So many ways to SAY YES in English!

Hi, everyone.

سلام به همه.

In this lesson we're going to look at different ways for you to say "yes" like a native speaker.

در این درس می‌خواهیم راه‌های مختلفی را بررسی کنیم تا شما مانند یک زبان مادری «بله» بگویید.

When native speakers say "yes", sometimes they don't mean "yes"; sometimes they mean

وقتی گویشوران بومی "بله" می گویند، گاهی اوقات به معنای "بله" نیستند. گاهی اوقات آنها

"yes" in a strong way, so we're going to look at all the different ways native speakers

به طرز قوی به معنای "بله" هستند، بنابراین ما قصد داریم به تمام روش های مختلف

say "yes", and you can start using them to sound more like a native speaker.

"بله" گفتن گویندگان بومی نگاه کنیم، و شما می توانید از آنها استفاده کنید تا بیشتر شبیه یک زبان مادری به نظر برسند.

Let's start here.

بیایید از اینجا شروع کنیم.

An "emphatic 'yes'" means a strong "yes".

"بله" تاکیدی به معنای "بله" قوی است.

And all of these examples here are a little bit posh in English English, and a slightly

و همه این مثال‌ها در اینجا کمی شیک در انگلیسی انگلیسی هستند، و کمی

formal...

رسمی...

A slightly formal feel, depending on the situation.

حس کمی رسمی، بسته به موقعیت.

The situation I have in mind here is if you're at a nice, sophisticated party somewhere,

موقعیتی که من در اینجا در نظر دارم این است که اگر در یک مهمانی زیبا و پیچیده در جایی هستید،

and there is a waiter coming around with a platter of hors d'oeuvres, and... or perhaps

و پیشخدمتی با یک بشقاب غذاخوری و... یا شاید

coming around with a tray of glasses of champagne, and you get offered one of these... one of

با یک سینی لیوان به اطراف می آید. شامپاین، و یکی از اینها به شما پیشنهاد می‌شود... یکی از

these glasses of champagne or one of the hors d'oeuvres, and you say: "Certainly", "Absolutely".

این لیوان‌های شامپاین یا یکی از هوردوورها، و می‌گویید: «حتماً»، «مطمئنا».

Or you say: "I'd be delighted", or you'd say: "I'd love to try one of the salmon."

یا می گویید: "خوشحال می شوم" یا می گویید: "دوست دارم یکی از ماهی قزل آلا را امتحان کنم."

So, when you're emphatic, you show that you mean "yes", and you're a bit enthusiastic,

بنابراین، وقتی تأکید می‌کنید، نشان می‌دهید که منظورتان «بله» است، و کمی مشتاق

and you're slightly, slightly formal; or the context, the situation is more elegant than

هستید، و کمی رسمی هستید. یا در زمینه، وضعیت زیباتر از

saying a simple: "Yes" in our daily lives.

گفتن یک جمله ساده است: "بله" در زندگی روزمره ما.

Next we have "indirect 'no'".

بعد «نه» غیرمستقیم داریم.

This is when somebody means "no" or "probably not", but they don't want to say it.

این زمانی است که کسی به معنای «نه» یا «احتمالاً نه» است، اما نمی‌خواهد آن را بگوید.

It's considered impolite to be so direct, or perhaps they really aren't sure yet; they

بی ادبی تلقی می شود که خیلی مستقیم باشد، یا شاید آنها واقعا هنوز مطمئن نیستند. آنها

haven't made up their minds.

تصمیم خود را نگرفته اند

But it tends to mean "no" when they...

اما

When they say one of these things.

وقتی آنها یکی از این چیزها را می گویند به معنای "نه" است.

So, let's think of a situation for: "We'll see" or "We shall see".

بنابراین، بیایید وضعیتی را برای: "ما خواهیم دید" یا "ما خواهیم دید" در نظر بگیریم.

A situation I've got here is let's say you have a friend and they invite you somewhere;

یک موقعیتی که من اینجا دارم این است که فرض کنید شما یک دوست دارید و آنها شما را به جایی دعوت می کنند.

it's an event in the future.

این یک رویداد در آینده است.

Perhaps they say: "Oh, do you want to...?

شاید بگویند: "اوه، می خواهی...

Do you want to come on a fishing holiday with me?" and you're not really into fishing, but

؟ می خواهی با من به تعطیلات ماهیگیری بیایی؟" و شما واقعاً اهل ماهیگیری نیستید، اما

maybe you would go, you could say: "We'll see", "We shall see", and that means that

شاید بروید، می توانید بگویید: "ما خواهیم دید"، "ما خواهیم دید"، و این بدان معنی است که

you delay the decision until later, or you just don't want to say: "No" right there.

تصمیم را به بعد به تعویق می اندازید، یا فقط نمی خواهید گفتن: "نه" همانجا.

The next example: "I'll see what I can do."

مثال بعدی: "ببینم چه کاری می توانم انجام دهم."

Someone would normally say that if you've asked for a favour.

اگر لطفی خواسته باشید، معمولاً کسی این را می‌گوید .

An example is let's say you work in a clothes shop and you can get a staff discount there,

یک مثال این است که فرض کنید شما در یک مغازه لباس کار می کنید و می توانید در آنجا تخفیف کارکنان دریافت کنید، به

which means you can save money on everything you buy in the shop.

این معنی که می توانید در هر چیزی که در مغازه می خرید، پول پس انداز کنید.

You might have a friend come to you and say: "Can I use your discount?

ممکن است دوستی پیش شما بیاید و بگوید: "می توانم از تخفیف شما استفاده

I want to buy...

کنم؟ می خواهم بخرم...

I want to buy some clothes."

می خواهم چند لباس بخرم."

And maybe it's not allowed for you to give your friends discount or maybe you don't really

و شاید برای شما مجاز نباشد که به دوستان خود تخفیف بدهید یا شاید واقعاً نمی

want to give that friend discount - whatever the reason, or you're not sure if it's possible,

خواهید به آن دوست تخفیف بدهید - به هر دلیلی، یا مطمئن نیستید که ممکن است،

you can say: "I'll see what I can do."

می توانید بگویید: "ببینم چه چیزی من میتوانم انجام دهم."

If somebody says that to you: "I'll see what I can do" it doesn't mean that it will always

اگر کسی به شما بگوید: "ببینم چه کار می توانم بکنم" به این معنی نیست که

be a "no", but many times they say that, generally it will be "no".

همیشه "نه" خواهد بود، بلکه بارها می گویند که معمولا "نه" خواهد بود.

That's just their way of saying: "Hmm.

این فقط روش آنهاست که می گویند: "هوم.

I'll try.

سعی می کنم.

Maybe.

شاید.

I don't really want to do this."

من واقعاً نمی خواهم این کار را انجام دهم."

But the language is more polite than just telling you: "Nope, sorry.

اما زبان مودبانه تر از این است که فقط به شما بگوید: "نه، متاسفم

Don't want to help."

. نمی خواهم کمک کنم."

Next we've got: "Let's play it by ear."

بعد داریم: "بیایید با گوش بازی کنیم."

Imagine you know somebody who comes to you with a proposal for a project; they want you

تصور کنید کسی را می شناسید که با پیشنهاد یک پروژه به شما مراجعه می کند. آنها می خواهند که شما

to be involved, they want you to work together, they want...

درگیر باشید، آنها می خواهند که شما با هم کار کنید، آنها می خواهند...

They want you to do some work in the future, and they tell you all about the project.

آنها می خواهند که شما در آینده کارهایی را انجام دهید، و همه چیز را در مورد پروژه به شما می گویند.

You're not really sure.

شما واقعا مطمئن نیستید.

You don't...

شما نمی کنید...

You haven't decided that: Yes, you're definitely going to do it, you can say to that person:

شما تصمیم نگرفته اید که: بله، حتما این کار را می کنید، می توانید به آن شخص بگویید:

"Let's play it by ear".

"بیا با گوش بازی کنیم".

"Let's play it by ear" is an idiom.

"بیا با گوش بازی کنیم" یک اصطلاح است.

And for the same situation when you're not sure if you want to work on that project with

و برای همان موقعیتی که مطمئن نیستید که می خواهید روی آن پروژه با

that person, you can say: "I'll think about it."

آن شخص کار کنید، می توانید بگویید: "در مورد آن فکر خواهم کرد."

You need more time, but in most cases the answer is going to be "no" eventually.

شما به زمان بیشتری نیاز دارید، اما در بیشتر موارد پاسخ در نهایت "نه" خواهد بود.

So, now let's look at neutral ways of saying "yes".

بنابراین، اکنون بیایید به روش های خنثی «بله» گفتن نگاه کنیم.

It's not a strong "yes" and it's not probably a "no"; somewhere in the middle, but still

این یک «بله» قوی و احتمالاً یک «نه» نیست. جایی در میانه، اما هنوز

a "yes".

یک "بله".

Let's imagine that there's an empty, empty seat next to you or space on the table and

بیایید تصور کنیم که یک صندلی خالی و خالی کنار شما یا فضایی روی میز وجود دارد و

you're in a caf�, and somebody comes up to you and asks: "Is it okay if I sit here?

شما در یک کافه هستید، و کسی به سمت شما می آید و می پرسد: "اشکالی ندارد اگر اینجا بنشینم؟

Can I take this chair?"

آیا می توانم این صندلی را بگیرم؟" "

You can say: "Be my guest."

می توانید بگویید: مهمان من باش.

You can say: "Go ahead" or you could say: "Of course".

می توانید بگویید: "برو" یا می توانید بگویید: "البته".

"Of course" means: "You don't even have to ask me", in a sense.

«البته» به یک معنا یعنی: «حتی لازم نیست از من بپرسی».

You can say: "Sure".

می توانید بگویید: "حتما".

In England, lots of people say "sure", but it is more of an Americanism.

در انگلستان، بسیاری از مردم می گویند "مطمئنا"، اما این بیشتر یک آمریکایی گرایی است.

If someone wants to take your chair, you can say "no problem", you could also say "no probs",

اگر کسی بخواهد صندلی شما را بگیرد، می توانید بگویید "مشکلی نیست"، همچنین می توانید بگویید "بدون مشکل"

which is the slang version; it's more casual.

که نسخه عامیانه آن است. اتفاقی تر است

And you could also say "By all means take my chair."

و همچنین می توانید بگویید "به هر حال صندلی من را بگیر."

That's more formal, but they all mean the same thing.

این رسمی تر است، اما همه آنها به یک معنا هستند.

Now we're going to look at passive-aggressive ways of saying "yes".

اکنون می خواهیم به روش های منفعل-تهاجمی برای گفتن "بله" نگاه کنیم.

When you're passive aggressive, you're not expressing what you really feel inside.

وقتی منفعل پرخاشگر هستید، آنچه را که واقعاً در درون خود احساس می کنید بیان نمی کنید.

Perhaps inside you're angry or you're frustrated, but you feel because of the situation that

شاید در درون شما عصبانی یا ناامید هستید، اما به دلیل موقعیت احساس می کنید که

you can't be honest and say no.

نمی توانید صادق باشید و نه بگویید.

Really, you would like to say no or show that you're not happy, but instead you use a passive

واقعاً دوست دارید نه بگویید یا نشان دهید که خوشحال نیستید، اما در عوض از «بله» پرخاشگرانه منفعلانه استفاده می کنید

aggressive "yes".

.

Let's think of some examples for this.

بیایید به چند مثال برای این موضوع فکر کنیم.

Let's...

بیایید... شرایط را

Imagine the situation: I'm filming at the YouTube studios in London.

تصور کنید: من در استودیوهای یوتیوب در لندن فیلمبرداری می کنم.

I walked...

من راه افتادم...

I'm walking to the studios from King's Cross Station, I'm approaching the doors when I'm

من از ایستگاه کینگز کراس به سمت استودیوها می روم، وقتی می خواهم وارد شوم به درها نزدیک

about to go in, and a huge group of my biggest fans are waiting outside the door, and they're

می شوم و گروه بزرگی از بزرگترین طرفداران من بیرون در منتظر هستند و آنها هستند.

all shouting at me: "Hey, teacher Jade, teacher Jade, it's so great to see you!

همه بر سر من فریاد می زدند: "هی، معلم جید، معلم جید، دیدنت خیلی عالی است!

Can I get your autograph, please?"

می توانم از شما امضا بگیرم، لطفا؟"

But I... it's my fans and they're always asking me for autographs, and I don't have the time,

اما من... طرفدارانم هستند و همیشه از من امضا می خواهند و من وقت

and I'm filming all day long.

ندارم و تمام روز مشغول فیلمبرداری هستم.

Really, I don't want to give them...

واقعا نمی خوام بهشون

I don't want to stop five minutes and give these autographs, so I just...

بدم... نمی خوام پنج دقیقه بایستم و این امضاها رو بدم، پس فقط

I just grab the piece of paper, and they say: "Jade, Jade, give me your autograph", and

... فقط کاغذ رو می گیرم و می گن: "جید، جید، امضات را به من بده» و

I just say: "Yes, yes", and I quickly go inside the YouTube office, the YouTube studios.

من فقط می گویم: «بله، بله» و سریع وارد دفتر یوتیوب، استودیوهای یوتیوب می شوم.

Later in the day, after a really intense day of filming English lessons, I come outside

بعداً در روز، پس از یک روز واقعاً فشرده فیلمبرداری دروس انگلیسی، به بیرون

the studio and I see there's a huge party there.

از استودیو می آیم و می بینم که یک مهمانی بزرگ در آنجا برگزار می شود.

All the famous YouTubers are there.

همه یوتیوبرهای معروف آنجا هستند.

It seems like the best party ever; there's free drinks, there's free food - brilliant.

به نظر می رسد بهترین مهمانی است. نوشیدنی رایگان وجود دارد، غذای رایگان وجود دارد - عالی.

Best way to end a busy day filming.

بهترین راه برای پایان دادن به یک روز پرمشغله فیلمبرداری.

So, I walk up to the... walk up to the bar, going to grab myself a free beer to relax

بنابراین، به سمت نوار می روم و می روم تا بعد از یک روز طولانی فیلمبرداری، یک آبجو رایگان برای خودم بچشم تا استراحت کنم

after a long day's filming.

.

I order my beer, and the bartender says: "Oh, wait.

من آبجوم را سفارش می دهم و ساقی می گوید: "اوه، صبر کن.

Where's...?

کجاست...؟

Where's your wristband?"

مچ بندت کجاست؟"

I say: "What do you mean, wristband?

می گویم: مچ بند یعنی چی؟

I've been filming here all day."

Bar person says: "Sorry, drinks are only for people with VIP wristbands."

فرد بار می گوید: "با عرض پوزش، نوشیدنی ها فقط برای افرادی است که مچ بند VIP دارند."

Well, imagine my shock: They're not going to give me a beer.

خوب، شوک من را تصور کنید: آنها به من آبجو نمی دهند.

What do I say?

چی بگم؟

I just say: "If you say so", and I walk away from the bar.

من فقط می گویم: "اگر چنین می گویی" و از بار دور می شوم .

Of course I'm embarrassed; I'm even angry that they didn't give me a free beer, but

البته من خجالت می کشم. حتی از اینکه آبجوی مجانی به من ندادند عصبانی هستم، اما

what could I do?

چه می توانستم بکنم؟

So I say: "If you say so" because I want to...

پس می گویم: «اگر تو بگو» چون می خواهم...

I want to think of something to say in that moment.

می خواهم در آن لحظه به چیزی فکر کنم که بگویم .

I don't really mean "yes" to that situation; I mean: "No, give me a beer anyway", but it's

من واقعاً منظورم "بله" برای آن وضعیت نیست. منظورم این است: "نه، به هر حال یک آبجو به من بده"، اما

the only thing I can think of then.

این تنها چیزی است که می توانم به آن فکر کنم.

But I haven't given up.

اما من تسلیم نشده ام

The party seemed so good, and I catch in the audience...

مهمانی خیلی خوب به نظر می‌رسید، و من تماشاگران را جذب

I see teacher James there, and then I realized if teacher James can just go and get me a

می‌کنم... معلم جیمز را آنجا می‌بینم، و بعد متوجه شدم که اگر معلم جیمز می‌تواند برود و یک آبجو مجانی برای من بیاورد

free beer, then problem solved.

، مشکل حل می‌شود.

I can stay at this party, so that's what I'm going to do.

من می توانم در این مهمانی بمانم، پس این کاری است که می خواهم انجام دهم.

Teacher James brings me a beer.

معلم جیمز برای من آبجو می آورد.

I'm enjoying myself; having a good time at this party, relaxing, taking it...

من از خودم لذت می برم؛ داشتن اوقاتی خوب در این مهمانی، استراحت کردن، گرفتن آن...

Taking it easy after a long day of filming when somebody taps me on the shoulder.

بعد از یک روز طولانی فیلمبرداری وقتی کسی روی شانه من ضربه می زند، راحت می شوم.

I turn around.

برمی گردم.

Who is it?

کیه؟

It's security, and they say: "Hey.

امنیت است و می گویند: هی

I see you're drinking a beer."

می بینم داری آبجو می خوری.

And I say: "Yeah.

و من می گویم: "آره،

What does it look like?"

چه شکلی است؟"

And they say: "Where's your...?

و می گویند: "کجایی...

Where's your wristband?"

مچ بندت کجاست؟"

I say: "Oh, I lost it."

می گویم: اوه، گمش کردم.

And they say: "Nope.

و آنها می گویند: "نه.

Sorry, you.

متاسفم، شما.

Nope.

نه.

You'll have to leave.

شما باید بروید.

You have to get out.

شما باید بیرون بیایید.

This party is only for people with VIP wristbands."

این مهمانی فقط برای افرادی است که مچ بند VIP دارند."

So I say: "Do I have a choice?" and security says: "No", so I have to leave.

بنابراین من می گویم: "آیا من یک انتخاب دارم؟" و امنیتی می گوید: "نه" پس باید بروم.

Have to leave that YouTube party.

باید آن مهمانی یوتیوب را ترک کرد.

The next day I'm still filming at the YouTube offices in London, and I'm a bit annoyed with

روز بعد هنوز در دفاتر یوتیوب در لندن فیلم می‌گیرم و کمی از

them because I didn't get a free beer the day before.

آنها دلخورم چون روز قبل آبجو رایگان نگرفتم .

I walk into the office, and there's a reception there where you go when you enter the studios,

وارد دفتر می‌شوم و وقتی وارد استودیو می‌شوید، آنجا پذیرایی

and they say to me: "Hi.

است که به من می‌گویند: "سلام.

Are you...?

آیا شما...

What are you here for today?

؟ امروز

Are you here for filming?" and I say: "Well, duh!"

اینجا هستید؟ برای فیلمبرداری اینجا هستید؟" و من می گویم: "خب، دوه!"

I sign in.

وارد سیستم می‌شوم.

As I'm signing in, the receptionist says to me: "Oh, tonight we've got this really big

در حال ورود به سیستم، مسئول پذیرش به من می‌گوید: "اوه، امشب این جشن واقعا بزرگ

party for all the big YouTubers; all the creators can come and get some free drinks, have some

را برای همه یوتیوب‌برهای بزرگ داریم؛ همه سازندگان می‌توانند بیایند و نوشیدنی رایگان دریافت کنند،

free food."

غذای رایگان بخورند. "

She says: "You're welcomed to come.

او می گوید: "خوش آمدید،

Will you be coming later?"

بعدا می آیید؟"

And I say: "Yeah, right!"

و من می گویم: "آره، درست است!"

But really I mean "no".

اما واقعا منظورم "نه" است.

Now let's look at ways of saying yes on the phone.

حالا بیایید راه های بله گفتن تلفنی را بررسی کنیم.

These are ways of keeping the conversation flowing; you're talking to someone - the common

اینها راههایی برای جریان دادن به گفتگو هستند. شما با کسی صحبت می کنید - چیزهای رایجی

things that people say.

که مردم می گویند.

Someone might say "I see.

ممکن است کسی بگوید "می بینم.

I see", that means: "Continue talking.

می بینم"، یعنی: "به صحبت ادامه

Tell me more."

بده. بیشتر به من بگو."

They might say "understood".

ممکن است بگویند "فهمیده".

Someone will say "understood" when perhaps you've given them some instructions about

زمانی که ممکن است در مورد چیزی به او دستورالعمل هایی داده

something or you've told them some information that they need to know.

باشید یا اطلاعاتی را که باید بدانند به او گفته اید، کسی می گوید "فهمیده است".

It's not necessarily a flow of: "How are you?"

این لزوماً جریانی از این نیست که: "چطوری؟"

kind of conversation; it's some special information you need to hear or more complex information,

نوع گفتگو؛ این اطلاعات خاصی است که برای شنیدن نیاز دارید یا اطلاعات پیچیده تری است

you can say "understood".

که می توانید بگویید "فهمیده".

You can also say... oh, if...

شما همچنین می توانید بگویید ... اوه، اگر

There's a mistake here.

... یک اشتباه در اینجا وجود دارد.

You can say "Roger that".

می توانید بگویید "راجر که".

The mistake here is "Rodger".

اشتباه اینجا «راجر» است.

The way we say it actually sounds... sounds like we spell it like this, but we don't.

نحوه گفتن ما واقعاً به نظر می رسد ... به نظر می رسد که ما آن را اینگونه می نویسیم، اما اینطور نیست.

"Roger that".

"دریافت شد".

And "Roger that" is quite old-fashioned English; you might see it in old movies.

و "راجر که" انگلیسی کاملاً قدیمی است. ممکن است آن را در فیلم های قدیمی ببینید.

Quite formal as well.

کاملا رسمی هم هست

A good one to know, but not necessarily to use.

دانستنی خوبی است، اما لزوماً برای استفاده نیست.

Next we've got slang when you're speaking in a really relaxed, informal way.

در مرحله بعد، زمانی که شما به شیوه ای واقعاً آرام و غیررسمی صحبت می کنید، به زبان عامیانه می پردازیم .

Native speakers often say: "Yep.

بومی زبانان اغلب می گویند: "بله.

Yep.

بله.

Yup", instead of saying: "Yes".

بله"، به جای گفتن: "بله".

We also have: "Uh-huh.

ما هم داریم: «آههههههه».

Uh-huh".

This one has more of a higher intonation, a bit of a "tell-me-more" kind of feeling

این یکی بیشتر لحن بالاتری دارد ، کمی احساس «بیشتر بگو»

to it.

به آن دارد.

"Uh-huh.

"اوه ها.

Uh-huh".

اوه ها".

And we also have: "Go on.

و همچنین داریم: «برو ادامه بده

Go on".

».

That one sounds a little excited for you to tell them the next juicy parts of the story.

این یکی برای شما کمی هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد که قسمت‌های شاداب بعدی داستان را برایشان تعریف کنید.

So, here are all the different ways that native speakers say "yes".

بنابراین، در اینجا همه روش‌های مختلفی وجود دارد که گویشوران بومی «بله» می‌گویند.

I have a video also about all the different ways of saying "no" like you mean it, so I

من یک ویدیو هم دارم در مورد همه روش‌های مختلف "نه" گفتن مثل شما، بنابراین

suggest that...

پیشنهاد می‌کنم که...

I suggest you go and watch that one now.

پیشنهاد می‌کنم همین الان بروید و آن یکی را ببینید.

Thanks for watching, and I'll see you again soon.

از تماشای شما متشکرم و به زودی دوباره شما را خواهم دید .

Bye.

خدا حافظ.