Pronunciation: Learn how to say the top 10 British cities correctly

Hi, everyone. In this lesson we're going to look at the pronunciation of the ten biggest

سلام به همه. در این درس قصد داریم تلفظ ده

cities in England. The data comes from the World Urban Areas Report, and this report

شهر بزرگ انگلستان را بررسی کنیم. این داده ها از گزارش جهانی مناطق شهری بدست آمده است، و این گزارش

looks at the size of cities' population according to their urban area, so that's the dense part

به اندازه جمعیت شهرها بر اساس منطقه شهری آنها می پردازد، بنابراین این قسمت

of the city where most people live. So, if you're looking at this list and you disagree:

متراکم شهر است که اکثر مردم در آن زندگی می کنند. بنابراین، اگر به این لیست نگاه می کنید و با این جمله مخالف هستید:

"Oh, that city is bigger than this city", it's because there's different ways to make

"اوه، آن شهر بزرگتر از این شهر است"، به این دلیل است که

the list, depending on the data that you look at. But I thought this way of listing the

بسته به داده هایی که به آن نگاه می کنید، راه های مختلفی برای ایجاد لیست وجود دارد . اما فکر می‌کردم این شیوه فهرست‌بندی

cities made the most sense so that you don't have a very, very wide city with countryside

شهرها منطقی‌تر است، به طوری که شما شهری بسیار بسیار وسیع با حومه

in it counted as in the top ten.

شهر که جزو ده شهر برتر باشد، نداشته باشید.

So, let's begin at number one: "London", which is the capital city of England, and which

بنابراین، بیایید از شماره یک شروع کنیم: "لندن" که پایتخت انگلیس است و

is where I'm from. We pronounce as: "Lundan". The second syllable has a schwa, so we say:

من از آنجا هستم. ما به صورت: "Lundan" تلفظ می کنیم. هجای دوم schwa دارد، پس می گوییم:

"Lundan", not: "LondOn", as a lot of people say and a lot of tourists say when they come.

"Lundan" نه: "LondOn" که خیلی ها می گویند و بسیاری از جهانگردان وقتی می آیند می گویند.

They say: "I'm going to LOndOn", whereas we say: "Lundan".

آنها می گویند: "من به لندن می روم"، در حالی که ما می گوییم: "Lundan".

Number two: "Manchester". "Manchester", the second syllable is an "i", sometimes people

شماره دو: "منچستر". "منچستر"، هجای دوم "i" است، گاهی اوقات مردم

say : "e". "Manchester", "Manchester", but "Manchister" is the most common pronunciation

می گویند: "e". "Manchester"، "Manchester"، اما "Manchister" رایج ترین تلفظ

for people who actually live there. And Manchester is most famous, in my mind, for the band Oasis,

برای افرادی است که واقعاً در آنجا زندگی می کنند. و منچستر در ذهن من برای گروه Oasis معروف است

and they said things, like: "Mad For It", and they had a song which was called: "You

و چیزهایی می گفتند: "Mad For It" و آهنگی داشتند که به آن می گفتند: "

got to roll with it, you got to take your time", sorry.

باید با آن رول کنی، باید خودت را بگیری. زمان"، متاسفم.

Number three: "Birmingham" is the way I would pronounce it if I imagined I was from there,

شماره سه: «بیرمنگام» طوری است که اگر تصور می‌کردم اهل آنجا

but how I would say it in my normal accent is: "Birmingum", "Birmingum". The... It's

هستم تلفظش می‌کردم، اما چگونه با لهجه معمولی‌ام می‌گفتم: «بیرمینگام»، «بیرمینگوم».

not "HAm". Americans might say: "BirmingHAM", "I'm going to BirmingHAM", whereas locals

این "Ham" نیست. آمریکایی ها ممکن است بگویند: "BirmingHAM"، "I'm going to BirmingHAM"، در حالی که مردم محلی

and other English people are going to say: "Birmingum", "Birmingum".

و سایر انگلیسی ها می خواهند بگویند: "BirmingHAM"، "Birmingum".

Number four is: "Leeds". Leeds and Bradford are counted as one city in this list, although

شماره چهار عبارت است از: «لیدز». لیدز و بردفورد به عنوان یک شهر در این لیست به حساب می آیند، اگرچه

if you ask the people of Leeds and the people of Bradford whether they think of it as the

اگر از مردم لیدز و مردم برادفورد بپرسید که آیا آن را به عنوان

same city, they'll say no. So, that's why they're written separately on the list. We

یک شهر تصور می کنند، پاسخ منفی خواهند داد. بنابراین، به همین دلیل است که آنها به طور جداگانه در لیست نوشته شده اند.

have Leeds and we have Bradford. Bradford, Bradford.

ما لیدز را داریم و بردفورد را داریم. برادفورد، برادفورد.

Number five is: "Glasgow". Oh, they're not all in England, I've just realized because

شماره پنج: "گلاسکو". اوه، همه آنها در انگلیس نیستند، من تازه

we've got Glasgow on the list, Scotland is obviously included also. How we pronounce:

متوجه شدم چون گلاسکو را در لیست داریم، اسکاتلند نیز بدیهی است که گنجانده شده است. نحوه تلفظ:

"Glasgow", we can say: "Glasgow", that's the pronunciation that someone in the southeast

"گلاسکو"، می توانیم بگوییم: "گلاسکو"، این تلفظی است که کسی در جنوب

of England would use: "Glasgow", because we make the long A sound: "ah", whereas people

شرقی انگلیس از آن استفاده می کند: "گلاسکو"، زیرا ما صدای بلند A را تولید می کنیم: "آه"، در حالی که

from the northern areas of England and also the people in Glasgow itself would say: "Glasgo",

مردم شمال مناطقی از انگلستان و همچنین مردم در خود گلاسکو می گویند: "گلاسگو"،

"Glasgo".

"گلاسکو".

Next one, number six: "Southampton", "Southampton". This one we have the H in the pronunciation,

نفر بعدی، شماره شش: "ساوتهمپتون"، "ساوتهمپتون". این یکی ما H را در تلفظ داریم،

but it's not a very... we... we don't hear it that much. It blends into the A, and sometimes

اما خیلی... ما... زیاد آن را نمی شنویم . با A ترکیب می شود، و گاهی اوقات

when you hear people say this town, it might sound like there's no H sound there at all,

وقتی می شنوید که مردم می گویند این شهر، ممکن است به نظر برسد که اصلاً صدای H در آنجا نیست،

it might be more like: "South... Southampton", "Southampton". Whereas other people you find,

ممکن است بیشتر شبیه این باشد: "South... Southampton"، "Southempton". در حالی که افراد دیگری که پیدا می کنید

they may say it more like two separate words in a way, if they say: "South... South Hampton",

، ممکن است به نوعی آن را بیشتر شبیه به دو کلمه جداگانه بگویند، اگر بگویند: "South... South Hampton"،

"South Hampton". But in my opinion, that's not the most natural pronunciation of that

"South Hampton". اما به نظر من، این طبیعی ترین تلفظ آن

city, and most people would say it like: "Southampton", "Southampton".

شهر نیست و اکثر مردم آن را اینگونه می گویند : "Southampton"، "Southampton".

Next one is: Portsmouth, "Portsmuth". "Portsmuth". "Portsmuth" is the place where the British

مورد بعدی این است: پورتسموث، "پورتسموث". "پورتسموث". «پورتسموث» مکانی است که

Navy is based. It's... obviously it's by the sea, the Navy is based there, and I did some

نیروی دریایی بریتانیا در آن مستقر است. واضح است که در کنار دریا است، نیروی دریایی در آنجا مستقر است، و من

English teaching in an English summer school there in Portsmouth. And what I noticed when

در یک مدرسه تابستانی انگلیسی در پورتسموث تدریس زبان انگلیسی انجام دادم . و چیزی که وقتی آنجا بودم متوجه

I was there was that so many people in that town had tattoos. And if you think about it...

شدم این بود که افراد زیادی در آن شهر خالکوبی کرده بودند. و اگر در مورد آن فکر کنید ...

Well, now... nowadays, so many people have tattoos, but tattoos used to be associated

خوب ، اکنون ... امروزه ، افراد زیادی خالکوبی می کنند ، اما خالکوبی قبلاً با افرادی مرتبط

with the people who had been in the Navy and who'd gone to sea and done all that kind of

بود که در نیروی دریایی بودند و به دریا رفته بودند و این کارها را انجام می دادند.

thing, so that's... When I think of Portsmouth, I always think of tattoo shops and seeing

وقتی به پورتسموث فکر می کنم، همیشه به مغازه های خالکوبی فکر می کنم و

loads of people with tattoos.

افراد زیادی را با خالکوبی می بینم.

Next we have: "Liverpool", "Liverpool". If you meet someone from Liverpool, the "pool"

بعد داریم: "لیورپول"، "لیورپول". اگر با فردی از لیورپول ملاقات کنید، "استخر"

can have quite a high pitch and can sound quite long. When I say that town, the "pool"

می تواند صدای بسیار بالایی داشته باشد و می تواند بسیار طولانی به نظر برسد. وقتی من آن شهر را می گویم، قسمت "استخر"

part doesn't sound as long. "Liverpool", "Liverpool", "Liverpool". So, for the second variation

آنقدرها طولانی به نظر نمی رسد. "لیورپول"، "لیورپول"، "لیورپول". بنابراین، برای

I've taken off the mark of a very long vowel there to shorten it. It's the same vowel,

تغییر دوم، علامت یک مصوت بسیار بلند را برداشتم تا آن را کوتاه کنم. این مصوت یکسان است،

but there's a slight difference in how long it takes us to say it. "Liverpool".

اما در مدت زمان گفتن آن تفاوت جزئی وجود دارد. "لیورپول".

Number eight is: "Newcastle". Newcastle has a longer name, it's actually: "Newcastle upon

شماره هشت: "نیوکاسل". نیوکاسل نام طولانی تری دارد، در واقع این است: "نیوکاسل بر

Tyne", but I've just written "Newcastle" here. And in my Southern English accent, I say:

تاین"، اما من همین الان "نیوکاسل" را اینجا نوشتم. و با لهجه انگلیسی جنوبی خود می گویم:

"Newcastle", "Newcastle". "He's from Newcastle." But, again, somebody from there is likely

"نیوکاسل"، "نیوکاسل". او اهل نیوکاسل است. اما، دوباره، کسی از آنجا احتمالاً

to use the other vowel. They would say: "Newcastle", "Newcastle", "ah", "ah" instead of "aw".

از مصوت دیگر استفاده می کند. می گفتند: «نیوکاسل»، «نیوکاسل»، «آه»، «آه» به جای «او».

Number nine is: "Nottingham", "Nottingham". Nottingham is famous for Robin Hood, the story

شماره نه: «ناتینگهام»، «ناتینگهام». ناتینگهام به خاطر رابین هود،

of Robin Hood. And these days also famous for having a very big university there.

داستان رابین هود، مشهور است. و این روزها همچنین به داشتن دانشگاه بسیار بزرگ در آنجا معروف است.

Number ten is: "Sheffield", "Sheffield".

عدد ده عبارت است از: «شفیلد»، «شفیلد».

So there we are. Here are the top ten cities in England and Scotland by their population.

پس ما آنجا هستیم. در اینجا ده شهر برتر انگلستان و اسکاتلند بر اساس جمعیت آنها آورده شده است.

Thanks so much for watching, and do the quiz on today's lesson now. See you. Thanks for watching. Bye.

از تماشای شما بسیار سپاسگزارم، و اکنون مسابقه درس امروز را انجام دهید . به امید دیدار. ممنون از ملاحظه تان. خدا حافظ.