Toxic Language & Violent Communication

Hi, everyone. In today's lesson we're going to look at the language of toxic people and

سلام به همه. در درس امروز می خواهیم به زبان افراد سمی

the things that they say. This is the kind of language we use when... Perhaps we don't

و چیزهایی که می گویند نگاه کنیم. این همان زبانی است که وقتی استفاده می کنیم... شاید خودمان

realize it, but by saying these things we can start arguments, and we can say these

متوجه نباشیم، اما با گفتن این چیزها می توانیم بحث را شروع کنیم و می توانیم این حرف ها

things and people will become angry with us. Another way of explaining toxic language is

را بزنیم و مردم از دست ما عصبانی شوند. راه دیگر برای توضیح زبان سمی این است

to say: "Violent communication". I've shortened the word "communication", there. This was

که بگوییم: "ارتباطات خشونت آمیز". من کلمه "ارتباطات" را در آنجا کوتاه کرده ام.

an area of study, you could say, by a man called Marshall Rosenberg. So if you're interested

می توان گفت، این منطقه مورد مطالعه مردی به نام مارشال روزنبرگ بود. بنابراین اگر

in the things I'm talking about in this lesson, you can go search for the area of violent

به چیزهایی که در این درس در مورد آنها صحبت می کنم علاقه مند هستید، می توانید به جستجوی حوزه ارتباط خشونت آمیز بروید

communication, and you can learn more about it, because the whole philosophy, I suppose,

و می توانید در مورد آن اطلاعات بیشتری کسب کنید، زیرا فکر می کنم کل فلسفه این

is how we can change the language that we use so that we can have more healthy communication

است که چگونه می توانیم تغییر کنیم. زبانی که استفاده می کنیم تا بتوانیم ارتباط سالم تری

with other people, and that way we don't have so many arguments and we have a more peaceful

با افراد دیگر داشته باشیم و به این ترتیب بحث و جدل زیاد نداریم و زندگی آرام تری

life at home.

در خانه داریم.

So I've got different kinds of violent communication, and I'm going to go through them one by one,

بنابراین من انواع مختلفی از ارتباطات خشونت آمیز دارم، و می خواهم آنها را یکی یکی مرور کنم و در

explaining as I go. First I'll just read you the list of the different kinds of violent

حین رفتن توضیح خواهم داد. ابتدا فهرستی از انواع مختلف ارتباط خشونت آمیز را برای شما می خوانم

communication. Blaming others, threats, shoulds, labelling, black-and-white thinking, guilt-tripping,

. سرزنش دیگران، تهدیدها، بایدها، برچسب زدن، تفکر سیاه و سفید، احساس گناه،

diagnosing, emasculation, and uncalled-for advice.

تشخیص، انزجار، و توصیه ناخواسته.

I'll start with blaming. "Blaming" is when in your life you do not take any responsibility

من با سرزنش شروع می کنم. "سرزنش کردن" زمانی است که در زندگی هیچ مسئولیتی در

for your problems. Everything that happens to you is always somebody else's fault. So,

قبال مشکلات خود به عهده نگیرید. هر اتفاقی که برای شما می افتد همیشه تقصیر شخص دیگری است. بنابراین

a person who blames other people would say something like: "You make me so angry." To

، شخصی که دیگران را سرزنش می کند، چیزی شبیه این می گوید : "تو من را خیلی عصبانی می کنی."

use the verb "make", and to say: "You make me" is not taking responsibility for ourselves

استفاده از فعل «ساختن» و گفتن: «تو مرا وادار می‌کنی» به این معنا نیست که مسئولیت

being angry. Another way we could say the... Say a similar thing is to say: "I am angry."

عصبانیت خود را بپذیریم. راه دیگری که می‌توانیم بگوییم... یک چیز مشابه بگویید: «من عصبانی هستم».

But instead, we blame it all on that person. It's not the thing that happened, it's because

اما در عوض، ما همه چیز را به گردن آن شخص می اندازیم. این چیزی نیست که اتفاق افتاده، به

of you. Next we've got: "It's all your fault." Imagine something goes wrong, there's been

خاطر شماست. بعد می گوییم: "همه تقصیر توست." تصور کنید مشکلی پیش آمده است،

a personal crisis going on in your family or something, and your dad says to you: "It's

یک بحران شخصی در خانواده شما رخ داده است یا چیزی، و پدرتان به شما می گوید: "

all your fault. Absolutely everything that went wrong here is because of you." All the

همه تقصیر شماست. مطلقاً همه چیزهایی که در اینجا اشتباه رخ داده است به خاطر شما است." همه

blame goes on to you." Obviously it's not a very nice thing to experience. We know that

تقصیرها به گردن شماست." بدیهی است که تجربه کردن این چیز خیلی خوبی نیست. ما می دانیم که

in life things are rarely all just caused by one person, especially in a family, there's...

در زندگی به ندرت همه چیز فقط توسط یک نفر ایجاد می شود، به خصوص در یک خانواده،

The way a family operates is: "You did this and I did this", so we can see it's more complicated

... روش کار خانواده این است: "تو این کار را کردی و من این کار را انجام دادم"، بنابراین می‌توانیم ببینیم که

in most situations than all being one person's fault. So this expression, saying that to

در اکثر موقعیت‌ها پیچیده‌تر از تقصیر یک نفر است . بنابراین این عبارت، گفتن آن به

someone is usually an exaggeration as well, because if somebody says that, in most cases,

کسی معمولاً اغراق آمیز است، زیرا اگر کسی این را بگوید، در بیشتر موارد موارد،

it's not true. It's not all their fault, maybe some of it was. Next we've got: "You're driving

درست نیست. همه تقصیر آنها نیست، شاید برخی از آن ها بوده است. بعداً داریم: "داری

me crazy." This is something that perhaps a mother would say if she has some young children,

دیوانه ام می کنی." این چیزی است که شاید مادری اگر چند فرزند خردسال دارد بگوید.

maybe she has a 2-year-old, a 3-year-old, and a 5-year-old and they're all making lots

او یک بچه 2 ساله، یک بچه 3 ساله و یک بچه 5 ساله دارد و همه

of noise when they're playing, she can say: "Shut up! You're driving me crazy!" And, again,

آنها هنگام بازی سر و صدای زیادی به راه می اندازند، او می تواند بگوید: "خفه شو! تو مرا دیوانه می کنی!" و باز هم

she's not taking responsibility for her own stress and her own feelings of craziness;

او مسئولیت استرس و احساس دیوانگی

she's blaming it on them. They are doing the action to her. They are driving her crazy.

خود را بر عهده نمی گیرد، آنها را سرزنش می کند. آنها این عمل را با او انجام می دهند. آنها او را دیوانه می کنند.

Let's look at threats now. A "threat" is when you let someone know if they do that something

بیایید نگاه کنیم. تهدید در حال حاضر. "تهدید" زمانی است که شما به کسی اطلاع می دهید که اگر آن کار را انجام دهد

bad will happen, or you will make something bad happen, or there will be a bad consequence

اتفاق بدی رخ می دهد یا کاری می کنید که اتفاق بدی بیفتد یا اگر آن کار را انجام دهد عواقب بدی در پی

if they do that thing. And the reason you give a threat is you want to stop that person

خواهد داشت. و دلیل تهدید شما چیست. آیا می‌خواهید آن شخص را از

doing it. So here's an example: "If you don't get out of bed now, we're going without you."

انجام این کار منصرف کنید، بنابراین این یک مثال است: « اگر الان از رختخواب بلند نشدی، ما بدون تو می‌رویم.»

I imagine this situation, a teenage boy who doesn't want to wake up. It's Saturday morning,

من این وضعیت را تصور می‌کنم، پسر نوجوانی که نمی‌خواهد بیدار شود. صبح شنبه است،

11 o'clock, he's happy to sleep in til 1pm, maybe 2pm, and his parents want him to get

ساعت 11، او خوشحال است که تا ساعت 13، شاید 14:00 بخوابد، و والدینش از او می خواهند که بلند

up so he can go and see the grandparents with them. They might try and threaten him by saying:

شود تا بتواند برود و پدربزرگ و مادربزرگ را با آنها ببیند. آنها ممکن است سعی کنند او را تهدید کنند و بگویند:

"If you don't get out of bed now, we're going without you." In the situation I described,

اگر الان از رختخواب بلند نمی شوی، ما بدون تو می رویم.» در موقعیتی که توضیح دادم،

maybe he wouldn't care... Maybe the teenage boy wouldn't care that much about that particular

شاید اهمیتی نمی داد... شاید پسر نوجوان ماشین نمی گرفت. تا چه اندازه به

threat, it depends. Next example: "If you don't eat your vegetables, you can't have

آن تهدید خاص بستگی دارد. مثال بعدی: "اگر سبزیجات خود را نخورید، نمی توانید

dessert." A lot of parents say that to their kids as a sort of threat, but similar to a

دسر بخورید." بسیاری از والدین این را به عنوان نوعی تهدید به فرزندان خود می گویند، اما شبیه

bribe, where they want the child to eat something healthy, and they don't know how to get the

رشوه، جایی که می خواهند کودک چیزی سالم بخورد، و نمی دانند چگونه

child to eat the healthy thing, so they have to use other ways in their language, or they

کودک را وادار به خوردن چیز سالم کنند، بنابراین آنها باید از راه های دیگری در زبان خود استفاده کنند یا

feel that they must use other ways in their language. They don't know how to communicate

احساس می کنند که باید از راه های دیگری در زبان خود استفاده کنند . آنها نمی دانند چگونه

in a reasonable and peaceful way to get the child to eat vegetables, so they just feel

با یک روش منطقی و مسالمت آمیز ارتباط برقرار کنند تا کودک را به خوردن سبزیجات وادار کنند، بنابراین

a bit stressed and they say: "If you don't eat your vegetables, you're not getting dessert."

فقط کمی استرس دارند و می گویند: "اگر سبزیجات خود را نخورید، دسر دریافت نمی کنید. "

And kids who are very much motivated by sweet things, ice cream and things like that, they

و بچه هایی که خیلی با چیزهای شیرین، بستنی و چیزهایی از این قبیل انگیزه دارند،

might decide to eat their vegetables so that they can get the ice cream after.

ممکن است تصمیم بگیرند که سبزیجات خود را بخورند تا بعد از آن بستنی را تهیه کنند.

Let's look at shoulds now. A "should", we can make a sentence using "should", and when

بیایید اکنون به بایدها نگاه کنیم. یک "باید"، می توانیم با استفاده از "باید" جمله بسازیم، و وقتی

we do that, we're telling other people how they should live their lives. We can also

این کار را انجام می دهیم، به دیگران می گوییم که چگونه باید زندگی کنند. ما همچنین می توانیم

use shoulds on ourselves, which is a... Which is one of the ways we can talk to ourselves

از بایدها بر روی خودمان استفاده کنیم که ... یکی از راه هایی است که می توانیم با خودمان

in toxic ways. For example, we can say to someone: "You should be sorry." You're telling

به روش های سمی صحبت کنیم. مثلاً می‌توانیم به کسی بگوییم: «باید متاسف باشی». شما به

them how they should be feeling, how they should be living their lives. You don't know

آنها می گویید که باید چه احساسی داشته باشند، چگونه باید زندگی کنند. شما نمی دانید

what happened in their experience, but you're telling them how to feel. We've got: "He should

در تجربه آنها چه اتفاقی افتاده است، اما به آنها می گویید چه احساسی داشته باشند. ما باید: "او باید بیشتر

work harder at school." That's perhaps something a parent would say to their child who didn't

در مدرسه کار کند." این شاید چیزی باشد که والدینی به فرزندشان که نتیجه خیلی خوبی نگرفته می گویند

get a very good result. And then we've got: "You should help me more around the house."

. و سپس ما دریافتیم: "شما باید بیشتر در خانه به من کمک کنید."

Again, that's something that a parent might say to a child, or it could be a wife would

باز هم، این چیزی است که والدین ممکن است به یک فرزند بگویند، یا ممکن است زن

say to a husband, or a husband would say to a wife. Instead of saying: "Can you help me

به شوهر بگوید، یا شوهر به زن بگوید . به جای اینکه بگویید: "آیا می توانید

out around the house by doing some more cleaning?" which is a more peaceful way of saying that,

با تمیز کردن بیشتر در خانه به من کمک کنید؟" که روش مسالمت آمیز تری برای گفتن آن است،

you say: "You should help me more around the house", and people don't like that kind of

شما می گویید: "تو باید بیشتر در خانه به من کمک کنی " و مردم از این نوع

language because it feels more like an order or you're telling them what to do. You're

زبان خوششان نمی آید زیرا بیشتر شبیه به یک دستور است یا به آنها می گویید چه کار کنند. . شما

not so much giving them... You're not sharing how you feel. If you share how you feel in

آنقدر به آنها نمی دهید... شما احساس خود را به اشتراک نمی گذارید . اگر احساس خود را

a peaceful way, they might want to help you more.

به روشی مسالمت آمیز به اشتراک بگذارید، ممکن است بخواهند بیشتر به شما کمک کنند.

Next we've got labelling. "Labelling" is when you've decided in your head what another person

بعد ما برچسب زدن را داریم. "برچسب زدن" زمانی است که شما در ذهن خود تصمیم گرفته اید که شخص دیگری چگونه

is like, and we often do this with our family members. And sometimes family members keep

باشد و ما اغلب این کار را با اعضای خانواده خود انجام می دهیم . و گاهی اوقات اعضای

the label that they had for you since when you were a child, and they don't change it.

خانواده برچسبی را که از کودکی برای شما داشتند نگه می دارند و آن را تغییر نمی دهند.

And you're 20 years old, and they still label you the same; you're 30 years old, they still

و شما 20 ساله هستید، و هنوز هم به شما برچسب مشابهی می زنند. شما 30 ساله هستید، آنها هنوز هم به

label you the same, and it can be frustrating, it can be upsetting because you... If they

شما برچسب مشابهی می زنند، و این می تواند ناامید کننده باشد ، می تواند ناراحت کننده باشد زیرا شما... اگر آنها

do that to you, you feel like they don't really know you. They're just already decided who

این کار را با شما انجام دهند، احساس می کنید که واقعا شما را نمی شناسند. آنها از قبل تصمیم گرفته اند که شما چه کسی

you are, but it could be that you've changed a lot since they gave you that label. So the

هستید، اما ممکن است از زمانی که آن برچسب را به شما داده اند، تغییر زیادی کرده اید. بنابراین

problem with labelling is that you fix someone in a... You put them in a box, and you've

مشکل برچسب زدن این است که شما یک نفر را در یک ... می گذارید، و شما تصمیم می گیرید

decided how they are and that's that. So here are some examples. Perhaps a parent says to

که چگونه باشد و بس. بنابراین در اینجا چند نمونه آورده شده است. شاید یکی از والدین

a friend, talking about her child: "Oh, she's the clever one in the family." And perhaps

در مورد فرزندش به یکی از دوستانش بگوید: "اوه، او باهوش خانواده است." و شاید

that sounds like a compliment in a way. She's clever. Well, isn't it good to be clever?

این به نوعی مانند یک تعریف به نظر برسد. او باهوش است. خوب، باهوش بودن خوب نیست؟

In one sense, yes, but if the other child is standing there next to her, that makes

از یک نظر، بله، اما اگر کودک دیگر در کنار او ایستاده باشد، این باعث می شود

the other one feel not intelligent. And also, if you label someone as being "that one",

که دیگری احساس کند باهوش نیست. و همچنین، اگر به کسی برچسب بزنید که "آن یکی" است،

"She's the clever one", that's like making that person the odd one out, the one that

"او باهوش است"، مانند این است که آن فرد را فردی عجیب و غریب کنید، کسی که

doesn't belong with the other people in the family. So it can be... If you're always doing

به سایر افراد خانواده تعلق ندارد. بنابراین می تواند... اگر همیشه این کار

that to a person, it can make them feel like they don't belong and being the odd one out.

را با یک نفر انجام می دهید، می تواند باعث شود که او احساس کند به او تعلق ندارد و فرد عجیبی است.

Another example, I imagine here a parent who is in a sense making an excuse for their child's

مثال دیگر، من در اینجا پدر و مادری را تصور می کنم که به یک معنا برای رفتار فرزند خود بهانه

behaviour, and by that I'm not saying it's right or wrong for a child not want... Not

می آورد، و با آن نمی گویم این درست یا غلط است که کودک نمی خواهد... نمی

wanting to interact with all adults and be confident, and be like an extraverted child,

خواهد با همه بزرگسالان تعامل داشته باشد و باشد. اعتماد به نفس داشته باشید و مانند یک کودک برونگرا

always talking, I'm not saying that's right or wrong; I'm saying that when a parent feels

باشید که همیشه صحبت می کند، من نمی گویم این درست است یا غلط. من می گویم وقتی والدین احساس

that they have to comment on the behaviour of their child because they're not talking

می کنند که باید در مورد رفتار فرزندشان به دلیل صحبت نکردن

by saying something, like: "Oh, he's shy." What they're doing there is... It's a bit

اظهار نظر کنند، با گفتن چیزی مانند: "اوه، او خجالتی است." کاری که آن‌ها در آنجا انجام می‌دهند این است که... این کمی

like excusing, making an excuse, but also in that sense limiting their child by keep...

شبیه بهانه‌آوری، بهانه‌آوری است، اما از این نظر محدود کردن فرزندشان با نگه داشتن...

If you keep telling someone that they're shy, then in a way it will become true. Or perhaps

اگر مدام به کسی بگویید خجالتی است ، به نوعی این کار را انجام می‌دهد. واقعی شود. یا شاید

someone was quiet then for other reasons, not because they were feeling shy, it was

کسی در آن زمان به دلایل دیگری ساکت بود، نه به این دلیل که احساس خجالتی می کرد،

just because they didn't have something to say. But then when your parent says: "Oh,

فقط به این دلیل بود که چیزی برای گفتن نداشت. اما وقتی والدینتان می گویند: "اوه،

you're shy", that can become true, then, and it can make it harder for you to speak later.

تو خجالتی هستی"، این می تواند درست شود، و بعدا صحبت کردن را برای شما سخت تر می کند.

And the last one: "Angela is a spoiled brat." That's a more obvious kind of labelling which

و آخرین مورد: "آنجلا یک دلقک خراب است." این یک نوع مشخص تر از برچسب زدن است

is negative. That's like... "A brat" is someone who is usually a young person who behaves

که منفی است. مثل این است که ... "دلخواه" کسی است که معمولاً یک جوان است که

in a very immature way. And we normally say it: "spoiled brat", you keep giving them toys,

رفتاری بسیار ناپخته دارد. و ما معمولاً می گوییم: "دلخره خراب"، شما مدام به آنها اسباب بازی می دهید،

you keep spending money on them but they're never happy and they don't have very good

مدام برای آنها پول خرج می کنید اما آنها هرگز خوشحال نیستند و اخلاق خوبی ندارند

manners. So if I say: "Angela is a spoiled brat", that's me labelling her in a way as

. بنابراین اگر من بگویم: "آنجلا یک دلقک خراب است "، این است که من به او برچسب می

if that's the way she always behaves, there's nothing nice about her, and it's... Obviously

زنم که انگار همیشه رفتارش اینطور است، هیچ چیز خوبی در مورد او وجود ندارد، و این ... بدیهی است

it's not very kind words to say to someone or about someone. Maybe it's true, but if

که گفتن به کسی کلمات چندان محبت آمیزی نیست. یا در مورد کسی شاید درست باشد، اما

we always focus on the worst things about other people, we will not see the good sides

اگر همیشه روی بدترین چیزهای دیگران تمرکز کنیم، هرگز جنبه های خوب آنها را نخواهیم دید

of them ever. So, coming up next I've got more examples.

. بنابراین، در آینده من نمونه های بیشتری دارم.

Now we have black-and-white thinking. A person who is in the habit of doing "black-and-white

اکنون تفکر سیاه و سفید داریم. فردی که عادت به انجام "تفکر سیاه و سفید

thinking" always thinks a situation is 100% good and great, or the worst thing ever in

" دارد، همیشه فکر می کند یک موقعیت 100٪ خوب و عالی است، یا بدترین چیز

the world. And those kind of people tend to also really, really love someone or really,

در جهان است. و این نوع از افراد تمایل دارند واقعاً، واقعاً کسی را دوست داشته باشند یا واقعاً،

really hate someone, and it will swing in between. They don't really ever see the middle

واقعاً از کسی متنفر باشند، و در این بین تغییر می کند. آنها واقعاً هرگز حد وسط

ground in the idea, in the situation. So, black-and-white thinking, the way we show

را در ایده، در موقعیت نمی بینند. بنابراین، تفکر سیاه و سفید، روشی که ما

that in language if often by using the words "always" or "never". Here's an example: "You're

در زبان اغلب با استفاده از کلمات "همیشه" یا "هرگز" نشان می دهیم. این یک مثال است: "شما

always late. Come on, hurry up." If we think about it, is that person late every single

همیشه دیر می آیید. بیا، عجله کن." اگر به آن فکر کنیم، آیا آن شخص هر

time they go somewhere? Perhaps not, probably not. I mean, I do know people who seem to

بار که به جایی می‌رود دیر می‌کند؟ شاید نه، احتمالاً نه. منظورم این است که من افرادی را می شناسم که به نظر می

be always late, but there must be exceptions sometimes when they're not. Another example,

رسد همیشه دیر می آیند، اما گاهی اوقات باید استثناهایی وجود داشته باشد که اینطور نیست. مثال دیگر،

here: "You never help me around the house." That would mean: "I do everything myself,

در اینجا: "شما هرگز در خانه به من کمک نمی کنید." یعنی: «من خودم همه کارها را انجام می‌دهم،

and you just use all my work and you just make me tired, like the slave of washing and

و تو فقط از همه کارم استفاده می‌کنی و مثل برده شستن و

cleaning everything", where in reality it is probably true that they do something, right?

تمیز کردن همه چیز، مرا خسته می‌کنی»، جایی که در واقعیت احتمالاً درست است که فلان کار را انجام می‌دهند، درست است؟

Maybe they help washing the clothes or washing the dishes or something, so it's not very

شاید آنها به شستن لباس ها یا شستن ظروف یا چیزی کمک کنند، بنابراین این

reasonable language. If you actually want someone to help you more, accusing them of

زبان چندان منطقی نیست. اگر واقعاً می‌خواهید کسی بیشتر به شما کمک کند، متهم کردن او

never helping you, in many cases will make the person not want to help you that day,

به اینکه هرگز به شما کمک نکرده است، در بسیاری از موارد باعث می‌شود که آن فرد تمایلی به کمک به شما در آن روز نداشته باشد،

at least that day with the housework that you have to do. And here's another example:

حداقل آن روز در کارهای خانه که باید انجام دهید. و این یک مثال دیگر است:

"You always mess everything up!" Now, that kind of thing, obviously it's not nice to

"شما همیشه همه چیز را به هم می ریزید!" در حال حاضر، چنین چیزهایی، بدیهی است که شنیدن آن خوب نیست

hear if somebody says that about you, but I think that kind of thing is a really damaging

اگر کسی در مورد شما چنین چیزی بگوید، اما من فکر می‌کنم که

thing for a child to hear. If a child... Let's say you've got a clumsy child that spills

شنیدن چنین چیزهایی برای کودک واقعاً مضر است. اگر کودکی... فرض کنید یک کودک دست و پا چلفتی دارید که

drinks or breaks cups, they're not doing it on purpose, but they don't have very good

نوشیدنی می ریزد یا فنجان ها را می شکند، آنها عمدا این کار را انجام نمی دهند، اما هماهنگی خیلی خوبی ندارند

coordination. If you say something like that to them: "You're always dropping things",

. اگر چنین چیزی را به آنها بگویید: "شما همیشه چیزها را رها می کنید"، در واقع

then they will lose their self-esteem, really, about things. So if you say: "You always mess

آنها عزت نفس خود را در مورد چیزها از دست می دهند . بنابراین اگر بگویید: "همیشه

everything up", not only do we have "always", which means every time you do something; we

همه چیز را به هم می ریزید"، نه تنها "همیشه" داریم، یعنی هر بار که کاری انجام می دهید. ما

also have "everything", every single thing you do is a big mess, is a disaster. So we

همچنین "همه چیز" داریم، هر کاری که شما انجام می دهید یک آشفتگی بزرگ است، یک فاجعه است. بنابراین

have extra exaggeration in this example.

در این مثال اغراق اضافی داریم.

Let's look now at "guilt-tripping", or another way to explain that is to say "covert manipulation".

بیایید اکنون به "دستکاری گناه" یا راه دیگری برای توضیح آن یعنی "دستکاری پنهان" نگاه کنیم.

If something is covert, it means it's not obvious; it's hard to see at first. You need

اگر چیزی پنهان است، به این معنی است که آشکار نیست. در ابتدا دیدن آن سخت است شما به

advanced skills in understanding people to realize that they're playing with you, or

مهارت های پیشرفته ای در درک افراد نیاز دارید تا متوجه شوید که با شما

playing with your emotions. So let's look at these examples. Imagine you're... Okay,

بازی می کنند یا با احساسات شما بازی می کنند. پس بیایید به این نمونه ها نگاه کنیم. تصور کن تو هستی... باشه

the first image that comes into my head for that situation is a wife who's cooked dinner

، اولین تصویری که برای اون موقعیت به ذهنم میرسه زنی است که

for her husband and he comes in late, and he told her he was going to be back for dinner

برای شوهرش شام درست کرده و او دیر می آید و او به او گفته که قرار است

at 8 o'clock, but he didn't come back until half past 9, she might say: "There's no point

ساعت 8 برای شام برگردد. ساعت، اما او تا ساعت 9 و نیم برنگشت، ممکن است بگوید: "

eating this now. I'll put it in the bin", as if it's... "It's ruined. I did all that

حالا خوردن این غذا فایده ای ندارد. می گذارمش در سطل زباله"، انگار... "این خراب است. من همه کارها را کردم.

for you and now it's cold. I left it here til you got back just so you could see it,

برای تو و حالا هوا سرد است. من آن را اینجا گذاشتم تا زمانی که برگردی، فقط برای اینکه بتوانی آن را ببینی،

but now I think it's best I put it in the bin. You obviously didn't want it anyway."

اما حالا فکر می‌کنم بهتر است آن را در سطل زباله بگذارم. واضح است که تو به هر حال آن را نمی‌خواستی.»

The next example is: "Your mother is upset because you did badly in the exam." Let's

مثال بعدی این است: "مادرت ناراحت است زیرا در امتحان بد عمل کردی." بیایید

imagine a situation where mom's a bit angry, maybe she's doing some stomping around, closing

موقعیتی را تصور کنیم که در آن مادر کمی عصبانی است، شاید در حال لگد زدن به اطراف است،

cupboards loudly, huffing, that kind of thing. This is when dad gets in on the action to

کمدها را با صدای بلند می بندد، خفن می کند، و از این دست چیزها. این زمانی است که پدر وارد عمل می شود تا

blame the child in this situation for mom's stress and bad mood." So they're in a team,

کودک را در این موقعیت به خاطر استرس و خلق و خوی بد مادر سرزنش کند." بنابراین آنها در یک تیم هستند،

here. "Your mother is upset because you did badly in the exam." So even for... I suppose

اینجا. "مادرت ناراحت است زیرا تو امتحان را بد انجام دادی ." برای... فکر می

it depends on the exam, but even for relatively small things, like a school test or whatever,

کنم بستگی به امتحان دارد، اما حتی برای چیزهای نسبتاً کوچک، مانند آزمون مدرسه یا هر چیز دیگری،

some manipulators will decide to use that thing which they're not happy about, and they'll

برخی از دستکاری ها تصمیم می گیرند از چیزی استفاده کنند که از آن راضی نیستند، و

get stressed and they'll do things like slamming doors to show you they're angry or upset,

استرس می گیرند و آنها کارهایی مانند به هم کوبیدن درها را انجام خواهند داد تا به شما نشان دهند که عصبانی یا ناراحت هستند،

rather than say: "Oh, I'm disappointed that you didn't try harder in the exam." They want

به جای اینکه بگویند: "اوه، من ناامید شدم که در امتحان بیشتر تلاش نکردی." آنها می خواهند

to just show you that they're upset to, in a way, frighten you or guilt trip you to work

فقط به شما نشان دهند که آنها هستند. ناراحتی که به نوعی شما را بترساند یا احساس گناه باعث

harder next time. Another example is: "Oh, the poor dog hasn't been out today. Oh, don't

شود دفعه بعد بیشتر کار کنید. مثال دیگر این است: "اوه ، سگ بیچاره امروز بیرون نرفته است. اوه،

you want to go for a walkies? Poor doggy." Now, of course, what they really mean there

نمی‌خواهی پیاده روی کنی؟ بیچاره سگی.» حالا، البته، واقعاً منظور آنها

for another person to hear is: "Oh, I would like you to take the dog for a walk now. I

برای شنیدن یک نفر دیگر این است: «اوه، دوست دارم سگ را همین الان به پیاده روی ببری. من

would like you to do it. Not me, I would like you to do it." So instead of saying that,

دوست دارم شما آن را انجام دهید. نه من، دوست دارم تو این کار را بکنی.» پس به جای این که بگویند،

they talk about the poor dog, the sad dog, the unfortunate dog, and they say: "He hasn't

از سگ بیچاره، سگ غمگین ، سگ بدبخت صحبت می کنند و می گویند: «

been out today", because they want you to say: "Oh, right, I'll do it now."

امروز بیرون نرفته است»، چون می خواهند. شما بگویید: "اوه، درست است، من این کار را الان انجام می دهم."

The next example is diagnosing. "Diagnosing" is when you consider yourself to be a psychologist

مثال بعدی تشخیص است. "تشخیص " زمانی است که شما خود را یک روانشناس

and you know everything about that person, so you use it in your language of talking

می دانید و همه چیز را در مورد آن شخص می دانید، بنابراین از آن در زبان خود استفاده می کنید. از صحبت کردن

to them, either accusing them or excusing them for their behaviour because you know

با آنها، یا متهم کردن آنها یا توجیه رفتارشان به این دلیل که

so much about them, and the thing that describes their personality or the thing that's wrong

چیزهای زیادی در مورد آنها می دانید، و چیزهایی که شخصیت آنها را توصیف می کند یا چیزهایی که

with them. So let's look at this example. Imagine you're in a relationship and there's

با آنها اشتباه است. پس بیایید به این مثال نگاه کنیم. تصور کنید در یک رابطه و

problems in your relationship sometimes, and what you really want in your head is to be

گاهی اوقات مشکلاتی در رابطه شما وجود دارد، و چیزی که واقعاً در ذهن خود می خواهید این است

closer in that relationship or spend more time with that person, perhaps you would accuse

که در آن رابطه صمیمی تر باشید یا زمان بیشتری را با آن شخص بگذرانید، شاید او

them of being a commitment-phobe. "Commitment-phobe", this is a kind of person who needs a lot of

را متهم به تعهد هراسی کنید. این یک نوع آدم است که به فضای زیادی

space in the relationship, never wants to get serious, never wants to get married, never

در رابطه نیاز دارد، هرگز نمی خواهد جدی شود ما هرگز نمی خواهیم ازدواج کنیم، هرگز نمی

wants to have kids. Perhaps they change their mind about being in the relationship a lot.

خواهیم بچه دار شویم. شاید آنها نظر خود را در مورد حضور در رابطه تغییر زیادی دهند.

If you are frustrated with that person, and because you diagnose them to be this way because

اگر از آن شخص ناامید هستید، و چون تشخیص می‌دهید به دلیل مشکلی این‌گونه

of a problem, you could say: "This is all because you're a commitment-phobe." Next we've

است، می‌توانید بگویید: "این همه به این دلیل است که شما یک تعهد هراسی هستید." در مرحله بعد می

got: "You're an actual sociopath!" When we say "actual" here it means, like, real and

گوییم: "شما یک جامعه شناس واقعی هستید!" وقتی می‌گوییم «واقعی» در اینجا به معنای واقعی است

it also is a way to emphasize, calling someone a sociopath. It makes it stronger in that

و همچنین راهی برای تأکید است، و نامیدن کسی که یک جامعه‌شناس است. اینجوری قوی

way. And it's also quite conversation... Conversational to say: "actual". So, what's a sociopath?

ترش میکنه و همچنین کاملاً مکالمه ای است ... گفتگوی برای گفتن: "واقعی". بنابراین، یک جامعه شناسی چیست؟

Some of you might not know it. It's like a person who will tell any lie so that they

ممکن است برخی از شما آن را ندانید. مثل کسی است که هر دروغی

can get what they want. They'll use other people so that they can get their own needs

بگوید تا به خواسته خود برسد. آن‌ها از افراد دیگر استفاده می‌کنند تا بتوانند نیازهای خود را

met, so for money, for sex, whatever it is that drives them, the sociopath has no conscience.

برآورده کنند، بنابراین برای پول، برای رابطه جنسی، هر چیزی که آنها را هدایت می‌کند، جامعه‌شناس وجدان ندارد.

So, sociopaths tend to be either crazy people in prison, criminals; or very, very good sociopaths

بنابراین، سوسیوپات ها یا افراد دیوانه در زندان، جنایتکاران هستند. یا جامعه‌شناس‌های خیلی خیلی خوب

tend to be our politicians and that's because they don't feel guilty about lying. And the

معمولاً سیاستمداران ما هستند و این به این دلیل است که از دروغ گفتن احساس گناه نمی‌کنند. و مورد

next one here is... This is an example of a parent saying... Having diagnosed their

بعدی اینجاست... این نمونه ای از والدین است که می گویند... با تشخیص

child, they say: "You can't concentrate because of your ADHD." So, there's a situation, perhaps

فرزندشان می گویند: "به دلیل ADHD نمی توانی تمرکز کنی." بنابراین، یک موقعیتی وجود دارد،

the child is not really listening, or not really doing its homework like the parent

شاید کودک واقعاً گوش نمی‌کند، یا واقعاً تکالیفش را آنطور که

wants the child to, so what they say is... They see that behaviour, and they just make

والدین می‌خواهند انجام نمی‌دهد، بنابراین آنچه که آنها می‌گویند این است... آنها این رفتار را می‌بینند، و فقط

this whole excuse for it, and they label the child and tell the child how to behave. "You

برای آن بهانه می‌آورند. و به کودک برچسب می زنند و به کودک می گویند که چگونه رفتار کند. "شما

can't. Impossible. Impossible for you. You can't concentrate because of your ADHD." Now,

نمی توانید. غیرممکن است. برای شما غیر ممکن است. شما نمی توانید به دلیل ADHD خود تمرکز کنید." اکنون،

some of you might not know what that is. That stands for "attention deficit"... "Attention

برخی از شما ممکن است ندانید که چیست. این مخفف "کمبود توجه" است... "اختلال کمبود توجه و

Deficit Hyperactivity Disorder", and in places like the USA and the U.K. and probably other

بیش فعالی"، و در مکان هایی مانند ایالات متحده آمریکا و بریتانیا و احتمالاً سایر

western countries as well, kids that are diagnosed to have this are often prescribed prescription

کشورهای غربی نیز، برای کودکانی که تشخیص داده می شود این مشکل را دارند، اغلب داروهای نسخه ای مانند ریتالین تجویز می شوند.

medication, such as Ritalin, to help them concentrate in school. So these are kids that

، به آنها کمک کند تا در مدرسه تمرکز کنند. بنابراین اینها بچه‌هایی هستند که

struggle to pay attention in school, and are often more defiant with the teachers and get

در مدرسه برای توجه کردن تلاش می‌کنند و اغلب با معلمان سرکشی می‌کنند و

in more trouble at school. So, a parent might... Or the doctors might diagnose... I think in

در مدرسه با مشکل بیشتری مواجه می‌شوند. بنابراین، یک والدین ممکن است... یا پزشکان ممکن است تشخیص دهند... من فکر می کنم در

this situation the doctors would diagnose the child, or the teachers would diagnose

این شرایط، پزشکان کودک را تشخیص می دهند، یا معلمان تشخیص می دهند

the child as having ADHD, but then the parent takes that and then they're always saying

که کودک مبتلا به ADHD است، اما سپس والدین آن را تشخیص می دهند و سپس آنها را تشخیص می دهند. همیشه

it. "This is because of your ADHD. This is because of your ADHD", and in that way there's

گفتن این به خاطر ADHD شماست

no responsibility on the parent anymore for their parenting skills; it's not their fault,

. تقصیر آنها نیست،

all the bad behaviour of the child. And also it's not the fault of the child either; the

این همه رفتار بد کودک است. و همچنین تقصیر کودک نیست.

child can't help it, the child has ADHD.

کودک نمی تواند کمک کند، کودک بیش فعالی دارد.

Now let's look at emasculation. "Emasculation" means when a man is attacked in a way to make

حالا بیایید به استهلاک نگاه کنیم. «اجرای» یعنی زمانی که مردی مورد حمله قرار می گیرد که

him less manly. So, to take away his confidence in himself as a man. Here are some examples:

او را کمتر مردانه کند. بنابراین، اعتماد به نفس خود را به عنوان یک مرد سلب کند. در اینجا چند نمونه آورده شده است:

"You look so gay in that t-shirt." This would be said to someone who wasn't actually gay

"شما در آن تی شرت خیلی همجنسگرا به نظر می رسید." این را می توان به کسی گفت که در واقع همجنس گرا

and didn't want to look as if they were gay by wearing a t-shirt that looked gay. Perhaps

نبود و نمی خواست با پوشیدن تی شرتی که همجنس گرا به نظر می رسید به نظر برسد که همجنس گرا هستند. شاید

his girlfriend, if she wanted to get some power over him and feel... Feel bigger and

دوست دخترش، اگر می خواست بر او قدرت بگیرد و احساس کند ... احساس بزرگی کند و

make him feel bad, she might say that: "You look so gay in that t-shirt." And then probably

او را بد کند، ممکن است بگوید: "تو در آن تی شرت خیلی همجنسگرا به نظر می آیی." و احتمالاً

what he'll do... Perhaps not right away in the next five minutes, but within the next

او چه خواهد کرد... شاید نه بلافاصله در پنج دقیقه آینده، اما ظرف یک

hour or so he'll change the t-shirt and he'll come out. Maybe not right away. Next example,

ساعت آینده تی شرت را عوض می کند و بیرون می آید. شاید بلافاصله نه. مثال بعدی،

this one is much more indirect. Let's say you're a girl and you're with your boyfriend,

این یکی بسیار غیرمستقیم تر است. فرض کنید شما یک دختر هستید و با دوست پسر خود هستید

and you say to him: "There was a tall, handsome doctor in the hospital", you've just come

و به او می گویید: "یک دکتر قد بلند و خوش تیپ در بیمارستان بود"، شما تازه

out of the hospital. "And this doctor was so handsome. He was at least 6 foot 4. Gorgeous

از بیمارستان بیرون آمده اید. "و این دکتر خیلی خوش تیپ بود. او حداقل 6 فوت 4

doctor." Meanwhile your boyfriend next to you is not some tall, handsome, sporty kind

بود. دکتر فوق العاده." در ضمن دوست پسر شما در کنار شما یک پسر قدبلند، خوش تیپ و

of guy, so the fact that you talk about that other man as if he's the ultimate of all men

اسپورت نیست، بنابراین این واقعیت که شما در مورد آن مرد دیگر طوری صحبت می کنید که گویی او در بین همه مردان

is a way of making your boyfriend feel small and less manly.

است، راهی است برای اینکه دوست پسر شما احساس کوچکی و مردانگی کند.

And finally we get to "uncalled-for advice". This means when you go to someone and you

و در نهایت به "نصیحت ناخواسته" می رسیم. این بدان معناست که وقتی به سراغ کسی می روید و

give them advice that they didn't ask you for, it can be really annoying. This happens

به او توصیه هایی می کنید که از شما نخواسته است ، می تواند واقعا آزاردهنده باشد. این

to me a lot, being on YouTube. I think it happens to a lot of women on YouTube as well,

برای من زیاد اتفاق می افتد، زیرا در یوتیوب هستم. فکر می کنم برای بسیاری از زنان در یوتیوب نیز اتفاق می افتد،

because in the comments section people think that they are helping you with the things

زیرا در بخش نظرات مردم فکر می کنند که در مورد چیزهایی که می نویسند به شما کمک می

that they write. They can tell you things about your technical situation, they can tell

کنند. آنها می توانند چیزهایی در مورد وضعیت فنی شما به شما بگویند، آنها می توانند به

you about... Men and women will leave these kinds of comments. They'll tell you about

شما در مورد ... زن و مرد از این نوع نظرات بگذارند. آنها در

the clothes you are wearing. And one of the ones that sticks in my mind was that I'd gave...

مورد لباس هایی که می پوشید به شما می گویند. و یکی از مواردی که در ذهن من ماندگار شد این بود که من

I'd given a presentation, and the video was up about this presentation, and somebody left

ارائه داده بودم ... من یک ارائه ارائه داده بودم، و ویدیو در مورد این ارائه بود، و

a comment saying about how I was dressed: "You should wear pearls"-a pearl necklace-"so

یک نفر نظری را در مورد نحوه لباس پوشیدن من گذاشت: "شما باید مروارید بپوش" - گردنبند مروارید - "

that people believe you more". And what... They were trying to help me, I guess, but

تا مردم بیشتر تو را باور کنند". و چه... حدس می‌زنم که آنها سعی می‌کردند به من کمک کنند، اما

they thought that I wasn't smart enough and I didn't look right to give the presentation,

فکر می‌کردند که من به اندازه کافی باهوش نیستم و درست به نظر نمی‌رسم که ارائه دهم،

but their advice was: "If only I wear pearls, that way people will believe me", because

اما توصیه آنها این بود: "اگر فقط مروارید بپوشم، که به طوری که مردم مرا باور خواهند کرد، زیرا

you can't possibly believe the things that a woman is saying unless she's wearing pearls,

شما نمی توانید چیزهایی را که یک زن می گوید باور کنید، مگر اینکه او مروارید پوشیده باشد

and you can't take her seriously. So that's just one example of uncalled-for advice, but

و نمی توانید او را جدی بگیرید. بنابراین این فقط یک نمونه از توصیه های ناخواسته است، اما

it happens a lot.

بسیار اتفاق می افتد.

So, we've got lots of examples of violent communication there, toxic things that people

بنابراین، ما نمونه‌های زیادی از ارتباطات خشونت‌آمیز در آنجا داریم، چیزهای سمی که مردم

say. I think, if we're honest with ourselves, we all say things like this sometimes. So

می‌گویند. من فکر می کنم، اگر با خودمان صادق باشیم، همه ما گاهی اوقات چنین چیزهایی می گوییم. بنابراین

what we need to do is just be conscious of that, try and reduce it, if we want to, if

کاری که باید انجام دهیم این است که فقط حواسمان به آن باشد، سعی کنیم آن را کاهش دهیم، اگر می‌خواهیم، ​​اگر

we can, because these kind of things... When we say this to people it's a way of making

می‌توانیم، زیرا این گونه چیزها... وقتی این را به مردم می‌گوییم راهی برای

our relationships unhealthy and having more problems, so it's good for me, it's good for

ناسالم کردن روابطمان است. داشتن مشکلات بیشتر، پس برای من خوب است، برای شما خوب است

you if we become more aware of our language in these ways. What I've also got is a lesson

اگر از این راه ها بیشتر از زبان خود آگاه شویم . چیزی که من هم دارم یک درس

on being passive aggressive, this is related to this kind of video. I think you should

در مورد تهاجمی منفعل است، این مربوط به این نوع ویدیو است. فکر کنم الان بری

go and watch that one now. Thanks for watching, and see ya later. Bye.

و اون یکی رو ببینی از تماشای شما متشکرم و بعداً می بینیم. خدا حافظ.