5 Common English Learner Mistakes

Hey, guys. I'm Alex. Thanks for clicking, and welcome to this lesson on "5 Common New

سلام بچه ها. من الکس هستم با تشکر از کلیک کردن، و به این درس در مورد "5 اشتباه رایج جدید

English Learner Mistakes". So in this lesson, I'll be looking at mistakes that I have heard

زبان آموزان انگلیسی" خوش آمدید. بنابراین در این درس، اشتباهاتی را که

in my time as a teacher from students from various parts of the world. So these are mistakes

در زمان معلمی خود از دانش آموزان نقاط مختلف جهان شنیده ام، بررسی خواهم کرد. بنابراین اینها اشتباهاتی است

that are made by Spanish speakers, Portuguese speakers, German speakers, Korean speakers,

که توسط اسپانیایی زبانان، پرتغالی زبانان، آلمانی زبانان، کره ای زبانان انجام می شود

and they might apply to you as well. These are mistakes that kind of cross over and that

و ممکن است در مورد شما نیز صدق کند. اینها اشتباهاتی هستند که به نوعی متقاطع

are very common. So let's start with the first one. Let's look at No. 1.

هستند و بسیار رایج هستند. پس بیایید با اولی شروع کنیم. بیایید به شماره 1 نگاه کنیم.

Okay, so this is, actually, a double mistake that I commonly hear when you're discussing

خوب، پس این در واقع یک اشتباه مضاعف است که معمولاً وقتی در حال بحث در مورد

a subject and you want someone to give you an opinion on something. So for example, "Do

موضوعی هستید و می خواهید کسی در مورد چیزی به شما نظر بدهد، می شنوم. به عنوان مثال، "

you prefer Coke or Pepsi?" Or "Do you prefer this or that?" And some people will say, "Well,

کوکاکولا را ترجیح می دهید یا پپسی؟" یا "آیا این را ترجیح می دهید یا آن را؟" و برخی از مردم خواهند گفت، "خب

it's depend." Or "Hmm, it depends of (...)" So "It depends of the season." "It depends of

، بستگی دارد." یا "هوم، بستگی به (...)" پس "بستگی به فصل دارد." "این

the person." "It depends of the society or the country" or something like this. So what

بستگی به شخص دارد." "این بستگی به جامعه یا کشور دارد" یا چیزی شبیه به این. پس این

is wrong with this? Well, we don't say, "it's depend". We say "it depends", "it depends".

چه اشکالی دارد؟ خوب، ما نمی گوییم، "این بستگی دارد". می گوییم «بستگی دارد»، «بستگی دارد».

Okay? So we don't say, "it's depend". The correct form is: "it depends". And for this,

باشه؟ بنابراین ما نمی گوییم، "این بستگی دارد". شکل صحیح این است: "بستگی دارد". و برای این،

this is okay: "it depends", right? The only problem is the preposition that you're using.

این مشکلی ندارد: "بستگی دارد"، درست است؟ تنها مشکل حرف اضافه ای است که شما استفاده می کنید.

We don't say "of" in English; we say "it depends on", okay? So "it depends on the person."

ما در انگلیسی "از" نمی گوییم. ما می گوییم "بستگی دارد"، خوب؟ بنابراین "به شخص بستگی دارد."

"It depends on the country." "It depends on the time of day." Whatever topic you're discussing.

"به کشور بستگی دارد." "این بستگی به زمان روز دارد." هر موضوعی که دارید بحث می کنید.

Okay, guys, let's move on to No. 2. So for the second one, this is, actually,

خوب، بچه ها، اجازه دهید به شماره 2 برویم. بنابراین برای مورد دوم، این در واقع

a verb choice error, and maybe languages, when you talk about eating, you use the verb

یک خطای انتخاب فعل است، و شاید زبان ها، وقتی در مورد غذا خوردن صحبت می کنید، از فعل

"take". So you can "take a Coke", or "take your coffee in the morning", or you "take

"take" استفاده کنید. بنابراین می‌توانید «یک کوکاکولا» یا «صبح

breakfast", "take dinner". In English, it's a little different. So here, we have two sentences.

قهوه‌تان را بخورید» یا «صبحانه بخورید»، «شام بخورید». در انگلیسی کمی متفاوت است. بنابراین در اینجا، ما دو جمله داریم.

The first one says: "I took a coffee this morning." Now, when you look at it, maybe

اولی می گوید: امروز صبح یک قهوه خوردم . حالا که نگاه میکنی شاید

you went to a coffee shop, and you say, "Yeah, I will take a coffee." Okay. Not too much

رفتی کافی شاپ و میگی آره یه قهوه میخورم. باشه. خیلی

wrong with that. That's okay. However, when you're talking about the act of drinking the

هم بد نیست. اشکالی ندارد. با این حال، هنگامی که شما در مورد عمل نوشیدن

coffee, we use the verb "have" in English. Okay? So you didn't "take" a coffee; you say

قهوه صحبت می کنید، از فعل "دارا" در انگلیسی استفاده می کنیم. باشه؟ پس قهوه نخوردی. شما می گویید

"I had" in the past, right? "I had a coffee this morning." Same thing for the second one.

"من در گذشته" داشتم، درست است؟ "امروز صبح یک قهوه خوردم ." برای دومی هم همینطور

So this one says: "I take dinner around six." Well, in English, we don't really say, "I

بنابراین این یکی می گوید: "من حدود شش شام می خورم." خوب، در انگلیسی، ما واقعاً نمی گوییم: "

take dinner around six." We say, "I have dinner", okay? So when you're talking about food, you

من شام را حدود شش می خورم." ما می گوییم "من شام دارم"، باشه؟ بنابراین وقتی در مورد غذا صحبت می کنید،

"have breakfast", "have lunch", "have dinner", "have coffee". You "have pizza". You "have

«صبحانه می خورید»، «ناهار می خورید»، «شام می خورید»، «قهوه می خورید». شما "پیتزا دارید". شما "

a sandwich". Anything to do with food, use the verb "have". Now, let's move on to No.3.

یک ساندویچ دارید". هر چیزی که با غذا ربط دارد، از فعل "داشتن" استفاده کنید. حالا بیایید به شماره 3 برویم.

Okay, so this one is, actually, a preposition

خوب، پس این یکی، در واقع، یک خطای حرف اضافه

error, and it's when people use "for" when they mean to use an infinitive. So for example,

است، و زمانی است که افراد وقتی قصد استفاده از مصدر را دارند، از "for" استفاده می کنند. به عنوان مثال،

"I use it for go to work." Imagine you have a car, and people and you, "What do you use

"من از آن برای رفتن به سر کار استفاده می کنم." تصور کنید یک ماشین دارید، و مردم و شما، "از

your car for?" You know, do you drive around a lot, or you say, "No, no. I only use it

ماشین خود برای چه استفاده می کنید؟" می دانید، آیا زیاد رانندگی می کنید ، یا می گویید، "نه، نه، من فقط

to go to work", right? So we don't say "for go", we use "to go". Now, why do we do this?

برای رفتن به سر کار از آن استفاده می کنم، درست است؟" بنابراین ما نمی گوییم "برای رفتن"، بلکه از "برو" استفاده می کنیم. حالا چرا این کار را می کنیم؟

Well, when you have a verb and you follow that verb with either a pronoun or an object

خوب، وقتی یک فعل دارید و آن فعل را با یک ضمیر یا یک

of some kind, the verb afterwards has to be an infinitive, okay? So also, if you look

مفعول دنبال می کنید، فعل بعداً باید مصدر باشد، خوب؟ بنابراین همچنین، اگر به

down here, "I need glasses for read." Well, we know it's "to read". And: "She ran for

اینجا نگاه کنید، "من به عینک برای خواندن نیاز دارم." خوب، ما می دانیم که "خواندن" است. و: "او برای

catch the bus." "She ran to catch the bus." Again, there are some verbs, as you know,

گرفتن اتوبوس دوید." "او دوید تا اتوبوس را بگیرد." باز هم، همان طور که می دانید، برخی از افعال وجود دارد

which are only followed by gerunds, some verbs which are only followed by infinitives. So

که تنها با حروف دنبال می شوند، برخی از افعال که تنها با مصدر دنبال می شوند. بنابراین

here, if you want to have a verb and you want to use another verb, another action after

، در اینجا، اگر می‌خواهید یک فعل داشته باشید و می‌خواهید از فعل دیگری استفاده کنید، عمل دیگری بعد از

that verb -- so "she ran to catch the bus" -- it has to be a gerund or infinitive. An

آن فعل - بنابراین "او دوید تا اتوبوس را بگیرد" - باید یک جرون یا مصدر باشد. یک

"infinitive" is "to" plus the base verb, okay? So don't say, "I use it for do", "for do something."

"مصدر" "to" به اضافه فعل پایه است، خوب؟ پس نگویید: «من از آن برای انجام دادن استفاده می‌کنم»، «برای انجام کاری».

"I use it to do something." "I need glasses to read", not "for read". Okay? So if you

"من از آن برای انجام کاری استفاده می کنم." "من برای خواندن به عینک نیاز دارم" نه "برای خواندن". باشه؟ بنابراین

ever have, you know, the desire to have a verb plus another action, either use a gerund

، می‌دانید، اگر تا به حال تمایل به داشتن یک فعل به اضافه یک عمل دیگر را داشته باشید، یا از یک جیروند استفاده کنید

or in this case, it's not "for do something", it's "to do" something. All right, guys. Let's

یا در این مورد، «برای انجام کاری» نیست، بلکه «انجام دادن» چیزی است. باشه بچه ها بیایید به

look at No. 4. So this one is, actually, an adjective choice

شماره 4 نگاه کنیم. بنابراین این یکی در واقع یک خطای انتخاب صفت

error, and it's the difference between -ing and -ed adjectives. So when you feel something

است و تفاوت بین صفت -ing و -ed است. بنابراین وقتی چیزی را درون خود احساس می کنید

internally, inside -- it's a personal feeling -- you should be using an -ed adjective, not

- این یک احساس شخصی است - باید از یک صفت -ed استفاده کنید نه از

an -ing adjective. So all three examples on the board here are, actually, incorrect. So

یک صفت -ing. بنابراین هر سه مثال روی تابلوی اینجا، در واقع، نادرست هستند.

the first one says, "I am exciting about that." So if you have, like, high interest in something

بنابراین نفر اول می گوید: "من در مورد آن هیجان انگیز هستم." بنابراین، اگر علاقه زیادی به چیزی

that's coming up, like a concert, you are not exciting about it; you are excited,

که در راه است، مانند کنسرت دارید، در مورد آن هیجان انگیز نیستید. شما هیجان زده اید

all right? You say, "I am excited." It's an internal feeling, okay? The second one, "He is interesting

، باشه؟ شما می گویید "من هیجان زده هستم." این یک احساس درونی است، خوب؟ دومی «او

in music." You want to say that he has interest in music. So "He is interested"; "he is personally

در موسیقی جالب است». شما می خواهید بگویید که او به موسیقی علاقه دارد. پس «او علاقه دارد»; "او شخصا

interested"; "he has an internal interest." And finally, "I feel so boring." This means

علاقه مند است"؛ او یک علاقه داخلی دارد. و در نهایت "احساس می کنم خیلی کسل کننده هستم." این بدان معنی است

that you are a boring person, and other people think you are boring, you are not interesting,

که شما فردی خسته کننده هستید و دیگران فکر می کنند شما خسته کننده هستید، شما جالب نیستید،

which is not a good thing to say about yourself. So you say, "Oh, my goodness, I feel so bored."

که گفتن در مورد خودتان خوب نیست. بنابراین شما می گویید: "اوه، خدای من، من خیلی احساس بی حوصلگی می کنم."

Okay? "I'm bored." That's it. Okay, guys, so again, if it's internal, it's an -ed adjective.

باشه؟ "حوصله ام سر رفته." خودشه. خوب، بچه ها، پس دوباره، اگر داخلی است، یک صفت -ed است.

If it's external, it's -ing. So you say, "I am excited because the class is exciting."

اگر خارجی باشد، -ing است. بنابراین شما می گویید: " من هیجان زده هستم زیرا کلاس هیجان انگیز است."

"I am interested because the movie is interesting." So let's move on to the last one, No. 5.

"من علاقه مندم چون فیلم جالب است." بنابراین اجازه دهید به آخرین مورد، شماره 5

This final one is, actually, the difference between "it is" and "is". Now, I know in many

برویم. اکنون، من می دانم که در بسیاری از

languages, you can start a sentence, a statement, with "is". In English, you can start a question

زبان ها، می توانید یک جمله، یک عبارت را با "is" شروع کنید. در زبان انگلیسی، می توانید یک سوال را

with "is", a yes/no question, no problem. "Is it cold today?" "Is he here?" "Is it easy?

با "is"، یک سوال بله / نه، بدون مشکل شروع کنید. " امروز هوا سرد؟" "او اینجاست؟"

Like, is it an easy test?" Okay? However, when you make a statement, you cannot say

آیا آسان است؟ باشه؟ با این حال، هنگامی که شما اظهار نظر می کنید، نمی توانید بگویید

"is good", "is easy", "is not a problem". You have to say "it is". In English, you need

"خوب است"، "آسان است"، "مشکلی نیست". شما باید بگویید "این است". در انگلیسی، به

the subject, okay? So for these, we don't say "is good"; we say "It's good!" "It's easy!"

موضوع نیاز دارید، خوب؟ پس برای اینها نمی گوییم «خوب است». ما می گوییم "خوب است!" "آسان است!"

"It's not a problem!" Okay? And all of these mean "it is", "it is", "it is". So not "is

"مشکلی نیست!" باشه؟ و همه اینها به معنای «هست»، «هست»، «هست» است. پس «

good"; "It's good". Not "is easy"; "It's easy". Not "is not a problem"; "It's not a problem".

خوب است» نیست. "خوبه". نه "آسان است"؛ "آسان است". نه "مشکلی نیست"؛ "مشکلی نیست".

All right, guys, so let's review these five common new English learner mistakes.

بسیار خوب، بچه ها، پس بیایید این پنج اشتباه رایج زبان آموز انگلیسی را مرور کنیم.

Okay, so No. 1: We say, "it depends" or "it depends on". We don't say "it's depend" or

بسیار خوب، بنابراین شماره 1: ما می گوییم، "بستگی دارد" یا "بستگی دارد". ما نمی گوییم "این بستگی دارد" یا

"it depends of". No. 2: We say, "I'm having sushi for dinner"; not "I'm taking sushi",

"بستگی دارد". شماره 2: می گوییم: "من شام سوشی می خورم "; نه "من سوشی میخورم"،

okay? So anything with food, use the verb "have". No. 3: "I visit EngVid to improve

باشه؟ بنابراین هر چیزی که در مورد غذا وجود دارد، از فعل "داشتن" استفاده کنید. شماره 3: "من برای بهبود زبان انگلیسی خود از EngVid بازدید می

my English". Not "for improve", but "to improve". And No. 4: "I am excited about that"; not

کنم". نه "برای بهبود"، بلکه "برای بهبود". و شماره 4: "من در مورد آن هیجان زده هستم"; نه

"I am exciting for that." If it's internal, you are "excited"; you are "interested"; you

"من برای آن هیجان انگیز هستم." اگر داخلی است، شما "هیجان زده" هستید. شما "علاقمند" هستید؛

are "bored"; you are "horrified". Okay? And finally: "It's fantastic", not "is fantastic".

شما "حوصله" دارید؛ شما "وحشتناک" هستید. باشه؟ و در نهایت: «فوق العاده است» نه «فوق العاده است».

If you'd like to test your understanding of these five very common new English learner

اگر می خواهید درک خود را از این پنج اشتباه بسیار رایج زبان آموز انگلیسی امتحان کنید

mistakes, as always, you can check out the quiz on www.engvid.com. And don't forget to

، مانند همیشه، می توانید امتحان را در www.engvid.com بررسی کنید. و فراموش نکنید که

subscribe to my YouTube channel. Thanks, guys.

در کانال یوتیوب من مشترک شوید. ممنون رفقا.