Modals in English - MUST

There must be something I could watch…must be…oh hi, James.

باید چیزی وجود داشته باشد که بتوانم آن را تماشا کنم...آه سلام، جیمز.

I was just looking at the paper, because we have a festival in Toronto called TIFF, Toronto

من فقط داشتم به روزنامه نگاه می کردم، چون جشنواره ای در تورنتو داریم به نام TIFF،

International Film Festival, something like that, happens every year and they always have

جشنواره بین المللی فیلم تورنتو ، هر سال چنین چیزی اتفاق می افتد و آنها همیشه

these great movies.

این فیلم های عالی را دارند.

But I usually find it difficult to find something and this year I thought I must go and see

اما معمولا پیدا کردن چیزی برایم سخت است و امسال فکر کردم باید بروم و

the festival and there must be something I could watch and if I miss it, I must not miss

جشنواره را ببینم و باید چیزی باشد که بتوانم آن را تماشا کنم و اگر آن را از دست دادم، امسال نباید

it this year.

آن را از دست بدهم.

That's what I was thinking.

من به همین فکر می کردم.

And when I thought of that, I thought of you.

و وقتی به این فکر کردم، به تو فکر کردم.

That's right, I thought of you, because I thought you probably want to know why we

درست است، من به شما فکر کردم، زیرا فکر کردم احتمالاً می خواهید بدانید که چرا ما

use must in so many different ways, and they're different.

از must به روش های مختلف استفاده می کنیم، و آنها متفاوت هستند.

So I came up with something…well, let's talk to Mr. E, he came up with something.

بنابراین من چیزی به ذهنم رسید...خب، بیایید با آقای E صحبت کنیم، او چیزی به ذهنم رسید.

He said, "That must be a new watch, because you haven't been wearing one."

او گفت: "این باید یک ساعت جدید باشد، زیرا شما آن را نپوشیده اید."

Hmm, what do we mean?

هوم، منظور ما چیست؟

Well, let's look over here…must.

خوب، بیایید اینجا را نگاه کنیم ... باید.

Must actually isn't what you think it is.

باید در واقع آن چیزی نیست که شما فکر می کنید.

Must means this…dot U, dot S, dot T. Huh, well, it's…actually, I don't understand…hold

Must به این معنی است... نقطه U، نقطه S، نقطه T. خخ، خوب، این است... در واقع، من نمی فهمم

on a second.

... یک لحظه صبر کنید.

Must, and then we put this here.

باید، و سپس این را اینجا قرار می دهیم.

Must actually, to me, is a big sentence of "must be understood as a statement of truth."

باید در واقع، برای من، یک جمله بزرگ است از "باید به عنوان بیانیه حقیقت درک شود."

When we say "must," someone's trying to tell you something is true, okay?

وقتی می‌گوییم "باید"، کسی می‌خواهد چیزی را به شما بگوید درست است، خوب است؟

Now, from that "something is true" comes all of this information.

در حال حاضر، از آن "چیزی درست است" همه این اطلاعات به دست می آید.

Let me give you the first one.

بذار اولی رو بهت بدم

Let's look at number one.

بیایید به شماره یک نگاه کنیم.

Logical conclusion.

نتیجه گیری منطقی.

Well, "must be understood as a statement of truth."

خوب، "باید به عنوان یک بیانیه حقیقت درک شود."

Now we did "must," if you noticed.

حالا اگر متوجه شدید «باید» را انجام دادیم .

Now if we look at "be," we say, because we usually say in English, "must be."

حال اگر به "be" نگاه کنیم، می گوییم، چون معمولا در انگلیسی می گوییم "باید باشد".

Mr. E must be wearing a new watch, because I've never seen it before.

آقای E حتما ساعت نو می پوشد، چون تا به حال آن را ندیده بودم.

An example would be this, because "be" here stands for "believe."

یک مثال می تواند این باشد، زیرا "be" در اینجا مخفف "باور" است.

So I must understand something as a statement of truth, and I believe it's true.

بنابراین من باید چیزی را به عنوان بیانیه حقیقت درک کنم و معتقدم که درست است.

Cool?

سرد؟

Alright.

بسيار خوب.

So we go for our first example.

بنابراین ما به سراغ اولین مثال خود می رویم.

So we've got "believe," and I would say, "It must be a new watch."

بنابراین ما "باور" داریم و من می گویم "این ساعت باید یک ساعت جدید باشد."

Why did I say that?

چرا این را گفتم؟

Number one, I have not seen it before.

شماره یک، من قبلا آن را ندیده بودم.

Okay?

باشه؟

That's number one.

این شماره یک است.

Number two, okay, well, it doesn't have to be new, I haven't seen it before.

شماره دو، خوب، خوب، لازم نیست جدید باشد، من قبلاً آن را ندیده بودم.

But he doesn't have a watch.

اما او ساعت ندارد.

So if I know he doesn't have a watch, and I have not seen this watch before, I would

بنابراین، اگر بدانم که او ساعت ندارد، و من قبلاً این ساعت را ندیده‌ام، می‌توانم

say -- that's very fancy English for "therefore," see, "therefore," okay?

بگویم -- این انگلیسی بسیار شیک برای "بنابراین"، ببینید، "بنابراین"، خوب است؟

Okay?

باشه؟

It must be new.

باید جدید باشه

So what I'm saying here is, fact one, I've never seen it before.

بنابراین آنچه من در اینجا می گویم این است که، واقعیت یک، من قبلاً آن را ندیده بودم.

Fact two, he doesn't own a watch.

واقعیت دوم، او ساعت ندارد.

So conclusion, or logical conclusion, it must be a new watch.

بنابراین نتیجه گیری، یا نتیجه گیری منطقی ، باید یک ساعت جدید باشد.

Cool?

سرد؟

Alright.

بسيار خوب.

And that comes from, remember what I said?

و این از آن می آید، یادت می آید چه گفتم؟

Must be understood as a statement of truth.

باید به عنوان یک بیانیه حقیقت درک شود.

Now here's the key thing.

حالا نکته کلیدی اینجاست.

Just because I've done this, and in this case, it might be true, it might not be.

فقط به این دلیل که من این کار را انجام داده ام، و در این مورد، ممکن است درست باشد، ممکن است اینطور نباشد.

Maybe Mr. E borrowed the watch from his brother, right?

شاید آقای E ساعت را از برادرش قرض گرفته باشد، درست است؟

Maybe he borrowed it, he goes, "That's cool, can I borrow it for today?"

شاید قرض گرفته باشد ، می‌گوید: خیلی خوب است، می‌توانم آن را برای امروز قرض کنم؟

It's not new, it's an old watch, and he still doesn't have a watch.

این ساعت جدید نیست، یک ساعت قدیمی است و او هنوز ساعت ندارد.

But it's only true I haven't seen it before.

اما این فقط درست است که من قبلاً آن را ندیده بودم.

That doesn't necessarily make it true, okay?

این لزوماً آن را درست نمی کند، خوب؟

So when we say it is what I believe to be true, and that's what you must understand

بنابراین وقتی می گوییم آن چیزی است که من معتقدم درست است، و این چیزی است که

here.

در اینجا باید درک کنید.

And that's the key to "must be."

و این کلید "باید باشد" است.

The key is "believe," and that's why we get a logical conclusion.

کلید "باور" است و به همین دلیل است که ما به یک نتیجه منطقی می رسیم.

If the facts are true, then this must be true.

اگر حقایق درست است، پس این باید درست باشد.

Now this is true in the present tense.

حالا این در زمان حال صادق است .

Now we can also talk about this in the future tense, like "you must be."

اکنون می‌توانیم در این مورد در زمان آینده نیز صحبت کنیم، مانند «تو باید باشی».

So we can talk about it in the future sense, "You must be leaving soon."

بنابراین ما می توانیم در مورد آن به معنای آینده صحبت کنیم، "شما باید به زودی بروید."

Why?

چرا؟

Because you have to be home by 8 o'clock, it's now 7.30, it's also getting dark,

چون تا ساعت 8 باید خونه باشی الان ساعت 7.30 هست هوا هم داره تاریک

and you have to drive, so you must be leaving soon, right?

میشه و باید بری پس باید زود بری درسته؟

Logical conclusion.

نتیجه گیری منطقی.

Now if I want to say something about it in the past, I have to change it just so slightly.

حالا اگر بخواهم در گذشته چیزی در مورد آن بگویم، باید آن را کمی تغییر دهم.

Now I want to use this term, if I want to say this in the past, okay?

حالا من می خواهم از این اصطلاح استفاده کنم، اگر بخواهم در گذشته این را بگویم، خوب؟

So we did "future," I just showed that, but if I want to say "past," I'm going

بنابراین ما «آینده» را انجام دادیم، من فقط این را نشان دادم، اما اگر بخواهم بگویم «گذشته»،

to do something here.

اینجا کاری انجام خواهم داد.

I'm going to add "have," okay?

من می خواهم "دارم" را اضافه کنم، خوب؟

I've talked about this before in other lessons, so you might want to go check them out, where

من قبلاً در درس‌های دیگر در مورد این موضوع صحبت کرده‌ام، بنابراین ممکن است بخواهید آنها را بررسی کنید، جایی که

I talk about "have" and its modal use, or its perfect use.

من در مورد "داشتن" و کاربرد مودال آن، یا کاربرد کامل آن صحبت می‌کنم.

"Have" is usually a connector, it connects things, that's what I say "have" means.

«داشتن» معمولاً یک رابط است، چیزها را به هم وصل می کند، من می گویم «داشتن» یعنی همین.

In this case, "you must have been."

در این مورد، "تو باید بودی."

So by adding "have," I have to use a postparticiple, verb in its postparticiple form.

بنابراین با اضافه کردن "دارن"، باید از یک فعل پس از جزئی استفاده کنم.

That tells me it's in the past.

این به من می گوید که در گذشته است.

So if I say, "You must have been tired yesterday," okay?

پس اگر بگویم، "حتما دیروز خسته بودی"، باشه؟

I'm actually saying, "I believe," because that's good, "must have," "in the

من در واقع می گویم "من معتقدم"، زیرا این خوب است، "باید"، "در

past, yesterday, you were tired."

گذشته، دیروز، شما خسته بودید."

So, "You must have been tired yesterday."

پس "حتما دیروز خسته بودی."

Now once again, I could do something like, "Because you worked a lot, you didn't

حالا یک بار دیگر می توانم کاری انجام دهم که «چون زیاد کار کردی

eat a lot, and you didn't get any sleep, therefore, you must have been tired yesterday,

، زیاد غذا نخوردی و خوابت نبرد ، پس حتما دیروز خسته بودی

not today."

نه امروز».

Cool?

سرد؟

All right.

خیلی خوب.

So we've shown how we can use "must be" to show something is what someone believes

بنابراین نشان داده‌ایم که چگونه می‌توانیم از «باید باشد» برای نشان دادن چیزی استفاده کنیم، چیزی که

to be true in the past, in the present, and in the future.

به عقیده دیگران در گذشته، حال و آینده درست است.

Now, you're probably thinking, "Well, that's all nice, but why do sometimes people

اکنون، احتمالاً فکر می کنید، "خب ، همه چیز خوب است، اما چرا گاهی اوقات مردم

say, 'You must not be'?"

می گویند "تو نباید باشی"؟

It's still what I think is true, but we call it sort of like a negative proof.

این هنوز همان چیزی است که من فکر می کنم درست است، اما ما آن را به نوعی مانند یک اثبات منفی می نامیم.

What do I mean by negative proof?

منظور من از اثبات منفی چیست؟

So let's add that in there, okay?

پس بیایید آن را اضافه کنیم، خوب؟

So I'm still going to say it's "believe."

بنابراین من همچنان می خواهم بگویم "باور" است.

You still believe something, even though you say "not," because normally you say

شما هنوز چیزی را باور دارید، حتی اگر می گویید «نه»، زیرا معمولاً

"not," you mean "no."

«نه» می گویید، یعنی «نه».

Okay?

باشه؟

Normally that's what happens.

به طور معمول این چیزی است که اتفاق می افتد.

You say "not," "no."

شما می گویید «نه»، «نه».

But it's a negative proof, to give you an example.

اما برای مثال برای شما یک دلیل منفی است.

I want to put that, because that's in "past."

من می خواهم آن را بگذارم، زیرا این در "گذشته" است.

Okay.

باشه.

Let's go like this for you.

بیا اینجوری بریم برات

Okay, Mr. E, okay, has no job.

باشه، آقای ای، باشه، کار نداره.

Okay?

باشه؟

Mr. E has no money.

آقای E پول ندارد.

And you might say, "Therefore, Mr. E must not be happy."

و ممکن است بگویید، "بنابراین، آقای E نباید خوشحال باشد."

Okay?

باشه؟

Okay?

باشه؟

So in this case, we're saying it's a negative proof, saying, "Yes, I believe something

بنابراین در این مورد، ما می گوییم که این یک دلیل منفی است، و می گوییم: "بله، من معتقدم

is true, but in a negative sense, not a positive sense."

چیزی درست است، اما به معنای منفی، نه مثبت."

Right?

درست؟

Because otherwise, I'd have to say, "Mr. E must be unhappy," which is just flipping

زیرا در غیر این صورت، من باید بگویم "آقای E باید ناراضی باشد" که فقط

this position of the adjective.

این موقعیت صفت را برگردانده است.

Okay?

باشه؟

So that's why you hear "must not be."

پس به همین دلیل است که «نباید باشد» را می شنوید.

It's basically a strong belief in something, right?

این اساساً یک اعتقاد قوی به چیزی است، درست است؟

But in a negative way of saying it.

اما در بیان منفی آن.

Cool.

سرد.

So we've done the positive, "must be."

بنابراین ما کار مثبت "باید باشد" را انجام دادیم.

We've done the negative, "must not be."

ما منفی را انجام داده ایم، "نباید باشد".

We've done the past, "must have been."

ما گذشته را انجام داده ایم، "باید بوده است."

So why don't we look down to here?

پس چرا ما به اینجا نگاه نمی کنیم؟

As I said to you, it's funny how we go from something you believe to something that's

همانطور که به شما گفتم، خنده دار است که چگونه از چیزی که شما به آن اعتقاد دارید به چیزی می رویم که

absolutely necessary, necessity.

کاملاً ضروری است، یعنی ضرورت.

Okay?

باشه؟

So then we go from here, the next step was go, "must."

بنابراین از اینجا می رویم، مرحله بعدی رفتن، "باید" بود.

Remember what we said?

یادته چی گفتیم؟

"Must be understood as something, as a statement of truth."

"باید به عنوان چیزی درک شود، به عنوان بیانیه حقیقت."

Right?

درست؟

We look at this.

ما به این نگاه می کنیم.

Strong recommendation.

توصیه قوی

By the way, something before I forget.

به هر حال، قبل از اینکه فراموش کنم، چیزی را فراموش کنم.

When we say "must" here, I said we always say "must be."

وقتی اینجا می گوییم «باید»، گفتم همیشه می گوییم «باید باشد».

That's not necessarily true.

این لزوما درست نیست.

That's not necessarily true.

این لزوما درست نیست.

Because sometimes when we say that, I don't mean something "must be."

زیرا گاهی اوقات وقتی این را می گوییم، منظورم چیزی "باید باشد" نیست. به عنوان مثال

I can say, "must like," for instance.

می توانم بگویم "باید دوست داشته باشم" .

"Must like."

"باید دوست داشته باشم."

And what I mean by that is, you must like ice cream because you buy it all the time.

و منظور من از آن این است که شما باید بستنی را دوست داشته باشید زیرا همیشه آن را می خرید.

You offer it to your friends, and it's always in your house.

شما آن را به دوستان خود پیشنهاد می کنید و همیشه در خانه شماست.

You must like ice cream.

حتما بستنی دوست دارید

In this case, it's still "believe," but I'm just going straight here because something

در این مورد، هنوز «باور» است، اما من مستقیماً به اینجا می‌روم زیرا چیزی

must be a statement of truth.

باید بیانیه‌ای از حقیقت باشد.

And I don't have to put "believe."

و من مجبور نیستم "باور" را بگذارم.

It's understood to be believed.

قابل درک است.

Okay?

باشه؟

So sometimes when you see it like that, you have to look for context because context is

بنابراین گاهی اوقات وقتی آن را اینطور می بینید، باید به دنبال زمینه باشید زیرا زمینه

everything.

همه چیز است.

And in this case, we're saying, "I believe still."

و در این مورد، ما می گوییم: "هنوز باور دارم."

All right?

خیلی خوب؟

Cool.

سرد.

Next one.

بعدی.

A strong recommendation.

یک توصیه قوی

Well, we told what "must" is here, and we're going to look at strong recommendation.

خوب، ما گفتیم که «باید» در اینجا چیست، و می‌خواهیم به توصیه قوی نگاه کنیم.

What would that mean?

این به چه معناست؟

Well, once you believe something's true, then you might recommend it to somebody.

خوب، وقتی باور کردید چیزی درست است ، ممکن است آن را به کسی توصیه کنید.

And this is going to be interesting because here, you notice I have "must."

و این جالب خواهد بود زیرا در اینجا متوجه شدید که من "باید" دارم.

If you notice here, I have "should" because in North America, we usually say when

اگر به اینجا توجه کرده‌اید، «باید» گفته‌ام، زیرا در آمریکای شمالی، ما معمولاً می‌گوییم وقتی

something's right or the best thing to do, you should do it.

چیزی درست است یا بهترین کار است ، باید آن را انجام دهید.

In England and Canada, we also say, "You must do it."

در انگلستان و کانادا هم می گوییم «باید این کار را انجام دهی».

But we mean it as a strong recommendation.

اما ما از آن به عنوان یک توصیه قوی استفاده می کنیم.

For instance, ladies, you're going out.

به عنوان مثال، خانم ها، شما دارید بیرون می روید.

You see some beautiful shoes.

چند کفش زیبا می بینید.

Not mine.

مال من نیست.

They don't smell like roses.

آنها بوی گل رز نمی دهند.

But, you know, you get the drift, and I don't mean the scent of my shoe.

اما، می دانید، شما دریفت را دریافت می کنید، و منظورم بوی کفش من نیست.

Okay?

باشه؟

Now, you see those shoes, and you say to your best friend, of course, your girlfriend,

حالا اون کفشا رو میبینی و به بهترین دوستت البته دوست دخترت میگی:

"Girl, you see those shoes?

"دختر این کفشا رو میبینی؟

You must buy them!"

باید بخری!"

Okay?

باشه؟

"Must buy them."

"باید آنها را بخرید."

Okay?

باشه؟

Now, when we're saying that, basically, you're saying, "Hey, look.

حالا، وقتی ما این را می گوییم، اساساً، شما می گویید، "هی، نگاه کن.

I believe this is a good deal."

من معتقدم که این معامله خوبی است."

It's assumed--that's why we don't put the "b" on the end--it's assumed you understand

فرض بر این است که - به همین دلیل است که ما "b" را در انتهای آن قرار نمی دهیم - فرض بر این است که شما

the logic behind it.

منطق پشت آن را درک می کنید.

You see the price.

قیمت رو میبینید

You see the normal price.

قیمت معمولی را می بینید.

So, you go, "Hmm, I believe this is a good price, and I ought to do it or I should do

بنابراین، شما بگویید: "هوم، من معتقدم این قیمت خوبی است ، و من باید این کار را انجام دهم یا اکنون باید انجامش

it now."

دهم."

"Should."

"باید."

Cool?

سرد؟

Now, when we say this, it can--like, "You must go to see this movie.

حالا، وقتی این را می‌گوییم، می‌تواند مثل این باشد، "شما باید برای دیدن این فیلم بروید

It's amazing."

. شگفت‌انگیز است."

"Must."

"باید."

That's our strong recommendation for the movie, right?

این توصیه اکید ما برای فیلم است، درست است؟

And that's going to be a future sense, because you're not going to see the movie now.

و این یک حس آینده خواهد بود، زیرا شما اکنون فیلم را نخواهید دید.

I know you're not, because I'm telling you about it, but maybe in five minutes.

می دانم که نیستی، چون دارم به تو می گویم، اما شاید پنج دقیقه دیگر.

But when I say, "You must buy those shoes," I want you to do it now.

اما وقتی می‌گویم، «باید آن کفش‌ها را بخری»، می‌خواهم این کار را همین الان انجام دهی.

Buy them now, because it's a good deal now.

اکنون آنها را بخرید، زیرا اکنون معامله خوبی است.

Okay?

باشه؟

And remember, in North America, we can also say, "Should."

و به یاد داشته باشید، در آمریکای شمالی، ما همچنین می توانیم بگوییم "باید".

You should buy it, or you should see the movie.

باید آن را بخرید یا فیلم را ببینید.

And that's our strong recommendation for the best thing to do.

و این توصیه قوی ما برای بهترین کار است.

Cool?

سرد؟

Brilliant.

درخشان

Now, see, I could say this.

حالا ببین، می توانم این را بگویم.

I could say this as well.

این را هم می توانستم بگویم.

But you know what the truth of the matter is?

اما می دانید حقیقت ماجرا چیست؟

When you say, "You must buy them," there's more of an immediacy to it.

وقتی می گویید "باید آنها را بخرید"، یک فوریت بیشتری در آن وجود دارد.

There's more of a, "You've got to do it.

بیشتر از این وجود دارد، "شما باید این کار را انجام دهید.

You've got to do it now.

شما باید آن را اکنون انجام دهید.

Do it immediately, as soon as you can."

بلافاصله آن را انجام دهید، به محض اینکه می توانید."

When you should, it's like, "I want to pontificate."

وقتی باید، مثل این است که «می‌خواهم پاپ بشوم».

Pontificate is a really fancy word for, "Think about it."

Pontificate یک کلمه واقعاً فانتزی برای "درباره آن فکر کن" است.

But when someone says, "Must," "Do it.

اما وقتی کسی می گوید، "باید"، "این کار را انجام بده

Do it now."

. همین الان انجامش بده."

So it's like, "Must."

بنابراین مانند "باید" است.

Powerful.

قدرتمند

All right?

خیلی خوب؟

Cool?

سرد؟

Great.

عالی.

We've gone from, "It's logical, Captain."

ما از "منطقی است، کاپیتان."

Star Trek.

پیشتازان فضا.

It's just logical.

این فقط منطقی است.

Makes sense.

منطقی است.

To, "I strongly recommend it."

به، "به شدت آن را توصیه می کنم."

The next one, we're going to go to necessity and prohibition.

بعد می رویم سراغ وجوب و نهی.

They're like two sides of a coin.

آنها مانند دو روی یک سکه هستند.

Okay?

باشه؟

If Mr. E was a coin, one side would be the head, and one side would be the tail.

اگر آقای E سکه بود، یک روی آن سر و یک روی آن دم بود.

Get it?

آن را دریافت کنید؟

Heads and tail.

سر و دم.

Why?

چرا؟

Because when something's a necessity, sometimes the actual opposite would be a prohibition.

زیرا وقتی چیزی یک ضرورت است، گاهی برعکس واقعی آن ممنوعیت است.

"You must do this," and, "You must not do this."

"شما باید این کار را انجام دهید" و "شما نباید این کار را انجام دهید."

For instance, "You must study," or, "You must not fail to study."

به عنوان مثال، "شما باید مطالعه کنید" یا، "شما نباید در مطالعه شکست بخورید."

Right?

درست؟

Opposite sides of the coin.

طرف مقابل سکه.

One is saying, "Do not forget to do this."

یکی می گوید: «این کار را فراموش نکن».

And this is saying, "You must act now."

و این می گوید: "شما باید همین الان اقدام کنید."

Okay?

باشه؟

Just opposite sides.

فقط طرف مقابل

But what's interesting about it is this.

اما چیزی که در مورد آن جالب است این است.

Okay?

باشه؟

You notice this one has a past tense.

متوجه شدید که این یک زمان گذشته دارد.

If you want to do past tense for this one, it's only for necessity.

اگر می‌خواهید زمان گذشته را برای این یکی انجام دهید ، فقط برای ضرورت است.

There is no past tense for prohibition.

ماضی برای ممنوعیت وجود ندارد.

What am I talking about?

من در مورد چه چیزی صحبت می کنم؟

Well, let's go look for necessity.

خب بریم دنبال ضرورت.

These three go right in line.

این سه دقیقاً در صف قرار می گیرند.

First you make, "It's logical."

ابتدا می‌گویید: «منطقی است».

Then you say, "I recommend it."

سپس می گویید "من آن را توصیه می کنم."

And then afterwards you say, "You know what? Just do it."

و سپس می گویید، "می دانید چیست؟ فقط این کار را انجام دهید."

Okay?

باشه؟

So we say, "You must."

بنابراین ما می گوییم: "شما باید."

So if Ezekiel's thinking about this, "You must."

بنابراین اگر حزقیال در مورد این فکر می کند، "تو باید."

Okay?

باشه؟

Someone's going to kill you, you must kill him first.

یکی قراره تو رو بکشه، تو اول باید بکشیش.

Okay?

باشه؟

Because if you don't kill him first, he'll kill you.

چون اگر اول او را نکشی، تو را خواهد کشت.

It's necessity.

این یک ضرورت است.

You have no choice.

تو انتخابی نداری.

You have no choice.

تو انتخابی نداری.

You can't say it like, "Had to kill him."

شما نمی توانید آن را مانند "باید او را بکشم" بگویید.

That is, "I must have."

یعنی «باید داشته باشم».

Not in this sense.

نه به این معنا.

In this case, it must, "must."

در این صورت، باید، «باید».

Absolutely.

کاملا.

If you don't do it, you're dead.

اگر این کار را نکنی، مرده ای.

In English, if we want to say the past,

در انگلیسی، اگر بخواهیم گذشته را بگوییم

the only way to do that, it's funny enough, is to change it to, "Had to."

، تنها راه برای انجام این کار، به اندازه کافی خنده دار است، این است که آن را به "Had to" تغییر دهیم.

"I had to do it."

"من می بایست انجام می دادم."

"You have to do it."

"شما باید این کار را انجام دهید."

Or, "Had to do it."

یا "باید این کار را انجام داد."

Okay?

باشه؟

Prohibition, on the other hand, is when we say, "Must not."

از سوی دیگر، نهی زمانی است که می گوییم «نباید».

You're not allowed to.

تو اجازه نداری

You have no permission.

تو هیچ مجوزی نداری

You cannot do it.

شما نمی توانید آن را انجام دهید.

Okay?

باشه؟

That's the prohibition.

ممنوعیت همین است.

And in saying that, we usually use this for near future.

و در گفتن آن، ما معمولاً از این برای آینده نزدیک استفاده می کنیم.

"You must not forget to take your medicine."

"شما نباید مصرف داروی خود را فراموش کنید."

"You must not."

"شما نباید."

So we'll put that one up there.

بنابراین ما آن را در آنجا قرار می دهیم.

Okay?

باشه؟

"You must not--sorry--not forget."

"شما نباید -- متاسفم -- فراموش نکنید."

Right?

درست؟

Now, that's near future.

اکنون، این آینده نزدیک است.

Generally, we use it for near future.

به طور کلی، ما از آن برای آینده نزدیک استفاده می کنیم.

Another way of saying that would be, "Have to."

راه دیگری برای گفتن آن این است که «باید».

Now, I think I've gone on for a long time, and I must not take you any longer.

حالا، فکر می‌کنم خیلی وقت است که ادامه داده‌ام و دیگر نباید تو را ببرم.

So what I want you to do is go to--

بنابراین کاری که من از شما می‌خواهم انجام دهید این است

I'll put it on the board.

که به -- من آن را روی تخته می‌گذارم.

I must put it on the board for you, right?

من باید آن را برای شما روی تخته بگذارم، درست است؟

Okay.

باشه.

Because I think it's the best thing to do, right?

چون فکر می کنم این بهترین کار است، درست است؟

Okay.

باشه.

Now, you mustn't forget this email address.

اکنون، شما نباید این آدرس ایمیل را فراموش کنید.

That's email?

این ایمیل است؟

No, sorry.

نه متاسفم

You must forget that.

باید فراموشش کنی

Remember the website, which is www.engvid.com.

وب سایت www.engvid.com را به خاطر بسپارید .

Oh, God.

اوه خدا

I must remember I've got to put the dot here.

باید به یاد داشته باشم که باید نقطه را اینجا قرار دهم.

Some people forget, right?

بعضی ها فراموش می کنند، درست است؟

So, logical conclusion.

بنابراین، نتیجه گیری منطقی.

I must put the dot.

من باید نقطه را بگذارم.

Otherwise, people won't, and they won't get to the website.

در غیر این صورت، مردم نمی توانند و به وب سایت نمی رسند.

Strong recommendation.

توصیه قوی

You must come see me and some other videos and other teachers on the site.

شما باید بیایید من و چند فیلم دیگر و معلمان دیگر را در سایت ببینید.

If you need to improve your English, then you must study what we're offering.

اگر نیاز به بهبود زبان انگلیسی خود دارید، باید آنچه را که ما ارائه می دهیم مطالعه کنید.

And you must not forget what I'm telling you.

و آنچه را که به شما می گویم را فراموش نکنید.

See?

دیدن؟

All of the musts used together.

همه بایدها با هم استفاده می شود.

There's your tree.

درخت تو آنجاست

Try and remember.

سعی کنید و به خاطر بسپارید.

Go do the quiz.

برو امتحان کن

And I will be happy to see you now, right?

و من از دیدن شما خوشحال خواهم شد، درست است؟

Because you must go immediately.

چون باید فورا بری

See you.

به امید دیدار.

EngVid.

EngVid.