English Grammar - Word Endings - What are suffixes?

Teacher favorites.

مورد علاقه معلم

What should we do now?

حالا باید چه کار کنیم؟

Hi.

سلام.

James, from EngVid.

جیمز، از EngVid.

Looking for classroom stuff because you know we have so much here for you.

به دنبال چیزهای کلاسی هستید زیرا می دانید که ما چیزهای زیادی اینجا برای شما داریم.

But before I forget, I can't do my job without my favorite pal in the world, Mr. E. And this

اما قبل از اینکه فراموش کنم، نمی توانم کارم را بدون دوست مورد علاقه ام در دنیا، آقای E. انجام

lesson today, actually, guys, it's sort of a lesson that we did before, and it's a second

part.

دهم.

I didn't say it was a second part, but it is.

من نگفتم قسمت دوم است اما هست.

You'll go back -- if you go to EngVid, you can see the lesson on prefixes, which funny

به عقب برمی‌گردید -- اگر به EngVid بروید، می‌توانید درس مربوط به پیشوندها را ببینید، که به

enough, is the beginning of the word, and this is the end of the word, which are called

اندازه کافی خنده‌دار است، ابتدای کلمه است و این پایان کلمه است که به آنها

"suffixes".

"پسوند" می‌گویند.

Let's start from the beginning.

بیایید از ابتدا شروع کنیم.

What are suffixes?

پسوندها چیست؟

Let's go to the board.

بریم سراغ هیئت.

A suffix: "suf" means -- this part of the word here actually means "under".

پسوند: "suf" به معنی -- این قسمت از کلمه در اینجا در واقع به معنای "زیر" است.

It means "under" or "lower".

به معنای "زیر" یا "پایین" است.

Why?

چرا؟

When we did prefixes, prefixes meant "before", which meant you put two, three, or five letters

وقتی پیشوندها را انجام دادیم، پیشوندها به معنای "قبل" بودند، یعنی شما دو، سه یا پنج حرف

in front of a word.

را جلوی یک کلمه قرار می دهید.

And that actually changed the meaning of the word if you remember.

و این در واقع اگر به خاطر داشته باشید معنی کلمه را تغییر داد.

If we did "do" and "redo", they're not the same meaning.

اگر «انجام» و «دوباره» را انجام دادیم، معنی یکسانی ندارند.

"Do" -- one time, "redo" means "start again".

"Do" - یک بار، "Redo" به معنای "شروع دوباره" است.

When we do suffixes, a suffix goes on the end of the word.

وقتی پسوندها را انجام می دهیم، یک پسوند در انتهای کلمه می رود.

And I'm going to try to explain to you by going here first.

و من سعی می کنم ابتدا با رفتن به اینجا برای شما توضیح دهم .

Grammar suffixes.

پسوندهای گرامر

You've seen these before.

اینها را قبلا دیده اید

S, ED, and ING.

S، ED، و ING.

When we have S -- you know if you see a pronoun ending in S, like -- sorry.

وقتی S داریم - می‌دانید که آیا ضمیری را می‌بینید که به S ختم می‌شود، مانند - متأسفم.

A verb, I should say.

یک فعل، باید بگویم.

"She is", "he goes" -- you know by seeing the S on the end of that verb that that verb

"او است"، "او می رود" -- با دیدن علامت S در انتهای آن فعل متوجه می شوید که آن

is taking on a third person singular.

فعل سوم شخص مفرد می شود.

In other words, it's talking about a person we don't know, right?

به عبارت دیگر، در مورد شخصی صحبت می کند که ما نمی شناسیم، درست است؟

And it's a singular person.

و این یک شخص منفرد است.

So that's the grammar suffix, one letter added on.

پس این پسوند دستور زبان است، یک حرف اضافه شده است .

When you see ED on the end of the word, you know that that means this verb is in the past.

وقتی ED را در انتهای کلمه می بینید، می دانید که این به این معنی است که این فعل در گذشته است.

"I watch TV all the time."

"من همیشه تلویزیون تماشا می کنم."

"I watched television last night."

"من دیشب تلویزیون تماشا کردم."

"I stopped my car in front of the house."

ماشینم را جلوی در خانه متوقف کردم.

This is something that happened in the past, not now.

این چیزی است که در گذشته اتفاق افتاده است، نه اکنون.

When we have the third ending you're familiar with, ING, they're used for gerunds.

وقتی پایان سومی را که با آن آشنا هستید ، ING داریم، برای حروف استفاده می شود.

And you know the gerund has three uses: It's either a present participle -- working, talking,

و شما می دانید که ژروند سه کاربرد دارد: این یا یک فعل است -- کار کردن، صحبت کردن،

singing; an adjective -- a climbing tree or a swimming pool; or just a noun -- cooking.

آواز خواندن. یک صفت -- یک درخت بالا رفتن یا یک استخر شنا. یا فقط یک اسم -- آشپزی.

Yeah, I know.

آره میدونم

All end in ING, but they have three different functions.

همه آنها به ING ختم می شوند، اما سه عملکرد متفاوت دارند.

Well, these are examples of suffixes -- letters at the end of the word that change the class

خب، اینها نمونه‌هایی از پسوندها هستند -- حروف انتهای کلمه که کلاس

or the verb function, you might say, or the grammar function.

یا عملکرد فعل را تغییر می‌دهند یا تابع دستور زبان را تغییر می‌دهند.

But it doesn't actually change the meaning of the word.

اما در واقع معنای کلمه را تغییر نمی دهد .

"Swim", "swimming" -- similar.

"شنا"، "شنا" -- مشابه.

Okay?

باشه؟

Now, how do I explain this?

حالا این را چگونه توضیح دهم؟

Well, when we do this, we do the same thing here, which is grammar, specifically, but

خوب، وقتی این کار را انجام می‌دهیم، همین کار را اینجا انجام می‌دهیم، که به طور خاص گرامر است، اما

now, we can change the word class.

اکنون، می‌توانیم کلمه class را تغییر دهیم.

What I mean is going from -- this is just changing a verb.

منظور من رفتن از -- این فقط تغییر یک فعل است.

We're actually going to change the class from, maybe, a noun to an adjective or an adverb,

ما در واقع کلاس را از، شاید، یک اسم به یک صفت یا یک قید تغییر می دهیم،

okay?

خوب است؟

With me so far?

با من تا الان؟

It's easy.

آسان است.

We're going to add a few letters at the end of the word, and it will change what type

ما قصد داریم چند حرف در انتهای کلمه اضافه کنیم و نوع کلمه آن را تغییر می دهیم

of word it is.

.

Is it a noun?

آیا اسم است؟

Is it a verb?

آیا فعل است؟

Is it an adverb?

آیا قید است؟

Is it an adjective?

آیا این یک صفت است؟

That's it.

خودشه.

And by doing these -- adding some of these, that's how we do it in English.

و با انجام این کارها -- با افزودن برخی از این موارد، به این صورت است که این کار را در انگلیسی انجام می دهیم.

Excuse me.

ببخشید.

So let's take a look.

پس بیایید نگاهی بیندازیم.

These are the top three that you'll find in English.

اینها سه مورد برتری هستند که به زبان انگلیسی خواهید یافت .

On the last video, at the end of the video, I told you, like, we don't use these for 95

در آخرین ویدیو، در انتهای ویدیو، به شما گفتم، مثلاً ما از اینها برای 95 درصد استفاده نمی کنیم

percent, so I'll fix this now.

، پس الان این مشکل را برطرف می کنم.

These are the most common, and what I mean by "common" is "most useful for you."

اینها رایج ترین هستند و منظور من از "مشترک" "مفیدترین برای شما" است.

There are many other suffixes.

پسوندهای بسیار دیگری نیز وجود دارد.

But these are most useful for you to kind of figure out or understand words that you'll

اما اینها برای فهمیدن یا درک کلماتی که خواهید

see because this will tell you what's, basically, the meaning.

دید بسیار مفید هستند زیرا اساساً معنی را به شما می گوید .

So I'm going to help you with what the meaning is and how it changes it.

بنابراین من قصد دارم به شما کمک کنم که معنی چیست و چگونه آن را تغییر می دهد.

So you can look at words and kind of go, "Okay, this must be a noun because I see this ending.

بنابراین می توانید به کلمات نگاه کنید و به نوعی بگویید: "خوب، این باید یک اسم باشد زیرا من این پایان را می بینم.

Or this must be an adjective."

یا این باید یک صفت باشد."

Sound cool?

صدا باحال؟

Let's go to the board.

بریم سراغ هیئت.

Mr. E, help me with the class.

آقای E در کلاس به من کمک کنید.

It's a joke.

این یه شوخیه.

See, you're the class now and "word class".

ببینید، شما در حال حاضر کلاس هستید و "کلاس کلمه".

Anyway.

به هر حال.

The first one we're going to look at is MENT, m-e-n-t.

اولین موردی که می خواهیم به آن نگاه کنیم MENT، m-e-n-t است.

"Government", "improvement", all right?

"دولت"، "بهبود"، خوب است؟

When we add MENT to the end of a word, it's used to make nouns.

وقتی MENT را به آخر کلمه اضافه می کنیم، برای ساختن اسم استفاده می شود.

So what you'll see is this added to a word becomes a noun.

بنابراین چیزی که خواهید دید این است که این اضافه شده به یک کلمه به یک اسم تبدیل می شود.

And what does it mean?

و این چه معنایی داره؟

Well, it means an action or process.

خوب، این به معنای یک عمل یا فرآیند است.

Okay?

باشه؟

So we talk about government, you think, "Okay, now, it's the people, like the president -- President

بنابراین، ما در مورد دولت صحبت می کنیم، شما فکر می کنید، "خوب، اکنون، مردم هستند، مانند رئیس جمهور -- رئیس جمهور

Obama, President Reagan, Prime Minister Harper."

اوباما، رئیس جمهور ریگان، نخست وزیر هارپر."

Yeah, I like him.

آره من دوستش دارم

Anyway.

به هر حال.

Sorry.

متاسف.

It's a process.

این یک فرآیند است.

So we talk about government is helping the people.

بنابراین ما در مورد کمک دولت به مردم صحبت می کنیم .

That's what they do when they govern.

وقتی حکومت می کنند این کار را می کنند.

When we put MENT in, we talk about the institution or the group of people that help the People.

وقتی MENT را وارد می کنیم، در مورد موسسه یا گروهی از مردم صحبت می کنیم که به مردم کمک می کنند.

Cool?

سرد؟

So "governing" the verb means to help the People; "government" is the group of people

پس «حکومت» فعل به معنای کمک به مردم است; «دولت» به مجموعه افراد

or institution of people that help the People.

یا نهادی از مردم گفته می شود که به مردم کمک می کنند.

That's one example.

این یک مثال است.

But let's look here, okay?

اما بیایید اینجا را نگاه کنیم، باشه؟

So we know it's a process or an action, which is when it happens, because we're taking a

بنابراین می دانیم که این یک فرآیند یا یک عمل است، زمانی که اتفاق می افتد، زیرا ما یک فعل را می گیریم

verb and adding this ending to make it a noun, something we can touch, okay?

و این پایان را اضافه می کنیم تا آن را به اسم تبدیل کنیم، چیزی که می توانیم لمس کنیم، خوب؟

I'm going to give you a word you've probably heard before, or hopefully you don't have

من می خواهم کلمه ای را به شما بگویم که احتمالاً قبلاً شنیده اید، یا امیدوارم که

many of them, but you know what they are: argue.

تعداد زیادی از آنها را نداشته باشید، اما می دانید آنها چیست: بحث کنید.

"To argue" something, as a verb, is to try to prove something is true.

«استدلال کردن» چیزی، به عنوان یک فعل، تلاش برای اثبات درستی چیزی است.

Or when two people fight -- but not physically, verbal, "verbal" meaning with your mouth -- they

یا وقتی دو نفر دعوا می کنند -- اما نه به صورت فیزیکی، کلامی، به معنای "کلامی" با دهان شما -- آنها

fight with each other, like, "I don't agree.

با یکدیگر دعوا می کنند، مانند "من موافق نیستم.

You agree."

شما موافقید."

All right?

خیلی خوب؟

So you put forth, or we say -- you say you give an argument.

پس شما مطرح می کنید یا ما می گوییم -- شما می گویید استدلال می کنید.

What you think is true is your argument.

آنچه شما فکر می کنید درست است، استدلال شماست.

We also do it in essays on paper.

ما همچنین این کار را در مقاله های روی کاغذ انجام می دهیم.

They call it a "thesis", but what is your argument?

به آن می گویند «تز»، اما استدلال شما چیست؟

Your idea you think is true that you want to compete or fight with other people's argument.

تصور شما درست است که می خواهید با استدلال دیگران رقابت کنید یا بجنگید.

See, that's a process, right?

ببینید، این یک فرآیند است، درست است؟

I say, you say, he says, you say.

من می گویم، تو می گویی، او می گوید، تو می گویی.

Okay?

باشه؟

So it's the process or action of not agreeing with each other or verbal fight.

بنابراین این فرآیند یا عمل عدم توافق با یکدیگر یا دعوای لفظی است.

So then, you say to me, "Well, what is an 'argument'?"

بنابراین، شما به من می گویید، "خب، "استدلال" چیست؟

Well, an argument is, as I said, it could be just that, an idea that you think this

خب، همان‌طور که گفتم، استدلال می‌تواند دقیقاً همین باشد، ایده‌ای که فکر می‌کنید

is true.

این درست است.

This is my argument, my thought.

این استدلال من است، فکر من.

So you're not actually doing it.

بنابراین شما در واقع آن را انجام نمی دهید.

That's the argument.

بحث همین است.

Or you could have that verbal fight.

یا می توانید آن دعوای لفظی داشته باشید.

You say they're having an argument because it's a process; it's ongoing; they're doing

شما می گویید که آنها بحث می کنند زیرا این یک روند است. ادامه دارد؛ آنها این کار را انجام می دهند

it; and you can see them fighting, like, "I don't agree!

. و شما می توانید ببینید که آنها در حال دعوا هستند، مانند: "من موافق نیستم!

Blah, blah, blah!

Blah, blah, blah!

You should wear blue socks!"

Right?

درست؟

That's a verbal fight.

این یک دعوای لفظی است.

And you say, "But it's an argument.

و شما می گویید، "اما این یک بحث است.

It's one form of communication.

این یکی از اشکال ارتباط است.

And it's a particular form at that time, okay?

و در آن زمان شکل خاصی است، خوب؟

So here's a process, argue.

پس در اینجا یک فرآیند است، بحث کنید

An "argument" is when one group of people are fighting or an idea you want to prove

. "مشاهده" زمانی است که گروهی از مردم در حال دعوا هستند یا یک ایده شما می خواهید ثابت کنید

is true, all right?

درست است، خیلی خب؟

What else can we say?

دیگر چه می توانیم بگوییم؟

I'll give you another one.

من یکی دیگر به شما می دهم

Encourage.

. تشویق کنید.

Encourage.

تشویق کنید.

It comes from the French, "en", "to put in"; and "courage" -- for the heart, all right?

قلب، خوب است؟

So you encourage somebody; you motivate them.

بنابراین شما کسی را تشویق می کنید، به آنها انگیزه می دهید.

And to "motivate" them means to say or do things to make them feel that they can do

و "انگیزه دادن" به آنها به معنای گفتن یا انجام کارهایی است که آنها احساس کنند که می توانند این کار

it.

را انجام دهند.

As Obama would say, "Yes, we can."

همانطور که اوباما می گوید: "بله، ما می توانیم."

Okay?

باشه.

"You can, too, with EngVid."

"شما هم می توانید با EngVid."

Okay?

باشه؟

So you encourage somebody, all right?

پس شما کسی را تشویق می کنید، خوب است؟

You say, "Yeah!

می گویید: "آره!

You can do it!

شما می توانید آن را انجام دهید!

Come on!

بیا دیگه!

Yay!"

آره!

All right?

" خیلی خب؟

"Encourage".

"تشویق".

Now, that's the verb.

حالا این فعل است.

"Encouragement" may be what you do.

"تشویق" ممکن است کاری باشد که شما انجام می دهید.

You go, "Are you going to encourage your son to go to law school?"

شما بگویید، "آیا پسرت را تشویق می کنی به دانشکده حقوق برود؟"

"Well, yeah."

"خب، آره.

"Well, what are you going to give him for encouragement?

" خوب، برای تشویق چه چیزی به او می دهید؟

Will it be words?

آیا این کلمات خواهد بود؟

Will it be a book?

آیا این یک کتاب خواهد بود؟

Will it be the money?

آیا این پول خواهد بود؟

The money?

پول؟

The money?

پول؟

Yeah.

آره

Give him the money.

پول را به او بده

That encourages people.

که مردم را تشویق می کند.

It motivates."

این باعث ایجاد انگیزه می‌شود."

So an "encouragement" would be similar.

بنابراین یک "تشویق" مشابه است

It would be, you know -- encouragement could be the words you give to someone to make them

. می‌دانید که می‌تواند این باشد - تشویق می‌تواند کلماتی باشد که به کسی می‌زنید تا او را وادار

want to do it or something you give them like a book or a pen, right?

به انجام آن کار کنید یا چیزی مانند کتاب یا قلم به او بدهید، درست است.

And "to encourage" is the verb.

و "تشویق کردن" فعل است.

So that's another example of how MENT is used to show a process or action.

پس این مثال دیگری از نحوه استفاده از MENT برای نشان دادن یک فرآیند یا عمل است.

That was number one.

این شماره یک بود.

Let's go down.

بیایید پایین برویم.

Mr. E are you ready for ANCE?

آقای E آیا برای ANCE آماده هستید؟

Sometimes, ANCE has an E. I put a little E there because it might be like this.

گاهی اوقات ANCE یک E دارد. من کمی E را آنجا گذاشتم زیرا ممکن است اینگونه باشد.

It might look like this, okay?

ممکن است اینگونه به نظر برسد، باشه؟

Now, this is because there is a Latin -- it comes from the Latin language.

حالا، این به این دلیل است که یک لاتین وجود دارد -- از زبان لاتین آمده است.

And there aren't really -- there isn't really a rule I can give you to tell you why ENCE

و واقعاً وجود ندارد -- وجود ندارد واقعاً یک قانون است که می توانم به شما بگویم چرا ENCE

or ANCE.

یا ANCE.

And I'm very sorry about that.

و من از این بابت بسیار متاسفم.

I did look.

من نگاه کردم.

I'm only human.

من فقط یک انسان هستم.

But you should be aware it could be spelled either this way or that way.

اما باید توجه داشته باشید که املای آن ممکن است به این صورت یا آن صورت باشد. خوب؟

Okay?

Once again, similar to MENT, it's used to make nouns.

یک بار دیگر، مشابه MENT، برای ساختن اسم استفاده می شود.

And the meaning is also similar, very similar.

و معنی آن نیز مشابه است، بسیار شبیه است.

Because especially when we do nouns, a lot of nouns just describe action.

زیرا به خصوص وقتی اسم ها را انجام می دهیم، بسیاری از اسم ها فقط عمل را توصیف می کنند.

Well, when we say something like, "law", you know, "the law", to be practicing law -- a

خوب، وقتی ما چیزی شبیه "قانون" بگویید، می دانید "قانون" برای وکالت کردن --

lawyer is the person that practices the law.

وکیل کسی است که قانون را اجرا می کند.

See?

دیدن؟

That's another suffix.

اونم پسوند دیگه

ER usually means person or thing that does something.

ER معمولاً به معنای شخص یا چیزی است که کاری را انجام می دهد.

So it's not a surprise that we add these suffixes on, and they take -- they come from actions

بنابراین تعجب آور نیست که ما این پسوندها را به آن اضافه کنیم ، و آنها از آن استفاده می کنند --

or processes or "processes" depending on where you live.

بسته به جایی که شما زندگی می کنید از اقدامات یا فرآیندها یا "فرآیندها" می آیند .

All right?

خیلی خوب؟

So in this case, we're going to look at this one.

بنابراین در این مورد، ما قصد داریم به این یکی نگاه کنیم .

This one is used to make action or process -- but it also talks about a state or quality.

این یکی برای انجام عمل یا فرآیند استفاده می شود - اما در مورد وضعیت یا کیفیت نیز صحبت می کند.

I picked this very weird word for a reason because it expresses a state or quality.

من این کلمه بسیار عجیب را به دلیلی انتخاب کردم زیرا بیانگر یک حالت یا کیفیت است.

I didn't want to talk about action or process; I wanted to show you this because for some

من نمی خواستم در مورد عمل یا روند صحبت کنم. من می خواستم این را به شما نشان دهم زیرا برای برخی

of you, you're going to say, "Teacher, what is a 'state' or 'quality'?"

از شما می خواهید بگویید "استاد ، "حالت" یا "کیفیت" چیست؟

A "state" is -- think of love.

"وضعیت" این است - به عشق فکر کنید.

When you love someone, it's not an action you do, but it's where you exist.

وقتی کسی را دوست داری، این کاری نیست که انجام می دهی، بلکه جایی است که هستی.

Now, we're getting very deep.

اکنون، ما بسیار عمیق می شویم.

It's gone from English to...

از انگلیسی به...

PhilosoVid?

PhilosoVid رفته است؟

That's it!

خودشه!

The new one, PhilosoVid.

جدید، PhilosoVid.

All right, anyway.

خیلی خب، به هر حال.

So I needed a word to show you this.

بنابراین من به یک کلمه نیاز داشتم تا این را به شما نشان دهم.

Now, for some of you, if you're religious -- or if not religious, you love your sports

حالا، برای برخی از شما، اگر مذهبی هستید -- یا اگر مذهبی نیستید، عاشق ستاره های ورزشی خود هستید

stars, right?

، درست است؟

Like Mike Tyson, Muhammad Ali, you hold them in great -- you revere them.

مانند مایک تایسون، محمد علی، شما آنها را عالی نگه می دارید -- به آنها احترام می گذارید.

Or even political leaders or generals, right?

یا حتی رهبران سیاسی یا ژنرال ها، درست است؟

You hold them in great esteem or revere, meaning respect.

شما به آنها احترام یا احترام زیادی قائل هستید، یعنی احترام.

You hold them and think you give them great respect.

شما آنها را در آغوش می گیرید و فکر می کنید به آنها احترام زیادی می گذارید.

You can say you "revere" something.

می توانید بگویید که به چیزی "احترام" دارید.

Or even an idea.

یا حتی یک ایده.

Freedom.

آزادی.

God, I'm going crazy.

خدایا دارم دیوونه میشم

All right.

خیلی خوب.

But when we have "reverence" for something, all right, it's the quality of having this

اما وقتی برای چیزی «احترام» قائل هستیم ، خوب، این کیفیت داشتن این

belief or this great respect for something.

باور یا این احترام بزرگ برای چیزی است.

So "revere" is to have great respect; "reverence" is to be in the state of having it for something

پس «احترام» احترام زیاد است. «احترام » در حالت داشتن آن برای چیزی

or someone.

یا کسی است.

You know, "Show reverence for the flag."

می دانید، "برای پرچم احترام بگذارید."

So you see the flag; every time you salute, and you wait for a few seconds for all the

پس پرچم را می بینید. هر بار که سلام می کنی، و برای همه

people who fight for the flag.

افرادی که برای پرچم می جنگند، چند ثانیه منتظر می مانی.

Yes.

آره.

Show your reverence -- a state of respect, okay?

احترام خود را نشان دهید - حالت احترام، خوب؟

You like that one?

اون یکی رو دوست داری؟

Me too.

من هم همینطور.

There's another one called "deference" and "defer".

یکی دیگر به نام "تکفی" و "تعویق" وجود دارد.

I'll do it quickly.

سریع انجامش میدم

When you have "deference" for someone, you say you have superior position to me, and

وقتی نسبت به کسی "تقدیر" دارید، می گویید که نسبت به من موقعیت برتری دارید و

I show this by letting you go first.

من این را با اجازه دادن به شما نشان می دهم.

So in deference to someone, you're literally saying, or you're saying, "They are better

بنابراین در احترام به کسی، شما به معنای واقعی کلمه می گویید، یا می گویید: "او بهتر است

and know more.

و بیشتر می داند.

I step out of the way."

من از مسیر خارج می شوم."

This is a similar state of saying there's a state of respect for someone who is in a

این حالت مشابهی است که می گویند برای کسی که در

higher position, and I show this by stepping aside.

موقعیت بالاتری قرار دارد، احترام وجود دارد، و من این را با کنار رفتن نشان می دهم .

"Deferring" is like when I defer to my colleague or defer to my worker.

«به تعویق انداختن» مانند زمانی است که به همکار خود موکول می کنم یا به کارگر خود موکول می کنم.

I'm actually doing the action of stepping out of the way to give them a place.

من در واقع این کار را انجام می دهم که از سر راه خارج می شوم تا جایی را به آنها بدهم.

"I will defer to you."

"من به تو موکول خواهم کرد."

I'm saying, "You know more, so I will listen to you."

من می گویم: "تو بیشتر می دانی، پس من به شما گوش خواهم داد."

Showing "deference" is here, "I show, I listen to you in great reverence and deference."

نشان دادن «احترام» اینجاست، «نشان می‌دهم، با احترام و احترام زیاد به شما گوش می‌دهم».

Those are two big words.

این دو کلمه بزرگ هستند.

Good luck with that.

موفق باشید با آن.

That's for those students that go, "I like your lessons, but it's too easy."

این برای آن دانش‌آموزانی است که می‌گویند، "من درس‌های شما را دوست دارم، اما خیلی آسان است."

Yeah.

آره

Use those in a sentence right now.

همین الان از آن ها در یک جمله استفاده کنید.

Who do you show deference to or reverence?

به چه کسی احترام یا احترام نشان می دهید؟

And do they mean the same thing?

و آیا منظور آنها یکسان است؟

I already told you they don't.

قبلاً به شما گفته بودم که این کار را نمی کنند.

On the quiz, for sure.

در مسابقه، مطمئنا.

And now, number three.

و حالا، شماره سه.

ABLE.

قادر.

Cain and Abel -- not related, okay?

قابیل و هابیل -- ربطی به هم ندارند، باشه؟

Not related.

نا مربوط.

But I wanted to show you something a little bit different.

اما من می خواستم چیزی کمی متفاوت به شما نشان دهم .

I've showed you -- or shown you, sorry.

من به شما نشان داده ام -- یا به شما نشان داده ام، متاسفم.

I've shown you how MENT and ANCE change words into nouns.

من به شما نشان داده ام که چگونه MENT و ANCE کلمات را به اسم تبدیل می کنند.

And I don't want you to think that this is all that suffixes do.

و من نمی خواهم شما فکر کنید که این تمام کاری است که پسوندها انجام می دهند.

But I gave you two strong cases to help you remember this is what they're going to generally

اما من دو مورد قوی به شما دادم تا به شما کمک کنم به یاد داشته باشید که این کاری است که آنها به طور کلی

do.

انجام می دهند.

But I have one more case.

اما من یک مورد دیگر دارم.

And this is ABLE and IBLE.

و این ABLE و IBLE است.

But what they do is something different.

اما کاری که آنها انجام می دهند چیز دیگری است.

When they're used at the end as a suffix, they create adjectives.

هنگامی که آنها در پایان به عنوان پسوند استفاده می شوند، صفت ایجاد می کنند.

They make a word an adjective.

یک کلمه را صفت می کنند.

And in this specific case, what I want to talk about is how they change a word into

و در این مورد خاص، چیزی که من می‌خواهم در مورد آن صحبت کنم این است که چگونه یک کلمه را

making something worthy, which means it is good -- similar to "good for".

به چیزی با ارزش تبدیل می‌کنند، به این معنی که خوب است -- شبیه به "خوب برای".

But if you're "worth" something, it has value.

اما اگر برای چیزی "ارزش" دارید، ارزش دارد.

When something is "worthy", it has value enough for something.

وقتی چیزی «لایق» است، برای چیزی ارزش کافی دارد.

If somebody is "worthy of you" or "worthy for you", basically, what we're saying is

اگر کسی "لایق شما" یا " لایق شما" است، اساساً آنچه ما می گوییم این است

they have enough value that you can maintain a relationship with them.

که ارزش کافی دارد که بتوانید با او رابطه برقرار کنید.

If you say, "This is not worthy of me", it does not have enough value that we should

اگر بگویید «این لیاقت من را ندارد» آنقدر ارزش ندارد که

be together.

با هم باشیم.

Okay?

باشه؟

Or "good for", like "good for you".

یا "خوب برای"، مانند "خوب برای شما".

So if I may, and if you can give me a second, I want to do this last one before we move,

بنابراین اگر اجازه داشته باشم، و اگر می توانید یک ثانیه به من بدهید، می خواهم این آخرین مورد را قبل از حرکت انجام دهم

all right?

، خوب است؟

Let's talk about the word "love".

بیایید در مورد کلمه "عشق" صحبت کنیم.

Love is -- well, it's deep.

عشق است -- خوب، عمیق است.

Deep, deep, deep like my voice.

عمیق، عمیق، عمیق مانند صدای من.

Barry White is deep.

بری وایت عمیق است.

It's deep, romantic, and/or sexual feeling.

این یک احساس عمیق، عاشقانه و/یا جنسی است.

"Sexual feeling.

"احساس جنسی.

When I get the --" yeah.

وقتی که من --" بله.

You get it.

شما آن را دریافت کنید.

You understand.

می فهمی.

Okay.

باشه.

So when you say somebody is "lovable", what you're really saying is "they are worthy of

بنابراین وقتی می گویید کسی "دوست داشتنی" است، آنچه واقعاً می گویید این است که "او شایسته

love".

عشق است".

"They are not lovable" -- they do not deserve, or they should not be loved.

"آنها دوست داشتنی نیستند" - آنها لیاقت ندارند، یا نباید آنها را دوست داشت.

"They are lovable" -- "Oh, so lovable, so cute, look at my little puppy!

"آنها دوست داشتنی هستند" -- "اوه، خیلی دوست داشتنی، خیلی ناز، به توله سگ کوچولوی من نگاه کن!

He's so cute!"

او خیلی بامزه است!"

It's worthy.

شایسته است.

It has the value to be loved.

ارزش دوست داشته شدن را دارد.

And that's what ABLE means here, right?

و این همان چیزی است که ABLE در اینجا به معنای آن است، درست است؟

So it's an adjective.

پس یک صفت است.

We say, "lovable kitten, lovable puppy.

ما می گوییم، "گربه دوست داشتنی، توله سگ دوست داشتنی.

Right?

درست است؟

Lovable desktop, laptop computer."

رومیزی، کامپیوتر لپ تاپ دوست داشتنی."

No.

نه.

You don't say that, Son, but that's the next word I'm going to teach you, "enjoyable",

تو این را نمی گویی، پسر، اما این کلمه بعدی است که می خواهم به تو یاد بدهم، "لذت بخش"،

okay?

باشه؟

So we can also say this to use the "good for" as in "enjoyable".

بنابراین می‌توانیم این را برای استفاده از «خوب برای » در «لذت‌آور» نیز بگوییم.

"To enjoy" is to get pleasure -- "pleasure" meaning happiness from something.

"لذت بردن" لذت بردن است -- "لذت" به معنای شادی از چیزی.

If you enjoy it, it gives you happiness or pleasure, right?

اگر از آن لذت ببرید، به شما شادی یا لذت می دهد، درست است؟

Okay.

باشه.

So when we say something is "enjoyable", it means it's good for fun.

بنابراین وقتی می گوییم چیزی "لذت بخش" است، به این معنی است که برای سرگرمی خوب است.

"That's an enjoyable book."

"این یک کتاب لذت بخش است."

It's not that it's got value -- "It's valuable.

اینطور نیست که ارزش داشته باشد -- "ارزشمند است

It's worthy of you because it is like you and fantastic!"

. ارزش شما را دارد زیرا مانند شماست و فوق العاده است!"

No.

It means it's good for fun.

نه. یعنی برای تفریح ​​خوب است.

It's an enjoyable book.

کتاب لذت بخشی است.

It's good for fun.

برای تفریح ​​خوب است.

It's good for happiness or for pleasure.

برای شادی یا لذت خوب است.

All right?

خیلی خوب؟

So when you have it here -- I know I don't have it, but I gave you one visually.

بنابراین وقتی آن را اینجا دارید -- می دانم که آن را ندارم، اما من یکی را به صورت بصری به شما دادم.

I'm giving you one audio -- auditory, auditory speech.

من به شما یک سخنرانی صوتی می دهم -- شنیداری، شنیداری .

Why?

چرا؟

Because there are different forms of learning.

زیرا انواع مختلفی از یادگیری وجود دارد.

Visual is one -- I write for you.

ویژوال یکی است -- من برای شما می نویسم.

I speak.

من صحبت می کنم.

You need to, when you practice your English, not just always have it written down for you.

زمانی که انگلیسی خود را تمرین می کنید ، باید همیشه آن را برای خود یادداشت نکنید.

You have to learn to capture the information through listening.

شما باید یاد بگیرید که اطلاعات را از طریق گوش دادن به دست آورید.

I've got at least two videos on listening skills, and you have to practice them on this

من حداقل دو ویدیو در مورد مهارت های شنیداری دارم، و شما باید آنها را در این درس تمرین کنید

lesson.

.

As I said, some of you complain that it's too easy.

همانطور که گفتم، برخی از شما شکایت می کنید که خیلی آسان است.

Well, now, it's a bit hard.

خب حالا یه کم سخته

They're here.

آنها اینجا هستند.

The information's here.

اطلاعات اینجاست

If you're not listening, you're not catching.

اگر گوش نمی‌دهید، متوجه نمی‌شوید.

If you're not looking, you're not catching.

اگر نگاه نمی کنید، نمی گیرید.

I'm giving you some serious vocabulary; I mean serious.

من به شما واژگان جدی می دهم. منظورم جدیه

Sorry.

متاسف.

And some serious humor.

و کمی طنز جدی

Anyway.

به هر حال.

All right, E?

باشه، ای؟

So I gave you three of the most useful -- listen carefully because those of you out there who

بنابراین من سه مورد از مفیدترین آنها را به شما دادم -- با دقت گوش کنید زیرا کسانی از شما که می گویند

go, "Oh, but what about 'ness', and what about 'ly', and what about --" I know.

، "اوه، اما در مورد "نیست"، چه در مورد "لایه" و چه در مورد --" من می دانم.

I've got some other videos -- I already checked -- that have some of those endings.

من چند ویدیوی دیگر دارم -- قبلاً بررسی کردم -- که برخی از این پایان ها را دارند.

These are the three most useful because they will appear a lot, and they're going to let

این سه مورد بسیار مفید هستند زیرا بسیار ظاهر می شوند و به

you know that it's adjective or noun, action and process.

شما اطلاع می دهند که این صفت یا اسم، عمل و فرآیند است.

Boom.

رونق.

I helped you out, okay?

من کمکت کردم، باشه؟

So we've got that.

بنابراین ما آن را داریم.

I gave you "enjoyable", "lovable".

من به شما "لذت بخش"، "دوست داشتنی" دادم.

I gave you "revere" and "defer".

من به شما "احترام" و "تعویق" دادم.

See?

دیدن؟

I hope you're listening, okay?

امیدوارم که گوش کرده باشی، باشه؟

I gave you "argument", and what's the other one I gave you besides "argue"?

من به شما "برهان" دادم و آن دیگری که به شما دادم به جز "مجادله" چیست؟

"Argument" and -- did we do "enjoyment"?

"برهان" و -- آیا "لذت بردن" را انجام دادیم؟

Did I forget "enjoyment"?

آیا "لذت" را فراموش کردم؟

I forgot "enjoyment".

"لذت بردن" را فراموش کردم.

That's my fault.

این تقصیر من است.

Okay.

باشه.

"Enjoyment".

"لذت بردن".

Similar to this.

مشابه این.

"To enjoy" is to get fun or -- similar to being -- you got it.

"لذت بردن" به معنای لذت بردن است یا - شبیه به بودن - شما آن را دریافت کرده اید.

Anyway.

به هر حال.

When we talk about someone's enjoyment -- oh, no.

وقتی در مورد لذت بردن کسی صحبت می کنیم -- اوه، نه.

I did give you the second one.

دومی رو بهت دادم

I forgot.

فراموش کردم.

I lied.

من دروغ گفتم.

It's up to you to go back in the video and figure out what the second one was here.

این به شما بستگی دارد که به ویدیو برگردید و بفهمید که مورد دوم در اینجا چیست.

Yeah.

آره

See?

دیدن؟

I'm making stuff up just to make you happy.

من چیزهایی درست می کنم که شما را خوشحال کنم.

No more of that.

دیگر از آن خبری نیست.

You earn -- you have to earn my respect.

شما درآمد دارید -- باید احترام من را به دست آورید.

You have to be worthy of my love.

تو باید لایق عشق من باشی

Okay.

باشه.

Anyway.

به هر حال.

To go through it quickly but not so quickly.

به سرعت از آن عبور کنید اما نه به این سرعت.

We have two sets or two classes of suffixes.

ما دو مجموعه یا دو دسته از پسوندها داریم.

The first one, you should be familiar with if you've done any grammar at all.

اولین مورد، شما باید با آن آشنا باشید که آیا اصلاً گرامر را انجام داده اید.

These are the grammar suffixes.

اینها پسوندهای دستور زبان هستند.

They are grammar function.

آنها تابع دستور زبان هستند.

S -- talking about the third person.

S -- صحبت در مورد سوم شخص.

ED -- talking about the simple past.

ED -- صحبت کردن در مورد گذشته ساده.

ING -- which leads to gerunds.

ING -- که منجر به پیروان می شود.

And in gerunds, we're talking about nouns, adjectives, and present participle, okay?

و در حروف، ما در مورد اسم ، صفت و فعل صحبت می کنیم، خوب است؟

Then we talked about the second class of suffixes, which change the class of a word.

سپس در مورد دسته دوم پسوندها صحبت کردیم که کلاس یک کلمه را تغییر می دهند.

And we did that here looking at -- we were taking verbs and making them adjectives, right?

و ما این کار را در اینجا انجام دادیم که به آن نگاه می کردیم -- ما داشتیم افعال را می گرفتیم و آنها را صفت می کردیم، درست است؟

"Enjoyable" or "love".

"لذت بخش" یا "عشق".

And we took verbs over here and made them nouns.

و ما افعال را در اینجا گرفتیم و آنها را اسم ساختیم.

Similar in meaning, but we change the actual class.

از نظر معنی مشابه است، اما کلاس واقعی را تغییر می دهیم .

And this is good to know for (a) what the word means, and (b) how to use it properly

و این خوب است که بدانیم (الف) معنای این کلمه چیست، و (ب) چگونه از آن به درستی

in context.

در متن استفاده کنیم.

And that's what we mean by "properly" in your sentence and in your language, okay?

و این همان چیزی است که ما از "درست" در جمله شما و در زبان شما منظور می کنیم، خوب؟

So this is part two of prefixes is suffixes.

بنابراین این قسمت دوم از پیشوندها پسوند است.

It wasn't listed as part two.

به عنوان قسمت دوم درج نشده بود.

But if you know the beginning, which is prefix for "pre", you should know the end, which

اما اگر ابتدا را می دانید که پیشوند «پیش» است، باید پایان را بدانید

is "suf", "suf" for "end".

که «صوف» است، «سف» برای «پایان».

See?

دیدن؟

Cool, right?

باحال، درسته؟

Like a Bond movie.

مثل یک فیلم باند.

All right.

خیلی خوب.

Thank you very much.

بسیار از شما متشکرم.

Mr. E, of course, it's always been -- well, you are number one in my heart.

آقای E، البته، همیشه همینطور بوده است - خوب، شما در قلب من شماره یک هستید.

All right?

خیلی خوب؟

I hope this has been enjoyable for you.

امیدوارم این برای شما لذت بخش بوده باشد.

I'm going to wrap this up, okay?

من می خواهم این را جمع بندی کنم، باشه؟

Anyway.

به هر حال.

No argument.

بدون استدلال

This has been a valuable lesson.

این درس ارزشمندی بوده است.

And I'm sure you'll show the proper reverence when you finish and do the quiz, all right?

و من مطمئن هستم که وقتی امتحان را تمام کردید و انجام دادید احترام مناسبی از خود نشان خواهید داد، خوب است؟

Have a good one.

یک خوب.

We'll see you soon.

به زودی شما را می بینیم.