How SENTENCE STRESS changes meaning in English

Hello.

سلام.

My name is Emma and in today's video I am going to teach you how to become a better listener,

اسم من اِما است و در ویدیوی امروز به شما آموزش می دهم که چگونه شنونده بهتری شوید

and I'm going to do that by teaching you about something called "Sentence Stress".

و این کار را با آموزش چیزی به نام "استرس جمله" به شما انجام خواهم داد.

Okay?

باشه؟

So I want you to think about the times you've listened to English, maybe in a movie, maybe

بنابراین می‌خواهم به زمان‌هایی که به زبان انگلیسی گوش داده‌اید فکر کنید، شاید در یک فیلم،

you saw a movie, or maybe a TV show - was there ever a time where you didn't understand something?

شاید یک فیلم یا شاید یک برنامه تلویزیونی - آیا تا به حال زمانی وجود داشته که چیزی را متوجه نشده باشید؟

Maybe everybody laughed, maybe somebody suddenly got angry and you felt like you missed some

شاید همه خندیدند، شاید کسی ناگهان عصبانی شد و شما احساس کردید که برخی

of the meaning to why something happened.

از معنی چرایی اتفاقی را از دست داده اید.

It might be because you're not listening enough to sentence stress.

ممکن است به این دلیل باشد که شما به اندازه کافی به جمله استرس گوش نمی دهید.

So, what is sentence stress?

بنابراین، استرس جمله چیست؟

Well, let me show you.

خب بذار نشونت بدم

When we talk about stress in language, we're talking about making something louder and longer.

وقتی از استرس در زبان صحبت می کنیم، در مورد بلندتر و طولانی تر کردن چیزی صحبت می کنیم.

Okay?

باشه؟

So, for example, if I say the number "thirteen" versus "thirteen", even though they sound

بنابراین، به عنوان مثال، اگر من عدد "سیزده" را در مقابل "سیزده" بگویم، حتی اگر به نظر

similar, they're different because I've put a different stress or a different emphasis

شبیه به نظر برسند، آنها متفاوت هستند زیرا تاکید متفاوتی

on each part of the word.

بر هر قسمت از کلمه داده ام.

So this is in part a pronunciation lesson, but also really about listening and how to listen better.

بنابراین این تا حدی یک درس تلفظ است، اما در واقع در مورد گوش دادن و نحوه بهتر گوش دادن است.

So I have here a sentence: "I love studying English."

بنابراین من اینجا یک جمله دارم: "من عاشق مطالعه زبان انگلیسی هستم."

Now, it seems like a pretty straightforward sentence, but I can actually change the meaning

اکنون، به نظر می رسد یک جمله بسیار ساده است ، اما در واقع می توانم

of this sentence using sentence stress.

معنای این جمله را با استفاده از استرس جمله تغییر دهم.

Okay?

باشه؟

So, by saying different parts of the sentence louder and longer I can actually change the meaning.

بنابراین، با گفتن قسمت های مختلف جمله بلندتر و طولانی تر، در واقع می توانم معنی را تغییر دهم.

So I'm going to give you an example.

بنابراین من برای شما یک مثال می زنم.

"I love studying English."

"من عاشق مطالعه زبان انگلیسی هستم."

What part did I say louder and longer?

چه قسمتی را بلندتر و بلندتر گفتم؟

If you said: "I", you're correct, so I'm going to put a mark here to show sentence stress.

اگر گفتید: "من"، درست می گویید، بنابراین من برای نشان دادن استرس جمله در اینجا علامتی می گذارم.

"I love studying English."

"من عاشق مطالعه زبان انگلیسی هستم."

If you heard somebody say this it means that I love studying English, but my friend doesn't.

اگر از کسی شنیده اید که این را می گوید به این معنی است که من عاشق مطالعه زبان انگلیسی هستم، اما دوستم اینطور نیست.

Or I love studying English, but other people hate studying English.

یا من عاشق مطالعه زبان انگلیسی هستم، اما دیگران از مطالعه انگلیسی متنفرند.

So I'm really emphasizing that I am, you know, maybe one of the only people.

بنابراین من واقعاً تأکید می کنم که من، می دانید، شاید یکی از تنها افراد هستم.

Okay?

باشه؟

So, I love studying English.

بنابراین، من عاشق مطالعه زبان انگلیسی هستم.

Now, this is a bit of a different meaning than if we move the stress-so I'll just erase that-to the word "love".

حالا، این کمی معنای متفاوتی دارد با اینکه استرس را منتقل کنیم - پس من فقط آن را پاک می کنم - به کلمه "عشق".

Okay?

So I want you to listen to how I say this: "I love studying English."

باشه؟

بنابراین می‌خواهم به نحوه گفتن این جمله گوش دهید: "من عاشق مطالعه زبان انگلیسی هستم."

So in this case "love" is the part I'm saying louder and longer.

بنابراین در این مورد "عشق" بخشی است که من بلندتر و طولانی تر می گویم.

Okay?

باشه؟

And now it has a different meaning.

و حالا معنای دیگری دارد.

Even though it's the same sentence, just by saying a different part louder and longer

با وجود اینکه همان جمله است، فقط با بلندتر و طولانی تر گفتن یک قسمت دیگر

I've changed the meaning.

معنی را تغییر داده ام.

So: "I love studying English."

بنابراین: "من عاشق مطالعه زبان انگلیسی هستم."

What does that mean?

معنی آن چیست؟

If I'm focused on the word "love" it means I really want to emphasize that I don't just

اگر روی کلمه "عشق" متمرکز شده باشم به این معنی است که واقعاً می خواهم تأکید کنم که من فقط

like English, I love English.

انگلیسی را دوست ندارم، من عاشق انگلیسی هستم.

English is my passion.

انگلیسی علاقه من است.

I love it. I really, really, really like it a lot.

عاشقشم. من واقعاً، واقعاً، واقعاً آن را خیلی دوست دارم.

Okay?

باشه؟

Now, if we take the stress here and we move it to "studying": "I love studying English",

حال، اگر استرس را در اینجا بگیریم و آن را به سمت «مطالعه» سوق دهیم: «من عاشق مطالعه انگلیسی هستم،

okay?

خوب است؟

So now you hear "studying" is louder and longer, again, now we have a different meaning from

پس حالا می شنوید که "مطالعه" بلندتر و طولانی تر است، دوباره، حالا معنای دیگری داریم با

when I said: "I love studying English",

زمانی که گفتم: "من عاشق مطالعه انگلیسی هستم"،

"I love studying English", "I love studying English",

"من عاشق مطالعه انگلیسی هستم"، "من عاشق مطالعه انگلیسی هستم"،

each of these means a different thing.

هر کدام از اینها به این معنی است. یک چیز متفاوت

"I love studying English" means I only love studying English.

"I love studying English" یعنی من فقط عاشق مطالعه زبان انگلیسی هستم.

I'm emphasizing maybe I don't like using English, maybe I don't like, you know, English in conversation.

من تاکید می کنم شاید من دوست ندارم از انگلیسی استفاده کنم، شاید دوست ندارم، می دانید، انگلیسی در مکالمه.

Maybe I only like reading my book about English, but I don't actually like using it.

شاید من فقط خواندن کتابم درباره انگلیسی را دوست داشته باشم ، اما در واقع دوست ندارم از آن استفاده کنم.

Okay?

باشه؟

Now, if we change the stress to "English" and now "English" is going to be louder and longer...

حالا اگر استرس را به "انگلیسی" تغییر دهیم و حالا "انگلیسی" بلندتر و طولانی تر شود...

Okay? So, for example: "I love studying English", "English" is louder and longer, now this has

باشه؟ به عنوان مثال: "من عاشق مطالعه انگلیسی هستم"، "انگلیسی" بلندتر و طولانی تر است، اکنون این

a new meaning, a fourth meaning.

یک معنای جدید دارد، معنای چهارم.

"I love studying English" means only English.

"من عاشق مطالعه انگلیسی هستم" به معنای فقط انگلیسی است.

Maybe I hate all other languages.

شاید از همه زبان های دیگر متنفرم.

I don't like studying French, I don't like studying Portuguese, I don't like studying Arabic.

من دوست ندارم فرانسوی بخوانم، پرتغالی بخوانم، عربی را دوست ندارم.

I only like studying English.

من فقط مطالعه زبان انگلیسی را دوست دارم.

Okay?

باشه؟

So, as you can see, the way we pronounce these sentences adds meaning to them.

بنابراین، همانطور که می بینید، نحوه تلفظ این جملات به آنها معنا می بخشد.

It's not just the words that have meaning, it's also the way we use our voice, our intonation.

این فقط کلمات نیستند که معنی دارند، بلکه نحوه استفاده از صدا و لحن خود نیز هستند.

Okay, so we're going to do some practice listening.

خوب، پس ما می خواهیم تمرین گوش دادن را انجام دهیم.

I'm going to say a sentence and you're going to first listen to: What part of the sentence has the stress?

من یک جمله می گویم و شما ابتدا به این جمله گوش می دهید: چه قسمتی از جمله استرس دارد؟

What part of the stress is louder and longer?

کدام بخش از استرس بلندتر و طولانی تر است؟

Okay?

باشه؟

So let's do that with the next sentence first.

پس بیایید ابتدا با جمله بعدی این کار را انجام دهیم .

Okay?

باشه؟

"I like your painting. I like your painting."

"من نقاشی شما را دوست دارم. من نقاشی شما را دوست دارم."

What part was the loud part?

قسمت با صدای بلند چه قسمتی بود؟

What part was the long part?

قسمت طولانی چه قسمتی بود؟

"I like your painting."

"من نقاشی شما را دوست دارم."

If you said: "your", you are correct.

اگر گفتی: «تو» درست می گویی.

This part has the stress.

این قسمت استرس داره

Now, I have three different meanings that this sentence could mean.

اکنون، من سه معنی مختلف دارم که این جمله می تواند معنی داشته باشد.

It could mean it's an okay painting.

این می تواند به این معنی باشد که نقاشی خوبی است.

Okay? It could mean my friends don't like the painting,

باشه؟ ممکن است به این معنی باشد که دوستان من نقاشی را دوست ندارند،

or it could also mean I only like your painting,

یا به این معنی است که من فقط نقاشی شما را دوست دارم،

but not the other people's paintings.

اما نقاشی دیگران را نه .

Okay?

باشه؟

So I want you to listen one more time and tell me which of these best represent this

بنابراین از شما می خواهم یک بار دیگر گوش کنید و به من بگویید کدام یک از اینها این

sentence with the stress.

جمله را با استرس نشان می دهد.

"I like your painting."

"من نقاشی شما را دوست دارم."

Okay?

So does that mean it's an okay painting?

باشه؟

پس آیا این بدان معنی است که این یک نقاشی خوب است؟

No.

نه.

Does that mean my friends don't like it?

یعنی دوستان من آن را دوست ندارند؟

Not really.

نه واقعا.

Does it mean I only like your painting, but not other paintings?

یعنی من فقط نقاشی شما را دوست دارم ، اما نقاشی های دیگر را نه؟

Yes.

آره.

So, in this case this is the meaning of the sentence.

پس در این صورت معنای جمله همین است.

I like your painting, but I don't like his painting.

من نقاشی شما را دوست دارم، اما نقاشی او را دوست ندارم.

His painting's awful.

نقاشیش افتضاحه

Your painting is the good painting.

نقاشی شما نقاشی خوبی است.

Okay?

باشه؟

So let's try again.

پس بیایید دوباره تلاش کنیم.

I'm going to now take away the stress and I'm going to say the sentence again but with

من الان استرس را از بین می برم و دوباره جمله را می گویم اما

the stress somewhere else.

با استرس جای دیگری.

Okay? So listen to where I put the stress carefully.

باشه؟ پس با دقت به جایی که استرس می‌دهم گوش کنید.

"I like your painting.

"من نقاشی شما را دوست دارم.

I like your painting."

من نقاشی شما را دوست دارم."

So what part is louder and longer?

پس کدام قسمت بلندتر و بلندتر است؟

If you said: "I", you are correct.

اگر گفتید: «من» ، درست می گویید.

Okay?

باشه؟

So what do you think this means?

پس به نظر شما این به چه معناست؟

Do you think it means: "I like your painting" means it's an okay painting?

آیا فکر می کنید به این معنی است: "من نقاشی شما را دوست دارم " به این معنی است که این یک نقاشی خوب است؟

Or: "I like your painting" means my friends don't like your painting, but I do?

یا: "من نقاشی شما را دوست دارم" یعنی دوستانم نقاشی شما را دوست ندارند، اما من دوست دارم؟

Okay? So I'm emphasizing "I".

باشه؟ بنابراین من بر "من" تأکید می کنم.

Which one do you think it means?

به نظر شما منظور کدام یک است؟

If you said B, you're correct.

اگر ب گفتی درست می گویی.

If I'm focusing on "I", it means that other people don't like it, but I do, and I'm highlighting

اگر روی "من" تمرکز کنم، به این معنی است که دیگران آن را دوست ندارند، اما من دوست دارم، و

the fact other people don't.

این واقعیت را برجسته می کنم که دیگران دوست ندارند.

Okay?

So, if we put the stress here it means this.

باشه؟

بنابراین، اگر استرس را در اینجا قرار دهیم به این معنی است.

Okay.

باشه.

So finally we're going to do the third possible meaning, and I'll take away the stress here.

بنابراین در نهایت می‌خواهیم سومین معنی ممکن را انجام دهیم و استرس را در اینجا از بین می‌برم.

"I like your painting.

"من نقاشی شما را دوست دارم.

I like your painting."

من نقاشی شما را دوست دارم."

So what part of the sentence is stressed?

پس چه قسمتی از جمله تاکید دارد؟

If you said: "like" you're correct.

اگر گفتید: "لایک" درست می گویید.

Okay? So this means that I'm not really saying I love your painting.

باشه؟ پس این بدان معناست که من واقعاً نمی گویم نقاشی شما را دوست دارم.

I'm really stressing I like it.

واقعا استرس دارم دوستش دارم

It means it's an okay painting, but I don't love it.

یعنی نقاشی خوبی است، اما من آن را دوست ندارم.

Okay? I don't hate it, I don't love it.

باشه؟ من از آن متنفر نیستم، دوستش ندارم.

It's an okay painting.

نقاشی خوبیه

I like your painting, but I don't love it.

من نقاشی شما را دوست دارم، اما آن را دوست ندارم.

Okay?

باشه؟

So here's an example of where stress changes the meaning of the sentence.

بنابراین در اینجا یک مثال از جایی است که استرس معنای جمله را تغییر می دهد.

Just putting stress on different words has a huge impact on the sentence, and this is

فقط تاکید بر کلمات مختلف تاثیر زیادی بر جمله دارد و این

something a lot of language learners miss when they're listening.

چیزی است که بسیاری از زبان آموزان هنگام گوش دادن از آن غافل می شوند.

So let's do another couple more practices of this just so you can really see how important

بنابراین بیایید چند تمرین دیگر از این کار انجام دهیم تا بتوانید واقعاً ببینید

the pronunciation and stress is to meaning.

تلفظ و تاکید چقدر برای معنا اهمیت دارد.

Okay, so before we begin the next example, I want to tell you that I know this is difficult.

خوب، پس قبل از شروع مثال بعدی، می‌خواهم به شما بگویم که می‌دانم این کار دشواری است.

Okay?

باشه؟

So if you're just, like: "I don't know what's going on. I can't understand the differences",

بنابراین اگر شما فقط می‌گویید: «نمی‌دانم چه خبر است. من نمی‌توانم تفاوت‌ها را درک کنم»، اشکالی

it's okay because this does take time.

ندارد زیرا این کار زمان می‌برد.

Okay?

باشه؟

We're practicing, and the more you practice the easier it will be, but just try your best

ما در حال تمرین هستیم، و هر چه بیشتر تمرین کنید، آسان‌تر خواهد بود، اما فقط تلاش خود را بکنید

and just remember that stress changes the meaning.

و فقط به یاد داشته باشید که استرس معنی را تغییر می‌دهد.

Okay?

باشه؟

And just, you know, you can think logically about it, but try your best.

و فقط، می دانید، می توانید منطقی در مورد آن فکر کنید، اما تمام تلاش خود را بکنید.

It is difficult for people who are learning a language.

برای افرادی که در حال یادگیری زبان هستند سخت است.

Okay, so let's look at the next example.

خوب، پس بیایید به مثال بعدی نگاه کنیم.

"She had a lot of money."

"او پول زیادی داشت."

Okay?

باشه؟

"She had a lot of money."

"او پول زیادی داشت."

I'm going to first say the sentence again, but this time I'm going to put some emphasis

ابتدا دوباره جمله را می گویم، اما این بار

or some stress on part of the sentence.

روی بخشی از جمله تاکید یا کمی تاکید می کنم.

I want you to decide: Which word do I say louder and longer?

می خواهم تصمیم بگیرید: کدام کلمه را بلندتر و طولانی تر بگویم؟

Okay? Which word do I put the stress on? Okay?

باشه؟ روی کدام کلمه استرس وارد کنم؟ باشه؟

"She had a lot of money.

"

She had a lot of money."

او پول زیادی داشت. پول زیادی داشت."

So what word is louder and longer?

پس کدام کلمه بلندتر و بلندتر است؟

If you said: "money", you are correct.

اگر گفتید: «پول» ، درست می گویید.

This is the word where we have the stress.

این کلمه ای است که ما استرس داریم.

Okay? I'm saying "money" louder.

باشه؟ بلندتر می گویم «پول».

So if I stress "money": "She had a lot of money", what does this mean?

بنابراین اگر روی "پول" تاکید کنم: "او پول زیادی داشت" این به چه معناست؟

Do you think it means she doesn't have much money now?

فکر می کنی یعنی الان پول زیادی نداره؟

Is that what we're focused on?

آیا این همان چیزی است که ما روی آن تمرکز کرده ایم؟

Do you think it means she was very rich, and that's what we're focused on?

آیا فکر می کنید این بدان معنی است که او بسیار ثروتمند بود و ما روی این موضوع تمرکز کرده ایم؟

Or do you think it means although she had money, she didn't have other important things?

یا به نظر شما یعنی با اینکه پول داشت اما چیزهای مهم دیگری نداشت؟

Maybe she didn't have love.

شاید عشق نداشت

She has lots of money, but not other things.

او پول زیادی دارد، اما چیزهای دیگر ندارد.

Which is the best meaning based on the intonation?

بهترین معنی بر اساس لحن کدام است؟

I'll say it one more time: "She had a lot of money."

من یک بار دیگر می گویم: "او پول زیادی داشت."

Okay?

باشه؟

So the meaning that is there based on the intonation in the stress is going to be this

بنابراین معنایی که بر اساس لحن در استرس وجود دارد این خواهد

one, C. So, although she had money, she didn't have a lot of other important things.

بود، C. بنابراین، اگرچه پول داشت، اما چیزهای مهم دیگری نداشت.

Okay? So maybe she has money, but she doesn't have love.

باشه؟ پس شاید او پول داشته باشد، اما عشق ندارد.

Maybe she doesn't have friends.

شاید دوست نداره

Maybe she doesn't have family.

شاید خانواده نداره

All she has is money.

تنها چیزی که او دارد پول است.

Okay? And we know this because the stress is on the word "money".

باشه؟ و ما این را می دانیم زیرا استرس روی کلمه "پول" است.

Okay, so let's try this again.

خوب، پس بیایید این را دوباره امتحان کنیم.

I'm going to erase this.

اینو پاک میکنم

Okay, perfect.

باشه، عالی

So, again, listen for the stress.

بنابراین، دوباره به استرس گوش دهید.

What part do I say louder and longer?

چه قسمتی را بلندتر و طولانی تر بگویم؟

Okay?

باشه؟

"She had a lot of money.

"

She had a lot of money."

او پول زیادی داشت. پول زیادی داشت."

Okay, this time I'm not going to use my hands.

خوب، این بار از دستانم استفاده نمی کنم.

"She had a lot of money."

"او پول زیادی داشت."

Okay, so which word do you think I stressed?

خوب، پس به نظر شما روی کدام کلمه تاکید کردم؟

If you said: "a lot", you are correct.

اگر گفتید: «خیلی» ، درست می گویید.

Okay? This is the important word in this sentence, this is the part that's louder and longer

باشه؟ این کلمه مهم در این جمله است، این همان بخشی است که بلندتر و بلندتر است

and that I'm stressing.

و من روی آن تاکید دارم.

So what do you think it means if I stress this word?

پس به نظر شما اگر روی این کلمه تاکید کنم به چه معناست؟

Does it mean she doesn't have much money now, or does it mean she was very rich?

یعنی الان پول زیادی نداره یا خیلی پولدار بوده؟

And we're really focused on...

و ما واقعاً روی ...

We're answering the question of: How rich?

ما به این سؤال پاسخ می دهیم: چقدر ثروتمند؟

Which one do you think it is?

به نظر شما کدام یک است؟

Well, because we're focused on the word "a lot", we're really trying to highlight the

خوب، چون ما روی کلمه " خیلی زیاد" تمرکز کرده ایم، واقعاً سعی می کنیم این واقعیت را برجسته کنیم

fact that she was very rich.

که او بسیار ثروتمند بود.

It's almost like we're answering the question: -"How rich?"

تقریباً مثل این است که به این سؤال پاسخ می دهیم: -"چقدر ثروتمند؟"

-"Very rich."

-"بسیار غنی."

Okay?

باشه؟

She had a lot of money.

او پول زیادی داشت.

Not a little, not some.

نه کم، نه مقداری.

She had a lot.

او چیزهای زیادی داشت.

Okay, so now let's try for the third one.

خوب، حالا بیایید برای سومی تلاش کنیم.

Okay? So, the next one is she doesn't have much money now.

باشه؟ بنابراین، مورد بعدی این است که او اکنون پول زیادی ندارد.

If I want to say this, where do you think I should stress?

اگر بخواهم این را بگویم به نظر شما کجا باید استرس داشته باشم؟

She doesn't have much money now.

الان پول زیادی نداره

Where I would stress if I want this meaning, I would stress the word

در جایی که اگر این معنی را بخواهم تاکید می کنم روی کلمه

"had".

"داشت" تاکید می کنم.

Okay?

باشه؟

So, I want you to repeat after me following this stress: "She had a lot of money.

بنابراین، از شما می خواهم که بعد از من به دنبال این استرس تکرار کنید: "او پول زیادی داشت.

She had a lot of money."

او پول زیادی داشت."

So, if I focus on the word "had"...

بنابراین، اگر روی کلمه "داشت" تمرکز کنم...

And this is probably the most important part of this lesson because this is a very common

و این احتمالاً مهمترین بخش این درس است زیرا این یک چیز بسیار رایجی

thing we stress.

است که ما بر آن تاکید می کنیم.

If we stress the word "had" in a sentence it means that it's no longer true.

اگر در یک جمله بر کلمه "داشت" تاکید کنیم به این معنی است که دیگر درست نیست.

Okay? So, in the past she had a lot of money, but now she doesn't have much.

باشه؟ بنابراین، در گذشته او پول زیادی داشت، اما اکنون پول زیادی ندارد.

She has no money.

اون پول نداره

Okay?

باشه؟

So, stressing "had" means that what was true is not true anymore.

بنابراین تأکید بر «داشت» به این معناست که آنچه درست بود دیگر درست نیست.

Okay?

باشه؟

I'll give you another example.

من یک مثال دیگر برای شما می زنم.

"I had a great teacher.

"من یک معلم بزرگ

I had a great teacher."

داشتم. من یک معلم بزرگ داشتم."

This means my old teacher was great, but my new teacher is terrible.

این یعنی معلم قدیمی من عالی بود، اما معلم جدید من وحشتناک است.

Okay?

باشه؟

So, again, even though we're not saying this, just in the way we're saying our words, there's

بنابراین، باز هم، اگرچه ما این را نمی گوییم، فقط در نحوه بیان کلماتمان،

a lot of extra meaning.

معنای اضافی زیادی وجود دارد.

So let's look at one more example to practice this.

بنابراین بیایید به یک مثال دیگر برای تمرین این کار نگاه کنیم.

Okay, so we're on our very last sentence of the day, and again, I want you to see all

بسیار خوب، پس ما در آخرین جمله روز خود هستیم، و باز هم، من از شما می‌خواهم

the different ways we can make meaning in this sentence based on the stress we use on it.

تمام راه‌های مختلفی را که می‌توانیم در این جمله بر اساس استرسی که روی آن استفاده می‌کنیم، معنا کنیم، ببینید.

Okay? So I have this sentence: "I know you made a mistake."

باشه؟ بنابراین من این جمله را دارم: "من می دانم که شما اشتباه کردید."

Now, I have the three different things it can possibly mean-okay?-based on stress.

اکنون، من سه چیز متفاوت را دارم که ممکن است بر اساس استرس به معنای خوب باشد؟

So I'm going to put stress on a part of the sentence, and I want you first to decide:

بنابراین من روی بخشی از جمله تاکید می کنم و می خواهم ابتدا تصمیم بگیرید:

What part of the sentence am I saying louder and longer?

چه بخشی از جمله را بلندتر و طولانی تر می گویم؟

Okay, so the sentence is: "I know you made a mistake.

خوب، پس جمله این است: "من می دانم که شما اشتباه

I know you made a mistake."

کردید. می دانم که شما اشتباه کردید."

So what part of the sentence is louder and longer?

پس کدام قسمت جمله بلندتر و بلندتر است؟

If you said the word "I", you're correct.

اگر کلمه "من" را گفتید، درست می گویید.

This is the part that I'm stressing.

این بخشی است که من بر آن تاکید می کنم.

So what does this mean if I say: "I know you made a mistake"?

پس اگر بگویم: "می دانم اشتباه کردی" این به چه معناست؟

Does it mean other people don't know, but I know?

آیا این بدان معناست که دیگران نمی دانند، اما من می دانم؟

Does it mean I'm 100% sure you made a mistake?

یعنی 100% مطمئنم اشتباه کردی؟

Or does it mean it was you who made the mistake, not your friend?

یا به این معنی است که این شما بودید که اشتباه کردید نه دوستتان؟

Your friend didn't make the mistake, you made the mistake.

دوستت اشتباه نکرد ، تو اشتباه کردی.

So out of these three, the most likely thing: "I made a mistake" means is going to be this

بنابراین از بین این سه مورد، محتمل ترین چیز: "اشتباه کردم" به این معنی است که

one: Other people don't know, but I know.

: دیگران نمی دانند، اما من می دانم.

Okay? So if I say: I know you made a mistake" it means your friends don't know, your teacher

باشه؟ بنابراین اگر بگویم: می دانم که شما اشتباه کردید، یعنی دوستان شما نمی دانند، معلم

doesn't know, but I know.

شما نمی داند، اما من می دانم. خیلی

All right?

خوب؟

So this is different than if we say this:

"I know you made a mistake.

یک اشتباه.

I know you made a mistake."

میدونم اشتباه کردی.»

So what part is the loudest?

پس بلندترین

What part is the longest?

قسمت کدام قسمت است؟ طولانی ترین قسمت کدام است؟

If you said: "know", you're correct.

اگر گفتی: «میدان» ، درست می گویی.

"I know you made a mistake."

«می دانم که اشتباه کردی.»

So what does this mean?

پس این به چه معناست

Does it mean...?

؟ یعنی...؟

So we've already used this one.

پس ما قبلا از این یکی استفاده

Does it mean I'm 100% sure you made a mistake?

کرده ایم.یعنی من 100% مطمئن هستم که شما اشتباه کرده اید؟

Or does it mean it was you; not your friend, you?

یا به این معناست که شما بودید،دوست شما نبودید؟

Which one?

کدامیک؟

Well, considering we're really focused on the word "know", and "know" usually has to

خب، با توجه به ما واقعاً روی کلمه "دانستن" متمرکز شده اند، و "دانستن" معمولاً به

do with, like, either we know or we don't know,

این مربوط می شود، مثلاً یا می دانیم یا نمی دانیم

it's going to be B. I'm stressing the fact that I am sure,

، B خواهد بود. من بر این واقعیت تأکید می کنم که مطمئن هستم،

I am certain it was you who made the mistake.

من مطمئن هستم که این شما بودید که اشتباه

"I know you made a mistake" means I'm 100% sure you're the one who made the mistake.

کردید. "می دانم که شما اشتباه کردید" یعنی من 100% مطمئن هستم که شما اشتباه کرده اید.

Okay?

باشه؟

So, I'm going to...

So the next one is going to mean this, it's going to mean it was you and not your friend

مورد بعدی به این معنی است ، به این معنی است که این شما بودید و نه دوستتان

who made the mistake, that's the thing we're focused on.

که اشتباه را مرتکب شد، این چیزی است که ما روی آن تمرکز کرده ایم.

So I want you to listen very carefully to: Where is the stress?

بنابراین می خواهم با دقت به آن گوش دهید: استرس کجاست

"I know you made the mistake.

؟ میدونی اشتباه کردی

I know you made the mistake."

من می دانم که شما اشتباه کردید."

Okay, so if you said the stress

بسیار خوب، پس اگر گفتید

is on "you", you're correct.

استرس روی "شما" است، درست می گویید.

And so if I say: "I know you made the mistake"

بنابراین اگر من بگویم: "می دانم که شما اشتباه کردید" به

it means I really want to emphasize that it's

این معنی است که من واقعاً می خواهم تأکید کنم که این اشتباه است.

not your friends, it's not your family, you're the one. Okay?

نه دوستان شما، نه خانواده شما، بلکه شما هستید. خوب؟

So, the thing with this is it's very important to first identify: Where is the stress?

بنابراین، موضوع این است که ابتدا شناسایی کنید: استرس کجاست؟

What part is the person really emphasizing?

شخص واقعاً بر چه بخشی تأکید دارد؟

What part is the person saying with emotion?

So that's the first step, and once you do this you can think about:

پس این اولین قدم است، و وقتی این کار را انجام دادید می توانید به این فکر کنید:

"Okay, why are they saying this part louder and longer?

"خوب، چرا این قسمت را بلندتر و طولانی تر می گویند؟

What's the purpose?

هدف چیست؟

What does it mean?

چه مفهومی داره؟

Does it mean they're focused on, you know...

آیا این بدان معناست که آنها روی آنها تمرکز کرده اند، می دانید...

On it being that they see you do something versus someone else, is it based on maybe

در مورد اینکه آنها می بینند شما کاری را در مقابل شخص دیگری انجام می دهید، آیا بر این اساس است که

they're trying to show that they like something, or love something, or hate something?"

آنها سعی می کنند نشان دهند چیزی را دوست دارند، یا چیزی را دوست دارند، یا از چیزی متنفرند.

So it's always good to ask yourself: Where is there stress and why is there stress?

بنابراین همیشه خوب است که از خود بپرسید: استرس کجاست و چرا استرس وجود دارد؟

Okay?

خوب؟

Again, this takes a lot of practice.

باز هم، این کار به تمرین زیادی نیاز دارد.

If you're really interested in doing more practice for this, there's a couple of things you can do.

اگر واقعاً علاقه مند به انجام تمرین بیشتر برای این کار هستید، چند چیز وجود دارد که باید انجام دهید.

First of all, there's a test called the TOEFL.

اول از همه، آزمونی به نام تافل وجود دارد. این در آزمون تافل

This is very, very important on the TOEFL test.

بسیار بسیار مهم است .

Even if you're not taking the TOEFL test, I highly recommend doing some of the listenings

حتی اگر در آزمون تافل شرکت نمی‌کنید، من به شدت توصیه می‌کنم برخی از لیسنینگ‌ها را انجام دهید،

because they have a lot of practice where you can actually listen for intonation and

زیرا آن‌ها مهارت‌های زیادی دارند. تمرین کنید که در آن واقعاً بتوانید به لحن و استرس گوش دهید

stress, and connect it to meaning.

و آن را به معنی وصل کنید.

Okay? So that's a great resource.

خوب؟ پس این یک منبع عالی است.

Also you can check out our website at www.engvid.com, and there you can also find some more practice

همچنین می توانید وب سایت ما را در www.engvid.com بررسی کنید، و همچنین می توانید تمرینات بیشتری را

along with our quiz.

همراه با مسابقه ما.

Okay?

باشه

I hope you've enjoyed this video.

؟ امیدوارم از این ویدیو لذت برده باشید.

Again, I know it's a little bit difficult, but with practice and time I'm sure you will

باز هم می دانم که کمی سخت است، اما با روابط عمومی عمل و زمان من مطمئن هستم که شما

be able to get this.

می توانید این را دریافت کنید.

I also would like to invite you to subscribe to my YouTube channel.

همچنین از شما دعوت می کنم که در کانال یوتیوب من مشترک شوید.

There you can find many more resources on vocabulary, listening, pronunciation, and

در آنجا می توانید منابع بسیار بیشتری در مورد واژگان، گوش دادن، تلفظ و

all sorts of other great things.

انواع چیزهای عالی دیگر بیابید.

So until next time, thanks for watching and take care.

بنابراین تا دفعه بعد، از تماشا و مراقبت متشکریم.