Sound like a native speaker: the BEST pronunciation advice

Hi, everyone. I'm Jade. What we're talking about today, is elision. And that's one of

سلام به همه. من جید هستم. چیزی که ما امروز در مورد آن صحبت می کنیم، حذف است. و این یکی

the things that makes the speech of native speakers hard to understand because we don't

از چیزهایی است که درک گفتار افراد بومی را سخت می کند، زیرا ما

say every single word perfectly, like, how it is on the page. We squash words together,

تک تک کلمات را به طور کامل بیان نمی کنیم، مانند اینکه چگونه در صفحه است. کلمات را با هم له می

and we miss sounds out. So I'm showing you how we do that in today's lesson.

کنیم و صداها را از دست می دهیم. بنابراین من در درس امروز به شما نشان می دهم که چگونه این کار را انجام می دهیم.

So you know we like tea in England, right? We like to drink tea. Well, we call it a "cuppa

پس می دانید که ما در انگلیس چای دوست داریم، درست است؟ ما دوست داریم چای بنوشیم. خوب، ما آن را "چای فنجانی" می نامیم

tea". And if I were to offer you that, I'd say, "Dju wanna cuppa tea?" "Dju wanna cuppa

. و اگر بخواهم آن را به شما پیشنهاد کنم ، می‌گویم: "دجو می‌خواهم چای فنجانی؟" "دجو می خواهی

tea?" And we've got an example of elision in that sentence. The written sentence would

چای فنجانی؟" و ما یک مثال از elision در آن جمله داریم. جمله نوشته شده این خواهد

be, "Do you want a cup of tea?" All the different syllables being pronounced. But colloquial,

بود: "آیا یک فنجان چای می خواهی؟" تمام هجاهای مختلف تلفظ می شود. اما انگلیسی محاوره ای و

relaxed spoken English, "Dju wanna cuppa tea?" So the "of" joins the words before. So remember,

آرام، "Dju wantna cuppa tea?" بنابراین "از" به کلمات قبل می پیوندد. بنابراین به یاد داشته باشید،

it's "cup of tea", "cuppa tea." "Dju want a cuppa tea?" We join that. And that's an

این "فنجان چای"، "چای فنجانی" است. " دجو یه چای فنجانی میخوای؟" ما به آن ملحق می شویم. و این

example of elision.

نمونه ای از elision است.

We can also elide consonants. For example, in this sentence, the reply, "I don wanna

ما همچنین می توانیم صامت ها را حذف کنیم. به عنوان مثال در این جمله پاسخ "I donna

tea." Some people will not say the T at the end of a word if the next word is another

tea" است. اگر کلمه بعدی صامت دیگری باشد، برخی افراد در آخر کلمه T را نمی گویند

consonant. So saying it properly is more effort. "I don't want a cup of tea." Or, again, there's

. پس درست گفتن تلاش بیشتری است. "من یک فنجان چای نمی خواهم." یا، دوباره،

more elision here. "I don't want a tea." The A joins "want" and becomes "wanna". "I don

حذف بیشتر در اینجا وجود دارد. «چایی نمی‌خواهم». A به "خواست" می پیوندد و به "wanna" تبدیل می شود. "من چای نمی

wanna tea." Two examples of elision there: not saying the T and A joining "want", the

خواهم." دو مثال از elision وجود دارد: نگفتن T و A به "خواستن"،

word before.

کلمه قبل.

What about the next example here? Here, I've written it out, "I don't want a tea." What

در مورد مثال بعدی در اینجا چطور؟ در اینجا، من آن را نوشته ام، "چای نمی خواهم." آنچه

we see here is the contraction, and that is standard English. We can write that. We can

در اینجا می بینیم انقباض است و آن انگلیسی استاندارد است. ما می توانیم آن را بنویسیم. می‌توانیم

write "don't" like that, "do not". "I don't want a tea." But you cannot write it exactly

بنویسیم «نخواه»، «نخواه». « چایی نمی‌خواهم». اما شما نمی توانید آن را دقیقاً همانطور

how it sounds. You cannot write it, "I don". You need the T there. And the difference between

که به نظر می رسد بنویسید. شما نمی توانید آن را بنویسید، "من نمی دانم". شما به T در آنجا نیاز دارید. و تفاوت بین

contractions and elision is that contractions are okay when we write them, and elision isn't

انقباضات و حذفی در این است که انقباضات وقتی آنها را می نویسیم اشکالی ندارد، و الیزیون اینطور نیست

-- it's not necessarily the case that we can write down an elision and it be grammatically

-- لزوماً اینطور نیست که بتوانیم حذفی را یادداشت کنیم و از نظر دستوری

correct English. I'll show you two examples.

انگلیسی صحیح باشد. من دو نمونه را به شما نشان می دهم.

"Wanna" and "gonna" are two common forms in colloquial speech. We say them all the time.

"Wanna" و "gonna" دو شکل رایج در گفتار محاوره ای هستند. ما همیشه آنها را می گوییم.

"I wanna do that." "I'm gonna go there later." But we can't write them. The reason we can't

"من می خواهم این کار را انجام دهم." "من بعداً به آنجا خواهم رفت." اما ما نمی توانیم آنها را بنویسیم. دلیل اینکه نمی

write them is that they're not contractions. They're not recognized as being standard English.

توانیم آنها را بنویسیم این است که انقباض نیستند. آنها به عنوان انگلیسی استاندارد شناخته نمی شوند.

We can say it, but we can't write it that way. In general, we use elision in our speech

ما می توانیم آن را بگوییم، اما نمی توانیم آن را اینطور بنویسیم. به طور کلی، ما از elision در گفتار خود استفاده می کنیم،

because it's just easier than saying every single sound in a sentence.

زیرا ساده تر از گفتن تک تک صداها در یک جمله است.

Some people think that posh accents are made up of just saying every single word properly

برخی از مردم فکر می کنند که لهجه های شیک فقط از گفتن درست تک تک کلمات

and giving it good enunciation and definition and making sure you say everything correctly.

و بیان و تعریف خوب و اطمینان از اینکه همه چیز را به درستی می گویید ساخته شده است.

But in fact, as we'll see in a sec, posh people and posh accents also use elision in their

اما در واقع، همانطور که در یک ثانیه خواهیم دید، افراد شیک و لهجه های شیک نیز از elision در گفتار خود استفاده می کنند

speech. But they will have some rules that they consider wrong. So for example, "wanna"

. اما آنها قوانینی خواهند داشت که آنها را اشتباه می دانند. به عنوان مثال، «wanna»

and "gonna" in some posh accents are considered sloppy or not right or not a correct way of

و «gonna» در برخی لهجه‌های شیک، درهم‌تنیده یا نادرست یا نادرست در

speaking. But I think a good thing to say about that is a lot of people think and perceive

نظر گرفته می‌شوند. اما من فکر می کنم یک چیز خوب در مورد آن این است که بسیاری از مردم فکر می کنند و درک

that they don't use these words when in fact they do. So you could ask a posh person, "Do

می کنند که آنها از این کلمات استفاده نمی کنند در حالی که در واقع این کار را می کنند. بنابراین می توانید از یک فرد شیک بپرسید: "

you ever say this?" "Oh, no. I wouldn't say that. It's not right. It's not proper English."

آیا تا به حال این را می گویید؟" "اوه، نه. من این را نمی گویم . درست نیست. انگلیسی درستی نیست."

When in fact, David Cameron would also use "wanna" and "gonna". He's the prime minister

در واقع، دیوید کامرون از "wanna" و "gonna" نیز استفاده می کند. او در حال حاضر نخست

of the UK at the moment. So I'd say he's a pretty posh guy, and he's using "wanna" and

وزیر انگلیس است. بنابراین من می‌توانم بگویم که او یک مرد بسیار شیک است و از «wanna» و

"gonna". That shows me that these are quite standard forms now. Some people will judge

«gonna» استفاده می‌کند. این به من نشان می دهد که اکنون این فرم های کاملاً استاندارد هستند. برخی از مردم

you for it, "Oh, it's not right. You don't say it that way." And also, some people will

شما را به خاطر آن قضاوت می کنند، "اوه، این درست نیست. شما اینطور نمی گویید." و همچنین، برخی افراد

not realize that they say it themselves. So --

متوجه نمی شوند که خودشان آن را می گویند. پس --

So -- yeah. What to think about elision? It just shows us how when we try to speak English

پس -- آره. در مورد الیزیون چه فکر کنیم؟ این فقط به ما نشان می‌دهد که چگونه وقتی سعی می‌کنیم

correctly just by reading everything properly, this is not going to help you sound like a

فقط با خواندن درست همه چیز به درستی انگلیسی صحبت کنیم، این به شما کمک نمی‌کند مانند یک

relaxed, natural speaker of English who actually sounds good because our real speech doesn't

سخنران آرام و طبیعی انگلیسی به نظر برسید که در واقع خوب به نظر می‌رسد، زیرا گفتار واقعی ما

fit the actual words on the page.

با کلمات واقعی مطابقت ندارد. صفحه.

And when we come back, I'm going to give you examples of elision in words that give a good

و وقتی برگردیم، می‌خواهم نمونه‌هایی از elision را در کلمات به شما بگویم که

example of how an actual word, the way it's spelled is nothing like how we say it.

مثال خوبی از چگونگی یک کلمه واقعی است، نحوه املای آن هیچ شباهتی به گفتن ما ندارد.

Okay. Let's look at elision in some words now. So the reason this happens is we have

باشه. بیایید اکنون در چند کلمه به الیزیون نگاه کنیم. بنابراین دلیل این اتفاق این است که ما

this sound called "schwa" in English, and we use it all the time. And we replace vowels

صدایی به نام "schwa" در انگلیسی داریم و همیشه از آن استفاده می کنیم. و

with this sound when there's a stress in the word. So there's one stress, and then the

هنگامی که در کلمه استرس وجود دارد، حروف صدادار را با این صدا جایگزین می کنیم. بنابراین یک تاکید وجود دارد، و سپس

other vowels may sometimes be replaced with the schwa. And that means that the way the

صدادارهای دیگر ممکن است گاهی با schwa جایگزین شوند. و این بدان معنی است که نحوه

word is spelled and the way we say the word is often very different, as you will see,

املای کلمه و نحوه بیان کلمه اغلب بسیار متفاوت است، همانطور که خواهید دید،

because schwa doesn't have its own letter in the alphabet. It can be any of the vowels.

زیرا schwa حرف خاص خود را در الفبا ندارد. می تواند هر یک از مصوت ها باشد.

So let's look at the word here, okay? Sometimes, you will anticipate there being as many syllables

پس بیایید به کلمه اینجا نگاه کنیم، باشه؟ گاهی اوقات، پیش‌بینی می‌کنید که تعداد هجاها

as there are different vowel sounds in the world. So you may anticipate "choc-o-late".

به تعداد صداهای صدادار مختلف در جهان وجود داشته باشد. بنابراین شما ممکن است پیش بینی "چوخاموشی" را داشته باشید.

But we don't say it that way. We just say it with two syllables, "choc-late", like that,

اما ما اینطور نمی گوییم. ما فقط آن را با دو هجا می گوییم "choc-late" مانند آن،

with the stress at the beginning.

با تاکید در ابتدا.

Looking now at this word, there are two ways to say this word, okay? I would say the preferred

با نگاه کردن به این کلمه، دو راه برای گفتن این کلمه وجود دارد، خوب؟ من می گویم روش ترجیحی

way of, like, you know, you're saying this word correctly, is "comp-ra-ble". And I think

، مثلاً می دانید، این کلمه را درست می گویید، "comp-ra-ble" است. و من فکر می کنم

the British accent does this a lot. It's just reducing the syllables in the words, okay?

لهجه بریتانیایی این کار را بسیار انجام می دهد. این فقط هجاها را در کلمات کاهش می دهد، خوب؟

It becomes -- you anticipate "comp-a-ra-ble"; you anticipate four syllables, but you get

می شود -- شما "comp-a-ra-ble" را پیش بینی می کنید. شما چهار هجا را پیش‌بینی می‌کنید، اما سه هجا را دریافت می‌کنید

three, "comp-ra-ble" with the stress on the first. So the stress being on the first, this

، "comp-ra-ble" با تاکید بر اولی. بنابراین فشار روی اولی، این

second vowel disappears there. Elision of schwa after the first stressed syllable. So we don't want

واکه دوم در آنجا ناپدید می شود. حذف schwa بعد از اولین هجای تاکید شده. پس ما

it anymore. Bye-bye. And that's why we get comp-ra-ble". But you will hear sometimes

دیگر آن را نمی خواهیم. خداحافظ. و به همین دلیل است که ما comp-ra-ble می گیریم". اما شما گاهی اوقات

people who say "com-pa-ra-ble". You will also sometimes hear that. But I will say -- turning

افرادی را خواهید شنید که می گویند "com-pa-ra-ble". شما همچنین گاهی آن را خواهید شنید. اما من می گویم --

around again -- this one is preferred.

دوباره برمی گردم -- این یکی ترجیح داده می شود.

Looking next at this word. Not "com-for-ta-ble", but again, you do hear it sometimes. We get

نگاه بعدی به این کلمه. نه "com-for-ta-ble"، اما دوباره، گاهی اوقات آن را می شنوید.

the same rule happening, elision of the vowel after the first stress. So the stress was

ما همان قانون را می بینیم که اتفاق می افتد، حذف مصوت بعد از اولین تاکید. بنابراین استرس

here at the beginning of the word. So that means the next vowel undergoes elision. Now,

اینجا بود. در ابتدای کلمه یعنی واکه بعدی دچار حذف می

we get a three-syllable word, "comf-ta-ble". As I mentioned, some people will say the word

شود حالا یک کلمه سه هجایی به نام "comf-ta-ble" به دست می آید.همانطور که اشاره کردم برخی از افراد این کلمه را

in a four-syllable way like this, "com-for-ta-ble". But yeah. Again, all the ones in this section,

به صورت چهار هجایی می گویند. مانند این، "com-for-ta-ble". اما بله. باز هم، همه موارد موجود در این بخش،

I'd say, the preferred version or the supposedly standard version is with fewer syllables.

می‌توانم بگویم، نسخه ترجیحی یا نسخه استاندارد فرضی با هجاهای کمتری است.

Looking at this word now. "In-tres-ting". How many syllables did you hear in that word?

اکنون به این کلمه نگاه می‌کنیم. In-tres-ting". چند هجا در آن کلمه شنیده اید؟

Three-syllable word. Not "int-e-res-ting". Again, the stress is at the beginning on the

کلمه سه هجایی. نه "int-e-res-ting". باز هم تاکید در ابتدا روی

word, so which one do we lose? We're losing this one. We're not hearing that vowel when

کلمه است پس کدام یک را انجام دهیم. ما در حال از دست دادن این یکی هستیم زمانی که

we actually say it.

ما واقعا آن را می گوییم.

There's a second rule here now: elision of schwa following M and R. Let's have a look.

یک قانون دوم در اینجا وجود دارد: حذف schwa به دنبال M و R. بیایید نگاهی بیندازیم.

So having a look at the word "camera", after the M, elision of schwa -- not saying it,

بنابراین نگاهی به کلمه "دوربین"، بعد از M، حذف شوا --

in other words. So it becomes "cam-ra", not "cam-e-ra".

به عبارت دیگر نگفتن آن. پس می شود «کم-را» نه «کم-ه-را».

Next word, "family". I didn't say it with elision, that's why I'm -- you will hear people

کلمه بعدی "خانواده" است. من آن را با الیزیون نگفتم، به همین دلیل هستم -- شما خواهید شنید که مردم

say "fam-i-ly", but sometimes you will hear this way, "fam-ly", just with two syllables.

می گویند "fam-i-ly"، اما گاهی اوقات به این صورت "fam-ly" را فقط با دو هجا خواهید شنید.

Elision of schwa after M means that we're not saying the 'I' there, so it just becomes

حذف schwa بعد از M به این معنی است که ما در آنجا "من" را نمی گوییم، بنابراین فقط به

"fam-ly".

"خانوادگی" تبدیل می شود.

Next word. How many syllables do you anticipate here? There are three vowels. Maybe you think

کلمه بعدی در اینجا چند هجا پیش بینی می کنید؟ سه مصوت وجود دارد.

there are going to be three syllables. But with this word again, we're doing elision;

شاید فکر می کنید سه هجا وجود دارد. اما با این کلمه دوباره، ما در حال انجام elision هستیم.

we're making it shorter. The stress is at the beginning, "mem-ry". We're not saying

ما آن را کوتاهتر می کنیم استرس در آغاز، "یادآوری" است. ما

the O sound. We're not hearing it in the word. "Mem-o-ry", we're not hearing it like that.

صدای O را نمی گوییم. ما آن را در کلمه نمی شنویم. "مم اوری"، ما آن را اینطور نمی شنویم.

We're saying "mem-ry".

ما می گوییم "Mem-ry".

Let's look at "laboratory". In this word, "la-bor-a-to-ry", five syllables, but we don't

بیایید به "آزمایشگاه" نگاه کنیم. در این کلمه «لا-بور-ا-تو-ری» پنج هجایی است، اما

say it like that. We say, "la-bo-ra-try". Words with TORY in them, we're not saying

اینطور نمی گوییم. می گوییم «لا-بو-را-تلاش». کلماتی که در آنها TORY وجود دارد، ما

"tory", like the political party. We leave it. So it becomes "la-bo-ra-try".

مانند حزب سیاسی "توری" نمی گوییم. ما آن را ترک می کنیم. پس تبدیل به «لا-بو-را-تری» می شود.

Changing to this side, now. After R, we elide the -- we're going to keep that one actually.

در حال تغییر به این سمت، در حال حاضر. بعد از R، ما آن را حذف می کنیم - در واقع آن را حفظ می کنیم.

That one's there. Get rid of that one, "sec-ra-try, sec-ra-try". What about this word here? "Li-bry."

اون یکی اونجاست از شر آن یکی خلاص شوید، "sec-ra-try, sec-ra-try". در مورد این کلمه اینجا چطور؟ "لی بری."

In this word, we're not saying that one. Some people do say "li-bra-ry", but because I'm

در این کلمه، ما آن را نمی گوییم. برخی از مردم می گویند "li-bra-ry"، اما چون من

talking about elision today, I'm just mentioning how we're turning an otherwise three-syllable

امروز در مورد elision صحبت می کنم، فقط ذکر می کنم که چگونه یک کلمه سه هجایی

word into a two-syllable word, "lib-ry", one of the pronunciations of that word in British

را به یک کلمه دو هجایی تبدیل می کنیم، "lib-ry". ، یکی از تلفظ های آن کلمه در انگلیسی بریتانیایی است

English.

.

I'm looking lastly at this word, "memorable", "mem-ra-ble". We're not hearing an O here,

من در آخر به این کلمه نگاه می کنم، "به یاد ماندنی"، "mem-ra-ble". ما در اینجا یک O نمی شنویم،

"mem-ra-ble". So goodbye O. And then we make a three-syllable word, not "mem-o-ra-ble".

"mem-ra-ble". پس خداحافظ O. و بعد یک کلمه سه هجایی می سازیم نه «مم-و-رابل».

So you can thank the schwa sound in British English for elision and how words are not

بنابراین می‌توانید از صدای schwa در انگلیسی بریتانیایی برای حذف و اینکه چگونه کلمات به

said the way they look, which can be a really confusing aspect of our pronunciation. But

شکلی که به نظر می‌رسند گفته نمی‌شوند تشکر کنید، که می‌تواند یک جنبه واقعاً گیج‌کننده در تلفظ ما باشد. اما

now you've got these words, I really think that can help you acquire that laziness in

اکنون شما این کلمات را دارید، من واقعا فکر می کنم که می تواند به شما کمک کند تا آن تنبلی را در تلفظ خود به دست آورید

your pronunciation, which is kindly of normal for native speakers.

، که برای زبان مادری طبیعی است.

Please go to the EngVid website now. You can do the quiz -- do the quiz on this. And before

لطفا اکنون به وب سایت EngVid بروید. شما می توانید مسابقه را انجام دهید - مسابقه را در این مورد انجام دهید. و قبل

you go, most importantly, please subscribe here because I do other videos on pronunciation,

از رفتن، مهمتر از همه، لطفاً اینجا مشترک شوید زیرا من ویدیوهای دیگری در مورد تلفظ،

British English, things like that, all kinds of lessons, really. And I also have a second

انگلیسی انگلیسی، چیزهایی از این قبیل، انواع درس ها، واقعاً انجام می دهم. و همچنین یک

channel, my other YouTube channel. There's even more stuff about British English if you're

کانال دوم دارم، کانال یوتیوب دیگرم. اگر به

particularly interested in British English. I'm going to go now. So yeah. I really want

طور خاص به انگلیسی بریتانیایی علاقه دارید، مطالب بیشتری در مورد انگلیسی بریتانیایی وجود دارد. الان میرم برم پس آره. من واقعاً می خواهم

you to come back, and -- yes. See you later.

که برگردی، و -- بله. بعدا میبینمت.