How to pronounce British towns & cities: -HAM, -BURY, -WICH, -MOUTH...

Hi everyone, in this lesson, we're going to learn the pronunciation of towns and cities

سلام به همه، در این درس قصد داریم تلفظ towns و city

in England, but we're going to focus on the suffixes of those towns and cities.

در انگلستان را یاد بگیریم، اما بر روی پسوندهای آن شهرها و شهرها تمرکز خواهیم کرد.

Originally, hundreds of years ago, these suffixes on the end of a place name would have meant

در اصل، صدها سال پیش، این پسوندها در انتهای یک نام مکان

something, and if we know that suffix we can understand what that town or city was back

معنایی داشتند، و اگر آن پسوند را بدانیم، می‌توانیم بفهمیم که آن شهر یا شهر در

then, before it grew big.

آن زمان، قبل از اینکه بزرگ شود، چه بوده است.

So, I find it interesting just to know what these suffixes mean.

بنابراین، برای من جالب است که بدانم این پسوندها به چه معنا هستند.

It's also useful so we can pronounce the place names in England a lot more easily and say

همچنین مفید است، بنابراین ما می توانیم اسامی مکان ها را در انگلستان خیلی راحت تر تلفظ کنیم و

them the right way, and it's also an interesting lesson if you've ever looked at a map of England

آنها را به روش صحیح بیان کنیم، و همچنین یک درس جالب است اگر تا به حال به نقشه انگلستان نگاه کرده باشید

and seen all these funny place names that often we don't pronounce in the way that you'd

و این همه نام مکان های خنده دار را دیده باشید که اغلب ما به روشی که انتظار دارید تلفظ نکنید

expect, so we're going to see places like that in this lesson.

، بنابراین ما در این درس مکان هایی از این قبیل را مشاهده خواهیم کرد.

Let's start here with the suffix "-ham" when we actually say it in the place name, it becomes

بیایید از اینجا با پسوند "-ham" شروع کنیم وقتی در واقع آن را در نام مکان می گوییم، تبدیل به

"um".

"um" می شود.

Originally, in place names, that part meant "settlement" and it's so old that it comes

در اصل، در نام‌های مکان، آن قسمت به معنای شهرک بود و آنقدر قدیمی است که

from Anglo-Saxon.

از آنگلوساکسون آمده است.

So, first off, we've got Birmingham.

بنابراین، در ابتدا، ما بیرمنگام را داریم.

Birmingham.

بیرمنگام

Many people, many Americans say "Ber-ming-ham" whereas anyone from England will say "Bir-ming-um",

بسیاری از مردم، بسیاری از آمریکایی ها می گویند "بر-مینگ-هام" در حالی که هر کسی از انگلیس می گوید "بیر-مینگ-ام"

or someone actually from there would say something like "Birming-um", but I'm from the south

یا کسی واقعاً از آنجا چیزی شبیه "بیرمینگ-ام" می گوید، اما من اهل جنوب هستم

of England, I'm from London, and we just say "Bir-ming-um".

. انگلستان، من اهل لندن هستم و فقط می گوییم "بیر مینگ ام".

Next, we've got Nottingham.

بعد، ناتینگهام را داریم.

Then Tottenham.

بعد تاتنهام

Tot-nem.

توت-نم.

What surprises us about the pronunciation of Tottenham is that it's not three syllables.

چیزی که ما را در مورد تلفظ تاتنهام شگفت زده می کند این است که سه هجا نیست.

You might expect "Tot-ten-ham".

ممکن است انتظار "توتن هام" را داشته باشید.

It's not that, we say "tot-nem", and if you're into football, you might have heard of Tottenham

اینطور نیست، ما می گوییم "tot-nem"، و اگر به فوتبال علاقه دارید، ممکن است نام تاتنهام

Hotspur, one of the big English football teams.

هاتسپور، یکی از تیم های بزرگ فوتبال انگلیس را شنیده باشید.

Next, we've got Durham.

بعد، دورهمی داریم.

You might expect this word to be more like "dur-ham" because we see the letter U and

ممکن است انتظار داشته باشید که این کلمه بیشتر شبیه "دور-هم" باشد، زیرا ما حرف U و

R and we might think oh, it's maybe similar to the word "purple" or some different pronunciation.

R را می بینیم و ممکن است فکر کنیم اوه، شاید شبیه کلمه "بنفش" یا تلفظ متفاوتی باشد.

We don't expect the "uh" vowel there, so we say "duh-rum", Durham.

ما در آنجا انتظار صدادار «اوه» را نداریم، پس می گوییم «ده روم»، دورهمی.

Next, we have Wrexham.

بعد، ما Wrexham را داریم.

In Wrexham, we'll, there's nothing really special to say about Wrexham except we spell

در Wrexham، ما، هیچ چیز خاصی در مورد Wrexham برای گفتن وجود ندارد، به جز اینکه

it with a W and we just say an R. And here, we have an exception.

آن را با W املا می کنیم و فقط یک R می گوییم. و در اینجا، ما یک استثنا داریم.

These are all "um", but this one is actually "ham".

اینها همه «ام» هستند، اما این یکی در واقع «ژامبون» است.

West Ham.

وستهام

West Ham is another football club in London.

وستهام یکی دیگر از باشگاه های فوتبال لندن است.

The reason we say "ham" here and not "West-hum" is because it's two separate words.

دلیل اینکه ما اینجا می گوییم "ham" و نه "West-Hum" این است که دو کلمه مجزا هستند.

The ham stands powerfully and stressed by itself.

ژامبون به خودی خود قدرتمند و تحت استرس ایستاده است.

Next, let's look at "-bury".

بعد، بیایید به "-bury" نگاه کنیم.

There're two ways to pronounce the ends of "-bury" places.

دو روش برای تلفظ انتهای مکان‌های "-bury" وجود دارد.

We can say "bury" or "bree".

می توانیم بگوییم «دفن» یا «بره».

So here is Canterbury.

بنابراین اینجا کانتربری است.

I went to university in Canterbury.

من به دانشگاه کانتربری رفتم.

I say it like that with three syllables, but some people might say "Can-ter-bu-ry".

من آن را با سه هجا اینطور می گویم، اما ممکن است برخی بگویند «کان-تر-بو-ری».

"Can-ter-bu-ry".

"کان-تر-بو-ری".

I think the most common pronunciation is just with the three syllables: Can-ter-bury.

من فکر می کنم رایج ترین تلفظ فقط با سه هجا است: Can-ter-bury.

Next, there's two pronunciations of this place, and people disagree about which one is right

بعد، دو تلفظ از این مکان وجود دارد، و مردم در مورد اینکه کدام یک درست است

and which one is wrong.

و کدام یک اشتباه است، اختلاف نظر دارند.

If you look at the word and you read the word, you'd think yeah, that place is "Shrews-bury",

اگر به کلمه نگاه کنید و کلمه را بخوانید، فکر می کنید بله، آن مکان "Shrews-bury"،

"Shrews-bury", with the long "oo" vowel: Shrews-bury".

"Shrews-bury" است، با مصوت طولانی "oo": Shrews-bury.

But actually, many people say "Shrohs-bree".

اما در واقع، بسیاری از آنها مردم می گویند "Shrohs-bree".

"Oh" "Shrohs-bree."

"Oh" "Shrohs-bree

"Shrohs-bree."

And this place name, I believe the distinction about which one's correct has something to

do with whether you're posh.

If you're posh, supposedly you say "Shrohs-bree".

." ری شیک، فرضاً شما می گویید "Shrohs-bree"

I live in "Shrohs-bree".

من در "Shrohs-bree" زندگی می کنم. اگر در "Shrohs-bree" زندگی

Let me know in the comments if you live in "Shrohs-bree".

می کنید در نظرات به من اطلاع دهید.

And the last example of this suffix, we've got Glastonbury.

"Glas-ton-bury", and I believe in the west country accent, people might say "Glass-ton-ber-ry",

"گلاس تن بری" و من به لهجه کانتری غربی اعتقاد دارم ، ممکن است مردم بگویند "گلس تن بری"،

"Glass-ton-ber-ry".

"گلس تن بری"

They'll say it with four syllables, but for me, the most natural pronunciation is "Glas-ton-bury".

، آن را با چهار هجا بگویند، اما برای من طبیعی ترین تلفظ "Glas-ton-

Next, let's look at places with "-wich" at the end.

bury" است.بعد، بیایید به مکان هایی با "-wich" در پایان نگاه کنیم.

"Wich" means "place", and this comes from Latin.

"Wich" به معنای "مکان" است و این از لاتین آمده است.

Ipswich.

Ipswich.

Norwich.

Norwich.

Ipswich.

Ipswich.

Norwich.

Norwich.

What's interesting about those two words that have the "-wich" ending is we see how it depends

آنچه در مورد آن دو کلمه جالب است که پایان "-wich" دارند این است که می بینیم چگونه به صدا بستگی دارد.

on the sounds at the start of the word how we say "-wich" because it actually changes.

در ابتدای کلمه چگونه می گوییم "-wich" زیرا در واقع تغییر می کند.

Here, we've got "witch" and here we've got "ridge".

در اینجا، ما "جادوگر" و در اینجا "خط الراس" داریم.

They're spelt the same, but one comes out with the "-dge" sound and one comes out with

املای آنها یکسان است، اما یکی با صدای "-dge" و دیگری با

the "ch" sound.

صدای "چ" بیرون می آید.

"Ips-witch."

"IPS-Witch."

"Nor-ridge."

"نور ریج."

Another thing is that in Ipswich, we hear the W, but we don't say "Nor-witch".

یک چیز دیگر این است که در ایپسویچ، W را می شنویم، اما نمی گوییم "Nor-witch".

In Norwich, there is no W, the sound disappears.

در نورویچ، W وجود ندارد، صدا ناپدید می شود.

I think it's because the tongue flows much more easily if we just say "Nor-ridge" and

من فکر می‌کنم به این دلیل است که اگر فقط بگوییم "نور-ریج" زبان خیلی راحت‌تر جریان

we don't add that W because it's extra tongue movements and it's probably something that

می‌یابد و W را اضافه نمی‌کنیم زیرا این حرکات اضافی زبان است و احتمالاً چیزی است که

changed over hundreds of years because it was easier to say it that way.

در طول صدها سال تغییر کرده است زیرا گفتن آن آسان‌تر بود. مسیر.

The next suffix we have is "-mouth", which means the mouth of a river, which is where

پسوند بعدی که داریم «-mouth» است که به معنای دهانه رودخانه است که همان جایی است

the river - where a river meets the sea.

که رودخانه - جایی که رودخانه به دریا می رسد.

That comes from Middle English, but we change the way we say the word "mouth" when it's

این از انگلیسی میانه می آید، اما ما نحوه گفتن کلمه "دهان" را وقتی

at the end of the word, when it's at the end of the place they're in.

در انتهای کلمه است، زمانی که در انتهای مکانی است که آنها در

It sounds different to how you would expect.

آن هستند، تغییر می دهیم.

We have Plymouth, Bournemouth, Yarmouth.

ما پلیموث، بورنموث، یارموث را داریم.

So, instead of "mouth", it becomes "muth".

پس به جای «دهن» تبدیل به «موت» می شود.

We have the schwa there, so the sound of that syllable is, you could say shorter or you

ما schwa را در آنجا داریم، بنابراین صدای آن هجا است، می توانید بگویید کوتاه تر یا

could say unstressed.

بدون تاکید.

Next example is "-worth".

مثال بعدی "-worth" است.

"-worth" means enclosure.

«- ارزش» به معنای محصور است.

Enclosure means a place with walls around; a fence or hedges where the animals used to

محفظه به معنای مکانی است که اطراف آن دیوارهاست. حصار یا پرچینی که حیوانات در آن

graze and eat their food, and it comes from Old English.

چرا می کردند و غذای خود را می خوردند و از انگلیسی باستان آمده است.

"-worth" becomes two pronunciations, either "wuth", similar to "muth", or "wuhth", but

"-worth" به دو تلفظ تبدیل می شود، یا "wuth"، شبیه به "muth" یا "wuhth"، اما

not a long "uh", just a "uth".

نه یک "uh" طولانی، فقط یک "uth".

Tam-wuth, Farn-wuth, Bed-wuth.

تام ووث، فرن ووث، بستر ووث.

First pronunciation: wuth.

تلفظ اول: wuth.

Second pronunciation now: Tam-wuhth, Farn-wuhth, Bed-wuhth.

اکنون تلفظ دوم: Tam-wuhth، Farn-wuhth، Bed-wuhth.

Slightly different, depends who you ask for those three places.

کمی متفاوت است، بستگی دارد از چه کسی برای آن سه مکان بخواهید.

Next, we've got more examples.

در مرحله بعد، نمونه های بیشتری داریم.

Now, we have "-cester".

اکنون "-cester" را داریم.

"-cester" comes from Roman, Latin I guess, and it comes from the word "Castrum" which

"-cester" از رومی، لاتین من حدس می زنم، و از کلمه "Castrum"

means like castle, and means fort in English.

به معنای مانند قلعه و در انگلیسی به معنای قلعه می آید.

We have Leicester, "les-teh".

ما لستر، "لس ته" را داریم.

When we look at that word, first guess would be "Lie-ses-ter", something like that, but

وقتی به آن کلمه نگاه می کنیم، ابتدا حدس می زنیم "Lie-ses-ter" باشد، چیزی شبیه به آن، اما

actually, it's only two syllables, and we simply say "les-teh", so it's much easier

در واقع، فقط دو هجا است، و ما به سادگی می گوییم "les-teh"، بنابراین تلفظ آن بسیار آسان

to pronounce than it is to spell that word.

تر از آنچه هست است. برای املای آن کلمه

Next, we have Worchester.

بعد، ما Worchester را داریم.

"Wus-teh".

"ووس ته".

And there's a famous sauce from this place, we call it "Wus-teh Sauce", or some people

و از این محل سس معروفی هست که به آن می گوییم «سس ووس ته» یا برخی

say "Wus-teh-shur" sauce.

می گویند سس ووس ته شور.

Two ways to pronounce that sauce.

دو روش برای تلفظ آن سس.

Next, we have probably the hardest one to pronounce in the whole lesson because it sounds

در مرحله بعد، ما احتمالاً سخت‌ترین تلفظ را در کل درس داریم، زیرا

very different to how we'd expect and also, even if you know how to read IPA, it comes

با آنچه ما انتظار داریم بسیار متفاوت به نظر می‌رسد و همچنین، حتی اگر می‌دانید چگونه IPA را بخوانید

out as quite a long word.

، به‌عنوان یک کلمه بسیار طولانی ظاهر می‌شود.

So, let's try together.

پس بیایید با هم تلاش کنیم.

We say "Si-ren-ses-ter".

می گوییم «سی-رن-سه-تر».

Looks like - what does it look like?

به نظر می رسد - چگونه به نظر می رسد؟

Ciren-cester?

سیرن-سستر؟

I don't know, but we say "Si-ren-ses-ter", and locals of the place, some of them will

نمی‌دانم، اما ما می‌گوییم «سی‌رن‌سه‌تر» و محلی‌های محل،

say "sester", similar to "sister".

برخی‌شان «سستر» می‌گویند، شبیه به «خواهر».

I suppose that's because they don't want to say the big long word every time they mention

فکر می‌کنم به این دلیل است که آنها نمی‌خواهند هر بار که نام شهرشان را می‌آورند، کلمه بلند بزرگ را بگویند،

the name of their town so they shorten it, but if I were to go there, I would say "Si-ren-ses-ter".

بنابراین آن را کوتاه می‌کنند، اما اگر قرار باشد به آنجا بروم، می‌گویم «سی‌رن‌سه‌تر».

Next, we have the suffix "-field".

بعد، ما پسوند "-field" را داریم.

"-field" means open land, grass area.

"-field" به معنای زمین باز، محوطه چمن است.

It comes from Old English.

از انگلیسی قدیم آمده است.

We have Sheffield, Huddersfield, and Lichfield.

ما شفیلد، هادرزفیلد و لیچفیلد را داریم.

It's - look at the IPA for Lichfield because this phoneme here is "ch", "ch".

این است - به IPA برای Lichfield نگاه کنید زیرا این واج در اینجا "ch"، "ch" است.

That can be confusing if you don't know how to read the IPA in red properly.

اگر ندانید چگونه IPA را با رنگ قرمز به درستی بخوانید ممکن است گیج کننده باشد.

"Lichfield".

"لیچفیلد".

It's not "Litsh", there's no T there by itself, it's "Lich-field".

"Litsh" نیست، T به خودی خود وجود ندارد، "Lich-field" است.

Moving on to "-pool" suffix.

رفتن به پسوند "-pool".

"-pool" originally means harbor and comes from Old English.

"-pool" در اصل به معنای بندر است و از انگلیسی باستان آمده است.

The most famous "-pool" place is Liverpool.

معروف ترین مکان "-pool" لیورپول است.

Liverpool.

لیورپول

If you're from there, you'll say "Liver-pewl" and the pitch rises quite a lot at the end,

اگر اهل آنجا هستید، می گویید "Liver-pewl" و در پایان گام بسیار بالا می رود،

but in my southern English pronunciation, you could even say that this "oo" vowel is

اما در تلفظ انگلیسی جنوبی من، حتی می توانید بگویید که این واکه "oo"

shortened and it sounds more like "Liver-pul", "Liver-pul", same vowel, but not so long sounding.

کوتاه شده است و صدای آن بیشتر می شود. مانند "Liver-pul"، "Liver-pul"، یک مصوت، اما نه چندان طولانی.

And the next example is Blackpool, Blackpool.

و مثال بعدی Blackpool، Blackpool است.

They're famous for having a tower and it's by the sea and you can go there for holidays

آنها به داشتن یک برج معروف هستند و در کنار دریا است و شما می توانید برای تعطیلات به آنجا بروید

and it's a British seaside town, that's what they're famous for.

و این یک شهر ساحلی بریتانیا است، به همین دلیل آنها مشهور هستند.

I've never been, personally.

من شخصا هرگز نبودم

Next, we have the "-ford" suffix.

بعد، ما پسوند "-ford" را داریم.

This means crossing, comes from Old English, so we have Watford, Dartford, and Guildford.

این به معنای عبور از انگلیسی قدیمی است، بنابراین ما واتفورد، دارتفورد و گیلدفورد را داریم.

Watford - it's interesting to know that it means "crossing".

واتفورد - جالب است بدانید که به معنای "عبور" است.

Watford, a lot of people consider to be the edge of London.

واتفورد، بسیاری از مردم آن را لبه لندن می دانند.

This is not true in a geographical sense, but people say that after Watford, you go

این از لحاظ جغرافیایی درست نیست، اما مردم می گویند که بعد از واتفورد، شما

to the north of England, it's not true geographically, so we can imagine it like a crossing in that

به شمال انگلستان می روید، از نظر جغرافیایی درست نیست، بنابراین می توانیم آن را مانند یک گذرگاه از این

sense.

نظر تصور کنیم.

Also, Dartford has a tunnel, so in - you can cross from one side of the river to the other

همچنین، دارتفورد دارای یک تونل است، بنابراین می توانید از یک طرف رودخانه به سمت دیگر

in Dartford.

در دارتفورد عبور کنید.

Guildford, I don't know what's "crossing" about that place, but I do know that when

گیلدفورد، من نمی‌دانم چه چیزی در آن مکان «تقاطع» است، اما می‌دانم

we say the word "Guildford", we don't hear the D, we just hear "Gil-fud", and importantly,

که وقتی کلمه «گیلدفورد» را می‌گوییم، حرف D را نمی‌شنویم، فقط «گیل‌فود» را می‌شنویم، و مهمتر از همه،

we don't say "ford" - "Wat-ford".

ما نگویید "فورد" - "وات-فورد".

We have a schwa so it just becomes "fud".

ما یک schwa داریم بنابراین فقط به "fud" تبدیل می شود.

Next, we have places with the "-ing" suffix.

بعد، مکان هایی با پسوند "-ing" داریم.

"-ing" means people of, so there's a place and there are people from that place, that's

"-ing" به معنای مردم است، بنابراین یک مکان وجود دارد و افرادی از آن مکان هستند

what the "-ing" means, so these places are named after the people from there, kind of

، "-ing" به این معنی است، بنابراین این مکان ها به نام مردم از آنجا نامگذاری شده اند، به نوعی

backwards naming to most towns, and that comes from Old English.

نامگذاری عقب مانده برای اکثر شهرها، و این از انگلیسی باستان می آید.

We have - guess how you say this one - some of you would have got it right, some wrong.

ما - حدس بزنید که چگونه این یکی را می گویید - برخی از شما آن را درست می گویید، برخی اشتباه.

This one is not "reading" as in reading a book, this one is just "Red-ing" "Red-ing".

این یکی مثل خواندن کتاب «خواندن» نیست ، این یکی فقط «قرمز» «قرمز» است.

This one is "Bah-king", "Bah-king".

این یکی «به شاه»، «به شاه» است.

When I hear this place name, I always think of the expression, "Barking mad", someone

وقتی این نام مکان را می شنوم، همیشه به این عبارت فکر می کنم، "Barking mad"، کسی

who is crazy, Barking, and we have Dorking, "Dor-king".

که دیوانه است، Barking، و ما Dorking، "Dor-king" را داریم.

And lastly, a "-shire" is not a town or a city, but I think many of you have probably

و در نهایت، "-shire" یک شهر یا یک شهر نیست، اما من فکر می کنم بسیاری از شما احتمالاً

heard of English place names with a "-shire" on the end, and what's important to know about

نام مکان های انگلیسی با "-shire" در انتهای آن را شنیده اید ، و چیزی که در مورد

those places is that they are counties.

آن مکان ها مهم است این است که آنها شهرستان ها هستند.

Counties are large areas, similar to regions in a way, but areas where they have the same

شهرستان‌ها مناطق بزرگی هستند، به نوعی شبیه به مناطق، اما مناطقی که در آن‌ها

local government, so they can be quite big areas, and often they're - inside the county,

دولت محلی یکسانی دارند، بنابراین می‌توانند مناطق بسیار بزرگی باشند، و اغلب هم هستند - در داخل شهرستان

there's a county name, like Bedfordshire, but there's also a place without the "-shire"

، یک نام شهرستان وجود دارد، مانند بدفوردشایر، اما وجود دارد. همچنین مکانی بدون "-shire"

on it, so there's a place called Bedford, and there's also a bigger county called Bedfordshire,

روی آن، بنابراین مکانی به نام بدفورد وجود دارد، و همچنین یک شهرستان بزرگتر به نام Bedfordshire وجود دارد،

and many of the shires are like that.

و بسیاری از شایرها مانند آن هستند.

Another example is Leicestershire.

مثال دیگر Leicestershire است.

A story about Bedfordshire is that I have a local corner shop when I'm in London, this

داستانی در مورد بدفوردشایر این است که وقتی در لندن هستم، یک مغازه گوشه‌ای محلی دارم،

is my mum's house, I'm not living in that area all the time, and it's not a posh area,

اینجا خانه مادرم است، من همیشه در آن منطقه زندگی نمی‌کنم، و این یک منطقه شیک

it's a - how do I describe it - a local area, a place where people live.

نیست، یک - چگونه می‌توانم آن را توصیف کنید - یک منطقه محلی ، مکانی که مردم در آن زندگی می کنند.

It's nothing fancy, and our local corner shop, I think it's run by Pakistani guys or something

هیچ چیز تجملی نیست، و مغازه گوشه محلی ما، فکر می کنم توسط بچه های پاکستانی یا چیزی

like that, and one day I went in there, and the man said to me "Are you from around here?"

شبیه به آن اداره می شود، و یک روز وارد آنجا شدم، و آن مرد به من گفت: "تو اهل این اطراف هستی؟"

and I was just buying something, I was like "Uh, yeah, kind of".

و من فقط داشتم چیزی می خریدم، مثل "اوه، آره، یه جورایی" بودم.

And he said "Oh, I thought you were from Bedfordshire!", and that's funny because, in his mind at least,

و او گفت: "اوه، من فکر می کردم که شما اهل بدفوردشایر هستید!"، و این خنده دار است، زیرا حداقل در ذهن او،

and maybe it's true, I'm not sure, Bedfordshire is a very posh place, so he was, like, saying,

و شاید درست باشد، مطمئن نیستم، بدفوردشایر مکان بسیار شیک و شیکی است، بنابراین او چنین بود، گفت:

why are you coming in my shop kind of thing.

چرا به مغازه من می آیی؟

I haven't seen you before.

من شما را قبلا ندیده ام

You don't look like you're from here.

انگار اهل اینجا نیستی

But anyway, a point about pronunciation: he, not speaking English as a native language,

اما به هر حال، یک نکته در مورد تلفظ: او که انگلیسی را به عنوان زبان مادری صحبت نمی کرد،

said - he said like - "Bed-ford-shi-re", something like that.

گفت - او مانند آن گفت - "Bed-ford-shi-re"، چیزی شبیه به آن.

Well, there are two pronunciations of the "-shire".

خوب، دو تلفظ از "-shire" وجود دارد.

It's "shuh" or "sheer", not "Bed-ford-shi-re", it's not really extra at the end.

این "شوه" یا "محافظ" است، نه "Bed-ford-shi-re"، در پایان واقعاً اضافی نیست.

You have to stick to one or the other pronunciations.

شما باید به یکی از تلفظ ها پایبند باشید.

"Oxford-sheer" or "Oxford-shuh".

"Oxford-sheer" یا "Oxford-shuh".

I'm from "Oxford-shuh", or you say "Gloucester-shuh" or "Gloucester-sheer" and maybe it depends

من اهل "Oxford-shuh" هستم، یا شما می گویید "Gloucester-shuh" یا "Gloucester-Sheer" و شاید بستگی به این دارد

on who you ask or maybe it depends on where you're from in the country, but in my natural

که از چه کسی بپرسید یا شاید بستگی به این دارد که اهل کجای کشور هستید، اما به طور طبیعی من

pronunciation, if I were to say these places, I would feel most comfortable saying "sheer".

تلفظ، اگر بخواهم این جاها را بگویم، با گفتن "محاف" احساس راحتی می کنم.

"Bedford-sheer", "Oxford-sheer", "Gloucester-sheer".

"بدفورد-شیر"، "آکسفورد-شیر"، "گلوستر-شیر".

And, in my intuitive feeling about it, to say "shuh" is a bit more posh, so if you said

و، از نظر شهودی من در مورد آن، گفتن "شو" کمی شیک تر است، بنابراین اگر گفتید

"Bedford-shuh" or "Oxford-shuh" or "Gloucester-shuh", that's a very posh person, in my intuitive

"بدفورد-شو" یا "آکسفورد-شو" یا "گلوستر-شو" ، از نظر من این فرد بسیار شیک است. درک شهودی

understanding.

So, thank you for learning all the suffixes with me, and see you again soon.

بنابراین، از شما برای یادگیری تمام پسوندها با من سپاسگزارم و به زودی دوباره شما را می بینم.

Bye!

خدا حافظ!