Grammar: More 'mistakes' native English speakers make - BBC English Masterclass

Hi guys. Dan here for BBC Learning English.

سلام بچه ها. دان اینجا برای بی بی سی یادگیری انگلیسی.

In this Masterclass, we'll be taking a look at three grammar mistakes that native speakers commonly make.

در این مستر کلاس، به سه اشتباه گرامری که معمولاً گویشوران بومی مرتکب می شوند، نگاهی خواهیم انداخت.

Now, as everybody knows, native speakers of

اکنون، همانطور که همه می‌دانند، گویشوران بومی

English speak English exactly the way that it's written in grammar books. We never, ever

انگلیسی دقیقاً به زبان انگلیسی صحبت می‌کنند که در کتاب‌های دستور زبان نوشته شده است. ما هرگز، هرگز

make mistakes... and if you believe that, you'll believe anything. Native speakers make

اشتباه نمی کنیم... و اگر این را باور داشته باشید، هر چیزی را باور خواهید کرد. بومی ها

mistakes. It's normal. Now, before we continue, it's important to

اشتباه می کنند. طبیعی است. اکنون، قبل از اینکه ادامه دهیم، مهم است که

understand that that these 'mistakes' are only 'mistakes' according to the standard

درک کنیم که این «اشتباه‌ها» فقط «اشتباه‌ها» طبق قوانین استاندارد

rules of English, which don't allow for regional variation, personal choice or differences

انگلیسی هستند، که اجازه تنوع منطقه‌ای ، انتخاب شخصی یا

in formality. So take everything that we say with a pinch of salt. Are you ready? Here we go.

تفاوت‌های رسمی را نمی‌دهند. پس هر چیزی را که می گوییم با کمی نمک مصرف کنید. اماده ای؟ در اینجا ما می رویم.

A: Did you see the UEFA final? B: Yeah! It was quite a good match, innit?

ج: فینال یوفا را دیدی؟ ب: آره! مسابقه خیلی خوبی بود

Now it's quite common these days to hear native speakers use 'innit' as an auxilliary verb

این روزها شنیدن اینکه گویندگان بومی از «innit» به عنوان یک فعل کمکی

at the end of a question tag. 'innit' is a corrupted form of 'isn't it' and shouldn't

در انتهای یک برچسب سؤال استفاده می کنند بسیار رایج است. "innit" یک شکل خراب از "مگر نیست" است و

be used this way. Question tags are formed from auxilliary verbs which are taken from

نباید به این شکل استفاده شود. برچسب های سوال از افعال کمکی که از

the main tense of the main verb. In this case, because the sentence is in the past

زمان اصلی فعل اصلی گرفته شده اند تشکیل می شوند. در این حالت، چون جمله در

tense using 'be', your question tag should be 'was'. And because the sentence is affirmative,

زمان گذشته با استفاده از "be" است، برچسب سوال شما باید "بود" باشد. و چون جمله مثبت است

the question tag should be negative. Not 'innit', but 'wasn't it'. No!

، برچسب سوال باید منفی باشد. نه "innit"، اما "اینطور نبود". نه!

A: Look over their! They're dog has just stolen

ج: به آنها نگاه کن! آنها سگ تازه

that woman's shopping. B: Ha! There going to be so angry when they

خرید آن زن را دزدیده است. ب: ها! وقتی آن را می گیرند خیلی عصبانی می

catch it. Now guys, even though this is a relatively

شوند. حالا بچه ها، اگرچه این یک

simple problem, it's so common that people make mistakes. It's a written problem not

مشکل نسبتاً ساده است، اما آنقدر رایج است که مردم اشتباه می کنند. این یک مشکل نوشتاری است

a spoken one because these three words are pronounced exactly the same. But don't confuse

نه گفتاری زیرا این سه کلمه دقیقاً یکسان تلفظ می شوند. اما

them when you write them down, OK? 'There' (t-h-e-r-e) is an adverb which shows position

وقتی آنها را یادداشت می کنید آنها را اشتباه نگیرید، خوب؟ «آنجا» (t-h-e-r-e) قیدی است که موقعیت چیزی را نشان می دهد

of something. 'Their' (t-h-e-i-r) is a possessive adjective that shows ownership. And 'they're'

. «آنها» (ت-ه-ای-ر) صفتی است که مالکیت را نشان می دهد. و «آنها هستند»

(t-h-e-y'r-e) is a contracted form of 'they are'. Be careful.

(t-h-e-y'r-e) شکل قراردادی «آنها هستند» است. مراقب باش.

A: Do you have the item what I ordered yesterday?

پاسخ: آیا موردی را که دیروز سفارش دادم دارید؟

B: I don't have what you ordered, but I have something which you'll love!

ب: چیزی که شما سفارش دادید ندارم، اما چیزی دارم که دوستش خواهید داشت!

Now guys, 'what' is a very useful word and it can be used to make relative clauses. However,

حالا بچه ها، "چه" کلمه بسیار مفیدی است و می توان از آن برای ساخت بندهای نسبی استفاده کرد. با این حال،

it's unlike the other relative pronouns: who, which or that. These three join with a noun

بر خلاف سایر ضمایر نسبی است: who, which یا that. این سه با یک اسم به هم می پیوندند

and are followed by a relative clause. 'What' actually means 'the thing which'. It is the

و بعد از آنها یک جمله نسبی آمده است. "چه" در واقع به معنای "چیزی است که".

relative pronoun and the noun combined. So, if your sentence already has a noun, you need

ضمیر نسبی و اسم ترکیبی است. بنابراین، اگر جمله شما قبلاً یک اسم دارد،

to use 'who', 'which' or 'that'. Have a look here.

باید از "who"، "which" یا "that" استفاده کنید. یه نگاهی به اینجا بنداز

Now, remember guys, spoken communication is often more informal and more relaxed than

حالا، بچه‌ها، به یاد داشته باشید، ارتباطات گفتاری اغلب غیررسمی‌تر و راحت‌تر از

written communication and it's far more important to be understood than to stick rigidly to

ارتباطات نوشتاری است و درک بودن بسیار مهم‌تر از پایبندی به

the grammar rules. Remember that no one, but no one is perfect - except me! See you next time.

قواعد دستور زبان است. به یاد داشته باشید که هیچ کس، اما هیچ کس کامل نیست - به جز من! بعدا می بینمت.