English tenses | Present Simple (I do) & Present Continuous (I'm doing) | Narrative Present

Is it clear to you when to  use 'I do' and when to use  

آیا برای شما واضح است

'I'm doing' when you talk about present events?

که وقتی درباره رویدادهای فعلی صحبت می‌کنید، از «من انجام می‌دهم» و چه زمانی از «من انجام می‌دهم» استفاده کنید؟

Are you aware that these two  tenses, 'I do' and 'I'm' doing,

آیا می‌دانید که این دو زمان «من انجام می‌دهم» و «من» انجام می‌دهند،

can also be used to speak about  future events and even past events.

همچنین می‌توانند درباره رویدادهای آینده و حتی رویدادهای گذشته صحبت کنند.

Hello and welcome everyone,  this is Minoo at Anglo-Link. 

سلام و به همه خوش آمدید، این مینو در Anglo-Link است.

In today's lesson, we're  going to look at all the uses  

در درس امروز، تمام

of the Present Simple and  Present Continuous tenses.

کاربردهای زمان حال ساده و زمان حال استمراری را بررسی خواهیم کرد.

A pdf of this lesson is available for  you to download in the description box.

فایل پی دی اف این درس برای دانلود در کادر توضیحات در دسترس است.

Now, let's start by looking at  how we use 'I do' and 'I'm doing' 

اکنون، بیایید با بررسی نحوه استفاده از «I do» و «I'm doing»

when we're talking about present events.

وقتی درباره رویدادهای کنونی صحبت می‌کنیم، شروع کنیم.

We use Present Simple. That is: I do,  he does, etc. for facts and habits.

ما از Present Simple استفاده می کنیم. یعنی: من انجام می دهم، او انجام می دهد و غیره برای حقایق و عادات.

For example:

به عنوان مثال:

I work in a software firm. That's a fact.

من در یک شرکت نرم افزاری کار می کنم. این یک واقعیت است.

Or:

یا:

We don't live in a big town. That's also a fact.

ما در یک شهر بزرگ زندگی نمی کنیم. این هم یک واقعیت است.

A habit can be: He plays golf every Saturday.

یک عادت می تواند این باشد: او هر شنبه گلف بازی می کند.

Or: She doesn't often take the train.

یا: او اغلب سوار قطار نمی شود.

So, what about Present Continuous. That is: I am doing, he is doing, etc.

بنابراین، چه در مورد Present Continuous. یعنی: من انجام می‌دهم، او انجام می‌دهد، و غیره.

We use the Present Continuous  tense for actions in progress.

ما از زمان Present Continuous برای اقدامات در حال انجام استفاده می‌کنیم.

For example: I'm currently working from home.

به عنوان مثال: من در حال حاضر از خانه کار می کنم.

Or: He is playing golf now.

یا: او اکنون دارد گلف بازی می‌کند.

Now, make sure that you don't use the  Present Continuous tense with state verbs.

اکنون، مطمئن شوید که از زمان حال استمراری با افعال حالت استفاده نکنید.

You can only use Continuous  tenses with action verbs.

فقط با افعال کنشی می‌توانید از زمان‌های پیوسته استفاده کنید .

For example think about the verb 'think'.

به عنوان مثال در مورد فعل "اندیشیدن" فکر کنید.

'Think' has two meanings. One is to reflect:

«فکر کن» دو معنا دارد. یکی این است که فکر کنید: به

What are you thinking about?

چه چیزی فکر می کنید؟

You can say that in the Present Continuous tense: What are you thinking about at the moment?

می‌توانید در زمان حال استمراری بگویید: در حال حاضر به چه چیزی فکر می‌کنید؟

But, 'think' also means to have an opinion.

اما «فکر» به معنای داشتن نظر نیز هست.

So, you cannot use that in the Continuous form.

بنابراین، نمی‌توانید از آن در فرم Continuous استفاده کنید.

You can't say: What are you thinking of this idea?

نمی‌توانید بگویید: درباره این ایده چه فکر می‌کنید؟

You have to use it only in the Simple form:

شما باید از آن فقط به شکل ساده استفاده کنید

What do you think of this idea?

: نظر شما در مورد این ایده چیست؟

Right! Let's look at how we use  these two tenses for future events  

درست! بیایید به نحوه استفاده از این دو زمان برای رویدادهای آینده نگاه کنیم

starting with the Present Continuous tense.

که با زمان حال استمراری شروع می‌شوند.

We use the Present Continuous tense to  talk about arrangements in the future.

ما از زمان حال استمراری برای صحبت در مورد ترتیبات آینده استفاده می‌کنیم.

For example: He is playing in a  golf tournament next Saturday.

به عنوان مثال: او شنبه آینده در یک مسابقات گلف بازی می کند.

Or: She is taking the train to London tomorrow.

یا: او فردا با قطار به لندن می رود.

So, when do we use the Present Simple?

بنابراین، چه زمانی از Present Simple استفاده می کنیم؟

We use the Present Simple to  speak about scheduled events.

ما از Present Simple برای صحبت در مورد رویدادهای زمان‌بندی‌شده استفاده می‌کنیم.

For example: The tournament  starts at 9:00 a.m. on Saturday.

برای مثال: مسابقات ساعت 9 صبح روز شنبه شروع می‌شود.

Or: The train leaves at 2 p.m. tomorrow.

یا: قطار ساعت ۲ بعد از ظهر حرکت می‌کند. فردا.

Okay! Let's put these two  usages together in a dialogue.

باشه! بیایید این دو کاربرد را با هم در یک گفتگو قرار دهیم.

So, for the present and the future.

بنابراین، برای حال و آینده.

So, the dialogue can go like this:

بنابراین، دیالوگ می تواند به این صورت پیش برود:

Do you have a second now?

آیا اکنون یک ثانیه دارید؟

No, sorry! I'm packing my bags.

نه، متاسفم! دارم چمدان‌هایم را می‌بندم.

Can I see you this evening then?

آیا می توانم شما را امروز عصر ببینم؟

No, I'm catching the train  to St Andrews this evening.

نه، امروز عصر دارم قطار  را به سمت سنت اندروز می‌گیرم.

Oh! Are you taking part in the golf tournament?

اوه! آیا در مسابقات گلف شرکت می کنید؟

Of course! I take part every year.

البته! من هر سال شرکت می کنم.

Good luck! What time does the train leave?

موفق باشید! چه زمانی قطار حرکت میکند؟

It leaves at 6.

ساعت 6 می رود.

Right! That's it for using these two  tenses for present and future events.

درست است! این برای استفاده از این دو زمان برای رویدادهای حال و آینده است.

Now, strangely, sometimes you will  hear them used for past events.

اکنون، به طرز عجیبی، گاهی اوقات می‌شنوید که از آنها برای رویدادهای گذشته استفاده می‌شود.

This is usually when we want to  tell a story, a compelling story.

این معمولاً زمانی است که می‌خواهیم یک داستان، یک داستان قانع‌کننده تعریف کنیم.

And the Present tense here  is called the 'Narrative  

و زمان حال در اینجا «روایی

Present' sometimes also  called the 'Historic Present'.

حال» نامیده می‌شود که گاهی اوقات «حال تاریخی» نیز نامیده می‌شود.

We use the Present tense for a past event  to bring the story, this past story, to life.

ما از زمان حال برای یک رویداد گذشته استفاده می‌کنیم تا داستان، این داستان گذشته را زنده کنیم.

You may have noticed this in jokes.

شاید در جوک ها متوجه این موضوع شده باشید.

For example sometimes you hear: A man  goes into a bar and asks for a cold beer.

به‌عنوان مثال، گاهی می‌شنوید: مردی به یک بار می‌رود و آبجوی خنک می‌خواهد.

Instead of: A man went into a  bar and asked for a cold beer.

به جای: مردی به یک بار رفت و آبجوی خنک خواست.

Now, make sure you don't use the  Narrative Present for ordinary everyday events.

اکنون، مطمئن شوید که از Narative Present برای رویدادهای عادی روزمره استفاده نمی‌کنید.

This is only appropriate when you want to 

این فقط زمانی مناسب است که بخواهید

speak about an extraordinary  event or a very interesting event.

درباره یک رویداد فوق‌العاده یا یک رویداد بسیار جالب صحبت کنید.

You can set the scene in the past. 

می توانید صحنه را در گذشته تنظیم کنید.

You can start your first  sentence in the Past tense,

می‌توانید اولین جمله خود را به زمان گذشته شروع کنید

and then switch to the Present  tense and then stay in the present.

و سپس به زمان حال بروید و سپس در زمان حال بمانید.

Right, let's look at an example.

درست است، بیایید به یک مثال نگاه کنیم.

For example here is a story in the past,  

به عنوان مثال، اینجا داستانی در گذشته است،

and usually we use Past Simple and  Past Continuous to tell such stories.

و معمولاً ما از Past Simple و Past Continuous برای گفتن چنین داستان هایی استفاده می کنیم.

Let me read it out for you:

بگذارید آن را برای شما بخوانم:

The other day, I went for a walk in the park.

روز دیگر، برای قدم زدن در پارک رفتم.

I was walking along the lake when  I heard a loud splash behind me.

داشتم در کنار دریاچه قدم می زدم که صدای بلندی از پشت سرم شنیدم.

I turned around and saw this man in the lake.

برگشتم و این مرد را در دریاچه دیدم.

He had all his clothes on and he was  swimming towards the middle of the lake.

تمام لباس هایش را پوشیده بود و به سمت وسط دریاچه شنا می کرد.

So, I shouted, 'are you o.k.?'

بنابراین، فریاد زدم، "خوبی؟"

He didn't answer, but then I noticed something else in the lake.

او جوابی نداد، اما بعد متوجه چیز دیگری در دریاچه شدم.

A dog, and it seemed to be in trouble...

یک سگ، و به نظر می‌رسید که مشکل دارد...

Now we can make this story a lot more interesting. 

اکنون می‌توانیم این داستان را بسیار جالب‌تر کنیم.

We can bring it to life by changing all  the Past tenses into Present tenses.

ما می‌توانیم با تغییر همه زمان‌های گذشته به زمان حال، آن را زنده کنیم.

As you can imagine, Past Simple  changes to Present Simple, 

همانطور که می‌توانید تصور کنید، Past Simple به Present Simple

and Past Continuous changes to Present Continuous.

و Past Continuous به Present Continuous تغییر می‌کند.

So, now let me read it to you  again. This time in the Present.

بنابراین، اکنون اجازه دهید دوباره آن را برای شما بخوانم . این بار در حال حاضر.

So, we start again in the Past. 

بنابراین، ما دوباره در گذشته شروع می کنیم.

The first sentence and then we  switch to the Present tenses.

اولین جمله و سپس به زمان حال تغییر می کنیم.

The other day, I went for a walk in the park.

روز قبل رفتم تو پارک قدم بزنم.

So, I'm walking along the lake when  I hear a loud splash behind me.

بنابراین، در امتداد دریاچه قدم می‌زنم که صدای بلندی از پشت سرم می‌شنوم.

I turn around and see this man in the lake.

برمی‌گردم و این مرد را در دریاچه می‌بینم.

He has all his clothes on and he's  swimming towards the middle of the lake.

او تمام لباس هایش را به تن دارد و به سمت وسط دریاچه شنا می کند.

So, I shout, 'are you o.k.?'

بنابراین، من فریاد می زنم، "خوبی؟"

He doesn't answer, but then I  notice something else in the lake.

او جواب نمی دهد، اما بعد متوجه چیز دیگری در دریاچه می شوم.

A dog, and it seems to be in trouble.

یک سگ، و به نظر می رسد در مشکل است.

So, in summary:

بنابراین، به طور خلاصه:

The Present Simple and Present  Continuous tenses are used 

زمان حال ساده و زمان حال پیوسته در

90% of the time to speak about present events.

90٪ مواقع برای صحبت در مورد رویدادهای حال استفاده می شود.

But make sure that you distinguish  between facts and habits (Present Simple), 

اما مطمئن شوید که بین حقایق و عادات (Present Simple)

and actions in progress (Present Continuous).

و اقدامات در حال انجام (Present Continuous) تمایز قائل شده اید.

You can check the lesson above for more examples 

می‌توانید درس بالا را برای مثال‌های بیشتر

and common mistakes to do  with this very common usage.

و اشتباهات رایج برای انجام این کاربرد بسیار رایج بررسی کنید.

9% of the time we use these  two tenses for future events.

9٪ مواقع از این دو زمان برای رویدادهای آینده استفاده می کنیم.

Present Continuous for arrangements in the future.

Continuous را برای ترتیبات در آینده ارائه دهید.

And Present Simple for scheduled events.

و Present Simple برای رویدادهای زمان‌بندی‌شده.

And only 1% of the time do we use the Present  tenses to speak about a past event,

و فقط 1% مواقع از زمان حال برای صحبت در مورد یک رویداد

in order to bring a past story to life.

گذشته استفاده می‌کنیم تا به داستان گذشته جان ببخشیم.

Of course, you need to be aware of this usage, but you don't need to necessarily use it yourself.

البته، شما باید از این استفاده آگاه باشید، اما لزوماً نیازی نیست خودتان از آن استفاده کنید.

If you're telling a story in  the past, it's perfectly fine  

اگر داستانی را در گذشته تعریف می‌کنید،

to use Past Simple and Past Continuous tenses.

استفاده از زمان‌های گذشته ساده و گذشته پیوسته بسیار خوب است.

Well, that's the end of this lesson.

خوب، این پایان این درس است.

You will find all my lessons on  English tenses in this playlist.

همه درس‌های من درباره زمان‌های انگلیسی را در این فهرست پخش خواهید یافت.

Please remember to check out my  complete online course at:

لطفاً به یاد داشته باشید که دوره کامل آنلاین من را در:

Anglo-Link.com.

Anglo-Link.com بررسی کنید.

And of course, please subscribe  and allow notifications 

و البته، لطفاً مشترک شوید و اجازه دهید

to know when my next lesson is available.

اعلان‌ها بدانند چه زمانی درس بعدی من در دسترس است.

Thanks a lot for watching, and  I'll see you soon in my next lesson.

از تماشای شما بسیار سپاسگزارم، و به زودی در درس بعدی شما را خواهم دید.

Goodbye for now.

فعلا خدانگهدار.