Fun or Funny? | Insure or Ensure? | Various or Varied? | English Vocabulary Lesson

[Music]

[موسیقی]

Hello and welcome everyone to this lesson,  this presentation, which is based on some  

سلام و به همه خوش آمد می گویم به این درس، این ارائه، که بر اساس برخی

common vocabulary mistakes that I hear some of you  make. So, let's have a look at what they are. Here  

اشتباهات رایج واژگانی است که شنیدم برخی از شما مرتکب می شوید. بنابراین، بیایید نگاهی به آنچه هستند بیندازیم. در اینجا می‌رویم

we go: It is to do with the difference between  'various' and 'varied', 'assure' and 'reassure',  

: این به تفاوت بین «مختلف» و «متنوع»، «اطمینان» و «اطمینان‌بخش»،

insure' and 'ensure', 'fun' and 'funny'. So, let's  start with our first pair, which is 'various' and  

بیمه کردن و «اطمینان»، «سرگرم‌کننده» و «خنده‌دار» مربوط می‌شود. بنابراین، اجازه دهید با اولین جفت خود شروع کنیم، که «متفاوت» و

'varied'. 'various' means 'several'. It's the  opposite of 'single', so 'more than one'. Now,  

«متغیر» است. «متفاوت» به معنای «چند» است. این برعکس «مجرد» است، بنابراین «بیش از یک». اکنون،

'various' always comes before a countable  noun because it means 'several', for example:  

«various» همیشه قبل از یک اسم قابل شمارش می آید، زیرا به معنای «چند» است، برای مثال:

Did yesterday's discussion lead to a single  conclusion? No, it led to various conclusions. It  

آیا بحث دیروز به یک نتیجه منتهی شد؟ نه، به نتایج مختلفی منجر شد.

led to several conclusions. So, we're counting. It  has to do with numbers: not just one, but various,  

به چند نتیجه منجر شد. بنابراین، ما در حال شمارش هستیم. به اعداد مربوط می شود: نه فقط یک، بلکه مختلف،

several. Now, what about 'varied'? 'varied' has  to do with being different types of one thing,  

چندین. حالا، در مورد "متنوع" چطور؟ «متنوع» مربوط به انواع مختلف یک چیز،

of something. The best way to remember this is  that 'varied' is the opposite of 'same'. And  

چیزی است. بهترین راه برای به خاطر سپردن این موضوع این است که «متغیر» برعکس «یکسان» است. و

'varied' can come before any noun, countable  or uncountable, and it can also come after a  

«varied» می‌تواند قبل از هر اسمی، قابل شمارش یا غیرقابل شمارش باشد، و همچنین می‌تواند بعد از یک

linking verb, for example: Do you discuss the same  topic each time? No, we discuss varied topics,  

فعل پیوندی بیاید، برای مثال: آیا هر بار درباره یک موضوع بحث می‌کنید؟ نه، ما درباره موضوعات مختلف،

different topics. Or, you can say: The  topics we discuss are varied. Here 'are'  

موضوعات مختلف بحث می‌کنیم. یا می‌توانید بگویید: موضوعاتی که ما در مورد آن بحث می‌کنیم متنوع هستند. اینجا «are»

is the linking verb 'be'. Right, so, that's the  difference between 'varied' and 'various'. Now,  

فعل پیوند دهنده «be» است. درست است، بنابراین، این تفاوت بین «متغیر» و «متفاوت» است. اکنون،

I just want to point out something about  pronunciation. From a pronunciation point of view,  

فقط می‌خواهم به چیزی در مورد تلفظ اشاره کنم. از نقطه نظر تلفظ،

sometimes I hear the mistake being pronouncing  'vary' as 'very' (v-e-r-y). Be careful: 'very'  

گاهی اوقات این اشتباه را می‌شنوم که «متغیر» به‌عنوان «بسیار» (v-e-r-y) تلفظ می‌شود. مراقب باشید: «بسیار»

is quite short: very . This is vary, like if you  think of the word 'air', 'air that we breathe.  

بسیار کوتاه است: خیلی . این متفاوت است، مثلاً اگر به کلمه "هوا" فکر می کنید، "هوای که ما تنفس می کنیم".

That's the sound that comes between 'v' and 'r':  v(air)y. So, I'll say all the words again: vary,  

این صدایی است که بین «v» و «r» می آید: v(air)y. بنابراین، من دوباره همه کلمات را می گویم: متغیر،

various, varied. It's the 'air' sound. Okay.  So ,still staying with this, let's look at  

گوناگون، متنوع. این صدای "هوا" است. باشه بنابراین، با این حال، بیایید به

two related words. The first one is 'vary', the  verb, which is 'to be different', for example:  

دو کلمه مرتبط نگاه کنیم. اولین مورد "تغییر" است، فعل که "متفاوت بودن" است، برای مثال:

Her mood varies from one moment to the next. And  the noun: Now, the pronunciation changes: The noun  

حال و هوای او از لحظه‌ای به لحظه دیگر متفاوت است. و اسم: اکنون، تلفظ تغییر می‌کند: اسم

is 'variety'. I'll say it again: 'variety'. So,  the sound at the beginning is now a schwa, not  

«تنوع» است. باز هم می گویم: «تنوع». بنابراین، صدا در ابتدا اکنون یک schwa است، نه

a v(air). It's v(e): variety. And 'variety' means  'containing different types', for example: There's  

v(air). این v(e): تنوع. و «تنوع» به معنای «حاوی انواع مختلف» است، برای مثال:

a variety of restaurants in this town. So, that's  for our first pair. Let's look at the next pair:  

رستوران‌های متنوعی در این شهر وجود دارد. بنابراین، این برای اولین جفت ما است. بیایید به جفت بعدی نگاه کنیم:

assure and reassure. What's the difference? When  you assure someone, you remove their doubts that  

اطمینان و اطمینان. چه فرقی دارد؟ وقتی به کسی اطمینان می‌دهید، شک و تردید او را در مورد

something is true. You can use the word 'assure'  both in direct speech and in describing the  

درست بودن چیزی برطرف می‌کنید. می‌توانید هم در گفتار مستقیم و هم در توصیف

action. For example, you can say: I assure  you that we only use fresh fish. Or, you can  

عمل از کلمه «اطمینان» استفاده کنید. برای مثال، می‌توانید بگویید: به شما اطمینان می‌دهم که ما فقط از ماهی تازه استفاده می‌کنیم. یا، می‌توانید

say what just happened, what the person said: She  has assured me that they only use fresh fish. So,  

بگویید چه اتفاقی افتاده، آن شخص چه گفته است: او به من اطمینان داده است که فقط از ماهی تازه استفاده می‌کنند. بنابراین،

what about 'reassure'? What's the difference? To  reassure someone is 'to remove someone's doubt,  

درباره «اطمینان دادن» چطور؟ چه فرقی دارد؟ اطمینان دادن به کسی «از بین بردن شک و تردید کسی است،

like assure, and also their worry. So, it has more  a sense of reassuring someone, comforting someone,  

مانند اطمینان دادن، و همچنین نگرانی او. بنابراین، بیشتر حس اطمینان دادن به کسی، آرامش دادن به کسی،

giving reassurances that they don't need to  worry. It's not just telling them that they  

اطمینان دادن به اینکه نیازی به نگرانی ندارد دارد. این فقط به آنها گفتن این نیست که

don't need to doubt the truth of something. And,  it's not usually used in direct speech. Right,  

نیازی به شک در حقیقت چیزی ندارند. و معمولاً در گفتار مستقیم استفاده نمی‌شود. درست است،

so, you can't say: I reassure you that we only  use fresh fish. You can only say: I assure you  

بنابراین، نمی‌توانید بگویید: من به شما اطمینان می‌دهم که ما فقط از ماهی تازه استفاده می‌کنیم. شما فقط می توانید بگویید: من به شما اطمینان می دهم

that we only use fresh fish. But, it can be  used to describe the action: I don't usually  

که ما فقط از ماهی تازه استفاده می کنیم. اما، می‌توان از آن برای توصیف این عمل استفاده کرد: من معمولاً

risk fish dishes, but she has reassured me that  they only use fresh fish. So that's 'assure' and  

غذاهای ماهی را به خطر نمی‌اندازم، اما او به من اطمینان داده است که آنها فقط از ماهی تازه استفاده می‌کنند. بنابراین این «اطمینان» و

'reassure'. Let's look at the next pair, which is  'insure' and 'insure'. The first thing you notice  

«اطمینان بخشی» است. بیایید به جفت بعدی نگاه کنیم، که «بیمه» و «بیمه» است. اولین چیزی که متوجه می‌شوید

is that actually, they're pronounced exactly the  same way: short /i/ at the beginning. So, although  

این است که در واقع، آنها دقیقاً به همین صورت تلفظ می‌شوند: کوتاه /i/ در ابتدا. بنابراین، اگرچه

the second one is spelt with an 'e' and the first  one is spelt with an 'i', they're pronounced the  

دومی با «e» و اولین  با «i» املا می‌شود، اما به

same way: /i/, short /i/: ensure, insure. Now, the  first one is very obvious. To insure something or  

همین صورت تلفظ می‌شوند: /i/، کوتاه /i/: اطمینان، بیمه کردن. اکنون، اولین مورد بسیار واضح است. بیمه کردن چیزی یا

someone is to cover the something, the item, or  the person with an insurance policy. For example:  

شخصی به معنای پوشش دادن آن چیزی، کالا یا شخصی است که دارای بیمه نامه است. برای مثال:

Some car insurance companies refuse to insure  young drivers. Or: We must insure our equipment  

برخی از شرکت‌های بیمه اتومبیل از بیمه کردن رانندگان جوان خودداری می‌کنند. یا: ما باید تجهیزات خود را

against accidental damage. Right, so, what about  'ensure' spelt with an 'e'? To ensure something  

در برابر آسیب تصادفی بیمه کنیم. درست است، پس، «اطمینان از املای» با «e» چطور؟ برای اطمینان از چیزی ،

is to make sure it happens. It can be followed by  a noun or a clause. For example: We must ensure  

مطمئن شدن از وقوع آن است. بعد از آن می‌توان یک اسم یا بند قرار داد. به عنوان مثال: ما باید

the safety of all passengers. Or: Please ensure  that - now we have a clause coming - you lock the  

ایمنی همه مسافران را تضمین کنیم. یا: لطفاً مطمئن شوید که - اکنون یک بند در راه است -

door when you leave. And of course, you can drop  'that' if you want. You can say: Please ensure you  

هنگام خروج در را قفل کنید. و البته، اگر بخواهید، می‌توانید «آن» را رها کنید. می‌توانید بگویید: لطفاً مطمئن شوید که

lock the door when you leave. A little note here  so that you won't get confused if you see this.  

هنگام خروج در را قفل کرده‌اید. یک یادداشت کوچک در اینجا تا با دیدن این مطلب گیج نشوید.

In American English, 'insure' is sometimes used  for this second meaning with 'e', and that leads  

در انگلیسی آمریکایی، «بیمه» گاهی برای این معنای دوم با «e» استفاده می‌شود و این منجر

to confusion. You may read, obviously when you're  listening, there's no difference in pronunciation,  

به سردرگمی می‌شود. ممکن است بخوانید، بدیهی است که وقتی در حال گوش دادن هستید، تفاوتی در تلفظ وجود ندارد،

but you might see: We must insure the safety  of all passengers, spelt with an 'i'. That only  

اما ممکن است ببینید: ما باید ایمنی همه مسافران را که با علامت «i» نوشته می‌شود، تضمین کنیم. این فقط

happens in American English. I believe it's just a  mistake that has become acceptable. So, I wouldn't  

در انگلیسی آمریکایی اتفاق می‌افتد. من معتقدم این فقط یک اشتباه است که قابل قبول شده است. بنابراین، من از

use that. Make sure you separate: 'insure' with  an 'i' for insurance policies, and 'ensure': to  

آن استفاده نمی‌کنم. مطمئن شوید که از هم جدا می‌شوید: «بیمه» با یک «i» برای بیمه‌نامه، و «اطمینان»: برای

make sure something happens. Same pronunciation.  Okay, and last but not least, these two words can  

اطمینان از اینکه چیزی اتفاق می‌افتد. همان تلفظ. بسیار خوب، و در آخر، این دو کلمه می‌توانند

get very confusing: fun and funny. Now, fun  is both a noun and an adjective. As a noun,  

بسیار گیج کننده باشند: سرگرم کننده و خنده دار. اکنون، سرگرمی هم اسم است و هم صفت. به‌عنوان اسم،   به

it means 'amusement', for example: We had a lot  of fun at the staff party. And as an adjective,  

معنای «سرگرمی» است، برای مثال: ما در مهمانی کارکنان خیلی خوش گذشت. و به عنوان یک صفت،

of course, it means 'amusing': We played three  fun games. Now, a note here that although 'fun'  

البته به معنای «سرگرم کننده» است: ما سه بازی سرگرم کننده انجام دادیم. اکنون، در اینجا توجه داشته باشید که اگرچه "fun"

is a one-syllable adjective, and you expect  a one-syllable adjective to be formulated for  

یک صفت تک هجایی است، و شما انتظار دارید که یک صفت یک هجایی برای

its comparative and superlative with 'er' and  'est'. it's not. It's an exception. So, don't  

مقایسه و مضاف آن با "er" و "est" فرموله شود. این نیست این یک استثناست. بنابراین،

say 'funner' or 'funnest'. It's 'more fun', 'most  fun'. For example: The first game was more fun  

«خنده‌دار» یا «سرگرم‌کننده» نگویید. این "سرگرم کننده تر" است، "بیشترین سرگرمی". برای مثال: بازی اول سرگرم‌کننده‌تر

than the second one, and the third game was the  most fun. So, these are irregular superlatives and  

از بازی دوم بود و بازی سوم سرگرم‌کننده‌ترین بازی بود. بنابراین، این‌ها فوق‌العاده‌های نامنظم و

comparatives. Let's look at 'funny'. 'funny' is an  adjective only, and it means 'causing laughter'.  

مقایسه‌ای هستند. بیایید به "خنده دار" نگاه کنیم. "خنده دار" فقط یک صفت است و به معنای "خنده کردن" است.

So, it has a very narrow meaning compared  to 'fun'. It's only about causing laughter,  

بنابراین، در مقایسه با «سرگرمی» معنای بسیار محدودی دارد. این فقط برای ایجاد خنده است،

for example: My colleague told me, or told three  funny jokes. Funny jokes, funny stories, these are  

به عنوان مثال: همکارم به من گفت یا سه جوک خنده دار گفت. جوک‌های خنده‌دار، داستان‌های خنده‌دار، اینها

the common collocations. Again, another note here  about the comparative and superlative formulation:  

ترکیب‌های رایج هستند. باز هم، نکته دیگری در اینجا درباره فرمول مقایسه ای و عالی:

Although 'funny' is a two-syllable adjective,  because it ends in why, it ends in the sound /i/,  

اگرچه «خنده دار» یک صفت دو هجایی است، چون به چرا ختم می شود، به صدای /i/ ختم می شود،

the comparative and superlative forms are with  'er' and 'est'. So, the opposite of what we saw  

شکل های مقایسه ای و عالی با «er» و «» هستند. est'. بنابراین، برعکس آنچه

in the previous slide. So: Her jokes, or her  first joke was funnier than her second one, and  

در اسلاید قبلی دیدیم. بنابراین: شوخی‌های او یا شوخی اولش خنده‌دارتر از شوخی دومش بود و

her third joke was the funniest. Okay, that's the  end of the presentation. I hope it has clarified  

شوخی سومش خنده‌دارترین بود. بسیار خوب، این پایان ارائه است. امیدوارم

the differences between these words in the four  pairs that we've looked at so that you can use  

تفاوت‌های بین این کلمات را در چهار جفتی که بررسی کردیم روشن کرده باشد تا

them correctly yourself from now on. Thanks a lot  for watching. I hope you've enjoyed this lesson.  

از این پس بتوانید خودتان از آنها به درستی استفاده کنید. از تماشای شما بسیار سپاسگزاریم. امیدوارم از این درس لذت برده باشید.

For more on this topic, click here. Remember  to also check out my complete online course,  

برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، اینجا را کلیک کنید. فراموش نکنید که دوره آنلاین کامل من را نیز بررسی کنید،

and don't forget to like and subscribe.  Thank you for watching, and happy studies!

و فراموش نکنید که لایک کنید و مشترک شوید. از تماشای شما متشکریم، و مطالعه مبارک!