Speaking English - Talking about your age

Hello. My name is Hannah. Welcome to EngVid. Today, we are going to learn about age. How

سلام. اسم من هانااست. به EngVid خوش آمدید. امروز می خواهیم با سن آشنا شویم.

old are you?

شما چند سال دارید؟

Hand, what are you doing? Get out of the way. Hi. I don't know how that Hannah the Hand

دست، چه کار می کنی؟ از سر راه برو کنار. سلام. من نمی دانم چگونه آن هانا دست

came in there. That was very strange indeed. I hope she doesn't come back again.

وارد آنجا شد. این واقعاً خیلی عجیب بود . امیدوارم او دیگر برنگردد

Today, we're going to learn to talk about age. How old are you? How old am I? To start

امروز می خواهیم یاد بگیریم در مورد سن صحبت کنیم . شما چند سال دارید؟ من چند ساله هستم؟ برای

off, it's kind of a little bit of a rude question. You do not want to just go up to people, especially

شروع، این یک سوال کمی بی ادبانه است. شما نمی خواهید فقط به سراغ مردم، به خصوص

ladies, and say, "Hello, lady. How old are you?" Ladies don't like to tell people their

خانم ها بروید و بگویید: "سلام خانم، چند سالته؟" خانم ها دوست ندارند سن خود را به مردم بگویند

age. It is an eternal Mr. E. But if it's your friend or someone that you feel comfortable

. این یک آقای E ابدی است. اما اگر دوست شما یا کسی است که با او احساس راحتی می کنید

with and they feel comfortable with you, you can ask them. It's cool. I don't mind. Myself,

و آنها با شما احساس راحتی می کنند، می توانید از آنها بپرسید. باحاله من مشکلی ندارم.

I don't care. But some people do, so be careful.

خودمم برام مهم نیست اما برخی افراد این کار را می کنند، پس مراقب باشید.

So question. How old are you? These two are wrong. Do not say, "I have 23." You have 23

پس سوال شما چند سال دارید؟ این دوتا اشتباهه نگویید "من 23 دارم." 23 داری

what? You have 23 monkeys? You have 23 armpits? Armpits? No. You do not want to say, "My international

چی؟ شما 23 میمون دارید؟ شما 23 زیر بغل دارید؟ زیر بغل؟ نه. شما نمی خواهید بگویید، "سن بین المللی من

age is 23, but in Korea, in my Korean age, I'm 21." How old are you? Please be direct

23 سال است، اما در کره، در سن کره ای من، 21 سال دارم." شما چند سال دارید؟ لطفا دایرکت باشید

and tell me exactly how old you are. Korea is the only country in the world where you

و بگید دقیقا چند سالتونه. کره تنها کشوری در جهان است که در

have two different ages. It's very confusing to every other person in the world, so it's

آن دو سن متفاوت دارید. این برای هر فرد دیگری در جهان بسیار گیج کننده است، بنابراین

exclusively for Korea. So when you tell people, tell them your international age, but don't

منحصراً برای کره است. بنابراین وقتی به مردم می گویید، سن بین المللی خود را به آنها بگویید، اما

tell them, "My international age is" -- what you want to say is, "I am." That's all. "I

به آنها نگویید "سن بین المللی من است" -- چیزی که می خواهید بگویید "من هستم." همین. "من

am 23." I'm not 23, but as an example, you do not need to say, "years old." This is optional.

23 هستم." من 23 ساله نیستم، اما به عنوان مثال، نیازی نیست که بگویید "سال". این اختیاری است.

I can say, "I am 23 years old." I don't need to say that. I can just say, "I am 23." You

می توانم بگویم 23 ساله هستم. من نیازی به گفتن آن ندارم. فقط می توانم بگویم: "من 23 سال دارم." شما

cannot say, "I am 23 years." You cannot say, "I am 23 old." You cannot say, "I am 23 monkeys."

نمی توانید بگویید "من 23 سال دارم." شما نمی توانید بگویید " من 23 ساله هستم." شما نمی توانید بگویید "من 23 میمون هستم."

That's odd. So all you need to say is, "I am 23," or whatever your age is. If you don't

این عجیب است. بنابراین تنها چیزی که باید بگویید این است که "من 23 سال دارم" یا هر سنی که دارید. اگر نمی

want to tell the person exactly how old you are, you can be very general about your age.

خواهید به فرد دقیقاً بگویید چند سال دارید، می توانید در مورد سن خود بسیار کلی صحبت کنید.

For example, you can say, "I am" -- we always use "I am," not "I have" -- "in my early,

به عنوان مثال، می توانید بگویید "من هستم" -- ما همیشه از "من هستم" استفاده می کنیم نه "من دارم" -- "در اوایل

mid, or late." So "early" would be from 0 to 3, about. "Mid" would be from 3 to 6 or

، اواسط یا اواخر زندگی." بنابراین "زود" از 0 تا 3، در حدود. "میان" از 3 تا 6 یا

7. And "late" would be from 7 to the next generation. So you can say, "I'm in my early

7 خواهد بود. و "دیر" از 7 به نسل بعدی خواهد بود. بنابراین می‌توانید بگویید: "من در اوایل

teens," which would put you at 13, 14, 15. Your "mid teens," I'm sorry, would be 15,

نوجوانی هستم"، که شما را در 13، 14، 15 سالگی قرار می‌دهد. "اواسط نوجوانی" شما، متاسفم، 15،

16, 17. And your "late teens" would be 18, 19. Then we start "early 20s," "mid 20s,"

16، 17 خواهد بود. و "در اواخر نوجوانی" شما " می شود 18، 19. سپس "اوایل دهه 20"، "اواسط دهه 20"،

"late 20s." So whatever age you are, you can generalize with people. You can say, "I'm

"اواخر دهه 20" را شروع می کنیم. بنابراین در هر سنی که هستید، می توانید با مردم تعمیم دهید. می توانید بگویید: "

in my mid 30s." And you don't actually have to tell them how old you are. You can even

من در اواسط 30 سالگی هستم." و در واقع لازم نیست به آنها بگویید چند سال دارید. حتی می توانید

tell them you're in your 30s. You don't even have to use "early, mid, or late." It's

به آنها بگویید که در 30 سالگی هستید. حتی لازم نیست از "زود، اواسط یا دیر" استفاده کنید. این

more of a secret. If you are past your 40s -- "I'm not yet" -- or past your 50s or

بیشتر یک راز است. اگر از 40 سالگی گذشته‌اید - "من هنوز نرسیده‌ام" - یا از 50 سالگی

past your 60s, it's a good thing to say, "I am in my 40s, in my 50s, or in my 60s."

یا 60 سالگی گذشته‌اید، خوب است بگویید: "من در دهه 40، 50 یا 60 سالگی هستم."

Okay, so now we have different categories of talking about age. So the first one is

خوب، بنابراین اکنون ما دسته بندی های مختلفی در مورد سن صحبت می کنیم. بنابراین اولین مورد

a "baby." Now, in most countries, when we talk about the baby, we start counting when

یک "بچه" است. در حال حاضر، در اکثر کشورها، وقتی در مورد نوزاد صحبت می کنیم، شروع به شمردن زمانی می

the baby comes out. So you can start counting and say, "Your baby is one day, two days,

کنیم که نوزاد بیرون بیاید. بنابراین می توانید شروع به شمارش کنید و بگویید: "کودک شما یک روز، دو روز،

three days, two weeks, two months, etc." I know when I lived in Japan, I would ask a

سه روز، دو هفته، دو ماه و غیره است." می دانم زمانی که در ژاپن زندگی می کردم، از

mother, "How old is your baby?" And they would say, "Zero." Oh, okay. That confused me. So

مادری می پرسیدم: "بچه شما چند سال دارد؟" و آنها می گفتند: "صفر". اوه، باشه که من را گیج کرد. بنابراین

what we do is we count by days, weeks, and months. So it's normal for someone to say,

کاری که انجام می دهیم این است که روزها، هفته ها و ماه ها را می شماریم. بنابراین طبیعی است که کسی بگوید:

"My baby is three months old." Three months old. We can also say how many weeks old the

"بچه من سه ماهه است." سه ماهشه همچنین می توانیم بگوییم نوزاد چند هفته

baby is. Maybe you just had the baby, and the baby is one week old. Once it gets past

است. شاید شما به تازگی بچه دار شده اید و بچه یک هفته است. وقتی از

12 months, some people continue and say, "13 months, 14 months, 15 months, 16 months, 17

12 ماه گذشته است، برخی افراد ادامه می دهند و می گویند: 13 ماه، 14 ماه، 15 ماه، 16 ماه، 17

months." It seems to be a cutoff of a year and a half. People go up to 18 months, and

ماه. به نظر می رسد یک سال و نیم قطع است. مردم تا 18 ماهگی می روند و

then they say, "One and a half." I don't know why. So "baby" ranges of age from zero, one

بعد می گویند یک و نیم. نمی دانم چرا. بنابراین محدوده سنی "کودک" از صفر، یک

day, to a "toddler." A "toddler" basically is when the baby is able to stand up and walk

روزه تا "کودک نوپا" است. "کودک نوپا" اساساً زمانی است که کودک بتواند

around like a baby. This is a fun time. So "toddler" probably starts from two years -- this

مانند یک نوزاد بایستد و راه برود. این یک زمان سرگرم کننده است. بنابراین "کودک" احتمالاً از دو سالگی شروع می شود -

is the short form of the word "years" -- to when they become a child. I'm not exactly

این شکل کوتاه کلمه "سال" است - تا زمانی که آنها کودک می شوند. من دقیقاً

sure when the cutoff is. There's no rule when the cutoff is, but we're going to say it's

مطمئن نیستم که چه زمانی قطع است. هیچ قاعده‌ای وجود ندارد که زمان قطع شدن آن باشد، اما ما می‌خواهیم بگوییم که

two years till four. Maybe around four or five, the children will go to kindergarten.

دو سال تا چهار سال باقی مانده است. شاید حدود چهار یا پنج بچه ها به مهدکودک بروند.

So they've developed, they can walk, they can eat, they can go to the toilet by themselves

بنابراین آنها رشد کرده اند، می توانند راه بروند، می توانند غذا بخورند، شاید خودشان به توالت بروند

maybe. They don't wear diapers. I would guess that once the child is done using diapers,

. آنها پوشک نمی پوشند. من حدس می زنم که وقتی کودک از پوشک استفاده کند

it would become a child. So from "toddler" to "child" would be four till about 12. A

، تبدیل به یک کودک می شود. بنابراین از "کودک" تا "کودک" چهار تا حدود 12 سال خواهد بود. یک

curious thing happens when you become 12. The next month, you become 13, 14, 15, 16,

اتفاق عجیب زمانی رخ می دهد که شما 12 ساله شوید . ماه بعد، شما 13، 14، 15، 16،

17, 18, 19. These are called your "teens." It starts when you are 13 because just of

17، 18، 19 ساله می شوید. نوجوانان." فقط به خاطر اعداد از 13 سالگی شروع می شود

the numbers. Twelve does not have a "teen" in it, so we've got 13, 14, 15, 16, 17, 18,

. دوازده در آن "نوجوان" وجود ندارد، بنابراین ما 13، 14، 15، 16، 17، 18،

19, 20. At age 20, you are no longer a "teen." Most people would consider you an "adult,"

19، 20 داریم. در سن 20 سالگی، شما دیگر یک "نوجوان" نیستید. تصور می‌کنم اکثر مردم شما را «بزرگ‌سال» می‌دانند

which depends on your maturity level, I'd imagine. After you hit your teens, you become

، که به سطح بلوغ شما بستگی دارد . پس از اینکه به نوجوانان خود رسیدید، تبدیل به

an "adult." After you become about 45 or 50 in your late 40s, early 50s, we have an expression

یک "بزرگسال" می شوید. بعد از اینکه در اواخر دهه 40 یا اوایل 50 سالگی حدود 45 یا 50 ساله شدید، یک عبارت داریم

-- an idiom that's called "over the hill." You will see a lot of merchandise in party

-- اصطلاحی که به آن "بر فراز تپه" می گویند. شما در

stores that have "over the hill." It's usually black and white. Very creepy. This means usually

فروشگاه های مهمانی که «بر فراز تپه» دارند، کالاهای زیادی خواهید دید. معمولا سیاه و سفید است. خیلی ترسناکه این بدان معناست که

the person is 40 or 50 and their life is over. I'm joking. It just means that they're becoming

معمولاً فرد 40 یا 50 ساله است و زندگی او به پایان رسیده است. من شوخی میکنم. این فقط به این معنی است که آنها در

older, and it's a celebration of being old. Once you become over the hill, I guess you

حال پیر شدن هستند و این جشن پیری است. وقتی از تپه عبور کردی، حدس می‌زنم

start going downhill, and you become probably in your 60s, sometimes 60, sometimes 65. You

شروع به سرازیری می‌کنی، و احتمالاً در دهه 60، گاهی 60، گاهی 65 ساله می‌شوی

become a "senior." Yes. Or another word for "senior" is "elderly." So "senior/elderly"

. «سال‌نورد» می‌شوی. آره. یا کلمه دیگری برای "سالمند" "سالمند" است. بنابراین "سالمند/سالمند"

starts at age 60 or 65, depending on who's saying what. The cool thing about being a

از 60 یا 65 سالگی شروع می شود، بسته به اینکه چه کسی چه می گوید. نکته جالب در مورد

"senior" or an "elderly" person is discounts. You can get so many discounts on lots of things.

«سالمند» یا «سالمند» بودن، تخفیف است. شما می توانید برای بسیاری از چیزها تخفیف های زیادی دریافت کنید.

You can get discounts for art galleries. I know that in Glasgow, Scotland, elderly people

می توانید برای گالری های هنری تخفیف بگیرید. من می دانم که در گلاسکو، اسکاتلند، افراد مسن

can ride the bus for free anywhere they want to go. Lots of stores will offer a 10 or 20%

می توانند هر کجا که بخواهند به صورت رایگان سوار اتوبوس شوند. بسیاری از فروشگاه ها 10 یا 20 درصد

discount to seniors. Once again, the age varies from 60 to 65. Usually over 65, you're in

تخفیف به سالمندان ارائه می دهند. یک بار دیگر، سن از 60 تا 65 متغیر است. معمولاً بالای 65 سال، شما

it for the 20% discount. Always check and just say, "I'm a senior. Can I have a discount?"

برای تخفیف 20٪ در آن هستید. همیشه چک کنید و فقط بگویید: "من ارشد هستم. آیا می توانم تخفیف داشته باشم؟"

You never know what might happen. After you become a "senior" and you have all of your

تو هرگز نمیدونی ک چه اتفاقی ممکن است بیافتد. بعد از اینکه "سالمند" شدید و همه تخفیف های خود را دریافت کردید

discounts, there's a thing that approaches called "death." And we have an expression

، چیزی به نام "مرگ" نزدیک می شود. و ما

for that. It's called "one foot in the grave." Now, a "grave" is the place where they bury

برای آن بیانی داریم. به آن «یک پا در قبر» می گویند. اکنون «قبر» جایی است که مردگان را در آن دفن می

dead people. You might see something like this. This is a grave, and many of them together

کنند. شما ممکن است چیزی شبیه به این ببینید. اینجا قبر است و به بسیاری از آنها با

are called a "graveyard." So you can go to the graveyard or cemetery, and that's where

هم «قبرستان» می گویند. بنابراین شما می توانید به قبرستان یا قبرستان بروید و

all the dead bodies are. "One foot in the grave" basically means the person is near

همه اجساد مردگان در آنجا هستند. «یک پا در قبر» اساساً به معنای نزدیک

death. They are so old that their one foot's in the grave, and they're going to fall into

شدن به مرگ است. آنقدر پیر شده اند که یک پایشان در قبر است و می افتند در

it and die. Okay, so I hope that you have learned how to talk about age. Please always

آن و می میرند. بسیار خوب، پس امیدوارم یاد گرفته باشید که چگونه در مورد سن صحبت کنید. لطفا همیشه

use the verb "to be." "I am." If you're talking about another person, you can say "he" or

از فعل "بودن" استفاده کنید. "من هستم." اگر در مورد شخص دیگری صحبت می کنید، می توانید بگویید «او» یا

"she is," and "they" and "we are." Don't forget to conjugate your "to be" verb, and have a

«او هست» و «آنها» و «ما هستیم». فراموش نکنید که فعل "بودن" خود را به هم متصل کنید و

wonderful life.

زندگی شگفت انگیزی داشته باشید.