10 English Grammar Mistakes that are Accepted in Casual Speech

"If I just lay, if I just lay here, would you lie with me and just forget the world?"

"اگر فقط دراز بکشم، اگر فقط اینجا دراز بکشم، آیا با من دراز می کشی و دنیا را فراموش می کنی؟"

I apologize for my singing voice.

بابت صدای آوازم معذرت میخوام

Is it "lay"?

آیا "دراز" است؟

Is it "lie"?

آیا "دروغ" است؟

Are the lyrics to that song correct?

آیا متن آن آهنگ صحیح است؟

Find out at the end of this video.

در انتهای این ویدیو بدانید.

Hey, I'm Alex.

هی، من الکس هستم

Thanks for clicking, and welcome to this lesson on 10 Common Grammar Mistakes That Are Accepted

با تشکر از کلیک کردن، و به این درس در مورد 10 اشتباه رایج گرامر که

in Casual Speech.

در گفتار معمولی پذیرفته می شوند، خوش آمدید.

So before you accuse me of saying, "Alex is teaching bad grammar" and all that kind of

بنابراین قبل از اینکه من را متهم کنید که می گویید "الکس در حال آموزش گرامر بد" و این

stuff, I want to specify.

چیزها است، می خواهم مشخص کنم.

Good grammar is almost always, if not always, desirable.

گرامر خوب تقریباً همیشه، اگر نه همیشه، مطلوب است.

Yes, you should try to have correct grammar when you speak, especially when you write,

بله، شما باید سعی کنید هنگام صحبت کردن، به خصوص زمانی که می نویسید، گرامر درستی داشته باشید

and definitely avoid these mistakes if you are writing a professional email, or an academic

و اگر در حال نوشتن یک ایمیل حرفه ای، یا مقاله دانشگاهی

paper, or a message to your boss.

یا پیامی به رئیس خود هستید، قطعا از این اشتباهات اجتناب کنید.

Avoid them in professional situations and academics, but know that almost everyone makes

در موقعیت‌های حرفه‌ای و تحصیلی از آنها اجتناب کنید ، اما بدانید که تقریباً همه

one or more of these errors on a regular basis.

یک یا چند مورد از این خطاها را به طور منظم مرتکب می‌شوند.

Now, it's because they never learned the proper rule in the first place, or it's just something

حالا، به این دلیل است که آنها هرگز قانون درست را از ابتدا یاد نگرفته اند، یا فقط چیزی است

that people have, you know, moved into the popular sphere, into pop culture, and it's

که مردم، می دانید، به حوزه عمومی، به فرهنگ پاپ رفته اند، و این

just accepted because you hear many people speaking like this, and then you start speaking

فقط پذیرفته شده است، زیرا شما می شنوید که بسیاری از مردم چنین صحبت می کنند، و سپس شما شروع به صحبت به

this way, too, and it just becomes part of the popular usage.

این طریق نیز می کنید، و این فقط بخشی از استفاده رایج می شود.

So, if you are in an informal situation, these mistakes are often accepted, and almost no

بنابراین، اگر در موقعیتی غیررسمی قرار دارید، این اشتباهات اغلب پذیرفته می‌شوند و تقریباً هیچ‌کس نمی‌گوید

one will say, "Hey, that's actually wrong", because there's a good chance they make the

: «هی، این در واقع اشتباه است»، زیرا احتمال زیادی وجود دارد که

same mistakes.

اشتباهات مشابهی را انجام دهند.

So, what mistakes am I talking about?

بنابراین، من در مورد چه اشتباهاتی صحبت می کنم؟

Well, I have my list here.

خب، من لیستم را اینجا دارم.

I'm not going to show it to you, but I will reference it.

من قصد ندارم آن را به شما نشان دهم، اما به آن اشاره خواهم کرد.

Let's start with "there is" versus "there are".

بیایید با «وجود دارد» در مقابل «هستند» شروع کنیم.

You know the rule.

شما قانون را می دانید.

You have to use "there is" with singular, and "there are" with plurals.

شما باید از " There is " با مفرد استفاده کنید ، و " There are " را با جمع استفاده کنید.

So, you're supposed to say, "There is a car", and "There are two cars", but I'm sure you're

بنابراین، شما قرار است بگویید: "یک ماشین وجود دارد" و "دو ماشین وجود دارد"، اما من مطمئن هستم که شما

aware and maybe you make this mistake.

آگاه هستید و ممکن است این اشتباه را انجام دهید.

You say, "Hey, there's a lot of people in here", or "Hey, there's a lot of issues we

شما می گویید، "هی، افراد زیادی در اینجا هستند"، یا "هی، مشکلات زیادی وجود دارد که

need to fix at this company", and you know you're supposed to say "there are" for plurals,

باید در این شرکت برطرف کنیم"، و می دانید که قرار است برای جمع ها بگویید "هستند"،

but for some reason, we just say "there's", "there's", "there's", "there's" for everything.

اما به دلایلی، ما فقط برای همه چیز می گوییم "هست"، "هست"، "هست"، "وجود دارد".

Not in all cases.

نه در همه موارد.

It's not even a consistent mistake.

حتی یک اشتباه ثابت هم نیست.

Some people sometimes use "are" for plurals, sometimes use "is" for plurals.

بعضی از مردم گاهی برای جمع از « هستند» استفاده می کنند، گاهی برای جمع از «است». این را

Know that it's not the end of the world if you say, "There's a lot of people", because

بدانید که اگر بگویید "مردم زیاد هستند" دنیا به پایان نمی رسد، زیرا

there's a good chance your friend also says, "There's a lot of people".

احتمال زیادی وجود دارد که دوست شما نیز بگوید "مردم زیادی هستند".

Next, this is the past tense mistake.

بعد، این اشتباه زمان گذشته است.

The past tense version of the "there is", "there are" problem, and that's "there was"

نسخه زمان گذشته مسئله "هست"، "وجود وجود دارد" و آن "وجود داشت"

and "there were".

و "وجود داشت" است.

So, the same thing here.

بنابراین، همان چیز در اینجا. می‌دانید که

You know it's supposed to be singular with "there was", and you know it's supposed to

قرار است با «وجود وجود داشت» مفرد باشد، و می‌دانید که قرار است

be plural with "there were".

با «وجود داشت» جمع شود.

For example, you're supposed to say, "There were a lot of them", but you may have said,

به عنوان مثال، شما قرار است بگویید: «تعداد زیادی بودند»، اما ممکن است گفته باشید

"There was a lot of them", right?

«تعداد زیادی بودند»، درست است؟

Or "There was a lot of dogs at the dog park today".

یا " امروز سگ های زیادی در پارک سگ ها بودند".

It should be, "There were a lot of dogs at the dog park", but if you say "there was",

باید اینطور باشد، «در پارک سگ‌ها سگ‌های زیادی بودند »، اما اگر بگویید «وجود داشت»،

again, it's not the end of the world in a casual situation.

باز هم، در یک موقعیت معمولی آخر دنیا نیست.

Next up, "less" versus "fewer".

بعد، «کمتر» در مقابل «کمتر».

So, we have less problems than we did a week ago.

بنابراین، ما نسبت به یک هفته پیش مشکلات کمتری داریم.

The express aisle is for ten items or less.

راهروی سریع برای ده مورد یا کمتر است.

These are grammatically incorrect.

اینها از نظر گرامری نادرست هستند.

You probably know that you should use "fewer" when you're talking about things that you

احتمالاً می‌دانید که وقتی در مورد چیزهایی صحبت می‌کنید باید از «کمتر» استفاده کنید

count.

.

This mistake has been so internalized that grocery stores everywhere have been making

این اشتباه آنقدر درونی شده است که خواربارفروشی‌ها در همه جا

it and probably don't even know that they're making it.

آن را انجام می‌دهند و احتمالاً حتی نمی‌دانند که در حال انجام آن هستند.

So, if you ever see a sign that says ten items or less, know that it should say ten items

بنابراین، اگر علامتی دیدید که ده مورد یا کمتر را نشان می دهد، بدانید که باید ده مورد

or fewer.

یا کمتر را نشان دهد.

Next up, "you and me" versus "you and I".

بعد، "تو و من" در مقابل "تو و من".

So, "you and I" is what you should use when you are putting yourself and someone else

بنابراین، «تو و من» همان چیزی است که وقتی خود و شخص دیگری را

in the subject position of a sentence.

در موقعیت موضوع یک جمله قرار می‌دهی، باید از آن استفاده کنی.

So, let me reference my paper here.

بنابراین، اجازه دهید مقاله خود را در اینجا ارجاع دهم.

Right, you're supposed to say, "My friend and I went to Cuba last month", but there's

درست است، شما قرار است بگویید، "من و دوستم ماه گذشته به کوبا رفتیم"، اما

a good chance at some point in your life you have said, "My friend and me went to Cuba

شانس خوبی وجود دارد که در مقطعی از زندگی خود بگویید، "من و دوستم ماه گذشته به کوبا رفتیم

last month", or "Me and my friend went to Cuba last month".

"، یا " من و دوستم ماه گذشته به کوبا رفتیم.

This is an accepted mistake because everyone speaks like this, and it's accepted, and it's

این یک اشتباه پذیرفته شده است زیرا همه اینگونه صحبت می کنند و پذیرفته شده است و

in popular usage.

در عرف رایج است.

It's not the end of the world if you speak like this in a casual situation, alright?

اگر در یک موقعیت معمولی اینطور صحبت کنید، آخر دنیا نیست، خوب؟

Next up, "between you and I" versus "between you and me".

بعد، «بین من و تو» در مقابل «بین من و تو».

So, "between you and me", the correct answer is "between you and me".

پس «بین من و تو» پاسخ صحیح «بین من و تو» است.

Now, why is that?

حالا چرا اینطور است؟ به این

It's because "between" is a preposition; a preposition is a word like "at", "on", "in",

دلیل که «بین» حرف اضافه است. حرف اضافه کلمه ای است مانند "در"، "روی"، "در"، "

"with", words like these, small words that show a relationship between different words.

با"، کلماتی مانند این، کلمات کوچکی که رابطه بین کلمات مختلف را نشان می دهد.

The word that comes after a preposition, if you use a pronoun, it has to be the object

کلمه ای که بعد از حرف اضافه می آید، اگر از ضمیر استفاده می کنید، باید

pronoun, okay?

ضمیر مفعول باشد، خوب؟

So, "me" is the object, "I" is the subject.

پس «من» مفعول است، «من» فاعل است.

Now, for some reason, there's a hypercorrection happening where we think that "between you

اکنون، به دلایلی، یک تصحیح بیش از حد اتفاق می افتد که در آن فکر می کنیم "بین من

and I" sounds very, very formal, when in fact, it's actually totally grammatically incorrect.

و تو" بسیار بسیار رسمی به نظر می رسد، در حالی که در واقع، از نظر گرامری کاملاً نادرست است.

So, if you think you're being fancy when you say "between you and I", you're actually just

بنابراین، اگر فکر می‌کنید وقتی می‌گویید «بین من و تو» شیطنت می‌کنید، در واقع از نظر

dead wrong grammatically.

گرامری اشتباه کرده‌اید.

And that's another one where, "Okay, should I say 'between you and I' then?"

و این یکی دیگر است که در آن، "خوب، باید بگویم "بین من و تو"؟

You shouldn't.

شما نباید.

Try to avoid it.

سعی کنید از آن اجتناب کنید.

The correct answer is, or the correct phrase is, "between you and me".

پاسخ صحیح یا عبارت صحیح «بین من و تو» است.

"Between" is a preposition; it needs an object pronoun.

«بین» حرف اضافه است; به ضمیر مفعولی نیاز دارد.

"Who", "whom" versus "that", so, "He's the guy that I told you about."

"چه کسی"، "چه کسی" در مقابل "آن"، بنابراین، "او همان پسری است که به شما گفتم."

We should use "who" and "whom" to talk about people, but we often use "that" as a short

ما باید از "چه کسی" و "چه کسی" برای صحبت در مورد مردم استفاده کنیم، اما اغلب از "آن" به عنوان یک

form to talk about everything, whether it's objects, places, people, you know, "She's

فرم کوتاه برای صحبت در مورد همه چیز استفاده می کنیم، خواه اشیا، مکان ها، افراد، می دانید، "او

the one that he married", "She's the woman that he married", for example.

همان کسی است که او با او ازدواج کرده است" ، برای مثال "او همان زنی است که او با او ازدواج کرد".

Try to use "who" in that case, right?

سعی کنید در این مورد از "چه کسی" استفاده کنید، درست است؟

And if you use "that", most people won't notice.

و اگر از "that" استفاده کنید، اکثر مردم متوجه نمی شوند.

That really should be reserved, though, for objects and place...

این واقعاً باید برای اشیا و مکان رزرو شود...

Not places, sorry, for objects.

نه مکان ها، متأسفم، برای اشیا. در مرحله

Next up, we have "should've" versus "should've".

بعد، "باید" را در مقابل "باید" داریم.

Now, this is more of a mistake of writing, but if you are in a situation where, you know,

حالا، این بیشتر یک اشتباه نوشتاری است، اما اگر در موقعیتی هستید که، می دانید،

it's "should've", "of", it sounds like "should've", the contracted form of "should have", so really,

«باید»، «از» است، به نظر می رسد «باید»، شکل قراردادی «باید باید» باشد. "، بنابراین واقعاً،

the form is "should have".

فرم "باید داشته باشد".

So, if you say "should've" and you're thinking "should", "of", it's wrong, like, what you're

بنابراین، اگر می گویید "باید" و به " باید"، "از" فکر می کنید، اشتباه است، مثلاً آنچه

thinking in your mind is wrong, and if you write it, it's dead wrong, never write it,

در ذهن خود فکر می کنید اشتباه است، و اگر آن را بنویسید، کاملاً اشتباه است، هرگز بنویس،

it's not accepted in writing at all, please don't.

اصلا به صورت کتبی قبول نیست، لطفا ننویس.

But if you think it when you're speaking, it's not wrong at all, it's actually correct,

اما اگر هنگام صحبت به آن فکر می کنید، اصلاً اشتباه نیست، در واقع درست است،

because it sounds exactly like the contracted form of "should've".

زیرا دقیقاً شبیه شکل قراردادی «باید» به نظر می رسد.

All right, "farther" versus "further".

بسیار خوب، "دورتر" در مقابل "بیشتر".

So, "farther" is only for physical distances.

بنابراین، "دورتر" فقط برای فواصل فیزیکی است.

"Further" can be for physical distances or figurative distances.

"Further" می تواند برای فواصل فیزیکی یا فاصله های مجازی باشد.

So, if I say, "Wow, you know, you can go... he went further in life", or "further in his

بنابراین، اگر من بگویم، "وای، می‌دانی، می‌توانی بروی... او در زندگی بیشتر رفت، یا "در کارش بیشتر شد

career", or "further in her job", or something like this, this is fine, you're referring

"، یا "در کارش ادامه داد" یا چیزی شبیه به این، خوب است. شما

to a figurative distance with "further", but a lot of people just don't know the difference

به فاصله مجازی با "بیشتر" اشاره می کنید، اما بسیاری از مردم تفاوت

between "farther" and "further", so they'll say, for example, "Where is it, here?"

بین "دورتر" و "بیشتر" را نمی دانند، بنابراین می گویند، برای مثال، "اینجا کجاست؟ "

Or, you know, "You will go farther in life if you", I don't know, "get on the keto diet"?

یا، می دانید، "اگر "رژیم کتو" را بگیری، در زندگی دورتر خواهی رفت؟

I don't believe in stuff like that, but just an example.

من به این چیزها اعتقاد ندارم، اما فقط یک مثال است.

All right, so, yeah, if you use "farther" for figurative distance, it's not the end

بسیار خوب، پس، بله، اگر از "دورتر" برای فاصله مجازی استفاده کنید، این پایان

of the world.

دنیا نیست.

There's a good chance the person you're speaking to might not know that you're supposed to

احتمال زیادی وجود دارد که شخصی که با او صحبت می‌کنید نداند که قرار است از

use "further" for figurative, and "farther" is only for physical distances.

«بیشتر» برای تصویری استفاده کنید و «فورتر» فقط برای فواصل فیزیکی است.

Okay, next up.

باشه، بعدی

In regard to vs. in regards to.

در رابطه با در مقابل.

So, which one is correct?

بنابراین، کدام یک صحیح است؟

Well, it's actually "in regard to".

خوب، در واقع "در رابطه با" است.

So, "regard" is an uncountable noun.

بنابراین، "احترام" یک اسم غیرقابل شمارش است.

This means it does not have a plural form, so if you write an email, make sure you write

این به این معنی است که شکل جمع ندارد، بنابراین اگر ایمیلی می‌نویسید، مطمئن شوید که

"in regard to".

«در رابطه با» بنویسید.

So, in regard to your last email, the answer is "yes", or in regard to your email, "Yes,

بنابراین، در مورد آخرین ایمیل شما، پاسخ "بله" است، یا در مورد ایمیل شما، "بله،

we would be happy to help you".

خوشحال می شویم به شما کمک کنیم".

But if you write "in regards to", or if you say "in regards to", chances are only grammar

اما اگر بنویسید "در رابطه با"، یا "در رابطه با" بگویید، شانس فقط معلمان دستور زبان است

teachers and those who study grammar will notice.

و کسانی که گرامر مطالعه می کنند متوجه خواهند شد.

So, try to use "in regard to" in a professional setting.

بنابراین، سعی کنید از "در نظر گرفتن " در یک محیط حرفه ای استفاده کنید. از

Use "in regard to", but that is one where there's a good chance your boss doesn't even

"در رابطه با" استفاده کنید، اما این موردی است که در آن احتمال زیادی وجود دارد که رئیس شما حتی

know if it's "in regards to" or "in regard to", so you have a little more flexibility

نداند که "در رابطه با" است یا "در رابطه با"، بنابراین شما در این مورد کمی انعطاف پذیری بیشتری دارید

in that one.

.

"Regards", what you put at the end of an email, or what you say, you know, to someone, "Best

"با احترام"، چیزی که در انتهای یک ایمیل قرار می دهید، یا چیزی که می گویید، می دانید، "با

regards", I guess it's more for writing, means, like, "best wishes", so you can send your

احترام"، فکر می کنم بیشتر برای نوشتن باشد، به معنای "بهترین آرزوها" است، بنابراین می توانید ارسال کنید با

regards to someone, your best wishes.

احترام به کسی، بهترین آرزوهای شما

But if you use "in regard to" vs. "in regards to", stick to "in regard to", it's the correct

اما اگر از "در رابطه با" در مقابل "در رابطه با" استفاده می کنید، به "در رابطه با" بچسبید، شکل درستی است

form.

.

Alright, we have one more, "lie" vs. "lay".

بسیار خوب، ما یک مورد دیگر داریم، "دروغ" در مقابل "دروغ".

So, this is an issue of a transitive verb vs. an intransitive verb.

بنابراین، این موضوع یک فعل متعدی در مقابل یک فعل غیر گذر است.

It's not "untransitive", it's "intransitive".

"غیر گذرا" نیست، "ناگذر" است.

So, "lie" is an intransitive verb.

بنابراین، «دروغ» یک فعل مجهول است.

What this means is that it doesn't take an object.

این به این معنی است که یک شی را نمی گیرد.

So, you can say, "I'm just going to lie here for a little bit."

بنابراین، می توانید بگویید: "من فقط برای مدت کوتاهی اینجا دراز می کشم."

So, this means I'm going to rest, you know?

بنابراین، این یعنی من می روم استراحت کنم، می دانید؟

I'm going to put my body down on the bed, or something like that.

من بدنم را روی تخت می گذارم یا چیزی شبیه به آن.

"Lay" is transitive, which means it needs an object.

"Lay" متعدی است، به این معنی که به یک شی نیاز دارد.

So, if someone comes to your home and they are carrying a bunch of stuff, you can...

بنابراین، اگر کسی به خانه شما بیاید و او انبوهی از وسایل حمل می کند، می توانید...

And they ask you, it's like, "Hey, can I just, like, lay my stuff down here?"

و از شما می پرسند، مانند "هی، آیا می توانم وسایلم را اینجا بگذارم؟"

That's correct.

این درست است.

You have to...

باید...

You have to lay something.

باید چیزی دراز کنی.

You have to lay something on the bed, or lay something on the floor.

شما باید چیزی را روی تخت دراز بکشید یا چیزی را روی زمین بگذارید.

But if you use "lie", it's just "lie" by itself the majority of the time.

اما اگر از "دروغ" استفاده می کنید، بیشتر اوقات به خودی خود "دروغ" است.

So, "I'm just going to lie here for a little bit."

بنابراین، "من فقط می خواهم برای کمی اینجا دراز بکشم."

And you might hear, "I'm just going to lay here for a little bit."

و ممکن است بشنوید، "من فقط برای مدتی اینجا دراز می کشم."

And that is grammatically incorrect, but most people don't know the difference between "lie"

و این از نظر گرامری نادرست است، اما اکثر مردم تفاوت بین "دروغ"

and "lay", so it's not the end of the world, as I said.

و "دروغ کردن" را نمی دانند، بنابراین همانطور که گفتم پایان دنیا نیست.

What makes it even more confusing is that "lie" has a past form, of course, and the

چیزی که آن را بیشتر گیج می کند این است که البته «دروغ» شکل گذشته دارد و

past form of "lie" is actually "lay", which is the present of "lay", and the past form

شکل گذشته «دروغ» در واقع «لا» است که حال «لا» است و شکل گذشته

of "lay" is "laid laid".

«لای» است. "گذاشته شده" است.

Now, you're probably confused, just as I am when I'm explaining this, because it's...

حالا، شما احتمالاً گیج شده‌اید، درست مثل من وقتی دارم این را توضیح می‌دهم، زیرا

It makes things really difficult.

این کار را واقعاً سخت می‌کند.

So, let's go back to the song, this Snow Patrol song.

بنابراین، بیایید به آهنگ، این آهنگ گشت برف برگردیم.

If I just lay...

اگر فقط دراز بکشم...

If I just lay here, would you lie with me and just forget the world?

اگر فقط اینجا دراز بکشم، با من دراز می‌کشی و دنیا را فراموش می‌کنی؟

Those are the lyrics, right?

این اشعار هستند، درست است؟

Now, based on what I've said, you might say it's wrong, because he's saying, "If I just

حالا، بر اساس آنچه من گفتم، ممکن است بگویید اشتباه است، زیرا او می گوید: "اگر من فقط

lay here", and you have to lay something.

اینجا دراز بکشم" و شما باید چیزی را دراز کنید.

It is actually correct, though.

اگرچه در واقع درست است.

Why?

چرا؟

It's a second conditional sentence in that song, and if...

این یک جمله شرطی دوم در آن آهنگ است و اگر...

For example, you don't say, "If I have a million dollars, I would buy a house."

مثلاً نگویید «اگر یک میلیون دلار داشته باشم، خانه می خرم».

You would say, "If I had a million dollars."

می گفتی: "اگر یک میلیون دلار داشتم."

So, they're saying, "If I just lay here", past tense of "lie", "would you lie with me?"

بنابراین، آنها می گویند، "اگر من فقط اینجا دراز بکشم"، زمان گذشته "دروغ"، "با من دراز می کشی؟"

You say, "I would buy a house.

شما می گویید «خانه می خریدم،

Would you lie?", which is the present of "lie" in this case.

دروغ می گویی؟» که در این صورت حال «دروغ» است.

It's actually 100% correct.

در واقع 100% درست است.

It's a second conditional sentence, and it is correct.

این یک جمله شرطی دوم است و درست است.

And if you're saying, "Oh, it's incorrect, because you can't say, 'If I lay here'", yes,

و اگر می گویید، "اوه، نادرست است، زیرا نمی توانید بگویید "اگر اینجا دراز بکشم"، بله، می

you can, because "lay" is the past of "lie", so it works in this case.

توانید، زیرا "دروغ" گذشته "دروغ" است، بنابراین در این مورد کار می کند. مورد.

All right.

خیلی خوب.

So, I hope you had fun with this video.

پس امیدوارم از این ویدیو لذت برده باشید.

I hope you've learned some things.

امیدوارم چیزهایی یاد گرفته باشید

And if you didn't, and if you knew all these mistakes, and if you're really upset right

و اگر نمی دانستی، و اگر همه این اشتباهات را می دانستی، و اگر واقعاً در حال حاضر ناراحت هستید،

now because, "Oh, why are you saying these mistakes are acceptable?"

زیرا "اوه، چرا می گویید این اشتباهات قابل قبول است؟"

I'm not saying they're acceptable.

من نمی گویم آنها قابل قبول هستند.

I am saying they are accepted in casual situations, and if you don't make them, bravo.

من می گویم در موقعیت های معمولی پذیرفته می شوند و اگر موفق نشدید، براوو.

You should feel good, and you should try to avoid these at all costs in professional and

شما باید احساس خوبی داشته باشید و سعی کنید در موقعیت های حرفه ای و تحصیلی به هر قیمتی از این موارد اجتناب کنید

academic situations.

.

Good grammar is always desirable; however, it is not always known by everybody.

گرامر خوب همیشه مطلوب است. با این حال، همیشه توسط همه شناخته شده نیست.

Okay?

باشه؟

We all make mistakes, and because we all make them, we all kind of just accept them as well.

همه ما مرتکب اشتباه می شویم، و چون همه آنها را مرتکب می شویم، به نوعی آنها را نیز می پذیریم.

So, I'm going to stop there.

بنابراین، من می خواهم در آنجا توقف کنم.

So, if you want to test your understanding of this material and practice the correct

بنابراین، اگر می‌خواهید درک خود را از این مطالب آزمایش کنید و

forms of everything we discussed here, make sure to do the quiz on www.engvid.com.

اشکال صحیح همه چیزهایی را که در اینجا بحث کردیم را تمرین کنید، حتما امتحان را در www.engvid.com انجام دهید.

And if you enjoyed this video, also make sure to subscribe to me on YouTube.

و اگر از این ویدیو لذت بردید، حتما در یوتیوب مشترک من شوید.

Like the video, share it, all that good stuff.

ویدیو را لایک کنید، آن را به اشتراک بگذارید، همه چیزهای خوب.

Subscribe, subscribe, subscribe.

مشترک شوید، مشترک شوید، مشترک شوید.

And I have plenty of other useful materials, useful videos for you to check out.

و من بسیاری از مطالب مفید دیگر، ویدیوهای مفید برای شما دارم که می توانید آنها را بررسی کنید.

So, until next time, I have been talking for too long.

بنابراین، تا دفعه بعد، من خیلی طولانی صحبت کردم.

I'm going to go lie down, lay down, I don't know.

من می روم دراز بکشم، دراز بکشم، نمی دانم. به

You tell me.

من بگو.