Learn English Grammar: Modals - "could" or "should"?

What's up, Mr. E? We could be finished in 20 minutes, is that right? Oh, hi. James,

چه خبر آقای ای؟ می‌توانیم در 20 دقیقه کارمان را تمام کنیم ، درست است؟ اوه، سلام. جیمز،

from EngVid. Mr. E and I were talking about something. We're having a little disagreement.

از EngVid. من و آقای E داشتیم در مورد چیزی صحبت می کردیم . ما کمی اختلاف نظر داریم

Well, not a disagreement, but a conversation. I think this lesson could be about five, ten

خوب، نه یک اختلاف، بلکه یک گفتگو. فکر می کنم این درس می تواند حدود پنج، ده

minutes. He said it should be 15. That's a standard lesson length. What's the difference?

دقیقه باشد. او گفت باید 15 باشد. این طول درس استاندارد است. تفاوت در چیست؟

I don't know. Why don't we go to the board and find out?

من نمی دانم. چرا به هیئت مدیره نرویم و بفهمیم؟

If this looks familiar, it should be. This is the -- "it should be". See? This is the

اگر این آشنا به نظر می رسد، باید باشد. این همان - "باید باشد". دیدن؟ این

second lesson of modals that we're doing. The first one we did was excuses. Yeah? You

دومین درس مدال است که در حال انجام آن هستیم. اولین کاری که کردیم بهانه بود. آره؟

could've taken that lesson. If you haven't, close this one down; watch that; and come

میتونستی اون درس رو بگیری اگر ندارید، این یکی را ببندید. تماشا کن که؛ و

back to this one. This one is actually on expectation. You know? Sometimes, people make

به این یکی برگرد این یکی در واقع بر اساس انتظار است. میدونی؟ گاهی افراد

excuses for not doing stuff. And other times, our expectations are what we think should

برای انجام ندادن کارها بهانه می آورند. و مواقع دیگر، انتظارات ما همان چیزی است که فکر می کنیم باید

happen in the future or could happen. This lesson will help you find out how native speakers

در آینده اتفاق بیفتد یا ممکن است اتفاق بیفتد. این درس به شما کمک می کند تا دریابید که چگونه گویشوران بومی

use modals in a little different way than you're used to or in the usual grammar setting.

از مدال ها به روشی کمی متفاوت از آنچه شما به آن عادت دارید یا در تنظیمات گرامر معمولی استفاده می کنند.

Okay? So let's go to the board.

باشه؟ پس بیایید به هیئت مدیره برویم.

Once again, quickly we'll go over it. What do modals do? Well, modals talk about obligations

یک بار دیگر، به سرعت از آن عبور خواهیم کرد. مدال ها چه می کنند؟ خوب، مدال ها در مورد تعهدات یا امکانات صحبت می کنند

or possibilities, right? Possibility indicates future. Future. When we talk about what's

، درست است؟ احتمال، آینده را نشان می دهد . آینده. وقتی در مورد آنچه

possible. An obligation is what you should do. So if you mix those together, that's what

ممکن است صحبت می کنیم. تعهد کاری است که باید انجام دهید. بنابراین، اگر آن‌ها را با هم ترکیب کنید، این

an expectation is -- is what is possible and what we think people or things should do or

همان انتظاری است که ممکن است و ما فکر می‌کنیم که افراد یا چیزها باید انجام دهند یا

happen. Right? Your obligation or the obligation. But let's take a look at this here. Let's

اتفاق بیفتند. درست؟ تعهد شما یا تعهد. اما اجازه دهید نگاهی به این موضوع در اینجا بیاندازیم. بیا

go to the board, okay?

بریم توی هیئت، باشه؟

First of all, when we talk about modals, which I've just done -- you know, they express future

اول از همه، وقتی در مورد مدال صحبت می کنیم، که من به تازگی انجام دادم -- می دانید، آنها احتمال یا تعهدات آینده را بیان می کنند

possibility or obligations. Let's look at the verb "to be" or the Be verb. The Be verb

. بیایید به فعل "بودن" یا فعل Be نگاه کنیم. فعل Be

is about relative truth. And you're probably going to say to me, "What the hell is relative

مربوط به حقیقت نسبی است. و احتمالاً به من می گویید "

truth?" Well, relative truth is somebody believes it's true, and it depends where you sit. Right

واقعیت نسبی چیست؟" خوب، حقیقت نسبی این است که کسی معتقد است که درست است، و بستگی دارد کجا بنشینی. در

now, you're looking at me, and I'm a tall guy. I'm skyscraper tall. I'm a giant. But

حال حاضر، شما به من نگاه می کنید، و من یک پسر قد بلند هستم. من یک آسمان خراش بلند هستم. من یک غول هستم. اما

only if you're this tall. If you can't see me, it's because I'm a very tiny little man

فقط اگر این قد بلند باشید. اگر نمی توانید من را ببینید، به این دلیل است که من یک مرد کوچک بسیار کوچک هستم که

looking up at Big James. Understand? So relatively speaking, if you're this big, anything this

به جیمز بزرگ نگاه می کنم. فهمیدن؟ بنابراین به طور نسبی ، اگر شما اینقدر بزرگ هستید، هر چیزی به این

big is big. But anything this big, big, big, big, big, big is bigger than this. Understand?

بزرگی بزرگ است. اما هر چیزی به این بزرگی، بزرگ، بزرگ، بزرگ، بزرگ، بزرگتر از این است. فهمیدن؟

"Relative" means it depends on who is looking at it, right? If you're 60, 40 is young. If

"نسبی" یعنی بستگی به این دارد که چه کسی به آن نگاه می کند، درست است؟ اگر 60 ساله هستید، 40 سالگی جوان است.

you're 40 years old, 20 is young. And if you're 10, they're all old, okay? Relative truth.

اگر 40 ساله هستید، 20 سال جوان است. و اگر 10 ساله هستید، همه آنها پیر هستند، خوب؟ حقیقت نسبی

Where do you sit?

کجا می نشینی؟

So that's what the Be verb means. So once we put a modal, okay, with the Be verb, it

پس این همان چیزی است که فعل Be به معنای آن است. بنابراین هنگامی که یک مدال، خوب، با فعل Be قرار می دهیم، آن را

changes it. It gives it a different meaning. And what we want to look at now is what does

تغییر می دهد. معنای دیگری به آن می دهد. و آنچه اکنون می خواهیم به آن نگاه

that mean, this change, or how does it change it? And the video before, I mentioned, we

کنیم این است که این تغییر به چه معناست، یا چگونه آن را تغییر می دهد؟ و ویدیوی قبلی که گفتم،

noticed how we use it for excuses. In this one, we're going to see how we think the future

متوجه شدیم که چگونه از آن برای بهانه استفاده می کنیم. در این یکی، ما می خواهیم ببینیم که فکر می کنیم آینده

should be or could be, all right? Let's go.

چگونه باید باشد یا می تواند باشد، خوب است؟ بیا بریم.

So what is -- the modal should mean? Well, "should" is what we usually think -- "should"

بنابراین چه چیزی است -- معین باید به معنای؟ خوب، "باید" همان چیزی است که ما معمولا فکر می کنیم -- "باید"

is what is right, okay? We think it is right or probable, most likely to happen, or the

درست است، خوب؟ ما فکر می کنیم درست یا محتمل است، به احتمال زیاد اتفاق می افتد، یا کار

correct or right thing to do. That's why we use it as an advice modal. "You should go

درست یا درستی است. به همین دلیل است که از آن به عنوان یک روش مشاوره استفاده می کنیم. "باید

to school. You should eat your dinner. You should shut up." Okay? We use it as advice.

به مدرسه بروی. باید شامت را بخوری. باید ساکت شوی." باشه؟ ما از آن به عنوان مشاوره استفاده می کنیم.

The last one is strong advice. Okay? And "could" is possible. What's possible? You could be

آخرین مورد توصیه قوی است. باشه؟ و "می تواند " ممکن است. چه چیزی ممکن است؟

talking to me live if you come to Canada. Or you could be dreaming this whole thing.

اگر به کانادا بیایید می توانید زنده با من صحبت کنید. یا ممکن است تمام این چیزها را در خواب ببینید.

Press reset and see if that's the case. But no. "Could" is what's possible -- possible

بازنشانی را فشار دهید و ببینید که آیا این مورد است. اما نه. "آیا" چیزی است که ممکن است -- ممکن

to happen, okay?

است اتفاق بیفتد، خوب؟

Now, if you add this Be verb to "should", we get this particular thing. See, here's

حال، اگر این فعل Be را به "باید" اضافه کنید، این مورد خاص را دریافت می کنیم. ببینید، اینجا

the Be verb because Be is believe, remember? Your perspective; what you believe. "I should

فعل Be است زیرا Be باور است، یادتان هست؟ دیدگاه شما؛ آنچه شما اعتقاد دارید "باید

+ be -- I believe this is right or probable." "You should be a better student. I believe

+ باشم -- معتقدم این درست یا محتمل است." "شما باید دانش آموز بهتری باشید. من به

this. And I think it's possible -- probable or right. If you studied harder" -- by saying

این اعتقاد دارم. و فکر می کنم ممکن است - محتمل یا درست. اگر سخت تر مطالعه کردید" - با گفتن

"studied harder", I think this is what is probable or the correct thing. Right?

"سخت تر مطالعه کردید"، فکر می کنم این چیزی است که محتمل یا درست است. درست؟

But "possible", which is similar, but not the same -- let's not forget -- it's what's

اما "ممکن" که مشابه است، اما یکسان نیست - فراموش نکنیم - این چیزی است که

possible. "I believe this is possible." "I believe we could be the greatest nation on

ممکن است. "من معتقدم این امکان پذیر است." اوباما می گوید: «من معتقدم که ما می توانیم بزرگترین ملت روی

Earth", says Obama. He should've said something else. Notice I didn't say "should be"; I said

زمین باشیم. او باید چیز دیگری می گفت . توجه کنید که نگفتم "باید"

"shoulda". Different. Anyway.

گفتم «باید». ناهمسان. به هر حال.

So here, we've got what is possible versus what is probable. It seems simple and easy,

بنابراین در اینجا، آنچه ممکن است در مقابل آنچه محتمل است را دریافت کرده ایم. ساده و آسان به نظر می رسد

and it is. So why don't we just use one? And there's a reason for it. Remember, I said

و همینطور است. پس چرا ما فقط از یکی استفاده نکنیم؟ و دلیلی برای آن وجود دارد. یادته گفتم

this one has "probable" and "right"? And that's with "should"? Well, when people say "should"

این یکی «احتمال داره» و «درست»؟ و این با "باید" است؟ خوب، وقتی مردم به انگلیسی می‌گویند «باید»

in English -- like, "you should be" versus "could be" -- what is actually we think is

- مثلاً «باید باشی» در مقابل «می‌توانی» - واقعاً ما فکر می‌کنیم

more accurate or more likely to happen. I'll give you an example. You're waiting for the

دقیق‌تر یا احتمال وقوع آن بیشتر است. من برای شما یک مثال می زنم. منتظر

doctor. If the nurse comes out and says, "The doctor should be with you in five minutes."

دکتر هستی اگر پرستار بیرون بیاید و بگوید دکتر باید پنج دقیقه دیگر با شما باشد.

Or the nurse comes out and says, "The doctor could be with you in five minutes." If you're

یا پرستار بیرون می‌آید و می‌گوید: «دکتر می‌تواند پنج دقیقه دیگر با شما باشد». اگر شما

a native speaker, when she said, "The doctor should be with you in five minutes", you'll

زبان مادری هستید، وقتی او گفت: "دکتر باید تا پنج دقیقه دیگر با شما باشد"، می‌گویید

go, "Okay. No problem." And you'll relax. If she comes out and says, "The doctor could

: "باشه. مشکلی نیست." و تو آرامش خواهی داشت اگر بیرون بیاید و بگوید: "دکتر می

be with you in five minutes", you'll go, "Oh, damn. I'm here for another hour." Because

تواند تا پنج دقیقه دیگر با شما باشد"، "اوه، لعنتی، من یک ساعت دیگر اینجا هستم." زیرا

"could" means just possible. Maybe five; maybe ten. We don't know. When she said "should",

"می تواند" به معنای فقط ممکن است. شاید پنج؛ شاید ده ما نمی دانیم. وقتی او گفت «باید»

she's saying it's probable, and I believe this information is correct. Told you. Native

، می‌گوید احتمال دارد، و من معتقدم این اطلاعات درست است. به شما گفت.

speaker time. Okay? You wouldn't know that difference. In the grammar books, they don't

زمان سخنران بومی باشه؟ شما این تفاوت را نمی دانید . در کتاب‌های دستور زبان،

point out it out that much because it's something we do when we interchange with each other

چندان به آن اشاره نمی‌کنند، زیرا این کاری است که ما هنگام تبادل اطلاعات با یکدیگر انجام می‌دهیم

or exchange information. Right? We know "should" is much more accurate. Even though it's still

. درست؟ ما می دانیم که "باید " بسیار دقیق تر است. با وجود اینکه هنوز

probable, it's not for sure. It's more accurate. While "could" is up there. Easy way to remember:

احتمالش هست، اما قطعی نیست. دقیق تره در حالی که "می تواند" همان بالا است. راه آسان برای به خاطر سپردن:

"should" has two. Two is more sure than one. And possible -- well, it's possible. It could

"باید" دارای دو است. دو تا مطمئن تر از یک است. و ممکن است -- خوب، ممکن است. ممکن

be an hour. Okay?

است یک ساعت باشد. باشه؟

So why don't we do some examples? Just some quick ones. Are you ready?

پس چرا نمونه هایی را انجام نمی دهیم؟ فقط چند مورد سریع اماده ای؟

Could be; should be. As I said, one has two things -- "should be" is more sure. "Could"

می تواند باشد؛ باید باشد. همانطور که گفتم، یکی دو چیز دارد -- "باید" مطمئن تر است. "می تواند

is possible. So let's go to a couple examples on the board and see how good you are since

" ممکن است. پس بیایید به چند مثال روی تخته برویم و ببینیم از زمانی

you studied this lesson.

که این درس را خوانده اید چقدر خوب هستید.

Okay. "The game just went into overtime. It -- over at any moment." Well -- "overtime".

باشه. "بازی فقط به وقت اضافه رفت. هر لحظه تمام می شود." خوب -- "اضافه کار".

Let's just understand what "overtime" is. A game has 90 minutes. If the game goes to

بیایید فقط بفهمیم "اضافه کاری" چیست. یک بازی 90 دقیقه دارد. اگر بازی به

91 or 92 minutes, it's overtime -- over the time we were told, okay? If you work overtime,

دقیقه 91 یا 92 برود، وقت اضافه است -- با گذشت زمانی که به ما گفته شد، باشه؟

for instance -- you work eight hours. If you work 30 minutes or an hour, that's over your

به عنوان مثال، اگر اضافه کار می کنید - هشت ساعت کار می کنید. اگر 30 دقیقه یا یک ساعت کار می کنید، این مدت زمان کار شما بیشتر است

work time. So now, the game is in overtime. Maybe the score is 0-0. No one has scored.

. بنابراین در حال حاضر، بازی در وقت اضافه است. شاید نتیجه 0-0 باشد. هیچ کس گل نزده است.

And it's overtime because you must have a score. Someone must win. So, "The game just

و وقت اضافه است چون باید امتیاز داشته باشید. یک نفر باید برنده شود بنابراین، "بازی

went into overtime. It -- something -- over at any moment." That's interesting.

فقط به وقت اضافه رفت. هر لحظه - چیزی - تمام می شود." جالبه.

And the second one is -- your mom. "Mr. E! Mr. E! Dinner -- something, something -- ready

و دومی - مادرت. "آقای ای! آقای ای! شام -- چیزی، چیزی --

in five minutes."

در پنج دقیقه آماده می شود."

So the first one is, "The game is in overtime." And the second one is, "Dinner -- ready in

بنابراین اولین مورد این است: "بازی در وقت اضافه است." و دومی "شام -- آماده در

five minutes." What do we do? Well, let's just imagine a game. Crowd's roaring. Everybody's

پنج دقیقه." چه کنیم؟ خوب، بیایید فقط یک بازی را تصور کنیم. غرش جمعیت همه

standing there, waiting. There's silence on the field. Now, it's possible that one goal

آنجا ایستاده اند و منتظرند. سکوت در زمین حاکم است اکنون، ممکن است که یک گل

could end everything, but we know when that goal is going to happen. So it's not a sure

بتواند به همه چیز پایان دهد، اما ما می دانیم که آن هدف چه زمانی اتفاق می افتد. بنابراین این یک

thing, right? Can you do that? Can you tell me how the game will end? If so, call me at

چیز مطمئن نیست، درست است؟ میتونی انجامش بدی؟ میشه بگید بازی چطور تموم میشه؟ اگر چنین است، با من تماس بگیرید

-- no. Don't call me. But what I'm saying is it's only possible. And when we talk about

- نه. به من زنگ نزن اما چیزی که من می گویم این است که فقط ممکن است. و وقتی در مورد ممکن صحبت می

possible, there are many things that could happen, and we think this one will happen.

کنیم، چیزهای زیادی ممکن است اتفاق بیفتد، و ما فکر می کنیم که این اتفاق خواهد افتاد.

So I'm going to go that "the game could be over at any moment." And that's true. It's

بنابراین من می روم که "بازی هر لحظه ممکن است تمام شود." و این درست است.

possible. It could be one minute or ten minutes or an hour.

ممکن است. ممکن است یک دقیقه یا ده دقیقه یا یک ساعت باشد.

Now, what about the second one? "Dinner -- ready in five minutes." Well, remember what we talked

حالا دومی چطور؟ "شام -- پنج دقیقه دیگر آماده می شود." خوب، یادتان هست

about when we said "should"? "Should" is probable and right. It's more concrete, or we say much

وقتی گفتیم «باید» در مورد چه چیزی صحبت کردیم؟ «باید» محتمل و درست است. بتن بیشتر است، یا ما می گوییم خیلی

more -- we can believe it more because "concrete" is solid. Because five minutes is a specific

بیشتر -- ما می توانیم آن را بیشتر باور کنیم زیرا "بتن " جامد است. زیرا پنج دقیقه زمان مشخصی است

time. It's not a guessing time. Right? And we believe this is true or right. So this

. زمان حدس زدن نیست درست؟ و ما معتقدیم که این درست یا درست است. بنابراین این

one would be "should be ready" because your mom actually thinks it might be four minutes,

یکی «باید آماده باشد» خواهد بود زیرا مادر شما در واقع فکر می‌کند ممکن است چهار دقیقه باشد،

but for sure, five minutes. So these are the answers here. "Could be" or "should be". And

اما مطمئناً پنج دقیقه. بنابراین اینها پاسخ ها در اینجا هستند. "می تواند" یا "باید باشد". و

to understand the thought I explained, remember, "could be" is possible. So when there are

برای درک فکری که توضیح دادم، به یاد داشته باشید، "می تواند" ممکن است. بنابراین وقتی

more than one and you're not too sure which one was going to happen, you should use "could".

بیش از یک مورد وجود دارد و شما خیلی مطمئن نیستید که کدام یک قرار است اتفاق بیفتد، باید از "می تواند" استفاده کنید.

But if you think -- you're pretty sure that this is the right one, say "should", okay?

اما اگر فکر می کنید -- کاملا مطمئن هستید که این مورد درست است، بگویید "باید"، باشه؟

Cool? All right.

سرد؟ خیلی خوب.

Well, I should be going, now. Right? It's the right thing to do -- most probable -- because

خب الان باید برم درست؟ این کار درستی است -- به احتمال زیاد --

the video can't be too long. Mr. E and I are going to be gone. This is the second part

زیرا ویدیو نمی تواند خیلی طولانی باشد. من و آقای E قرار است برویم. این قسمت

of the modals in native speaker use, right? You've got your excuses now, so you can get

دوم مدال در استفاده از زبان مادری است، درست است؟ شما اکنون بهانه های خود را دارید، بنابراین می توانید

yourself out of trouble. See? I help you. And now, your expectations. "What have you

خود را از دردسر خلاص کنید. دیدن؟ کمکت میکنم. و اکنون، انتظارات شما. "این

done for me lately? I expect." Okay.

اواخر برای من چه کردی؟ من انتظار دارم." باشه.

But I expect you or you should be going to www.engvid.com. There you go. "Eng" as in

اما من انتظار دارم شما یا باید به www.engvid.com بروید. شما بروید. "Eng" مانند

"English"; "vid" as in "video". Right? We'll teach you should, could, would've, could've,

"انگلیسی"؛ "vid" همانطور که در "ویدئو". درست؟ ما به شما باید، می توانستم، می توانستم، می توانستم،

and all sorts of modals and prepositions and phrases. Okay? Anyways, it's been fun. I'll

و انواع وجه ها و حروف اضافه و عبارات را به شما آموزش می دهیم. باشه؟ به هر حال جالب بود به

see you shortly.

زودی می بینمت