4 ways to improve your English speaking... ALONE #athome!

Do do do do, wow, Brad Pitt has a new life!

آیا انجام بده، وای، برد پیت زندگی جدیدی دارد!

Now, what conversation would I have with him?

حالا چه صحبتی با او داشته باشم؟

I mean, I don't have a - I'd love to practice - Hi, James from www.engvid.com . I mean,

منظورم این است که من یک - من دوست دارم تمرین کنم - سلام، جیمز از www.engvid.com. منظورم این است که

if I ever met Brad, I'd love to have a conversation because we're like - see how we look alike?

اگر من تا به حال براد را ملاقات کنم، دوست دارم با هم گفتگو کنیم، زیرا ما شبیه به هم هستیم - ببینید چقدر شبیه هم هستیم؟

No, we don't.

نه، ما نداریم.

This lesson is on what - like, how can you practice conversation when you don't have

این درس در مورد چه چیزی است - مثلاً چگونه می توانید مکالمه را تمرین کنید وقتی

a partner?

شریکی ندارید؟

It seems, you know, it seems, you might say oxymoron, you know, practicing conversation

به نظر می‌رسد، می‌دانی، به نظر می‌رسد، ممکن است بگوییم بی‌شک، می‌دانی، تمرین مکالمه

without a partner when you need to have a partner to have a conversation, okay.

بدون شریک زمانی که برای مکالمه نیاز به داشتن یک شریک دارید، خوب.

But, you know, that's not the word I would use, but it seems, you know, it seems impossible,

اما، می دانید، این کلمه ای نیست که من استفاده می کنم ، اما به نظر می رسد، می دانید، غیرممکن به نظر می رسد،

aright?

درست است؟

I'm going to give you four ways today that you'll be able to practice, which will give

من امروز چهار راه را به شما ارائه خواهم کرد که بتوانید تمرین کنید، که به

you the practice of conversation without having a partner.

شما تمرین مکالمه را بدون داشتن شریک می دهد.

Don't leave just yet, I haven't lost my mind, we're going to go do it, okay?

هنوز نرو، من عقلم را از دست نداده‌ام، ما می‌رویم این کار را انجام دهیم، باشه؟

Now, why?

حالا چرا؟

Why is this important?

چرا این مهم است؟

Well, number one, if you don't get the practice in, you don't have the fluency, the pronunciation

خوب، شماره یک، اگر تمرین را انجام ندهید، تسلط، تلفظ

or even the vocabulary to maintain a real conversation if you don't get the practice.

یا حتی واژگان لازم برای حفظ یک مکالمه واقعی را ندارید، اگر تمرین را انجام ندهید.

But if you don't have partner, you don't get to practice, you're in what we call a Catch-22.

اما اگر شریکی نداشته باشید، نمی توانید تمرین کنید، در چیزی هستید که ما آن را Catch-22 می نامیم.

You don't have this, and you need this in order to get that.

شما این را ندارید و برای به دست آوردن آن به این نیاز دارید.

So, in order to have a good conversation, you need practice in a conversation, but if

بنابراین، برای داشتن یک مکالمه خوب ، نیاز به تمرین در یک مکالمه دارید،

you don't have a partner to have a conversation, you won't get good at conversation.

اما اگر شریکی برای گفتگو نداشته باشید، در مکالمه خوب نمی شوید.

Yeah, it's a problem.

بله، این یک مشکل است.

So, I want to give you something in a structure, or methods you can take apart that you can

بنابراین، من می‌خواهم چیزی را در یک ساختار یا روش‌هایی به شما بدهم که می‌توانید از هم جدا کنید که می‌توانید

practice and notice next time you have a conversation, you're much better and improved so that you

تمرین کنید و دفعه بعد که مکالمه دارید متوجه شوید، خیلی بهتر و بهتر شده‌اید تا

can - ah, wait for it - create a relationship so they will have further conversations with

بتوانید - آه، منتظرش باشید - ایجاد کنید. یک رابطه به طوری که آنها گفتگوهای بیشتری با

you and you'll have a conversation partner.

شما خواهند داشت و شما یک شریک گفتگو خواهید داشت.

And that's why we're doing this.

و به همین دلیل است که ما این کار را انجام می دهیم.

So, when Brad and I meet, we'll have the perfect conversation.

بنابراین، وقتی من و برد همدیگر را ملاقات کنیم، گفتگوی عالی خواهیم داشت.

Anyway, moving on.

به هر حال، ادامه دارد.

So, before I go on, this video is for Alex, Mom - I'm very sorry I forgot your name - you

بنابراین، قبل از اینکه ادامه بدهم، این ویدیو برای الکس، مامان است - خیلی متاسفم که اسم شما را فراموش کردم - شما

were such a lovely lady, and baby Matthew.

خیلی خانم دوست داشتنی بودید، و عزیزم متیو.

I was at a restaurant with a friend up at Shinobu in Toronto and this Russian family,

من با یکی از دوستانم در یک رستوران در شینوبو در تورنتو بودیم و این خانواده روسی،

beautiful little family, came over and said "Hi, are you James from EngVid?" and I was

خانواده کوچک زیبا، آمدند و گفتند "سلام، شما جیمز از EngVid هستید؟" و من به

kind of like "Yeah", and they said "We watch in Russia." and I will say Hi, you're probably

نوعی شبیه "آره" بودم و آنها گفتند "ما در روسیه تماشا می کنیم ." و من می گویم سلام، احتمالاً

back in Russia, and baby Matthew probably isn't a baby anymore, he's bigger, but it

به روسیه برگشته اید، و متیو عزیزم احتمالاً دیگر بچه نیست، او بزرگتر است، اما

was brilliant meeting you and this lesson is for you, okay?

ملاقات با شما عالی بود و این درس برای شماست، باشه؟

Anyway, so this is four ways to improve conversation skills when you're alone.

به هر حال، پس این چهار راه برای بهبود مهارت های مکالمه زمانی است که تنها هستید.

I've explained the "why", so let's talk about the "how".

من "چرا" را توضیح داده ام، پس بیایید در مورد "چگونه" صحبت کنیم.

What I'm going to use is - well, the "how" is actually right here on the board but I'll

چیزی که من قرار است از آن استفاده کنم این است - خوب، "چگونه" در واقع همین جا روی تابلو است، اما

go into it.

من به آن خواهم پرداخت.

We're going to start trying to use the four methods of learning that we have when you

ما سعی خواهیم کرد از چهار روش یادگیری استفاده کنیم که وقتی شما

learn a language, which is listening, speaking, or which are-listening, speaking, reading,

زبانی را یاد می گیرید، گوش دادن، صحبت کردن، یا گوش دادن، صحبت کردن، خواندن

and writing, but I'm going to be listing them a little bit differently in order to emphasize

و نوشتن هستند، اما من لیست می کنم. آنها کمی متفاوت هستند تا تاکید

what parts we want to work on to improve our conversation skills alone, so let's go to

کنیم که ما می خواهیم روی چه قسمت هایی کار کنیم تا مهارت های مکالمه خود را به تنهایی بهبود دهیم، بنابراین بیایید

the board this way, this way.

به این ترتیب، از این طریق به تابلو برویم.

Okay, so you notice I have input and output, and this include the skills I talked about,

خوب، پس متوجه می شوید که من ورودی و خروجی دارم، و این شامل مهارت هایی است که در مورد آنها صحبت کردم،

like you're repeating yourself, yes, but I'm breaking them down into different segments

مثل اینکه دارید خودتان را تکرار می کنید، بله، اما من آنها را به بخش های مختلف تقسیم می کنم

because each part, there's - in my opinion and from what I've read, there is way of using

زیرا هر قسمت وجود دارد - به نظر من و از چیزی که من خوانده ام، راهی برای استفاده از

these things and input is, obviously, inputting, putting stuff inside your head, you could

این چیزها وجود دارد و ورودی، بدیهی است که وارد کردن، قرار دادن چیزها در ذهن شما، می توانید

say, put in.

بگویید، قرار دهید.

And when you input stuff, that's things like reading and listening, okay?

و وقتی چیزهایی را وارد می کنید، چیزهایی مانند خواندن و گوش دادن است، خوب؟

You're not producing anything yourself, you're sitting there and just stuff's coming in.

شما خودتان چیزی تولید نمی کنید، شما آنجا نشسته اید و فقط چیزهایی وارد می شوند.

Input.

ورودی.

Output is like, out, putting out.

خروجی مانند، خارج کردن، خاموش کردن است.

That's me right now, I'm speaking.

این من هستم در حال حاضر، من دارم صحبت می کنم.

I'm speaking to you, that's output.

من با شما صحبت می کنم، این خروجی است.

Also, writing is output.

همچنین نوشتن خروجی است.

It means I'm putting out information or I'm communicating with the world.

این بدان معناست که من اطلاعاتی را منتشر می کنم یا با جهان ارتباط برقرار می کنم.

Input is taking information in to understand the world, output is to put information out,

ورودی دریافت اطلاعات برای درک جهان است، خروجی قرار دادن اطلاعات است،

alright?

خوب؟

So, let's go.

پس بزن بریم.

So, that's input and output.

بنابراین، این ورودی و خروجی است.

The next one I want to do is talk about pacing.

مورد بعدی که می خواهم انجام دهم این است که در مورد ضربان قلب صحبت کنم.

Pacing is what I am doing now.

قدم زدن کاری است که اکنون انجام می دهم.

I'm walking.

من راه می روم.

But, how fast you walk, how long the strides, what is the pace, the speed?

اما، چقدر سریع راه می روید، چقدر گام می گذارید، چه سرعتی دارید، چه سرعتی دارید ؟

When we talk about pacing in language, at the beginning of this video, you probably

وقتی صحبت از سرعت در زبان می کنیم، در ابتدای این ویدیو، احتمالاً

noticed that I was speaking very, very fast or very quickly.

متوجه شدید که من خیلی خیلی سریع یا خیلی سریع صحبت می کنم.

My pacing was fast.

قدم زدنم سریع بود

I've slowed it down now.

الان کم کردم

Every language has its own flow and its own pace.

هر زبانی جریان و سرعت خاص خود را دارد .

For example, "Ni hao mah" in Mandarin is not the same as "Coc de mas verna" in Russian.

به عنوان مثال، "Ni hao mah" در ماندارین با "Coc de mas verna" در روسی یکی نیست.

The pace is different, alright?

سرعت متفاوت است، خوب؟

So, we're going to look at pace and we're going to look at the speed, let's just get

بنابراین، ما به سرعت و سرعت نگاه خواهیم کرد، اجازه دهید فقط از

rid of this bracket here.

شر این براکت در اینجا خلاص شویم.

The breaks in the language.

وقفه های زبان

In English, we have certain breaks just as they do in Japanese.

در انگلیسی، مانند ژاپنی‌ها، استراحت‌های خاصی داریم .

Some breaks are harder, some flow like "Como estas muy?", alright?

برخی از وقفه ها سخت تر هستند، برخی مانند "Como estas muy?"، خوب است؟

If you're doing it in Spanish, it follows, right?

اگر آن را به زبان اسپانیایی انجام می‌دهید، در ادامه آمده است، درست است؟

Less break.

استراحت کمتر

We're also going to look at mimicking.

ما همچنین به تقلید نگاه خواهیم کرد.

Mimicking is not the same as imitation.

تقلید با تقلید یکسان نیست.

I made a - immitate, it's delicious, yes, it's nice but it's not delicious, so no "mmm",

من یک - تقلید کردم، خوشمزه است، بله، خوب است، اما خوشمزه نیست، بنابراین "ممم" نیست،

so im, it means, so I made a mistake, it happens to everyone, alright?

بنابراین من، یعنی، پس اشتباه کردم، برای همه اتفاق می افتد ، خوب؟

So, imitate, sorry.

پس تقلید کن متاسفم

So, imitating or copying is - imitate means to do something similar to.

بنابراین، تقلید یا کپی کردن است - تقلید به معنای انجام کاری مشابه است.

Mimicking is to like, exaggerate and sometimes you do it to make fun of something, alright,

تقلید عبارت است از دوست داشتن، اغراق کردن و گاهی اوقات شما این کار را برای مسخره کردن چیزی، خوب،

or to ridicule, but we're going to use this particular skill of imitating and copying

یا تمسخر انجام می دهید، اما ما از این مهارت خاص تقلید و کپی کردن

to help enhance your English.

برای کمک به تقویت زبان انگلیسی شما استفاده خواهیم کرد.

Then, we're going to look at some creative practice.

سپس، ما به برخی از تمرینات خلاقانه نگاه می کنیم.

A couple of things that you can do, or one thing in particular, to open up your mind

چند کار که می توانید انجام دهید، یا به طور خاص یک کار، برای باز کردن ذهن شما،

so when you get locked into a pattern or a habit, we call it a rut.

بنابراین وقتی درگیر یک الگو یا عادت شدید، آن را یک شیطنت می نامیم.

It's harder for you to learn new things or have new things come in, but if we can break

یادگیری چیزهای جدید یا ورود چیزهای جدید برای شما سخت تر است، اما اگر بتوانیم

that up a little bit, it gives your brain the opportunity to start fresh or be new,

آن را کمی از بین ببریم، به مغز شما این فرصت را می دهد که تازه شروع کند یا جدید باشد،

so it can absorb more information.

بنابراین می تواند اطلاعات بیشتری را جذب کند.

In fact, what I said here was opening the mind, so it can be more responsive and learn

در واقع، آنچه من در اینجا گفتم ذهن را باز می کند، بنابراین می تواند پاسخگوتر باشد و

more, faster.

بیشتر و سریعتر بیاموزد.

Let me repeat that again, if we open your mind, we can make it more responsive, it means

اجازه دهید دوباره تکرار کنم، اگر ذهن شما را باز کنیم ، می‌توانیم آن را پاسخگوتر کنیم،

it can move faster, and it can learn faster.

یعنی می‌تواند سریع‌تر حرکت کند، و می‌تواند سریع‌تر یاد بگیرد.

This is important, because what a lot of people forget is when things stop being fun or interesting,

این مهم است، زیرا چیزی که بسیاری از مردم فراموش می کنند این است که وقتی چیزها سرگرم کننده یا جالب نیستند، آن

you quit.

را ترک می کنید.

You stop.

تو بس کن

And it's important to remember, if you've been even watching this video, you've already

و مهم است که به خاطر داشته باشید، اگر حتی این ویدیو را تماشا کرده اید،

given me 10 minutes of your life.

قبلاً 10 دقیقه از زندگی خود را به من اختصاص داده اید.

If you've been studying for a year, you've been studying and giving a year of your life

اگر یک سال درس خوانده اید، درس خوانده اید و یک سال از عمرتان را

to something.

به چیزی داده اید.

You don't want to quit because it's no longer fun or interesting.

شما نمی خواهید ترک کنید زیرا دیگر سرگرم کننده یا جالب نیست.

To me, that has been a waste of something you worked on that you clearly want, but if

برای من، این هدر دادن چیزی است که روی آن کار کرده‌اید و به وضوح می‌خواهید، اما اگر

we can make it interesting and fun and you can learn faster, you can get more of what

بتوانیم آن را جالب و سرگرم‌کننده کنیم و بتوانید سریع‌تر یاد بگیرید، می‌توانید بیشتر از آنچه

you want here and now, we'll make you better at what you want and get the things you want

می‌خواهید در اینجا و اکنون به دست آورید، ما شما را درست می‌کنیم. در آنچه می خواهید بهتر عمل کنید و چیزهایی را که می خواهید

faster.

سریعتر بدست آورید.

In this case, it can be getting a job, getting a relationship, or just being able to travel.

در این مورد، می تواند شغل، گرفتن رابطه یا فقط امکان سفر باشد.

You put the time in, so let's make it worthwhile for you, okay?

شما وقت گذاشتید، پس بیایید آن را برای شما ارزشمند کنیم، باشه؟

Anyway.

به هر حال.

So, these are the four things we're going to practice - or these four methods - in order

بنابراین، این چهار چیزی است که ما می خواهیم تمرین کنیم - یا این چهار روش - به منظور

to help increase or improve our conversation skills when we don't have partner.

کمک به افزایش یا بهبود مهارت های مکالمه خود در زمانی که شریکی نداریم.

A lot of people said it couldn't be done, but they weren't me.

بسیاری از مردم گفتند که این کار نمی تواند انجام شود، اما آنها من نبودم.

You ready?

آماده ای؟

See you in a second.

در یک ثانیه می بینمت.

We're going to go the board for those lessons.

ما برای آن درس ها به هیئت می رویم.

Okay, so we're back.

باشه پس ما برگشتیم

So, what I want to do is take on two of the methods right away, which is input and output.

بنابراین، کاری که من می‌خواهم انجام دهم این است که فوراً از دو روش استفاده کنم، که ورودی و خروجی است.

They're like brother and sister.

مثل خواهر و برادر هستن

You need one to go with the other and they usually go together.

شما به یکی برای همراهی با دیگری نیاز دارید و آنها معمولاً با هم می روند.

When we're studying in English, if you're doing writing, we always say it's best to

وقتی به زبان انگلیسی درس می‌خوانیم، اگر نویسندگی می‌کنید، همیشه می‌گوییم که بهتر است

read a lot first.

ابتدا زیاد بخوانید.

And if you're writing a lot, we say read a lot, so they go together.

و اگر زیاد می نویسید، می گوییم زیاد بخوانید ، بنابراین با هم می آیند.

Anyway.

به هر حال.

I'm going to come here and say a simple statement.

من می خواهم به اینجا بیایم و یک جمله ساده بگویم.

Conversation is like a two-way street, okay?

مکالمه مثل یک خیابان دوطرفه است، خوب؟

A two-way street, you have traffic going this way and traffic going this way.

یک خیابان دو طرفه، شما ترافیکی دارید که از این طرف می رود و ترافیکی که از این طرف می رود.

It's not just about you, okay?

فقط به تو مربوط نیست، باشه؟

You need to understand other people as much as you need to be understood.

شما به همان اندازه که نیاز دارید دیگران را درک کنید، باید درک کنید.

You need to see their perspective if you want to have good communication.

اگر می خواهید ارتباط خوبی داشته باشید، باید دیدگاه آنها را ببینید.

And in this case, I'm going to be using input to substitute as your partner, your reading

و در این مورد، من از ورودی برای جایگزینی به عنوان شریک، شریک خواندن شما استفاده خواهم کرد

partner.

.

I'm sorry, your reading partner.

متاسفم، شریک خواندن شما.

I'm going to use reading to be your partner.

من از خواندن برای شریک بودن شما استفاده خواهم کرد.

Now, you might say "How does reading substitute as a partner?"

اکنون، ممکن است بگویید "چگونه خواندن به عنوان یک شریک جایگزین می شود؟"

Well, it's not just reading, we have to specifically talk about something called fiction, reading

خوب، این فقط خواندن نیست، ما باید به طور خاص در مورد چیزی به نام داستان، خواندن داستان صحبت کنیم

fiction, and you might say "What is fiction?"

، و ممکن است بگویید "داستان چیست؟"

Fiction is a story that is not true.

داستان داستانی است که واقعیت ندارد.

When you think about romance novels, science fiction novels, comic books, they're not real,

وقتی به رمان های عاشقانه، رمان های علمی تخیلی، کتاب های کمیک فکر می کنید، آنها واقعی نیستند،

but they're stories, they're made up stories.

اما داستان هستند، داستان های ساخته شده اند.

Fiction.

داستان.

What they have found, or during studies they have found, is that people who read a lot

چیزی که آنها یافته اند، یا در طول مطالعاتی که یافته اند، این است که افرادی که

of fiction tend to understand other people more.

زیاد داستان می خوانند تمایل دارند دیگران را بیشتر درک کنند .

They tend to have more empathy.

تمایل به همدلی بیشتری دارند.

Empathy is they feel and understand others, right?

همدلی این است که آنها دیگران را احساس و درک می کنند، درست است؟

Or they feel the pain or the happiness that other people feel.

یا درد یا شادی را که دیگران احساس می کنند احساس می کنند.

So, why is this important in our conversation skill when I'm by myself?

بنابراین، چرا وقتی من تنها هستم، این در مهارت مکالمه ما مهم است ؟

Well, if I don't have a person to speak to, it doesn't make sense.

خوب، اگر من کسی را نداشته باشم که با او صحبت کنم، منطقی نیست.

It just doesn't work.

این فقط کار نمی کند.

You need to interact with someone, and if I can't react or, you know, work with a real

شما باید با کسی تعامل داشته باشید، و اگر من نتوانم واکنشی نشان دهم یا، می دانید، با یک شخص واقعی کار کنم

person, the next best thing is a fiction novel, because as the writer writes, they are asking

، بهترین چیز بعدی یک رمان تخیلی است، زیرا همانطور که نویسنده می نویسد، آنها از

us to get into someone else's head and understand them and understand how they communicate.

ما می خواهند که وارد سر دیگران شویم. و آنها را درک کنید و نحوه ارتباط آنها را درک کنید.

And even though it's not a one on one real person, it's similar enough that they have

و حتی اگر برای یک شخص واقعی نیست، اما به اندازه کافی مشابه است که آنها

found that it improves people's ability to communicate after reading a lot when they

متوجه شده اند که توانایی ارتباط افراد را پس از مطالعه زیاد هنگام

meet real people.

ملاقات با افراد واقعی بهبود می بخشد.

In fact, they say that in some ways, that people who read a lot of fiction have better

در واقع، آنها می گویند که از برخی جهات، افرادی که زیاد داستان می خوانند،

communication skills and interact better with people than people who just talk.

مهارت های ارتباطی بهتری دارند و با مردم تعامل بهتری نسبت به افرادی دارند که فقط صحبت می کنند.

Because it's the whole thing of seeing things from their perspective, taking your time to

زیرا این همه چیز این است که چیزها را از منظر آنها ببینید، وقت خود را برای

understand it, because you can't - they don't allow you to speak, you just take information

درک آن صرف کنید، زیرا نمی توانید - آنها به شما اجازه نمی دهند صحبت کنید، شما فقط اطلاعات را

in - input - and as you're taking it in, you're like "Okay, I got it, I got it", and if you

وارد می کنید - ورودی - و همانطور که آن را دریافت می کنید ، شما مانند "خوب، فهمیدم، فهمیدم" هستید، و اگر

don't get it, you don't understand the story though, it doesn't make sense.

آن را نفهمیدید، داستان را درک نمی کنید ، اما معنی ندارد.

But when you do get it, the story comes alive and you're like "Wow, that is so cool!".

اما وقتی آن را به دست می آورید، داستان زنده می شود و شما مانند "وای، خیلی جالب است!".

And what's really cool is that you get to actually say something after, but being understood

و آنچه واقعاً جالب است این است که بعد از آن واقعاً چیزی می‌گویید، اما درک شدن

is great.

عالی است.

Letting people know you understand them is sometimes better, because then they give you

گاهی اوقات بهتر است به مردم بفهمانید که آنها را درک می کنید ، زیرا

the opportunity to be understood.

در این صورت فرصت درک شدن را به شما می دهند.

And, by the way, when we go up here to the board, I do have a little statement on that,

و، اتفاقا، وقتی به اینجا می‌رویم ، من یک بیانیه کوچک در مورد آن دارم،

which is I want you to read and read fiction in order to get that perspective from others

این است که از شما می‌خواهم داستان‌های تخیلی را بخوانید و بخوانید تا این دیدگاه را از دیگران

and that empathy and that, you know, ability to work in social circles.

و آن همدلی و آن را دریافت کنید. ، توانایی کار در محافل اجتماعی.

But, I also want you to know that it's not just me saying this.

اما، من همچنین می خواهم بدانید که این فقط من نیستم که این را می گویم.

Here is something right here where it says, okay, here's something.

اینجا چیزی است که می گوید، خوب، اینجا چیزی است.

I'm saying, "Reading helps people modestly improve understanding and their mental reaction

من می گویم، "مطالعه به افراد کمک می کند تا درک و واکنش ذهنی خود را نسبت

to others in social situations."

به دیگران در موقعیت های اجتماعی بهبود بخشند."

I took this out of Psychology Today, it was written in 2018 from a research study, okay?

من این را از Psychology Today خارج کردم، در سال 2018 از یک مطالعه تحقیقاتی نوشته شده است، خوب؟

That's because they found that, and I found that in my classrooms, the ones that read

دلیلش این است که آن‌ها متوجه شدند، و من متوجه شدم که در کلاس‌های من،

the most were the ones much more capable of communicating with others, right?

آنهایی که بیشتر مطالعه می‌کنند، توانایی بیشتری در برقراری ارتباط با دیگران دارند، درست است؟

And that's all this is saying is that you read, when you're in a social situation which

و این همه چیزی است که می گویند این است که شما می خوانید، وقتی در یک موقعیت اجتماعی قرار می گیرید

is in a school environment, on a date, or in a business environment, you're the one

که در محیط مدرسه، در یک قرار ملاقات یا در یک محیط تجاری قرار دارید، شما هستید

who can actually speak to other people, because you're listening to them, and that's the important

که در واقع می توانید با افراد دیگر صحبت کنید، زیرا شما به آنها گوش می دهید، و این

part.

بخش مهمی است.

So, the reading becomes the partner that you need when you don't have one.

بنابراین، خواندن به شریکی تبدیل می‌شود که وقتی آن را ندارید به آن نیاز دارید.

Cool?

سرد؟

Good.

خوب

So, now that you've got (muffled) because you want to talk, you're like, I did all this

خب، حالا که (خفه) کردی چون می‌خواهی حرف بزنی، می‌گویی، من این همه

listening, I'm taking all this stuff in, when is it my turn?

گوش دادن را انجام دادم، همه این چیزها را می‌آورم، نوبت من کی می‌شود؟

Let's talk about writing.

بیایید در مورد نوشتن صحبت کنیم.

Now, you might say writing has nothing to do with speaking, but there is a thread that

حالا، ممکن است بگویید نوشتن ربطی به صحبت کردن ندارد، اما یک رشته وجود دارد که

they both have, or something that joins them together, which is thought.

هر دو دارند، یا چیزی که آنها را به هم متصل می کند، که فکر می شود.

One thing about writing is, or speaking, is when I'm speaking to you, I can make a mistake.

یک چیز در مورد نوشتن یا صحبت کردن این است که وقتی با شما صحبت می کنم ممکن است اشتباه کنم.

That mistake is instant.

آن اشتباه آنی است.

I wouldn't say it's permanent but in a way it's instant and you can be judged on that

من نمی گویم دائمی است، اما به نوعی آنی است و شما می توانید از آن راه درست قضاوت کنید

right way.

.

When I write that same statement on a piece of paper, you don't know what I've written

وقتی من همان جمله را روی یک تکه کاغذ می نویسم،

until you get to see it, so I get the opportunity when I write it down to change it and modify

تا زمانی که آن را نبینید نمی دانید چه نوشته ام، بنابراین وقتی آن را یادداشت می کنم این فرصت را پیدا می کنم که آن را تغییر دهم و

it and improve it, look for mistakes in it.

آن را اصلاح کنم و بهبود بخشم. برای اشتباهات در آن

In fact, when I do lessons, I do that very same thing.

در واقع، وقتی دروس را انجام می دهم، دقیقاً همین کار را انجام می دهم.

I write all the stuff on the board, then I get a friend to look it over and say, "Look

همه چیزها را روی تخته می نویسم، سپس از دوستی می گیرم که آن را بررسی کند و بگوید: "به آن نگاه کن

it over!" and he checks for mistakes and I go "Okay, great!" and ok, see if I made a

!" و او اشتباهات را بررسی می کند و من می گویم "باشه، عالی!" و خوب، ببینید آیا من

mistake, because sometimes I miss something.

اشتباه کردم، زیرا گاهی اوقات چیزی را از دست می دهم.

And by the time you see it, it looks pretty good and I'm like yeah, well, we correct it.

و زمانی که آن را می بینید، بسیار خوب به نظر می رسد و من می گویم بله، خوب، ما آن را اصلاح می کنیم.

Now, that wouldn't happen if I didn't do that.

حالا اگر این کار را نمی کردم این اتفاق نمی افتاد.

You might go "Mistake, mistake, mistake, mistake" and you'd be so caught up in my mistakes you

ممکن است به «اشتباه، اشتباه، اشتباه، اشتباه» بروید و آنقدر گرفتار اشتباهات من

wouldn't actually see what I'm trying to say.

شوید که واقعاً نبینید چه می‌خواهم بگویم.

Writing gives you the opportunity to correct what's going on up here, or to see what's

نوشتن به شما این فرصت را می دهد تا آنچه را که در اینجا می گذرد تصحیح کنید، یا ببینید

going on up here and get the help you need to fix it.

در اینجا چه خبر است و کمک لازم برای رفع آن را دریافت کنید.

Now, the beautiful thing about writing is you can be creative with it.

اکنون، نکته زیبای نوشتن این است که می توانید با آن خلاق باشید.

You can change things around and experiment to see.

می توانید چیزهای اطراف را تغییر دهید و برای دیدن آزمایش کنید.

You can be more forceful or you can be softer, and you can do all of that while doing it,

شما می توانید قوی تر یا نرم تر باشید، و می توانید همه این کارها را در حین انجام آن انجام دهید،

you're actually doing it with repetition and improving the natural flow that will come

در واقع این کار را با تکرار و بهبود جریان طبیعی که

out of your mouth, because as you fix it, you're not just fixing it for the paper, you're

از دهان شما خارج می شود، انجام می دهید، زیرا همانطور که آن را اصلاح می کنید ، نه فقط آن را برای کاغذ درست می‌کنید،

fixing it for your mind so your mind knows the most accurate or the most correct way

بلکه آن را برای ذهن خود درست می‌کنید تا ذهنتان دقیق‌ترین یا صحیح‌ترین راه را

of expressing what you want to say to people so they can understand you.

برای بیان آنچه می‌خواهید به مردم بگویید، بداند تا آنها بتوانند شما را درک کنند.

So, you're writing, you know, a page a day, two pages a day, and I'm not saying go crazy,

بنابراین، شما می نویسید، می دانید، یک صفحه در روز، دو صفحه در روز، و من نمی گویم دیوانه شوید،

but I would say yeah, take a day.

اما می گویم بله، یک روز وقت بگذارید.

Write out a page, a paragraph, of expressing yourself.

یک صفحه، یک پاراگراف از بیان خود بنویسید.

Put it away for about ten minutes, come back to it then read it again, read what you've

حدود ده دقیقه آن را کنار بگذارید، به آن برگردید، سپس دوباره بخوانید، آنچه نوشته‌اید را بخوانید

written, look for mistakes.

، به دنبال اشتباهات بگردید.

You'll find them, if you put it away, you'll find them then correct it, put it away again

شما آنها را پیدا خواهید کرد، اگر آن را کنار بگذارید، آنها را پیدا خواهید کرد، سپس آن را تصحیح خواهید کرد، دوباره آن را کنار بگذارید

and come back to it, you might even find other ones.

و به آن بازگردید، حتی ممکن است موارد دیگری را پیدا کنید .

We need fresh eyes sometimes, but as you're doing that, each time you're correcting it,

ما گاهی به چشمانی تازه نیاز داریم، اما وقتی این کار را انجام می‌دهید، هر بار که آن را اصلاح می‌کنید،

you're asking your mind to be more critical and to learn, learn from what you're doing,

از ذهن خود می‌خواهید انتقادپذیرتر باشد و یاد بگیرد، از کاری که انجام می‌دهید بیاموزد،

and by doing that on a regular basis, you'll start noticing that when you speak, you just

و با انجام آن در به طور منظم، متوجه خواهید شد که وقتی صحبت می کنید، فقط

speak better, alright?

بهتر صحبت می کنید، خوب؟

So, what I wrote over here, I was saying: Writing does what speaking does not.

بنابراین، آنچه در اینجا نوشتم، می‌گفتم: نوشتن کاری را انجام می‌دهد که صحبت کردن انجام نمی‌دهد.

It gives you time.

به شما زمان می دهد.

That's what you want to think about.

این چیزی است که شما می خواهید در مورد آن فکر کنید.

It gives you time to think about structure, and in this case, I'm talking about structure

این به شما زمان می دهد تا در مورد ساختار فکر کنید، و در این مورد، من در مورد ساختار صحبت می کنم

as in grammar, what is the grammar, what is the syntax?

همانطور که در گرامر، گرامر چیست، نحو چیست؟

You can't do that when you're speaking, because as you're thinking about getting the words

وقتی دارید صحبت می کنید نمی توانید این کار را انجام دهید، زیرا وقتی به این فکر می کنید که کلمات را

out, you don't have time to go in your head and say "stop, go back, replace, and redo",

بیرون بیاورید، وقت ندارید به ذهن خود بروید و بگویید "ایست کن، برگرد، جایگزین کن و دوباره انجام بده"، بسیار

okay?

خوب. ?

But writing does that, okay?

اما نوشتن این کار را انجام می دهد، خوب؟

And because you're doing that, you're able to improve it, modify it, and learn from it,

و از آنجایی که شما این کار را انجام می دهید، می توانید آن را بهبود ببخشید، آن را اصلاح کنید و از آن درس بگیرید، بسیار

okay.

خوب.

And by the way, that repetition, by repeating it, you create a more natural form of expression.

و اتفاقاً، این تکرار، با تکرار آن، شکل طبیعی تری از بیان را ایجاد می کنید.

What I mean by that is by through the repetition, I can say "Ni hao ma, Ni hao ma, Ni hao ma",

منظور من از تکرار این است که می توانم بگویم "نی هاو ما، نی هائو ما، نی هائو ما"،

but I've done it for so many years and when I had some students I was teaching, and "Ni

اما من این کار را برای چندین سال انجام داده ام و زمانی که چند دانش آموز داشتم تدریس می کردم، و " Ni

hao ma", "ma, mah, muh, muh", or if you're Russian, "Coc de mas verna".

hao ma، "ma, mah, muh, muh"، یا اگر روسی هستید، "Coc de mas verna".

It's like, what, where is that coming from?

مثل این است که چه چیزی از کجا می آید؟

Repetition over months.

تکرار در طول ماه ها

It's not perfect, it's not supposed to be, but I don't think about it, but I needed to

این کامل نیست، قرار نیست که باشد، اما من به آن فکر نمی‌کنم، اما باید

repeat it, and I did that on paper, believe it or not, and then I would speak to people

آن را تکرار می‌کردم، و این کار را روی کاغذ انجام دادم، چه باور کنید چه نه، و سپس با مردم صحبت کنم

and they'd go "Hey!" and I'd say "Stop, that's all the Russian I know!"

و آنها بروند. "سلام!" و من می گویم "بس کن، این تمام روسیه ای است که من می دانم!"

Anyway.

به هر حال.

So, with writing, we get the ability to repeat before we go into public and after we get,

بنابراین، با نوشتن، ما این توانایی را پیدا می کنیم که قبل از اینکه در معرض دید عموم قرار بگیریم، تکرار کنیم و بعد از

you know, we go over it enough and then work on it and perfect it, it will come out much

اینکه متوجه شدیم، به اندازه کافی آن را مرور می کنیم و سپس روی آن کار می کنیم و آن را کامل می کنیم،

naturally when we actually speak with other people.

زمانی که واقعاً با دیگران صحبت می کنیم بسیار طبیعی ظاهر می شود. مردم.

So, combining these two, input and output, we get the being able to express ourselves

بنابراین، با ترکیب این دو، ورودی و خروجی، می‌توانیم خودمان را

fully, being able to change it, that's the modify part that's important, you don't want

به‌طور کامل بیان کنیم، بتوانیم آن را تغییر دهیم، این بخش تغییر است که مهم است، شما نمی‌خواهید

to repeat the same thing over and over again.

یک چیز را بارها و بارها تکرار کنید.

I've actually repeated the same information to you about three times in different ways,

من در واقع همان اطلاعات را تقریباً سه بار به روش‌های مختلف برای شما تکرار کرده‌ام،

and you may not have noticed it because I've changed the words to give each person who

و ممکن است متوجه آن نشده باشید، زیرا من کلمات را تغییر داده‌ام تا به هر فردی که

needs it a different message to take.

به آن نیاز دارد، پیام متفاوتی بدهد.

But then, I want the input because when people are speaking, if I want the conversation to

اما پس از آن، من ورودی را می خواهم زیرا وقتی مردم در حال صحبت هستند، اگر می خواهم گفتگو

continue, remember I said it's a two-way speech, speech, street, I need to understand what

ادامه پیدا کند، به یاد داشته باشید که گفتم این یک سخنرانی دو طرفه است، سخنرانی، خیابان، باید بفهمم

they're saying to me and they need to know that, because when that happens, they feel

آنها به من چه می گویند و آنها باید این را بدانید، زیرا وقتی این اتفاق می افتد، آنها احساس می کنند

understood, they will continue and I will actually gain a partner to speak to.

درک می شوند، ادامه خواهند داد و من در واقع شریکی برای صحبت پیدا خواهم کرد.

Remember, if you don't have anyone to speak to now, every opportunity you get might be

به یاد داشته باشید، اگر اکنون کسی را ندارید که با او صحبت کنید، هر فرصتی که به دست می آورید ممکن

the only opportunity and you have to take advantage of that and you only do that by

است تنها فرصت باشد و باید از آن استفاده کنید و فقط با تمرین از قبل این کار را انجام می دهید

practicing beforehand, like if you know anything about Batman?

، مثلاً اگر چیزی در مورد بتمن می دانید؟

He's prepared for everything.

او برای همه چیز آماده است.

That's your job now with input and output.

این کار شما در حال حاضر با ورودی و خروجی است.

Now, I want to go and talk about the other two methods I've given you, right?

حالا، من می خواهم بروم و در مورد دو روش دیگری که به شما داده ام صحبت کنم، درست است؟

We'll do that in the section before, so remember this - input, read, but don't just read, read

ما این کار را در بخش قبلی انجام خواهیم داد، بنابراین این را به خاطر بسپارید - وارد کنید، بخوانید، اما فقط بخوانید،

fiction.

داستان های تخیلی بخوانید.

You can even take some notes on it, but read to get the perspective of others.

شما حتی می توانید برخی از آن را یادداشت بردارید، اما بخوانید تا دیدگاه دیگران را دریافت کنید.

Output: write, create, modify, learn.

خروجی: نوشتن، ایجاد، اصلاح، یادگیری.

You ready?

آماده ای؟

Two more methods to go.

دو روش دیگر برای رفتن.

Okay, now.

باشه الان

I wouldn't be talking to you, "blehblehblehbleh", wow, that pace was very fast.

من با شما صحبت نمی کنم، "بلهبلهبله"، وای، این سرعت خیلی سریع بود.

That's pacing.

این سرعت است.

How do you know?

از کجا می دانی؟

Because now I'm going slowly.

چون الان کم کم دارم میرم.

Pace.

سرعت.

I want to talk about pacing and mimicking here.

من می خواهم در مورد قدم زدن و تقلید در اینجا صحبت کنم.

Now, that noise I did at the beginning and then how I slowed it down is to show you that

حالا، آن صدایی که در ابتدا انجام دادم و سپس چگونه سرعت آن را کم کردم، برای این است که به شما نشان دهم که

there are different speeds, what is the pace?

سرعت های مختلفی وجود دارد، سرعت آن چقدر است؟

When you're walking, you can walk slowly or you can walk very quickly.

وقتی در حال راه رفتن هستید، می توانید آهسته راه بروید یا می توانید خیلی سریع راه بروید.

You can have a long walk that's quick or short, it's different pacing.

شما می توانید یک پیاده روی طولانی داشته باشید که سریع یا کوتاه باشد، سرعت آن متفاوت است.

And why is this important?

و چرا این مهم است؟

Because every language has its own pace.

زیرا هر زبانی سرعت خاص خود را دارد.

Spanish tends to flow and it's a little faster than English.

اسپانیایی تمایل به جریان دارد و کمی سریعتر از انگلیسی است.

English is slower, but it's faster than Japanese.

زبان انگلیسی کندتر است، اما سریعتر از ژاپنی است.

Japanese is like - Oh god, I can't believe I'm doing this - it's like "Hai, hai, hai,

ژاپنی مانند - خدایا، باورم نمی‌شود که دارم این کار را انجام می‌دهم - مانند "های، های، های، های

hai", it's like "cut, cut" when you say like "Ohayo Gozaimasu", "Ohayo Gozaimasu", you

"، مانند "برش، برش" است وقتی می‌گویید "اوهایو گوزایماسو"، "اوهایو گوزایماسو" ، می

see, chop, chop.

بینید، خرد کنید، خرد کنید.

In English, you'd say "How are you doing?"

به زبان انگلیسی، می‌گویید "چطور هستید؟"

It's like, how are you doing, alright?

مثل این است که حالت چطور است، خوب؟

In German, "Sprichst du Deutsch", very, "Sprichst du Deutsch!", I'm going to "Sprichst du Deutsch

در آلمانی، «Sprichst du Deutsch»، خیلی، «Sprichst du Deutsch!»، من به «Sprichst du Deutsch!» می روم «Sprichst du Deutsch

the pacing is different, how it comes out is different, and every language has its own

the pacing متفاوت است، نحوه بیرون آمدن آن متفاوت است، و هر زبانی

natural rhythm and speed and you have to learn it.

ریتم و سرعت طبیعی خود را دارد. شما باید آن را یاد بگیرید

You change "Ohayo Gozaimasu" to [faster] "Ohayo Gozaimasu", Japanese people go "What are you

. "اوهایو گوزایماسو" را به [سریعتر] "اوهایو گوزایماسو" تغییر می دهید، ژاپنی ها می گویند "چی

saying?"

می گویی؟"

Well, I said the words, but I changed the pace and it's confusing.

خوب، من کلمات را گفتم، اما سرعت را تغییر دادم و این گیج کننده است

The same happens in English, and that's why many people who speak properly but get the

. همین اتفاق می افتد. به زبان انگلیسی، و به همین دلیل است که بسیاری از افرادی که به درستی صحبت می کنند، اما

pace wrong found that they're not understood.

سرعت آنها اشتباه است، متوجه شدند که درک نمی شوند.

Why am I telling you this?

چرا این را به شما می گویم؟

Because I told you in this lesson, we want to work without a partner, or we're forced

چون در این درس به شما گفتم، می خواهیم بدون شریک کار کنیم، یا

to work without a partner, but we have to improve.

مجبوریم بدون شریک کار کنیم، اما باید پیشرفت

We talked about writing, we talked about reading, remember those four skills, now we're coming

کنیم. ما در مورد نوشتن صحبت کردیم، در مورد خواندن صحبت کردیم ، این چهار مهارت را به خاطر بسپاریم، اکنون

into listening.

به گوش دادن

Listening is how you get the pace of a language, and one of the best ways to do it is through

می‌رسیم. گوش دادن این است که چگونه سرعت یک زبان را به دست می‌آورید، و یکی یکی از بهترین راه‌ها برای انجام آن از طریق

music.

موسیقی است،

Because when you get music, you notice when it's a good song, you bounce to the beat,

زیرا وقتی موسیقی دریافت می‌کنید، متوجه می‌شوید که آهنگ خوبی است، به ضرب آهنگ می‌پرید،

you bounce, you're like, you're talking to your friend at a club, you don't want to,

شما می پرید، مثل این هستید که با دوست خود در یک باشگاه صحبت می کنید، نمی خواهید،

your body starts to move and you get to know what the beat is, you start moving with it

بدن شما شروع به حرکت می کند و متوجه می شوید که ضربان چیست، با آن شروع به حرکت می کنید

and it's almost involuntary.

و تقریبا غیر ارادی است. .

But, it's natural.

اما، طبیعی است.

And when we use language and there's music when people sing, they sing with the same

و وقتی از زبان استفاده می کنیم و وقتی مردم می خوانند موسیقی وجود دارد، با همان

kind of pacing.

سرعت می خوانند.

I had a class one time where I had students listen to a song in English and then we had

یک بار کلاسی داشتم که در آن دانش‌آموزان به یک آهنگ به زبان انگلیسی گوش می‌دادند و سپس ما شنیدیم

- it was a Japanese song and we had it with English subtitles and people tried to sing

- این یک آهنگ ژاپنی بود و آن را با زیرنویس انگلیسی داشتیم و مردم سعی کردند

it but they didn't speak Japanese, so they tried to sing it in English and it just sounded

آن را بخوانند اما ژاپنی صحبت نمی‌کردند، بنابراین سعی کردند برای خواندن آن به زبان انگلیسی و فقط صدای وحشتناکی به نظر می رسید

horrible and the Japanese people were like "OH!", they couldn't get it.

و مردم ژاپن مانند "اوه!" بودند، آنها نمی توانستند آن را دریافت کنند.

They weren't actually listening to what the pacing of the Japanese language was so they

آنها در واقع به سرعت زبان ژاپنی گوش نمی دادند، بنابراین

couldn't sing it with the song.

نمی توانستند آن را با آهنگ بخوانند.

I like songs because - and I'm bringing it to pacing - singing is you, hm, how do I say

من آهنگ ها را دوست دارم زیرا - و من آن را به سرعت می آورم - شما می خوانید، هوم، چگونه

it?

بگویم؟

There's a natural rhythm with music and we follow it, we don't have to think about it,

موسیقی یک ریتم طبیعی دارد و ما آن را دنبال می کنیم، لازم نیست به آن فکر کنیم،

okay?

خوب؟

And when you're working with a language and you've got that natural rhythm, you can pick

و وقتی با یک زبان کار می کنید و آن ریتم طبیعی را دارید، می

up on the pace of the words, so we can switch it up and it's not so difficult.

توانید سرعت کلمات را بالا ببرید، بنابراین ما می توانیم آن را تغییر دهیم و این کار چندان دشوار نیست.

In real speech, we tend to focus on the content of what we're saying and the meaning and we

در گفتار واقعی، ما تمایل داریم روی محتوای آنچه می‌گوییم و معنی آن تمرکز کنیم و

go "bap, bap, bap", but I don't know, actually I could challenge you, most of you out there

به «باپ، باپ، باپ» می‌رویم، اما نمی‌دانم، در واقع می‌توانم شما را به چالش بکشم.

have an English song you like and when you sing it, you don't sound Russian, you don't

یک آهنگ انگلیسی که دوست دارید و وقتی آن را می خوانید، صدایتان روسی نیست

sound Japanese, you don't sound Indian, you don't sound Chinese, you don't sound Spanish,

، ژاپنی به نظر نمی رسد، هندی نیست، چینی به نظر نمی رسد، اسپانیایی به نظر نمی رسد.

you sound like you're English, but only for that 30 - 3 minutes and 45 seconds, right?

انگلیسی هستید، اما فقط برای 30-3 دقیقه و 45 ثانیه، درست است؟

Because you've got the pacing down of the language, you're not trying to think about

از آنجا که شما سرعت زبان را پایین آورده اید، سعی نمی کنید به آن فکر

it, you just let that rhythm flow.

کنید، فقط اجازه می دهید این ریتم جریان داشته باشد.

So, my suggestion for improving your listening skills as part of a conversation, because

بنابراین، پیشنهاد من برای بهبود مهارت‌های شنیداری شما به عنوان بخشی از یک مکالمه است، زیرا

when we talked about reading, that's input, but it's not actually working on the auditory,

وقتی در مورد خواندن صحبت می‌کنیم، این ورودی است، اما در واقع روی شنوایی کار نمی‌کند

it's getting into the mind, how the brain works.

، بلکه به ذهن، نحوه عملکرد مغز وارد می‌شود .

But, to get into how the words actually come out, listening, I would suggest we go for

اما، برای اینکه بفهمیم واقعاً چگونه کلمات بیرون می‌آیند، گوش دادن، پیشنهاد

pacing with music.

می‌کنم که با موسیقی همراه شویم.

And pacing includes, and let me go here for you, I'm just going to read this out: Every

و قدم زدن شامل، و اجازه دهید برای شما به اینجا بروم ، من فقط می خواهم این را بخوانم: هر

language has a natural speed, I just discussed that with you, and breaks and flow.

زبانی سرعت طبیعی دارد، من فقط در مورد آن با شما بحث کردم، و می شکند و جریان پیدا می کند.

So, when we talk about pacing, it's also the break in the language.

بنابراین، هنگامی که ما در مورد قدم زدن صحبت می کنیم، این نیز گسست در زبان است.

Does it flow and there's no break?

آیا جریان دارد و هیچ شکستی وجود ندارد؟

That would be Spanish.

این اسپانیایی خواهد بود.

"Como estas hoy?

"Como estas hoy؟

Como estas" together, it's almost no break.

Como estas" با هم، تقریباً هیچ استراحتی نیست.

There is, or you wouldn't know the words, but it's very difficult to hear versus "How

وجود دارد، وگرنه شما کلمات را نمی دانید، اما شنیدن آن در مقابل "

are you?"

چطوری؟"

Much easier in English, alright?

در انگلیسی خیلی راحت تر است، خوب؟

So, there are breaks and the flow.

بنابراین، وقفه ها و جریان وجود دارد.

The flow is like, sometimes language is more sing-songy.

جریان به این صورت است که گاهی زبان ترانه ترانه تر است.

When you deal with Chinese, it's an Asian language but it's more sing-songy "Ni hao

وقتی با چینی سروکار دارید، این یک زبان آسیایی است، اما بیشتر آوازخوانی "Ni hao

ma" versus as I said, Japanese, "Ohayo Gozaimasu", that's not sing-songy at all, but they're

ma" است در مقابل همانطور که گفتم، ژاپنی، "Ohayo Gozaimasu"، این زبان به هیچ وجه خوانندگی نیست، اما

both Asian languages, so there's flow, there's break, and there's a natural speed to it.

هر دو زبان آسیایی هستند، بنابراین جریان وجود دارد، شکست وجود دارد ، و سرعت طبیعی در آن وجود دارد.

The Chinese is faster than the Japanese.

چینی ها سریعتر از ژاپنی ها هستند.

So, by learning the music, and I don't mean music, singing, you knew I was getting there.

بنابراین، با یادگیری موسیقی، و منظورم موسیقی، آواز خواندن نیست، می‌دانستید که دارم به آنجا می‌رسم.

Signing and listening to music will help you with the natural flow of how the words should

امضا کردن و گوش دادن به موسیقی به شما کمک می‌کند تا در جریان طبیعی نحوه

come out of your mouth when you're speaking and some people go "What, I don't see it,

بیرون آمدن کلمات از دهانتان در هنگام صحبت کردن و برخی افراد بگویند: «چی، من آن را

I don't get it, I don't...", think about it.

نمی‌بینم، نمی‌فهمم، نمی‌فهمم. 't..."، در مورد آن فکر کنید.

I've had students try to sing and they find it extremely difficult, harder than speaking.

من شاگردانی داشته‌ام که سعی کرده‌اند آواز بخوانند و برای آنها بسیار دشوار است، سخت‌تر از صحبت کردن.

And I say yes, because when we're doing singing, the singers use the music and their lyrics

و من می گویم بله، زیرا زمانی که ما در حال آواز خواندن هستیم ، خوانندگان از موسیقی و اشعار خود استفاده می کنند،

which are the words they're using for emphasis, to get emotion, to move you and it's very

که کلماتی است که برای تاکید استفاده می کنند، احساسات را تحریک می کنند و بسیار

difficult because they might even extend or exaggerate sound, which helps with pronunciation,

دشوار است زیرا ممکن است حتی اغراق کنند. صدا، به هر حال به تلفظ کمک می

by the way, and when they're doing all that stuff, it's harder to follow along if it's

کند، و زمانی که آن ها همه این کارها را انجام می دهند ، اگر زبان اول شما نیست دنبال کردن آن سخت تر

not your first language, but being able to master that and getting that out than when

است، اما توانایی تسلط بر آن و دریافت آن نسبت به زمانی

you're listening to someone speak, it's so much easier, because the words are used like

که در حال گوش دادن به آن هستید، سخت تر است. کسی صحبت کند، خیلی راحت تر است، زیرا کلمات مانند

little boxes, the proper way with no exaggeration or form so it's easier for you to get that

جعبه های کوچک به کار می روند، به روشی مناسب بدون اغراق یا شکل، بنابراین دریافت آن اطلاعات برای شما آسان تر

information in.

است.

So, without having a partner, listening to television is good, listen to music.

بنابراین، بدون داشتن شریک، گوش دادن به تلویزیون خوب است، گوش کنید. به موسیقی

You'll enjoy it because it is fun, there's always a genre, genre is type of music, I

شما از آن لذت خواهید برد زیرا سرگرم کننده است، همیشه یک ژانر وجود دارد، ژانر نوع موسیقی است، برای من

don't care if you like death metal "Nah nah nah nah nah", I don't care if you like that,

مهم نیست که شما دث متال را دوست دارید "نه نه نه نه نه "، برای من مهم نیست که شما آن را دوست داشته باشید،

I don't understand it and I speak English, Okay?

من آن را نمی فهمم و من انگلیسی صحبت می کنم، خوب؟

I'm like "Yeah, yeah, yeah, yeah", that's how I sing it.

من مثل "آره، آره، آره، آره" هستم، اینجوری میخونمش.

Or if you like the opera, alright?

یا اگر اپرا را دوست دارید، خوب است؟

People love that.

مردم آن را دوست دارند.

They can't change the flow too much or even native speakers don't understand it, regardless

آنها نمی توانند جریان را خیلی تغییر دهند یا حتی افراد بومی آن را نمی فهمند، صرف نظر

of the language, especially in English, so by getting to music, listening to it, and

از زبان، به خصوص در زبان انگلیسی، بنابراین با رسیدن به موسیقی، گوش دادن به آن، و

really listening to it, listening to when the breaks are, and you'll find that there

واقعا گوش دادن به آن، گوش دادن به زمانی که استراحت است. و متوجه خواهید شد

are commonalities and common patterns where they have to have a break for the maximum

که مشترکات و الگوهای مشترکی وجود دارد که در آنها باید استراحت کنند تا حداکثر

meaning to be taken in, that will help you with your listening skills on your journey

معنی را دریافت کنند، که به شما در مهارت های گوش دادن در سفر خود

to practice without a partner.

به تمرین بدون شریک کمک می کند.

Cool, right?

باحال، درسته؟

So, I've got you reading and writing, reading fiction, not boring textbooks, okay?

بنابراین، من شما را مجبور به خواندن و نوشتن، خواندن داستان های تخیلی، نه کتاب های درسی خسته کننده، می کنم، خوب؟

So, you can read something you enjoy as long as it's fiction, I've got you writing, so

بنابراین، می‌توانید چیزی را بخوانید که از آن لذت می‌برید، به شرطی که تخیلی باشد، من شما را مجبور به نوشتن کرده‌ام، پس

write out all those nasty little thoughts.

همه آن افکار کوچک ناپسند را بنویسید.

Nasty - things you think in your head that you won't say to people like "I want to say

ناخوشایند - چیزهایی که در ذهن خود فکر می کنید به افرادی مانند "می خواهم

this!", alright?

این را بگویم!" نخواهید گفت، خوب است؟

Correcting it and then finding a better way of saying it, so we've got that, and now I've

تصحیح آن و سپس یافتن راه بهتری برای گفتن آن، بنابراین ما آن را داریم، و اکنون

got you for your listening part, alright, actually listening to people, listening to

من شما را برای بخش گوش دادن شما، بسیار خوب، در واقع گوش دادن به مردم، گوش دادن به

music.

موسیقی، آماده کرده ام.

Here's a little hint, when I did a video on it before, how to learn from YouTube, you

این یک نکته کوچک است، وقتی قبلاً یک ویدیو در مورد آن انجام دادم، چگونه از YouTube یاد بگیرم، می

can turn up the speed of the music, so it'll go from 1 to 1.5, I won't go into it now but

توانید سرعت موسیقی را افزایش دهید، بنابراین از 1 به 1.5 می رسد، من الان وارد آن نمی شوم اما

go check through my videos, you'll find one, "How to use YouTube to increase your English"

می روم از طریق ویدیوهای من بررسی کنید، یکی را پیدا خواهید کرد، "چگونه از YouTube برای افزایش زبان انگلیسی خود استفاده کنیم"

and it'll tell you actually how to use the system to speed up the English so that you

و در واقع به شما می گوید که چگونه از سیستم برای افزایش سرعت زبان انگلیسی استفاده کنید تا

can learn like, hear the music faster and then you can slow it down so it's much easier

بتوانید مانند، موسیقی را سریعتر بشنوید و یاد بگیرید. سپس می‌توانید سرعت آن را کم کنید، بنابراین

for you to pick up the sounds and you'll notice in natural conversation, you'll hear things

دریافت صداها برای شما بسیار آسان‌تر است و در مکالمه طبیعی متوجه خواهید شد که چیزها را

clearer and faster.

واضح‌تر و سریع‌تر می‌شنوید.

You're welcome!

خواهش میکنم!

Alright.

بسیار خوب.

Now, I've gone from listening, and I want to touch on the fourth skill, which is called

حالا من از گوش دادن خارج شدم و می خواهم مهارت چهارم را لمس کنم که به آن

mimicking, okay?

تقلید می گویند، باشه؟

Oh, sorry, before I go to mimicking, I almost forgot, slang.

اوه، ببخشید، قبل از اینکه به تقلید بروم، تقریباً فراموش کردم، عامیانه.

The cool thing about music especially pop music, pop music, everybody knows, pop music,

چیز جالب در مورد موسیقی به خصوص موسیقی پاپ، موسیقی پاپ، همه می دانند، موسیقی

pop, pop, pop music, they use slang.

پاپ، پاپ، پاپ، موسیقی پاپ، آنها از زبان عامیانه استفاده می کنند.

Slang is like, shortened language, like "c'mon", instead of "come on", "c'mon", right?

زبان عامیانه مانند زبان کوتاه شده است، به جای «بیا»، «بیا»، درست است؟

Cool language, "phat - pretty, hot, and tempting", stuff like that.

زبان جالب، "فات - زیبا، داغ و وسوسه انگیز"، چیزهایی از این دست.

In popular music, a lot of slang that you will not find in a dictionary will be in music,

در موسیقی عامه پسند، بسیاری از لغات عامیانه ای که در فرهنگ لغت پیدا نمی کنید، در موسیقی هستند،

and because music's coming out every single day, unlike a book, a book comes out now,

و چون موسیقی هر روز منتشر می شود، برخلاف کتاب، اکنون یک کتاب منتشر می شود،

you've got to wait two years for it to be published again, songs are coming on the radio

باید دو سال برای آن صبر کنید. برای انتشار دوباره، آهنگ ها همیشه در رادیو می

all the time.

آیند.

It gives you a new opportunity to learn the new cultural words that are coming out that

این به شما فرصت جدیدی می‌دهد تا کلمات فرهنگی جدیدی

won't be in a dictionary in a year or maybe five years before people go "Oh, this is a

را یاد بگیرید که در یک سال یا شاید پنج سال دیگر در فرهنگ لغت وجود ندارند، قبل از اینکه مردم بگویند "اوه، این

new word that we have", alright?

کلمه جدیدی است که ما داریم"، خوب؟

There's something we call body hacking or bio-hacking, came in like 2017, it's not a

چیزی وجود دارد که ما آن را هک بدن یا هک زیستی می نامیم ، مانند سال 2017 وارد شد، این یک

real word, a guy started it named Dave Asprey started doing this stuff and then the whole

کلمه واقعی نیست، مردی به نام دیو آسپری شروع به آن کرد و شروع به انجام این کار کرد و سپس تمام

world was like you can bio-hack by having bullet coffee and taking sleep like this?

دنیا مثل این بود که شما می توانید با خوردن قهوه گلوله هک زیستی کنید و اینجوری میخوابی؟

And it became a new word.

و تبدیل به یک کلمه جدید شد.

You couldn't find it in a dictionary or in a translator, but people were using it.

شما نمی توانید آن را در فرهنگ لغت یا مترجم پیدا کنید، اما مردم از آن استفاده می کردند.

But they were popping it in music, right?

اما آنها آن را در موسیقی پخش می کردند، درست است؟

Hacking this and hacking that, so it's a good word to catch up on the cultural norms that

هک کردن این و هک کردن آن، پس این کلمه خوبی است که به هنجارهای فرهنگی که

are going on before they're written down on paper and become "official" language instead

در جریان هستند، قبل از اینکه روی کاغذ نوشته شوند و به جای زبان عامیانه به زبان "رسمی" تبدیل شوند

of slang.

، پی ببریم.

Now, go to go to mimicking, mimicking speaking.

اکنون، به سراغ تقلید، تقلید صحبت کردن بروید.

Mimicking, mimicking is like copying and like imitating.

تقلید، تقلید مثل کپی کردن و شبیه تقلید است.

It's actually both and a bit more.

در واقع هر دو و کمی بیشتر است.

Mimicking is the first thing you did to learn a language as a child and you say, "What do

تقلید اولین کاری است که در کودکی برای یادگیری زبان انجام می دهید و می گویید "

I mean?".

منظورم چیست؟"

Well, when you mimic something, you copy and you use it and usually, you exaggerate it.

خوب، وقتی چیزی را تقلید می کنید، کپی می کنید و از آن استفاده می کنید و معمولاً در آن اغراق می کنید.

A lot of times, we exaggerate when we're mimicking to make fun of somebody or something.

خیلی وقت‌ها، وقتی برای مسخره کردن کسی یا چیزی تقلید می‌کنیم، اغراق می‌کنیم.

"I am the biggest and the best and the greatest guy ever!"

"من بزرگترین و بهترین و بهترین مرد تاریخ هستم!"

I'm mimicking somebody, I'm exaggerating, this person doesn't speak like this, but when

دارم از یکی تقلید می کنم، اغراق می کنم، این آدم اینطوری حرف نمی زند، اما وقتی

I do like, the little accordion with the little fingers and I rush like this you go "I know

دوست دارم، آکاردئون کوچولو با انگشتان کوچکش و اینطور عجله می کنم، می گویی: «می

who it is!".

دانم کیست!».

If you put the two of us together, I sound like a terrible example, but because of my

اگر ما دو نفر را کنار هم قرار دهید، من مثال وحشتناکی به نظر می رسم، اما به دلیل

exaggeration, you can see where it came from and you understand.

اغراق من، می توانید ببینید از کجا آمده است و متوجه می شوید.

Now, I get a little better and say, "I'm the best" and then you go "Oh yeah!".

حالا کمی بهتر می شوم و می گویم "من بهترینم" و شما می روید "اوه بله!".

The best students I've ever seen when they were speaking, the best time they were ever

بهترین دانش‌آموزانی که من تا به حال دیده‌ام وقتی صحبت می‌کردند، بهترین زمانی که

speaking was when they made fun of me.

صحبت می‌کردند زمانی بود که مرا مسخره کردند.

I would say something and I'd say, "We have to do this now".

من چیزی می‌گفتم و می‌گفتم: «الان باید این کار را انجام دهیم».

And they'd go "Teacher, you no speak good English, we don't understand", and I go "What

و آنها می گفتند "معلم، تو خوب انگلیسی صحبت نمی کنی، ما نمی فهمیم" و من می گفتم "

do you mean?" and they go "You have to do this now!" but it was almost perfect like,

منظورت چیست؟" و آنها می گویند "شما باید این کار را اکنون انجام دهید !" اما تقریباً عالی بود،

no accent, perfect cadence, woah, where did you get that from?

بدون لهجه، آهنگ کامل، وای، از کجا آوردی؟

"Just making fun of you, teacher."

"فقط مسخره می کنم معلم."

In fact, there's a couple of things I say that people make fun of, and when I give it

در واقع، من چند چیز را می گویم که مردم آنها را مسخره می کنند، و وقتی آن

back to them, they always laugh because it's sort of like "Oh, this is what it sounds like

را به آنها پس می دهم، همیشه می خندند زیرا یک جورهایی مانند "اوه، این چیزی است

it to me" and I exaggerate it.

که به نظر من می رسد" و من در آن اغراق می کنم. .

I think for me it's the word "can't" because I say "can't", and people will go "You can't

فکر می‌کنم برای من کلمه «نمی‌توان» است، زیرا من می‌گویم «نمی‌توانم»، و مردم خواهند گفت «تو نمی‌توانی

do this, you can't do that".

این کار را بکنی، تو نمی‌توانی آن کار را انجام دهی».

And I go "What, do you want me to say 'cahn't'?"

و من می گویم: "چی، می خواهی بگویم "cahn't"؟

It's terrible.

این وحشتناک است.

But then they're like "Ooh", because I sound like a real American, I can't do it, but I

اما آن‌ها مثل «اوه» هستند، چون من شبیه یک آمریکایی واقعی به نظر می‌رسم، نمی‌توانم این کار را انجام دهم، اما

have to make this funny face to do it, and if you notice me doing that, that's my mimicking,

برای انجام آن باید این چهره خنده‌دار را بسازم، و اگر متوجه شدید که من این کار را انجام می‌دهم، این تقلید

I "cahn't".

من است. "نه".

The importance about mimicking is this: it teaches you motor skills.

اهمیت تقلید در این است: مهارت های حرکتی را به شما می آموزد.

What are motor skills?

مهارت های حرکتی چیست؟

In the "cahn't", I notice how I have to raise my mouth on one side, which I don't normally

در "cahn't" متوجه می شوم که چگونه باید دهانم را از یک طرف بالا بیاورم که در حالت عادی این کار را نمی

do and I can feel it, and because it's exaggerated and that's why I kept talking about exaggeration,

کنم و می توانم آن را احساس کنم و چون اغراق آمیز است و به همین دلیل مدام از اغراق صحبت می

I become aware of what I am doing.

کنم، آگاه می شوم. از کاری که انجام می دهم

Now, once I become aware of it and I copy it and I do this a few times or I keep doing

حالا وقتی متوجه شدم و کپی می کنم و چند بار این کار را انجام می دهم یا ادامه می

it, it becomes more natural for me to go there and it drops so I can go "cahn't", and I can

دهم، طبیعی تر می شود که به آنجا بروم و می افتد تا بتوانم "cahn't" بروم و می توانم

drop it and get it more and more natural until it becomes my natural form of speaking.

آن را رها کنید و آن را بیشتر و طبیعی تر کنید تا زمانی که به شکل طبیعی صحبت کردن من تبدیل شود.

So, by using mimicking, you can exaggerate at first and then bring it back and go smaller

بنابراین، با استفاده از تقلید، می‌توانید در ابتدا اغراق کنید و سپس آن را برگردانید و کوچک‌تر

and smaller until you're accent drops off and you're starting to sound like the native

و کوچک‌تر شوید تا زمانی که لهجه‌تان کاهش پیدا کند و شروع کنید به صدایی شبیه به زبان‌های بومی

speakers you want to sound like.

که می‌خواهید شبیه آن باشید.

What's the best way of doing this?

بهترین راه برای انجام این کار چیست؟

Okay, here I'm just talking about it being the first form a child learns for their first

خوب، در اینجا من فقط در مورد این صحبت می کنم که اولین شکلی است که یک کودک برای زبان اول خود می آموزد

language, which is you, but movies.

، که شما هستید، اما فیلم ها.

We've got you listening to music, I want you watch movies.

ما تو را مجبور به گوش دادن به موسیقی کرده ایم، می خواهم فیلم ببینی.

I want you to watch TV programs.

از شما می خواهم برنامه های تلویزیونی را تماشا کنید.

What?

چی؟

But teacher, we're supposed to study.

اما استاد، ما قرار است درس بخوانیم.

I'm like, you are studying.

من می گویم، شما در حال مطالعه هستید.

Watch them, get a certain part of the movie or the television program, stop it, copy the

آنها را تماشا کنید، بخش خاصی از فیلم یا برنامه تلویزیونی را بگیرید، آن را متوقف کنید، بازیگر را کپی کنید

actor, and it's not just, remember I said motor skills for your mouth, it's also the

، و این فقط نیست، یادتان باشد که گفتم مهارت های حرکتی برای دهان شما، بدن نیز هست

body.

.

Body language is very important with language.

زبان بدن با زبان بسیار مهم است.

Perfect example: please, Italian people don't get upset, but when I'm talking and I'm feeling

مثال کامل: لطفا، ایتالیایی ها ناراحت نمی شوند، اما وقتی دارم صحبت می کنم و احساس

Italian, I don't wanna get it go you, you know, I gotta move my hands like this.

ایتالیایی می کنم، نمی خواهم آن را به دست شما برسانم، می دانید، باید دستانم را اینطور حرکت دهم.

This is Italian.

این ایتالیایی است.

I've never seen an Italian talk like this, I think there's something wrong, I go, your

من تا حالا ندیدم یه ایتالیایی اینجوری حرف بزنه، فکر کنم مشکلی پیش اومده، میرم،

arms are broken, you know what I'm saying?

دستات شکسته، میدونی چی میگم؟

You gotta move your hands.

باید دستاتو حرکت بدی

And when I do that, my voice changes.

و وقتی این کار را انجام می دهم، صدایم تغییر می کند.

And when I'm speaking Japanese, I keep my hands very close to my body.

و وقتی ژاپنی صحبت می کنم، دستانم را خیلی نزدیک بدنم نگه می دارم.

Very short movements.

حرکات بسیار کوتاه

So, "Ohayo Gozaimasu.", and I feel more Japanese.

بنابراین، "اوهایو گوزایماسو."، و من بیشتر احساس ژاپنی می کنم.

But I would never say "Ohayo Gozaimasu!"

اما من هرگز نمی گویم "اوهایو گوزایماسو!"

They would say "He's angry Japanese!".

آنها می گفتند "او ژاپنی عصبانی است!".

So it's not just the motor skills for how to speak, but taking on the body language

بنابراین این فقط مهارت های حرکتی برای نحوه صحبت کردن نیست، بلکه استفاده از زبان بدن

helps you get into the language, not just the body language that is in the language,

به شما کمک می کند تا به زبان وارد شوید، نه فقط زبان بدن که در زبان است،

every language has a body language, we know what it looks like to see an American, right?

هر زبانی یک زبان بدن دارد، ما می دانیم که چگونه به نظر می رسد. یک آمریکایی را ببینید، درست است؟

"Hey, I'm an American!" big body language, to see an Asian with a smaller one, and the

"هی، من یک آمریکایی هستم!" زبان بدن بزرگ، برای دیدن یک آسیایی با زبان کوچکتر، و

language kind of flows like that.

زبان به نوعی جریان دارد.

So, when watching movies, you get to see the whole body as well as how the mouth works.

بنابراین، هنگام تماشای فیلم، می توانید کل بدن و همچنین نحوه عملکرد دهان را ببینید.

You get more of a flow through your body to make it much more natural.

شما جریان بیشتری در بدن خود دریافت می کنید تا آن را بسیار طبیعی تر کنید.

There's nothing worse than seeing someone trying to speak another language with a completely

هیچ چیز بدتر از این نیست که کسی را ببینی که سعی می کند به زبان دیگری با

stiff words, you know, like Spanish is like "Hey, como estas, eh?"

کلمات کاملاً سخت صحبت کند، می دانید، مانند اسپانیایی مانند "Hey, como estas, eh?"

"Eh, mi amigo!" it's very loose.

"اوه، دوست من!" خیلی شل است

Try to do that like this "Hey, como estas, mi amigo!"

سعی کنید این کار را مانند این انجام دهید "Hey, como estas, mi amigo!"

Spanish people would be like "Woah, there's something off with that."

مردم اسپانیا اینگونه خواهند بود که "وای، چیزی در این مورد وجود دارد."

And it's true, but by getting that flow through the body and the motor skills through the

و درست است، اما با عبور دادن این جریان از طریق بدن و مهارت های حرکتی از طریق

mouth, you'll find that the language flows out of you more naturally.

دهان، متوجه خواهید شد که زبان به طور طبیعی از شما خارج می شود.

In fact, I've read a couple of people who speak multiple languages and they say when

در واقع، من چند نفر را خوانده ام که به چند زبان صحبت می کنند و می گویند وقتی

they switch languages, their body language switches with it.

زبانشان را عوض می کنند، زبان بدنشان با آن تغییر می کند.

There's one book called "Fluent forever" and they talk about that process of, you know,

یک کتاب وجود دارد به نام "روان برای همیشه" و آنها در مورد این روند صحبت می کنند، می دانید،

watching, getting into more than just the words, but by taking on your whole body and

تماشا کردن، وارد شدن به چیزی بیش از کلمات، بلکه با وارد کردن کل بدن،

mouth and mind into the language itself.

دهان و ذهن شما به خود زبان.

So, we talked about how we can do listening with pacing with music, so getting that pace,

بنابراین، ما در مورد اینکه چگونه می‌توانیم گوش دادن را همراه با آهنگ موسیقی انجام دهیم، صحبت کردیم ، بنابراین دریافت آن سرعت

the flow.

، جریان.

We've talking about speaking and mimicry, using, you know, mimicking people, not just

ما در مورد صحبت کردن و تقلید صحبت می کنیم، می دانید، از تقلید از افراد استفاده می کنیم، نه فقط

how they speak up here but try to get your body into it so you can actually step into

نحوه صحبت کردن آنها در اینجا، بلکه سعی کنید بدن خود را وارد آن کنید تا بتوانید در واقع وارد

that language and perform it in a much more natural way.

آن زبان شوید و آن را به روشی بسیار طبیعی تر اجرا کنید.

Alright?

بسیار خوب؟

I've got one more thing to do before we go because, if you notice, the bonus has been

من قبل از رفتن باید یک کار دیگر انجام دهم زیرا، اگر متوجه شده باشید، پاداش در

sitting there, and homework.

آنجا نشسته است، و تکالیف.

I want to give you a little something to open your mind.

میخوام یه چیزی بهت بدم تا ذهنت باز بشه.

Are you ready?

اماده ای؟

See you in a second.

در یک ثانیه می بینمت.

Okay.

باشه.

So, in the lesson, I told you I'd give you four techniques that you can use separately

بنابراین، در درس، به شما گفتم که چهار تکنیک را به شما می‌دهم که می‌توانید به طور جداگانه از آنها استفاده کنید،

but perhaps I hope you will put them together to make a complete lesson for yourself to

اما شاید امیدوارم آنها را کنار هم بگذارید تا یک درس کامل برای خود ایجاد کنید تا

practice without a partner.

بدون شریک تمرین کنید.

I explained what they were and why, as in reading for input to understand someone's

من توضیح دادم که آنها چه بودند و چرا، مانند خواندن برای ورودی برای درک دیدگاه یک نفر

perspective, they become your partner.

، آنها شریک زندگی شما می شوند.

Output, speaking, writing, writing it down to clarify your thoughts, make them clear

خروجی، صحبت کردن، نوشتن، نوشتن آن برای روشن شدن افکارتان، آنها را روشن کنید

so that you are clearer when you speak.

تا وقتی صحبت می کنید واضح تر باشید.

Pacing, how to get the pace of the language even though you're not speaking to someone,

گام زدن، چگونه می توان سرعت زبان را حتی اگر با کسی صحبت نمی کند،

by practicing by singing music, listening to videos and trying to sing along so that

با تمرین با خواندن موسیقی، گوش دادن به ویدیوها و تلاش برای آواز خواندن به طوری که

you get better at moving your mouth around.

در حرکت دادن دهان خود بهتر شوید.

And then, we did mimicking for actual speaking, copying with your body as well as your mouth

و سپس، ما تقلید را برای صحبت کردن واقعی انجام دادیم، با بدن شما و همچنین با دهانتان کپی

to get the motor skills to sound, you know, proper pronunciation and proper, I guess,

کردیم تا مهارت های حرکتی را به صدا در آوریم، می دانید، تلفظ درست و درست، فکر می کنم،

cultural, no, slang!

فرهنگی، نه، عامیانه!

I almost forgot, slang, getting the proper cultural references in slang.

تقریبا فراموش کردم، عامیانه، ارجاعات فرهنگی مناسب را در زبان عامیانه دریافت کنم.

Now, those are the four I gave you and I said doing those will help you to practice without

حالا، این چهار موردی است که به شما دادم و گفتم انجام آن‌ها به شما کمک می‌کند بدون شریک تمرین کنید

a partner, so you can improve consistently.

، بنابراین می‌توانید به طور مداوم پیشرفت کنید.

I going to give you one more thing, or two little things you can do, but to open your

من یک چیز دیگر به شما می دهم، یا دو کار کوچک که می توانید انجام دهید، اما برای باز کردن

mind, be more creative.

ذهن خود، خلاق تر باشید.

Because when you're practicing with a partner - without a partner, it can get boring, and

زیرا وقتی با یک شریک تمرین می کنید - بدون شریک، ممکن است خسته کننده شود، و

I want to make sure that it's not boring for you, it's interesting, it's fun, and then

من می خواهم مطمئن شوم که برای شما کسل کننده نیست ، جالب است، سرگرم کننده است، و سپس

you are ready for anything that might come up.

برای هر چیزی که ممکن است پیش بیاید آماده هستید .

It's like a utility knife.

مثل یک چاقوی کاربردی است.

Utility knife will have like a knife, a screwdriver, many other different things and you never

چاقوی کاربردی مانند یک چاقو، یک پیچ گوشتی، بسیاری چیزهای مختلف دیگر خواهد داشت و شما هرگز نمی

know which one you're going to need.

دانید که به کدام یک نیاز دارید.

It's very small, you can carry it with you.

بسیار کوچک است، می توانید آن را با خود حمل کنید.

So, in order to be prepared for anything because luckily, if you're reading enough fiction

بنابراین، برای اینکه برای هر چیزی آماده باشید، زیرا خوشبختانه، اگر به اندازه کافی داستان های تخیلی می خوانید

to get different types of understanding and you're doing enough mimicking from different

تا درک متفاوتی داشته باشید و به اندازه کافی از

situations in television, you'll be prepared for most social situations, but to get your

موقعیت های مختلف تلویزیون تقلید کنید، برای اکثر موقعیت های اجتماعی آماده خواهید شد، اما در نهایت خود را آماده کنید

ready ultimately, I'm going to give you two different methods.

، من دو روش مختلف را به شما ارائه خواهم کرد .

One is the flash cards methods, the other is the envelope method.

یکی روش های فلش کارت، دیگری روش پاکت نامه است.

Now, I'm going to start with the flash cards.

حالا می خواهم با فلش کارت ها شروع کنم.

Oh wait, because I'm going to give it to you in the bonus section.

اوه صبر کنید، زیرا من آن را در بخش پاداش به شما می دهم .

Dum dum dum dum!

دُم دُم دُم دَم!

So, I'll give you my envelope method.

بنابراین، من روش پاکت نامه خود را به شما می دهم.

The envelope method is simple.

روش پاکت ساده است.

What I want you to do is just take - you've been reading and writing.

کاری که من از شما می خواهم انجام دهید این است که فقط بخوانید - شما در حال خواندن و نوشتن بوده اید.

Take some vocabulary you had difficulty with, write those words on pieces of paper, okay,

واژگانی را که با آن مشکل داشتید بردارید ، آن کلمات را روی تکه های کاغذ بنویسید، خوب

take those pieces of paper and put them randomly into an envelope, don't seal it, keep it open,

، آن تکه های کاغذ را بردارید و به طور تصادفی در یک پاکت قرار دهید، آن را مهر و موم نکنید، آن را باز نگه دارید،

and then just go in the envelope, grab out a word, take the word, quickly say a sentence.

و سپس فقط وارد پاکت شوید، بردارید. یک کلمه را بردارید، کلمه را بردارید، سریع یک جمله بگویید.

That's it.

خودشه.

Randomly.

به صورت تصادفی

Make it more challenging, go in the envelope, take out two words, and you have two things

آن را چالش برانگیزتر کنید، وارد پاکت نامه شوید ، دو کلمه را بردارید و دو کار دارید که

you could do.

می توانید انجام دهید.

You could either make one sentence using these two random words or make two sentences using

می توانید با استفاده از این دو کلمه تصادفی یک جمله بسازید یا با استفاده از

one of these words in each sentence.

یکی از این کلمات در هر جمله دو جمله بسازید.

It's up to you.

این به شما بستگی دارد.

It's to play.

این برای بازی است.

It will force your brain to be much more adaptive, so when it comes to an environment, you have

این باعث می شود مغز شما بسیار سازگارتر شود، بنابراین وقتی صحبت از محیطی می شود،

all of these words in your brain and you'll be able to bring them out when you need them,

همه این کلمات را در مغز خود دارید و می توانید در صورت نیاز آنها را بیرون بیاورید،

alright?

خوب؟

You won't always be watching television be a play, but there's nothing worse than having

شما همیشه تماشای تلویزیون را یک بازی نخواهید داشت، اما هیچ چیز بدتر از این نیست که

information in your brain trapped that you can't get at.

اطلاعاتی در مغزتان به دام افتاده باشد که نتوانید به آنها دسترسی پیدا کنید.

This will force you to take it out when you need it, when you don't expect to take it

این شما را مجبور می کند که آن را در زمانی که به آن نیاز دارید بیرون بیاورید، زمانی که انتظار ندارید آن را

out, be able to use it and use it properly.

بیرون بیاورید، بتوانید از آن استفاده کنید و به درستی از آن استفاده کنید.

And you'll be surprised how you start in the real world, when you talk to someone, and

و شما شگفت زده خواهید شد که چگونه در دنیای واقعی، زمانی که با کسی صحبت می کنید، شروع می کنید، و

get the opportunity being able to start bringing out new vocabulary you've learned from your

این فرصت را به دست می آورید که بتوانید واژگان جدیدی را که از

listening, reading, writing - listening, reading, and writing, all four.

گوش دادن، خواندن، نوشتن آموخته اید شروع کنید - گوش دادن، خواندن و نوشتن. ، هر چهار

Now, finally, the bonus I wanted to give you - so, you got a bonus bonus - is a new way

حالا، در نهایت، پاداشی که می‌خواستم به شما بدهم - بنابراین، شما یک جایزه جایزه گرفتید - روش جدیدی

to do flash cards.

برای انجام فلش کارت است.

Most people do flash cards, they have one word.

اکثر مردم فلش کارت می کنند، آنها یک کلمه دارند.

They'll say, for example "book", you want to learn "book".

آنها می گویند، برای مثال "کتاب"، شما می خواهید "کتاب" یاد بگیرید.

So, I'm going to take a Hebrew word "sefer", you've never heard "sefer" before, right?

بنابراین، من می خواهم یک کلمه عبری "sefer" را انتخاب کنم، شما قبلا "sefer" را نشنیده اید، درست است؟

Or "sefer, sefer", so this is "sefer", "sefer", okay?

یا «سفر، سفر»، پس این «سفر»، «سفر» است، باشه؟

Alright?

بسیار خوب؟

This means "book", but I don't want you just to put book.

این به معنای "کتاب" است، اما من نمی خواهم شما فقط کتاب بگذارید.

Sure, you're going to put "book" in there, but I want you to put down on your new one,

مطمئناً، شما قرار است «کتاب» را در آنجا قرار دهید، اما من می‌خواهم کتاب جدیدتان را کنار بگذارید،

so you're going to use that, write the meaning "book", write a sentence, I don't have room

بنابراین از آن استفاده می‌کنید، معنی «کتاب» را بنویسید، یک جمله بنویسید، من نمی‌کنم. جا

to write a sentence so we're not going to do that part, but you'd write a sentence,

برای نوشتن یک جمله داشته باشید تا آن قسمت را انجام ندهیم، اما شما می‌توانید یک جمله،

a small sentence, using it like "I like sefer in the morning."

یک جمله کوچک، با استفاده از آن مانند "من صبح‌ها سفره را دوست دارم" بنویسید .

Makes no sense, but "I like to read sefer on the bus", okay?

معنی ندارد، اما "من دوست دارم در اتوبوس سفره بخوانم "، باشه؟

Now, the other thing I would want you to do is write it in phonetics, now sefer is like

حالا، کار دیگری که از شما می‌خواهم انجام دهید این است که آن را با آوایی بنویسید، حالا sefer

this, it's not "sefer", that's what it looks like in English, so I would say this, I would

اینگونه است، "sefer" نیست، در انگلیسی این شکلی است، بنابراین من این را می‌گویم، این را

write this: say-fell, say-fell.

می‌نویسم: say- افتاد، گفت - افتاد.

They'll go "That's correct!" but they will probably look and go "You go 'sefer'" and

آنها خواهند گفت "درست است!" اما آنها احتمالا نگاه می کنند و می روند "تو برو "سفر" و

I'll go "No, no, it's "say-fell".

من می گویم "نه، نه، "بگو - افتاد".

No, this not correct, you go "say-fell", correct, not correct spelling.

I go, "I don't care, this is the phonetics".

من می گویم: "مهم نیست، این فونتیک است"

This is what it sounds like when an English person hears it, so write "say-fell".

وقتی یک انگلیسی آن را می شنود اینگونه به نظر می رسد، پس بنویسید "say-fell

I know "sefer" means "book".

" می دانم sefer به معنای "کتاب" است

So, now I know how to say it and I know what it means and the last thing I'll do is draw

. حالا من می دانم چگونه آن را بگویم و می دانم معنی آن چیست و آخرین کاری که انجام می دهم این است که

a picture.

یک نقاشی بکشم.

By drawing that picture, it helps it to stay in my mind, because we're picture creatures.

با کشیدن آن تصویر، به آن کمک می کند که در ذهن من بماند، زیرا ما موجودات تصویری هستیم.

Everything we see is usually an image.

هر چیزی که می بینیم معمولاً تصویر است

I have the image, I have "say-fell", and I go "sefer, book".

، من تصویر را دارم، «بگو-افتادم» و می روم «سفر، کتاب»،

Quickly turn over, book, sefer, "say-fell".

سریع ورق بزن، کتاب، سیفر، «بگو»

In the old days, flash cards are, you have this and the word.

شما این و کلمه را دارید.

I want you to make yours more juicer, better for communication, helping you with your conversation

من از شما می‌خواهم که مکالمه خود را آبدارتر کنید، برای برقراری ارتباط بهتر است، و

by adding little pieces of extra information to make it go deeper into you it'll come out

با افزودن تکه‌های کوچک اطلاعات اضافی به شما در مکالمه کمک می‌کنم تا آن را عمیق‌تر به درون شما ببخشید،

in a much more natural form, that's why we're going to do the sentence, which I'm not doing

به شکل بسیار طبیعی‌تری ظاهر خواهد شد ، به همین دلیل است که ما این جمله را انجام می دهیم که من درست انجام نمی دهم

right now, write out a sentence to help you go "Ah ok, yeah, reading sefers will help

حالا یک جمله بنویس تا به تو کمک کند "آه خوب، آره، خواندن سفره به

you with knowledge".

تو در دانش کمک می کند".

Anyway, let me finish this off.

به هر حال اجازه دهید این را تمام کنم.

So, you've got two little things you can do.

بنابراین، شما دو کار کوچک دارید که می توانید انجام دهید.

I want to give you homework.

میخوام بهت تکلیف بدم

Your practice is to do this.

تمرین شما این است که این کار را انجام دهید.

I want you to take one of the methods I've given you, either the listening, okay let's

می‌خواهم یکی از روش‌هایی که به شما داده‌ام را انتخاب کنید، یا گوش دادن، خوب اجازه دهید

put it this way, output, input, pacing, or mimicking, take one, spend that day working

آن را این‌طور بگوییم، خروجی، ورودی، قدم زدن، یا تقلید، یکی را انتخاب کنید، آن روز را صرف کار

on that method, okay?

روی آن روش کنید، خوب؟

So, you're not spending hours, maybe half an hour to an hour if you have it.

بنابراین، شما ساعت‌ها وقت نمی‌گذارید، شاید نیم ساعت تا یک ساعت در صورت داشتن آن.

Do one each day, so that's four days on, take a day off, okay, so take Monday, Tuesday,

هر روز یکی از این کارها را انجام دهید، یعنی چهار روز، یک روز مرخصی بگیرید، خوب، پس دوشنبه، سه شنبه،

Wednesday, Thursday, do it, don't do anything Friday, then repeat, Saturday, Sunday, Monday,

چهارشنبه، پنج شنبه، این کار را انجام دهید، جمعه کاری انجام ندهید ، سپس تکرار کنید، شنبه، یکشنبه، دوشنبه،

Tuesday, so you're breaking up, changing the days, and you're giving yourself a break,

سه شنبه، بنابراین شما در حال جدایی هستید، روزها را تغییر می دهید ، و به خودتان استراحت می دهید،

okay?

باشه؟

By doing that on a regular basis, eventually what will happen is that each skill will get

با انجام این کار به طور منظم، در نهایت چیزی که اتفاق می افتد این است که هر مهارت

better and better and you can combine them until you're actually improving your conversation

بهتر و بهتر می شود و می توانید آنها را تا زمانی که در واقع مکالمه خود را بدون شریک بهبود بخشید، ترکیب کنید

without a partner, and you'll be so surprised how well you communicate even though you don't

، و از اینکه چقدر خوب ارتباط برقرار می کنید شگفت زده خواهید شد. اگرچه

have a live partner to work with.

شریک زندگی مشترکی برای همکاری ندارید.

Now, I want you to do me a favor.

حالا ازت میخوام یه لطفی کنی

Leave a comment below on which is your favorite method to use, and when do you use it?

در مورد روش مورد علاقه شما برای استفاده و چه زمانی از آن استفاده می کنید، در زیر نظر دهید؟

Anyway, want to say thank you very much for watching this video, I hope you find it very

به هر حال، می خواهم از شما برای تماشای این ویدیو تشکر کنم، امیدوارم برای شما بسیار

useful.

مفید باشد.

I'm sure you will if you actually put the principles into practice, and I can't wait

من مطمئن هستم که اگر اصول را عملی کنید، این کار را خواهید کرد و من نمی توانم منتظر بمانم

for you to have your first conversation.

تا اولین گفتگوی خود را داشته باشید.

Anyway, before I go, there's no quiz to this one, but I still want you to go to EngVid

به هر حال، قبل از رفتن من، هیچ آزمونی برای این مسابقه وجود ندارد، اما من همچنان می‌خواهم به EngVid بروید

which is www.engvid.com . Go check out myself, other videos I have on conversation and communication,

که www.engvid.com است. بروید خودم، ویدیوهای دیگری که در مورد مکالمه و ارتباطات دارم

and other teachers.

و سایر معلمان را بررسی کنید.

You'll have a brilliant time.

شما زمان درخشانی خواهید داشت.

Remember, you don't have a partner, so what are you waiting for?

به یاد داشته باشید، شما شریک زندگی ندارید، پس منتظر چه هستید؟

Have a good one.

یک خوب.