Prepositional & Phrasal Verbs | English Vocabulary Lesson

Hello and welcome to this presentation, which  is based on a question Juliana has sent me.  

سلام و خوش آمدید به این ارائه، که بر اساس سؤالی است که جولیانا برای من ارسال کرده است.

It's about the famous phrasal verbs. Juliana  says: phrasal verbs are so difficult! What's  

این در مورد افعال عبارتی معروف است. جولیانا می‌گوید: افعال عبارتی خیلی سخت هستند!

the best way to learn them? So, before I answer  the question what's the best way to learn them,  

بهترین راه برای یادگیری آنها چیست؟ بنابراین، قبل از اینکه به این سؤال پاسخ دهم که بهترین راه برای یادگیری آنها چیست،

let's have a quick review of what phrasal verbs  are, and if they're different from what we call  

اجازه دهید مروری سریع بر این داشته باشیم که افعال عبارتی چیست و آیا آنها با آنچه ما

'prepositional verbs'. So, let's start with that  little reminder, that little review. First of all,  

«افعال حرف اضافه» می نامیم متفاوت هستند. بنابراین، بیایید با آن یادآوری کوچک، آن مرور کوچک شروع کنیم. اول از همه،

we have two types of verbs with prepositions.  Phrasal verbs and prepositional verbs. What's the  

دو نوع فعل با حرف اضافه داریم. افعال عبارتی و افعال حرف اضافه. چه

difference? Both look like or are a verb plus a  preposition. In a phrasal verb, the preposition,  

فرقی دارد؟ هر دو شبیه یا یک فعل به اضافه یک حرف اضافه هستند. در یک فعل عبارتی، حرف اضافه

which we also sometimes call the particle, is  connected to the verb and it changes its meaning.  

که گاهی آن را ذره نیز می‌نامیم، به فعل متصل می‌شود و معنای آن را تغییر می‌دهد.

For example, if you look at this sentence: He came  to quickly after his operation. 'came to', where 'to' is  

برای مثال، اگر به این جمله نگاه کنید: او به سرعت بعد از عملش آمد. «به آمدن»، جایی که «به»

part of the verb, is a synonym for 'regaining  consciousness'. Now, in a prepositional verb,  

بخشی از فعل است، مترادف «بازیابی هشیاری» است. اکنون، در یک فعل اضافه،

the preposition is not connected to the verb.  It's connected to the object of the sentence,

حرف اضافه به فعل متصل نیست. به مفعول جمله مرتبط است،

what comes after the verb. And it doesn't affect  the meaning of the verb at all. For example,  

چیزی که بعد از فعل می آید. و اصلاً بر معنای فعل تأثیر نمی‌گذارد. برای مثال،

the same preposition this time in a different context:  He came to my lecture last week. He attended my  

همین حرف اضافه این بار در زمینه دیگری: او هفته گذشته به سخنرانی من آمد. او

lecture last week. Right, so in the first one,  'to' is connected to 'come': came to. And here,  

هفته گذشته در سخنرانی من شرکت کرد. درست است، بنابراین در مورد اول، «به» به «آمدن» متصل است: آمد به. و در اینجا،

'to' is connected to the object: my lecture,  to my lecture. That's the difference between  

«به» به مفعول مرتبط است: سخنرانی من، به سخنرانی من. این تفاوت بین

a phrasal verb and a prepositional. Right, now  how to tell the difference when you see one. How  

فعل عبارتی و حرف اضافه است. در حال حاضر، چگونه وقتی یکی را می‌بینید، تفاوت را تشخیص دهید.

do you know? Is it this one or that one? Okay, the  test is to drop the preposition. If the sentence,  

شما از کجا می دانید؟ این یکی است یا آن یکی؟ بسیار خوب، آزمون حذف حرف اضافه است. اگر جمله،

after you have dropped the preposition, makes  no sense, then it's a phrasal verb. For example,  

بعد از اینکه حرف اضافه را حذف کردید، معنی ندارد، پس این یک فعل عبارتی است. مثلاً

if we just hear or say: He came quickly after his  operation, this sentence has no meaning. We don't  

اگر فقط بشنویم یا بگوییم: بعد از عملش سریع آمد ، این جمله معنی ندارد. ما نمی‌فهمیم

understand what this speaker is trying to say.  Let's look at some other examples of phrasal verbs  

این سخنران می‌خواهد چه بگوید. بیایید به چند نمونه دیگر از افعال عبارتی نگاه کنیم،

where I have dropped the preposition, and you can  see that the sentence is meaningless. For example:  

جایی که من حرف اضافه را حذف کرده‌ام، و می‌بینید که جمله بی‌معنی است. به عنوان مثال:

She gave smoking last year. He has turned my  invitation. What does that mean? There is no  

او سال گذشته سیگار کشید. او دعوت مرا برگرداند . این به چه معناست؟ هیچ

meaning to this sentence: They managed to put  the fire. So, we need the prepositions to make  

معنایی برای این جمله وجود ندارد: آنها موفق شدند آتش را خاموش کنند. بنابراین، برای

sense of the sentence. The preposition is part of  the meaning of the verb, like, as if they were one  

معنا بخشیدن به جمله به حروف اضافه نیاز داریم. حرف اضافه بخشی از معنای فعل است، مانند یک

word, one idea. Right, so let's see if you maybe  remember which prepositions complete these verbs,  

کلمه، یک ایده. درست است، پس بیایید ببینیم شاید به یاد داشته باشید که کدام حروف اضافه این افعال،

these phrasal verbs. Let's look at the next slide  where I give you the prepositions: She gave up  

این افعال عبارتی را تکمیل می کنند. بیایید به اسلاید بعدی که در آن حروف اضافه را به شما می‌دهم نگاه کنیم: او

smoking last year. 'gave up' is a synonym for  'quit'. He has turned down my invitation. He has  

سال گذشته سیگار را ترک کرد. "تسلیم شدن" مترادف "ترک" است. او دعوت مرا رد کرده است. او

declined my invitation. They managed to put out  the fire, to extinguish the fire. Okay, so maybe  

دعوت من را رد کرده است. آنها توانستند آتش را خاموش کنند، آتش را خاموش کنند. خوب، پس شاید

you did remember. Maybe you didn't. But it doesn't  matter. These need a lot of revision. We will come  

یادتان آمد. شاید شما این کار را نکردید. اما مهم نیست. اینها نیاز به بازنگری زیادی دارند. ما

to that. So, now let's look at prepositional  verbs. Here let's drop the preposition and  

به آن خواهیم رسید. بنابراین، حالا بیایید به افعال حرف اضافه نگاه کنیم . در اینجا اجازه دهید حرف اضافه را رها کنیم و

see what happens. You will notice that the  sentence still makes sense. The preposition  

ببینیم چه اتفاقی می‌افتد. متوجه خواهید شد که جمله هنوز معنا دارد. حرف اضافه

is not part of the idea of the verb. It has not  created a new sense for that verb. So for example,  

بخشی از ایده فعل نیست. معنای جدیدی برای آن فعل ایجاد نکرده است. به عنوان مثال،

if you hear or say: He came my lecture last week,  you still understand. There is no misunderstanding  

اگر بشنوید یا بگویید: او هفته گذشته به سخنرانی من آمد، هنوز متوجه می شوید. در اینجا هیچ سوء تفاهمی وجود ندارد

here. I've listened the podcast. He looked  his watch to check the time. So, obviously the  

. من پادکست را گوش کردم او به ساعتش نگاه کرد تا زمان را بررسی کند. بنابراین، بدیهی است که

preposition is missing. So, there is a grammatical  mistake, but we still understand. She's asked a  

حرف اضافه وجود ندارد. بنابراین، یک اشتباه گرامری وجود دارد ، اما ما هنوز می‌فهمیم. از او درخواست

pay rise. We all laughed his joke. What did she  say you? Right so here, although we understand the  

افزایش حقوق شده است. همه به شوخی او خندیدیم. او به شما چه گفت؟ درست در اینجا، اگرچه

sentence, the idea, we are making a grammatical,  a small grammatical, mistake. But it's not that  

جمله، ایده را می‌فهمیم، یک اشتباه دستوری، یک اشتباه دستوری کوچک مرتکب می‌شویم. اما

important in terms of communication. Anyway,  let's see if you can remember the prepositions  

از نظر ارتباط چندان مهم نیست. به هر حال، بیایید ببینیم آیا می‌توانید حروف اضافه را

for these common verbs. I think you will. I've  listened to the podcast. So, the preposition  

برای این افعال رایج به خاطر بسپارید یا خیر. من فکر می کنم شما. من به پادکست گوش داده‌ام. بنابراین، حرف اضافه

is with the object. I've listened to the podcast  twice. He looked at his watch. She's asked for a  

با مفعول است. من دوبار به پادکست گوش داده‌ام . به ساعتش نگاه کرد. او درخواست

pay rise. We all laughed at his joke. What did she  say to you? Right, so next point: there are some  

افزایش حقوق کرده است. همه به شوخی او خندیدیم. او به شما چه گفت؟ درست است، بنابراین نکته بعدی: برخی از

verbs that are phrasal prepositional. So, that makes  them three-part verbs. Let's have a look at some  

افعال هستند که حرف اضافه هستند. بنابراین، آن‌ها را به فعل‌های سه بخشی تبدیل می‌کند. بیایید به چند نمونه نگاهی بیندازیم

examples. So, we came up, 'came up' is the phrasal  part, against the problem, 'against the problem'  

. بنابراین، ما آمدیم، "آمده" قسمت عبارتی است، در برابر مشکل، "در برابر مشکل"

is the prepositional side of the same verb. You  can say: We encountered a problem. Nobody could  

وجه اضافه همان فعل است. می‌توانید بگویید: با مشکلی مواجه شدیم. هیچ‌کس نمی‌توانست

come up (phrasal verb) with a solution. 'with'  is the preposition for this phrasal verb. So, it  

(فعل عبارتی) راه‌حلی پیدا کند. «با» حرف اضافه این فعل عبارتی است. بنابراین، به این

means nobody could suggest a solution. I'm going  to catch up, it's the phrasal part, phrasal verb,  

معنی است که هیچ کس نمی تواند راه حلی را پیشنهاد کند. من می‌روم ، این قسمت عبارتی، فعل عبارتی،

on my emails, preposition for emails, meaning  I'm going to finish writing them. It was nice to  

در ایمیل‌های من، حرف اضافه برای ایمیل‌ها است، به این معنی که نوشتن آنها را به پایان می‌برم. خوب بود که   به

catch up, again same verb, same phrasal part of the  verb, different preposition: with Mary. And that's  

عقب برگردیم، دوباره همان فعل، همان قسمت عبارتی فعل، حرف اضافه متفاوت: با مری. و این

to find out Mary's latest news. Okay, so that's  a summary, a revision of what is a phrasal verb,  

برای اطلاع از آخرین اخبار مری است. بسیار خوب، پس این یک خلاصه است، یک بازنگری در مورد اینکه چه چیزی فعل عبارتی است،

what is a prepositional verb, and what is a  phrasal prepositional verb. So, let's go back  

چه چیزی یک فعل اضافه است، و چه چیزی یک فعل اضافه عبارتی است. بنابراین، بیایید

to Juliana's question, which is ... The first sentence  was: phrasal verbs are so difficult, and I'm sure  

به سؤال جولیانا برگردیم، که این است ... جمله اول  این بود: افعال عبارتی بسیار دشوار هستند، و من مطمئن هستم

we all agree they are difficult. Right, so the  most important part of the question is what's  

همه ما موافقیم که سخت هستند. درست است، بنابراین مهم‌ترین بخش این سؤال این است که

the best way to learn them. We're going to look at  that now. Right my answer is, or my idea and/or my  

بهترین راه برای یادگیری آنها چیست. اکنون می خواهیم به آن نگاه کنیم. پاسخ من درست است، یا ایده و/یا

experience is that the best way to learn them  is like any other vocabulary item. Learn them ... 

تجربه من این است که بهترین راه برای یادگیری آنها مانند هر مورد واژگان دیگری است. آنها را یاد بگیرید ...

let's go through the steps that I would recommend,  learn them, first of all, little by little. Do not  

بیایید مراحلی را که من توصیه می کنم طی کنیم ، آنها را اول از همه کم کم یاد بگیرید.

learn more than 10 phrasal verbs in one of your  study sessions. That goes for all vocabulary  

در یکی از جلسات مطالعه خود بیش از 10 فعل عبارتی را یاد نگیرید . این برای همه موارد واژگان صدق می کند

items. Don't cram new vocabulary in one session.  Limit the number of words you learn when you want to  

. واژگان جدید را در یک جلسه جمع نکنید. وقتی می‌خواهید واژگان را مطالعه کنید، تعداد کلماتی را که یاد می‌گیرید محدود کنید

study vocabulary. Okay secondly, very importantly,  learn them in context not by translation. There's  

. خوب دوم، خیلی مهم است، آنها را در زمینه یاد بگیرید نه با ترجمه.

absolutely no point for any type of vocabulary,  particularly phrasal verbs, to write the verb  

برای هر نوع واژگانی، به ویژه افعال عبارتی، هیچ فایده ای ندارد که فعل را

with its translation into your own language.  You will not learn them like that.  

همراه با ترجمه آن به زبان خودتان بنویسید. شما آنها را اینگونه یاد نخواهید گرفت.

So, how to do that is to write them down with  their ordinary synonym or definition, and always  

بنابراین، نحوه انجام این کار این است که آنها را با مترادف یا تعریف معمولی خود و همیشه

an example sentence. It would be good to use  flashcards. There are many good apps. You can use  

یک جمله مثال بنویسید. خوب است از فلش کارت استفاده کنید. برنامه های خوب زیادی وجود دارد. می‌توانید از

paper or use flashcard apps. Gradually, build your  repertoire of any type of vocabulary, particularly  

کاغذ یا برنامه‌های فلش کارت استفاده کنید. به‌تدریج، مجموعه‌ای از واژگان خود را بسازید، به‌ویژه

phrasal verbs, and then once you're building these  you need to revise them regularly. Like let's say  

افعال عبارتی، و پس از ساختن آن‌ها باید مرتباً آن‌ها را بازبینی کنید. مثلاً فرض کنید

you have a new study session for yourself. You  learn 3-4 new words each time or verbs.  

یک جلسه مطالعه جدید برای خود دارید. هر بار ۳ تا ۴ کلمه یا فعل جدید یاد می‌گیرید.

You need to go back and review all the ones  you already have in your repertoire. Okay, now  

باید برگردید و همه مواردی را که قبلاً در کارنامه خود دارید مرور کنید. بسیار خوب، اکنون

that goes for all types of vocabulary, but most  importantly, really important for phrasal verbs, is  

این برای همه انواع واژگان صدق می کند، اما مهمتر از همه، واقعاً برای افعال عبارتی، این است که به

not to stress yourself out about using them. This  is what I notice with almost every single student  

خودتان در مورد استفاده از آنها استرس نداشته باشید. این چیزی است که تقریباً با تک تک دانش‌آموزانی که

I teach. It's like: I need to start using phrasal  verbs! I must use phrasal verbs! There's a lot of  

تدریس می‌کنم متوجه می‌شوم. مانند این است: باید از افعال عبارتی استفاده کنم ! من باید از افعال عبارتی استفاده کنم!

stress around using phrasal verbs. Okay, so why  is it important to stop this? Why is it important  

استرس زیادی در مورد استفاده از افعال عبارتی وجود دارد. خوب، پس چرا مهم است که این کار را متوقف کنید؟ چرا مهم است که از

to stop stressing yourself about using them? Two  good reasons, at least according to me. The first  

استرس استفاده از آنها دست بردارید؟ دو دلیل خوب، حداقل به گفته من. اولین

one is because an ordinary verb is as good as a  phrasal verb. I don't understand this insistence  

مورد به این دلیل است که یک فعل معمولی به اندازه یک فعل عبارتی خوب است. من این اصرار

on 'I must use as many phrasal verbs as possible'.  If you say: I gave up smoking, it doesn't sound  

در مورد "من باید تا حد امکان از افعال عبارتی استفاده کنم" را نمی فهمم. اگر بگویید: من سیگار را ترک کردم،

any better, any more advanced, or more impressive  than saying: I quit smoking or I stopped smoking.  

بهتر، پیشرفته‌تر یا تأثیرگذارتر به نظر نمی‌رسد از این که بگویید: سیگار را ترک کردم یا سیگار را ترک کردم.

There's no higher value to using a phrasal verb.  Believe me, no-one is counting how many phrasal  

هیچ ارزش بالاتری برای استفاده از یک فعل عبارتی وجود ندارد. باور کنید، هیچ‌کس شمارش نمی‌کند که مثلاً

verbs you use when you speak or write emails for  example. Alright, and the second, and I think you  

هنگام صحبت کردن یا نوشتن ایمیل‌ها از چند فعل عبارتی استفاده می‌کنید . بسیار خوب، و دومی، و فکر می‌کنم شما

will agree with me, if you get stressed about them  if you get stressed about anything, you will just  

با من موافق خواهید بود، اگر در مورد آنها استرس داشته باشید اگر در مورد چیزی استرس داشته باشید، فقط

block your ability to remember them. It will be  a complete waste of your time to be all stressed  

توانایی خود را برای به خاطر سپردن آنها مسدود خواهید کرد. این یک اتلاف وقت شما خواهد بود که تمام استرس داشته باشید و

thinking 'I must learn these! I must use these!'  They will just go in one ear and out the other.  

فکر کنید "من باید اینها را یاد بگیرم! من باید از اینها استفاده کنم!' آنها فقط به یک گوش می روند و از گوش دیگر خارج می شوند.

So, these are for me the reasons not to stress  about them. So what happens when you learn them  

بنابراین، اینها برای من دلایلی هستند که درباره آنها استرس نداشته باشم. پس چه اتفاقی می‌افتد وقتی آن‌ها را

gradually, a few at a time, revising the previous  ones each time and without stress? The first thing  

به‌تدریج یاد می‌گیرید، هر چند چند بار، و هر بار و بدون استرس، موارد قبلی را تجدید نظر می‌کنید؟ اولین چیزی

that happens is that your listening comprehension  improves as you begin to hear and see the ones  

که   اتفاق می‌افتد این است که با شروع شنیدن و دیدن مواردی

that you've been learning and revising. You keep  catching them here and there. Right, and then,  

که یاد می‌گرفتید و تجدیدنظر می‌کردید، درک شنیداری شما بهبود می‌یابد. شما مدام آنها را اینجا و آنجا می‌گیرید. درست است، و پس از آن،

as you start to catch the common ones, because  they're the ones you're going to be hearing most  

وقتی شروع به گرفتن موارد معمولی می کنید، زیرا آنها همان هایی هستند که بیشتر    آن ها را می شنوید،

of the time, as you start to catch the common ones  again and again, you will start using them quite  

وقتی شروع به گرفتن موارد معمولی می کنید، دوباره و دوباره شروع به استفاده از آنها خواهید کرد.

naturally yourself. You just have to let them come  to you. Right, but just to show you what I mean,  

طبیعتا خودت فقط باید اجازه دهید آنها به سمت شما بیایند. درست است، اما فقط برای اینکه منظورم را به شما نشان دهم،

I hope I have chosen the right examples, here are  some common phrasal verbs that I'm sure you have  

امیدوارم مثال‌های درستی را انتخاب کرده باشم، در اینجا چند افعال رایج عبارتی وجود دارد که مطمئن هستم    آنها را

learned, not by writing lists and translating,  but just by hearing them in context many many many  

نه با نوشتن فهرست و ترجمه، بلکه فقط با شنیدن آنها در متن بسیاری یاد گرفته‌اید. چندین

times. Let's see if you know the prepositions, the particles that complete these sentences. For  

بار. بیایید ببینیم حروف اضافه، ذراتی که این جملات را کامل می کنند را می شناسید یا خیر. برای

example: She gets at seven every morning. Think  to yourself, what's the preposition, the particle,  

مثال: او هر روز صبح ساعت هفت بیدار می شود. با خود فکر کنید، حرف اضافه، ذره،

that comes to you straight away. She gets at  seven every morning. I'm looking my glasses,  

که فوراً به سراغ شما می آید چیست. او هر روز ساعت هفت صبح می‌شود. من دارم به عینکم نگاه می‌کنم،

have you seen them? What's the preposition here?  Could you please pick the kids from school today?  

آیا شما آنها را دیده‌اید؟ حرف اضافه در اینجا چیست؟  آیا می توانید لطفاً بچه ها را از مدرسه امروز انتخاب کنید؟

Right, so let's see what the answers are. I'm  pretty sure you knew all three of them, whereas  

درست است، پس بیایید ببینیم پاسخ ها چیست. من تقریباً مطمئن هستم که شما هر سه آنها را می‌شناختید، در حالی که

with the previous ones, maybe you didn't  because they were less common than these  

با موارد قبلی، شاید نمی‌دانستید، زیرا آنها کمتر از این

very basic ones. So obviously: She gets up at  seven every morning. I'm looking for my glasses,  

موارد بسیار ابتدایی بودند. واضح است: او هر روز ساعت هفت از خواب بیدار می شود. من به دنبال عینکم هستم،

have you seen them? And: Could you please pick up  the kids from school? 'get up', 'look for', 'pick  

آیا آنها را دیده ای؟ و: لطفاً می‌توانید بچه‌ها را از مدرسه ببرید؟ «بلند شو»، «به‌دنبال»، «

up'. They're so common and used so frequently,  that you will have naturally picked them up. I  

برداشتن». آنها آنقدر رایج هستند و به قدری استفاده می شوند که شما به طور طبیعی آنها را انتخاب کرده اید.

think you will notice that you use these even  without labelling them as 'phrasal' and therefore  

فکر می‌کنم متوجه می‌شوید که از اینها حتی بدون برچسب زدن به عنوان «عبارتی» استفاده می‌کنید و بنابراین

there is no panic around them. Right, so I think  to sum up: Must you study phrasal verbs? Yes,  

هیچ وحشتی در اطراف آنها وجود ندارد. درست است، بنابراین فکر می‌کنم به طور خلاصه: آیا باید افعال عبارتی را مطالعه کنید؟ بله،

they are part of your natural, all of our natural,  vocabulary expansion as non-native speakers.  

آنها بخشی از گسترش طبیعی واژگان شما به عنوان سخنرانان غیر بومی هستند.

But, you must use the right method to learn  them. That's the right method according to me,  

اما، برای یادگیری آنها باید از روش مناسب استفاده کنید . به گفته من، این روش درستی است،

which I described earlier: Only through context,  no translation, flash cards, revision, revision,  

که قبلاً توضیح دادم: فقط از طریق زمینه، بدون ترجمه، فلش کارت، بازبینی، تجدید نظر،

revision. But the next question: must you make a  huge effort to use them above all other words  

تجدید نظر. اما سوال بعدی: آیا باید تلاش زیادی برای استفاده از آنها بیش از همه کلمات

and expressions in the English language? They  must be learned and used first! No, they have  

و عبارات دیگر در زبان انگلیسی انجام دهید؟ ابتدا باید آنها را یاد گرفت و استفاده کرد! نه، آنها

no higher value than any other vocabulary item.  Just allow them to become part of your active  

ارزشی بالاتر از هر مورد واژگان دیگری ندارند. فقط به آنها اجازه دهید تا به

vocabulary slowly, surely, naturally by catching  them in different contexts, studying them   

آرامی، مطمئناً، به طور طبیعی با گرفتن آنها در زمینه های مختلف، مطالعه آنها

and then catching them in different contexts, as I have also just described to you. Well,  

و سپس گرفتن آنها در زمینه های مختلف، بخشی از واژگان فعال شما شوند، همانطور که همین الان برای شما توضیح دادم. خوب،

I hope this has given you a quick  revision of what these verbs are 

امیدوارم این به شما یک بازنگری سریع از چیستی این افعال

and how to approach learning them calmly, happily,  and effectively. I hope you've enjoyed this lesson  

و نحوه نزدیک شدن به یادگیری آنها با آرامش، شادی، و مؤثر داده باشد. امیدوارم از این درس لذت برده باشید

For more on this topic, click here. Remember  to also check out my complete online course,  

برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، اینجا را کلیک کنید. فراموش نکنید که دوره آنلاین کامل من را نیز بررسی کنید،

and don't forget to like and subscribe.  Thank you for watching, and happy studies!

و فراموش نکنید که لایک کنید و مشترک شوید. از تماشای شما متشکریم، و مطالعه مبارک!