Change your life by changing how you speak

Hey everyone, in this lesson we're going to about word psychology, and lots of times in

سلام به همه، در این درس درباره روانشناسی کلمات می پردازیم، و بسیاری از مواقع در

life, we think we know what we want -- I want this, I'm going to do this, this is my plan,

زندگی، فکر می کنیم می دانیم چه می خواهیم -- من این را می خواهم، این کار را انجام می دهم، این برنامه من است،

this is our goal -- and we think it's going to happen.

این هدف ما -- و ما فکر می کنیم که این اتفاق خواهد افتاد.

But our words say something different.

اما حرف های ما چیز دیگری می گوید.

Our words tell a different story.

حرف های ما حکایت دیگری دارد.

And, if we watch the words closely, the words are not really so sure about the things we're

و اگر کلمات را از نزدیک تماشا کنیم، کلمات واقعاً در مورد کارهایی که

going to do.

قرار است انجام دهیم مطمئن نیستند.

And we could say this is the difference between our conscious mind, the things we know and

و می توانیم بگوییم این تفاوت بین ضمیر خودآگاه ما، چیزهایی است که می دانیم و

we think we want, and the part that we don't know and we don't access, which has its own

فکر می کنیم می خواهیم، ​​و بخشی که نمی دانیم و به آن دسترسی نداریم، که نظر خود

opinion on things and tells a different story sometimes.

را در مورد چیزها دارد و چیز دیگری می گوید. داستان گاهی

So, we'll start with a common question that many of you will have heard is "Do you speak

بنابراین، ما با یک سوال رایج که بسیاری از شما شنیده اید شروع می کنیم: "آیا انگلیسی صحبت می کنید

English?"

؟"

Now, sometimes, a person who has generally quite good English ability will answer this

اکنون، گاهی اوقات، فردی که به طور کلی توانایی انگلیسی بسیار خوبی دارد، به این

question like "A little.", or "Sorry for my English, sorry.", or "My English is terrible."

سوال مانند "کمی"، یا "متاسفم برای انگلیسی من، متاسفم."، یا "انگلیسی من وحشتناک است" پاسخ می دهد.

when it isn't really, but they - because they know a certain amount of English, perhaps

در حالی که واقعاً اینطور نیست، اما آنها - چون مقدار معینی از زبان انگلیسی را می دانند،

they feel like there's so much English out there for me to learn, I already know a lot,

شاید احساس می کنند که زبان انگلیسی زیادی برای یادگیری وجود دارد، من قبلاً چیزهای زیادی می دانم،

I can have a conversation, but there's so much out there, so that they don't feel confident

می توانم صحبت کنم، اما چیزهای زیادی وجود دارد. در آنجا، به طوری که آنها

in describing their English as good as it is, whereas some people who have really bad

در توصیف انگلیسی خود به خوبی آن احساس اطمینان ندارند ، در حالی که برخی از افرادی که

English skills, they feel fine about just saying "Yes, I speak English, my English good.

مهارت های انگلیسی واقعاً بدی دارند، فقط با گفتن "بله، من انگلیسی صحبت می کنم، انگلیسی من خوب است.

I speak English well, how are you?".

من صحبت می کنم، احساس خوبی دارند. انگلیسی خوب، چطوری؟"

When really, if you compare the two people, sometimes the one who says "My English is

وقتی واقعاً، اگر این دو نفر را با هم مقایسه کنید، گاهی اوقات کسی که می گوید "انگلیسی من

terrible" is much better.

وحشتناک است" بسیار بهتر است.

Anyway, this was an introduction to say if we can use word psychology, is even if this

به هر حال، این مقدمه ای بود برای اینکه بگوییم آیا می توانیم از روانشناسی کلمه استفاده کنیم، حتی اگر

is how we really feel, we know some English already, we don't feel it's the best English

واقعاً این احساس را داریم، ما قبلاً کمی انگلیسی می دانیم، احساس نمی کنیم بهترین انگلیسی

in the world, but we can use word psychology to say - to answer this question "Do you speak

در جهان است، اما می توانیم از کلمه روانشناسی استفاده کنیم. برای گفتن - برای پاسخ به این سوال "آیا انگلیسی صحبت می کنید

English?"

؟"

"Yes, I speak English."

"بله من انگلیسی صحبت می کنم."

You don't have to say it's the best English, you don't have to say "Oh, my English is fantastic!"

لازم نیست بگویید این بهترین انگلیسی است ، لازم نیست بگویید "اوه، انگلیسی من فوق العاده است!"

You don't have to do anything like that, but if we use word psychology, which means to

لازم نیست چنین کاری انجام دهید، اما اگر از کلمه روانشناسی استفاده کنیم، به معنای

talk about ourselves in a positive sense, in a way that helps us to have conversations

صحبت کردن در مورد خود به معنای مثبت، به گونه ای که به ما کمک می کند تا مکالمات را

in a way that helps us to speak English more.

به گونه ای انجام دهیم که به ما کمک کند بیشتر انگلیسی صحبت کنیم.

Because sometimes, if you say this to people, "Do you speak English?" and you say "A little",

زیرا گاهی اوقات اگر به مردم این جمله را بگویید "آیا انگلیسی صحبت می کنید؟" و شما می گویید "کمی"

the other person will think "Oh, you barely speak English, so we can't have a conversation,

، طرف مقابل فکر می کند "اوه، شما به سختی انگلیسی صحبت می کنید، بنابراین ما نمی توانیم صحبت کنیم،

I'll just talk to this person over there."

من فقط با این شخص آنجا صحبت می کنم."

So, if you reply that way, you can close a conversation.

بنابراین، اگر به این ترتیب پاسخ دهید، می توانید مکالمه را ببندید .

If you say "Sorry for my English", or "my terrible English", the other person might

اگر بگویید «متاسفم برای انگلیسی من» یا « انگلیسی وحشتناک من»، ممکن است طرف مقابل

think oh, it's going to be too hard to speak to you, so as much as you can, try to answer

فکر کند اوه، صحبت کردن با شما خیلی سخت خواهد بود ، بنابراین تا جایی که می توانید سعی کنید به

the question "Yes, I speak English."

این سوال پاسخ دهید: «بله، من انگلیسی صحبت میکنم."

And then you can continue the conversation after that.

و بعد از آن می توانید گفتگو را ادامه دهید.

Moving on to the things that we say to ourselves, so much of the time we say, "You know what,

با رفتن به سمت چیزهایی که به خودمان می گوییم ، اغلب اوقات می گوییم: "می دانی چیست،

I should do that, I really should!"

من باید این کار را انجام دهم، واقعاً باید!"

"I really should lose weight.

"من واقعا باید وزن کم

I should lose weight."

کنم. باید وزن کم کنم."

We could say "I should study harder.

می توانستیم بگوییم "باید بیشتر درس بخوانم.

I didn't do well in that exam, I should study harder, I should, I really should!"

در آن امتحان خوب نرفتم، باید بیشتر درس بخوانم، باید، واقعاً باید!"

Or we could say, perhaps we're not happy in our job, we could say "I should look for a

یا می‌توانیم بگوییم، شاید از شغل خود راضی نیستیم، می‌توانیم بگوییم: «باید به دنبال

new job, I should, I know I should."

کار جدید بگردم، باید، می‌دانم که باید».

So, when we say "I should" like this, this is a way that we talk to ourselves in our

بنابراین، وقتی می‌گوییم «باید»، این راهی است که در ذهنمان با خودمان صحبت می‌کنیم

heads and we tell ourselves what we should do, that we should, we should, but the thing

و به خودمان می‌گوییم چه باید بکنیم، باید، باید، اما

about using "should" is often, it's not a very powerful statement.

موضوع استفاده از «باید» اغلب است. ، این یک بیانیه خیلی قدرتمند نیست.

It's not like we really mean it, we're just telling ourselves off, we're just attacking

اینطور نیست که واقعاً منظورمان باشد، فقط به خودمان می گوییم، فقط

ourselves in our own mind and being disappointed with ourselves.

در ذهن خود به خودمان حمله می کنیم و از خود ناامید می شویم.

So, instead of saying "I should lose weight.", we could use more active language, such as

بنابراین، به جای گفتن "من باید وزن کم کنم"، می توانیم از زبان فعال تری استفاده کنیم، مانند

"I am losing weight", I'm doing that now.

"من وزن کم می کنم"، اکنون این کار را انجام می دهم.

Or, more positive: "I will lose weight".

یا، مثبت تر: "من وزن کم خواهم کرد".

If I say, "I will lose weight", I'm more certain about it.

اگر بگویم "من وزن کم می کنم" مطمئن ترم .

So, be aware of saying "should", "I really should, I really should", because it doesn't

بنابراین، حواستان به گفتن «باید»، «واقعاً باید، واقعاً باید» باشد، زیرا

have a lot of action in it and it is just picking on ourselves and having a hard time

عمل زیادی در آن وجود ندارد و فقط به

on ourselves when we say, "I should".

خودمان دست می زنیم و وقتی می گوییم: "من باید".

Let's look at "I have to".

بیایید به "من مجبورم" نگاه کنیم.

When we use "have to", that's about obligation.

وقتی از "باید" استفاده می کنیم، این مربوط به تعهد است.

You have no choice, this thing, I must do it, I have no choice, so when we say we have

تو چاره ای نداری، این کار را باید انجام دهم، چاره ای ندارم، پس وقتی می گوییم

to, often we take the power outside of ourselves and we take the power outside of ourselves

مجبوریم، غالباً قدرت را از خودمان خارج می کنیم و قدرت را بیرون از خودمان می

because we have no option now, so if I say "I have to work late.", where's the obligation

گیریم، چون اکنون چاره ای نداریم، بنابراین اگر بگویم "من باید تا دیر وقت کار کنم."،

to?

تکلیف کجاست؟

Is it your boss?

آیا رئیس شماست؟

Is the obligation to your boss?

آیا تعهد به رئیس شماست؟

Is the obligation to yourself, maybe if you work for yourself, then it's true, "I have

آیا تعهد به خودت است، شاید اگر برای خودت کار کنی، پس درست است، "من باید

to work late", but again, when we use this obligation, we take the power from us, so

تا دیر وقت کار کنم"، اما باز هم وقتی از این تعهد استفاده می کنیم، قدرت را از خودمان

we could - if we're using word psychology, although it doesn't - it doesn't always make

می گیریم، پس می توانیم - اگر استفاده می کنیم کلمه روانشناسی، اگرچه اینطور نیست -

the most natural sentence, it's a way to bring that power back to ourselves and make the

همیشه طبیعی ترین جمله را نمی سازد، بلکه راهی است برای بازگرداندن آن قدرت به خودمان و

choice to work ours, instead of "I have to work", it's not my choice, I must, I must,

انتخاب کار کردن با خودمان، به جای "من باید کار کنم"، این مال من نیست. انتخاب، باید، باید،

I can't do it, I say "I am working late."

نمی توانم انجامش دهم، می گویم "تا دیر وقت کار می کنم."

It's my decision, it's my choice, it's my power to do the action.

این تصمیم من است، این انتخاب من است، این قدرت من برای انجام عمل است.

If I say, "I have to clean up."

اگر بگویم، "باید تمیز کنم."

Who said?

کی گفته؟

Your Mom?

مامانت؟

You're 35 years old now and you have to clean up?

الان 35 سالته و باید تمیز کنی؟

So, we can take the action back and the power and we say, "I will clean up, I WILL clean

بنابراین، ما می توانیم عمل و قدرت را پس بگیریم و می گوییم: "من پاک می کنم، پاک می کنم

up!"

!"

It's my mission.

این ماموریت من است.

That's what I mean about it can sound unnatural, but at least the power is your own if you

این همان چیزی است که در مورد آن می‌توان گفت غیرطبیعی به نظر می‌رسد، اما اگر

say, "I will clean up."

بگویید «من پاک می‌کنم» حداقل قدرت مال شماست.

And here's another one: "I have to mow the lawn."

و این هم یکی دیگر: "من باید چمن را بچینم."

Have to mow the lawn, that grass is always growing, now we could say "You know what,

باید چمن زنی کرد، آن علف همیشه در حال رشد است، حالا می‌توانیم بگوییم "می‌دانی چه

it's Saturday, I want to mow the lawn."

، شنبه است، می‌خواهم چمن را بچینم."

It's not a sentence that people probably say that often, "I want to mow the lawn.", but

این جمله ای نیست که مردم احتمالاً اغلب می گویند: "من می خواهم چمن را بچینم."، اما

why not?

چرا که نه؟

Isn't it better to desire to do something rather than be forced to and not have any

آیا بهتر نیست به جای اجبار به انجام کاری تمایل داشته باشیم و هیچ

choice and it all be obligation?

انتخابی نداشته باشیم و همه اینها الزام باشد؟

Let's look now at the intention strength.

بیایید اکنون به قدرت نیت نگاه کنیم.

An intention is the idea that you have that you will do - it's like your plan in the future.

نیت ایده ای است که شما دارید و انجام خواهید داد - این مانند برنامه شما در آینده است.

Let's look at these examples, which are all about smoking.

بیایید به این مثال ها نگاه کنیم که همه در مورد سیگار کشیدن هستند.

"I'm trying to give up smoking."

"من سعی می کنم سیگار را ترک کنم."

Well you know what?

خوب میدونی چیه؟

A lot of the time, when we try things, we fail.

در بسیاری از مواقع، وقتی چیزهایی را امتحان می کنیم، شکست می خوریم.

More people fail when they try something new than succeed.

افراد زمانی که چیزی جدید را امتحان می کنند شکست می خورند تا اینکه موفق شوند.

So, if you ever see "trying to", usually "trying to" is going to fail.

بنابراین، اگر زمانی "تلاش برای" را دیدید، معمولا "تلاش برای" با شکست مواجه می شود.

A person saying, "I'm trying to", they don't really believe in their ability to do that

فردی که می گوید "من سعی می کنم"، واقعاً به توانایی خود برای انجام آن کار اعتقادی ندارند

thing.

.

So, when I say "I'm trying to give up smoking", hmm it's probably not going to happen, so

بنابراین، وقتی می‌گویم «سعی می‌کنم سیگار را ترک کنم»، احتمالاً این اتفاق نمی‌افتد،

you wouldn't say that if you really meant it.

بنابراین اگر واقعاً منظورتان این بود، نمی‌گویید .

Next: "I hope I can quit."

بعدی: "امیدوارم بتوانم ترک کنم."

I hope, I'm too weak, I couldn't possibly do it, but I hope one day, if God helps me,

امیدوارم خیلی ضعیفم شاید نتونستم ولی امیدوارم یه روزی اگه خدا

I might be able to!

کمکم کنه شاید بتونم!

So, if you say "hope", it's almost impossible.

بنابراین، اگر بگویید "امید"، تقریبا غیرممکن است.

You don't believe in your ability to do it.

شما به توانایی خود در انجام آن اعتقاد ندارید.

Same with "wish", very similar meaning, "I wish I could stop smoking, it's just too hard!"

همان "آرزو"، معنی بسیار مشابه، " کاش می توانستم سیگار را ترک کنم، خیلی سخت است!"

It's just such a dream, like winning the lottery or going to the Maldives on a desert island

این فقط یک رویا است، مانند برنده شدن در لاتاری یا رفتن به مالدیو در تعطیلات جزیره بیابانی

holiday, it's such a dream, I wish I could!

، چنین رویایی است، ای کاش می توانستم!

So that person as well doesn't really believe in themselves.

بنابراین آن شخص نیز واقعاً خود را باور ندارد.

"I'm going to quit soon."

"من به زودی ترک می کنم."

"Going to" always means - this is present continuous, but it means not right now.

"رفتن به" همیشه به این معنی است - این امر مستمر است، اما به این معنی است که در حال حاضر نیست.

Going to is always slightly further off in the future.

رفتن به همیشه در آینده کمی دورتر است .

"I'm going to quit", and then also + soon, soon's not now.

"من می خواهم ترک کنم"، و سپس + به زودی، به زودی اکنون نیست.

So, if someone's delaying it, they don't really believe it themselves.

بنابراین، اگر کسی آن را به تأخیر می اندازد، خودش واقعاً آن را باور نمی کند.

If you are going to quit cigarettes, you'd quit it today rather than, you know, just

اگر می‌خواهید سیگار را ترک کنید، امروز آن را ترک می‌کنید نه، می‌دانید، فقط

two more days, just three more hours, you'd quit now if you really meant it.

دو روز دیگر، فقط سه ساعت دیگر، اگر واقعاً منظورتان این بود، همین حالا آن را ترک می‌کردید.

And another one, "I might quit soon", hmm, I might, it's an idea, I've considered it,

و یکی دیگر، "من ممکن است به زودی ترک کنم"، هوم ، ممکن است، این یک ایده است، آن را در نظر گرفته ام، به آن

I've thought about it, I might quit soon.

فکر کرده ام، ممکن است به زودی ترک کنم.

Yes, you might, but you might not equally, and you probably won't.

بله، ممکن است، اما ممکن است به همان اندازه نباشید، و احتمالا نخواهید کرد.

So, the more active language to use in these situations is to say something like "I've

بنابراین، زبان فعال‌تر برای استفاده در این مواقع این است که بگویید چیزی شبیه "من

quit", even if you've just smoked a cigarette and put it out on the floor just then, from

سیگار را ترک کردم"، حتی اگر فقط یک سیگار کشیده باشید و آن را روی زمین خاموش کرده باشید، از

that moment, and it was ten seconds ago, say "I quit!", or "I've quit."

آن لحظه، و از آن لحظه ده بود. چند ثانیه پیش بگویید "من ترک کردم!"، یا "من ترک کردم."

Or you could say "I used to smoke."

یا می توانید بگویید "من قبلا سیگار می کشیدم."

And there goes your last cigarette on the floor.

و آخرین سیگارت روی زمین می رود.

More examples coming up.

نمونه های بیشتری در راه است.

Before, I was talking to you about the negative things that you want to stop, but we can also

قبلاً در مورد چیزهای منفی با شما صحبت می کردم که می خواهید آنها را متوقف کنید، اما

use word psychology when there are things that we want in life and to go towards our

وقتی چیزهایی وجود دارد که در زندگی می خواهیم و برای رسیدن به اهداف خود می خواهیم از روانشناسی کلمه استفاده کنیم

goals.

.

But our words sometimes show that we don't really seriously mean those things that we

اما کلمات ما گاهی نشان می‌دهند که واقعاً منظورمان چیزهایی نیست که

desire.

می‌خواهیم.

So, let's look at things that never happen.

بنابراین، بیایید به چیزهایی نگاه کنیم که هرگز اتفاق نمی‌افتند.

You like painting, and you say to me, "I want to start painting again."

شما نقاشی را دوست دارید و به من می گویید "می خواهم دوباره نقاشی را شروع کنم."

I really want to start painting again.

من واقعاً می خواهم دوباره نقاشی را شروع کنم.

That means eventually.

یعنی در نهایت

I want to, but because I'm not starting it now, it's still a desire, it hasn't happened

من می خواهم، اما چون الان شروعش نمی کنم، هنوز یک خواسته است، هنوز اتفاق نیفتاده

yet, I'm not really feeling it 100% yet.

، واقعاً هنوز 100% آن را احساس نمی کنم.

So, if you said that to me, I know that you're still not certain to do it, because you haven't

بنابراین، اگر این را به من گفتید، می دانم که هنوز مطمئن نیستید که این کار را انجام دهید، زیرا

started yet.

هنوز شروع نکرده اید.

You haven't called up, you haven't found the class.

تماس نگرفتی، کلاس را پیدا نکردی.

Your desire is there and maybe your desire is growing, but it hasn't become your action

میل شما وجود دارد و شاید میل شما در حال رشد است، اما هنوز به عمل شما تبدیل

yet.

نشده است.

Let's look at "I'm starting tennis lessons again."

بیایید به "من دوباره درس های تنیس را شروع می کنم" نگاه کنیم .

I'm starting tennis lessons again.

من دوباره درس های تنیس را شروع می کنم.

You've already played tennis before, you quit, and now you get back to playing tennis, "I

قبلاً تنیس بازی کرده‌اید، ترک کرده‌اید، و حالا به بازی تنیس باز می‌گردید، «من

am starting again", you're certain, I am, I am is happening, is happening, but because

دوباره شروع می‌کنم»، مطمئن هستید، من هستم، من در حال وقوع است، اتفاق می‌افتد، اما چون

you're starting it again, again is - in the meaning of this sentence, it's not tomorrow

شما آن را شروع می‌کنید. دوباره، دوباره است - در معنای این جمله،

or it's not today, "again" has the meaning of soonish, soonish.

فردا نیست یا امروز نیست، «دوباره» به معنای زودیش، زودیش است.

Maybe next week, maybe a few weeks, we don't know.

شاید هفته آینده، شاید چند هفته، ما نمی دانیم.

So, it is - it's more likely to happen than the first example, but it's still that first

بنابراین، این است - احتمال وقوع آن بیشتر از مثال اول است، اما هنوز هم همان اول است

- that first time you're going, it hasn't happened yet.

- اولین باری که می روید، هنوز اتفاق نیفتاده است.

Next is "I'm thinking of starting rowing again."

بعدی «به فکر شروع دوباره قایقرانی هستم».

I'm thinking of something, I'm thinking of it, I'm considering it, it's a good idea,

دارم به چیزی فکر می کنم، دارم بهش فکر می کنم، دارم فکر می کنم، فکر خوبیه

I did it before, I could do it again, I'm thinking of it, I like that idea but I like

thinking about it more than actually doing it, you know?

بیشتر از انجام آن به آن فکر می کنید، می دانید؟

Because rowing's kind of hard, hard work, so it's more fun just to think about it and

از آنجایی که قایقرانی کار سخت و سختی است، بنابراین فکر کردن به آن و در

consider the idea than actually take action.

نظر گرفتن ایده از انجام عملی لذت بخش تر است.

Next is "I might start yoga again."

بعدی «ممکن است دوباره یوگا را شروع کنم».

We looked at that before with the smoking example.

ما قبلاً با مثال سیگار کشیدن به آن نگاه کردیم .

I might, yeah, I could, I could do that, or otherwise I'd just like to talk about all

شاید، بله، می‌توانم، می‌توانم این کار را انجام دهم، یا در غیر این صورت، فقط دوست دارم در مورد

the hobbies that I might do one day because it's something to talk about rather than actually

همه سرگرمی‌هایی که ممکن است روزی انجام دهم، صحبت کنم، زیرا این چیزی است که باید درباره آن صحبت کنم تا اینکه واقعاً

getting started.

شروع کنم.

Next is "I'd really like to start singing lessons again."

بعدی "من واقعاً دوست دارم دوباره درس آواز را شروع کنم ."

I'd really like - strong desire - I'd really, really, really like, but it hasn't happened

من واقعاً دوست دارم - میل شدید - واقعاً، واقعاً، واقعاً دوست دارم، اما هنوز این اتفاق نیفتاده

yet.

است.

Maybe there's something in your life like you don't have the time, or you can't afford

شاید چیزی در زندگی شما وجود داشته باشد مانند اینکه وقت ندارید، یا نمی توانید از پس هزینه

the lessons, whatever it is, something is blocking your desire now because although

های درس بر بیایید، هر چه که باشد، چیزی در حال حاضر مانع میل شما شده است، زیرا

you really like it, you haven't made the arrangement or the plan to do it.

اگرچه واقعاً آن را دوست دارید، اما تنظیم یا تنظیم را انجام نداده اید. برای انجام آن برنامه ریزی کنید.

And then last example here is "Maybe I'll start learning French again."

و سپس آخرین مثال در اینجا "شاید من دوباره شروع به یادگیری زبان فرانسه کنم."

We know whenever we see that word "maybe", whenever see the word "might", it's probably

ما می دانیم که هر زمان که کلمه "شاید" را می بینیم، هر زمان که کلمه "ممکن است" را می بینیم، احتمالاً

not going to happen or at least not happen right away.

این اتفاق نمی افتد یا حداقل بلافاصله اتفاق نمی افتد.

So, when I say, "I might", "I might start French again, I quit it before because I got

بنابراین، وقتی می‌گویم «ممکن است»، «ممکن است زبان فرانسه را دوباره شروع کنم، قبلاً آن را ترک کردم چون

bored, but you know, I might start again, it's still just a possibility."

حوصله‌ام سر رفته بود، اما می‌دانی، ممکن است دوباره شروع کنم، این هنوز فقط یک احتمال است».

So, how we turn these thoughts and things we might do, how we use word psychology here

بنابراین، چگونه این افکار و کارهایی که ممکن است انجام دهیم، چگونه از روانشناسی کلمه استفاده

is to change the language by using "I am".

می کنیم، تغییر زبان با استفاده از "من هستم" است.

When we use "I am", it's going to happen.

وقتی از "من هستم" استفاده می کنیم، این اتفاق می افتد.

"I am starting French lessons again."

"من دوباره درس فرانسه را شروع می کنم."

Or "I am starting French lessons again tomorrow" or next week, that's the way we make our little

یا «فردا دوباره درس‌های فرانسه را شروع می‌کنم» یا هفته آینده، این روشی است که ما ایده‌های کوچکمان را می‌سازیم

ideas and the things we say we're going to do but don't really mean, when we use word

و چیزهایی که می‌گوییم انجام خواهیم داد اما واقعاً به این معنا نیست، وقتی از کلمه

psychology, we're giving more power to ourselves to make those things actually happen.

روان‌شناسی استفاده می‌کنیم، به آنها می‌دهیم. قدرت بیشتری برای خودمان داریم تا آن چیزها را واقعاً به وقوع بپیوندیم.

So, thanks for watching, everyone!

بنابراین، از تماشای همه، متشکرم!

I have a quiz on this lesson which you can go and do now ( www.engvid.com ) and I'll

من یک مسابقه در مورد این درس دارم که می توانید اکنون بروید و انجام دهید (www.engvid.com) و به

see you again soon.

زودی دوباره شما را می بینم.

Bye!

خدا حافظ!