English Rewind - 6 Minute English: Does punctuation matter?

Hello, Catherine here from BBC Learning English.

سلام، کاترین اینجا از BBC Learning English.

Just so you know, this programme is from the BBC Learning English archive

فقط می دانید که این برنامه از آرشیو بی بی سی Learning English است

and was first broadcast in September 2016 on our website.

و اولین بار در سپتامبر 2016 از وب سایت ما پخش شد.

And now on with the show.

و در حال حاضر با نمایش.

6 Minute English

6 دقیقه انگلیسی

from BBC Learning English dot com.

از BBC Learning English dot com.

Hello and welcome to 6 Minute English. I'm Alice.

سلام و به 6 دقیقه انگلیسی خوش آمدید. من آلیس هستم.

And I'm Neil.

و من نیل هستم.

So, Neil, you texted me earlier and didn't put a full stop at the end.

بنابراین، نیل، تو زودتر به من پیام دادی و در آخر نقطه نگذاشتی.

You're right, I never use full stops in texts.

حق با شماست، من هیچ وقت در متن ها از نقطه نقطه استفاده نمی کنم.

They're much too 'stuffy' — or formal.

آنها بیش از حد "مختل" - یا رسمی هستند.

Texting is like conversation, you don't need lots of punctuation.

پیامک مانند مکالمه است، شما نیازی به علائم نگارشی زیادی ندارید.

Well, punctuation is the subject of today's show.

خب، نقطه گذاری موضوع برنامه امروز است.

And I know I'm a bit of a stickler about this,

و من می دانم که در این مورد کمی سختگیر هستم ،

but I think you're letting the standards of written English language slip.

اما فکر می کنم شما اجازه می دهید استانداردهای زبان انگلیسی نوشتاری از بین برود.

A 'stickler' is someone who insists on a certain way of doing a particular thing.

"چسبنده" کسی است که بر روش خاصی برای انجام یک کار خاص اصرار دارد.

Surely you aren't such a stickler for punctuation rules

مطمئناً تو آنقدر به قوانین نقطه گذاری نمی چسبی

that you want to stop the evolution of English, Alice?

که بخواهی جلوی تکامل زبان انگلیسی را بگیری، آلیس؟

No, of course not,

نه، البته که نه،

but I am a stickler when people don't follow the rules of punctuation,

اما وقتی مردم از قوانین نقطه گذاری پیروی نمی کنند، من یک آدم چسبنده هستم،

because this makes written text 'ambiguous' or difficult to understand.

زیرا این باعث می شود متن نوشته شده «ابهام» یا درک آن دشوار باشد.

'Ambiguous' means when something has two or more meanings.

«ابهام» یعنی زمانی که چیزی دو یا چند معنی داشته باشد. آیا

Can you give me some examples

می توانید چند نمونه

of punctuation making text easier to understand?

از علائم نگارشی را به من بدهید که درک متن را آسان تر می کند؟

All right then, here you are, "Let's eat Grandma."

خیلی خوب پس، اینجا هستید، "بیا مادربزرگ را بخوریم."

Urgh!

اوه!

It brings to mind the children's story Little Red Riding Hood,

این داستان کودکانه شنل قرمزی را به یاد می آورد که

about a girl, her grandmother and a hungry wolf.

درباره یک دختر، مادربزرگش و یک گرگ گرسنه است.

Is that the wolf talking to another wolf friend of his?

آیا این گرگ با یکی دیگر از دوستان گرگ خود صحبت می کند؟

No, it's the girl, Red Riding Hood, talking to her grandmother.

نه، این دختر کلاه قرمزی است که با مادربزرگش صحبت می کند.

And with a well-placed comma, it becomes, "Let's eat, Grandma".

و با یک ویرگول خوب می شود: "بیا بخوریم مادربزرگ".

Without proper punctuation, the sentence is ambiguous.

بدون علامت گذاری مناسب، جمله مبهم است.

Now, before we look at more reasons why punctuation is important,

اکنون، قبل از اینکه به دلایل بیشتری برای مهم بودن علائم نگارشی نگاه کنیم،

let's have today's quiz question.

اجازه دهید سوال مسابقه امروز را مطرح کنیم.

OK. What is another word for the keyboard sign that represents a paragraph?

خوب. کلمه دیگری برای علامت صفحه کلید که نشان دهنده یک پاراگراف است چیست؟

Is it a) pilcrow? b) bodkin? Or c) pica?

آیا این الف) پیچک است؟ ب) بادکین؟ یا ج) پیکا؟

Hm, I'll say c) pica.

هوم، من می گویم ج) پیکا.

Well, we will find out later in the show if you got that right or wrong.

خوب، ما بعداً در برنامه متوجه خواهیم شد که آیا شما این را درست یا اشتباه کرده اید. در حال

Moving on now, punctuation was invented by the Ancient Greeks.

حاضر، علائم نگارشی توسط یونانیان باستان اختراع شد.

They used a series of dots to indicate different lengths of pauses.

آنها از یک سری نقطه برای نشان دادن طول های مختلف مکث استفاده کردند.

A short unit of text was a comma, a longer unit was a colon,

یک واحد کوتاه متن یک کاما، یک واحد طولانی تر دو نقطه

and a complete sentence was a periodos.

و یک جمله کامل یک نقطه بود.

We used these terms to name our punctuation marks —

ما از این اصطلاحات برای نامگذاری علائم نگارشی خود استفاده کردیم -

although they actually refer to the clauses, not to the dots themselves.

اگرچه آنها در واقع به بندها اشاره می کنند ، نه به خود نقطه ها.

So early punctuation wasn't really about grammar, then?

پس علائم نگارشی اولیه واقعاً مربوط به دستور زبان نبود؟

No, it was about public speaking.

نه، صحبت در جمع بود.

The different dots indicated different lengths of pauses —

نقطه‌های مختلف طول‌های مکث متفاوتی را نشان می‌دهند -

short, medium, and long.

کوتاه، متوسط ​​و طولانی.

These pauses broke up the text,

این مکث‌ها متن را شکست،

so it was easier to read and therefore easier to understand.

بنابراین خواندن آن آسان‌تر و در نتیجه درک آن آسان‌تر بود.

OK, let's hear from the punctuation expert, Keith Houston,

خوب، بیایید از متخصص نقطه‌گذاری، کیت هیوستون،

who is author of Shady Characters:

که نویسنده کتاب شخصیت‌های سایه‌دار:

Ampersands, Interrobangs and Other Typographical Curiosities.

آمپرساندها، میان‌تروبنگ‌ها و دیگر کنجکاوی‌های تایپی است بشنویم.

Here he's talking on BBC Radio 4's Word of Mouth.

اینجا او در حال صحبت در رادیو بی بی سی 4 است.

Punctuation started off being all about rhetoric, about speech,

نقطه گذاری شروع شد همه چیز در مورد بلاغت، در مورد سخنرانی،

but we started to assign rules, I think around about the 8th century or so.

اما ما شروع به تعیین قوانین کردیم، فکر می کنم در حدود قرن هشتم یا بیشتر.

We started to associate the marks, not just with pauses,

ما شروع کردیم به مرتبط کردن علائم، نه فقط با مکث،

but with the actual grammatical units they were used to punctuate.

بلکه با واحدهای دستوری واقعی که برای نقطه گذاری استفاده می شد.

So, a comma wasn't just a dot that meant pause for this length of time.

بنابراین، کاما فقط یک نقطه نبود که به معنای مکث برای این مدت زمان باشد.

It now actually marked out a clause, you know,

اکنون در واقع یک بند را مشخص کرده است، می دانید،

it marked out a sort of consistent, logical bit of writing.

یک نوع نوشتار منسجم و منطقی را مشخص می کند.

So 'rhetoric' — or the art of persuasive speaking —

بنابراین «لفاظی» - یا هنر سخن گفتن متقاعدکننده -

was very important to the Greeks and to the Romans.

برای یونانی ها و رومی ها بسیار مهم بود .

And to be persuasive, you need to be understood.

و برای متقاعد کردن، باید درک شده باشید.

And these little punctuation marks

و این علائم نقطه گذاری کوچک به

helped the speaker to deliver their text more effectively.

گوینده کمک می کند تا متن خود را به طور موثرتری ارائه دهد.

Later on, these marks were given grammatical functions.

بعداً به این علائم کارکردهای دستوری داده شد.

The comma marks out a 'clause' —

کاما یک «بند» را مشخص می‌کند -

or grammatical unit containing a subject and a verb —

یا واحد دستوری حاوی یک موضوع و یک فعل - و

as well as telling the reader to pause briefly.

همچنین به خواننده می‌گوید که به طور خلاصه مکث کند.

Are you beginning to see why being 'sloppy' — or careless —

آیا شروع به درک این موضوع کرده‌اید که چرا «درخت» - یا بی‌دقت بودن -

with punctuation isn't a good thing, Neil?

با علائم نگارشی چیز خوبی نیست، نیل؟

Yes, I am.

بله من هستم.

Though recent research into texting and punctuation

اگرچه تحقیقات اخیر در مورد ارسال پیامک و نشانه گذاری

suggests that people consider messages ending in full stops

نشان می دهد که مردم پیام هایی را که به نقطه پایان می رسند نسبت

to be less sincere than ones without.

به پیام هایی که بدون نقطه پایان می یابند صمیمیت کمتری دارند.

Really?

واقعا؟

Well, now might be a good time to hear about

خوب، اکنون ممکن است زمان خوبی برای شنیدن این موضوع باشد که

how it can be hard to make writing unambiguous.

چگونه می توان بدون ابهام نوشتن را دشوار کرد.

We can misinterpret the written word, even with punctuation to guide us.

ما می توانیم کلمه نوشته شده را اشتباه تفسیر کنیم، حتی با علامت گذاری که ما را راهنمایی کند. در

Here's Keith Houston again,

اینجا دوباره کیث هیوستون

talking to Michael Rosen, presenter of Word Of Mouth.

با مایکل روزن، مجری Word Of Mouth صحبت می کند.

Quite often I notice on Twitter and places like that people misunderstand irony.

اغلب در توییتر و مکان هایی مانند این متوجه می شوم که مردم طنز را اشتباه می فهمند.

I mean, because we only have text in front of us, not intonation.

منظورم این است که ما فقط متن در مقابل خود داریم نه لحن.

So, do we need an irony punctuation —

بنابراین، آیا ما به یک علامت نگارشی کنایه آمیز نیاز داریم -

"Hello, I'm being ironic now" — do we need that?

"سلام، من الان دارم کنایه می کنم" - آیا به آن نیاز داریم؟

You might say that emoticons are the best way to go about that —

ممکن است بگویید که شکلک ها بهترین راه برای انجام این کار هستند -

a little winking emoticon — you know, semicolon, dash, closing parenthesis.

یک شکلک کوچک چشمک - می دانید، نقطه ویرگول، خط تیره، پرانتز بسته شدن.

Oh, yes, yes, of course.

اوه، بله، بله، البته.

They've invented all these using the punctuation that we have on the keyboard.

آنها همه اینها را با استفاده از علائم نگارشی که روی صفحه کلید داریم اختراع کرده اند.

'Irony' means using words

«کنایه» به معنای استفاده از کلمات

to mean something that is the opposite of its literal or most usual meaning.

به معنای چیزی است که مخالف معنای تحت اللفظی یا معمولی آن است.

But when we're online using email or Twitter, you don't hear the words

اما هنگامی که ما با استفاده از ایمیل یا توییتر آنلاین هستیم، کلمات را نمی شنوید

and that's why it can be hard to know what feelings the writer intended.

و به همین دلیل است که تشخیص اینکه نویسنده چه احساسی داشته است دشوار است.

Mm, that's right.

مم، درست است.

When we use 'emoticons' —

وقتی از «شکلک‌ها» استفاده می‌کنیم -

facial expressions made out of keyboard characters —

حالات چهره ساخته شده از کاراکترهای صفحه کلید -

we can signpost the feelings we intend.

می‌توانیم احساساتی را که در نظر داریم نشان دهیم.

Now, Alice, remember I asked you what is another word for the keyboard sign

حالا، آلیس، یادت هست که از تو پرسیدم کلمه دیگری برای علامت صفحه کلید

that represents a paragraph? Is it a) pilcrow? b) bodkin? Or c) pica?

که نشان دهنده یک پاراگراف است چیست؟ آیا این الف) پیچک است؟ ب) بادکین؟ یا ج) پیکا؟

Yes, I said pica.

آره گفتم پیکا

— And you were wrong, I'm afraid. — Oh.

- و تو اشتباه کردی، می ترسم. - اوه

The right answer is pilcrow, which comes from the Greek word 'paragraphos'.

پاسخ درست pilcrow است که از کلمه یونانی 'paragraphos' آمده است.

The earliest reference of the modern 'pilcrow' is from 1440

اولین ارجاع به "Pilcrow" مدرن مربوط به سال 1440

with the Middle English word 'pylcrafte'.

با کلمه انگلیسی میانه "pylcrafte" است.

Oh, oh, dear, sad face.

آه، ای عزیز، چهره غمگین.

I hate it when I get the quiz question wrong.

وقتی سوال مسابقه را اشتباه می گیرم متنفرم.

Now, can we hear the words we learned today?

حالا آیا می توانیم کلماتی را که امروز یاد گرفتیم بشنویم؟

Yes, they are stuffy, stickler, rhetoric,

بله، آنها خفه، چسبنده، لفاظی،

clause, sloppy, irony,

بند، شلخته، کنایه،

literal, emoticons.

تحت اللفظی، شکلک هستند.

Well, that's the end of today's 6 Minute English. Please join us again soon!

خب، این پایان 6 دقیقه انگلیسی امروز است. لطفا به زودی دوباره به ما بپیوندید!

— Goodbye. — Bye.

- خداحافظ. - خدا حافظ.

6 Minute English.

6 دقیقه انگلیسی

From the BBC.

از بی بی سی.