Grammar: When is the past not the past? - BBC English Masterclass

Hi, Sian here for BBC Learning English. Today we're going to look at past forms - easy right?

سلام، سیان برای بی بی سی برای یادگیری زبان انگلیسی اینجاست. امروز می خواهیم به فرم های گذشته نگاهی بیندازیم - آسان است، درست است؟

We use past forms to talk about things that happened in the past?

ما از فرم های گذشته برای صحبت در مورد چیزهایی که در گذشته اتفاق افتاده استفاده می کنیم؟

Well, it's not that simple! We also use past forms when we're not talking about past.

خب، به این سادگی نیست! همچنین زمانی که در مورد گذشته صحبت نمی کنیم از فرم های گذشته استفاده می کنیم.

Here are a few ways we do this.

در اینجا چند روش برای انجام این کار وجود دارد.

Number 1: Listen to these two examples. Which one do you think my plan sounds less definite?

شماره 1: به این دو مثال گوش دهید. به نظر شما برنامه من کدام یک کمتر قطعی به نظر می رسد؟

Number 1: I'm thinking of going to that party later. Or, number 2: I was thinking of going

شماره 1: به این فکر می کنم که بعداً به آن مهمانی بروم . یا شماره 2: داشتم فکر می کردم

to that party later. That's right. The second one is less definite.

بعداً به آن مهمانی بروم. درست است. مورد دوم کمتر قطعی است.

We use past here - I was thinking - to show that the plan isn't certain yet.

ما در اینجا از گذشته استفاده می کنیم - من فکر می کردم - تا نشان دهیم که برنامه هنوز قطعی نیست.

I haven't made up my mind.

من تصمیمم را نگرفته ام

Number 2: Listen to these two examples. Which one sounds more polite? 1. Is your report ready yet?

شماره 2: به این دو مثال گوش دهید. کدام یک مودبانه تر به نظر می رسد؟ 1. آیا گزارش شما هنوز آماده است؟

Or 2, I was wondering if your report was ready yet.

یا 2، می خواستم بدونم که آیا گزارش شما هنوز آماده است؟

The second one, of course, is much more polite. We use past forms here - was wondering/was

دومی البته خیلی مودبانه تره ما در اینجا از فرم های گذشته استفاده می کنیم - تعجب می کردم / بود

- to make the request less direct and more formal. You'll be surprised how often British

- تا درخواست کمتر مستقیم و رسمی تر شود . تعجب خواهید کرد که چقدر

people use this structure - we like being polite!

مردم بریتانیا از این ساختار استفاده می کنند - ما دوست داریم مودب باشیم!

Number 3: Which of these two examples sound more urgent?

شماره 3: کدام یک از این دو مثال ضروری تر به نظر می رسد؟

It's time to leave. Or It's time we left.

وقت رفتن است. یا وقت آن است که برویم.

That's right - the second one sounds more urgent. The first example just means 'we should

درست است - مورد دوم فوری تر به نظر می رسد . مثال اول فقط به این معنی است که "ما باید

leave now': It's time to leave - the party starts in 20 minutes!

همین الان برویم": زمان ترک است - مهمانی 20 دقیقه دیگر شروع می شود!

The second example, we use the past form. This conveys the idea that we should have

مثال دوم، از فرم گذشته استفاده می کنیم. این ایده را می رساند که ما باید قبلاً می رفتیم

already left! It's time we left - the party started hours ago.

! وقت آن است که برویم - مهمانی از ساعت ها پیش شروع شد.

Number 4: Which of these do you think sounds correct? I wish I have more time. Or, I wish I had

شماره 4: به نظر شما کدام یک از اینها درست به نظر می رسد؟ کاش وقت بیشتری داشتم یا کاش وقت

more time. That's right. The first one is not possible.

بیشتری داشتم درست است. اولی امکان پذیر نیست.

To make wishes about the present we use the past form - I wish I had more time. We're

برای ایجاد آرزوها در مورد حال از شکل گذشته استفاده می کنیم - ای کاش زمان بیشتری داشتم. ما در

not talking about the past here, we're talking about an unreal present situation. You could

اینجا در مورد گذشته صحبت نمی کنیم، ما در مورد وضعیت فعلی غیر واقعی صحبت می کنیم. شما

also use if only. If only I had more time.

همچنین می توانید اگر فقط استفاده کنید. اگر وقت بیشتری داشتم

Number 5: Which of these two examples sound less likely to happen?

شماره 5: احتمال وقوع کدام یک از این دو مثال کمتر است؟

Suppose you lose your job. Or,

فرض کنید شغل خود را از دست داده اید. یا،

Suppose you lost your job. That's right. The second one sounds less likely

فرض کنید شغل خود را از دست داده اید. درست است. احتمال وقوع دومی کمتر است

to happen. We use the past after suppose or what if when we don't think something is likely

. ما گذشته را بعد از فرض یا اگر فکر نمی کنیم

to happen in the future.

در آینده اتفاقی بیفتد استفاده می کنیم.

That's it for this Masterclass. For more help with using past forms when you're not

برای این مستر کلاس همین است. برای راهنمایی بیشتر در مورد استفاده از فرم‌های گذشته وقتی

talking about the past, go to our website bbclearningenglish.com.

در مورد گذشته صحبت نمی‌کنید، به وب‌سایت ما bbclearningenglish.com بروید.

Goodbye!

خداحافظ!