How to prepare to give a speech

Hello. Welcome back to engVid with me, Benjamin. Today's lesson is for my more advanced students,

سلام. به engVid با من خوش آمدید، بنیامین. درس امروز برای دانش‌آموزان پیشرفته‌تر من است،

because we're going to be looking at a speech by a former American president. We're going

زیرا قرار است به سخنرانی یک رئیس‌جمهور سابق آمریکا نگاه کنیم. ما

to get to understand what the speech is about, but my primary focus in today's lesson is

می خواهیم بفهمیم که سخنرانی در مورد چیست، اما تمرکز اصلی من در درس امروز این است که

to show you how to approach preparing a speech. So, useful if you have to give presentations

به شما نشان دهم چگونه به تهیه یک سخنرانی نزدیک شوید. بنابراین، اگر مجبور به ارائه سخنرانی

and you find that, you know, it's just difficult and... So, really what I'm showing you is

هستید و متوجه می شوید که کار بسیار دشواری است مفید است و... بنابراین، واقعاً چیزی که به شما نشان می دهم

a very sort of step-by-step process of really understanding the text so that you can communicate

یک فرآیند بسیار گام به گام برای درک واقعی متن است. که بتوانید

it clearly to an audience. It's going to be quite slow and time consuming, but if you

آن را به وضوح به مخاطبان منتقل کنید. این کار بسیار کند و زمان بر خواهد بود، اما اگر می

want to be great in your communications with a prepared speech, then that's what it takes.

خواهید با یک سخنرانی آماده در ارتباطات خود عالی باشید ، این چیزی است که لازم است.

So, always useful to know a little bit of context. You know, if you're preparing a speech,

بنابراین، دانستن کمی زمینه همیشه مفید است. می دانید، اگر در حال آماده کردن سخنرانی

you need to know the situation surrounding the information that you are given. Just as

هستید، باید از وضعیت پیرامون اطلاعاتی که به شما داده می شود، بدانید. درست مثل

if we are getting to understand a text, we want to know, well, what is around it. Well,

اینکه داریم یک متن را درک می کنیم، می خواهیم بدانیم، خوب، چه چیزی در اطراف آن است. خوب،

this is a speech that was made in 1963 by J.F. Kennedy when he came to visit the people

این سخنرانی ای است که در سال 1963 توسط جی اف کندی هنگامی که برای بازدید از

of West Berlin. At that time, Berlin was divided by a wall. In basic terms, you had the communists

مردم برلین غربی آمده بود، ایراد شد. در آن زمان برلین با دیوار تقسیم شده بود. به طور اساسی، شما کمونیست ها را

in the east with Russian influence and the capitalist west with American and European

در شرق با نفوذ روسیه و غرب سرمایه داری با نفوذ آمریکا و اروپا داشتید

influence. So, J.F. Kennedy was coming to speak to the West Berliners to show his support

. بنابراین، جی اف کندی می آمد تا با مردم برلین غربی صحبت کند تا حمایت خود را

of them and to criticize the division of this city and the wall that was causing that division.

از آنها نشان دهد و از تقسیم این شهر و دیواری که باعث آن تقسیم شده بود انتقاد کند.

So, what we're going to do first is read through it, and as there are difficult words, I will

بنابراین، اولین کاری که می‌خواهیم انجام دهیم این است که آن را بخوانیم، و از آنجایی که کلمات دشواری وجود دارد،

explain them, okay? So, it's in the first person, "I". "I know of no town, no city that

آنها را توضیح خواهم داد، خوب؟ بنابراین، آن را در اول شخص، "من". من هیچ شهر و شهری را نمی شناسم

has been besieged." So, think of a castle and the people are attacking it and not allowing

که محاصره شده باشد.» بنابراین، به یک قلعه فکر کنید و مردم به آن حمله کنند و اجازه ندهند

the people out of the castle, okay? So, he doesn't know of any place that has been besieged

مردم از قلعه خارج شوند، باشه؟ بنابراین، او هیچ جایی را نمی شناسد که

for 18 years that still lives with the vitality, that means energy and the force, strength

18 سال در محاصره باشد که هنوز با نشاط زندگی کند، یعنی انرژی و نیرو، نیرو

and the hope and the determination of the city of West Berlin.

و امید و عزم شهر برلین غربی.

"While the wall", so that's the wall between east and west Berlin, "is the most obvious

"در حالی که دیوار"، یعنی دیوار بین شرق و غرب برلین، "واضح ترین و واضح ترین است

and vivid", that means sort of full of color, like you can actually sort of see it, "demonstration

"، این به معنای پر رنگ است، همانطور که در واقع می توانید آن را ببینید، "

of the failures of the communist system for all the world to see, we the American people

تظاهرات شکست های کمونیست سیستمی که همه دنیا ببینند، ما مردم آمریکا

take no satisfaction in it, for it is an offence not only against history", an offence is where

هیچ رضایتی از آن نداریم، زیرا این توهین است نه تنها به تاریخ، جرم جایی است که

you do something bad, "it's an offence not only against history, but an offence against

شما کار بدی انجام دهید، "این یک توهین است نه تنها به تاریخ، بلکه یک توهین است". علیه

humanity." So, he's talking about the wall being, it upsets the whole world. What does

بشریت." بنابراین، او از وجود دیوار صحبت می کند، این همه جهان را ناراحت می کند.

it do, this wall? It separates families, divides husbands and wives and brothers and sisters

این دیوار چه می کند؟ خانواده‌ها را از هم جدا می‌کند، زن‌ها و شوهرها و برادران و خواهران را از هم

and dividing people who wish to be joined together, okay? Right. Why have I put all

جدا می‌کند و افرادی را که می‌خواهند به هم بپیوندند تقسیم می‌کند ، خوب؟ درست. چرا من آن

those funny colors all over the speech? Because I want you to get to know this speech in a

همه رنگ های خنده دار را در سراسر سخنرانی قرار داده ام؟ چون می خواهم با این سخنرانی

very detailed and close manner. Now, by... So, the color code is as follows. Underlined

بسیار مفصل و نزدیک آشنا شوید. حالا توسط ... پس کد رنگ به صورت زیر است. با

in blue, we have people, names, and pronouns. People, names, and pronouns. Underlined in

خط آبی، افراد، نام ها و ضمایر داریم. افراد، اسامی و ضمایر. با خط

red, I've put nouns, places, and objects, okay? This isn't a lesson about parts of speech,

قرمز، اسم ها، مکان ها و اشیاء را قرار داده ام، خوب است؟ این یک درس در مورد بخش های گفتار نیست،

okay? It's a lesson in how to bring a speech alive. Verbs underlined in green, adjectives

خوب؟ این درسی است که چگونه یک سخنرانی را زنده کنیم. افعال با رنگ سبز، صفت ها

and adverbs underlined in black. I haven't underlined everything, I can see offence doesn't

و قیدهایی که با رنگ مشکی زیر آنها خط کشیده شده اند. من زیر همه چیز خط نکشیده ام، می بینم که

have anything under it. As I said, I'm focusing on kind of getting the key meaning out. But

توهین چیزی زیر آن نیست. همانطور که گفتم، تمرکز من بر روی فهمیدن معنای کلیدی است. اما

if you can do this color coding, you'll start to look at the text in a way that will make

اگر بتوانید این کدگذاری رنگی را انجام دهید، شروع به نگاه کردن به متن به گونه ای خواهید کرد که باعث

you understand things that you didn't understand before, because you're really looking closely

می شود چیزهایی را که قبلاً نمی فهمیدید، درک کنید ، زیرا واقعاً به آن جملات از نزدیک نگاه می

at those sentences. But I have done this color coding because what we're going to do is I'm

کنید. اما من این کدگذاری رنگی را انجام داده‌ام، زیرا کاری که می‌خواهیم انجام دهیم این است که تمام

going to read through, and to start with, I'm just going to say the things underlined

آن را مطالعه می‌کنم، و برای شروع، فقط چیزهایی را که با رنگ آبی زیر آن‌ها خط کشیده‌اند، بیان می‌کنم

in blue. And I want to try and build a picture in my mind of the things being described.

. و من می خواهم تلاش کنم و تصویری از چیزهایی که توصیف می شود در ذهن خود بسازم.

What kind of feelings are attached to these words? "I", "West Berlin", "The Communist

چه نوع احساساتی به این کلمات پیوسته است ؟ "من"، "برلین غربی"، "نظام کمونیستی

System", "We", "It", talking about the wall, "It". So, that sound, "It", it's quite a sort

"، "ما"، "آن"، صحبت کردن در مورد دیوار، "آن". بنابراین، آن صدا، «آن»

of short, sharp, there's quite a lot of sort of criticism, I feel, that is contained in

، کاملاً کوتاه، تند است ، احساس می‌کنم انتقادات زیادی در

that word, "It", a very basic pronoun. Short vowel sound. Okay. After this, we have the

آن کلمه وجود دارد، «آن»، یک ضمیر بسیار ابتدایی. صدای مصوت کوتاه. باشه. بعد از این،

nouns, places, and objects. Town, city, years. Yeah, this has been going on for years. Vitality,

اسم، مکان و مفعول را داریم. شهر، شهر، سال. آره این سالها ادامه داره سرزندگی،

this is the people of West Berlin. What do they have? They've got force, hope, determination,

این مردم برلین غربی هستند. آنها چه چیزی دارند؟ آنها نیرو، امید، عزم

city, and then wall, yeah? Wall. Yeah, the voice sort of drops down, wall. It's quite

، شهر و سپس دیوار دارند، آره؟ دیوار. آره، صدا یه جورایی پایین میاد، دیوار. این کاملا

a sort of bleak sound, wall. Demonstration, failures, no satisfaction, offense. Yeah,

یک نوع صدای تیره است، دیوار. تظاهرات، شکست، عدم رضایت، توهین. بله،

these are strong, you know, they've got a lot of thoughts and feelings attached to these

اینها قوی هستند، می دانید، آنها افکار و احساسات زیادی به این

words. Humanity, families, husbands, brothers, sisters, people. The sense I'm getting is

کلمات دارند. انسانیت، خانواده، شوهر، برادر، خواهر، مردم. حسی که دارم این است

that we've got this massive injustice. We've got all these people, all this life, but something

که ما این بی عدالتی عظیم را داریم. ما همه این افراد را داریم، این همه زندگی را داریم، اما

is getting in the way. Look at what he lists. Families, husbands, brothers, wives, sisters,

چیزی در راه است. ببینید او چه لیست می کند. خانواده ها، شوهران، برادران، همسران، خواهران

and then the sort of negative words attached to the wall. Failures, offense. So, there

و سپس انواع کلمات منفی که به دیوار چسبیده اند. شکست ها، تخلفات. بنابراین،

are two different ideas, yeah? The terribleness of the wall and the strength of the West Berlin

دو ایده متفاوت وجود دارد، بله؟ وحشتناک بودن دیوار و قدرت مردم برلین غربی

people that need to be communicated in the speech. And then verbs, let's see what we

که باید در سخنرانی بیان شود. و سپس افعال، بیایید ببینیم

get from the verbs. No, besieged, yeah, that's quite a sort of violent word, isn't it? Lives.

از افعال چه چیزی بدست می آوریم. نه، محاصره شده، بله، این یک نوع کلمه خشونت آمیز است، اینطور نیست؟ زندگی می کند.

See, take, separating, dividing. So, these are, again, negatives. Separating, dividing.

دیدن، گرفتن، جدا کردن، تقسیم کردن. بنابراین، اینها، دوباره، منفی هستند. جدا کردن، تقسیم کردن.

Wish, joined. Yeah, they're looking for something positive. Adjectives and adverbs. These are

آرزو، پیوست. بله، آنها به دنبال چیز مثبت هستند. صفت و قید. دیدن اینها

quite difficult to see. They're sort of, I've got the little black dots. Eighteen. Eighteen

بسیار دشوار است. آنها یک جورهایی هستند، من نقاط سیاه کوچک را دارم. هجده. هجده

years we've had this wall. Eighteen, it's a long time. Still. Vivid. Together, yeah?

سال است که ما این دیوار را داریم. هجده، مدت زیادی است. هنوز. واضح. با هم، آره؟

He's ending on a positive note. Together.

او با یک نکته مثبت پایان می دهد . با یکدیگر.

Okay, so I've kind of done my analysis. I'm starting to get an idea of where JFK is, what

خوب، پس من به نوعی تحلیل خود را انجام داده ام. من شروع به دریافت ایده ای در مورد اینکه جی اف کی کجاست،

he feels about this stuff. So, now I need to actually say it out, really going slowly

چه احساسی در مورد این چیزها دارد، پیدا کردم. بنابراین، اکنون باید واقعاً آن را بگویم، واقعاً آهسته پیش می‌رود

and really kind of feeling the sounds of the consonants and the vowels as they come, okay?

و واقعاً به نوعی صدای صامت‌ها و مصوت‌ها را هنگام آمدن احساس می‌کنم، خوب؟

This might appear funny, okay, because I'm going to go slowly, yeah? But if you take

این ممکن است خنده دار به نظر برسد، خوب، زیرا من به آرامی می روم، بله؟ اما اگر

your time, then you get a fuller understanding. I know of no town, no city that has been besieged

وقت بگذارید، درک کامل تری خواهید داشت. من هیچ شهر و شهری را نمی شناسم که

for 18 years that still lives with the vitality and the force and the hope and the determination

18 سال در محاصره باشد که هنوز با نشاط و نیرو و امید و

of the city of West Berlin.

عزم شهر برلین غربی زندگی کند.

Okay, so let's just look at this section here. I need to try and find what the right pace

خوب، پس بیایید فقط به این بخش در اینجا نگاه کنیم. من باید تلاش کنم تا

is with this speech. I don't want to go too fast, but I don't want to go too slow, because

سرعت مناسب این سخنرانی را پیدا کنم. من نمی خواهم خیلی سریع بروم، اما نمی خواهم خیلی آهسته پیش بروم،

I've got to connect with an audience, yeah? So, they need to understand this speech. If

زیرا باید با مخاطبان ارتباط برقرار کنم، بله؟ بنابراین، آنها باید این سخنرانی را درک کنند. اگر

I go too fast, they're not going to understand. If I go too slowly, they're going to get bored.

من خیلی سریع بروم، آنها متوجه نمی شوند. اگر من خیلی آهسته بروم، آنها خسته می شوند.

So, the punctuation can serve as a guide as to where to breathe. Look, I've got a list

بنابراین، علائم نگارشی می تواند به عنوان راهنمای مکان تنفس باشد. ببینید، من اینجا لیستی دارم

here, no town, no city, but really I need to get all the way through to the end of this

، نه شهر، نه شهری، اما واقعاً باید تمام راه را تا پایان این

thought, which is here. That's a long sentence. I know of no town, no city that has been besieged

فکر که اینجاست، طی کنم. این جمله طولانی است. من هیچ شهری را نمی شناسم، هیچ شهری را نمی شناسم که 18 سال محاصره شده باشد

for 18 years that still lives with the... So, if you don't have a full stop and you've

که هنوز با آن زندگی می کند... بنابراین، اگر شما نقطه پایانی

got a really long sentence, then your breaths, you're just going to be, like, topping up

ندارید و یک جمله واقعا طولانی دارید، پس نفس هایتان، شما. فقط قرار است، مثلاً،

for a little bit more breath. You're not going to get to go... Yeah? You're just going to

برای کمی نفس بیشتر بالا بیاورم. قرار نیست بری... آره؟ شما فقط

be, like, getting a little bit more so that you can get through to the end of the line.

قرار است کمی بیشتر شوید تا بتوانید تا آخر خط برسید.

But at this stage, it's better that we go slow than fast. "I know of no town", so I'm

اما در این مرحله بهتر است که آهسته پیش برویم تا تند. "من هیچ شهری را نمی شناسم"، بنابراین دارم

starting to imagine, because I'm practicing this, that there's going to be an audience

تصور می کنم، چون دارم این کار را تمرین می کنم، قرار است مخاطبانی

listening to me. Okay? So, the more I get used to looking out, the more confident I'm

به من گوش دهند. باشه؟ بنابراین، هر چه بیشتر به نگاه کردن به بیرون عادت کنم،

going to be when it comes to actually making the speech. "I know of no town, no city that

در مورد سخنرانی در واقع اعتماد به نفس بیشتری خواهم داشت. من هیچ شهر و شهری را نمی شناسم

has been besieged for 18 years that still lives with the vitality and the force and

که 18 سال در محاصره باشد که هنوز با نشاط و نیرو

the hope and the determination of the city of West Berlin." Right. I didn't feel I quite

و امید و عزم شهر برلین غربی زندگی کند. درست. من احساس نمی

got that, because he's giving compliments to the people. Yep. He's talking to the people

کردم که کاملاً متوجه این موضوع شده ام، زیرا او از مردم تعریف می کند. بله او با

of West Berlin, so I feel that next time I do that, I want to put in a little bit more

مردم برلین غربی صحبت می‌کند، بنابراین احساس می‌کنم دفعه بعد که این کار را انجام می‌دهم، می‌خواهم کمی چاپلوسی بیشتر کنم

flattery. Yep. He's saying, "Hey, guys, you're doing a great job. The world cares about you."

. بله او می گوید: "هی، بچه ها، شما کار بزرگی انجام می دهید. دنیا به شما اهمیت می دهد."

So, how do we go about preparing a speech? Well, we go through our careful analysis,

بنابراین، چگونه می توانیم یک سخنرانی آماده کنیم؟ خوب، ما تجزیه و تحلیل دقیق خود را مرور می کنیم،

we look. What kind of... Look at where the people, the names, and the pronouns, what

نگاه می کنیم. چه نوع... نگاه کنید افراد، اسامی، و ضمایر، چه

choice of words are being used, because that shows how someone is feeling about something.

انتخابی از کلمات استفاده می شود، زیرا این نشان می دهد که کسی در مورد چیزی چه احساسی دارد.

But if you're doing quite a, you know, non-emotional speech at work, it's still good to do this

اما اگر در حال انجام یک سخنرانی کاملاً غیر عاطفی در محل کار هستید، انجام این فرآیند همچنان خوب

process because it will help you to see, well, what points are you making in this speech?

است زیرا به شما کمک می کند تا ببینید، خوب، چه نکاتی را در این سخنرانی بیان می کنید؟

So, we go through our analysis. You practice saying the speech. Practice with the breaths.

بنابراین، ما به تحلیل خود می پردازیم. شما گفتن سخنرانی را تمرین می کنید. با نفس ها تمرین کنید.

Where can you breathe in the piece? Have you got long sentences like this? How are you

کجا می توانید در قطعه نفس بکشید؟ آیا شما چنین جملات طولانی دارید؟ چگونه می

going to get through to the end of the sentence? And then when we're actually delivering it,

خواهید به پایان جمله برسید؟ و وقتی واقعاً آن را ارائه می کنیم،

we need to think about our breaths, we need to think about the audience, we need to connect

باید به نفس هایمان فکر کنیم، باید به مخاطب فکر کنیم، باید

with the text, with the real meaning of the text.

با متن، با معنای واقعی متن ارتباط برقرار کنیم.

So, I'm going to leave it there with this video, but literally about now I'm about to

بنابراین، من قصد دارم آن را با این ویدیو در آنجا بگذارم، اما به معنای واقعی کلمه در حال حاضر قرار است

make two more videos about preparing and delivering speeches. So, if you're one of my subscriber,

دو ویدیوی دیگر در مورد تهیه و ایراد سخنرانی بسازم. بنابراین، اگر یکی از مشترکین من

you'll get those videos when they come onto this channel. Thanks for watching. I'll see

هستید، وقتی این ویدیوها وارد این کانال شوند، آن ویدیوها را دریافت خواهید کرد . ممنون از ملاحظه تان.

you in the next video.

در ویدیوی بعدی شما را می بینم.