My TOP 5 Writing Tips (for all levels)

Hello.

سلام.

My name is Emma, and in today's video I am going to teach you some great writing tips.

اسم من اِما است و در ویدیوی امروز قصد دارم چند نکته عالی برای نوشتن را به شما آموزش دهم.

These tips are for both academic writing and non-academic writing.

این نکات هم برای نوشتن آکادمیک و هم برای نوشتن غیر آکادمیک است.

Okay?

باشه؟

So it's for writing in general.

بنابراین به طور کلی برای نوشتن است.

Now, this video is going to be in two parts, because I have so many tips, so I'm going

حالا این ویدیو قراره دو قسمتی باشه چون نکات زیادی دارم پس

to give five tips in this video and five tips in the next video.

پنج نکته در این ویدیو و پنج نکته در ویدیوی بعدی ارائه خواهم کرد.

Okay, so let's get started.

خوب، پس بیایید شروع کنیم.

So, there are so many different ways...

بنابراین، راه های بسیار متفاوتی وجود دارد

Or so many different types of writing we do in our lives; we write emails, we write essays

... یا انواع مختلفی از نوشتن که ما در زندگی خود انجام می دهیم. ما ایمیل می نویسیم،

if we're a student, we might write a Facebook post, or we might write a resume or a cover letter.

اگر دانشجو هستیم مقاله می نویسیم، ممکن است یک پست فیس بوک بنویسیم، یا ممکن است یک رزومه یا نامه پوششی بنویسیم.

So it's very important to develop your writing skills because you will be writing throughout

بنابراین بسیار مهم است که مهارت های نوشتاری خود را توسعه دهید زیرا در طول

your life a lot.

زندگی خود بسیار می نویسید.

So let's look at my first tip.

پس بیایید به اولین نکته من نگاه کنیم.

My first tip is: It's very important to think about the genre of what you're writing.

اولین نکته من این است: بسیار مهم است که در مورد ژانر چیزی که می نویسید فکر کنید.

"Genre" is a very fancy word that pretty much means type.

"ژانر" یک کلمه بسیار فانتزی است که تقریباً به معنای نوع است.

So, a genre of writing might be an essay, or it might be a cover letter, or an email,

بنابراین، یک ژانر از نوشتن ممکن است یک مقاله باشد، یا ممکن است یک نامه پوششی، یا یک ایمیل،

or a tweet.

یا یک توییت باشد.

These are all different genres, and each one of these has a different expectation on what

اینها همه ژانرهای متفاوتی هستند و هر یک از آنها انتظارات متفاوتی در مورد اینکه چه

you should include and how you should write it.

چیزی باید بگنجانید و چگونه باید آن را بنویسید دارد.

So it's very important, first step is: Know the genre or know the type, and know what

بنابراین بسیار مهم است، اولین قدم این است: ژانر را بشناسید یا نوع آن را بشناسید و بدانید

is expected of you.

از شما چه انتظاری می رود.

Also important in this is knowing your audience, or thinking about your audience.

همچنین در این زمینه شناخت مخاطب یا فکر کردن به مخاطبان مهم است.

So, for example, if you write an email, the language you're going to use and the way you're

بنابراین، برای مثال، اگر یک ایمیل بنویسید، زبانی که قرار است استفاده کنید و روشی که می

going to write will be different if you write an email to your friend versus an email to

خواهید بنویسید، متفاوت خواهد بود اگر ایمیلی برای دوست خود بنویسید در مقابل ایمیلی برای

your boss.

رئیس خود.

So it's important to think about: "Who are you writing to?" because this is going to

بنابراین مهم است که به این فکر کنید: "برای چه کسی می نویسی؟" زیرا این به

help you decide what to write and how to write it.

شما کمک می کند تصمیم بگیرید چه چیزی بنویسید و چگونه آن را بنویسید.

Same with, you know, if you are on Twitter and you write a tweet, or on Facebook a Facebook

همانطور که می دانید، اگر در توییتر هستید و یک توییت می نویسید، یا در فیس بوک یک پست فیس بوک

post, you know, it's important to think about your audience.

، می دانید، مهم است که به مخاطبان خود فکر کنید.

You know, are you writing this post for friends to see, or is this a post your boss might

می دانید، آیا این پست را برای دیدن دوستان می نویسید، یا این پستی است که ممکن است رئیس شما

see, or members of the public?

یا اعضای عمومی ببیند؟

You know, and that could be a problem.

می دانید، و این می تواند یک مشکل باشد.

So it's important to think about, especially with this and on other social media, too:

بنابراین مهم است که به خصوص در مورد این و در سایر رسانه های اجتماعی نیز فکر کنید:

Audience.

مخاطب.

Who will see this and what will they think about it, and what are their expectations?

چه کسی این را خواهد دید و در مورد آن چه فکر خواهد کرد و چه انتظاراتی دارند؟

You know, some people work for companies where they're responsible for social media, so it's

می دانید، برخی از افراد برای شرکت هایی کار می کنند که در آنها مسئولیت رسانه های اجتماعی را بر عهده دارند، بنابراین

important, too, the type of wording they use when they're writing on Facebook.

نوع عباراتی که هنگام نوشتن در فیس بوک استفاده می کنند نیز مهم است.

If you work at a company and you're writing for your company, it's going to be different

اگر در یک شرکت کار می کنید و برای شرکت خود

than if you're writing for your friends.

می نویسید، با زمانی که برای دوستان خود می نویسید متفاوت خواهد بود.

Same with an essay.

در مورد یک مقاله هم همینطور.

An essay has a certain structure, you know, it's supposed to be a certain amount of pages,

یک مقاله ساختار مشخصی دارد، می دانید ، قرار است تعداد صفحات

it has a certain organization to it, and so knowing what's expected of you when you write

مشخصی داشته باشد، سازماندهی خاصی دارد، و بنابراین دانستن اینکه هنگام نوشتن یک مقاله از شما چه انتظاری می رود

an essay will help you because it's going to be very different than, for example, a

، به شما کمک می کند زیرا بسیار متفاوت خواهد بود. به عنوان مثال، یک

Facebook post.

پست فیس بوک.

Same with in business, business reports.

در کسب و کار، گزارش های تجاری هم همینطور.

Understanding the format of a business report is important if this is something you're going

درک قالب یک گزارش تجاری مهم است اگر این چیزی است که شما

to be writing, and thinking about your audience.

می خواهید بنویسید و به مخاطبان خود فکر می کنید.

Same with executive summaries, which is a type of thing businesspeople write.

همینطور خلاصه های اجرایی، که نوعی از چیزهایی است که تاجران می نویسند.

If you're not in business you might not ever write one of these, but if you are in business

اگر در تجارت نیستید، ممکن است هرگز یکی از این موارد را ننویسید، اما اگر در تجارت

you need to realize that audience is important because professionals are going to be reading

هستید، باید بدانید که مخاطبان مهم هستند، زیرا متخصصان این مطلب را می خوانند

this, and these people are busy, so, you know, knowing your audience and knowing what is

، و این افراد مشغول هستند، بنابراین، می دانید، شناخت مخاطبان و دانستن آنچه

expected of you is the very first step to good writing.

از شما انتظار می رود اولین قدم برای نوشتن خوب است.

Let's look at some other tips.

بیایید به چند نکته دیگر نگاه کنیم.

Okay, so we've talked about genre or the type of writing you're doing, and part of this

خوب، پس ما در مورد ژانر یا نوع نوشتاری که انجام می‌دهید صحبت کرده‌ایم، و بخشی از این

is knowing the expectations for how long what you write should be.

موضوع دانستن انتظارات برای مدت زمانی است که می‌نویسید.

Okay?

باشه؟

So you want to know a bit about length expectations before you start writing.

بنابراین شما می خواهید قبل از شروع نوشتن کمی در مورد انتظارات طولانی بدانید.

This is really important, especially in university where you often have a number of pages you're

این واقعاً مهم است، مخصوصاً در دانشگاه که اغلب صفحاتی دارید که

allowed to write.

مجاز به نوشتن آنها هستید.

It's important, you know, in the workplace because sometimes, you know, you can't write a lot.

می دانید، در محل کار مهم است، زیرا گاهی اوقات، می دانید، نمی توانید زیاد بنویسید.

And it's important, you know, on Twitter because you have a certain number of characters you

و این مهم است، می دانید، در توییتر، زیرا تعداد مشخصی کاراکتر دارید که

can use.

می توانید استفاده کنید.

So length is very important because that's going to help you decide what to include in

بنابراین طول بسیار مهم است زیرا به شما کمک می کند تصمیم بگیرید چه چیزی را در

your writing.

نوشته خود بگنجانید.

Okay, so let's look at this a bit more.

خوب، پس بیایید کمی بیشتر به این موضوع نگاه کنیم.

When I was younger I used to think long, meaning a lot of writing, was always better, but this

زمانی که جوانتر بودم، طولانی فکر می کردم، یعنی نوشتن زیاد، همیشه بهتر بود، اما

is not the case.

اینطور نیست.

You know, the more you write, maybe you can include more detail, but a lot of the times

می دانید، هرچه بیشتر بنویسید، شاید بتوانید جزئیات بیشتری را درج کنید، اما در بسیاری از

the person or your audience who's reading what you write does not have a lot of time,

مواقع شخص یا مخاطب شما که آنچه شما می نویسید، زمان زیادی ندارد

and so they don't want to read long pieces of work.

و به همین دلیل تمایلی به خواندن قطعات طولانی ندارد. از کار

Okay?

باشه؟

So it's important to know expectations.

بنابراین دانستن انتظارات مهم است .

So, for example, I have here the word "short" and "long", and so this is kind of like the

بنابراین، برای مثال، من در اینجا کلمه "کوتاه" و "بلند" را دارم، و بنابراین این یک جورهایی مانند

scale.

مقیاس است.

If you write a tweet it's going to be something short; a Facebook post might be a little bit

اگر توییتی بنویسید چیزی کوتاه خواهد بود. یک پست فیس بوک ممکن است کمی

longer; a paragraph, you might write something like five sentences if in school you have

طولانی تر باشد. یک پاراگراف، اگر در مدرسه مجبور به نوشتن یک پاراگراف در مورد چیزی هستید، ممکن است چیزی حدود پنج جمله

to write a paragraph on something; an email might be a little bit longer than this; a

بنویسید. یک ایمیل ممکن است کمی طولانی تر از این باشد. یک

cover letter you might use a full page; a resume maybe you might use two pages but nothing

نامه پوششی که ممکن است از یک صفحه کامل استفاده کنید. یک رزومه ممکن است از دو صفحه استفاده کنید اما نه

more; and then you might write an essay which might be 5 pages, 10 pages, depending; and

بیشتر. و سپس ممکن است یک مقاله بنویسید که بسته به آن ممکن است 5 صفحه، 10 صفحه باشد. و

then maybe a report which might be 50 pages-who knows?-depending on what's expected.

سپس ممکن است یک گزارش که ممکن است 50 صفحه باشد - چه کسی می داند؟ - بسته به آنچه مورد انتظار است.

So my main point here is that different types of writing have different expectations with

بنابراین نکته اصلی من در اینجا این است که انواع مختلف نوشتار انتظارات متفاوتی با

length, and it's really important to follow those expectations.

طول دارند و پیروی از این انتظارات واقعاً مهم است.

For students who are writing the TOEFL or the IELTS, you only can use a certain number

برای دانش‌آموزانی که در حال نوشتن تافل یا آیلتس هستند، شما فقط می‌توانید از تعداد معینی

of words, so this is very important for you to know and to really think about.

لغات استفاده کنید، بنابراین دانستن و فکر کردن به آن برای شما بسیار مهم است.

How are you going to get your message across using the right amount of words?

چگونه می خواهید پیام خود را با استفاده از مقدار مناسب کلمات منتقل کنید؟

This is a key word we often talk about in good writing, and that's "concise".

این کلمه کلیدی است که ما اغلب در نوشته های خوب درباره آن صحبت می کنیم ، و آن "مختصر" است.

So when you are concise, it means you say something with as few words as possible, but

بنابراین، وقتی مختصر هستید، به این معنی است که چیزی را با کمترین کلمه ممکن می‌گویید، اما

still getting the meaning across.

هنوز هم معنی را درک می‌کنید.

So you are communicating your idea, but you're doing it in a short way, as short as you can

بنابراین شما در حال انتقال ایده خود هستید، اما آن را در یک راه کوتاه، تا جایی که می توانید کوتاه انجام می دهید،

while still keeping the idea there.

در حالی که هنوز ایده را در آنجا نگه دارید.

So, in different cultures you have different rules about this.

بنابراین، در فرهنگ های مختلف، شما قوانین متفاوتی در این مورد دارید.

In some cultures longer is better.

در برخی فرهنگ ها طولانی تر بهتر است.

In English-speaking cultures usually we really want to get to the point, so we want something to be...

در فرهنگ‌های انگلیسی‌زبان معمولاً ما واقعاً می‌خواهیم به اصل مطلب برسیم، بنابراین می‌خواهیم چیزی باشد...

We want to communicate our idea, but we want it to be in a concise way, so using our words

ما می‌خواهیم ایده‌مان را به اشتراک بگذاریم، اما می‌خواهیم آن را به شکلی مختصر بیان کنیم، بنابراین با دقت از کلمات خود استفاده

very carefully so we don't use too many words.

کنیم. از کلمات زیاد استفاده نکنید

So main point here: Know how long something you're writing should be, and paying attention

بنابراین نکته اصلی اینجاست: بدانید چیزی که می‌نویسید چقدر باید باشد، و

to this when you write.

هنگام نوشتن به آن توجه کنید.

All right?

خیلی خوب؟

Now let's look at my next tip.

حالا بیایید به نکته بعدی من نگاه کنیم.

Okay, so my third point might be one of the most important points in this lesson, and

بسیار خوب، پس نکته سوم من ممکن است یکی از مهمترین نکات در این درس باشد، و

that is: When you write something, very important to plan or to think about what you will say

آن این است: وقتی چیزی می نویسید، بسیار مهم است که قبل از نوشتن آن را برنامه ریزی کنید یا به آنچه خواهید گفت

before you write it.

فکر کنید.

This is something a lot of people don't do because they're busy, they feel like they

این کاری است که بسیاری از مردم به دلیل مشغله کاری انجام نمی دهند، احساس می کنند

don't have a lot of time, or you know, they just don't have any ideas.

زمان زیادی ندارند، یا می دانید، آنها فقط هیچ ایده ای ندارند.

And the thing is, though, that this will really help improve your writing.

و نکته این است که، با این حال، این واقعا به بهبود نوشتن شما کمک می کند.

Okay?

باشه؟

And it doesn't matter what you're writing; planning out an email can be important, just

و مهم نیست که چه چیزی می نویسید. برنامه ریزی یک ایمیل می تواند مهم باشد، درست

like planning out an essay can be important.

مانند برنامه ریزی یک مقاله می تواند مهم باشد.

So let's think about some ways we can plan out what we want to write.

پس بیایید به راه هایی فکر کنیم که بتوانیم آنچه را که می خواهیم بنویسیم برنامه ریزی کنیم.

There are...

وجود دارد ...

There are different ways to do this.

راه های مختلفی برای این کار وجود دارد.

Some people like to make a plan by brainstorming.

برخی از افراد دوست دارند با طوفان فکری برنامه ریزی کنند.

So, for example, imagine you were writing a paragraph about cats, so you might have

بنابراین، برای مثال، تصور کنید که در حال نوشتن یک پاراگراف در مورد گربه ها هستید، بنابراین ممکن

your subject or your key idea here, and then you might think about: "Okay, what's something

است موضوع یا ایده اصلی خود را در اینجا داشته باشید، و سپس ممکن است به این فکر کنید: "خوب، چیزی

about cats?

در مورد گربه ها چیست؟

Hmm.

هوم.

They make great pets", and then you might write some stuff about that.

آنها حیوانات خانگی عالی می سازند"، و سپس ممکن است مطالبی در مورد آن بنویسید.

Maybe they're quiet, so they make a good pet.

شاید آنها ساکت هستند، بنابراین آنها یک حیوان خانگی خوب هستند.

They're cheap.

آنها ارزان هستند.

Okay?

باشه؟

And so the thing is just getting out your ideas.

و بنابراین موضوع فقط بیرون آوردن ایده های شماست.

Okay?

باشه؟

And then you can organize your ideas better.

و سپس می توانید ایده های خود را بهتر سازماندهی کنید.

Or maybe, you know, you're thinking: "Okay, cats, they eat food.

یا شاید، می دانید، شما فکر می کنید: "خوب، گربه ها، آنها غذا می خورند.

What kind of food do they eat?"

چه نوع غذایی می خورند؟"

So you can do the same thing with reports.

بنابراین می توانید همین کار را با گزارش ها انجام دهید.

You can think about: "Okay, what's the main ideas that I need to talk about in this report?"

می توانید به این فکر کنید: "خوب، ایده های اصلی که باید در این گزارش درباره آنها صحبت کنم چیست؟"

You know, where you just kind of brainstorm in advance.

می دانید، جایی که شما فقط از قبل به نوعی طوفان فکری می کنید.

I usually do that when I write reports, and I find it very helpful actually, just to get

من معمولاً وقتی گزارش می نویسم این کار را انجام می دهم و در واقع آن را بسیار مفید می دانم، فقط برای اینکه

my ideas down on paper, and then I organize them.

ایده هایم را روی کاغذ بیاورم و سپس آنها را سازماندهی کنم.

So, this is one method.

بنابراین، این یک روش است.

Another thing you can do is you can just write down everything, just like this, with a dash.

کار دیگری که می توانید انجام دهید این است که فقط می توانید همه چیز را بنویسید، درست مثل این، با یک خط تیره.

So, for example, if I was writing about cats in a paragraph, I might just start thinking...

بنابراین، برای مثال، اگر در یک پاراگراف در مورد گربه ها می نوشتم، ممکن است شروع به فکر کردن کنم...

Writing anything I think: "Quiet, cute, Grumpy Cat", okay?

هر چیزی را که فکر می کنم بنویسم: "آرام، ناز، گربه بداخلاق"، باشه؟

And I might just write down all the ideas I have.

و من فقط ممکن است تمام ایده هایی را که دارم بنویسم.

Now, of course, you're probably not writing an essay or a paragraph on cats; you're probably

اکنون، البته، احتمالاً مقاله یا پاراگراف در مورد گربه ها نمی نویسید. شما احتمالاً

writing something very different, but the idea is the same.

چیزی بسیار متفاوت می نویسید، اما ایده همان است.

Okay?

باشه؟

The idea being it's important to plan, and these are different, great ways to get out

ایده مهم این است که برنامه ریزی کنید، و اینها راه های متفاوت و عالی برای به دست آوردن

your ideas, and to think about them before you actually write.

ایده های خود و فکر کردن در مورد آنها قبل از نوشتن هستند.

Sometimes if you're writing an essay you might think in advance about your thesis or what your...

گاهی اوقات اگر در حال نوشتن یک مقاله هستید، ممکن است از قبل در مورد پایان نامه خود فکر کنید یا اینکه ...

The main topic and the main argument of your essay is going to be.

موضوع اصلی و بحث اصلی مقاله شما خواهد بود.

So, for example, cats are better than dogs.

بنابراین، برای مثال، گربه ها بهتر از سگ ها هستند.

Maybe that's something I want to argue in an essay.

شاید این چیزی است که من می خواهم در یک مقاله استدلال کنم.

And then I might organize based on ideas, so I might write, you know, my first main

و سپس ممکن است بر اساس ایده‌ها سازماندهی کنم، بنابراین، می‌دانید، می‌توانم اولین ایده اصلی خود را بنویسم

idea: "They're cleaner", and then I might put some details about that.

: "آنها تمیزتر هستند" و سپس ممکن است جزئیاتی را در مورد آن بیان کنم.

My second main idea is that they're great for apartments, and then I might write some

دومین ایده اصلی من این است که آنها برای آپارتمان ها عالی هستند، و سپس ممکن است چند

examples or some reasons why.

مثال یا دلایلی برای آن بنویسم.

So, my main point is all of these can work.

بنابراین، هدف اصلی من این است که همه اینها می توانند کار کنند.

Find what's...

آنچه را که ... از نظر برنامه ریزی

What helps you in terms of planning.

به شما کمک می کند را پیدا کنید .

There's many different ways to plan what you're going to write, but the most important thing

راه‌های مختلفی برای برنامه‌ریزی چیزی که قرار است بنویسید وجود دارد، اما مهم‌ترین چیز این

is to plan and to take some time to think about what you want to say in advance, because

است که برنامه‌ریزی کنید و کمی وقت بگذارید تا درباره آنچه می‌خواهید بگویید از قبل فکر کنید، زیرا

it will really help your writing.

واقعا به نوشتن شما کمک می‌کند.

And it's very obvious when somebody hasn't planned what they're going to write, because

و وقتی کسی برنامه ریزی نکرده باشد که قرار است چه چیزی بنویسد، بسیار واضح است، زیرا

everything's disorganized and it's hard to follow.

همه چیز بهم ریخته است و پیگیری آن سخت است.

Planning makes it easier for the audience to understand you.

برنامه ریزی درک شما را برای مخاطب آسان تر می کند.

Now let's look at another tip for how to write better.

حالا بیایید به نکته دیگری برای نحوه بهتر نوشتن نگاه کنیم.

Okay, so remember I said that it's very important to think about the type of writing you're

بسیار خوب، پس به یاد داشته باشید که گفتم که بسیار مهم است که در مورد نوع نوشتاری که

doing, and your audience or who's going to read it?

انجام می دهید، و مخاطبان خود یا چه کسی آن را بخوانند، فکر کنید؟

One of the reasons why this is important is because depending on the type of writing,

یکی از دلایل اهمیت این موضوع این است که بسته به نوع نوشتار،

you're going to write either in a formal way or an informal way.

شما به صورت رسمی یا غیر رسمی می نویسید.

Okay?

باشه؟

And I'll explain why this is important to know and how it affects your writing.

و من توضیح خواهم داد که چرا دانستن این موضوع مهم است و چگونه بر نوشتن شما تأثیر می گذارد.

So first let's talk about what that means.

بنابراین ابتدا اجازه دهید در مورد معنای آن صحبت کنیم.

Well, when you write something formally, this means that we choose certain words and certain

خوب، وقتی شما چیزی را به صورت رسمی می نویسید، به این معنی است که ما کلمات خاص و

types of sentences, and we write a certain way, and we write this way because our audience

انواع خاصی از جملات را انتخاب می کنیم و یک روش خاص می نویسیم و این طور می نویسیم زیرا مخاطبان ما

or the people who are going to read this are usually people from work so we want to be

یا افرادی که قرار است این را بخوانند معمولاً افراد کار هستند. بنابراین ما می خواهیم

professional, so we write formally when we're being professional.

حرفه ای باشیم، بنابراین زمانی که حرفه ای هستیم به طور رسمی می نویسیم.

We might write this way to strangers or customers.

ممکن است اینگونه برای افراد غریبه یا مشتریان بنویسیم.

Okay?

باشه؟

If we work somewhere and we need to write an email, we might use this type of language,

اگر در جایی کار می کنیم و نیاز به نوشتن ایمیل داریم، ممکن است از این نوع زبان،

formal language.

زبان رسمی استفاده کنیم.

And we also use formal language in high school, in university, in college when we're writing

و همچنین در دبیرستان، دانشگاه، کالج از زبان رسمی استفاده می کنیم، زمانی که

for an assignment or for our homework, or something that our teacher or professor will

برای یک تکلیف یا برای تکالیف خود، یا چیزی که معلم یا استاد ما می

read.

خواند، می نویسیم.

Okay?

باشه؟

So we use formal writing mainly in work settings and in academic or school settings.

بنابراین ما از نوشتن رسمی عمدتاً در محیط های کاری و در محیط های دانشگاهی یا مدرسه استفاده می کنیم.

Now, this is different from informal writing.

حالا این با نوشتن غیررسمی فرق دارد.

Informal writing is the type of writing you will be doing with your friends, so maybe

نوشتن غیررسمی نوعی نوشتن است که شما با دوستان خود انجام می دهید، بنابراین شاید

for example a text message, that's informal; you might use this type of writing when you're

برای مثال یک پیام متنی، غیررسمی باشد. زمانی که با کودکان صحبت می کنید یا چیزی برای کودکان می نویسید، ممکن است از این نوع نوشتن استفاده کنید

talking to children or writing something for children; and also on social media, so if

. و همچنین در رسانه های اجتماعی، بنابراین

you write a tweet or a Facebook post, usually you'll be using informal language; and also

اگر یک توییت یا یک پست فیس بوک بنویسید، معمولاً از زبان غیر رسمی استفاده می کنید. و همچنین

with your family, too, you usually use informal language.

با خانواده خود نیز معمولاً از زبان غیر رسمی استفاده می کنید.

So, I have here some examples of genres or types of writing that you might use the formal

بنابراین، من در اینجا چند نمونه از ژانرها یا انواع نوشتار را دارم که ممکن است از نسخه رسمی

version or the informal version.

یا غیررسمی استفاده کنید.

So, under formal we have essays, if you do that at university or high school, it would

بنابراین، تحت رسمی ما مقاله داریم، اگر این کار را در دانشگاه یا دبیرستان انجام دهید،

be formal; a cover letter, if you want to get a job and you have to write a cover letter

رسمی خواهد بود. یک نامه پوششی، اگر می خواهید شغلی پیدا کنید و باید یک نامه پوششی بنویسید،

then this is going to be formal language you use; a report, if you work at a company and

این زبان رسمی است که استفاده می کنید. یک گزارش، اگر در یک شرکت کار می کنید

you have to write reports, you'll be using formal language; or emails to customers you'll

و باید گزارش بنویسید، از زبان رسمی استفاده خواهید کرد . یا ایمیل به مشتریانی که

be using formal language.

از زبان رسمی استفاده می کنید.

And there's a lot more; this is just some examples.

و خیلی چیزهای دیگر وجود دارد. این فقط چند نمونه است

For informal, if you write a postcard to your family you'll be using informal language;

برای غیر رسمی، اگر برای خانواده خود کارت پستال بنویسید، از زبان غیر رسمی استفاده می کنید.

a text message would be informal; an email to your friend you would use informal language;

یک پیام متنی غیر رسمی خواهد بود. یک ایمیل به دوست خود که از زبان غیر رسمی استفاده می کنید.

or maybe a birthday card.

یا شاید کارت تولد

Okay?

باشه؟

So it's important to think in advance what kind of language you're going to use.

بنابراین مهم است که از قبل فکر کنید از چه زبانی می خواهید استفاده کنید.

Okay, so how can we make something formal or informal with our language?

خوب، پس چگونه می توانیم با زبان خود چیزی رسمی یا غیر رسمی بسازیم؟

There's a couple of ways to do this.

چند راه برای انجام این کار وجود دارد.

The first thing you need to think about is the words you're going to use or your vocabulary.

اولین چیزی که باید به آن فکر کنید کلماتی است که قرار است استفاده کنید یا دایره لغاتتان.

So, different words either fit into the formal category or informal category.

بنابراین، کلمات مختلف یا در دسته رسمی یا غیر رسمی قرار می گیرند.

So, for example, if we were talking about a lot of something and we want to be informal,

بنابراین، به عنوان مثال، اگر ما در مورد چیزهای زیادی صحبت می کنیم و می خواهیم غیر رسمی

we might use the word "lots".

باشیم، ممکن است از کلمه "lots" استفاده کنیم.

So this is an example of an informal word: "lots"; we'd use this with our friends.

بنابراین این یک نمونه از یک کلمه غیر رسمی است: "بسیار"; ما از این با دوستانمان استفاده می کنیم.

If we want to be a bit more formal, we're writing, you know, at the university level,

اگر بخواهیم کمی رسمی تر باشیم، می نویسیم، می دانید، در سطح دانشگاه

we might use the word "many"; this word is formal, whereas "lots" is more informal.

، ممکن است از کلمه "بسیاری" استفاده کنیم. این کلمه رسمی است، در حالی که "لات" غیر رسمی تر است.

Okay?

باشه؟

Or same with if we're writing an email and at the very end of the email we sign our name,

یا اگر در حال نوشتن یک ایمیل هستیم و در انتهای ایمیل نام خود را امضا می کنیم،

we usually say something like "From", but we don't use the word "From".

معمولاً چیزی شبیه «از» می گوییم، اما از کلمه «از» استفاده نمی کنیم.

We can say "Cheers" if we're writing an email, we can say, you know: "Cheers.

اگر در حال نوشتن ایمیل هستیم، می‌توانیم بگوییم «به سلامتی» ، می‌توانیم بگوییم: «به سلامتی،

Emma", this would be informal.

اما»، این غیررسمی است.

Or if, you know, we're in a business and we need to be more serious and formal, we might

یا اگر، می دانید، ما در یک تجارت هستیم و باید جدی تر و رسمی تر رفتار کنیم، ممکن

say something like: "Regards" or "Kind regards".

است چیزی مانند: "با احترام" یا "با احترام" بگوییم .

Same with different words, like: "Sorry".

در مورد کلمات مختلف مانند: "متاسفم".

"Sorry" is a little bit more informal, whereas the word "apologize" is more formal.

"متاسفم" کمی غیر رسمی تر است، در حالی که کلمه "عذرخواهی" رسمی تر است.

So, it's very important when you're choosing your words because a lot of words fit either

بنابراین، زمانی که کلمات خود را انتخاب می کنید بسیار مهم است زیرا بسیاری از کلمات یا

into this category or this category, and some words fit into both.

در این دسته یا این دسته قرار می گیرند و برخی کلمات در هر دو قرار می گیرند.

It's good to know the level of formality for the words you're using.

خوب است که سطح رسمی بودن کلماتی که استفاده می کنید را بدانید.

Now, if you're having a lot of trouble with this and you're thinking: "How am I going

حال، اگر با این موضوع مشکل زیادی دارید و به این فکر می کنید: "از کجا

to know if the word is formal or informal?"

بفهمم این کلمه رسمی است یا غیر رسمی؟"

There's a quick tip you can try; it doesn't always work, but in general, longer words

یک نکته سریع وجود دارد که می توانید امتحان کنید. همیشه کار نمی کند، اما به طور کلی، کلمات طولانی تر

in English are often more formal.

در انگلیسی اغلب رسمی تر هستند.

So, the longer words are usually in this category.

بنابراین، کلمات طولانی تر معمولا در این دسته قرار می گیرند.

It's not always the case, but just if you really don't know, it's a good way to guess.

همیشه اینطور نیست، اما اگر واقعاً نمی دانید، راه خوبی برای حدس زدن است.

And they're usually...

و معمولا...

They come from Latin.

آنها از لاتین آمده اند.

So, for anyone who's watching who's from France, from Spain, or South America, or Italy, or

بنابراین، برای هر کسی که تماشا می کند که اهل فرانسه، اسپانیا، یا آمریکای جنوبی یا ایتالیا است، یا

who speaks a Latin-based language, if you have a word that's similar in your language,

به زبانی لاتین صحبت می کند، اگر کلمه ای مشابه در زبان خود دارید

it probably is a formal word in English or it's probably something you can use in a formal setting. Okay?

، احتمالاً یک کلمه رسمی در انگلیسی است یا احتمالاً چیزی است که می توانید در یک محیط رسمی استفاده کنید. باشه؟

So usually the shorter words are the more informal words.

بنابراین معمولاً کلمات کوتاه تر، کلمات غیررسمی تر هستند.

So now let's look at some other ways we can look at formality; formal versus informal.

بنابراین اکنون اجازه دهید به روش های دیگری که می توانیم به رسمیت نگاه کنیم، نگاه کنیم. رسمی در مقابل غیر رسمی

Okay, so when we're talking about formal and informal writing, another thing to think about

بسیار خوب، پس وقتی در مورد نوشتن رسمی و غیررسمی صحبت می کنیم ، نکته دیگری که باید به آن فکر

is contractions.

کرد انقباضات است.

So, what's a contraction?

بنابراین، انقباض چیست؟

A contraction is a short form of a pronoun, like: "I", "you", "he", "she", "we"; and usually

انقباض شکل کوتاهی از ضمیر است، مانند: "من"، "تو"، "او"، "او"، "ما"; و معمولاً

part of a verb, like: "am", "would", "will".

بخشی از یک فعل، مانند: "am"، "wild"، "will".

So, the short form is, in this example: "I am" becomes "I'm".

بنابراین، شکل کوتاه این است که در این مثال: «من هستم» به «من» تبدیل می‌شود.

"I'm" is a contraction.

"من" یک انقباض است.

Or: "you would" can become "you'd", and that's a contraction.

یا: «تو می‌خواهی» می‌تواند به «تو» تبدیل شود و این یک انقباض است.

"We will" becomes "we'll" for short, and that's a contraction.

«ما خواهیم» به اختصار به «ما خواهیم» تبدیل می‌شود و این یک انقباض است.

So, contractions have an apostrophe here, and it's where some of the parts of this word

بنابراین، انقباضات در اینجا یک آپاستروف دارند، و اینجاست که برخی از اجزای این

we just remove and so it becomes "will".

کلمه را حذف می کنیم و بنابراین تبدیل به "اراده" می شود.

So, these contractions, and there's many in English, we use them in informal writing.

بنابراین، این انقباضات، و در زبان انگلیسی بسیار است، ما از آنها در نوشتار غیررسمی استفاده می کنیم.

So if you're texting someone, if you're writing an email to a friend - this will make you

بنابراین اگر به شخصی پیامک می‌فرستید، اگر برای دوستی ایمیل می‌نویسید - این باعث می‌شود که شما غیررسمی‌تر به نظر برسید

sound more informal.

.

Now, compare this to if you're writing an essay or a thesis at university, or you're

اکنون، این را با اگر در حال نوشتن یک مقاله یا پایان نامه در دانشگاه هستید یا در حال

writing a report - we don't want to use contractions because these are informal.

نوشتن یک گزارش هستید مقایسه کنید - ما نمی خواهیم از انقباضات استفاده کنیم زیرا اینها غیررسمی هستند.

So, if we're writing something formal, we would use something more like this; we do

بنابراین، اگر ما چیزی رسمی می نویسیم، از چیزی شبیه به این استفاده می کنیم. ما

not use contractions for formal writing.

از انقباضات برای نوشتن رسمی استفاده نمی کنیم.

Okay?

باشه؟

So that's another reason why we need to know what we're writing in advance, because we

بنابراین این دلیل دیگری است که چرا باید از قبل بدانیم چه چیزی می نویسیم، زیرا می

want to decide if we'll use contractions or not.

خواهیم تصمیم بگیریم که آیا از انقباضات استفاده می کنیم یا نه.

My next point is about sentence types and sentence lengths.

نکته بعدی من در مورد انواع جمله و طول جمله است.

When we're talking about formal versus informal, you'll find things that are usually informal

وقتی در مورد رسمی در مقابل غیر رسمی صحبت می کنیم، خواهید دید که چیزهایی که معمولا غیر رسمی

are short.

هستند کوتاه هستند.

We usually use shorter sentences.

ما معمولا از جملات کوتاه تری استفاده می کنیم.

And in formal writing, you'll find sentences tends to be longer. Okay?

و در نوشتن رسمی، خواهید دید که جملات طولانی تر هستند. باشه؟

So, we can call this...

بنابراین، ما می توانیم این را ...

For informal we can talk about simple sentences, for example, a simple sentence: "Students

برای غیر رسمی می توانیم در مورد جملات ساده صحبت کنیم، به عنوان مثال، یک جمله ساده: "دانش

are stressed."

آموزان استرس دارند."

It's a short sentence that if you know about clauses, it only has one clause; if you don't

این یک جمله کوتاه است که اگر شما در مورد بندها بدانید، فقط یک بند دارد. اگر از

know about clauses, don't worry.

بندها اطلاعی ندارید، نگران نباشید.

The point is it's shorter.

نکته این است که کوتاهتر است.

Now, compare this to something more complex.

حالا، این را با چیز پیچیده تر مقایسه کنید.

"When a student begins university, they often report feeling stressed."

زمانی که دانشجویی دانشگاه را شروع می کند ، اغلب احساس استرس را گزارش می کند.

This is more of a complex sentence, it's longer, and you'll notice there's a comma in the middle

این بیشتر یک جمله پیچیده است، طولانی تر است، و متوجه خواهید شد که یک کاما در

of it breaking it up into two clauses; and again, if you don't understand clauses, that's

وسط آن وجود دارد که آن را به دو بند تقسیم می کند. و دوباره، اگر بندها را متوجه نشدید، اشکالی

okay.

ندارد.

The main point here is this, complex or longer is usually in formal writing, whereas simple

نکته اصلی در اینجا این است که پیچیده یا طولانی تر معمولاً در نوشتار رسمی است، در حالی که

structures or simple sentences are more informal.

ساختارهای ساده یا جملات ساده غیر رسمی تر هستند.

And again, you know, it's not always the case, but in general you'll find longer sentences

و باز هم، می دانید، همیشه اینطور نیست، اما به طور کلی خواهید دید که جملات طولانی تر

or more complex sentences are more formal.

یا جملات پیچیده تر رسمی تر هستند.

You'll also find informal writing we use relative clauses more.

همچنین نوشتار غیررسمی را خواهید یافت که ما بیشتر از بندهای نسبی استفاده می کنیم.

So, if you don't know what a relative clause is, that's okay.

بنابراین، اگر نمی دانید بند نسبی چیست، اشکالی ندارد.

These are, for example, they use the word: "who", "which", "that", "when" within the

به عنوان مثال، آنها از کلمه "چه کسی"، "که"، "آن"، "وقتی" در

sentence.

جمله استفاده می کنند.

So, an example of a relative clause would be: "Jane Goodall, who works with chimpanzees,

بنابراین، یک مثال از یک بند نسبی می تواند این باشد: "جین گودال، که با شامپانزه ها کار می کند

is a wonderful woman."

، یک زن فوق العاده است."

So, if you don't know about relative clauses, I recommend looking this up.

بنابراین، اگر در مورد بندهای نسبی نمی دانید ، توصیه می کنم این را بررسی کنید.

In this video we don't have enough time to talk about them, but they can really help

در این ویدیو ما زمان کافی برای صحبت در مورد آنها نداریم، اما آنها واقعا می توانند به

your writing, especially if you're writing something in a formal situation.

نوشتن شما کمک کنند، به خصوص اگر چیزی را در یک موقعیت رسمی می نویسید.

All right, now let's look at some more tips on how to improve our writing.

بسیار خوب، حالا بیایید به چند نکته بیشتر در مورد چگونگی بهبود نوشتن نگاه کنیم.

Okay, so the last thing I'm going to say about formal writing versus informal writing, and

بسیار خوب، پس آخرین چیزی که می خواهم در مورد نوشتن رسمی در مقابل نوشتن غیررسمی بگویم، و

I'm talking a lot about this because it's actually a very important part of writing,

در مورد آن زیاد صحبت می کنم زیرا در واقع بخش بسیار مهمی از نوشتن است،

is I'm going to talk a little bit about slang, swear words, exaggeration words, and text

این است که کمی در مورد زبان عامیانه صحبت کنم. ، کلمات دشنام، کلمات اغراق آمیز و

words, and when to use them.

کلمات متنی و زمان استفاده از آنها.

So, slang, it's words we use with our friends, words like: "cool", I was going to say "groovy"

بنابراین، عامیانه، این کلماتی است که ما با دوستانمان استفاده می کنیم، کلماتی مانند: "باحال"، می خواستم بگویم "گروه"

but nobody says that anymore, so, you know, there's all sorts of different types of slang.

اما دیگر هیچ کس آن را نمی گوید، بنابراین، می دانید ، انواع مختلفی از عامیانه وجود دارد.

It's a word that's very popular or an expression that's popular, but it's not a formal expression.

این کلمه ای است که بسیار محبوب است یا عبارتی است که رایج است، اما یک عبارت رسمی نیست.

So, "cool" is a really good one, or "awesome": "That's awesome".

بنابراین، "باحال" واقعاً خوب است، یا "عالیه": "این عالی است".

So, slang we use informally.

بنابراین، عامیانه ما به طور غیر رسمی استفاده می کنیم.

Same with swear words.

در مورد فحش دادن هم همینطور.

Okay?

باشه؟

So if you say a bad word, you know, sometimes you might say something to your friend, you

بنابراین اگر یک کلمه بد بگویید، می دانید، گاهی اوقات ممکن است چیزی به دوست خود بگویید،

might use different swear words when you talk to your friends, hopefully not with strangers,

ممکن است هنگام صحبت با دوستان خود از فحش های مختلف استفاده کنید، امیدوارم نه با غریبه ها،

but with people you know well, but you would not use swear words in a formal writing situation.

بلکه با افرادی که خوب می شناسید، اما استفاده نمی کنید. فحش دادن در موقعیت نوشتن رسمی

So maybe you might use it in a text, but you wouldn't use it in a formal writing situation.

بنابراین شاید شما ممکن است از آن در یک متن استفاده کنید، اما از آن در یک موقعیت نوشتاری رسمی استفاده نکنید.

Also exaggeration words.

همچنین کلمات مبالغه آمیز.

What's an exaggeration word?

کلمه اغراق آمیز چیست؟

"Very" is a good example.

«بسیار» مثال خوبی است.

"He is very funny", "She is very pretty", "He is really handsome", "He's totally hot",

"او خیلی بامزه است"، "او بسیار زیباست"، " او واقعاً خوش تیپ است"، "او کاملاً داغ است"،

okay?

باشه؟

So these types of words: "very", "really", "totally", we usually save these for informal

بنابراین این نوع کلمات: "خیلی"، "واقعا"، "کلا"، ما معمولاً اینها را برای نوشتن غیررسمی ذخیره می کنیم

writing.

.

So if you're in university and you want to say something is "very", don't use the word

بنابراین اگر در دانشگاه هستید و می خواهید بگویید چیزی "خیلی" است، از کلمه

"very"; there are better words, like, you know...

"خیلی" استفاده نکنید. کلمات بهتری وجود دارد ، مانند، می دانید ...

There are a lot of other words you can use as opposed to these ones.

بسیاری از کلمات دیگر وجود دارد که می توانید برخلاف این ها استفاده کنید.

Another thing I wanted to say is there's a lot of words we use now, they're short forms

نکته دیگری که می‌خواستم بگویم این است که ما اکنون از کلمات زیادی استفاده می‌کنیم، آنها اشکال کوتاهی

of words, like, for example: "lol" for "laugh out loud", "b4" for "before", "LMAO" for "laugh

از کلمات هستند، مانند: "lol" برای " بلند بلند بخند"، "b4" برای "قبل"، "LMAO" برای "

my ass off", these are words we use informally.

خنده ی من"، اینها کلماتی هستند که ما به طور غیر رسمی استفاده می کنیم.

Okay?

باشه؟

We do not use these in formal writing, so it's important in formal writing to always

ما از اینها در نوشتار رسمی استفاده نمی کنیم، بنابراین در نوشتن رسمی مهم است که همیشه

spell out the word correctly, to use proper spelling, and to avoid some of these words

کلمه را به درستی تلفظ کنید، از املای مناسب استفاده کنید و از برخی از این کلمات

you might be seeing a lot on the internet or in text messaging or on Facebook.

که ممکن است در اینترنت یا در پیام های متنی یا در اینترنت زیاد می بینید اجتناب کنید. فیس بوک.

Okay, so we've covered about formal and informal writing.

بسیار خوب، بنابراین ما در مورد نوشتن رسمی و غیر رسمی پوشش داده ایم.

My last tip for this video is about the importance of using variety in what you're writing.

آخرین نکته من برای این ویدیو در مورد اهمیت استفاده از تنوع در آنچه می نویسید است.

So what do I mean by "variety"?

بنابراین منظور من از "تنوع" چیست؟

Well, sometimes when people write, they have certain words that they use again and again

خوب، گاهی اوقات وقتی مردم می نویسند، کلمات خاصی دارند که بارها و بارها و بارها از آنها استفاده می

and again, and so there's not a lot of variety in their choice of words.

کنند و بنابراین تنوع زیادی در انتخاب کلمات آنها وجود ندارد.

Or you might have somebody else who uses the same sentence structure; maybe they learned

یا ممکن است شخص دیگری داشته باشید که از ساختار جمله مشابهی استفاده می کند . شاید آنها زمان حال کامل را یاد گرفته اند

the present perfect and they love the present perfect because it took them forever to learn

و زمان حال کامل را دوست دارند زیرا یادگیری آن برای همیشه طول کشیده است

it, so now they use the present perfect in each sentence.

، بنابراین اکنون در هر جمله از حال کامل استفاده می کنند.

So this is not good because we really want variety in what we write, because we want

بنابراین این خوب نیست زیرا ما واقعاً می خواهیم در آنچه می نویسیم تنوع داشته باشیم،

it to be interesting.

زیرا می خواهیم جالب باشد.

If you use something too much, it makes what you're writing look boring.

اگر از چیزی بیش از حد استفاده کنید، چیزی که می نویسید خسته کننده به نظر می رسد.

So, let's look at an example.

بنابراین، بیایید به یک مثال نگاه کنیم.

I have here a sentence: "Sales have increased.

من در اینجا یک جمله دارم: "فروش افزایش یافته است.

They have increased for many reasons.

آنها به دلایل زیادی افزایش یافته اند

The increase is because people increasingly like spending money."

. افزایش به این دلیل است که مردم به طور فزاینده ای دوست دارند پول خرج کنند."

Can you tell me: Which word did I use too much?

می توانید به من بگویید: کدام کلمه را بیش از حد استفاده کردم؟

If you said "increase", you're correct.

اگر گفتید "افزایش"، درست می گویید.

I used it one, two, three, four.

من از آن یک، دو، سه، چهار استفاده کردم.

Okay, so that's too much in a piece of writing.

خوب، پس این در یک نوشته زیاد است.

There are a lot of other words we could be using instead of "increase".

بسیاری از کلمات دیگر وجود دارد که ما می توانیم به جای "افزایش" استفاده کنیم.

We could be using, you know: "go up", "rise".

می‌دانید که می‌توانیم از «بالا رفتن»، «قیام» استفاده کنیم.

There are a lot of other words.

بسیاری از کلمات دیگر وجود دارد.

And if you're not sure of another word for "increase", a good idea is to check a thesaurus.

و اگر از کلمه دیگری برای "افزایش" مطمئن نیستید، یک ایده خوب این است که یک اصطلاحنامه را بررسی کنید.

There are a lot of online thesauruses that can help you add variety to your word choice.

اصطلاحنامه های آنلاین زیادی وجود دارد که می تواند به شما کمک کند تنوعی در انتخاب کلمه خود ایجاد کنید.

So if you make this kind of mistake where you reuse the same word again and again and

بنابراین اگر مرتکب این نوع اشتباه می‌شوید که در آن از یک کلمه بارها و

again, try to learn some other words that have the same meaning.

بارها استفاده می‌کنید، سعی کنید کلمات دیگری را یاد بگیرید که معنی مشابهی دارند.

This will really help your writing and make it more interesting.

این واقعا به نوشتن شما کمک می کند و آن را جذاب تر می کند.

The other thing I wanted to say is that we just talked about how you want variety in

نکته دیگری که می خواستم بگویم این است که ما فقط در مورد اینکه چقدر در کلمات تنوع می خواهید صحبت کردیم

words.

.

You also want variety in sentence types.

شما همچنین تنوع در انواع جملات را می خواهید.

So you want to make sure that, you know, sometimes you use long sentences, and sometimes you

بنابراین می خواهید مطمئن شوید که، می دانید، گاهی اوقات از جملات طولانی استفاده می کنید، و گاهی اوقات

use short sentence, sometimes you use, you know, maybe words like: "although", "when",

از جملات کوتاه استفاده می کنید، گاهی اوقات می دانید، شاید کلماتی مانند: "هرچند"، "وقتی"،

"despite", "in spite of", and sometimes you might have something a bit simpler.

"با وجود"، "با وجود" of" و گاهی اوقات ممکن است چیزی کمی ساده تر داشته باشید.

So instead of reusing the same sentence type and the same sentence structure, try to use

بنابراین به جای استفاده مجدد از یک نوع جمله و ساختار جمله مشابه، سعی کنید در جملاتی که می نویسید از

different tenses and different structures in the sentences you write.

زمان های مختلف و ساختارهای متفاوت استفاده کنید.

Yeah, so different tenses and try to have different sentence lengths.

بله، زمان های بسیار متفاوت است و سعی کنید طول جملات متفاوتی داشته باشید.

That will make your writing more interesting.

که نوشتن شما را جذاب تر می کند.

So, thank you for watching this video.

بنابراین، از شما برای تماشای این ویدیو سپاسگزاریم.

I know we covered a lot today, and I have a lot more writing tips coming soon.

می دانم که امروز مطالب زیادی را پوشش دادیم، و به زودی نکات بیشتری برای نوشتن دارم.

So, we've covered a lot and there's a lot of things you can practice, so I invite you

بنابراین، ما چیزهای زیادی را پوشش داده‌ایم و چیزهای زیادی وجود دارد که می‌توانید تمرین کنید، بنابراین از شما دعوت می‌کنم از

to come visit our website at www.engvid.com, and there, you can practice what you've learned today.

وب‌سایت ما به آدرس www.engvid.com دیدن کنید، و در آنجا، می‌توانید آنچه را که امروز آموخته‌اید تمرین کنید.

I also invite you to subscribe to my channel; there, you will find a whole bunch of other

همچنین از شما دعوت می کنم در کانال من عضو شوید. در آنجا، شما می‌دانید که تعداد زیادی منابع دیگر

resources on different grammar points, you know, especially if you're interested in how

در مورد نکات گرامری مختلف پیدا خواهید کرد ، به خصوص اگر به

to add variety, different videos on vocabulary, on writing, on pronunciation, and all sorts

نحوه افزودن تنوع، ویدیوهای مختلف در مورد واژگان ، نوشتن، تلفظ و

of other topics.

انواع موضوعات دیگر علاقه دارید.

So I invite you to check that out.

بنابراین من از شما دعوت می کنم که آن را بررسی کنید.

Thank you for watching; and until next time, take care.

ممنون از تماشای شما؛ و تا دفعه بعد مراقب باشید