The art of tipping - 6 Minute English

Catherine: Hello. This is 6 Minute English

کاترین: سلام. این 6 دقیقه انگلیسی است

and I'm Catherine.

و من کاترین هستم.

Sam: And I'm Sam.

Catherine: Sam, how do you feel about

سام: و من سام هستم.

کاترین: سام، در مورد

tipping?

انعام دادن چه احساسی داری؟

Sam: Tipping? You mean giving extra

سام: انعام دادن؟ منظورتان این است که

money to people

به افرادی که

in certain jobs for doing their jobs?

در مشاغل خاصی هستند برای انجام کارهایشان پول اضافی بدهید؟

Catherine: Well, I wouldn’t put it quite like that.

کاترین: خوب، من آن را کاملاً اینطور بیان نمی کنم.

But yes, it’s giving money to waiters and

اما بله، پول دادن به پیشخدمت ها و

waitresses, hairdressers, taxi drivers -

پیشخدمت ها، آرایشگران، رانندگان تاکسی است -

money that is more than the actual bill.

پولی که بیشتر از صورت حساب واقعی است.

Sam: It’s a nightmare! I never know who

سام: این یک کابوس است! من هرگز نمی دانم

to tip, how to tip, by cash or by card, how

به چه کسی انعام بدهم، چگونه انعام بدهم، با پول نقد یا کارت،

much to tip – is it 10, 12.5, 20 per cent or

چقدر انعام بدهم - آیا 10، 12.5، 20 درصد است یا

even if I should tip at all because in some

حتی اگر اصلاً انعام بدهم، زیرا در برخی

places a service charge is automatically

جاها هزینه خدمات به طور خودکار

added to the bill.

به آن اضافه می شود. صورت حساب

Catherine: Yes, tipping is a really

کاترین: بله، انعام دادن یک

complicated issue

موضوع واقعاً پیچیده است

which we will be looking at in this

که ما در این

programme.

But to start with, a question. What is the

برنامه به آن خواهیم پرداخت.

اما برای شروع، یک سوال.

biggest tip that we know somebody gave?

بزرگترین نکته ای که می دانیم کسی داده است چیست؟

Is it… A: $10,000, is it… B: $250,000,

آیا این… A: 10,000 دلار، آیا آن… B: 250,000 دلار

or is it… C: $3,000,000?

یا آن… ج: 3,000,000 دلار؟

What do you think, Sam?

نظرت چیه سام؟

Sam: I’m going to go for $250,000.

سام: من برای 250000 دلار می روم.

Catherine: OK, we’ll find out if you’re right

کاترین: خوب، ما در پایان برنامه متوجه خواهیم شد که آیا شما درست می گویید

at the end of the programme. Now, back

. حالا برگردیم

to the topic of tipping and in particular,

به موضوع انعام دادن و به ویژه

tipping people who work in restaurants.

انعام دادن به افرادی که در رستوران کار می کنند.

William Beckett runs a number of

ویلیام بکت چندین

restaurants and he recently

رستوران را اداره می کند و اخیراً

appeared on the BBC Food Programme.

در برنامه غذایی بی بی سی ظاهر شد.

He was asked about his view of tipping.

از او درباره دیدگاهش درباره انعام پرسیده شد.

Now as we hear him, listen out for this

اکنون که او را می شنویم، به این اطلاعات گوش دهید

information. In how many cities does he

.

say he currently has restaurants?

او می گوید در حال حاضر در چند شهر رستوران دارد؟

William Beckett: It is cultural, i.e. it differs

ویلیام بکت: فرهنگی است، یعنی

from place to place. We have restaurants

از مکانی به مکان دیگر متفاوت است. ما رستوران هایی

in London, we have a restaurant in

در لندن داریم، رستورانی در

Manchester, we’re also opening a

منچستر داریم، همچنین در حال افتتاح یک

restaurant in New York and those

رستوران در نیویورک هستیم و این

three cities have quite different attitudes

سه شهر نگرش کاملا متفاوتی

to tipping. In London, the norm is, it’s

به انعام دادن دارند. در لندن، هنجار این است،

there, it’s on your bill. That’s not the

آنجاست، روی صورت حساب شماست.

norm, for example, in Manchester and it’s

به عنوان مثال، در منچستر این

not the norm in New York where we’re

یک هنجار نیست و در نیویورک که در

going to open a restaurant later this year.

اواخر امسال یک رستوران افتتاح می کنیم، معمول نیست.

Catherine: So, first, how many cities does

کاترین: خب، اول،

he currently have restaurants in?

او در حال حاضر در چند شهر رستوران دارد؟

Sam: That would be two. London and

سام: این دو می شود. لندن و

Manchester.

He’s going to open one in New York later

منچستر.

او قرار است در اواخر سال یکی را در نیویورک افتتاح کند

in the year, but it’s not open yet.

، اما هنوز باز نشده است.

Catherine: And what does he say about

کاترین: و او در مورد انعام دادن چه می گوید

tipping?

؟

Sam: Well, he says that it is very cultural.

سام: خب میگه خیلی فرهنگیه.

What is the norm in one city is not

آنچه در یک شهر معمول است

necessarily the norm in another. 'The

لزوماً در شهر دیگر هنجار نیست. "

norm' is an expression

هنجار"

that means, as you might guess, 'what is

عبارتی است که همانطور که ممکن است حدس بزنید به معنای "آنچه

normal, what is usual'.

عادی است، آنچه معمول است" است.

Catherine: So in London, for example, a

کاترین: مثلاً در لندن،

service charge is usually added to the bill,

هزینه خدمات معمولاً به صورت حساب اضافه می شود،

but in Manchester it isn’t. So the policy in

اما در منچستر اینطور نیست. بنابراین سیاست در

London and Manchester differs which

لندن و منچستر متفاوت

means, again as you might guess,

است، به این معنی که، باز هم همانطور که ممکن است حدس بزنید

it’s different.

، متفاوت است.

Sam: There’s another short expression

سام: عبارت کوتاه دیگری وجود دارد

that he used that I’d like to highlight.

که او از آن استفاده کرده است که مایلم آن را برجسته کنم.

Before he talks about how the policies

قبل از اینکه درباره تفاوت سیاست‌ها صحبت کند

differ, he says 'i.e'. These two letters stand

، می‌گوید «یعنی». این دو حرف

for the Latin phrase 'id est'. Now we never

مخفف عبارت لاتین «id est» هستند. اکنون ما هرگز نمی

say ‘id est’ but we do write and say 'i.e'. We

گوییم "id est" بلکه می نویسیم و می گوییم "i.e". ما

use it to show that what comes next is using

از آن استفاده می کنیم تا نشان دهیم آنچه در ادامه می آید استفاده از

different words to say what we have just

کلمات مختلف برای گفتن آنچه که به تازگی

said or written. So he says, about tipping,

گفته ایم یا نوشته ایم است. بنابراین او در مورد انعام می‌گوید:

'it’s cultural' i.e. it differs from place to

«فرهنگی است»، یعنی از مکانی به

place. ‘It’s cultural’ is a more general

مکان دیگر متفاوت است. «فرهنگی است» یک گزاره کلی تر

statement and ‘it differs from place to

است و «از مکانی به

place’ is a more specific definition of what

مکان دیگر متفاوت است» تعریف مشخص تری

he means.

از منظور اوست.

Catherine: So, one difference is that in

کاترین: بنابراین، یک تفاوت این است که در

some places people prefer an automatic

برخی مکان‌ها مردم

service charge so that they don’t have to

هزینه سرویس خودکار را ترجیح می‌دهند تا مجبور نباشند در

think about or try to calculate a tip. But in

مورد انعام فکر کنند یا تلاش کنند. اما در

other places, people hate that - they want

جاهای دیگر، مردم از آن متنفرند - آنها می خواهند

to decide who and how much to tip

تصمیم بگیرند که چه کسی و چقدر به

themselves. But do people

خودشان انعام بدهند. اما آیا مردم

actually make use of that freedom not to

واقعاً از این آزادی برای انعام ندادن استفاده می‌کنند

tip? Here’s William Becket again and this

؟ در اینجا دوباره ویلیام بکت است و

he's time talking about New York.

او اکنون در مورد نیویورک صحبت می کند.

William Beckett: New York exactly the

ویلیام بکت: نیویورک دقیقاً

same. There’s a tacit pressure to tip. But

همینطور. یک فشار ضمنی برای نوک زدن وجود دارد. اما از

theoretically you just stand up and walk

نظر تئوری شما فقط می ایستید و بیرون می روید

out. You don’t, everybody tips 20% or,

. شما این کار را نمی کنید، همه 20 درصد انعام می دهند یا

there is a theory of an option.

نظریه یک گزینه وجود دارد.

But people like that.

اما مردم آن را دوست دارند.

Catherine: So he says there is 'a tacit

کاترین: پس او می‌گوید «فشار ضمنی

pressure to tip'.

برای انعام وجود دارد».

What does he mean by that?

منظور او از آن چیست؟

Sam: Something that is 'tacit' is not

سام: چیزی که «تلویحی» است

spoken, not said, yet it is still understood.

، گفته نمی‌شود، گفته نمی‌شود، اما هنوز هم قابل درک است.

So in New York no one tells you that you

بنابراین در نیویورک هیچکس به شما نمی گوید که

have to tip, but everyone knows that you

باید انعام بدهید، اما همه می دانند که باید انعام بدهید

have to.

.

Catherine: And because there is no

کاترین: و چون هیچ

service charge on the bill and no one tells

هزینه خدماتی روی صورتحساب وجود ندارد و کسی به

you what to tip, you could just walk out

شما نمی‌گوید چه چیزی را انعام بدهید، می‌توانید

after paying. He says that’s 'theoretically

پس از پرداخت از خانه خارج شوید. او می‌گوید که این "از لحاظ نظری

possible'. That means although it may be

ممکن است". این بدان معناست که اگرچه ممکن است

possible, it’s actually very unlikely because

امکان پذیر باشد، اما در واقع به

of the tacit pressure and the way we

دلیل فشار ضمنی و نحوه

behave.

رفتار ما بسیار بعید است.

Sam: But he does say people like that

سام: اما او می‌گوید مردم این

freedom not to tip, even if they don’t

آزادی را دوست دارند که انعام ندهند، حتی اگر

actually use that freedom.

واقعاً از این آزادی استفاده نکنند.

Catherine: Right, nearly vocabulary time,

کاترین: درست است، تقریباً زمان واژگان است،

but first, let’s have the answer to our

اما اول، بیایید پاسخ سؤال خود را داشته باشیم

question. Now Sam what is the biggest

. حالا سام بزرگترین

tip we know someone gave?

انعام ما چیست؟

Sam: I thought $250,000.

سام: فکر کردم 250000 دلار.

Catherine: Well it was actually, believe it

کاترین: خب در واقع، باور کنید

or not, a whopping $3,000,000. Yes!

یا نه، 3,000,000 دلار بود. آره!

Now, on with today’s vocabulary review.

در حال حاضر، با بررسی واژگان امروز.

Sam: So we’ve been talking about tipping,

سام: بنابراین ما در مورد انعام دادن صحبت کرده ایم

the practice of giving extra money to, for

، تمرین دادن پول اضافی، به

example waitresses and waiters.

عنوان مثال، پیشخدمت ها و پیشخدمت ها.

Catherine: 'To differ from' is a verb which

کاترین: «متفاوت کردن از» یک فعل است که

means 'to be different from'.

به معنای «متفاوت بودن از» است.

Sam: 'The norm' is what is usual or

سام: «هنجار» چیزی است که معمول یا

normal.

عادی است.

Catherine: 'i.e.' is a short form of a Latin

کاترین: "یعنی" شکل کوتاه یک

expression and it means ‘in other words’.

عبارت لاتین است و به معنای «به عبارت دیگر» است.

Sam: Something that is 'tacit' is not said

سام: چیزی که "تلویحی" است گفته نمی شود

but is nevertheless understood.

اما با این وجود قابل درک است.

Catherine: And if something is

کاترین: و اگر چیزی

'theoretically possible' it can be done but

"از لحاظ نظری ممکن" باشد، می توان آن را انجام داد، اما

for different reasons it probably won’t be.

به دلایل مختلف احتمالاً انجام نخواهد شد.

And that is where we must leave it today.

و اینجاست که باید امروز آن را ترک کنیم.

Goodbye!

خداحافظ!

Sam: Bye everyone!

سام: خداحافظ همه!