English Vocabulary - LOST

Hello there. My name's Ronnie, and sorry to be a bit late there. I got lost. I have no

سلام. اسم من رونی است و ببخشید که کمی دیر آمدم. گم شدم. من نمی

idea where I am. Oh, no, here I am. Okay, I'm good. Today I'm going to talk to you about,

دانم کجا هستم. اوه، نه، من اینجا هستم. باشه من خوبم امروز قصد دارم

or teach you more, about a word that a lot of people misuse, and I'm here to help you

در مورد کلمه ای که بسیاری از مردم به اشتباه از آن استفاده می کنند با شما صحبت کنم یا بیشتر به شما آموزش دهم و من اینجا هستم تا به شما کمک کنم

to use it correctly. The word is "lose," or in the past tense of the verb, "lost." Does

تا از آن به درستی استفاده کنید. کلمه "از دست دادن" یا در زمان گذشته فعل "از دست دادن" است. آیا

anyone watch the American TV show "Lost"? Anyone? You do? Good. Yeah, awesome. Okay,

کسی برنامه تلویزیونی آمریکایی "گمشده" را تماشا می کند؟ هر کسی؟ شما انجام می دهید؟ خوب آره عالیه خوب،

this is a lesson on how to use these correctly, okay? I hear this said incorrectly about 90%

این یک درس در مورد نحوه استفاده صحیح از آنها است، خوب؟ من در مورد 90٪ از روزم این را اشتباه می شنوم

of my day, so please listen to this. It'll help you. It'll be wonderful.

، پس لطفاً به این گوش دهید . این به شما کمک خواهد کرد. فوق العاده خواهد بود

The first one as a verb, and we usually talk about this -- honk, honk -- in the past. We

اولین مورد به عنوان یک فعل، و ما معمولا در مورد آن صحبت می کنیم - بوق، بوق - در گذشته. ما

usually say, for example -- oh, someone lost. "I lost my wallet." Oh, my God. But it's usually

معمولاً می گوییم، برای مثال -- اوه، کسی باخت. "کیف پولم را گم کردم." اوه خدای من. اما معمولاً به این صورت

like, "Oh, I lost my wallet. What am I going to do?" You're not calm about it. You go,

است که "اوه، کیف پولم را گم کردم. چه کار کنم؟" تو در این مورد آرام نیستی تو برو،

"Yeah, I lost my wallet." Doesn't happen, but that's the grammar, okay? "I lost my wallet."

"آره، کیف پولم را گم کردم." این اتفاق نمی افتد، اما این دستور زبان است، خوب؟ "کیف پولم را گم کردم."

You can basically put any noun you would like in the sentence. "I lost my wallet." "I lost

شما اساساً می توانید هر اسمی را که دوست دارید در جمله قرار دهید. "کیف پولم را گم کردم." "

my cat." "I lost my dog." "I lost my train of thought." Means you lost what you were

من گربه ام را گم کردم." "من سگم را از دست دادم." "من رشته افکارم را گم کردم." یعنی چیزی

going to say. The only one that's different is this.

رو که قرار بود بگی از دست دادی تنها چیزی که متفاوت است این است.

I hear a lot of people say this -- "I lost my weight." Now, grammatically, this should

من می شنوم که بسیاری از مردم این را می گویند - " وزنم را از دست دادم." اکنون، از نظر دستوری،

be all right. We should say, in theory, "I lost my weight." But unfortunately, English

همه چیز باید درست باشد. از نظر تئوری باید بگوییم " وزنم را از دست دادم." اما متأسفانه،

is never that easy, and for this word "weight," you can never, ever, ever say "my." All you

انگلیسی هرگز به این آسانی نیست، و برای این کلمه "وزن "، هرگز، هرگز، هرگز نمی توانید بگویید "من". تنها

say is, "I lost weight." Okay? So that's the only one that's different. Anything else is

چیزی که می گویید این است: "من وزن کم کردم." باشه؟ پس این تنها چیزی است که متفاوت است. هر چیز دیگری

cool with "my." So, "I lost my wallet." "I lost my job." It means you got fired. "I lost

با "من" جالب است. بنابراین، "کیف پولم را گم کردم." "کارم را از دست دادم." یعنی اخراج شدی "

my wife." "I lost my husband." I have no idea where they are. Okay?

من همسرم را از دست دادم." "من شوهرم را از دست دادم." من نمی دانم کجا هستند. باشه؟

The next one we're looking at is an adjective. Okay? This is when we talk about yourself,

مورد بعدی که ما به آن نگاه می کنیم یک صفت است. باشه؟ این زمانی است که در مورد خودتان صحبت می کنیم،

and let's say you travel to a new big city, and you take some crazy bus, and you go on

و فرض کنید به یک شهر بزرگ جدید سفر می کنید، و سوار اتوبوس دیوانه ای می شوید، و به ماجراجویی می روید

an adventure, and you come out, and you have no idea where you are. Uh-oh. You're going

، و بیرون می آیید، و نمی دانید کجا هستید. اوه اوه شما می

to say, "I am lost." Okay? As an adjective, we need to put "lost" here. People always

خواهید بگویید: "من گم شده ام." باشه؟ به عنوان یک صفت، باید "گمشده" را در اینجا قرار دهیم. مردم همیشه

say, "I lost my way." This is more natural to say, "I am lost." "I lost my way" is not

می گویند "من راهم را گم کردم." این طبیعی تر است که بگوییم "من گم شده ام." "من راهم را گم کردم"

wrong, but this is what we normally say in English. "I am lost," in the present form.

اشتباه نیست، اما این چیزی است که ما معمولاً در انگلیسی می گوییم . "من گم شده ام" به شکل فعلی.

Or if you're talking about the past, you're going to say, "I was lost." So after the massive

یا اگر در مورد گذشته صحبت می کنید، خواهید گفت: "من گم شده بودم." بنابراین پس از

train adventure or bus adventure, you finally find your friends again, and you say, "I was

ماجراجویی عظیم قطار یا اتوبوس، بالاخره دوستان خود را دوباره پیدا می کنید و می گویید: "من

lost for five hours." And now you're found. Okay.

برای پنج ساعت گم شدم." و حالا پیدا شدی باشه.

And the very, very last one is a noun. It's a noun. It's a bad noun. It's "loser." So,

و آخرین مورد بسیار بسیار یک اسم است. این یک اسم است. اسم بدی است. "بازنده" است. بنابراین،

if you're trotting around, and you see someone do this to you, that means they think you

اگر در حال چرخیدن هستید و می بینید که شخصی با شما این کار را می کند، به این معنی است که او فکر می کند

are a loser. "Loser" is a negative way to say that the person is not good, or they haven't

شما یک بازنده هستید. "بازنده" یک راه منفی برای گفتن این است که فرد خوب نیست یا

achieved anything in life. So this is a noun. The other way we use this word is in a game.

چیزی در زندگی به دست نیاورده است. پس این یک اسم است. راه دیگری که از این کلمه استفاده می کنیم در یک بازی است.

There's always a winner and a loser. Don't be a "loser." Go to www.engvid.com and do

همیشه یک برنده و یک بازنده وجود دارد. "بازنده" نباشید. به www.engvid.com بروید و

the quiz. Bye-bye.

آزمون را انجام دهید. خداحافظ.