ENGLISH Tips for POLISH Speakers

Hi, there.

سلام.

Welcome back to another lesson from engVid with me, Benjamin.

به درس دیگری از engVid با من خوش آمدید، بنجامین.

Today we are looking at tips for learners of English if you are from Poland or other

اگر اهل لهستان یا سایر

countries around Poland that share that language group; for example, the Czech Republic and

کشورهای اطراف لهستان هستید که در آن گروه زبان مشترک هستند، امروز به نکاتی برای زبان آموزان انگلیسی نگاه می کنیم . به عنوان مثال، جمهوری چک و

Slovakia.

اسلواکی.

Now, I don't know many people from Czech Republic and Slovakia.

در حال حاضر، من افراد زیادی از جمهوری چک و اسلواکی را نمی شناسم .

My experience is more with the Polish people that I have worked with and that I have taught.

تجربه من بیشتر با مردم لهستانی است که با آنها کار کرده ام و تدریس کرده ام.

So, it will be aimed at them; but there may be areas of relevance for you, too, if you

بنابراین، آنها را هدف قرار خواهد داد. اما اگر از آن کشورها هستید، ممکن است زمینه های مرتبط با شما نیز وجود داشته باشد

are from those countries.

.

So, a few general comments about Polish learners of English.

بنابراین، چند نظر کلی در مورد زبان آموزان لهستانی زبان انگلیسی.

First of all, one of the people I worked with at a language school, a guy called... a guy

اول از همه، یکی از افرادی که در یک آموزشگاه زبان با او کار می کردم ، پسری به نام... مردی

named Marrack had a fantastic grasp of English.

به نام ماراک، زبان انگلیسی را به خوبی درک می کرد.

He'd been working there for many years in England, and his level of sort of academic

او سالها در انگلستان در آنجا کار می کرد و سطح

English was very accurate; probably higher than mine.

زبان انگلیسی آکادمیک او بسیار دقیق بود. احتمالا بالاتر از من

So, I'm just saying that: Yes, there are areas that Polish people in general can work on,

بنابراین، من فقط این را می گویم: بله، زمینه هایی وجود دارد که لهستانی ها به طور کلی می توانند روی آنها کار کنند،

but that's not to say that there aren't many, many exceptions to the rules, and that there

اما این بدان معنا نیست که استثناهای زیادی برای قوانین وجود ندارد، و

aren't some fantastic speakers out there.

سخنرانان خارق العاده ای وجود ندارند. بیرون وجود دارد.

Okay, let's get into a few areas for you.

خوب، اجازه دهید به چند زمینه برای شما بپردازیم.

So, first of all: Formality.

بنابراین، اول از همه: رسمیت.

It's not the only language in which students struggle to say: "you", and have a hard time

این تنها زبانی نیست که دانش‌آموزان در آن تلاش می‌کنند که بگویند: "شما" و شاید به سختی

maybe calling a teacher by their first name.

معلم را به نام کوچک صدا کنند.

So, it is okay to use the second-person singular: "you".

بنابراین، استفاده از مفرد دوم شخص: «شما» اشکالی ندارد.

-"Are you okay today, Benjamin?"

-امروز حالت خوبه بنیامین؟

-"Yes.

-"بله.

I'm fine, thanks.

من خوبم، ممنون.

How are you, Purvelle?"

تو چطوری، پورول؟"

Good.

خوب

"Mr." and "Mrs." Now, "Mr." and "Mrs.", these forms of address are used with a surname;

"آقای." و "خانم" حالا "آقا" و "خانم"، این اشکال آدرس با نام خانوادگی استفاده می شود.

so someone's second name.

بنابراین نام دوم کسی

For example: "John Smith", I would say: "Hello, Mr. Smith.

به عنوان مثال: "جان اسمیت"، من می گویم: "سلام، آقای اسمیت.

How are you today?"

امروز چطورید؟"

It's quite formal.

کاملا رسمیه

Okay?

باشه؟

We use surnames in...

ما از نام خانوادگی در ...

Only if we don't know someone, maybe in the world of work, and you're seeing someone for

فقط اگر کسی را نمی شناسیم، شاید در دنیای کار، و شما برای اولین بار است که فردی را می

the first time and you don't want to use their first name.

بینید و نمی خواهید از نام کوچک او استفاده کنید.

But you wouldn't use it with the first name.

اما شما آن را با نام کوچک استفاده نمی کنید.

So, you wouldn't say: "Mr. Benjamin, can I ask you something?"

پس نمیگی: "آقا بنیامین میتونم یه چیزی بپرسم؟"

Okay?

باشه؟

We might use it in a jokey way if we're speaking to a child: "Hello, Mr. So-and-so, how are

اگر با کودکی صحبت می کنیم، ممکن است از آن به شکل شوخی استفاده کنیم : "سلام آقای فلانی،

you?"

خوبی؟"

Or: "Hello, Master", that's the sort of junior equivalent of "Mr.".

یا: «سلام، استاد»، این معادل کوچکتر «آقا» است.

Nor do we say: "Please, Mr." More likely to say: "Excuse me."

ما هم نمی گوییم: «خواهش می کنم آقای». احتمال بیشتری دارد که بگویند: "ببخشید."

Okay?

باشه؟

That's if I want to say something.

این اگر بخواهم چیزی بگویم.

You don't say: "Please, Mr." Same applies to "Mrs.".

شما نمی گویید: "خواهش می کنم آقای." همین امر در مورد "خانم" نیز صدق می کند .

We don't say: "A Mrs. is on the phone", but we would say: "There's a lady that wants to

ما نمی گوییم: «خانم تلفنی است»، بلکه می گوییم: «خانمی هست که می خواهد

speak to you on the phone."

با شما تلفنی صحبت کند».

Okay?

باشه؟

Prepositions - a few areas of confusion, here.

حروف اضافه - چند زمینه سردرگمی، اینجا.

So, there are a few examples of when we would use "at".

بنابراین، چند مثال وجود دارد که چه زمانی از "at" استفاده می کنیم.

For example: "At work".

به عنوان مثال: "در محل کار".

Yeah?

آره؟

"At work", "at school", "at university", "at the party", "at the beach", "at the festival",

"در محل کار"، "در مدرسه"، "در دانشگاه"، " در مهمانی"، "در ساحل"، "در جشنواره"،

"at the underground station".

"در ایستگاه زیرزمینی".

"On": "Lying on my bed", "on the television", "on the radio".

«روشن»: «روی تختم دراز کشیده»، «روی تلویزیون»، «در رادیو».

Yeah?

آره؟

"On the laptop", "On the table is a knife and fork."

"روی لپ تاپ"، "روی میز یک چاقو و چنگال است."

"For": -"How long are you going to bed for?"

"برای": -"تا کی میخوای بخوابی؟"

-"I'm going to bed for 10 days".

-"من 10 روزه میرم بخوابم"

-"What are you doing that for?"

-"برای چی اینکارو میکنی؟"

-"So that I can have some nice dreams and rest."

-"تا بتوانم خوابهای خوبی ببینم و استراحت کنم."

-"Who are you doing that with?"

-"با کی اینکارو میکنی؟"

-"People".

-"مردم".

-"What kind of emotion are you doing that with?"

-"با چه احساسی این کار را می کنی؟"

-"With a loss of happiness."

-"با از دست دادن شادی."

So, we used "with" when we're talking about people.

بنابراین، هنگامی که در مورد افراد صحبت می کنیم، از "با" استفاده می کنیم .

-"Who are you going to the party with?"

-"با کی میری مهمونی؟"

-"I'm going with my friend John."

-با دوستم جان میرم.

-"Who are you annoyed with?"

-"از کی دلخور هستی؟"

-"I am annoyed with Billy."

-"من از بیلی دلخورم."

Okay?

باشه؟

"I am happy with Joe."

"من با جو خوشحالم."

-"Where are you going to, Benjamin?"

-بنیامین کجا میری؟

-"I am going to a place that is unknown."

-"من به جایی می روم که ناشناخته است."

Okay?

باشه؟

"I am going to", okay?

"من میرم"، باشه؟

But we can also use it with "getting married": "I am getting married to that lovely girl.",

اما می‌توانیم آن را با «ازدواج کردن» نیز به کار ببریم: «با آن دختر دوست‌داشتنی ازدواج می‌کنم.»،

"I am getting married to that dashing young man".

«با آن جوان باهوش ازدواج می‌کنم ».

"Dashing" meaning handsome.

«داشینگ» به معنای خوش تیپ.

"From", okay?

"از"، باشه؟

Also used with place.

همچنین با مکان استفاده می شود.

-"Where did you catch the train from?"

-"از کجا قطار گرفتی؟"

-"I caught the train from Barnstaple."

-"من قطار را از بارن استپل گرفتم."

And we use it with divorce: "I'm getting divorced from that person."

و با طلاق از آن استفاده می کنیم: « از آن شخص طلاق می گیرم».

Okay.

باشه.

Hopefully we don't use that too often.

امیدواریم زیاد از آن استفاده نکنیم.

"In" - we can talk about it with a subject.

"در" - ما می توانیم در مورد آن با یک موضوع صحبت کنیم.

For example: "In English today, I learnt" doo-doo-doo-doo-doo-doo-doo.

به عنوان مثال: "در انگلیسی امروز، من یاد گرفتم" doo-doo-doo-doo-doo-doo-doo-doo.

"In the supermarket I found some tomatoes".

"در سوپرمارکت مقداری گوجه فرنگی پیدا کردم".

"Tomatoes" if you're from North America.

"گوجه فرنگی" اگر اهل آمریکای شمالی هستید.

There are times when we don't need a preposition.

مواقعی هست که نیازی به حرف اضافه نداریم.

For example, we don't say: "I'm going to home"; we just say: "I'm going home."

مثلاً نمی گوییم: «به خانه می روم». ما فقط می گوییم: "من به خانه می روم."

And we don't say: "I'm leaving from now"; "I'm just going to leave now."

و نمی گوییم: «از این به بعد می روم»; "من فقط الان می روم."

Intonation.

لحن.

So, many Polish people feel that Britain "eat their words", I've heard it described before;

بنابراین، بسیاری از مردم لهستان احساس می‌کنند که بریتانیا « حرف‌هایشان را می‌خورد»، من قبلاً آن را شنیده‌ام.

that we...

که ما

The stress is all kind of unusual, and that there's too, sort of...

... استرس بسیار غیرعادی است، و این نیز وجود دارد، نوعی...

Too much stress in the language, meaning that some Polish people feel quite self-aware when

استرس بیش از حد در زبان، به این معنی که برخی از مردم لهستان هنگام

they are copying the intonation patterns they hear in English.

کپی کردن الگوهای لحنی که در آن می شنوند کاملاً خودآگاه هستند. انگلیسی.

But what I would encourage you to do is have a go.

اما چیزی که من شما را به انجام آن تشویق می کنم این است که بروید.

Yeah?

آره؟

Listen: What are you hearing from other people?

گوش کنید: از دیگران چه می شنوید؟

And then try to kind of copy some of the intonation patterns.

و سپس سعی کنید برخی از الگوهای لحنی را کپی کنید .

Give it a go.

آن را راه اندازی کنید.

Questions.

سوالات.

So, for a...

بنابراین، برای یک ...

If a question has a yes or no answer, then you go up at the end.

اگر یک سوال دارای پاسخ بله یا خیر باشد، در پایان بالا می روید.

For example: "Did you remember to buy the bread?

به عنوان مثال: "آیا یادت آمد نان

Did you remember to buy the bread?"

را بخری؟ یادت آمد نان را بخری؟"

Yup.

آره.

So, it's either yes or no.

بنابراین، یا بله است یا خیر.

So, I go: "bread"-up-"bread".

پس، می روم: «نان»-به-«نان».

Whereas if it's a "w" question: "Who?", "What?", "Why?", "When?", "Where?" - yeah, you're going

در حالی که اگر سوال "w" باشد: "چه کسی؟"، "چی؟"، "چرا؟"، "چه زمانی؟"، "کجا؟" - آره، داری

to go down.

میری پایین.

"Where did you get that?

"این را

Where did you get that?

از کجا گرفتی؟ آن را از کجا آوردی؟ آن را از

Where did you get that?", "Why did you ask him here?

کجا آوردی؟"، "چرا اینجا از او پرسیدی؟

Why?

Why did you ask him here?"

چرا؟ چرا اینجا از او پرسیدی؟"

Okay.

باشه.

Articles.

مقالات.

"The" - this is the definite article.

"The" - این حرف قطعی است.

"The train", I'm talking about the train there.

"قطار"، من در مورد قطار آنجا صحبت می کنم.

If I say: "a train", it could be the train there, it could be the train there, it could

اگر بگویم: "یک قطار"، می تواند قطار آنجا باشد، می تواند قطار آنجا باشد، می

be the train there.

تواند قطار آنجا باشد.

So, "the", I know which one it is; "a" could be any old one.

بنابراین، "the"، من می دانم که آن یکی است. "الف" می تواند هر قدیمی باشد.

So, a little test for you, here.

بنابراین، یک تست کوچک برای شما، در اینجا.

Which one should we use?

از کدام یک استفاده کنیم؟

Definite or indefinite?

معین یا نامعین؟

"I like ___ green t-shirt."

"من عاشق ___ تی شرت سبز هستم."

Yeah, that's right, it's "the", because we're talking about a particular green t-shirt.

بله، درست است، "the" است، زیرا ما در مورد یک تی شرت سبز خاص صحبت می کنیم.

"120 miles ___ hour".

"120 مایل ___ ساعت".

"...the hour"? "...a hour"? "...an hour".

"... ساعت"؟ "...یک ساعت"؟ "...یک ساعت".

Okay, so we use "an" for a vowel.

خوب، بنابراین ما از "an" برای مصوت استفاده می کنیم.

Vowels are: "a"...

حروف صدادار عبارتند از: "a"...

Yeah, so if a word begins with a vowel, then you're going to use "an" if you need to use

بله، بنابراین اگر کلمه ای با مصوت شروع می شود، اگر نیاز به استفاده از حرف نامحدود دارید، از "an" استفاده خواهید

the indefinite article.

کرد.

But "h" sometimes uses "an" as well because it's a soft sound to sort of begin with.

اما "h" گاهی اوقات از "an" نیز استفاده می کند، زیرا برای شروع یک صدای ملایم است.

It's like a... "...a hour" doesn't sound quite right, so you're kind of...

مثل یک... "...یک ساعت" به نظر درست نمی رسد ، بنابراین شما به نوعی...

You need that consonant in there to sort of continue the sound.

برای ادامه دادن صدا به آن صامت نیاز دارید .

"Where's ___ key I gave you?"

"کلید ___ که بهت دادم کجاست؟"

Is it talking about a definite key?

آیا در مورد یک کلید قطعی صحبت می کند؟

Is there an exact key?

آیا کلید دقیقی وجود دارد؟

Yes, there is; therefore, we're going to use "the".

بله وجود دارد؛ بنابراین، ما از "the" استفاده می کنیم.

What about this one?

در مورد این یکی چی؟

"Do you still live in ___ Liverpool?"

"آیا هنوز در ___ لیورپول زندگی می کنید؟"

What do you think? "...the"? "...a"? "...a Liverpool"? "...the Liverpool"?

شما چی فکر میکنید؟ "..."؟ "...آ"؟ "...یک لیورپول"؟ "... لیورپول"؟

Actually, you don't need one there at all; very misleading.

در واقع، شما اصلاً به یکی در آنجا نیاز ندارید. بسیار گمراه کننده

So, places you're not going to have one.

بنابراین، جاهایی که قرار نیست یکی داشته باشید.

We're going to flip this board over; I've got some more tips for you.

ما قصد داریم این تابلو را برگردانیم. من چند نکته دیگر برای شما دارم.

So, on this side of the board we've decided to go for some Polish colours.

بنابراین، در این سمت از تابلو ما تصمیم گرفتیم به سراغ چند رنگ لهستانی برویم.

Have enjoyed a few trips to Poland myself; I've been to Krak�w, Zakopane down in the

من خودم از چند سفر به لهستان لذت برده ام. من به کراکو، زاکوپان در پایین

mountains, and at one stage I got quite lost in Katowice.

کوه‌ها رفته‌ام، و در یک مرحله کاملاً در کاتوویتس گم شدم.

Don't know why I was there.

نمیدونم چرا اونجا بودم

Anyway, what should...?

به هر حال چه باید...؟

Other things to look out for.

موارد دیگری که باید به آنها توجه کرد.

Using "it" as a subject.

استفاده از "آن" به عنوان موضوع.

It's okay to do this in English.

اشکالی ندارد که این کار را به زبان انگلیسی انجام دهید.

I know there's not such an equivalent in Polish, but we can do this.

من می دانم که چنین معادلی در لهستانی وجود ندارد، اما ما می توانیم این کار را انجام دهیم.

For example: "Today is hot."

به عنوان مثال: "امروز گرم است."

Yeah.

آره

The subject can be "It": "It is hot today."

موضوع می تواند "این" باشد: "امروز گرم است."

Another example: "Here is quiet".

مثال دیگر: "اینجا ساکت است".

Rather, I would say: "It is quiet here".

بلکه می گویم: اینجا خلوت است.

"Is 4 o'clock."

"ساعت 4 است."

Okay?

باشه؟

If you're talking about the time: "It is 4 o'clock.", "It is midday.", "It is 7 in the

اگر در مورد ساعت صحبت می کنید: "ساعت 4 است ."، "ظهر روز است"، "ساعت 7

evening.", "It is quarter to 2."

عصر است."، "ساعت ربع به 2 است."

Let's write that on.

بیایید آن را بنویسیم.

Position of adverbs.

موقعیت قیدها.

What I want you to remember is that an adverb does not go between a verb and an object.

چیزی که می خواهم به خاطر بسپارید این است که یک قید بین فعل و مفعول قرار نمی گیرد.

For example: "She spelt...

به عنوان مثال: "او هجی کرد...

She speaks well French."

او به خوبی فرانسوی صحبت می کند."

So, my adverb needs to go after the object: "She speaks French well".

بنابراین، قید من باید بعد از مفعول برود: "او به خوبی فرانسوی صحبت می کند".

"I visit often", so here is my adverb.

"من اغلب بازدید می کنم"، پس قید من اینجاست.

Okay?

باشه؟

It can't be between the verb and the object, so let's move it.

نمی تواند بین فعل و مفعول باشد، پس بیایید آن را جابه جا کنیم.

So, it could be: "I visit my parents often."

بنابراین، می تواند این باشد: "من اغلب به والدینم سر می زنم."

or "I often visit my parents."

یا "من اغلب به والدینم سر می زنم."

There is an exception, here, with particles such as...

در اینجا یک استثنا وجود دارد، با ذراتی مانند ...

"Particles" are just the small bits of words; "up", "down", "off", "on".

"ذرات" فقط تکه های کوچک کلمات هستند. "بالا"، "پایین"، "خاموش"، "روشن".

"I run up the hill.", "I slide down the hill."

«من از تپه بالا می‌روم.»، «از تپه به پایین سر می‌خورم».

More of that in my lesson on eccentric Britain: The cheese rolling down the hill.

بیشتر آن در درس من در مورد بریتانیای عجیب و غریب : پنیر که از تپه می غلتد.

Down the hill.

پایین تپه

Okay.

باشه.

You can put adverbs at the beginning, middle, or end of a sentence.

می توانید قیدها را در ابتدا، وسط یا انتهای جمله قرار دهید.

If it's at the beginning, you're probably talking about time: "Eventually, I got onto

اگر در ابتدا باشد، احتمالاً در مورد زمان صحبت می کنید: "در نهایت، من

the airplane."

سوار هواپیما شدم."

We might put it in the middle; this is, like, quite a nice, formal effect: "Eventually,

ممکن است آن را وسط بگذاریم. این یک اثر کاملاً رسمی و زیبا است: "سرانجام،

I got onto the airplane; however, I realized that my bag was not on the plane."

سوار هواپیما شدم؛ اما متوجه شدم که کیف من در هواپیما نیست."

Or we could do it at the end: "I got onto the airplane"...

یا می‌توانیم در پایان این کار را انجام دهیم: « به هواپیما رفتم»...

Let's have an adverbial phrase that's describing the action: "I got onto the airplane in one

بیایید یک عبارت قید داشته باشیم که این عمل را توصیف می‌کند: «یک

piece; with all of my body not bruised, head not cut off yet."

تکه سوار هواپیما شدم؛ با تمام بدنم کبود نشده، سر بریده نشده است. هنوز خاموش است."

"ing" and the infinitive.

"ing" و مصدر.

Now, in the Polish language, where they would use an infinitive, in English we would use

حال، در زبان لهستانی، جایی که آنها از مصدر استفاده می کنند، در انگلیسی ما از

a present participle - "ing".

یک فاعل - "ing" استفاده می کنیم.

For example: "I enjoy to sail."

به عنوان مثال: "من از دریانوردی لذت می برم."

That's in the infinitive.

که در مصدر است.

What we need to do to put it into correct English: Take it and put it "ing".

کاری که باید انجام دهیم تا آن را به انگلیسی صحیح درآوریم : آن را بردارید و آن را "ing" قرار دهید.

"I enjoy sailing".

"من از قایقرانی لذت می برم".

"I like", cross out the "to", here's my verb, I need an "ing".

"من دوست دارم"، "to" را خط بزنید، این فعل من است، من به "ing" نیاز دارم.

"I like to watch Chelsea."

من دوست دارم چلسی را تماشا کنم.

Yeah, there's someone who needs to give me a Chelsea ticket; he hasn't quite yet done

آره، کسی هست که باید بلیط چلسی را به من بدهد. او هنوز کاملاً

it yet.

آن را انجام نداده است.

Maybe he'll watch this and get some ideas.

شاید او این را تماشا کند و ایده هایی به دست بیاورد.

"I like"...

"دوست دارم"...

Or maybe you'd like to put a tip after this video.

یا شاید بخواهید بعد از این ویدیو نکته ای بگذارید .

"I like watch...

"من دوست دارم تماشا

I like watching Chelsea."

کنم... من دوست دارم چلسی را تماشا کنم."

Okay?

باشه؟

So, "ing" instead of the infinitive.

بنابراین، "ing" به جای مصدر.

Other major area: Phrasal verbs, because there aren't any in Polish.

سایر زمینه های اصلی: افعال عبارتی، زیرا در لهستانی وجود ندارد.

We've got a ton of those lessons on this site, so get involved.

ما تعداد زیادی از این درس ها را در این سایت داریم، پس درگیر آن باشید.

There's some of mine up there; crime phrasal verbs, phrasal verbs to deal with driving

تعدادی از من وجود دارد. افعال عبارتی جنایی ، افعال عبارتی برای برخورد با رانندگی

- all sorts of ones.

- همه نوع.

Take your pick, have some fun, and play around with your intonation.

انتخاب کنید، کمی سرگرم شوید و با لحن خود بازی کنید.

Okay.

باشه.

Until next time, good bye.

تا دفعه بعد خداحافظ