English Grammar - PASSIVE

Hi. James from EngVid. Ezekiel. He's here and he's had two shows. He's been on two videos.

سلام. جیمز از EngVid. حزقیال او اینجاست و دو نمایش داشته است. او در دو ویدیو حضور داشته است.

Now he's writing his own messages. Let's see what he's got, okay?

حالا او دارد پیام های خودش را می نویسد. ببینیم چی داره، باشه؟

This lesson has been thought up by me, Mr. E. Ezekiel, you're a funny guy. His, was,

این درس توسط من فکر شده است، آقای E. Ezekiel، شما پسر بامزه ای هستید. او بود،

will be and has been. He's testing me and I think I know the answer. If you can figure

خواهد بود و بوده است. او دارد من را آزمایش می کند و فکر می کنم جواب را می دانم. اگه بتونی

it out, great. But let's go to the board and try to figure it out. Mr. E. Mr. E. See how

بفهمی عالیه اما بیایید به هیئت مدیره برویم و سعی کنیم آن را بفهمیم. آقای E. آقای E. ببینید چقدر

funny he is? He's saying it's a Mr. E, a challenge. I got the answer. Ready?

بامزه است؟ او می گوید این یک آقای E است، یک چالش. جواب گرفتم آماده؟

So Mr. E, the clue is here. First, he has is, was, will be, has been, right? The verb

بنابراین آقای E، سرنخ اینجاست. اولاً، او دارد، بود، خواهد بود، بوده است، درست است؟

to be in the present, past, future and perfect sense. And then he talked about has been thought

فعل بودن در حال، گذشته، آینده و کامل. و سپس او در مورد صحبت شده

up by me. By me is used in one particular tense. Or actually voice and I figured it

توسط من فکر شده است. By me در یک زمان خاص استفاده می شود. یا در واقع صدا و من آن را

out. Let's work, okay? By me usually indicates that this is not as important as what was

فهمیدم. بیا کار کنیم، باشه؟ توسط من معمولا نشان می دهد که این به اندازه آنچه

done. And when we use this, I'm being very, very mysterious right now. When we use this

انجام شده مهم نیست. و وقتی از این استفاده می کنیم، من در حال حاضر بسیار بسیار مرموز هستم. وقتی از این

voice we're actually trying to tell you two things, okay? What we're trying to tell

صدا استفاده می کنیم، در واقع می خواهیم دو چیز را به شما بگوییم، خوب؟ چیزی که ما می خواهیم به

you is one, two, one, maybe we don't know who is doing the action, okay? Or we simply

شما بگوییم این است که یک، دو، یک، شاید ما نمی دانیم چه کسی این عمل را انجام می دهد، باشه؟ یا به سادگی

don't care. Have you figured out the Mr. E? It's the passive voice. When we use the passive

اهمیتی نمی دهیم. آیا شما متوجه آقای E شده اید؟ این صدای منفعل است. وقتی از صدای غیرفعال استفاده می کنیم

voice, two things occur. Number one, or come to mind, number one, either we don't know

، دو چیز رخ می دهد. شماره یک، یا به ذهن می آید، شماره یک، یا نمی دانیم چه

who's done it. For instance, the house was built 20 years ago. Who built the house? I

کسی این کار را انجام داده است. به عنوان مثال، این خانه 20 سال پیش ساخته شده است. چه کسی خانه را ساخته است؟ من

don't know. Do you know? Don't think so. Or someone, my wallet was stolen by someone.

نمی دانم. میدونی؟ اینطور فکر نکن یا کسی، کیف پولم را کسی دزدیده است.

My wallet was stolen by someone. Who stole it? I don't really care. I want my money back.

کیف پولم را کسی دزدید. چه کسی آن را دزدیده است؟ من واقعا اهمیتی نمی دهم. من پولم را پس می خواهم

I want my wallet back, okay? Was stolen. Now when we look here, what we have to do is figure

من کیف پولم را پس می خواهم، باشه؟ به سرقت رفته بود. حالا وقتی به اینجا نگاه می کنیم، کاری که باید انجام دهیم این است

out how do we get the passive voice. Well, the first hint is right here. These are all

که بفهمیم چگونه صدای منفعل را دریافت کنیم. خب ، اولین اشاره درست اینجاست. اینها همه

forms of the verb to be, okay? Now we have, as I said, the present tense of the verb to

اشکال فعل to be هستند، خوب؟ حالا همانطور که گفتم زمان حال فعل to

be, past tense. This is the third person singular. We have the future tense. We'll have to teach

be را داریم، زمان گذشته. این سوم شخص مفرد است. زمان آینده داریم. ما باید در

you about the future, won't we? But for now, future tense. When we have will, the verb

مورد آینده به شما آموزش دهیم، اینطور نیست؟ اما در حال حاضر، زمان آینده. وقتی اراده داریم،

that follows is usually in the base form, and we've got that here. And we have the perfect

فعل زیر معمولاً به شکل پایه است و ما در اینجا داریم. و ما زمان کامل را داریم

tense. So we have have or has, and we have been. Has been. William Shatner, look it up.

. پس داشته ایم یا داشته ایم و بوده ایم . بوده است. ویلیام شاتنر، نگاه کن.

Anyway, has been. So, we use in the passive the verb to be plus a past participle. I'm

به هر حال بوده است. بنابراین، ما در مفعول از فعل to be به اضافه یک مضارع استفاده می کنیم. من

going to put PP here. And we look at Mr. E's lesson. If you look here, he's got what? Here's

می خواهم PP را اینجا قرار دهم. و ما به درس آقای E نگاه می کنیم . اگر به اینجا نگاه کنید، او چه چیزی دارد؟ اینجا

your verb to be. Here's your perfect. And this is the past participle of faith, right?

فعل شما to be است. اینجا کامل شماست. و این فعل ماضی ایمان است، درست است؟

See, he's a very sneaky guy, alright? This is the passive form. This lesson has been

ببینید، او یک مرد بسیار ابگیر است، خوب؟ این شکل منفعل است. این

thought up by me, Mr. E, right? Cool, yeah. See, right? I do too. So, when we talk about

درس توسط من، آقای E، درست است؟ باحال، آره ببینید، درست است؟ من هم همینطور. بنابراین، وقتی در مورد صدای غیرفعال صحبت می کنیم

the passive voice, there's two things to remember. Number one, we may not know who's done it.

، دو نکته را باید به خاطر بسپاریم. شماره یک، ما ممکن است ندانیم چه کسی این کار را انجام داده است.

Number two, we don't care who's done it. Sometimes, actually, what we want to stress is, this

شماره دو، برای ما مهم نیست که چه کسی این کار را انجام داده است. گاهی اوقات، در واقع، چیزی که می‌خواهیم بر آن تاکید کنیم این

is sort of the underlying theme, or the reason why we do it. We really want to talk about

است که این موضوع به نوعی موضوع اصلی یا دلیل انجام آن است. ما واقعاً می خواهیم در مورد

what's being affected. So instead of being done, we want to know what's being affected,

آنچه تحت تأثیر قرار می گیرد صحبت کنیم. بنابراین به جای انجام، می خواهیم بدانیم چه چیزی تحت تأثیر قرار می گیرد،

right? The object that's being affected. Because when we do the structure for the passive,

درست است؟ شیئی که تحت تأثیر قرار می گیرد. چون وقتی ساختار را برای غیرفعال انجام می دهیم،

okay? I'll give you an example. James wrote this message. Now, active, James wrote. You

خوب است؟ من برای شما یک مثال می زنم. جیمز این پیام را نوشت. جیمز نوشت، اکنون، فعال است.

know I wrote it. That's active, okay? Put active up here. You know that's active, yeah?

میدونی که نوشتم فعال است، باشه؟ اینجا فعال بزار شما می دانید که فعال است، بله؟

Now, how do we make this passive? Now, first off, by James, we can use, we can just say

حال چگونه این را منفعل کنیم؟ اکنون ، ابتدا توسط جیمز، می توانیم استفاده کنیم، فقط می توانیم بگوییم

this message was written. We don't have to say by James. But sometimes, it's nice to

این پیام نوشته شده است. ما مجبور نیستیم توسط جیمز بگوییم. اما گاهی اوقات،

include the author, or the person doing the action. But what we care about is this part

گنجاندن نویسنده یا شخصی که این عمل را انجام می دهد، خوب است. اما چیزی که ما به آن اهمیت می دهیم همین قسمت

right there. This message. Now, in this sentence, this message is the object. So we're talking

است. این پیام. حال در این جمله این پیام مفعول است. بنابراین ما در

about the effect on the object. So this message was written by James. This is important to

مورد تأثیر روی جسم صحبت می کنیم. بنابراین این پیام توسط جیمز نوشته شده است. این برای ما مهم است

us. So the object's important, so we make it basically the subject of the sentence.

. بنابراین مفعول مهم است، بنابراین ما آن را اساسا موضوع جمله می کنیم.

You know why? Because the person doing the action is by James. This house was built by

میدونی چرا؟ زیرا شخصی که این عمل را انجام می دهد توسط جیمز است. این خانه با

blah, blah, blah. Okay? Cool? So, when we use the active, we want to say who's doing

بلا، بلا، بلا ساخته شده است. باشه؟ سرد؟ بنابراین، وقتی از فعال استفاده می کنیم، می خواهیم بگوییم چه کسی این کار را انجام می

it. When we use the passive, we want to say the reaction or the action on the thing itself.

دهد. وقتی از مفعول استفاده می کنیم، می خواهیم واکنش یا کنش را روی خود آن چیز بگوییم.

Right? Cool? Now, how do we do it? Once again, you remember what we said. We have the subject

درست؟ سرد؟ حال، چگونه این کار را انجام دهیم؟ بازم یادت میاد چی گفتیم. ما فاعل

plus verb to be, right? Plus, plus participle. Now, depending if we're looking at the present

به اضافه فعل to be را داریم، درست است؟ بعلاوه، بعلاوه مضارع. حال، بسته به اینکه ما به حال

perfect, then we're going to have to have the verb have and the verb to be, plus plus

کامل نگاه می کنیم، باید فعل have و فعل to be به اضافه مضارع را داشته باشیم

participle. Hell, why am I telling you when I can just write it to make your life easy?

. جهنم، چرا به شما می گویم وقتی می توانم آن را بنویسم تا زندگی شما آسان شود؟

Okay? So, if we're doing present tense, it would be subject plus verb to be, right? Plus

باشه؟ بنابراین، اگر زمان حال را انجام می دهیم، فاعل به اضافه فعل to خواهد بود، درست است؟ به علاوه

PP. That'd be present tense. Past tense, it'd be subject plus verb to be, in the past, plus

PP. این زمان حال خواهد بود. زمان گذشته، فاعل به اضافه فعل to be، در گذشته به اضافه

PP. Future tense, it'd be subject plus will, plus verb to be, base, plus PP. And, present

PP خواهد بود. زمان آینده، فاعل به اضافه will، به علاوه فعل to be، پایه، به علاوه PP خواهد بود. و

perfect tense, okay? Subject plus have, they were has, okay? And, verb to be, PP, okay?

زمان حال کامل، باشه؟ موضوع به علاوه دارند، آنها بودند، خوب؟ و فعل to be، PP، باشه؟

And then PP. Look what up. That's how the structure for the passive. With the use we

و سپس PP. ببین چی شده ساختار برای منفعل اینگونه است. با استفاده ای که

talked about, if you remember rightly, right? One or two uses. We don't know who did it,

در مورد آن صحبت کردیم، اگر درست یادتان باشد، درست است؟ یکی دو مورد استفاده. ما نمی دانیم چه کسی این کار را کرده است،

or we don't really care, right? Now, something to keep in mind when we talk about passive

یا واقعاً برایمان مهم نیست، درست است؟ حالا، وقتی در مورد منفعل و فعال صحبت می کنیم، چیزی را باید در نظر داشته باشیم

and active, and I'll make it quick because I've got to go soon, right? I've got to go.

، و من آن را سریع انجام می دهم زیرا باید به زودی بروم، درست است؟ من باید بروم.

See, that's not passive. We usually use the active because the active is much more lively,

ببینید، این منفعل نیست. ما معمولاً از اکتیو استفاده می کنیم زیرا اکتیو بسیار زنده تر،

much more informative, much more direct. But, you can use the passive form when you want

بسیار آموزنده تر، بسیار مستقیم تر است. اما، شما می توانید زمانی که می خواهید از شکل غیرفعال استفاده

to, maybe you have to say something and it's not nice, and you want to make it softer for

کنید، شاید مجبور باشید چیزی بگویید و خوب نیست، و می خواهید آن را

the person receiving the message. For instance, we have reviewed your work and we don't like

برای دریافت کننده پیام نرم تر کنید. به عنوان مثال، ما کار شما را بررسی کرده ایم و آن را دوست نداریم

it. That's not so good, is it? So, your work has been reviewed by some people and they

. این خیلی خوب نیست، اینطور است؟ بنابراین، کار شما توسط برخی افراد بررسی شده است و آنها

do not like it. Softer. You're not saying we, you're saying some people, and it's not

آن را دوست ندارند. نرم تر. شما نمی گویید ما، می گویید بعضی ها، و این

you. So, sometimes the passive is used to soften the blow, as we say, to make it easier

شما نیستید. بنابراین، گاهی اوقات از مفعول برای نرم کردن ضربه استفاده می شود، به قول ما، برای آسان کردن آن

on others. Anyway, I've got to get the heck out of here. Hope this has been informative.

بر دیگران. به هر حال، من باید از اینجا خلاص شوم. امیدوارم این مطلب آموزنده بوده باشد.

If it's not, it's not my fault. Talk to Mr. E. He's got a good sense of humor. I'm going

اگر اینطور نیست، تقصیر من نیست. با آقای E صحبت کنید. او حس شوخ طبعی خوبی دارد.

to go and I'm going to show you where you should go to get more lessons on the passive,

من می‌روم و به شما نشان می‌دهم که کجا باید بروید تا درس‌های بیشتری در مورد صداهای منفعل

the active, the indirect, the direct, you know, voices that we have in English. Want

، فعال، غیرمستقیم، مستقیم، می‌دانید، که به زبان انگلیسی داریم، بیاموزید. می خواهید

to go there? Go here. One, two, three. That's www.eng, as in English, of course. That's

به آنجا بروید؟ برو اینجا. یک دو سه. این www.eng است، البته مانند انگلیسی. این همان

what we're working in. Vid, as in video. I just love our name. Okay? Dot com. I'll be

چیزی است که ما در حال کار در آن هستیم. مانند ویدیو. من فقط اسم ما را دوست دارم. باشه؟ دات کام من

there with some other teachers. We'd be happy to teach you about passive, active, indirect,

با چند معلم دیگر آنجا خواهم بود. خوشحال می شویم در مورد مفعول، فاعل، غیر مستقیم،

direct, whatever tense is. You know, you need to think about it. I've got to get out of

مستقیم، هر زمان که باشد به شما آموزش دهیم. میدونی باید بهش فکر کنی من باید از

here. I need to make my head spin. Have a good one. Has been.

اینجا بروم من باید سرم را بچرخانم. یک خوب. بوده است.