینید، یا اگر به رادیو گوش می دهید، یا فیلم می شنوید، شاید

people are laughing or think: "Hahaha, that's funny", and you don't know why it's funny

مردم می خندند یا فکر می کنند: "هاهاها، این خنده دار است" و شما نمی دانید چرا خنده دار است

because: "This word is 'blew', and oh, this word is 'blue'.

زیرا: "این کلمه "دمیده است" "، و اوه، این کلمه "آبی" است.

Hahaha.

هاهاها.

Now I get it.

حالا فهمیدم.

Wow."

وای."

We play with our language.

ما با زبان خود بازی می کنیم.

If you guys listen to a rapper called Eminem, he really, really, really, really is what

اگر شما به یک خواننده رپ به نام امینم گوش دهید، او واقعاً، واقعاً، واقعاً همان چیزی است که

I like to call a wordsmirth.

من دوست دارم آن را یک وردپرست بنامم.

Smirth?

اسمیرت؟

A wordsmith.

یک کلمه ساز.

He plays with the English language a lot.

او خیلی با زبان انگلیسی بازی می کند.

Genius.

نابغه

We have the past tense of "wear" is "wore", like a terrible battle.

ما زمان گذشته "پوشیدن" است "پوشیده" است، مانند یک نبرد وحشتناک.

The past tense of "pass" is "passed", like this word "past".

ماضی «گذر» «گذشته» است مانند این کلمه «گذشته».

We also have "ride", past tense "rode", the same thing you drive on.

ما همچنین «سوار»، زمان گذشته «سوار» داریم، همان چیزی که شما با آن رانندگی می کنید.

And one of my personal favourites: The beautiful colour "red".

و یکی از مورد علاقه های شخصی من: رنگ زیبای "قرمز".

So, I'm going to go and read a book, and it's going to be red.

بنابراین، من می روم و یک کتاب می خوانم، آن هم قرمز می شود.

So I'm going to read a red book, so tomorrow I can tell you: I read a red book and I blew

بنابراین من می خواهم یک کتاب قرمز بخوانم، بنابراین فردا می توانم به شما بگویم: یک کتاب قرمز خواندم و

a blue thing.

یک چیز آبی را منفجر کردم.

Bye.

خدا حافظ.