STOP SOUNDING WEAK!

Hi, everyone. In this lesson we're going to look at ways our language shows that we're

سلام به همه. در این درس به روش‌هایی نگاه می‌کنیم که زبانمان نشان می‌دهد که ما

not very confident people, and it shows that we're afraid to give our opinions in case

افراد چندان مطمئنی نداریم، و نشان می‌دهد که می‌ترسیم نظر خود را در صورتی

we upset someone or they get angry at us, or we offend them because we have a different

که کسی را ناراحت کنیم یا از دست ما عصبانی شود یا ما توهین کنیم، بگوییم. چون ما نظر دیگری داریم

opinion. And without realizing it, many of us soften and change our language, and use

. و بسیاری از ما بدون اینکه متوجه باشیم زبان خود را نرم می کنیم و تغییر می دهیم و از

particular phrases so that we seem to agree with more people and we say everything politely.

عبارات خاصی استفاده می کنیم تا به نظر می رسد با افراد بیشتری موافقیم و همه چیز را مودبانه می گوییم.

In some situations, this is a good thing because this means using our words with tact; using

در برخی شرایط، این چیز خوبی است، زیرا این به معنای استفاده از کلمات ما با درایت است. از

our words in a way that respects other people, but sometimes if we use this language all

کلمات خود به گونه‌ای استفاده می‌کنیم که به دیگران احترام بگذاریم، اما گاهی اوقات اگر همیشه از این زبان

the time, it's because that shows us as being weak people who can't give an opinion about

استفاده می‌کنیم، به این دلیل است که ما را افرادی ضعیف نشان می‌دهد که نمی‌توانیم در مورد چیزی نظر بدهیم

anything, and who are afraid to speak their minds. So we're going to look at examples

و می‌ترسیم حرف دلشان را بزنیم. بنابراین ما قصد داریم به نمونه هایی

of the kind of language where we... We lack confidence. And we'll go through some examples,

از نوع زبان نگاه کنیم که در آن ... ما اعتماد به نفس نداریم. و ما چند نمونه را مرور می کنیم،

starting with speaking with disclaimers. When you speak with disclaimers; before you get

که با صحبت با سلب مسئولیت شروع می شود. وقتی با سلب مسئولیت صحبت می کنید؛ قبل از اینکه

to what you really want to say, you go around it slowly first because you're scared to upset

به چیزی که واقعاً می خواهید بگویید برسید، ابتدا به آرامی آن را مرور می کنید زیرا می ترسید

someone or disagree with them.

کسی را ناراحت کنید یا با او مخالفت کنید.

So we'll start here. Let's imagine the situation: You want to give your opinion about your friend's

بنابراین ما از اینجا شروع می کنیم. بیایید شرایط را تصور کنیم: شما می خواهید نظر خود را در مورد کفش های دوست خود بگویید

shoes. She's decided to wear green shoes, and you just don't think they look good with

. او تصمیم گرفته است که کفش‌های سبز بپوشد، و شما فکر نمی‌کنید با

that outfit she's wearing - that pink dress; it doesn't look the best thing you've ever

آن لباسی که پوشیده است - آن لباس صورتی، خوب به نظر می‌رسند. به نظر بهترین چیزی نیست که تا

seen but you want to show that, unlike your friend, you disagree that it's a good thing,

به حال دیده‌اید، اما می‌خواهید نشان دهید که برخلاف دوستتان، موافق نیستید که این چیز خوبی است،

you could say: "This is just my opinion but I don't think those green shoes look the best

می‌توانید بگویید: "این فقط نظر من است، اما فکر نمی‌کنم آن‌ها سبز باشند. کفش‌ها

with that pink dress." And when I say it like that, it's a sensitive way to disagree. And

با آن لباس صورتی زیباتر به نظر می‌رسند." و وقتی من اینطور می گویم ، روشی حساس برای مخالفت است. و

for an issue about shoes, it's not a big deal; it's not going to make you sound really weak.

برای یک موضوع در مورد کفش، این یک مشکل بزرگ نیست. این باعث نمی شود که شما واقعا ضعیف به نظر برسید.

So it depends on the situation that you're talking about.

بنابراین بستگی به موقعیتی دارد که شما در مورد آن صحبت می کنید.

The next situation, here: "You might disagree but..." Imagine there's an issue where you

موقعیت بعدی، در اینجا: "شما ممکن است مخالف باشید اما..." تصور کنید مسئله ای وجود دارد که شما

think one thing and someone else you know thinks something else; you have opposite opinions.

یک چیز فکر می کنید و شخص دیگری که می شناسید چیز دیگری فکر می کند . شما نظرات مخالف دارید

An example could be: You think it's unhealthy for children to eat chocolate every day, and

یک مثال می تواند این باشد: شما فکر می کنید که خوردن هر روز شکلات برای کودکان ناسالم است،

you don't think they should. And, in fact, you've got a son and you don't want him to

و فکر نمی کنید که این کار را انجام دهند. و در واقع، شما یک پسر دارید و نمی خواهید او

eat chocolate every day, but the son's grandma might disagree and think it's good for children

هر روز شکلات بخورد، اما مادربزرگ پسر ممکن است مخالف باشد و فکر کند که خوب است بچه

to eat chocolate all the time. You could say: "You might disagree but I don't think kids

ها همیشه شکلات بخورند. می توانید بگویید: "شاید مخالف باشید، اما فکر نمی کنم بچه

should eat chocolate all the time, every day; it's unhealthy for them."

ها همیشه و هر روز شکلات بخورند ، این برای آنها ناسالم است."

Moving on: "I'm not a professional but..." And: "I'm no expert but..." We can use these

حرکت به جلو: "من حرفه ای نیستم اما..." و: "من متخصص نیستم اما..." می توانیم از این

phrases when we're in a situation where it looks like... It seems like the other person

عبارات زمانی استفاده کنیم که در موقعیتی قرار بگیریم که به نظر می رسد ... فرد

there has got more experience than us. Perhaps it's... They've got a proper job, and perhaps

دیگری در آنجا تجربه بیشتری نسبت به ما دارد. شاید... آنها شغل مناسبی دارند و شاید

we're just an intern. So we want to say something, but we're also thinking: "Oh, I could be wrong",

ما فقط یک کارآموز هستیم. بنابراین ما می خواهیم چیزی بگوییم ، اما قبل از اینکه بگویم، فکر می کنیم: "اوه، ممکن است اشتباه کنم"

before I say that. So, here's an example: I'm wearing a microphone, here. Let's imagine

. بنابراین، این یک مثال است: من یک میکروفون پوشیده ام، اینجا. بیایید تصور کنیم که

this wasn't on the right way, and I'm the intern and I realize that, I could say something

این راه درستی نبود، و من کارآموز هستم و می‌دانم که می‌توانم چیزی شبیه این بگویم

like: "I'm no... I'm no expert but shouldn't the microphone be the other way around?"

: "من نه... من متخصص نیستم، اما آیا میکروفون نباید دیگری باشد. راه دور؟"

Or the same situation: "I'm not sure if this is always the case, though in my experience,

یا همان وضعیت: "من مطمئن نیستم که همیشه اینطور باشد، اگرچه در تجربه من،

those microphones usually go that way around." And the reason we would say... In this situation

آن میکروفون ها معمولاً به همین شکل هستند." و دلیلی که می گفتیم... در این موقعیتی

I gave then, the reason I would say that very carefully is because in that situation there

که آن موقع آوردم، دلیلی که می گویم با دقت این است که در آن موقعیت

might be a reason that we don't have a lot of authority there. We might really know everything;

ممکن است دلیلی وجود داشته باشد که ما در آنجا اختیارات زیادی نداریم. ما ممکن است واقعاً همه چیز را بدانیم.

we might really know our stuff, but because we don't officially work there or we're not

ما ممکن است واقعاً چیزهایمان را بدانیم، اما چون رسماً در آنجا کار نمی‌کنیم یا

an important person, we have to use our words in more careful ways. And also, we might be

فرد مهمی نیستیم، باید از کلمات خود با دقت بیشتری استفاده کنیم. و همچنین، ممکن است

afraid about being wrong, so we don't want to say the wrong thing.

از اشتباه کردن می ترسیم، بنابراین نمی خواهیم چیز اشتباهی بگوییم.

Here's some other examples: "It might just be me but..." We can say this if we happen

در اینجا چند مثال دیگر آورده شده است: "ممکن است فقط من باشم اما..." اگر اتفاقاً

to disagree with the other... With the other people around us. We could also say: "Perhaps

با دیگری مخالف باشیم... با سایر افراد اطرافمان می توانیم این را بگوییم. همچنین می‌توانیم بگوییم: "شاید

I misunderstood", and: "Forgive me if I'm wrong but..." All these examples we could

من اشتباه متوجه شدم" و: "من را ببخش اگر اشتباه می‌کنم اما..." همه این مثال‌ها را

use in a situation similar to the microphone example where we... Where we... We think something

می‌توانیم در موقعیتی مشابه مثال میکروفون استفاده کنیم که در آن ما... جایی که ما... ما چیز دیگری فکر می کنیم

different, but we're not 100% certain. So, if I'm going back, using the microphone as

، اما 100٪ مطمئن نیستیم. بنابراین، اگر به عقب برگردم، با استفاده از میکروفون به

an example, I could say: "Perhaps I misunderstood but aren't microphones supposed to go this

عنوان مثال، می‌توانم بگویم: "شاید من اشتباه متوجه شده‌ام، اما آیا قرار نیست میکروفون‌ها به این سمت

way around?" Same example: "Forgive me if I'm wrong but aren't the microphones supposed

بروند؟" مثال مشابه: "اگر اشتباه می کنم مرا ببخش اما آیا قرار نیست میکروفون ها

to go this way?" So there's some different phrases for communicating the same kind of

به این سمت بروند؟" بنابراین عبارات مختلفی برای انتقال یک نوع

idea there. "I'm not 100% sure about this, but I'm going to say it very carefully."

ایده در آنجا وجود دارد. من 100% در مورد این موضوع مطمئن نیستم، اما می خواهم آن را با دقت بگویم.

Okay, now let's look at evading opinions. This... "Evading" means avoiding, missing

خوب، حالا بیایید نگاهی به نظرات دور بزنیم. این ... «اجتناب» به معنای اجتناب، از دست

out, or giving opinions. We use this kind of language... Or people use this kind of

دادن یا اظهار نظر است. ما از این نوع زبان استفاده می کنیم ... یا مردم

language in situations where they are cautious about sharing their opinion with that person.

در شرایطی که در به اشتراک گذاشتن نظر خود با آن شخص محتاط هستند از این نوع زبان استفاده می کنند.

Perhaps they don't want to get in an argument, perhaps it's about a political issue, and

شاید آنها نمی خواهند وارد بحث شوند، شاید این بحث در مورد یک موضوع سیاسی است، و

they know: "If I start talking about that - well, things could get uncomfortable." So

آنها می دانند: "اگر من شروع به صحبت در مورد آن کنم - خوب، همه چیز می تواند ناراحت کننده باشد." بنابراین

there are ways that people close down those kind of talks; and they won't say anything.

راه هایی وجود دارد که مردم این نوع گفتگوها را متوقف می کنند. و چیزی نخواهند گفت

And here are some signs of doing that.

و در اینجا برخی از نشانه های انجام آن وجود دارد.

So, these... These situations could be a hot political issue that people disagree about.

بنابراین، این ... این موقعیت ها می تواند یک موضوع سیاسی داغ باشد که مردم در مورد آن اختلاف نظر دارند.

For example, this could be: "What do we do with refugees?" And someone doesn't want to

به عنوان مثال، این می تواند این باشد: " با پناهندگان چه کنیم؟" و کسی نمی خواهد

talk about it, so they say: "It must be hard. I don't know much about it. Sorry, I don't...

در مورد آن صحبت کند، بنابراین می گوید: "حتما سخت است. من چیز زیادی در مورد آن نمی دانم. متاسفم، من نمی دانم ...

I don't know much about it. It must be hard to do... What to do with them; I don't know

من چیز زیادی در مورد آن نمی دانم. باید انجام دادن آن سخت است... با آنها چه کنم؛ من چیز

much about it." And that has the result of finishing the conversation.

زیادی در مورد آن نمی دانم." و این نتیجه پایان مکالمه است.

Or they could simply say... One person could say loads and loads of things about the refugees

یا می‌توانستند به سادگی بگویند... یک نفر می‌تواند چیزهای زیادی در مورد پناهندگان

and what they think should happen, and the other person at the end could just say: "It's

و آنچه فکر می‌کند باید اتفاق بیفتد بگوید، و شخص دیگر در پایان فقط می‌توانست بگوید: "این

not really something I know about", and that finishes the discussion.

واقعا چیزی نیست که من در مورد آن می‌دانم". بحث را تمام می کند

This example, here, would be more if someone was talking about a whole area or field of

این مثال، در اینجا، اگر کسی در مورد یک حوزه یا رشته

expertise or study that you didn't know, so you didn't have a lot of confidence in that

تخصصی یا تحصیلی کامل صحبت می‌کرد که شما نمی‌دانستید، بیشتر خواهد بود، بنابراین اعتماد زیادی در آن

area. Perhaps they were talking about something in... For me it would be if they're talking

زمینه نداشتید. شاید آنها در مورد چیزی در... برای من اینطور است که آنها در

about something in physics or mathematics; I don't know really much about that, and someone

مورد چیزی در فیزیک یا ریاضیات صحبت کنند. من واقعاً چیز زیادی در مورد آن نمی دانم، و

could be telling me lots of things about it, and I could just say: "I haven't studied that,

ممکن است کسی چیزهای زیادی در مورد آن به من بگوید، و من فقط می توانم بگویم: "من آن را مطالعه

so I don't know." Now, this... If that's true, that's fair... That's fair enough, in a way.

نکرده ام، بنابراین نمی دانم." حالا، این... اگر این درست است ، عادلانه است... این به اندازه کافی منصفانه است، به نوعی.

If you really don't know about it, what can you say on that subject? But sometimes people

اگر واقعاً در مورد آن نمی دانید، در مورد آن موضوع چه می توانید بگویید؟ اما گاهی اوقات

will use: "I haven't studied that, so I don't know about lots of things." We don't have

مردم استفاده می کنند: "من آن را مطالعه نکرده ام، بنابراین در مورد بسیاری از چیزها نمی دانم." ما مجبور نیستیم

to study everything in the world to have an opinion on; so just something to be aware

همه چیز را در دنیا مطالعه کنیم تا در مورد آن نظر داشته باشیم. بنابراین فقط چیزی است که باید از آن آگاه بود

of.

.

And this one: "I think it's a complex situation, so I don't know." Again, we could use this

و این یکی: "من فکر می کنم این یک وضعیت پیچیده است، بنابراین من نمی دانم." باز هم می‌توانیم از این

for the political issues that we don't want to talk about, or issues to do with society

برای مسائل سیاسی که نمی‌خواهیم درباره‌شان صحبت کنیم، یا مسائل مربوط به جامعه

or culture, things like that. If it's a sensitive topic and you don't really want to talk to

یا فرهنگ، چیزهایی از این قبیل استفاده کنیم. اگر موضوع حساسی باشد و واقعاً نمی خواهید با

that person or say what you really think, sometimes people will say this.

آن شخص صحبت کنید یا آنچه را که واقعاً فکر می کنید بگویید، گاهی اوقات مردم این را می گویند.

Now let's look at signs of self-doubt. This is a sign where you don't really... Let's

حال بیایید به نشانه های عدم اعتماد به نفس نگاه کنیم. این نشانه ای است که شما واقعاً این کار را نمی کنید ... فرض کنید

say if you've been talking about something, giving an opinion, you don't... You know that

اگر در مورد چیزی صحبت می کردید ، نظر می دادید ، نمی کنید ... می

you haven't really explained it 100% and you haven't really convinced yourself that you

دانید که واقعاً آن را 100٪ توضیح نداده اید و نگفته اید. واقعاً خودتان را متقاعد کرده اید

explained it in a really good way, or you said something that was correct or accurate,

که آن را به طرز بسیار خوبی توضیح داده اید، یا چیزی گفته اید که درست یا دقیق است،

you could just say at the end: "Blah, blah, blah, here's my really long thing that I'm

فقط می توانید در پایان بگویید: "بله، بلا، بلا، این چیزی است که واقعاً طولانی است که می

saying. I really don't believe I've said it in the best way possible", then at the end

گویم. من واقعاً باور نمی کنم که آن را به بهترین شکل ممکن گفته باشم، سپس در پایان

you say: "Does that make sense?" Now, people often use that at the end. And as well as...

می گویید: "این منطقی است؟" در حال حاضر، مردم اغلب از آن در پایان استفاده می کنند. و همچنین ...

In some... Sometimes it shows self-doubt, that they already know it didn't make sense;

در برخی ... گاهی اوقات نشان دهنده تردید به خود است ، که آنها قبلاً می دانند که معنی ندارد.

and other times they say it after it's, like, long and complicated, and it doesn't make

و مواقع دیگر آن را بعد از طولانی و پیچیده می گویند و معنی ندارد

sense - they say: "Does that make sense?" at the end because they just want you to say:

- می گویند: "آیا این معنا دارد؟" در پایان زیرا آنها فقط از شما می خواهند که بگویید:

"Yes", even if it doesn't. Because it's a question at the end and it makes you agree,

"بله"، حتی اگر اینطور نباشد. از آنجا که این یک سوال در پایان است و باعث می شود شما موافق باشید

it sometimes... And it's also a way of them ending their long point. "Does that make sense?"

، گاهی اوقات ... و همچنین راهی است که آنها به نقطه طولانی خود پایان می دهند. "فرقی میکنه؟"

so you just say: "Yeah." And if you want, you can carry on talking about it after that.

بنابراین شما فقط بگویید: "بله." و اگر بخواهید، می توانید بعد از آن به صحبت در مورد آن ادامه دهید.

And a similar example is: You have been explaining something for a while, perhaps it was something

و مثال مشابه این است: شما مدتی است که چیزی را توضیح می دهید، شاید چیز

quite complicated, and at the end you say: "Have I managed to get my point across?" And

کاملاً پیچیده ای بود و در پایان می گویید: "آیا توانستم منظورم را برسانم؟" و

in most situations, the other person will say: "Yeah. Yes" because you're... When you

در اکثر مواقع، طرف مقابل می گوید: "آره. بله" چون شما... وقتی

ask a question like this, you're pushing them to give you a positive answer and say yes.

چنین سوالی را می پرسید، او را تحت فشار قرار می دهید که به شما پاسخ مثبت بدهد و بگویند بله.

Next, we've got more examples.

در مرحله بعد، نمونه های بیشتری داریم.

Now let's look at ways of making oneself small; making myself small. When I make myself small,

حال بیایید به راه هایی برای کوچک کردن خود نگاه کنیم. خودم را کوچک کنم وقتی خودم را کوچک می کنم،

I... On one side, we could look at it as... Look at it like modesty. "I'm not going to

من... از یک طرف می توانستیم به آن نگاه کنیم... مثل حیا به آن نگاه کن. "من قرار نیست

talk about myself like I'm a big important person, and I'm great to everything." That's

در مورد خودم صحبت کنم که انگار شخص مهمی هستم و در همه چیز عالی هستم." این

true sometimes, but other sides, it's when we don't use words that describe us as we

گاهی اوقات درست است، اما جنبه های دیگر، زمانی است که ما از کلماتی استفاده نمی کنیم که ما را آنطور که واقعا هستیم توصیف می

really are. So, instead of saying the good things about ourselves, we would use language

کنند. بنابراین، به‌جای گفتن چیزهای خوب در مورد خود، از زبان استفاده می‌کنیم

to always make us smaller and worse than other people, and not as good. Let's look at some

تا همیشه ما را کوچک‌تر و بدتر از دیگران کند، نه به خوبی. بیایید به چند نمونه نگاه کنیم

examples.

.

So, let's say you're talking about your job or it could be you're... You're talking about

بنابراین، فرض کنید در مورد شغل خود صحبت می کنید یا ممکن است شما ... شما در مورد کتاب ها صحبت می کنید

books or how you like writing. Here's an example sentence that shows making yourself small:

یا اینکه چگونه نوشتن را دوست دارید. در اینجا یک جمله مثال است که نشان می دهد خود را کوچک کرده اید:

"I'm not a published author but I do have a small blog." So, if we break down this sentence:

"من یک نویسنده منتشر شده نیستم اما یک وبلاگ کوچک دارم ." بنابراین، اگر این جمله را بشکنیم:

A published author is, like, a very important author who's, you know... You can listen to...

یک نویسنده منتشر شده، مانند یک نویسنده بسیار مهم است که، می‌دانید... شما می‌توانید به آن گوش دهید...

Listen to published authors give their opinions about things. These people are worth listening

به نویسندگان منتشر شده گوش دهید تا نظرات خود را درباره چیزها بیان کنند. این افراد ارزش شنیدن

to; whereas you have just a small blog. It's so small, nobody comes to it, it's not important

را دارند. در حالی که شما فقط یک وبلاگ کوچک دارید. خیلی کوچک است، هیچکس سراغش نمی آید، مهم نیست

because it's so small. So, by the comparison here, that's the way you make yourself look

چون خیلی کوچک است. بنابراین، با مقایسه اینجا، این راهی است که شما خود را

small. The comparison between the author that's been published by a publisher, somebody else;

کوچک جلوه می دهید. مقایسه بین نویسنده ای که توسط یک ناشر منتشر شده است، شخص دیگری.

and the comparison between you who just do it by yourself. We can break it down in more

و مقایسه بین شما که این کار را خودتان انجام می دهید. ما می‌توانیم آن را به روش‌های بیشتری تجزیه کنیم

ways of saying: If you do something by yourself, it's not as good as somebody giving you the

و بگوییم: اگر کاری را خودتان انجام دهید، به خوبی این نیست که کسی آن

job. Or it could be about audience size.

کار را به شما بدهد. یا ممکن است در مورد اندازه مخاطب باشد.

Next we've got: "Although I don't have a degree in psychology, I did take a few modules in

در ادامه می‌بینیم: "اگرچه من مدرک روانشناسی ندارم، اما چند ماژول را در

it." Somebody might say this after a discussion has come up, talking about... Could be talking

آن گذراندم." ممکن است کسی این را بعد از مطرح شدن یک بحث بگوید ، صحبت کردن در مورد... ممکن است در

about a disorder of a particular kind. It could be... Let's say there was a discussion

مورد اختلالی از نوع خاصی صحبت کند. ممکن است... فرض کنید

going on about: "Should children be taking medications to control their energy levels

بحثی در این مورد در جریان بود: "آیا کودکان باید برای کنترل سطح انرژی خود در مدارس دارو مصرف کنند

in schools?" things like that. If you didn't feel confident about giving your opinion on

؟" چیزهایی مثل آن. اگر در مورد اظهار نظر خود در مورد آن اطمینان

that, you could say: "Although I don't have a degree in psychology, I did take a few modules

نداشتید، می توانید بگویید: "اگرچه من مدرک روانشناسی ندارم، اما چند ماژول را

in it." Now, if we break this down, what this sentence is telling us indirectly is that:

در آن گذراندم." حالا اگر این را بشکنیم، چیزی که این جمله به طور غیرمستقیم به ما می گوید این است که:

"Well, I don't have a degree, so I don't really know enough. I'm... I know a bit, but I don't...

"خب، من مدرک ندارم، پس واقعاً به اندازه کافی نمی دانم. من ... کمی می دانم، اما نمی دانم...

Maybe I don't know as much as you because you've got a degree." And if you say you take

شاید من به اندازه تو نمی دانم چون تو مدرک گرفته ای.» و اگر می گویید

a few modules - a few modules makes it sound small as well. So, this is like saying you

چند ماژول می گیرید - چند ماژول باعث می شود که صدای آن نیز کوچک باشد. بنابراین، این مثل این است که

know a little bit but not that much, and you lack the confidence to just share your opinion.

بگوییم کمی می‌دانی اما نه آنقدر، و اعتماد به نفس کافی برای به اشتراک گذاشتن نظر خود را ندارید.

You could be very, very knowledgeable. In general, you could be very, very knowledgeable

شما می توانید بسیار بسیار آگاه باشید. به طور کلی، شما می توانید

about psychology and not have a degree. So if you go around saying things like this,

در مورد روانشناسی بسیار بسیار آگاه باشید و مدرک نداشته باشید. پس اگه بری اینجوری حرف بزنی

even if you have all that knowledge on psychology... About psychology, you make it small, because

حتی اگه اون همه علم روانشناسی داشته باشی... درمورد روانشناسی کوچیک میکنی چون

you say: "Oh, I haven't got a degree, so..."

میگی: آخه من مدرک نگرفتم پس...

Next: You could say this example if you happen to be talking to someone, and it seem, like,

بعد: اگر اتفاقاً با کسی صحبت می‌کنید، می‌توانید این مثال را

they... "Wow, they seem like they know their stuff." And perhaps they argue back. You give

بگویید، و به نظر می‌رسد که او... و شاید باز هم دعوا کنند.

an opinion; they argue back. The way some people deal with those kinds of people is

شما نظر بدهید؛ آنها با هم بحث می کنند. نحوه برخورد برخی افراد با این نوع افراد

just to say: "Well, you know more than me". "You obviously know a lot more about this

فقط این است که بگویند: "خب، شما بیشتر از من می دانید". واضح است که شما در این مورد خیلی بیشتر

than I do." And this you might say because they're so good at arguing. Sometimes we misinterpret

از من می دانید. و این را ممکن است بگویید زیرا آنها در بحث کردن بسیار خوب هستند. گاهی اوقات ما

somebody who's really good at arguing and persuading us with their words for knowing

کسی را که واقعاً در بحث کردن و متقاعد کردن ما مهارت دارد به دلیل دانستن

a lot; for knowing more than us. But some people are better at speaking the things that

چیزهای زیادی اشتباه تفسیر می کنیم. برای دانستن بیشتر از ما اما برخی از افراد در بیان چیزهایی که به

they believe, and getting other people to agree with them. It doesn't mean the same

آن اعتقاد دارند بهتر هستند و دیگران را با آنها موافقت می کنند. این به این معنی

thing as they always are so intelligent and know everything.

نیست که آنها همیشه آنقدر باهوش هستند و همه چیز را می دانند.

Another thing that many learners of English do is make themselves small by always, always

کار دیگری که بسیاری از زبان‌آموزان انگلیسی انجام می‌دهند این است که همیشه خود را کوچک می‌کنند و همیشه

having to get everybody there to know about their terrible English; how bad their English

باید همه را در مورد انگلیسی وحشتناک خود بدانند. انگلیسی آنها

is in any situation. So, you meet someone, and the first thing they ever say to you is:

در هر شرایطی چقدر بد است. بنابراین، شما با کسی ملاقات می کنید و اولین چیزی که به شما می گویند این است:

"Sorry for my terrible English!" even if they don't have terrible English and they speak

"متاسفم برای انگلیسی وحشتناک من!" حتی اگر آنها انگلیسی وحشتناکی نداشته باشند و اغلب

quite good English a lot of the time. So, on one side we could say it's modesty - sometimes

اوقات به خوبی انگلیسی صحبت می کنند. بنابراین، از یک طرف می توانیم بگوییم که این تواضع است - گاهی اوقات

people like to say... Well, they don't want to say: "Oh, I've got fantastic English. Isn't

مردم دوست دارند بگویند... خوب، آنها نمی خواهند بگویند: "اوه، من انگلیسی فوق العاده ای دارم. آیا

my English so great?" So they can could be modest in a way. But in a lot of situations,

انگلیسی من خیلی عالی نیست؟" بنابراین آنها می توانند به نوعی متواضع باشند. اما در بسیاری از موقعیت‌ها،

it will just make the other people... The English people around you or the native speakers

این فقط باعث می‌شود که افراد دیگر... انگلیسی‌های اطراف شما یا زبان‌های بومی

around you... A lot of the time it will more likely to make them think that your English

اطراف شما... در بسیاری از مواقع باعث شود آنها فکر کنند که انگلیسی شما

isn't very good, because you're not showing confidence at all.

اینطور نیست. خیلی خوب است، زیرا شما اصلاً اعتماد به نفس نشان نمی دهید.

And the last example here is the comparison, when... Let's say we've got a friend or somebody

و آخرین مثال در اینجا مقایسه است، زمانی که... فرض کنید یک دوست یا کسی

we know; I bake cakes, my friend makes cakes also, and what I do is compare us, but I compare

که می شناسیم داریم. من کیک می پزم، دوستم هم کیک درست می کند، و کاری که من انجام می دهم این است که ما را با هم مقایسه می کنم، اما

us in a way that I show myself to be bad and my friend is good, I could say something like

ما را طوری مقایسه می کنم که خودم را بد و دوستم خوب نشان می دهم، می توانم چیزی شبیه به

this: "Oh, my cakes are nowhere near as... Are nowhere as good as yours." This is quite

این بگویم: "اوه، کیک های من. به هیچ وجه به اندازه شما خوب نیستند.» این

a conversational kind of phrase when you say something is nowhere as good as something

یک عبارت کاملاً محاوره ای است وقتی می گویید چیزی به خوبی چیز

else. And I think when people tend to say these things, when they tend to make these

دیگری نیست. و من فکر می‌کنم وقتی مردم تمایل دارند این چیزها را بگویند، وقتی تمایل به انجام این

negative comparisons, they're really searching... They really want the other person to just

مقایسه‌های منفی دارند، واقعاً جستجو می‌کنند... آنها واقعاً می‌خواهند که طرف مقابل

give them a compliment and just say: "Oh, that's not true. Yours are better than mine."

آنها را تعریف کند و فقط بگوید: "اوه، این درست نیست. مال شما بهتر از من است."

So, really, when... When people say these kind of things, then in... In many but not

بنابراین، واقعاً، وقتی... وقتی مردم این جور چیزها را می گویند، پس در... در بسیاری از شرایط، اما نه در

all circumstances it's not true when they give a negative comparison; they just want

همه شرایط، وقتی مقایسه منفی می کنند، درست نیست . آنها فقط از شما می خواهند

you to give them something... You... They want you to give them some confidence.

که چیزی به آنها بدهید... شما... آنها می خواهند که کمی به آنها اعتماد به نفس بدهید.

Now let's look at hesitant hedges. That's a way of saying: How do we say things and

حالا بیایید به پرچین های مردد نگاه کنیم. این راهی برای گفتن است: چگونه می‌توانیم چیزها را بگوییم

give those opinions in softer ways? How can we use language to reduce the force and the

و آن نظرات را به روش‌های ملایم‌تری ارائه کنیم؟ چگونه می توانیم از زبان برای کاهش نیرو و

impact of what we want to say?

تأثیر آنچه می خواهیم بگوییم استفاده کنیم؟

Let's say, for the first one, a situation where you disturbed somebody and you didn't

فرض کنید، برای حالت اول، موقعیتی که در آن کسی را مزاحم کردید و

want to take up a lot of their time, you could say: "Oh. Oh. I just wanted to say..." What

نمی‌خواستید زمان زیادی را از او بگیرید، می‌توانید بگویید: "اوه، اوه، فقط می‌خواستم بگویم...

makes this a hedge is the word "just". "Just" is softer than saying: "Hey, I wanted to say",

" پرچین کلمه "فقط" است. "فقط " نرمتر از این است که بگوییم: "هی، می خواستم بگویم"،

blah, blah, blah. Like, you could surprise a person if you said that. But "just" has

بلا، بل، بلا. مثلاً اگر این را بگویید می توانید یک نفر را شگفت زده کنید. اما «فقط»

the effect of making the request smaller and softer.

تأثیری در کوچک‌تر و ملایم‌تر کردن درخواست دارد.

Perhaps you find it hard to give your opinion and to speak your mind so clearly, in which

شاید برای شما سخت باشد که نظر خود را بیان کنید و نظر خود را به این وضوح بیان کنید، در این

case you would say: "It's sort of hard to say"... "Sort of", "sort of". What you really

صورت می گویید: "گفتنش یک جورهایی سخت است"... "نوعی"، "نوعی". منظور شما واقعاً

mean is: "It's hard to say. I'm really struggling to say this", but you can't say it, so you

این است: "گفتنش سخت است. من واقعاً در تقلا هستم که این را بگویم"، اما شما نمی توانید آن را بگویید، بنابراین می

say: "It's sort of".

گویید: "یک جورایی است".

Another example is: "I'm kind of sick today". What you really mean is: "I'm sick today;

مثال دیگر این است: "من امروز یک جور مریض هستم". منظور شما واقعاً این است: "من امروز مریض هستم،

I don't feel well. I'm ill." But when you say: "kind of", it's not as strong. And maybe

حالم خوب نیست. من بیمار هستم." اما وقتی می گویید: «نوعی»، آنقدر قوی نیست. و مردم می گویند شاید

we could look at this sentence as a form of an excuse, people would say. Perhaps this

بتوانیم به این جمله به عنوان یک بهانه نگاه کنیم. شاید این

sentence would be you felt like you had to go to work, even though you were sick; it

جمله این باشد که شما احساس می کنید باید سر کار بروید، حتی اگر مریض هستید.

wasn't possible to call in sick. And now you're at work; you've had a problem or your performance...

امکان تماس با بیمار وجود نداشت. و اکنون شما در محل کار هستید. شما مشکلی داشته اید یا عملکرد خود را ...

You've had a problem with one of your colleagues - the day hasn't been going really well, you

شما با یکی از همکاران خود مشکل داشته اید - آن روز واقعاً خوب پیش نرفت، می

could give this as an excuse and say: "I'm kind of... I'm kind of sick today."

توانید این را بهانه کنید و بگویید: "من یک جورهایی هستم ... امروز یه جورایی مریضم».

We can also use: "suppose". When we use "suppose", we're not... "Suppose" means something, like:

همچنین می توانیم از: "فرض کن" استفاده کنیم. وقتی از "فرض کنید" استفاده می کنیم، ما ... "فرض کنید" به معنای چیزی است، مانند:

"I guess. I'm not 100% sure". And when we use "suppose" with "might", because "might"

"حدس می زنم. من 100% مطمئن نیستم". و وقتی از "فرض" با "ممکن" استفاده می کنیم، چون "ممکن است

isn't 100% certain either, we get all this uncertainty in the sentence. "I suppose it

" هم 100% قطعی نیست، این همه عدم قطعیت در جمله به دست می آید. «فکر می‌کنم

might be because..." When we bring in more and more words of uncertainty, that's a way

ممکن است به این دلیل باشد که...» هنگامی که کلمات نامطمئن را بیشتر و بیشتر می‌کنیم، این

of softening what we're going to say. Perhaps, here, if we're giving an opinion that we know

راهی برای نرم‌تر کردن چیزی است که می‌خواهیم بگوییم. شاید، در اینجا، اگر نظری می دهیم که می دانیم

the other person won't like or might find difficult to hear, that's why we might say

طرف مقابل خوشش نمی آید یا شنیدن آن برایش سخت است، به همین دلیل است که ممکن است

it this way, with "suppose" and "might". We'll say it so gently because we don't want to

آن را این گونه بگوییم، با «فرض» و «ممکن است». ما آن را به آرامی می گوییم زیرا نمی خواهیم

upset or offend that person.

آن شخص را ناراحت یا آزرده کنیم.

In this example, here, I'm using: "Maybe" in the same way; to soften. If I said to you:

در این مثال، در اینجا، من از: "شاید" به همین ترتیب استفاده می کنم. برای نرم شدن اگر به شما گفتم:

"I need to think about it some more", perhaps I'm not sure I want to say no - you're...

"باید کمی بیشتر در مورد آن فکر کنم"، شاید مطمئن نیستم که بخواهم نه بگویم - شما ...

You've got... You've invited me at the weekend to go on a trip with you, and it could either

دارید ... شما من را در آخر هفته دعوت کردید. برای رفتن به سفر با شما، و ممکن است این

be I don't want to say no right now, and it could also be honestly and genuinely I need

باشد که فعلاً نمی‌خواهم نه بگویم، و همچنین می‌تواند صادقانه و واقعی باشد که باید بیشتر

to think about it some more; I need more time. If I say: "Maybe", that shows more hesitancy,

در مورد آن فکر کنم. من به وقت بیشتری نیاز دارم. اگر بگویم: «شاید»، این نشان دهنده تردید بیشتر،

more care taken in the time you need. You're not committing now when we say: "Maybe".

مراقبت بیشتر در زمان مورد نیاز شماست. وقتی می گوییم: "شاید"، شما اکنون متعهد نیستید.

Another example is: "I wondered if I could have a word with you about that". We say:

مثال دیگر این است: "من فکر کردم که آیا می توانم در این مورد با شما صحبت کنم". می گوییم:

"Can I have a word with you?" when we want to talk to someone. Usually we say: "Can I

می توانم با شما حرفی بزنم؟ وقتی می خواهیم با کسی صحبت کنیم معمولاً می گوییم: "می توانم

have a word with you?" it means a private... A short, private talk. "Just come here for

با شما حرفی بزنم؟" به معنای خصوصی... یک گفتگوی خصوصی و کوتاه. "فقط

a minute. Can I have a word with you? We're going to speak." If I say: "I wondered if

یک دقیقه بیا اینجا. می توانم با شما حرفی بزنم؟ ما با هم صحبت می کنیم." اگر بگویم: "تعجب می کردم که آیا

I could have a word with you about...", "I wonder" is I'm not... I'm not certain you're

می توانم با شما در مورد... حرفی بزنم"، " تعجب می کنم" این است که نیستم... مطمئن نیستم که

going to say yes, and I'm saying it politely. I'm using... I'm using the past. I could use

شما بله بگویید، و من مودبانه گفتن دارم استفاده می کنم... دارم از گذشته استفاده می کنم. در اینجا می توانم از

the past tense or the present tense, here; I could say: "I wonder if I could have a word

زمان گذشته یا زمان حال استفاده کنم. می‌توانم بگویم: "تعجب می‌کنم می‌توانم

with you about..." and I can also say: "Oh, hello. I wondered if I could have a word with

با شما در مورد... حرفی بزنم" و همچنین می‌توانم بگویم: "اوه، سلام. تعجب کردم که آیا می‌توانم با

you about..." When I do this, I'm giving you the... More ability to refuse me, because

شما در مورد... صحبت کنم؟" وقتی این کار را انجام می‌دهم. ، من به شما توانایی بیشتری می دهم که مرا رد کنید، زیرا

I am just... I'm not certain, because I'm only wondering now. I'm unsure if you'll say

من فقط ... مطمئن نیستم، زیرا اکنون فقط در تعجب هستم. من مطمئن نیستم که

yes. Of course, it means the exact same thing to say: "Can I have a word with you about...?"

بله بگویید. البته دقیقاً به همین معناست که بگوییم: «می توانم با شما در مورد ... صحبت کنم؟»

Only difference being this one is softer and more gentle before you ask for what you want.

تنها تفاوت این است که قبل از اینکه چیزی را که می خواهید بخواهید، نرم تر و ملایم تر است.

And the last example, here, is not an example with a specific situation; it's just to show

و مثال آخر، در اینجا، مصداق با وضعیت خاصی نیست; این فقط برای نشان دادن

how when we use words, like: "possibly", we're not sure. When we say: "Oh, it's possibly

این است که چگونه وقتی از کلماتی مانند "احتمالا" استفاده می کنیم، مطمئن نیستیم. وقتی می گوییم: "اوه، احتمالاً

this." When we say: "possibly", we're using a hedge to say: "We don't know something";

همین است." وقتی می گوییم: "احتمالا"، از یک پرچین برای گفتن: "ما چیزی نمی دانیم" استفاده می کنیم.

we soften our language. And if we use: "I guess"... When we say: "I guess", "I guess

زبانمان را نرم می کنیم و اگر از: « حدس می‌زنم» استفاده می‌کنیم... وقتی می‌گوییم: «حدس می‌زنم»، «حدس می‌زنم به

it's because", it's not because we know it's because; it's not because we have confidence

این دلیل است»، به این دلیل نیست که می‌دانیم به خاطر آن است . دلیلش این نیست که ما اعتماد به نفس داریم که

to say that; 100% certainty. Anyway, the way... The reason I'm using this example is to say

بگوییم. 100% قطعیت به هر حال، به هر حال ... دلیل استفاده از این مثال این است که می گویم

that often when a person uses hedges in their speech and they often soften their language,

اغلب وقتی فردی در گفتار خود از پرچین استفاده می کند و اغلب زبان خود را نرم می کند

the sentences will be full of hedges, combinations of hedges that don't really add to the meaning;

، جملات پر از پرچین می شود، ترکیبی از پرچین ها که اینطور نیست. واقعا به معنی اضافه کنید

just have the impact of keeping that carefulness in the words.

فقط تاثیر حفظ این دقت در کلمات را داشته باشید.

So, thank you, everybody, for watching now. What I'd like to do now is you could possibly

بنابراین، از همه شما برای تماشای اکنون متشکرم. کاری که اکنون می‌خواهم انجام دهم این است که شما احتمالاً می‌توانید

go and do the quiz, I guess, if you wanted to do it; and I suppose if you've got the

بروید و امتحان را انجام دهید، حدس می‌زنم، اگر می‌خواهید آن را انجام دهید. و فکر می کنم اگر

time, you could do the quiz. Thanks for watching, and I'll see you again soon. Bye.

وقت دارید، می توانید مسابقه را انجام دهید. از تماشای شما متشکرم و به زودی دوباره شما را خواهم دید. خدا حافظ.