Past Tenses: did, was doing, had done, had been doing | English Grammar Lesson | B1-Intermediate

[Music] Hello and welcome, everyone to this  presentation on Past tenses. The reason I've  

[موسیقی] سلام و خوش آمدید، همه به این ارائه در زمان های گذشته. دلیل اینکه

chosen this presentation, this topic for you today  is thanks to two questions, very good questions  

این ارائه، این موضوع را برای شما امروز انتخاب کردم  به لطف دو سؤال، سؤالات بسیار خوبی  است

that Sajjad has sent us. Sajjad's first question:  What's the difference between 'I was driving when  

که سجاد برای ما ارسال کرده است. اولین سوال سجاد: چه فرقی بین «من در حال رانندگی بودم که

you called.' and 'I had had been driving when  you called.' And Sajjad's second question:  

تماس گرفتی.» و "وقتی زنگ زدی من در حال رانندگی بودم ." و سوال دوم سجاد:

I never hear native speakers use 'had done',  Past Perfect. Do they actually ever use this  

من هرگز نشنیده‌ام که بومی‌ها از «hand done»، Past Perfect استفاده کنند. آیا آنها واقعاً هرگز از این زمان استفاده می کنند

tense? Very good question, Sajjad. And you're not  the only one who has asked me this, I've had both  

؟ سوال خیلی خوبیه سجاد و شما تنها کسی نیستید که این را از من پرسیده اید، من هر دو

questions several times. So, let's hope I can  clarify that for you. In order to get to the  

سوال را چندین بار داشته ام. بنابراین، امیدواریم بتوانم آن را برای شما روشن کنم. برای رسیدن به

answers, we need to review the four pass senses:  did, was doing, had done, had been doing. So, for  

پاسخ‌ها، باید چهار حس عبور را مرور کنیم: انجام می‌داد، انجام می‌داد، انجام می‌داد، انجام می‌داد. بنابراین، برای

those of you who like their names: Past Simple:  did, Past Continuous: was doing, Past Perfect:  

کسانی از شما که نام آنها را دوست دارید: Past Simple: انجام داد، Past Continuous: در حال انجام بود، Past Perfect:

had done, and Past Perfect Continuous: had been  doing. So, usually when I clarify or teach tenses,  

انجام داده بود، و Past Perfect Continuous: بود انجام می داد. بنابراین، معمولاً وقتی زمان‌ها را توضیح می‌دهم یا آموزش می‌دهم، از

I use timelines. I think they help a a lot in  getting the concept. So, I've created a kind of  

خطوط زمانی استفاده می‌کنم. من فکر می‌کنم آن‌ها به دریافت مفهوم کمک زیادی می‌کنند. بنابراین، من یک نوع

an imaginary timeline for someone called Alex.  This is Alex's timeline, and in this timeline,  

جدول زمانی خیالی برای شخصی به نام الکس ایجاد کرده ام. این جدول زمانی الکس است، و در این جدول زمانی،

we have four Past time frames: 1990, 2008, and  2009. So, talking about just one single action  

ما چهار بازه زمانی گذشته داریم: 1990، 2008، و 2009. بنابراین، در هر یک از این سال‌ها فقط درباره یک اقدام واحد صحبت می‌کنیم

in each of these years, we just use the Past  Simple. I think that's very clear for all of you:  

، ما فقط از Past  Simple استفاده می‌کنیم . فکر می‌کنم این برای همه شما کاملاً واضح است:

One action in a very specified, specific time  frame in the past: Past Simple. So, let's see what  

یک اقدام در یک چارچوب زمانی بسیار مشخص و مشخص در گذشته: Past Simple. بنابراین، بیایید ببینیم

they were: 1990: Alex was born in Belgium in 1990.  2008: End of secondary school. He, Alex finished  

آنها چه بودند: 1990: الکس در سال 1990 در بلژیک به دنیا آمد. 2008: پایان دبیرستان. او، الکس

his secondary school in 2008. Then in 2009, two  things happened: he had some driving lessons:  

دبیرستان خود را در سال 2008 به پایان رساند. سپس در سال 2009، دو اتفاق افتاد: او چند درس رانندگی داشت:

one action, and he moved to Italy in 2009, so two  actions. But as you can see, we have one action at  

یک اقدام، و در سال 2009 به ایتالیا نقل مکان کرد، بنابراین دو اقدام. اما همانطور که می بینید، ما در

a specific time in the past: Past simple. We don't  need any other tense than that. So, when do we  

زمان خاصی در گذشته یک اقدام داریم: گذشته ساده. ما به زمان دیگری غیر از آن نیاز نداریم. بنابراین، چه زمانی به

need the others? Let's look at the next slide and  focus on 2009. Now, two things happened in 2009,  

دیگران نیاز داریم؟ بیایید به اسلاید بعدی نگاه کنیم و روی 2009 تمرکز کنیم. اکنون، دو اتفاق در سال 2009 اتفاق افتاد،

kind of simultaneously. One was: he was learning  to drive, and the other one he - excuse me - he  

به‌طور همزمان. یکی این بود: او در حال یادگیری رانندگی بود و دیگری او - ببخشید - او

moved to Belgium. I think Past Continuous is also  pretty clear to most of you. The action, now we  

به بلژیک نقل مکان کرد. من فکر می‌کنم که Past Continuous نیز برای بسیاری از شما کاملاً واضح است. کنش، اکنون ما

have two things, the action that was longer,  that was in the background goes into the Past  

دو چیز داریم، اکشنی که طولانی‌تر بود، که در پس‌زمینه بود، به زمان گذشته می‌رود

Continuous tense: He was learning to drive, and  the shorter action that interrupted the longer one  

زمان استمراری: او داشت رانندگی می‌کرد، و عمل کوتاه‌تری که طولانی‌تر را قطع می‌کرد،

is in the Past Simple: He was learning to drive  when he moved to Belgium. so, the lessons were  

در گذشته ساده است: او بود وقتی به بلژیک نقل مکان کرد، رانندگی را یاد گرفت. بنابراین، درس‌ها

interrupted. There's this idea of interruption.  One thing is going on; the other one comes in  

قطع شد. این ایده وقفه وجود دارد. یک چیز در جریان است؛ دیگری در

the middle of it. So, there's this idea of  interruption, coming in the middle, but it never  

وسط آن می آید. بنابراین، این ایده وقفه وجود دارد که در وسط قرار می‌گیرد، اما هرگز   به

tells us whether the interrupted action continues  it or not. Maybe it did, maybe it didn't. It's  

ما نمی‌گوید که آیا عمل قطع شده ادامه می‌یابد یا خیر. شاید اینطور شد، شاید هم نشد. این

not the point. It's just these two things coming  together like that. Okay so, I think that's still  

موضوع نیست. این فقط این دو چیز است که به این شکل کنار هم می آیند. بسیار خوب، من فکر می‌کنم که هنوز

quite simple: Past Continuous. Let's move on to  Past Perfect. When do we use this? Same context:  

بسیار ساده است: گذشته مستمر. بیایید به Past Perfect برویم. چه زمانی از این استفاده کنیم؟ زمینه مشابه:

we have ' He moved to Belgium.': the Past Simple  action. Now, certain things had been completed,  

ما «او به بلژیک رفت.» داریم: اقدام Past Simple . اکنون، چیزهای خاصی تکمیل شده بود،

like: He had had 10 lessons, 10 completed lessons.  This is when you need to use the Past Perfect:  

مانند: او 10 درس، 10 درس کامل داشت. این زمانی است که باید از Past Perfect استفاده کنید:

Past Past: Alex had had 10 driving lessons before  he moved to Belgium. It is because those actions  

گذشته گذشته: الکس قبل از نقل مکان به بلژیک 10 درس رانندگی داشته است. به این دلیل است که آن اقدامات

did not continue anymore. They had all been  completed before the move to Belgium. I think  

دیگر ادامه پیدا نکردند. همه آنها قبل از انتقال به بلژیک تکمیل شده بودند. فکر می کنم

so far so good. Usually, the concept is clear. So,  the last one, let's look at it is: Past Perfect  

تا اینجا خیلی خوب است. معمولاً مفهوم روشن است. بنابراین، آخرین مورد، بیایید به آن نگاه کنیم این است: گذشته کامل

Continuous, the 'had been doing' tense. When do  we use this? We use this when we mentioned the  

Continuous، زمان «به انجام بود». چه زمانی از این استفاده کنیم؟ زمانی که به

length of time that that action had been going  on. So, remember: He was learning to drive,  

مدت زمانی که آن اقدام انجام شده است اشاره کردیم، از این استفاده می‌کنیم . بنابراین، به یاد داشته باشید: او داشت رانندگی می‌آموزد،

that's the past one: He was learning to drive  when he moved. Now, if we mention the length of  

این گذشته است: وقتی حرکت می‌کرد داشت رانندگی می‌آموزد. اکنون، اگر مدت

time he had been learning to drive, we switch the  Past Continuous to the Past Perfect Continuous:  

زمانی را که او در حال یادگیری رانندگی بوده است ذکر کنیم، Past Continuous را به Past Perfect Continuous تغییر می‌دهیم:

He had been learning to drive for six months  before or when - you can use either conjunction:  

او شش ماه قبل یا زمانی که رانندگی را یاد گرفته بود - می‌توانید از هر یک از این دو ربط استفاده کنید:

when or before - he moved to Belgium. Right. So,  just take that in. We've got: something happened,  

when or before - او به بلژیک نقل مکان کرد. درسته بنابراین، فقط آن را وارد کنید. ما داریم: چیزی اتفاق افتاده،

something happened and interrupted something  else: Past continuous. Things had been completed  

اتفاقی افتاده و چیز دیگری را قطع کرده است : گذشته استمراری. کارها

before something happened, and things had been in  progress for some time before something happened.  

قبل از اینکه اتفاقی بیفتد تکمیل شده بود، و قبل از اینکه اتفاقی بیفتد، مدتی در حال پیشرفت بود.

So, you can see that this 'before he moved to  Belgium' is your reference point in the past.  

بنابراین، می‌توانید ببینید که این «قبل از نقل مکان به بلژیک» ​​نقطه مرجع شما در گذشته است.

To make it a bit clearer even from a concept point  of view, I'm going to compare these three tenses:  

برای اینکه آن را حتی از منظر مفهومی کمی واضح‌تر کنم ، می‌خواهم این سه زمان را مقایسه کنم:

Past Continuous, Past Perfect, and Past Perfect  Continuous with their Present equivalent. Okay,  

Past Continuous، Past Perfect و Past Perfect Continuous با معادل حال آنها. بسیار خوب،

so if I take you to the next slide...  Remember Past Continuous was 'when he moved';  

پس اگر شما را به اسلاید بعدی ببرم... به یاد داشته باشید که Past Continuous «زمانی که او حرکت کرد» بود.

that's your reference point: 'when he moved to  Belgium, he was learning to drive.' Something  

این نقطه مرجع شماست: "وقتی به بلژیک نقل مکان کرد ، در حال یادگیری رانندگی بود." چیزی

was in progress. Compared to Present Continuous:  Now, Alex is learning to sing. The word 'now' I  

در حال انجام بود. در مقایسه با Present Continuous: اکنون الکس در حال یادگیری آواز خواندن است. کلمه «اکنون» را

have put in brackets because we don't need to keep  saying 'now'. When we use the Present Continuous,  

در پرانتز گذاشته‌ام، زیرا نیازی به گفتن «اکنون» نداریم. وقتی از Present Continuous استفاده می‌کنیم،

'now' is implicitly your reference point,  whereas when we use the Past Continuous,  

«اکنون» به طور ضمنی نقطه مرجع شماست، در حالی که وقتی از Past Continuous استفاده می‌کنیم،

we have to mention the past reference point  that can be anything. Right. So, I think that's  

باید نقطه مرجع گذشته را ذکر کنیم که می‌تواند هر چیزی باشد. درسته بنابراین، من فکر می‌کنم این

hopefully making it clear for you why we need a  reference point in the past whereas we don't need  

امیدوارم برای شما روشن کند که چرا در گذشته به یک نقطه مرجع نیاز داریم در حالی که

one in the present. So Past Continuous. Let's  now compare Past Perfect to Present Perfect:  

در حال حاضر به  نقطه مرجع نیاز نداریم. پس گذشته مستمر. بیایید اکنون Past Perfect را با Present Perfect مقایسه کنیم.

Before he moved to Belgium - that's our reference  point in the past - he had had 10 driving lessons.  

It compares very easily, it's the equivalent  of Present Perfect: Until now - 'now' is our  

خیلی راحت مقایسه می‌شود، معادل Present Perfect است: تا کنون - «اکنون»

reference point - he has had 10 singing lessons.  So, the tenses are always parallel. And to finish:  

نقطه مرجع ما است - او 10 درس آواز داشته است. بنابراین، زمان ها همیشه موازی هستند. و برای اتمام:

Past Perfect Continuous. Remember: Before  he moved to Belgium - our reference point  

Past Perfect Continuous. به یاد داشته باشید: قبل از نقل مکان به بلژیک - نقطه مرجع ما

in the past - he had been learning to drive for  six months. The equivalent or compared to Until  

در گذشته - شش ماه رانندگی را یاد گرفته بود . معادل یا در مقایسه با تا

now - 'now' is our reference point - Alex has  been learning to sing for six months. Okay. So,  

اکنون - «اکنون» نقطه مرجع ما است - الکس شش ماه است که آواز خواندن را یاد می‌گیرد. باشه بنابراین،

I hope that clarifies a little bit, well to a  great extent actually, I hope it clarifies the  

امیدوارم که کمی روشن شود، خوب تا حد زیادی در واقع، امیدوارم

concept of these tenses for you. So, let's go back  to the questions Sajjad has asked. First question:  

مفهوم  این زمان ها را برای شما روشن کند. بنابراین، به سؤالاتی که سجاد پرسیده است برگردیم. سوال اول:   چه

What is the difference between 'I was driving  when you called.' and 'I had been driving when  

تفاوتی بین «من در حال رانندگی بودم وقتی تماس گرفتید» چیست. و "وقتی زنگ زدی من در حال رانندگی بودم

you called.'? To be grammatically correct, the  second sentence should not stand alone like that:  

."؟ برای درست بودن دستور زبان، جمله دوم نباید به تنهایی به این صورت باشد:

I had been driving when you called. There should  be a length of time. Otherwise Sajjad is right:  

من در حال رانندگی بودم که زنگ زدی. باید مدت زمان زیادی وجود داشته باشد. در غیر این صورت حق با سجاد است:

Why use 'I had been driving'? There's no reason,  just: I was driving when you called. But you  

چرا از «من در حال رانندگی بودم» استفاده کنید؟ دلیلی وجود ندارد، فقط: من در حال رانندگی بودم که زنگ زدی. اما

may hear in some cases a native speaker omit the  time, the length of time, and just say something  

ممکن است در برخی موارد بشنوید که یک سخنران بومی زمان، مدت زمان را حذف می‌کند و فقط چیزی

like that: I'd been driving when you called.  If you hear this, the idea of 'for some time',  

شبیه این می‌گوید: زمانی که شما تماس گرفتید رانندگی می‌کردم. اگر این را می شنوید، ایده «برای مدتی»،   «

'for a while' is implicit in what the person has  said. What they really wanted to say but didn't  

مدتی» در آنچه فرد گفته است، مستتر است . چیزی که آنها واقعاً می خواستند بگویند اما

say all of it is: I had been driving for a while,  I had been driving for some time, when you called.  

همه چیز را نگفتند این است: مدتی بود که رانندگی می کردم، مدتی بود که رانندگی می کردم، وقتی شما زنگ زدید.

Right, so that's the answer to the first question.  Again, native speakers do this when they naturally  

درست است، پس این پاسخ به سوال اول است. باز هم، سخنرانان بومی زمانی این کار را انجام می‌دهند که طبیعتاً

know that they don't, that's it's implicit in  their message. Can we do that? If you know it's  

می‌دانند که این کار را نمی‌کنند، این امر ضمنی در پیام آنهاست. آیا می توانیم این کار را انجام دهیم؟ اگر می‌دانید که

implicit, yes. But, my recommendation is not to do  that. Just follow ... When you use, when you use  

تلویحی است، بله. اما، توصیه من این است که این کار را نکنید . فقط دنبال کنید... وقتی از زبان استفاده می‌کنید، وقتی

the language yourself, you can be more confident  and always clearer if you follow the rules,  

خودتان از زبان استفاده می‌کنید، اگر قوانین را رعایت کنید، می‌توانید مطمئن‌تر و همیشه واضح‌تر باشید،

but don't expect all natives to do the same, which  brings us to the next question, which is very much  

اما انتظار نداشته باشید که همه بومی‌ها همین کار را انجام دهند، که ما را به سؤال بعدی می‌برد. که بسیار

about how natives use the language without using  the grammar. And it's the second question. I'll  

درباره نحوه استفاده بومیان از زبان بدون استفاده از دستور زبان است. و این سوال دوم است.

remind you what Sajjad asked: I never hear native  speakers use 'had done', the Past Perfect tense.  

آنچه سجاد پرسید را به شما یادآوری می‌کنم: من هرگز نشنیده‌ام که زبان‌های بومی از «hand done»، از زمان گذشته کامل استفاده کنند.

Do they actually ever use this tense? My answer  to this question is 'yes' and 'no', depending on  

آیا آنها واقعاً هرگز از این زمان استفاده می کنند؟ پاسخ من به این سؤال «بله» و «خیر» است، بسته به

how language-aware they are. You need to remember  that, for many years now, native English speakers  

میزان آگاهی آنها از زبان. باید به خاطر داشته باشید که سال‌هاست که انگلیسی زبانان بومی

do not learn English grammar at school. It is  not taught. They don't learn grammar, syntax;  

گرامر انگلیسی را در مدرسه یاد نمی‌گیرند. آموزش داده نمی شود. آنها دستور زبان، نحو را یاد نمی گیرند.

they don't learn the language. They usually just  do literature and essays and things like that. So  

آنها زبان را یاد نمی گیرند آنها معمولاً فقط ادبیات، مقاله و چیزهایی از این قبیل را انجام می دهند. بنابراین

they're never taught grammar, tenses. They have  no awareness from their schooling. Later in life,  

هرگز به آنها دستور زبان، زمان ها آموزش داده نمی شود. آنها هیچ آگاهی از تحصیل خود ندارند. بعداً در زندگی،

they may decide to do it themselves, to learn  themselves, if they become a writer for example,  

ممکن است تصمیم بگیرند که خودشان این کار را انجام دهند، خودشان یاد بگیرند، مثلاً اگر نویسنده شوند،

and that's why writing standards of native  speakers have dropped. And for example,  

و به همین دلیل است که استانداردهای نوشتن از زبان مادری کاهش یافته است. و برای مثال،

one of the reasons behind software like Grammarly  is to help native speakers improve their writing  

یکی از دلایل پشت نرم‌افزارهایی مانند Grammarly کمک به زبان مادری برای بهبود نوشتار    است

because it's got really bad. So, the conclusion  from this fact is that you cannot expect all  

زیرا واقعاً بد است. بنابراین، نتیجه از این واقعیت این است که نمی‌توانید انتظار داشته باشید همه

native speakers to use grammatical structures  correctly. They say and write what they hear,  

گویشوران بومی از ساختارهای دستوری  درست استفاده کنند . آنها آنچه را که می شنوند می گویند و می نویسند،

what they have grown up hearing from other native  speakers. So, what's the relevance of this piece  

آنچه را که از زبان مادری دیگر شنیده اند . بنابراین، ارتباط این

of information to Sajjad's question? I'll try  to explain. Consider what a contracted Past  

اطلاعات با سؤال سجاد چیست؟ سعی خواهم کرد توضیح دهم. در نظر بگیرید

Perfect tense sounds like when spoken naturally  by a native speaker. Let me read the sentences  

زمانی که یک گوینده بومی به طور طبیعی صحبت می‌کند، زمان گذشته کامل چگونه به نظر می‌رسد . اجازه دهید جملاتی را که در

I've got here: He'd some driving lessons before  he moved. After she'd finished her homework she  

اینجا آمده‌ام بخوانم: قبل از اینکه حرکت کند، چند درس رانندگی خوانده است . بعد از اینکه تکالیفش را تمام کرد، به

called her friend. As you can hear, in connected  speech, where we always contract the auxiliary,  

دوستش زنگ زد. همانطور که می‌شنوید، در گفتار متصل، جایی که ما همیشه حرف کمکی را منقبض می‌کنیم،

the difference between 'he'd had' and 'he had' and  'she'd finished' and 'she finished' is minimal.  

تفاوت بین «او داشت» و «او داشت» و «او تمام کرد» و «او تمام کرد» حداقل است.

Really you cannot hear it because it's not said.  It's not supposed to be said. In spoken English,  

واقعاً نمی توانید آن را بشنوید زیرا گفته نشده است. قرار نیست گفته شود در زبان انگلیسی گفتاری،

it's supposed to be contracted. So I'll  say the two again: he'd had - he had,  

قرار است قراردادی باشد. بنابراین من دوباره به آن دو می گویم: او داشت - داشت،

she'd finished - she finished. It's completely  imperceptible. So, someone who's learnt the  

او تمام می کرد - او تمام می کرد. کاملاً نامحسوس است. بنابراین، فردی که

language mainly through listening may use Past  Simple instead of Past Perfect. It's just because  

زبان را عمدتاً از طریق گوش دادن یاد گرفته است، می‌تواند از Past Simple به جای Past Perfect استفاده کند. فقط به این دلیل است که

they have only heard Past Simple; they didn't  hear the little 'D' before. So, even when the  

آنها فقط Past Simple را شنیده‌اند. آنها قبلاً «D» کوچک را نشنیده بودند. بنابراین، حتی زمانی که

phonetics are different, now they naturally  use two Past Simple tenses, so you will hear:  

فونتیک متفاوت است، اکنون آنها به طور طبیعی از دو زمان Past Simple استفاده می‌کنند، بنابراین می‌شنوید:

He left after he ate. Whereas the correct form  obviously, following what I've just described,  

او بعد از خوردن غذا رفت. در حالی که شکل صحیح بدیهی است که به دنبال آنچه که من توضیح دادم،   این

is: He left after he'd eaten. Right. So, that's  where it comes from. Many of you have said,  

است: او بعد از خوردن غذا رفت. درسته بنابراین، از اینجاست. بسیاری از شما گفته‌اید،

Sajjad brought it to, was the last person to ask  this question: I can't hear the Past Perfect;  

سجاد آن را مطرح کرد، آخرین کسی بود که این سوال را پرسید: من نمی‌توانم گذشته کامل را بشنوم.

they don't use it! No, those who know about it,  use it. Those who haven't learnt it, of course  

آنها از آن استفاده نمی کنند! نه، کسانی که در مورد آن می‌دانند، از آن استفاده کنند. کسانی که آن را یاد نگرفته اند، البته   از

don't use it. This brings us to the question: So,  should we, as non-native speakers, just forget  

آن استفاده نمی کنند. این ما را به این سوال می‌رساند: بنابراین، آیا ما به‌عنوان غیربومی‌گوینده، باید

about the Past Perfect? Let's do what most native  speakers do. Well, it's up to you because I I have  

گذشته کامل را فراموش کنیم؟ بیایید کاری را انجام دهیم که اکثر افراد بومی زبان انجام می دهند. خب، این به شما بستگی دارد زیرا من

a feeling that as the language evolves towards  simplification maybe the Past Simple tense will  

احساس می‌کنم وقتی زبان به سمت ساده‌سازی پیش می‌رود، ممکن است زمان گذشته ساده در

eventually replace both the Present Perfect, I've  done, so like: I've finished, and Past Perfect:  

نهایت جایگزین زمان حال کامل شود، من انجام دادم، مانند: من تمام کردم، و گذشته کامل:

I'd finished because really phonetically 'I've  finished', I'd finished' and 'I finished' are  

من d تمام شد زیرا واقعاً از نظر آوایی « تمام کردم»، من تمام کردم» و «تمام کردم»

so so similar. That's why you see these Perfect  tenses gradually disappearing. But for the moment,  

بسیار شبیه هستند. به همین دلیل است که می بینید این زمان های Perfect به تدریج ناپدید می شوند. اما در حال حاضر،

it's not the case for every native speaker. So,  these Perfect tenses are still used by many,  

برای هر زبان مادری اینطور نیست. بنابراین، این زمان‌های Perfect هنوز توسط بسیاری استفاده می‌شود،

and of course you will see them, hear them  in in formal situations. So, you need to know  

و البته شما آنها را خواهید دید، در موقعیت‌های رسمی خواهید شنید. بنابراین، باید

about them, understand them, so that you don't  get confused. But for your own usage, obviously  

درباره آنها بدانید، آنها را درک کنید تا گیج نشوید. اما برای استفاده خودتان، بدیهی است

as an English teacher, I would say: Try to use  them correctly, but if you're getting confused:  

به عنوان یک معلم انگلیسی، می‌گویم: سعی کنید از آنها به درستی استفاده کنید، اما اگر گیج می‌شوید:

Oh, what is that? Too many rules! Just don't  stress about them. Really don't! If in doubt, just  

اوه، این چیست؟ قوانین خیلی زیاد! فقط در مورد آنها استرس نداشته باشید. واقعا اینطور نیست! اگر شک دارید، فقط از

use the Past Simple. Your message is clear. Right,  I think that's the end of the presentation for me.  

Past Simple استفاده کنید. پیام شما واضح است. درست است، فکر می‌کنم این پایان ارائه برای من است.

I hope it's helped you get a better grasp of the  Past, the four Past tenses, and also helped you to  

امیدوارم این به شما کمک کرده باشد که درکی بهتر از گذشته، چهار زمان گذشته داشته باشید، و همچنین به شما کمک کرده باشد تا

feel a bit more relaxed about using everything so  perfectly. Just gradually, through the awareness  

در مورد استفاده از همه چیز بسیار راحت‌تر احساس کنید . فقط به تدریج، از طریق آگاهی

of these tenses, they will come to you. You will  activate them, or maybe they will just disappear  

از این زمان ها، آنها به سراغ شما خواهند آمد. شما آنها را فعال خواهید کرد، یا شاید

from the language, in which case we will all  have a huge celebration! I hope you've enjoyed  

از زبان ناپدید شوند، در این صورت همه ما جشن بزرگی خواهیم داشت! امیدوارم از این درس لذت برده باشید

this lesson. For more on this topic, click here.  Remember to also check out my complete online  

. برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، اینجا را کلیک کنید. فراموش نکنید که دوره کامل آنلاین من را نیز بررسی کنید

course, and don't forget to like and subscribe.  Thank you for watching, and happy studies!

، و فراموش نکنید که لایک کنید و مشترک شوید. از تماشای شما متشکریم، و مطالعه مبارک!