Grammar: 'Mistakes' native English speakers make - BBC English Masterclass

Hi guys. Dan for BBC Learning English here. In this Masterclass we'll be taking a look

سلام بچه ها. دان برای بی بی سی آموزش زبان انگلیسی در اینجا. در این Masterclas ما

at 'mistakes' that native speakers commonly make. Are you ready? Here we go.

به اشتباهاتی که معمولاً بومی‌ها مرتکب می‌شوند، نگاهی خواهیم انداخت. اماده ای؟ در اینجا ما می رویم.

Behold native speakers in their natural environment. Observe how they interact verbally - filled

به زبان مادری در محیط طبیعی خود نگاه کنید. مشاهده کنید که آنها چگونه به صورت کلامی تعامل دارند - مملو از

with deep and meaningful communication. They are social, verbose, articulate and always

ارتباطات عمیق و معنادار. آنها اجتماعی، پرحرف و گویا هستند و همیشه از نظر

always ALWAYS 100% grammatically correct. Worship them in all their glory.

گرامری همیشه 100% درست هستند. آنها را با تمام شکوهشان پرستش کن.

Rubbish! Native speakers make mistakes too - not me, I'm fantastic, but everybody else.

آشغال! بومی زبانان نیز اشتباه می کنند - نه من، من فوق العاده هستم، بلکه همه افراد دیگر.

Now guys, it's important to remember that as we continue that these mistakes are only

حالا بچه ها، مهم است به یاد داشته باشید که همانطور که ادامه می دهیم این اشتباهات فقط

mistakes according to the rules of standard English. But the rules of standard English

طبق قوانین استاندارد انگلیسی اشتباه هستند. اما قوانین استاندارد زبان انگلیسی

don't allow for regional variation, changes in formality and personal preference, which

اجازه تنوع منطقه ای، تغییر در رسمیت و ترجیحات شخصی را نمی دهد،

is of course very important. So please bear this in mind as we continue. Are you ready?

که البته بسیار مهم است. پس لطفاً در ادامه این مطلب این را در نظر داشته باشید. اماده ای؟

Number 1

شماره 1

A: John, how was the test? Have you finished? B: Yeah! I done it!

الف: جان، آزمون چطور بود؟ تمام کردی؟ ب: آره! انجامش دادم!

Stop stop stop stop stop! I can't tell you the number of times I've heard this. In this case a person

ایست ایست ایست ایست ایست! نمی توانم به شما بگویم چند بار این را شنیده ام. در این مورد،

has used a past participle either as a past simple verb like 'I did it' or they've forgotten

شخص از یک فعل گذشته یا به عنوان یک فعل ماضی ساده مانند «من آن را انجام دادم» استفاده کرده است یا فراموش

to include 'have' to make the present perfect. 'I have done it'. If the action is completed

کرده است که «داشتن» را برای کامل کردن حال استفاده کند. 'انجامش دادم'. اگر عمل کامل شد

and in the past they should use the past simple 'I did it', and if the action is completed

و در گذشته باید از گذشته ساده «من آن را انجام دادم» استفاده کنند، و اگر عمل

in the past and but is still important in the conversation now, they should use 'I have done it'.

در گذشته کامل شده است و در حال حاضر هنوز در مکالمه مهم است، باید از «من آن را انجام دادم» استفاده کنند.

No!

نه!

A: How was the test? Have you finished?

پاسخ: امتحان چطور بود؟ تمام کردی؟

B: Yeah! I have done it!

ب: آره! انجامش دادم!

So, it's quite common to hear people say 'Me

بنابراین، شنیدن اینکه مردم می گویند "من

and John went to the shops'. But technically this is wrong. 'Me' is an object pronoun,

و جان به مغازه ها رفتیم" بسیار رایج است. اما از نظر فنی این اشتباه است. «من» ضمیر مفعولی است،

but in the sentence 'me and John went to the shops', 'me' and 'John' are subjects. That

اما در جمله «من و جان به مغازه‌ها رفتیم»، «من» و «جان» موضوع هستند.

means that 'me' should be 'I'. Secondly, in English it's considered impolite to put yourself

یعنی «من» باید «من» باشد. ثانیاً، در انگلیسی، قرار دادن خود

before somebody else, so they should switch the pronouns around. Not 'I and John' but

بر دیگران غیر مودبانه تلقی می شود، بنابراین آنها باید ضمایر را عوض کنند. نه "من و جان" بلکه

'John and I'. Got it? No!

"جان و من". فهمیدم؟ نه!

A: Ok, we've got the shopping - is there anything

پاسخ: خوب، ما خرید کردیم - چیز دیگری وجود دارد

else? B: Yes, I need to quickly stop at the bank.

؟ ب: بله، باید سریع در بانک توقف کنم.

So a full infinitive is a construction of 'to + a verb'. Many would argue that 'to'

بنابراین یک مصدر کامل ساخت «به + یک فعل» است. بسیاری استدلال می کنند که «to»

and the verb should never be separated and this usually happens when an adverb intrudes.

و فعل هرگز نباید از هم جدا شوند و این معمولاً زمانی اتفاق می افتد که یک قید مزاحم شود.

For example, 'I wanted to violently punch him in the head!' What we should do is move

به عنوان مثال، "من می خواستم با مشت به سر او بکوبم!" کاری که باید انجام دهیم این است

the adverb to the position after the verb or the position before. So, in this sentence

که قید را به موقعیت بعد از فعل یا موقعیت قبل منتقل کنیم. بنابراین، در این جمله

'I need to quickly stop at the bank' we should say 'I quickly need to stop at the bank' or

"من باید به سرعت در بانک توقف کنم" باید بگوییم "به سرعت باید در بانک توقف کنم" یا

'I need to stop at the bank quickly'. Got it? No!

"من باید به سرعت در بانک توقف کنم". فهمیدم؟ نه!

Remember guys, that spoken communication is usually more informal and more relaxed than

بچه ها به یاد داشته باشید که ارتباط گفتاری معمولاً غیررسمی تر و راحت تر از

written communication and it's more important to be clearly understood than to stick to

ارتباطات نوشتاری است و درک واضح تر از

rigid grammar rules. Go out there and do your best, that's the most important thing and

رعایت قوانین دستور زبان سفت و سخت مهم تر است. برو بیرون و تمام تلاشت را بکن، این مهمترین چیز است و

remember that no one, but no one is perfect - except me! See you next time.

به یاد داشته باش که هیچ کس، اما هیچ کس کامل نیست - به جز من! بعدا می بینمت.