What grammar mistakes do native speakers make?

Hi, everyone. I'm Jade. Today we're talking about common mistakes that native speakers

سلام به همه. من جید هستم. امروز ما در مورد اشتباهات رایجی صحبت می کنیم که افراد بومی مرتکب می

make. And I use the word "mistakes" -- I use that word, "mistakes", for you. I don't actually

شوند. و من از کلمه "اشتباهات" استفاده می کنم -- من از آن کلمه "اشتباهات" برای شما استفاده می کنم. من در واقع

listen to people and say, "You're wrong! You're wrong!" because a lot of the time, it's about

به حرف مردم گوش نمی دهم و نمی گویم "تو اشتباه می کنی! تو اشتباه می کنی!" زیرا در بسیاری از مواقع، به

variety of English and accent as well. Whether they use this grammar is incorrect grammar

تنوع زبان انگلیسی و لهجه نیز مربوط می شود. اینکه آیا آنها از این گرامر استفاده می کنند یا نه از

in terms of standard English. But people use it, and people say it. So that's why I'm telling

نظر استاندارد انگلیسی گرامر نادرست است. اما مردم از آن استفاده می کنند و مردم آن را می گویند. بنابراین به همین دلیل است که من

you about it.

در مورد آن به شما می گویم.

Also, I've got so much respect for people who come and learn English, but like, you

همچنین، من برای افرادی که می آیند و انگلیسی یاد می گیرند، احترام زیادی قائل هستم، اما می

could say, like, on the street, you know? They're not taking classes. They're learning

توان گفت، در خیابان، می دانید؟ آنها کلاس نمی روند آنها

from the people they're around. Sometimes, the people you're around speak in the way

از افرادی که در اطرافشان هستند یاد می گیرند. گاهی اوقات ، افرادی که در اطراف شما هستید به گونه ای صحبت می کنند که در

where there are these mistakes. So that's the kind of thing that you acquire. Nothing

آن اشتباهات وجود دارد. بنابراین این همان چیزی است که شما به دست می آورید.

wrong with that because people speak like that. But maybe you get to a point where you've

ایرادی ندارد چون مردم اینطور صحبت می کنند. اما شاید به نقطه‌ای برسید

seen something in a book where grammar is explained, but it's not what you hear people

که در کتاب چیزی دیده باشید که در آن گرامر توضیح داده شده است، اما آن چیزی نیست که می‌شنوید مردم

using. And when that happens, there's sometimes quite a lot of confusion. So I'm pointing

استفاده می‌کنند. و هنگامی که این اتفاق می افتد، گاهی اوقات سردرگمی بسیار زیادی وجود دارد. بنابراین من

out these mistakes to you so that you can observe them yourself, and then, you can decide,

این اشتباهات را به شما گوشزد می‌کنم تا خودتان آن‌ها را مشاهده کنید و سپس تصمیم بگیرید:

"Well, I like saying it that way" or, "I don't want to say it that way." "That's the way

«خب، من دوست دارم این‌طور بگویم» یا « نمی‌خواهم آن‌طور بگویم». "این روشی است

everyone I know speaks, so I'm going to speak like that" or, "I'm going to choose not to."

که همه من می شناسم صحبت می کنند، بنابراین من اینطور صحبت خواهم کرد" یا "من تصمیم خواهم گرفت که این کار را نکنم."

So -- yeah. Let's take a little look.

پس آره. بیایید کمی نگاه کنیم.

So something you'll hear a lot in many different accents in English -- British English -- is

بنابراین چیزی که در بسیاری از لهجه‌های مختلف در زبان انگلیسی بسیار می‌شنوید - انگلیسی بریتانیایی -

using "was" for all past subjects. So you learn in your grammar books that you say,

از "بود" برای همه موضوعات گذشته استفاده می‌کند. بنابراین شما در کتاب های دستور زبان خود یاد می گیرید که می گویید،

"I was, you were, we" -- I need to think about this -- "we were, they were, blah, blah, blah,

"من بودم، تو بودیم، ما" -- من باید در مورد این فکر کنم -- "ما بودیم، آنها بودند، بلا، بلا، بلا،

he, she, it -- was." But a lot of people just say "was" all the time when they're talking

او، او، آن ... بود." اما بسیاری از مردم زمانی که در مورد گذشته صحبت می کنند فقط می گویند "بود"

about the past. They say, "We was going there" or, "they was joking." It's not standard English,

. می گویند: «ما داشتیم آنجا می رفتیم» یا «شوخی می کردند». این انگلیسی استاندارد نیست،

but you will hear it a lot.

اما شما آن را زیاد خواهید شنید.

So we are, in standard English, expected to use "were" in our sentences, not to use "was"

بنابراین، در انگلیسی استاندارد، از ما انتظار می رود که در جملات خود از «بود» استفاده کنیم، نه اینکه همیشه از «بود»

all the time.

استفاده کنیم.

Moving on. No. 2, substituting the past participle where the past simple is needed. Okay. So

در حال حرکت شماره 2، جانشین فعل ماضی در جایی که ماضی ساده مورد نیاز است. باشه. بنابراین

these are example sentences that you will hear which are considered incorrect in terms

اینها جملات نمونه ای هستند که خواهید شنید و از نظر استاندارد انگلیسی نادرست در نظر گرفته می شوند

of standard English. "I done it. Did you do your homework? I done it." "Where's the vodka?

. "من آن را انجام دادم. آیا شما تکالیف خود را انجام دادید؟ من آن را انجام دادم." "ودکا کجاست

He drunk it." "Where's the dog?" No. Not, "Where's the dog." "Where are the kids? They

؟ نوشید." "سگ کجاست؟" نه، "سگ کجاست." "بچه ها کجا هستند؟ آنها

run over the road." Okay? You'll hear those. But these sentences should either be past

از روی جاده می دوند." باشه؟ آنها را خواهید شنید. اما این جملات یا باید

simple here because we're talking about completed, finished, past events, or they should be present

در اینجا گذشته ساده باشند زیرا ما در مورد رویدادهای تکمیل شده، تمام شده، گذشته صحبت می کنیم، یا باید

perfect sentences. So they're using the past participle, which relates to the present perfect

جملات فعلی کامل باشند. بنابراین آنها از فعل ماضی استفاده می‌کنند که به زمان حال کامل مربوط می‌شود،

as in an action that happened in the past still with an impact now, but it's confused

مانند عملی که در گذشته اتفاق افتاده است و اکنون نیز تأثیر دارد، اما اشتباه است

because it's used without an auxiliary verb. So let's compare to the correct standard English

زیرا بدون فعل کمکی استفاده می‌شود. پس بیایید با نسخه استاندارد انگلیسی صحیح مقایسه کنیم

version. "Where's your homework? I did it." " Where's the vodka? He drank it." The past

. "تکلیف شما کجاست؟ من آن را انجام دادم." "ودکا کجاست؟ او آن را نوشید."

simple form of the verb "drink" is "drank". I'll write that one down because it's a confusing

صورت ساده ماضی فعل «نوشیدن» «نوشید» است. من آن را می نویسم زیرا گیج کننده

one. So it's "drink, drank, drunk". And -- yeah. "Where are the kids? They ran over the road."

است. بنابراین آن "نوشید، نوشید، مست" است. و -- بله. "بچه ها کجا هستند؟ آنها از روی جاده دویدند."

This one is confusing as well, "run, ran, run". And let's look at it in the present

این یکی هم گیج کننده است، «دور، دوید ، بدو». و بیایید به شکل کامل فعلی به آن نگاه کنیم

perfect form. "Where's your homework? I've done it." "Where's the vodka? He's drunk it."

. "تکلیف شما کجاست؟ من آن را انجام دادم." "ودکا کجاست؟ نوشیده است."

And, "Where are the kids? They've run over the road."

و "بچه ها کجا هستند؟ آنها از جاده فرار کرده اند."

They're still there. They haven't come back yet.

آنها هنوز آنجا هستند. آنها هنوز برنگشته اند.

So moving on from there -- is this one a mistake? I'm not sure if this one is a mistake. I know

بنابراین حرکت از آنجا -- آیا این یک اشتباه است؟ من مطمئن نیستم که آیا این یکی اشتباه است. من می

that I do this one, especially in text messages and things like that. No auxiliary verbs when

دانم که این یکی را انجام می دهم، مخصوصاً در پیامک ها و موارد مشابه. هیچ فعل کمکی در هنگام

making questions/word elisions. So in my text messages, I say something like this,

ایجاد سؤالات / حذف کلمات وجود ندارد. بنابراین در پیامک‌هایم چیزی شبیه به این می‌گویم:

"You going out later?" It's very direct. Not using the question. Also, in speech, it's used quite

«بعداً بیرون می‌روی؟» خیلی مستقیمه عدم استفاده از سوال همچنین در گفتار نیز بسیار استفاده می شود

a lot. So maybe it's just that native speakers are lazy. We know from the tone that we're

. بنابراین شاید فقط این است که بومی زبانان تنبل هستند. از لحن می دانیم که داریم

asking a question. "You going out later?" Because it goes up, we're not bothering to

یک سوال می پرسیم. "بعدا میری بیرون؟" چون بالا می رود، ما حوصله

say the question words. "Do you have a pen?" Just "you have a pen?" It's a bit strong.

گفتن کلمات سوال را نداریم. "آیا قلم داری؟" فقط "تو یک خودکار داری؟" کمی قوی است.

It's not very polite. And this one -- what? This is wrong. "What you doing? What doing?"

خیلی مودب نیست و این یکی -- چی؟ این اشتباه است. "چیکار میکنی؟ چیکار میکنی؟"

No, no, no, this isn't right. What did I mean to say here? Oh, the word is missing. "So

نه، نه، نه، این درست نیست. منظورم این بود که اینجا چه بگویم؟ اوه، کلمه گم شده است. "بنابراین

we would say, "What you doing" rather than, "What are you doing?"

ما می‌گوییم، "چه می‌کنی" به جای "چیکار می‌کنی؟"

I'd say that it's more direct and less polite to speak like this, and it's incorrect in

من می‌توانم بگویم که اینطور صحبت کردن مستقیم‌تر و کمتر مؤدبانه است ، و از

terms of standard English, but people speak like that.

نظر استاندارد انگلیسی نادرست است، اما مردم اینطور صحبت می‌کنند. نه.

No. 4. I'm not so much of a language pedant, which is someone who thinks that there is

only one way to say things and there's, like, a really wrong way to say things. Things don't

really annoy me so much about language, except No. 4. This is the exception for me. I don't

من خیلی در مورد زبان هستم، به جز شماره 4. این برای من استثناست. نمی

know why it's a big thing for me, but -- substituting "what" for "that" or "which". Where we need

دانم چرا برای من چیز مهمی است، اما -- جایگزینی "چی" به جای "آن" یا "کدام". جایی که نیاز داریم.

to write "that" or "which", some people use the word "what". So here's an example. "I

برای نوشتن "آن" یا "کدام"، برخی از افراد از کلمه "چی" استفاده می کنند. بنابراین این یک مثال است. "

have two jackets what I wear." Sorry, normal people. More people say that. It's not just

من دو ژاکت دارم که می پوشم." متاسفم، مردم عادی. افراد بیشتری این را می گویند. این فقط

normal people. "What" -- it doesn't -- I'm trying to understand why people say it. I'm

افراد عادی نیستند. "چی" -- اینطور نیست -- من سعی می کنم بفهمم چرا مردم آن را می گویند. من

not quite sure. My only thinking is because we sometimes use "what" in a question to refer

کاملاً مطمئن نیستم. تنها فکر من این است که ما گاهی اوقات از "چه" در یک سوال برای اشاره

to things -- "I've got two jackets. What jacket shall I wear?" -- because in this sense, "what"

به چیزها استفاده می کنیم -- " من دوتا ژاکت دارم چه ژاکتی بپوشم؟" -- زیرا از این نظر، "چی"

can mean "thing". But in this sentence here, "what" just doesn't belong. We need to use

می تواند به معنای "چیز" باشد. اما در این جمله در اینجا "چه" فقط به آن تعلق ندارد. ما باید از

"which" or "that". "I have two jackets which -- or that -- I wear." Because in terms of

"کدام" یا "آن" استفاده کنیم. "من دو ژاکت دارم که -- یا آن -- را می پوشم." زیرا از نظر

grammar, "which" or "that" are relative pronouns and we use them to refer to things. "What"

دستور زبان، "که" یا "آن" ضمایر نسبی هستند و از آنها برای اشاره به چیزها استفاده می کنیم. "چه"

is not a relative pronoun, but just in speech, it's fairly common to hear that. Some people

ضمیر نسبی نیست. اما فقط در گفتار، شنیدن آن نسبتاً معمول است. برخی از

don't refer to things using "that" or "which", ever. They say "what" all the time. So -- yeah.

مردم هرگز به چیزهایی با استفاده از "آن" یا "کدام" اشاره نمی کنند. آنها همیشه می گویند "چه چیزی". بنابراین -- بله.

When we come back, we'll look at four other, let's say differences -- maybe they're mistakes

وقتی برمی گردیم، ما چهار تفاوت دیگر را بررسی خواهیم کرد - شاید آنها اشتباه باشند

-- between what native speakers say and what your textbooks tells you.

- بین آنچه که زبان مادری می گویند و کتاب درسی شما به شما می گوید.

Here we are with some more native speaker issues to talk about. So what are these words,

"ain't" and "innit"? These are negative forms for verbs that you probably know. "I ain't

اینها اشکال منفی برای افعالی هستند که احتمالاً آنها را می شناسید.

doing it." "Ain't" means, like -- "I'm not" is the best way of saying it. So I would say

"I ain't doing it. " بنابراین من می گویم

-- my pen is not very, very nice. "I'm not doing it." That's the grammatically standard

- قلم من خیلی، خیلی خوب نیست. "من این کار را نمی کنم." این روش استاندارد گرامری

way, "I'm not doing it." What you'll often hear "ain't" in sentences in London. "I ain't

است، «من آن را انجام نمی‌دهم.» چیزی که اغلب در لندن در جملات «این نیست» می‌شنوید. "من این

doing it." And also, "It's a nice day, innit?" "Innit", when we have a question tag, people

کار را نمی کنم." و همچنین، "این روز خوبی است، innit؟" "Innit"، وقتی یک برچسب سوال داریم، مردم

say "innit", which is "isn't it".

می گویند "innit" که "مگر نیست".

These ones are important to mention because a lot of people will judge you for saying

ذکر این موارد بسیار مهم است، زیرا بسیاری از مردم شما را به خاطر گفتن

"ain't" and "innit" as being an uneducated person because there's so much judgment that

"این نیست" و "innit" به عنوان یک فرد بی سواد قضاوت

goes on about language in England. I'm just pointing it out to you. But sometimes, we

می کنند، زیرا قضاوت های زیادی در مورد زبان در انگلیس وجود دارد. من فقط به شما اشاره می کنم. اما گاهی اوقات،

all probably say "ain't". You can say it to add emphasis or in a joke or whatever. "Go

همه ما احتمالاً می گوییم "اینطور نیست". شما می توانید آن را برای تاکید یا در یک شوخی یا هر چیز دیگری بگویید. "برو

and clean your room. I ain't doing it!" You know, you can say anything if you know what

اتاقت را تمیز کن. من این کار را نمی کنم!" می‌دانی، اگر بدانی برای چه چیزی می‌گویی، می‌توانی هر چیزی را

you're saying it for and, you know, you choose to say it that way.

بگوییم و می‌دانی، انتخاب می‌کنی که آن را به این شکل بیان کنی .

So sometimes, speaking in a non-standard way, it can be a bit funny or being inventive with

بنابراین گاهی اوقات، صحبت کردن به روش غیر استاندارد ، می تواند کمی خنده دار یا مبتکرانه با

language. But I wouldn't say that in any kind of formal situation or work situation, really.

زبان باشد. اما در هر شرایط رسمی یا کاری واقعاً این را نمی گویم.

But you know, you'll probably observe just general people using it.

اما می دانید، احتمالاً افراد عادی را مشاهده خواهید کرد که از آن استفاده می کنند.

Looking at the next point, not saying past participles that end in -en. So here are some

نگاهی به نقطه بعدی، نه گفتن ماضی هایی که به -en ختم می شوند. بنابراین در اینجا برخی از

verbs, "take, write, break, ate", and here are the forms in the past participle. So "take"

فعل ها، "گرفتن، نوشتن، شکستن، خوردن" و در اینجا اشکال در فعل ماضی وجود دارد. پس «گرفتن»

becomes "taken"; "write" becomes "written"; "break" becomes "broken"; and "ate" becomes

به «گرفتن» تبدیل می شود; "نوشتن" تبدیل به "نوشته" می شود. «شکستن» به «شکستگی» تبدیل می شود. و «خورد» تبدیل به

"eaten". A lot of people don't use the past participle form in their sentences. So they

«خورده» می شود. بسیاری از مردم از حالت ماضی در جمله های خود استفاده نمی کنند. بنابراین آنها

say things like this. "He hasn't took his lunch." You take your lunch break. You know,

چنین چیزهایی می گویند. او ناهار خود را نخورده است. شما به استراحت ناهار خود می پردازید. میدونی

you go away for 20 minutes or 30 minutes to eat. Another verb we can use is "have". "He

، 20 دقیقه یا 30 دقیقه میری تا غذا بخوری. یکی دیگر از فعل هایی که می توانیم استفاده کنیم «داشتن» است.

hasn't had his lunch." But it doesn't fit with the past participle example I'm talking

او ناهار خود را نخورده است. اما با مثال ماضی که من در موردش صحبت می کنم، جور در نمی آید

about. So this is wrong, "He hasn't took his lunch." How should it be? "He hasn't taken

. بنابراین این اشتباه است، "او ناهار خود را نخورده است." چگونه باید باشد؟

his lunch."

او ناهار خود را نگرفته است.

Next example. "Has he wrote the letter?" This is a question form. "Has he wrote the letter?"

مثال بعدی "آیا او نامه را نوشته است؟" این یک فرم سوال است. "آیا او نامه را نوشته است؟"

This is the present perfect, so we need to use the past participle. The past participle

این زمان حال کامل است، بنابراین باید از فعل ماضی استفاده کنیم.

of this verb is "written". "Has he written the letter?" I'm just going to put crosses

ماضی این فعل «نوشته» است. "آیا او نامه را نوشته است؟" من فقط می خواهم صلیب ها را

there so you can see it's wrong.

آنجا بگذارم تا متوجه شوید که اشتباه است.

"She has broke it." What do we put? "She has broken it." And the last example, "We haven't

"او آن را شکسته است." چی بذاریم؟ "او آن را شکسته است." و آخرین مثال، "

ate our cake." What's the past participle -- oh, this is the -- I've put the past form

ما کیک خود را نخوردیم." فعل ماضی چیست -- اوه، این است -- من شکل گذشته را

there. The present simple tense -- the present form is "eat", so it becomes "eat, ate, eaten".

آنجا گذاشته ام. زمان حال ساده -- شکل حال «خوردن» است، بنابراین به «خورد، خورد، خورد».

"We haven't eaten our cake."

ما کیک خود را نخوردیم.

And I'll just mention a pronunciation difference here. Some people will say, "We haven't ate

و من فقط یک تفاوت تلفظ را در اینجا ذکر می کنم. بعضی ها می گویند

our cake", and some people will say, "We haven't ate our cake." So there's variety there. I

ما کیک خود را نخوردیم و بعضی ها می گویند ما کیک خود را نخوردیم. بنابراین تنوع وجود دارد. من

personally say "ate". "I ate my lunch earlier."

شخصا می گویم "خورد". ناهارم را زودتر خوردم.

No. 7, let's take a look at this. Confusing "borrow" and "lend". Let me try to explain.

شماره 7، بیایید نگاهی به این بیندازیم. گیج کننده «قرض» و «قرض دادن». سعی می کنم برای تو توضیح بدم.

What a native speaker may say is, "Borrow me some money. You've got money. I want it.

چیزی که یک زبان مادری ممکن است بگوید این است: "به من مقداری پول قرض کن. تو پول داری. من آن را می خواهم.

Borrow me some money." But that's wrong. You can lend someone money. So you can say,

مقداری پول از من قرض کن." اما این اشتباه است. می توانید به کسی پول قرض دهید. بنابراین می توانید بگویید:

"Lend me some money, please", demanding it. Or "Could you please lend me some money?" But you can

«لطفاً مقداری پول به من قرض بده» و آن را مطالبه کنید. یا "میشه لطفا مقداری پول به من قرض بدی؟" اما می توانید

borrow money from somewhere. So you lend me the money, and I borrow it from you. I could

از جایی پول قرض کنید. بنابراین شما پول را به من قرض می دهید و من آن را از شما قرض می کنم. می توانستم

say, "I borrowed money from you." "You lent me the money." When it's coming this direction

بگویم: «از تو پول قرض کردم». " پول را به من قرض دادی." وقتی

to me, I use "lend". "You lent me the money. I borrowed it from you." Or you could say,

به من می رسد، از "قرض دادن" استفاده می کنم. "پول را به من قرض دادی. من آن را از تو قرض گرفتم." یا می توانید بگویید:

"The bank lent me some money. I borrowed some money from the bank." So it depends on the

"بانک مقداری پول به من قرض داد. من مقداری پول از بانک قرض کردم." بنابراین بستگی به

direction. "Lend" is towards, and when it's borrowed, you take it from someone, and you

جهت دارد. «قرض» به سوی است و چون قرض می گیرد از یکی می گیری و

bring it to yourself. You have to give it back later.

به خودت می آوری. بعدا باید پس بدی

And No. 8, this isn't one you're going to hear in speech. This is one you're going to

و شماره 8، این چیزی نیست که در سخنرانی بشنوید. این یکی از مواردی است که شما

see a lot in writing. And it always surprises me, actually, how many people don't know the

در نوشتن مطالب زیادی خواهید دید. و در واقع من را همیشه متعجب می کند که چه تعداد از مردم

difference, native speakers, between these words. These are homonyms. That means that

تفاوت بین این کلمات را، به زبان مادری، نمی دانند . اینها همنام هستند. یعنی

they sound the same. "Homonym." Sound the same, there, their, they're, but they have

صدای آنها یکسان است. "همنام." صدا یکسان است، آنجا، آنها، آنها هستند، اما

different meanings. So "there" means "place". "Over there." I can understand what that means

معانی متفاوتی دارند. پس «آنجا» به معنای «مکان» است. "در آنجا."

by feeling it in my hands. "There" -- pointing word, -ere.

با احساس کردن آن در دستانم می توانم معنی آن را بفهمم. "آنجا" -- اشاره کننده کلمه، -ere.

We use this " their", which is a pronoun for talking about possessions. "This is their

ما از این «آنها» استفاده می کنیم که ضمیری برای صحبت در مورد دارایی است. این

pen." There are some people over there, and this pen belongs to them. To do with possession,

قلم آنهاست. چند نفر آنجا هستند و این قلم مال آنهاست. انجام دادن با تصرف،

-eir

-eir

And this one, with the apostrophe, is a contraction of "they are". And it's different to these

و این یکی، با آپستروف، انقباض «آنها هستند». و با این دو فرق داره

two. It means "they are". "They are coming." You know, just like "I am", "you are". "They

به معنای "آنها هستند". "آنها می آیند." میدونی، درست مثل "من هستم"، "تو هستی". "آنها

are" -- it's different. It's not to do with possessing something. It's not to do with

هستند" -- متفاوت است. ربطی به داشتن چیزی ندارد. ربطی به

pointing at something. So -- yeah. Native speakers are a little bit confused about this

اشاره به چیزی ندارد. پس آره. سخنرانان بومی در این مورد کمی سردرگم هستند

and may write the wrong thing in a text message or in an email or something like that. Many,

و ممکن است در پیامک یا ایمیل یا چیزی شبیه به آن چیز اشتباه بنویسند. خیلی ها، خیلی

many people. So that can confuse you as well when you think you know it and then you see

ها. بنابراین زمانی که فکر می کنید آن را می دانید و سپس

this fairly common mistake.

این اشتباه نسبتاً رایج را مشاهده می کنید، می تواند شما را گیج کند.

So there you go. I've just covered eight of probably the most frequent native speaker errors

بنابراین شما بروید. من به تازگی هشت مورد از رایج ترین اشتباهات زبان مادری

or we could say nonstandard mistakes in speech and in writing. You can go and do a quiz about

یا می توانیم بگوییم اشتباهات غیر استاندارد در گفتار و نوشتار را پوشش داده ام. می توانید بروید و در سایت EngVid در مورد این درس یک مسابقه انجام دهید

this lesson on the EngVid site. So go and check the quiz out. You can also subscribe

. پس بروید و امتحان را بررسی کنید. همچنین می توانید از

here to my English channel. And you can also subscribe to my other channel, which is also

اینجا در کانال انگلیسی من عضو شوید. و همچنین می توانید در کانال دیگر من که در

about learning English and stuff. So there are so many videos. You can watch me every

مورد یادگیری زبان انگلیسی و چیزهای دیگر است نیز عضو شوید. بنابراین ویدیوهای زیادی وجود دارد. شما می توانید هر

day of your life. Or you can even watch them all together in 24 hours of me teaching you

روز از زندگی خود مرا تماشا کنید. یا حتی اگر می‌خواهید این کار را انجام دهید، می‌توانید همه آنها را با هم در 24 ساعت از آموزش

English if you want to do that. So I'm going to go now. See you later.

زبان انگلیسی به شما تماشا کنید. پس الان میرم. بعدا میبینمت.

Yeah. I just got confused. I'll not be laughing at the beginning of it. No. 7.

آره فقط گیج شدم من در ابتدای آن نمی خندم. شماره 7.